Overig
alle pijlers
Wat is het aardigst dat een (on)bekende....
vrijdag 19 december 2025 om 15:35
ooit voor jou heeft gedaan?
Geen idee of er als zo'n topic is, dan bij deze![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Gisteren was ik op een crematie van iemand van de koude kant.
Mijn vader is 5 mnd geleden overleden en ineens kwam het allemaal weer omhoog. Ik had het na afloop in mijn eentje even moeilijk.
Iemand die ik vroeger wel eens een keer heb ontmoet, kwam naar mij toe om me te troosten. Vond ik zo onverwacht en lief
Deed me echt goed
Geen idee of er als zo'n topic is, dan bij deze
Gisteren was ik op een crematie van iemand van de koude kant.
Mijn vader is 5 mnd geleden overleden en ineens kwam het allemaal weer omhoog. Ik had het na afloop in mijn eentje even moeilijk.
Iemand die ik vroeger wel eens een keer heb ontmoet, kwam naar mij toe om me te troosten. Vond ik zo onverwacht en lief
Deed me echt goed
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 20 december 2025 om 14:00
Ik was een keer in Antwerpen en je kon op de plek waar ik was alleen via SMS betalen voor parkeren. Maar dat werkt alleen als je een Belgisch nummer hebt. Iemand die achter mij parkeerde heeft toen voor mij betaald. Ik wilde natuurlijk gewoon betalen maar daar wilde hij niets van weten. Het was maar 1 euro of zo, maar het gaat om het idee.
zaterdag 20 december 2025 om 20:31
Dat heb ik een poos als motto gehad.ladadieladieda schreef: ↑20-12-2025 14:30De zachte krachten zullen zeker winnen. Ik zit met tranen in mn ogen te lezen. hartelijk dank allemaal!
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 20 december 2025 om 20:41
Triple_chocolate schreef: ↑20-12-2025 10:47Ik liep eens op een busstation en keek niet goed uit..werd ik net op tijd door een asielzoeker voor een hard rijdende bus weg gegrepen..anders was ik er niet meer geweest
Het zijn net mensen hè.
zaterdag 20 december 2025 om 20:44
Iets van 8 jaar geleden liep ik de kwart marathon van Rotterdam. M'n telefoon en persoonlijke spullen had ik bij mijn man (toen nog vriend) achtergelaten, want hij zou bij de finish wachten. Iets over de helft kreeg ik een zet van een zeer onsportieve medeloper die blijkbaar haast had, waardoor ik tegen de stoeprand aankwam en compleet door m'n enkel ging. Daar stond ik dan met een enkel die blauw en dik werd. Ruim 4 kilometer van de finish en zonder telefoon of ov kaart. Strompelend en huilend (deels van de pijn en deels frustratie) begon ik aan de route naar de stad tot een ouder stel mij aansprak. Ze hadden het zien gebeuren en vroegen of iemand me kwam ophalen. Toen ze erachter kwamen dat ik niets bij me had, brachten ze me naar huis (1 straat verderop). Daar kreeg ik een icepack, een kop thee met koekjes en kon ik mijn man bellen die me kwam ophalen.
Ben een week later teruggegaan met een bos bloemen, omdat ik het zo lief vond.
Ben een week later teruggegaan met een bos bloemen, omdat ik het zo lief vond.
zaterdag 20 december 2025 om 21:45
Niet iets van mij, maar mijn vrouw had pas wel iets bijzonders.
Ze was met ov naar Utrecht gereisd want ze had daar een afspraak met een groep mensen. Omdat ze daar nooit eerder was geweest was ze speciaal vroeg vertrokken zodat ze op tijd aan zou komen in alle rust. Ze was op tijd op het station, daar nog wat rond gedoold en toen op zoek gegaan naar de bus. Het stond onduidelijk aangegeven, dus eer ze de goede bus had was er alweer tijd verstreken. Eenmaal aangekomen bij de halte waar ze eruit moest zou ze vlakbij haar bestemming zijn. Toen bleek de navigatie het niet goed te doen, want ze kon het adres waar ze moest zijn maar niet vinden. Ze werd telkens weer teruggestuurd en kwam er maar niet uit. Ze belde mij uiteindelijk huilend op, maar op afstand kon ik niets doen. Toen werd ze tijdens het telefoongesprek aangesproken door een vrouw. Die wees haar de weg. Mijn vrouw bedankte haar en die vrouw zei "pas liep ik ook huilend op straat en toen hoopte ik dat er iemand naar mij toe zou komen"
Dat vond ik zo bijzonder om te horen. Alsof het geen toeval is dat ze juist deze vrouw tegen kwam.
Ze was met ov naar Utrecht gereisd want ze had daar een afspraak met een groep mensen. Omdat ze daar nooit eerder was geweest was ze speciaal vroeg vertrokken zodat ze op tijd aan zou komen in alle rust. Ze was op tijd op het station, daar nog wat rond gedoold en toen op zoek gegaan naar de bus. Het stond onduidelijk aangegeven, dus eer ze de goede bus had was er alweer tijd verstreken. Eenmaal aangekomen bij de halte waar ze eruit moest zou ze vlakbij haar bestemming zijn. Toen bleek de navigatie het niet goed te doen, want ze kon het adres waar ze moest zijn maar niet vinden. Ze werd telkens weer teruggestuurd en kwam er maar niet uit. Ze belde mij uiteindelijk huilend op, maar op afstand kon ik niets doen. Toen werd ze tijdens het telefoongesprek aangesproken door een vrouw. Die wees haar de weg. Mijn vrouw bedankte haar en die vrouw zei "pas liep ik ook huilend op straat en toen hoopte ik dat er iemand naar mij toe zou komen"
Dat vond ik zo bijzonder om te horen. Alsof het geen toeval is dat ze juist deze vrouw tegen kwam.
zaterdag 20 december 2025 om 22:11
Wat lief van die asielzoekerTriple_chocolate schreef: ↑20-12-2025 10:47Ik liep eens op een busstation en keek niet goed uit..werd ik net op tijd door een asielzoeker voor een hard rijdende bus weg gegrepen..anders was ik er niet meer geweest
Vanity of vanities; all is vanity
zaterdag 20 december 2025 om 22:40
Zo wat een mooie en leuke verhalen.
Aneso dat dit de eerste concert ervaring van je kind was, goud!
Qiya door jouw bericht vandaag precies hetzelfde gedaan. Ik zag een man met hele toffe nikes aan bij de kassa vandaag in de (ja issie weer, de supermarkt!)
Dus ik zei tegen meneer: 'meneer mag ik wat zeggen?' Hij zo, 'ja natuurlijk'?
Ik: 'Wat heeft u toffe schoenen aan!'
Je zag dat hij even moest schakelen en toen zei hij dat hij het heel leuk vond dat ik dit zei.
Aneso dat dit de eerste concert ervaring van je kind was, goud!
Qiya door jouw bericht vandaag precies hetzelfde gedaan. Ik zag een man met hele toffe nikes aan bij de kassa vandaag in de (ja issie weer, de supermarkt!)
Dus ik zei tegen meneer: 'meneer mag ik wat zeggen?' Hij zo, 'ja natuurlijk'?
Ik: 'Wat heeft u toffe schoenen aan!'
Je zag dat hij even moest schakelen en toen zei hij dat hij het heel leuk vond dat ik dit zei.
zaterdag 20 december 2025 om 23:05
Ik werd als tienermeisje eens achtervolgd door een enge man terwijl ik in de stad aan het winkelen was.
Ik dacht dat ik hem kwijt was, maar ontdekte tot mijn schrik dat hij uren later in de metro nog steeds in mijn buurt was en naar me keek.
Een paar haltes besloot ik uit te testen wat hij zou doen als ik zou uitstappen. Hij stapte ook uit en zodra ik weer snel de metro inging, deed hij hetzelfde.
Ik raakte in paniek en toen ik op een perron twee medewerkers van het ov-bedrijf zag staan, besloot ik uit de metro te rennen en ze aan te spreken.
De man achtervolgde me nog, maar nam snel de benen toen hij zag dat de ov-medewerkers zijn kant op begonnen te lopen na mijn verhaal. Ik was nog een behoorlijk stuk van mijn eindbestemming af en zou daarna ook nog moeten lopen om thuis te komen.
De medewerkers zagen hoe geschrokken ik was door het hele gebeuren en boden me aan persoonlijk thuis te brengen tot aan de deur. Ik ben ze daar altijd dankbaar voor geweest en ben het nooit vergeten.
Ik dacht dat ik hem kwijt was, maar ontdekte tot mijn schrik dat hij uren later in de metro nog steeds in mijn buurt was en naar me keek.
Een paar haltes besloot ik uit te testen wat hij zou doen als ik zou uitstappen. Hij stapte ook uit en zodra ik weer snel de metro inging, deed hij hetzelfde.
Ik raakte in paniek en toen ik op een perron twee medewerkers van het ov-bedrijf zag staan, besloot ik uit de metro te rennen en ze aan te spreken.
De man achtervolgde me nog, maar nam snel de benen toen hij zag dat de ov-medewerkers zijn kant op begonnen te lopen na mijn verhaal. Ik was nog een behoorlijk stuk van mijn eindbestemming af en zou daarna ook nog moeten lopen om thuis te komen.
De medewerkers zagen hoe geschrokken ik was door het hele gebeuren en boden me aan persoonlijk thuis te brengen tot aan de deur. Ik ben ze daar altijd dankbaar voor geweest en ben het nooit vergeten.
zaterdag 20 december 2025 om 23:37
Ik vergeet er 2 nooit meer. Kleine dingen die toen een enorm verschil maakten. De eerste keer had ik een voedselvergiftiging opgelopen maar moest nog met de trein naar huis. Ik had waterdichte zakje meegenomen, en stond op een overstap station in een hoekje in zo’n zakje over te geven. Een vrouw tikte me op mijn rug en zei: ik zie dat het niet goed met je gaat, wat kan ik voor je doen? Ze gaf me een zakdoekje, wat water en een pepermuntje. Ze wilde eigenlijk ook nog met me mee gaan naar mijn eindstation (tien minuten verderop), maar dat was echt niet nodig. Het stomme is, het belangrijkste voelde dat ze niet zei ‘gaat het wel goed met je’, maar ‘ik zie dat het niet goed gaat’. Anders voel je toch druk om te zeggen dat het wel gaat of zo.
De andere was tijdens een uitwisseling. Ik zat in mijn eentje in het buitenland, lang gereisd, had een bizar kleine kamer zonder raam gekregen, en kon nergens een plek vinden om een telefoonkaart te kopen om naar huis te bellen (pre-mobiel in het buitenland
). Ik zat huilend op een bankje op de metro te wachten, toen een oude vrouw naast me kwam zitten. Het was duidelijk dat we niet echt konden communiceren (taalbarrière), maar ze schoof een zakdoekje over het bankje naar me toe, en knikte vriendelijk. Zo’n klein gebaar, maar het deed me zó veel op een moment dat ik me zo verloren en alleen voelde.
Zelf heb ik wel eens betaald voor degene achter me bij IKEA. Ze was haar portemonnee en telefoon vergeten, en helemaal niet bezig met hulp vragen. Ik had toevallig een week eerder hetzelfde gehad, alleen lag het bij mij in de auto ipv thuis. Ik bood aan om het voor te schieten, nadat ik even gecheckt had dat ze geen hele keuken had aangeschaft. Ze stond echt met open mond te kijken. De kassamevrouw was ook verbaasd, en zei nog even dat zij niet verantwoordelijk waren voor de betaling. Het ging om 135 euro of zo. Wel balen als ik dat niet terug gekregen had, maar ik ging er niet aan ten onder. Ze bleek dik een uur verderop te wonen, dus even heen en weer was inderdaad vervelend geweest. Ze heeft wel die keer gezegd dat ze dus eerst naar huis moest rijden om het over te kunnen maken, en dat dat dus even zou duren. Ik had het inderdaad een uur en drie minuten later weer terug.
De andere was tijdens een uitwisseling. Ik zat in mijn eentje in het buitenland, lang gereisd, had een bizar kleine kamer zonder raam gekregen, en kon nergens een plek vinden om een telefoonkaart te kopen om naar huis te bellen (pre-mobiel in het buitenland
). Ik zat huilend op een bankje op de metro te wachten, toen een oude vrouw naast me kwam zitten. Het was duidelijk dat we niet echt konden communiceren (taalbarrière), maar ze schoof een zakdoekje over het bankje naar me toe, en knikte vriendelijk. Zo’n klein gebaar, maar het deed me zó veel op een moment dat ik me zo verloren en alleen voelde. Zelf heb ik wel eens betaald voor degene achter me bij IKEA. Ze was haar portemonnee en telefoon vergeten, en helemaal niet bezig met hulp vragen. Ik had toevallig een week eerder hetzelfde gehad, alleen lag het bij mij in de auto ipv thuis. Ik bood aan om het voor te schieten, nadat ik even gecheckt had dat ze geen hele keuken had aangeschaft. Ze stond echt met open mond te kijken. De kassamevrouw was ook verbaasd, en zei nog even dat zij niet verantwoordelijk waren voor de betaling. Het ging om 135 euro of zo. Wel balen als ik dat niet terug gekregen had, maar ik ging er niet aan ten onder. Ze bleek dik een uur verderop te wonen, dus even heen en weer was inderdaad vervelend geweest. Ze heeft wel die keer gezegd dat ze dus eerst naar huis moest rijden om het over te kunnen maken, en dat dat dus even zou duren. Ik had het inderdaad een uur en drie minuten later weer terug.
zondag 21 december 2025 om 00:15
zondag 21 december 2025 om 00:34
Toen ik nog mooi slank was, kreeg ik van een medewerker van een winkel, waar ik vaak kom, te horen dat hij me zo'n leuke vrouw vond. Toen werd ik dik en gunde hij me geen blik meer waardig. Tot zover de vriendelijkheid...
Complimentjes gekregen van onbekenden toen ik jaren geleden een nieuw kapsel had.
En ook wanneer ik 1 specifieke jurk draag, zeggen mensen daar vaak iets aardigs op.
Verder kan ik niks bedenken.
Complimentjes gekregen van onbekenden toen ik jaren geleden een nieuw kapsel had.
En ook wanneer ik 1 specifieke jurk draag, zeggen mensen daar vaak iets aardigs op.
Verder kan ik niks bedenken.
Monsters are real, ghostes are real too. They live inside us, and sometimes, they win.
Stephen King
Stephen King
zondag 21 december 2025 om 02:09
De topper was de man die met zijn auto mijn auto veilig naar de kant en in de vangrail heeft geduwd op de snelweg toen ik achter het stuur een infarct kreeg. En mij daarna uit de auto heeft getrokken en over de vangrail heeft gedragen. 112 had ‘ie al gebeld.
Op nummer 2: de vrouw die gelijk een soort Navy Seal werd toen ik hysterisch begon te huilen dat ik mijn zoon kwijt was in de H&M, hij was toen 2 jaar. Alle deuren direct dicht, via intercom zoon laten omroepen, mensen aansporen mee te helpen zoeken…die vrouw was duidelijk een pro. Uiteindelijk vond iemand zoon slapend als een roosje in zo’n kledingcarrousel tussen de sportleggings.
Op nummer 3 de Rotterdamse taxichauffeur die mijn beste vriendin en ik met onze 14 lentes niet bij de Baja Beach club afzette maar bij het eerste de beste politiebureau. Het feit dat we zo onnozel waren dat we een taxi namen vanaf het station omdat we bij God niet wisten waar die club was en we er uitzagen als een stel kleuters die moeders’ make-up tasje hadden gevonden, gaf het weg. Nog een happy meal gekregen van een agent toen we zaten te wachten op mijn pa (die vanuit Zuid-Limburg dus naar R’dam moest racen en woedend op zijn pantoffels dat bureau naar binnen kwam). Toen vonden we die man niet zo leuk.
Ik ben vaak geholpen door vreemden. Als ik zie dat ik hulp kan bieden doe ik het ook.
Op nummer 2: de vrouw die gelijk een soort Navy Seal werd toen ik hysterisch begon te huilen dat ik mijn zoon kwijt was in de H&M, hij was toen 2 jaar. Alle deuren direct dicht, via intercom zoon laten omroepen, mensen aansporen mee te helpen zoeken…die vrouw was duidelijk een pro. Uiteindelijk vond iemand zoon slapend als een roosje in zo’n kledingcarrousel tussen de sportleggings.
Op nummer 3 de Rotterdamse taxichauffeur die mijn beste vriendin en ik met onze 14 lentes niet bij de Baja Beach club afzette maar bij het eerste de beste politiebureau. Het feit dat we zo onnozel waren dat we een taxi namen vanaf het station omdat we bij God niet wisten waar die club was en we er uitzagen als een stel kleuters die moeders’ make-up tasje hadden gevonden, gaf het weg. Nog een happy meal gekregen van een agent toen we zaten te wachten op mijn pa (die vanuit Zuid-Limburg dus naar R’dam moest racen en woedend op zijn pantoffels dat bureau naar binnen kwam). Toen vonden we die man niet zo leuk.
Ik ben vaak geholpen door vreemden. Als ik zie dat ik hulp kan bieden doe ik het ook.
Grant every woman the confidence of a mediocre middle aged white man
zondag 21 december 2025 om 06:37
CocaCola schreef: ↑20-12-2025 22:40Qiya door jouw bericht vandaag precies hetzelfde gedaan. Ik zag een man met hele toffe nikes aan bij de kassa vandaag in de (ja issie weer, de supermarkt!)
Dus ik zei tegen meneer: 'meneer mag ik wat zeggen?' Hij zo, 'ja natuurlijk'?
Ik: 'Wat heeft u toffe schoenen aan!'
Je zag dat hij even moest schakelen en toen zei hij dat hij het heel leuk vond dat ik dit zei.
zondag 21 december 2025 om 08:11
Ja tis wat, je herkent ze altijd gelijk hè
Vrijheid, gelijkheid, zusterschap
zondag 21 december 2025 om 10:23
zondag 21 december 2025 om 11:04
Vorig jaar ben ik van mijn fiets gevallen. De ketting schoot eraf en ik lag gelijk languit op straat. Aan de overkant fietste twee wielrenners en die kwam gelijk aan gerend. Op het trottoir liep een meneer en die zette mijn fiets op zn kop en legde de ketting er weer om.
Het letsel viel gelukkig mee, een gebutste knie en mijn jurk gescheurd. Het gebeurde vlak bij mijn huis dus ik was zo weer thuis.
Wel gelijk die week mijn fiets naar de fietsenmaker gebracht want het was niet de eerste keer dat die ketting er af vloog.
Zo fijn dat mensen behulpzaam zijn, dat probeer ik zelf ook te doen.
Het letsel viel gelukkig mee, een gebutste knie en mijn jurk gescheurd. Het gebeurde vlak bij mijn huis dus ik was zo weer thuis.
Wel gelijk die week mijn fiets naar de fietsenmaker gebracht want het was niet de eerste keer dat die ketting er af vloog.
Zo fijn dat mensen behulpzaam zijn, dat probeer ik zelf ook te doen.
Hoi, kom binnen en fijn dat je er bent.
Alles goed? Wat zit je haar leuk!
Wil je koffie?
Alles goed? Wat zit je haar leuk!
Wil je koffie?
zondag 21 december 2025 om 11:20
CocaCola schreef: ↑20-12-2025 22:40Zo wat een mooie en leuke verhalen.
Aneso dat dit de eerste concert ervaring van je kind was, goud!
Qiya door jouw bericht vandaag precies hetzelfde gedaan. Ik zag een man met hele toffe nikes aan bij de kassa vandaag in de (ja issie weer, de supermarkt!)
Dus ik zei tegen meneer: 'meneer mag ik wat zeggen?' Hij zo, 'ja natuurlijk'?
Ik: 'Wat heeft u toffe schoenen aan!'
Je zag dat hij even moest schakelen en toen zei hij dat hij het heel leuk vond dat ik dit zei.
Dit doet me denken aan een compliment dat ik vorige zomer gaf op het strand. Naast me lagen een moeder met twee kinderen. Zij droeg een strandjurk met afbeeldingen van uilen erop en veel sierlijke details. Ik lag er al een poosje naar te kijken, en ik besloot toch om even te zeggen dat ik het een geweldige jurk vond wat ze droeg. De vrouw begon van oor tot oor te stralen en begon spontaan heen en weer te paraderen langs onze strandstoelen zodat ik de jurk goed kon bekijken. Ze vroeg: “ Jij denkt zeker dat dit van een hele dure boetiek komt? Nou meid, gewoon van de Shein.”
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 21 december 2025 om 11:24
Lemoos... wuut ??? En infarct? Weer helemaal opgeknapt??
Nog eentje dan...
Een paar jaar geleden overleed mijn pa op zondagavond laat. De volgende dag zouden wij als gezin op vakantie gaan. Onze ingepakte tassen stonden al klaar.
Maandagochtend in tranen het vakantiepark in Nederland opgebeld. Verteld aan de mevrouw aan de telefoon dat wij niet zouden komen ivm het overlijden van mijn pa die avond ervoor. Ze was heel medelevend (en ik was echt heel verdrietig) en ze troostte mij zo goed en kwaad als het kon.
Toen ik zei dat we wel een nieuwe vakantie zouden boeken later, omdat we geen annuleringsverzekering hadden.
Zei ze dat we het geld in de vorm van een tegoedbon kregen en dat we dan alsnog konden komen, wanneer wij eraan toe waren.
Toen moest ik nog harder huilen en was ik helemaal even niet meer te troosten.
Doet mij nog steeds heel goed.
Nog eentje dan...
Een paar jaar geleden overleed mijn pa op zondagavond laat. De volgende dag zouden wij als gezin op vakantie gaan. Onze ingepakte tassen stonden al klaar.
Maandagochtend in tranen het vakantiepark in Nederland opgebeld. Verteld aan de mevrouw aan de telefoon dat wij niet zouden komen ivm het overlijden van mijn pa die avond ervoor. Ze was heel medelevend (en ik was echt heel verdrietig) en ze troostte mij zo goed en kwaad als het kon.
Toen ik zei dat we wel een nieuwe vakantie zouden boeken later, omdat we geen annuleringsverzekering hadden.
Zei ze dat we het geld in de vorm van een tegoedbon kregen en dat we dan alsnog konden komen, wanneer wij eraan toe waren.
Toen moest ik nog harder huilen en was ik helemaal even niet meer te troosten.
Doet mij nog steeds heel goed.
zondag 21 december 2025 om 11:37
Ik was alleen op vakantie op Lesbos, en moest naar een medisch centrum om een tetanusprik te halen, ik had mijn teen opengehaald aan een uitstekend roestig stuk ijzer. Met de taxi naar het naburige stadje gegaan waar dat centrum was. De taxichauffeur gaf me zijn kaartje zodat ik kon bellen als ik weer terug kon. Maar mijn telefoon weigerde, ik kreeg geen verbinding. Het was 5 km terug naar het hotel en ik besloot maar te gaan lopen. Er stonden geen bordjes met de richting en na een tijdje te twijfelen of ik wel de juiste kant op liep. Ik vroeg aan een vrouw die net uit haar auto stapte of dit de goede richting was naar het plekje waar ik zat. Ze keek naar mijn slippers en zei dat het onmogelijk was om daarop helemaal te lopen, ze kwam net uit haar werk en zou me wel even brengen. Ze zette me keurig voor de ingang af, ik pakte een tientje zodat ze met een vriendin wat kon gaan drinken. Dat nam ze echt niet aan, wilde ze niets van weten.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 21 december 2025 om 11:48
Ik krijg echt ineens allemaal ingevingen.. zo ontzettend leuk!
Die ene keer dat ik achteruit reed en een bestelbusje heel licht raakte (absoluut geen schade) en de 'tegenpartij' mij bedreigde en er toen een vader van een leerling van de school waar ik werkte die man even toesprak dat hij ff moest dimmen..
Ik ga ook een actie delen van mijzelf.
Jaren geleden (denk echt 15 jaar ofzo) gingen mijn moeder en ik naar een concert van Mika. (Je weet wel die zanger van Grace Kelly en Lolliepop).
We moesten met de trein naar Amsterdam of Rotterdam (weet het niet eens meer) en vanaf daar een stuk lopen naar een veld waar het concert was.
Onderweg liepen wij voorbij een plek waar een jongen Mika liedjes aan het zingen en dansen was. En mensen stopten en gingen naar hem wijzen en lachte hem uit.
Ik zag dit, heb zo mijn spullen in mijn moeder haar armen geduwd en ben naast die jongen gaan staan. Heb lekker met hem meegezongen en gedanst. Toen kwam er nog een groepje jongeren aanlopen en die deden ook meteen mee. De mensen die eerst aan het uitlachen waren, gingen nu ineens meeklappen en zingen...
De jongen, het groepje en mijn moeder en ik gingen uiteindelijk allemaal samen naar het concert. Het was de hele avond heel gezellig met 9 jonge mensen en mijn moeder. Zal dit nooit meer vergeten.
Die ene keer dat ik achteruit reed en een bestelbusje heel licht raakte (absoluut geen schade) en de 'tegenpartij' mij bedreigde en er toen een vader van een leerling van de school waar ik werkte die man even toesprak dat hij ff moest dimmen..
Ik ga ook een actie delen van mijzelf.
Jaren geleden (denk echt 15 jaar ofzo) gingen mijn moeder en ik naar een concert van Mika. (Je weet wel die zanger van Grace Kelly en Lolliepop).
We moesten met de trein naar Amsterdam of Rotterdam (weet het niet eens meer) en vanaf daar een stuk lopen naar een veld waar het concert was.
Onderweg liepen wij voorbij een plek waar een jongen Mika liedjes aan het zingen en dansen was. En mensen stopten en gingen naar hem wijzen en lachte hem uit.
Ik zag dit, heb zo mijn spullen in mijn moeder haar armen geduwd en ben naast die jongen gaan staan. Heb lekker met hem meegezongen en gedanst. Toen kwam er nog een groepje jongeren aanlopen en die deden ook meteen mee. De mensen die eerst aan het uitlachen waren, gingen nu ineens meeklappen en zingen...
De jongen, het groepje en mijn moeder en ik gingen uiteindelijk allemaal samen naar het concert. Het was de hele avond heel gezellig met 9 jonge mensen en mijn moeder. Zal dit nooit meer vergeten.
zondag 21 december 2025 om 11:57
Kind en ik gingen 2 boeken halen in de buurt bij iemand thuis.
Kind op kinderfiets ik op mijn fiets.
En toen ineens was de fietsband van Kind lek. Hoppa kinderfiets achterop mijn fiets, half klemmend tussen kinderzitje.. en ongemakkelijk verder lopen.
Toen we eindelijk bij het huis van de boeken waren. Zag de oude meneer mij knullig doen met de fietsen en een kleuter die niet meer wilde lopen.
De meneer pakte zijn fiets, tilde het kinderfietsje zo van mijn fiets af en vroeg waar ik heen moest, want dan fietste hij wel ff snel mee. Dus hoppa kleuter in het fietsstoeltje achterop en we waren zo thuis
Nog steeds heel lief.
Kind op kinderfiets ik op mijn fiets.
En toen ineens was de fietsband van Kind lek. Hoppa kinderfiets achterop mijn fiets, half klemmend tussen kinderzitje.. en ongemakkelijk verder lopen.
Toen we eindelijk bij het huis van de boeken waren. Zag de oude meneer mij knullig doen met de fietsen en een kleuter die niet meer wilde lopen.
De meneer pakte zijn fiets, tilde het kinderfietsje zo van mijn fiets af en vroeg waar ik heen moest, want dan fietste hij wel ff snel mee. Dus hoppa kleuter in het fietsstoeltje achterop en we waren zo thuis
Nog steeds heel lief.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
