Psyche
alle pijlers
Afhankelijk van een pilletje
zondag 17 april 2011 om 08:55
Nadat ik het jarenlang bewust ver van mijn bed heb gehouden, ben ik afgelopen vrijdag overstag gegaan. Ik heb reguliere AD gevraagd en gekregen.
Ik heb geen trauma's, niets om over te klagen, maar heb al de helft van mijn leven (inmiddels dus al 18 jaar) in meerdere (depressies) en mindere (dysthymie) mate last van - wat ik noem - het zwarte monster op mijn rug. Volgens huisarts en een eerder geraadpleegde psychiater heb ik last van endogene (biologische) depressies.
Dysthyme is niet fijn, maar er valt mee te leven. De afgelopen weken merkte ik echter dat ik aan het afglijden was. De natuurlijke AD die ik gebruikte (die wel serotonine aanmaakt, maar de heropname niet remt), is niet langer voldoende.
Ineens was ik het zat. Ik ben levensmoe (lees: NIET suicidaal, maar wel moe van het leven, het altijd maar moeten strijden). Ik wil leven en van het leven genieten. En als het moet, dan maar met pil.
Ik heb inmiddels last van bijwerkingen (ik ben voornamelijk een zombie nu, en slaap slecht), maar die kan ik wel aan. Waar ik voornamelijk mee bezig ben, is dat ik het heel moeilijk vindt dat ik afhankelijk ben van een pilletje. En hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd. Ik weet dat het nodig is, sta er ook helemaal achter, maar het voelt toch ongemakkelijk.
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn op het forum die langdurig AD slikken en of zij mijn gedachten daarover herkennen?
Ik heb geen trauma's, niets om over te klagen, maar heb al de helft van mijn leven (inmiddels dus al 18 jaar) in meerdere (depressies) en mindere (dysthymie) mate last van - wat ik noem - het zwarte monster op mijn rug. Volgens huisarts en een eerder geraadpleegde psychiater heb ik last van endogene (biologische) depressies.
Dysthyme is niet fijn, maar er valt mee te leven. De afgelopen weken merkte ik echter dat ik aan het afglijden was. De natuurlijke AD die ik gebruikte (die wel serotonine aanmaakt, maar de heropname niet remt), is niet langer voldoende.
Ineens was ik het zat. Ik ben levensmoe (lees: NIET suicidaal, maar wel moe van het leven, het altijd maar moeten strijden). Ik wil leven en van het leven genieten. En als het moet, dan maar met pil.
Ik heb inmiddels last van bijwerkingen (ik ben voornamelijk een zombie nu, en slaap slecht), maar die kan ik wel aan. Waar ik voornamelijk mee bezig ben, is dat ik het heel moeilijk vindt dat ik afhankelijk ben van een pilletje. En hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd. Ik weet dat het nodig is, sta er ook helemaal achter, maar het voelt toch ongemakkelijk.
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn op het forum die langdurig AD slikken en of zij mijn gedachten daarover herkennen?
zondag 17 april 2011 om 10:57
Eens met SweetSummer.
Ik heb astma en zit ook aan de pillen en de pufjes. Zonder ga ik niet dood, maar met is mijn leven een stuk leefbaarder. De medicatie is er nu eenmaal, waarom er dan geen gebruik van maken?
Sterkte TO en ik hoop dat je met dat pilletje het leven van een zonniger kant gaat zien.
Ik heb astma en zit ook aan de pillen en de pufjes. Zonder ga ik niet dood, maar met is mijn leven een stuk leefbaarder. De medicatie is er nu eenmaal, waarom er dan geen gebruik van maken?
Sterkte TO en ik hoop dat je met dat pilletje het leven van een zonniger kant gaat zien.
zondag 17 april 2011 om 10:58
Ah, SweetSummer is me net voor: Jouw lichaam maakt een stofje niet aan dat andere lichamen wel gewoon maken. Dat moet je dus extern aanvullen.
Ik moet dagelijks medicijnen nemen (geen AD). In het begin baalde ik er vreselijk van dat ik de rest van mijn leven afhankelijk ben van medicijnen. Maar het is voor mij een aanvulling op iets wat 'gezonde' mensen vanzelf aanmaken. Die gedachte zorgde er voor dat ik heel blij was dat ik niet 100 jaar geleden leefde: toen bestonden deze medicijnen nog niet en zou mijn leven er een stuk donkerder hebben uitgezien.
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer helemaal kan genieten van het leven.
Ik moet dagelijks medicijnen nemen (geen AD). In het begin baalde ik er vreselijk van dat ik de rest van mijn leven afhankelijk ben van medicijnen. Maar het is voor mij een aanvulling op iets wat 'gezonde' mensen vanzelf aanmaken. Die gedachte zorgde er voor dat ik heel blij was dat ik niet 100 jaar geleden leefde: toen bestonden deze medicijnen nog niet en zou mijn leven er een stuk donkerder hebben uitgezien.
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer helemaal kan genieten van het leven.
zondag 17 april 2011 om 11:13
Ook ik moet medicijnen gebruiken tegen een lichamelijke kwaal(pillen en injecties), ik ben ook de rest van mijn leven afhankelijk hiervan, zonder die medicijnen word ik erg ziek. Het is dus kiezen of delen: Heel simpel, ik kies voor de medicijnen want zo voel ik me goed en kan ik mijn leven leven!
Klinkt heel simpel, en eigenlijk is het dat ook. Het is geen zwaktebod!!
Klinkt heel simpel, en eigenlijk is het dat ook. Het is geen zwaktebod!!
zondag 17 april 2011 om 18:39
@Iedereen: bedankt voor jullie lieve en opbeurende reacties.
@Bankje: je schrijft dat je al 10 jaar AD slikt. Heb je nog wel eens last van bijwerkingen? En/of het gevoel dat het minder/niet meer werkt? Welke dosis slik jij als ik vragen mag? Het natuurlijke middel dat ik had, heet 5HTP. Ik ben er lange tijd erg tevreden over geweest, maar het gaat nu gewoon te slecht.5HTP zorgt er wel voor dat er serotonine wordt aangemaakt, maar mijn hersenen doen zo raar (volgens de psych) dat het onvoldoende is en niet goed genoeg werkt (o.i.d). Heropname-remmers doen dat wel blijkbaar.
@Ivy: ik begrijp wat je bedoelt, maar het is gewoon een gevoel. Al heb je misschien gelijk en slaat dat gevoel nergens op. Ik ben het trouwens wel met Bankje eens dat je toch al snel een sticker krijgt opgeplakt als duidelijk is dat je AD slikt en/of depressies hebt. Vaak wordt alles wat je doet onder de sticker psychiatrisch patient geplakt. En ik ben allesbehalve dat.
@ Empress: voor mij voelt het wel als een zwaktebod. Maar goed, ik denk dat ik dat dus anders moet gaan zien.
@ Rosanna:
Feitelijk gezien is er inderdaad geen verschil. Ik denk dat het voor mij anders voelt omdat het middel dat ik eerst slikte (5HTP) volkomen natuurlijk is, en ik nu met chemische 'troep' in de weer ben. Ik heb me daar altijd verre van gehouden. Maar ja, als ik het aan mijn hart krijg, zal ik ook niet schromen om wat te nemen, en waarom nu wel?
Ik ga overigens niet stoppen. Ondanks de bijwerkingen. Ik ga weer leven over een tijdje. En daarvoor neem ik nu die koppijn, slapeloosheid, en mijn zombie-loopje voor lief.
@Bankje: je schrijft dat je al 10 jaar AD slikt. Heb je nog wel eens last van bijwerkingen? En/of het gevoel dat het minder/niet meer werkt? Welke dosis slik jij als ik vragen mag? Het natuurlijke middel dat ik had, heet 5HTP. Ik ben er lange tijd erg tevreden over geweest, maar het gaat nu gewoon te slecht.5HTP zorgt er wel voor dat er serotonine wordt aangemaakt, maar mijn hersenen doen zo raar (volgens de psych) dat het onvoldoende is en niet goed genoeg werkt (o.i.d). Heropname-remmers doen dat wel blijkbaar.
@Ivy: ik begrijp wat je bedoelt, maar het is gewoon een gevoel. Al heb je misschien gelijk en slaat dat gevoel nergens op. Ik ben het trouwens wel met Bankje eens dat je toch al snel een sticker krijgt opgeplakt als duidelijk is dat je AD slikt en/of depressies hebt. Vaak wordt alles wat je doet onder de sticker psychiatrisch patient geplakt. En ik ben allesbehalve dat.
@ Empress: voor mij voelt het wel als een zwaktebod. Maar goed, ik denk dat ik dat dus anders moet gaan zien.
@ Rosanna:
Feitelijk gezien is er inderdaad geen verschil. Ik denk dat het voor mij anders voelt omdat het middel dat ik eerst slikte (5HTP) volkomen natuurlijk is, en ik nu met chemische 'troep' in de weer ben. Ik heb me daar altijd verre van gehouden. Maar ja, als ik het aan mijn hart krijg, zal ik ook niet schromen om wat te nemen, en waarom nu wel?
Ik ga overigens niet stoppen. Ondanks de bijwerkingen. Ik ga weer leven over een tijdje. En daarvoor neem ik nu die koppijn, slapeloosheid, en mijn zombie-loopje voor lief.
zondag 17 april 2011 om 18:48
Ik heb geen last meer van de bijwerkingen .Ik slik 10 mg paroxetine. Het verschil met daarvoor is dat de dreigende zwarte wolk verdwenen is. Het is niet zo dat ik al 10 jaar alleen maar fluitend door het leven ga. maar het is nu gemakkelijker zelf onder controle te krijgen als ik depressief ben. (Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel het is moeilijk te omschrijven.)
zondag 17 april 2011 om 18:50
Meiden, geniet van je leven en als je daar een pilletje voor nodig hebt, so be it. Het leven is te kort om een groot en langdurig gevecht te zijn. Tegen een hartpatient zeggen we toch ook niet dat ie maar moest stoppen met medicatie? Ik heb zelf een relatief groot aantal familieleden met depressieve aanleg en heb een aantal zien opleven nadat ze (eindelijk) toegaven en a.d. begonnen te slikken. Ik wens jullie het allerbeste!
zondag 17 april 2011 om 20:39
Wat fijn dat het zo goed gaat Lys. Goed dat je hebt door gezet en dat je nu goed in je vel zit en angstvrij door het leven gaat.
Je moet mij niet bedanken (wel hartstikke lief natuurlijk) maar ook jezelf want jij bent diegene die het gedaan heeft.
Christiane, ook ik slik al jaren oa AD waarvan de laatste 5 jaar eentje waar ik aan de onderhoudsdosis genoeg heb.
Soms is het even zoeken en helaas ook uit proberen maar geef jezelf die kans om je beter te voelen.
Sterkte met de bijverschijnselen en echt, ze worden minder al zal je dat nu nog niet kunnen geloven.
Je moet mij niet bedanken (wel hartstikke lief natuurlijk) maar ook jezelf want jij bent diegene die het gedaan heeft.
Christiane, ook ik slik al jaren oa AD waarvan de laatste 5 jaar eentje waar ik aan de onderhoudsdosis genoeg heb.
Soms is het even zoeken en helaas ook uit proberen maar geef jezelf die kans om je beter te voelen.
Sterkte met de bijverschijnselen en echt, ze worden minder al zal je dat nu nog niet kunnen geloven.
maandag 18 april 2011 om 10:42
quote:bosaapje schreef op 17 april 2011 @ 20:39:
Sterkte met de bijverschijnselen en echt, ze worden minder al zal je dat nu nog niet kunnen geloven.
Nee, dat is nu nog een (mooie) droom. Hoe lang staat er eigenlijk voor? En vanaf wanneer zou ik me beter moeten gaan voelen? Ik heb wel geduld hoor. Op 18 jaar kunnen er nog wel een paar weken bij
Ik ben eigenlijk gewoon nieuwsgierig. En benieuwd. Hoe het is om me echt lekker te voelen. In de tijd dat ik een relatie had, voelde ik me een stuk beter dan nu (ik vond het heerlijk om liefde te geven en te krijgen), maar ook toen hing er een waas overheen (o.a gezien de omstandigheden).
Ik ben echt benieuwd hoe het leven er van de zonnige kant uitziet. Of klinkt dat erg stom?
Sterkte met de bijverschijnselen en echt, ze worden minder al zal je dat nu nog niet kunnen geloven.
Nee, dat is nu nog een (mooie) droom. Hoe lang staat er eigenlijk voor? En vanaf wanneer zou ik me beter moeten gaan voelen? Ik heb wel geduld hoor. Op 18 jaar kunnen er nog wel een paar weken bij
Ik ben eigenlijk gewoon nieuwsgierig. En benieuwd. Hoe het is om me echt lekker te voelen. In de tijd dat ik een relatie had, voelde ik me een stuk beter dan nu (ik vond het heerlijk om liefde te geven en te krijgen), maar ook toen hing er een waas overheen (o.a gezien de omstandigheden).
Ik ben echt benieuwd hoe het leven er van de zonnige kant uitziet. Of klinkt dat erg stom?
maandag 18 april 2011 om 10:52
Ik heb lang niet alle reacties gelezen maar lees net wel dat jet een beetje een zwaktebod vindt om pillen te gaan slikken. Vindt je dan ook dat je depressies je eigen schuld zijn?
Dat is toch namelijk helemaal niet zo? Het is een tekort aan stofjes. Je had ook suikerziekte kunnen hebben. Die mensen gebruiken ook medicijnen/spuiten insuline. En zo is het toch ook bij jou.
Je hebt ergens last van en je slikt daar medicijnen voor. Dus, stop met het jezelf aan te rekenen dat je aan de medicijnen moet/gaat, want daar kun je helemaal niks aan doen.
Ik hoop dat het je snel veel oplevert. Sterkte!
Dat is toch namelijk helemaal niet zo? Het is een tekort aan stofjes. Je had ook suikerziekte kunnen hebben. Die mensen gebruiken ook medicijnen/spuiten insuline. En zo is het toch ook bij jou.
Je hebt ergens last van en je slikt daar medicijnen voor. Dus, stop met het jezelf aan te rekenen dat je aan de medicijnen moet/gaat, want daar kun je helemaal niks aan doen.
Ik hoop dat het je snel veel oplevert. Sterkte!
maandag 18 april 2011 om 10:56
quote:Noerie schreef op 18 april 2011 @ 10:52:
Vindt je dan ook dat je depressies je eigen schuld zijn? Nee, dat niet. Ik mis nou eenmaal wat stofjes in mijn kop. Maar ergens voelt het - en het slaat nergens op, ik weet het - dat mijn lichaam faalt ofzo. Ik moet denk ik nog even omschakelen. Dat een hartpatient of iemand met suikerziekte medicijnen heeft, vind ik doodnormaal. Nu moet ik dat nog voor mezelf gaan vinden. Heeft denk ik even tijd nodig.
Vindt je dan ook dat je depressies je eigen schuld zijn? Nee, dat niet. Ik mis nou eenmaal wat stofjes in mijn kop. Maar ergens voelt het - en het slaat nergens op, ik weet het - dat mijn lichaam faalt ofzo. Ik moet denk ik nog even omschakelen. Dat een hartpatient of iemand met suikerziekte medicijnen heeft, vind ik doodnormaal. Nu moet ik dat nog voor mezelf gaan vinden. Heeft denk ik even tijd nodig.
maandag 18 april 2011 om 21:20
quote:Christiane04 schreef op 18 april 2011 @ 10:56:
[...]
Nee, dat niet. Ik mis nou eenmaal wat stofjes in mijn kop. Maar ergens voelt het - en het slaat nergens op, ik weet het - dat mijn lichaam faalt ofzo. Ik moet denk ik nog even omschakelen. Dat een hartpatient of iemand met suikerziekte medicijnen heeft, vind ik doodnormaal. Nu moet ik dat nog voor mezelf gaan vinden. Heeft denk ik even tijd nodig.
Ik kan het me wel voorstellen hoor. Als je maar weet dat het eigenlijk 'onzin' is. Geef het dan maar wat tijd; maar onthou echt dat je jezelf niets kwalijk hoeft te nemen of teleurgesteld hoeft te zijn. Je moet juist trots op jezelf zijn! Trots zijn dat je die pilletjes neemt. Trots zijn dat je er iets aan doet! Is voor velen een grote stap. En een enge stap. Daar heb je ook moed voor nodig.
Vele sterkte en ik hoop dat deze stap je veel zonnige momenten gaat opleveren
[...]
Nee, dat niet. Ik mis nou eenmaal wat stofjes in mijn kop. Maar ergens voelt het - en het slaat nergens op, ik weet het - dat mijn lichaam faalt ofzo. Ik moet denk ik nog even omschakelen. Dat een hartpatient of iemand met suikerziekte medicijnen heeft, vind ik doodnormaal. Nu moet ik dat nog voor mezelf gaan vinden. Heeft denk ik even tijd nodig.
Ik kan het me wel voorstellen hoor. Als je maar weet dat het eigenlijk 'onzin' is. Geef het dan maar wat tijd; maar onthou echt dat je jezelf niets kwalijk hoeft te nemen of teleurgesteld hoeft te zijn. Je moet juist trots op jezelf zijn! Trots zijn dat je die pilletjes neemt. Trots zijn dat je er iets aan doet! Is voor velen een grote stap. En een enge stap. Daar heb je ook moed voor nodig.
Vele sterkte en ik hoop dat deze stap je veel zonnige momenten gaat opleveren
zaterdag 23 april 2011 om 22:36
Stik. Mijn zwager heeft door alle pillen heen weer behoorlijk lopen malen. Mijn zus was - op d'r verjaardag 
- behoorlijk van slag.
En ik ben niet zo goed in emotionele steun verlenen. Dat is domweg niet mijn sterkste kant. Is daar geen cursus voor of zo? Maar ik heb mijn nichtjes te logeren, dat is ook een manier van steunen en helpen. Merken die niet dat het nog niet zo goed gaat met papa. En is het wat rustiger in huis voor mijn zus en zwager.
- behoorlijk van slag. En ik ben niet zo goed in emotionele steun verlenen. Dat is domweg niet mijn sterkste kant. Is daar geen cursus voor of zo? Maar ik heb mijn nichtjes te logeren, dat is ook een manier van steunen en helpen. Merken die niet dat het nog niet zo goed gaat met papa. En is het wat rustiger in huis voor mijn zus en zwager.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
