Lijf & Lijn
alle pijlers
Op pad met Goliath
dinsdag 10 december 2024 om 20:59
Gisteren heb ik een bericht geplaatst over mijn obesitas in de discussie daarover. Het was een bericht waarin ik de rauwe werkelijkheid beschreef van mijn verslaving aan eten en dan met name aan junkfood. De reacties waren hartverwarmend en ik voel me ontzettend gezien en getroost. Hartelijk dank daarvoor.
Ik zal me even voorstellen. Lang, heel lang geleden kwam ik op het forum als Asmahan. Hyperromantisch, altijd jurkjes aan en dol op kunst en literatuur. En de 19e eeuw. Ik ging weg omdat ik geen type ben voor harde clashes en de concurrentiestrijd die sommige vrouwen aangaan. Daar werd ik heel onzeker van. Soms even terug, toch weer weg. Inmiddels ben ik 55 jaar, woon alleen en ben onlangs verhuisd naar een appartementencomplex voor senioren (ik ben net oud genoeg). En inmiddels ben ik dik, 150 kilo en niet meer zo romantisch. Dat gaat er wel af, dan, al is er nog een restje over. Ik heb twee zwarte katten.
Ik durf al heel lang niet naar buiten. Onder de naam Rozenwater heb ik daarover geschreven, met een paar ontzettend inspirerende vrouwen. Zelfde postuur als ik, maar levenslustig en actief, hoe moeilijk ze het soms ook hadden.
Omdat ik zo weinig buitenkom en dus weinig beweeg, ben Ik niet zo goed ter been. Ik had daarvoor een stok, de Heavy Metal die ik Danzig heb gedoopt, maar dat is niet voldoende. Ik voel me niet veilig en stabiel genoeg. Daarvoor heb ik pasgeleden een rollator aangeschaft, met de al net zo fijngevoelige naam Goliath. Dat laat ik zo, en ik maak van de nood een deugd, het wordt mijn maatje.
Ik wil jullie heel graag meenemen op mijn tripjes naar buiten. Dat ik erover ga schrijven, is voor mij een stok achter de deur. Mocht ik bang worden of me bekeken voelen, kan ik denken over wat ik wil gaan vertellen. Gisteren kreeg ik van meerdere mensen terug dat ik niet alleen mijn gewicht ben, maar ook andere eigenschappen heb. Dat bracht mij op het idee dit topic te starten..
Om de kennismaking af te ronden zet ik hier een link neer naar een oud topic van mij. Ik heb stiekem altijd gehoopt dat iemand het zich zou herinneren, maar het is nooit in de lijstjes terechtgekomen. Ik ben daar Wibrakrant, de hoofdredacteur van Viva’s Mijn Geheim. Dat speelse is ook een deel van mij, en dat heeft niks met mijn gewicht te maken.
entertainment/viva-039-s-mijn-geheim/li ... ages/57975
Ik zal me even voorstellen. Lang, heel lang geleden kwam ik op het forum als Asmahan. Hyperromantisch, altijd jurkjes aan en dol op kunst en literatuur. En de 19e eeuw. Ik ging weg omdat ik geen type ben voor harde clashes en de concurrentiestrijd die sommige vrouwen aangaan. Daar werd ik heel onzeker van. Soms even terug, toch weer weg. Inmiddels ben ik 55 jaar, woon alleen en ben onlangs verhuisd naar een appartementencomplex voor senioren (ik ben net oud genoeg). En inmiddels ben ik dik, 150 kilo en niet meer zo romantisch. Dat gaat er wel af, dan, al is er nog een restje over. Ik heb twee zwarte katten.
Ik durf al heel lang niet naar buiten. Onder de naam Rozenwater heb ik daarover geschreven, met een paar ontzettend inspirerende vrouwen. Zelfde postuur als ik, maar levenslustig en actief, hoe moeilijk ze het soms ook hadden.
Omdat ik zo weinig buitenkom en dus weinig beweeg, ben Ik niet zo goed ter been. Ik had daarvoor een stok, de Heavy Metal die ik Danzig heb gedoopt, maar dat is niet voldoende. Ik voel me niet veilig en stabiel genoeg. Daarvoor heb ik pasgeleden een rollator aangeschaft, met de al net zo fijngevoelige naam Goliath. Dat laat ik zo, en ik maak van de nood een deugd, het wordt mijn maatje.
Ik wil jullie heel graag meenemen op mijn tripjes naar buiten. Dat ik erover ga schrijven, is voor mij een stok achter de deur. Mocht ik bang worden of me bekeken voelen, kan ik denken over wat ik wil gaan vertellen. Gisteren kreeg ik van meerdere mensen terug dat ik niet alleen mijn gewicht ben, maar ook andere eigenschappen heb. Dat bracht mij op het idee dit topic te starten..
Om de kennismaking af te ronden zet ik hier een link neer naar een oud topic van mij. Ik heb stiekem altijd gehoopt dat iemand het zich zou herinneren, maar het is nooit in de lijstjes terechtgekomen. Ik ben daar Wibrakrant, de hoofdredacteur van Viva’s Mijn Geheim. Dat speelse is ook een deel van mij, en dat heeft niks met mijn gewicht te maken.
entertainment/viva-039-s-mijn-geheim/li ... ages/57975
terrine wijzigde dit bericht op 10-12-2024 22:57
4.73% gewijzigd
I know what ice fishing is!
dinsdag 10 december 2024 om 21:08
Een heel goed idee om hier te gaan schrijven over het naar buiten gaan! Als stok achter de deur, maar ook gewoon om je gesteund te voelen.
En vergeet niet dat het al een enorme stap is om naar buiten te gaan, dus houd je doel klein. Gelijk een heel rondje om het blok hoeft niet. Gewoon even naar buiten en weer terug is al een heel goed begin. Vanuit daar kun je dan gaan uitbouwen. Als je lang niet buiten bent geweest, is de drempel natuurlijk ook hoog. Maar gewoon gaan, en je zult zien dat het steeds makkelijker gaat.
Ik ga dit topic zeker volgen! Zet 'm op, you got this!
En vergeet niet dat het al een enorme stap is om naar buiten te gaan, dus houd je doel klein. Gelijk een heel rondje om het blok hoeft niet. Gewoon even naar buiten en weer terug is al een heel goed begin. Vanuit daar kun je dan gaan uitbouwen. Als je lang niet buiten bent geweest, is de drempel natuurlijk ook hoog. Maar gewoon gaan, en je zult zien dat het steeds makkelijker gaat.
Ik ga dit topic zeker volgen! Zet 'm op, you got this!
Adieu les cons!
dinsdag 10 december 2024 om 21:35
Wat leuk Terrine! Ik lees graag mee.
Ben je ook op zoek naar tips? Of vooral een hart onder de riem?
Ik ben nu zelf eindelijk een goed traject aan het doen, met een leefstijl-iemand. (Coach vind ik zo stom). Zonder rare regels en dieten, maar gewoon een normaal basispatroon waarmee je ze min mogelijk honger hebt, en ook dingen als eens een frietje horen erbij.
We duiken ook de diepte in waarom ik (met name 's avonds) zoveel eet. Hoewel ik hierin nog niet tot de kern ben gekomen.
Ben je ook op zoek naar tips? Of vooral een hart onder de riem?
Ik ben nu zelf eindelijk een goed traject aan het doen, met een leefstijl-iemand. (Coach vind ik zo stom). Zonder rare regels en dieten, maar gewoon een normaal basispatroon waarmee je ze min mogelijk honger hebt, en ook dingen als eens een frietje horen erbij.
We duiken ook de diepte in waarom ik (met name 's avonds) zoveel eet. Hoewel ik hierin nog niet tot de kern ben gekomen.
dinsdag 10 december 2024 om 21:42
Naar eettips ben ik niet op zoek, wel goed om te horen dat je iets gevonden hebt dat voor je werkt! Ik heb momenteel traumatherapie (EMDR, via Facetime in the comfort of my own home). Daarna start er een therapie voor eetbuistoornissen. Ik kan me de vraag op deze pijler goed voorstellen, maar het is niet de insteek.
Allen: welkom!
Allen: welkom!
I know what ice fishing is!
dinsdag 10 december 2024 om 21:53
Mag ik mijn ervaring delen?
Ik heb periodes dat ik niet naar buiten kan. Ik gebruik bewust het woord "kan", omdat het me dan echt met geen mogelijkheid lukt. Ik zit nu bijvoorbeeld alweer vier dagen binnen. Niet omdat ik me schaam voor hoe ik eruit zie (dat is voor mij gelukkig al een gepasseerd station, en ik ben heel sociaal, maak met iedereen wel een praatje), maar omdat ik het eng vind om uit mijn "cocon" te gaan. Dit wordt nog veel erger als ik depressief ben.
Soms heb ik het gevoel dat mijn leven gewoon aan me voorbij glijdt. Thuis kan ik dromen, schrijven, mezelf zijn. Maar als ik dan naar buiten kijk, zie ik de sneeuw, de kerstverlichting en de heuvels. En dan wil ik toch, maar het lukt me niet. Gisteren heb ik pizza besteld, vandaag kwam de supermarkt met mijn levering.
Het gekke is, dat als ik eenmaal buiten ben, de energie begint te stromen. Om me heen kijken, wandelen, een kerstmarkt bezoeken, ergens koffie drinken. Ik doe het dan allemaal, in m'n eentje (ik heb echt helemaal niemand), en met veel plezier. En dan neem ik me voor om morgen weer naar buiten te gaan, en overmorgen weer. Maar dan lukt het weer niet, en laat ik de dag weer voorbij glijden. Omdat het veilig voelt.
Ik ga het morgen weer proberen. Ik stel me voor dat ik mijn eigen Goliath heb en dat hij me begeleidt. Het moet gewoon lukken.
Ik heb periodes dat ik niet naar buiten kan. Ik gebruik bewust het woord "kan", omdat het me dan echt met geen mogelijkheid lukt. Ik zit nu bijvoorbeeld alweer vier dagen binnen. Niet omdat ik me schaam voor hoe ik eruit zie (dat is voor mij gelukkig al een gepasseerd station, en ik ben heel sociaal, maak met iedereen wel een praatje), maar omdat ik het eng vind om uit mijn "cocon" te gaan. Dit wordt nog veel erger als ik depressief ben.
Soms heb ik het gevoel dat mijn leven gewoon aan me voorbij glijdt. Thuis kan ik dromen, schrijven, mezelf zijn. Maar als ik dan naar buiten kijk, zie ik de sneeuw, de kerstverlichting en de heuvels. En dan wil ik toch, maar het lukt me niet. Gisteren heb ik pizza besteld, vandaag kwam de supermarkt met mijn levering.
Het gekke is, dat als ik eenmaal buiten ben, de energie begint te stromen. Om me heen kijken, wandelen, een kerstmarkt bezoeken, ergens koffie drinken. Ik doe het dan allemaal, in m'n eentje (ik heb echt helemaal niemand), en met veel plezier. En dan neem ik me voor om morgen weer naar buiten te gaan, en overmorgen weer. Maar dan lukt het weer niet, en laat ik de dag weer voorbij glijden. Omdat het veilig voelt.
Ik ga het morgen weer proberen. Ik stel me voor dat ik mijn eigen Goliath heb en dat hij me begeleidt. Het moet gewoon lukken.
You show me the way. To the 13th star.
dinsdag 10 december 2024 om 21:54
Oeh, heel herkenbaar voor mij dit. Succes morgen, ook jij kan het!13th_Star schreef: ↑10-12-2024 21:53Mag ik mijn ervaring delen?
Ik heb periodes dat ik niet naar buiten kan. Ik gebruik bewust het woord "kan", omdat het me dan echt met geen mogelijkheid lukt. Ik zit nu bijvoorbeeld alweer vier dagen binnen. Niet omdat ik me schaam voor hoe ik eruit zie (dat is voor mij gelukkig al een gepasseerd station, en ik ben heel sociaal, maak met iedereen wel een praatje), maar omdat ik het eng vind om uit mijn "cocon" te gaan. Dit wordt nog veel erger als ik depressief ben.
Soms heb ik het gevoel dat mijn leven gewoon aan me voorbij glijdt. Thuis kan ik dromen, schrijven, mezelf zijn. Maar als ik dan naar buiten kijk, zie ik de sneeuw, de kerstverlichting en de heuvels. En dan wil ik toch, maar het lukt me niet. Gisteren heb ik pizza besteld, vandaag kwam de supermarkt met mijn levering.
Het gekke is, dat als ik eenmaal buiten ben, de energie begint te stromen. Om me heen kijken, wandelen, een kerstmarkt bezoeken, ergens koffie drinken. Ik doe het dan allemaal, in m'n eentje (ik heb echt helemaal niemand), en met veel plezier. En dan neem ik me voor om morgen weer naar buiten te gaan, en overmorgen weer. Maar dan lukt het weer niet, en laat ik de dag weer voorbij glijden. Omdat het veilig voelt.
Ik ga het morgen weer proberen. Ik stel me voor dat ik mijn eigen Goliath heb en dat hij me begeleidt. Het moet gewoon lukken.
Adieu les cons!
dinsdag 10 december 2024 om 22:04
13th_Star, wat prachtig! Zelfs ik krijg zin om naar buiten te gaan. En deel zoveel je wilt, graag zelfs! De tweestrijd is heel invoelbaar.
Dit heb ik geschreven om mensen duidelijk te maken hoe naar buiten gaan voor mij voelt:
Hij is rood, hij is heet, hij is vinnig, de angst. Plakt zich aan mijn gezicht en hij trekt aan mijn lijf. Hij klopt en hij boort en hij schrijnt en hij schroeit, legt een waas om mijn oog en een band om mijn hart. Niks tonen, niet spreken, niet denken, niet doen. En vooruit, snel vooruit, voor je iets van me vindt. Hij is machtig, gevaarlijk, onthutsend, ontzettend, hij drinkt van mijn dromen en eet van mijn taal. Hij heeft me te pakken, maar niet helemaal.
Dit heb ik geschreven om mensen duidelijk te maken hoe naar buiten gaan voor mij voelt:
Hij is rood, hij is heet, hij is vinnig, de angst. Plakt zich aan mijn gezicht en hij trekt aan mijn lijf. Hij klopt en hij boort en hij schrijnt en hij schroeit, legt een waas om mijn oog en een band om mijn hart. Niks tonen, niet spreken, niet denken, niet doen. En vooruit, snel vooruit, voor je iets van me vindt. Hij is machtig, gevaarlijk, onthutsend, ontzettend, hij drinkt van mijn dromen en eet van mijn taal. Hij heeft me te pakken, maar niet helemaal.
terrine wijzigde dit bericht op 10-12-2024 22:06
2.52% gewijzigd
I know what ice fishing is!
dinsdag 10 december 2024 om 22:11
Waar ik nog even blijf steken, Star, is dat je zegt dat je helemaal niemand hebt. Ik doe ook altijd alles alleen en heb geen vrienden Maar ik heb wel mijn broer, zus en hun gezinnen. En mijn vader is er nog. Heb je ook geen familie?
En kies je eigen Goliath, een rollator hoeft het gelukkig niet te zijn. Al is het een steen in je zak!
En kies je eigen Goliath, een rollator hoeft het gelukkig niet te zijn. Al is het een steen in je zak!
I know what ice fishing is!
dinsdag 10 december 2024 om 22:30
Mijn zus is er nog, en het is een lieve schat, maar zij heeft haar eigen demonen (borderline), en ik woon 1000 km verderop. We hebben een sterke band, dus ja, eigenlijk heb ik wel iemand. En trouwens, ik ga ook heel goed met mijn ex om, dus dat zijn twee iemanden! Ik wil wel weer heel graag wat meer sociale contacten, daar werk ik wel aan. En dit ga jij herkennen: als je mensen op afstand houdt, kunnen ze je ook geen pijn doen.Terrine schreef: ↑10-12-2024 22:11Waar ik nog even blijf steken, Star, is dat je zegt dat je helemaal niemand hebt. Ik doe ook altijd alles alleen en heb geen vrienden Maar ik heb wel mijn broer, zus en hun gezinnen. En mijn vader is er nog. Heb je ook geen familie?
En kies je eigen Goliath, een rollator hoeft het gelukkig niet te zijn. Al is het een steen in je zak!
Wat goed inderdaad, dat je EMDR gaat doen. Het is heftig, maar super helpend (was bij mij zo) om die nare beelden en flashbacks naar de achtergrond te dringen. Schematherapie heb ik ook veel aan gehad. Wellicht voor jou ook iets? Of heb je dat al gedaan?
Oh, en dit is mijn Goliath. Hij kijkt een beetje streng maar ook wel met overtuigingskracht. Gary Dourdan:
https://images.saymedia-content.com/.im ... er-40.webp
Als plaatje plakken niet lukt dan zet ik even een linkje neer.
You show me the way. To the 13th star.
dinsdag 10 december 2024 om 22:41
Ik herken je naam van vroeger. Ik kan me herinneren dat je goed kon schrijven. Dat is dus niet veranderd.
Super dat je op pad gaat. Ik kan me voorstellen dat je dat heel eng vind, maar laat het je niet weerhouden.
Het is dat ik niet in de buurt woon anders zou ik meegaan als je dat leuk zou vinden.
Ik ga je hier volgen.
Super dat je op pad gaat. Ik kan me voorstellen dat je dat heel eng vind, maar laat het je niet weerhouden.
Het is dat ik niet in de buurt woon anders zou ik meegaan als je dat leuk zou vinden.
Ik ga je hier volgen.
Cum non tum age
dinsdag 10 december 2024 om 23:04
woensdag 11 december 2024 om 09:40
Miss Clooney, ik denk dat je de Goliath van Star bedoelt. Die is wat aantrekkelijker dan die van mij. En hij ziet eruit of hij je goed zal beschermen, Star. En het kan nog erger qua rollatortype, je hebt ook de ‘Heavy Duty’ voor mijn type mens. Dat ontdekte ik gisteren. Dan valt Goliath opeens reuze mee.
Star, ik ben opgelucht dat je niet helemaal alleen bent. Ik kreeg het gewoon benauwd bij het idee! Ik las ook een ontzettend liefdevolle beschrijving van je moeder. Wat zul je haar missen.
Mijn moeder heeft het mij moeilijk gemaakt (mijn broer en zus onderschrijven dat ze voor mij niet goed was). Maar ik hield ook van haar. Ik heb goed afscheid genomen, in shifts samen met de anderen dag en nacht gewaakt toen zo palliatief gesedeerd was. Ik heb haar lievelingsliedjes voor haar gezongen, vooral Everything’s alright uit Jesus Christ Superstar. (Judas en Jezus maar weggelaten voor de gelegenheid).
Dit nummer gaat voor mij over haar en mij. Ik zet het niet alleen daarom hier neer. Bij de eerste keer luisteren kwam het al in mijn ‘mooiste Nederlandstalige liederen aller tijden’ lijst. Het zou veel bekender moeten zijn. Ik denk dat het universeel is en veel mensen er door de herkenning troost uit kunnen putten.
Zoë Livay - Iemand anders
https://youtu.be/95DaTPCVOv8?si=O0QnKIlPBall22z8
Iedereen die komt volgen, meelezen en schrijven: ik ben daar ontzettend blij mee!
Star, ik ben opgelucht dat je niet helemaal alleen bent. Ik kreeg het gewoon benauwd bij het idee! Ik las ook een ontzettend liefdevolle beschrijving van je moeder. Wat zul je haar missen.
Mijn moeder heeft het mij moeilijk gemaakt (mijn broer en zus onderschrijven dat ze voor mij niet goed was). Maar ik hield ook van haar. Ik heb goed afscheid genomen, in shifts samen met de anderen dag en nacht gewaakt toen zo palliatief gesedeerd was. Ik heb haar lievelingsliedjes voor haar gezongen, vooral Everything’s alright uit Jesus Christ Superstar. (Judas en Jezus maar weggelaten voor de gelegenheid).
Dit nummer gaat voor mij over haar en mij. Ik zet het niet alleen daarom hier neer. Bij de eerste keer luisteren kwam het al in mijn ‘mooiste Nederlandstalige liederen aller tijden’ lijst. Het zou veel bekender moeten zijn. Ik denk dat het universeel is en veel mensen er door de herkenning troost uit kunnen putten.
Zoë Livay - Iemand anders
https://youtu.be/95DaTPCVOv8?si=O0QnKIlPBall22z8
Iedereen die komt volgen, meelezen en schrijven: ik ben daar ontzettend blij mee!
I know what ice fishing is!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
