Psyche
alle pijlers
Altijd hetzelfde
vrijdag 16 november 2018 09:48
Pffffff, waar te beginnen......
Ik zal het proberen kort te houden als is dat niet mijn sterkste punt.....
Nou ja misschien heeft er iemand tips, een boek ofzo, om met afwijzing te leren omgaan.
Dit is namelijk zo pertinent aanwezig in mijn leven dat ik er verdrietig van ben. Van kinds af aan is dit de rode draad geweest. Het zal wel de levensles zijn die ik leren moet ofzo......
Als kind voelde ik mij altijd het zwarte schaap van de familie.... en uiteindelijk bleek dit te kloppen. Kwam ik na een zwaar persoonlijk drama achter. Ik heb toen contact verbroken met dat deel van de familie (nog steeds de beste keuze ooit) Toen kwamen de echte gedachten van de mensen naar boven: Ze was toch altijd al een raar kind (ik was als kind superverlegen), ik had nooit echt wat met haar..... enz. Oke duidelijk! Zwart schaap en gek genoeg er nog wel trots op want er was eindelijk een verklaring waarom ik mij altijd zo voelde: ik ben anders..... (op een voor mij goede manier want daar wilde ik niet bij horen)
Vriendjes en vriendinnen, door de jaren heen heb ik er best veel gehad. Echter bij toch minstens een deel ervan was het zo dat zodra er een ‘interessanter iemand’ voorbij kwam het doeeeeei Sensu was......
Werk...... ik heb welgeteld 1 baan gehad voor een paar jaar waar ik met de collega’s het superleuk had. Alle andere bedrijven waar ik binnenkwam en er dus eigenlijk al groepen waren paste ik er niet bij. Althans ik werd niet opgenomen, geroddel enz. Mijn laatste baan ook...... ik dacht serieus eindelijk iets gevonden te hebben waar ik mij helemaal thuis voelde. Zowel wat werk betreft als collega’s.....Nu heb ik vrij apart werk (theaterwereld) en zie ik er in de outfit die ik draag niet slecht uit. Sterker nog het is opvallend en gasten vinden het altijd mooi en bijzonder. Nu hoorde ik dus dat er onderling enorm over mij geroddeld wordt...... ik zou het hoog in mijn bol hebben, arrogant zijn, ben niet te peilen...... ik ben geen van dat alles........ en weet je.......ik ben het type van....als je wat vervelend vindt dan ga je naar die persoon en los je het op..... dat achterbakse geroddel. Ik doe er dus ook niet aan mee. Maar het is allemaal gekomen toen ik die luxere outfit kreeg....... dan denk ik.... jemig zeg...... het is een act...... het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je moet gaan downkleden omdat je collega’s anders jaloers worden (een deel dan he, oudere collega’s vinden het vaak juist heel leuk en mooi)
Maar goed door dit alles (en veel meer maar ik bespaar het jullie) voel ik zo’n intens gevoel van afwijzing wat mij nu ook door de dag heen niet meer loslaat. Het is alles aanwezig, op elk vlak....... weet niet meer wat ik er nog mee moet.......
Een goede psycholoog, zou kunnen maar heb geen zin om mijn complete levensverhaal uit de doeken te doen. Tis heel veel, en heb dat al meermaals moeten doen..... wil ik niet weer zeg maar.......
Dus nu ja , een boek ofzo of een cursus misschien ergens. Wie weet herkent iemand dit en heeft die de gouden tip.....
Ik zal het proberen kort te houden als is dat niet mijn sterkste punt.....
Nou ja misschien heeft er iemand tips, een boek ofzo, om met afwijzing te leren omgaan.
Dit is namelijk zo pertinent aanwezig in mijn leven dat ik er verdrietig van ben. Van kinds af aan is dit de rode draad geweest. Het zal wel de levensles zijn die ik leren moet ofzo......
Als kind voelde ik mij altijd het zwarte schaap van de familie.... en uiteindelijk bleek dit te kloppen. Kwam ik na een zwaar persoonlijk drama achter. Ik heb toen contact verbroken met dat deel van de familie (nog steeds de beste keuze ooit) Toen kwamen de echte gedachten van de mensen naar boven: Ze was toch altijd al een raar kind (ik was als kind superverlegen), ik had nooit echt wat met haar..... enz. Oke duidelijk! Zwart schaap en gek genoeg er nog wel trots op want er was eindelijk een verklaring waarom ik mij altijd zo voelde: ik ben anders..... (op een voor mij goede manier want daar wilde ik niet bij horen)
Vriendjes en vriendinnen, door de jaren heen heb ik er best veel gehad. Echter bij toch minstens een deel ervan was het zo dat zodra er een ‘interessanter iemand’ voorbij kwam het doeeeeei Sensu was......
Werk...... ik heb welgeteld 1 baan gehad voor een paar jaar waar ik met de collega’s het superleuk had. Alle andere bedrijven waar ik binnenkwam en er dus eigenlijk al groepen waren paste ik er niet bij. Althans ik werd niet opgenomen, geroddel enz. Mijn laatste baan ook...... ik dacht serieus eindelijk iets gevonden te hebben waar ik mij helemaal thuis voelde. Zowel wat werk betreft als collega’s.....Nu heb ik vrij apart werk (theaterwereld) en zie ik er in de outfit die ik draag niet slecht uit. Sterker nog het is opvallend en gasten vinden het altijd mooi en bijzonder. Nu hoorde ik dus dat er onderling enorm over mij geroddeld wordt...... ik zou het hoog in mijn bol hebben, arrogant zijn, ben niet te peilen...... ik ben geen van dat alles........ en weet je.......ik ben het type van....als je wat vervelend vindt dan ga je naar die persoon en los je het op..... dat achterbakse geroddel. Ik doe er dus ook niet aan mee. Maar het is allemaal gekomen toen ik die luxere outfit kreeg....... dan denk ik.... jemig zeg...... het is een act...... het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je moet gaan downkleden omdat je collega’s anders jaloers worden (een deel dan he, oudere collega’s vinden het vaak juist heel leuk en mooi)
Maar goed door dit alles (en veel meer maar ik bespaar het jullie) voel ik zo’n intens gevoel van afwijzing wat mij nu ook door de dag heen niet meer loslaat. Het is alles aanwezig, op elk vlak....... weet niet meer wat ik er nog mee moet.......
Een goede psycholoog, zou kunnen maar heb geen zin om mijn complete levensverhaal uit de doeken te doen. Tis heel veel, en heb dat al meermaals moeten doen..... wil ik niet weer zeg maar.......
Dus nu ja , een boek ofzo of een cursus misschien ergens. Wie weet herkent iemand dit en heeft die de gouden tip.....
vrijdag 16 november 2018 20:48
Tis sinds ik een bepaald extra kledingstuk ben gaan dragen dat er ook commentaar op kwam, terwijl baas het juist wilde. En ineens ging ieder het dragen.... daar moest ik wel om lachen eigenlijk....Hoezitdit schreef: ↑16-11-2018 19:17Een heftig verleden zorgt er in veel gevallen voor dat je een muur opbouwt, een bepaalde houding aanneemt om jezelf te beschermen.
Persoonlijk denk ik dat het weinig uitmaakt in welke kleding je rondloopt. Als mensen je graag mogen, gaat niemand daar over kletsen.
Je schrijft dit:
Het gaat hier ook niet over mijn echte vrienden..... die kennen mij..... ik heb het er weleens over met ze...... ze geven aan: je bent lang, je komt stevig en direct over. Als jij binnenloopt staat er iemand en denk dat mensen daar weleens geïntimideerd door raken. Echter, als je jouw kent..... weet je dat je helemaal niet arrogant bent of wat dan ook.
Uit je verhaal hier kom je niet stevig over, juist onzeker, maar uit dit stukje tekst duidelijk wel.
Mensen die erg direct zijn, roepen wat op bij andere mensen. Ik denk dat dit het juist is, wat onbewust afstand creeert. Als je zelf 'zachter' wordt, zullen mensen je anders benaderen.
Dat is natuurlijk niet eenvoudig, daarom is therapie volgen een goede tip.
Wat je zegt...... ik heb blijkbaar echt enorm twee kanten. Want mensen zien aan mij geen enkele onzekerheid af als ik werk. Ben het dan ook niet. Ben wel onzeker als het gaat om het contact met collega’s. Iig als ik roddels hoor dan word ik het heel erg.
Ik kan in mijn werk ook wel rustig zeggen van : oe dat vind ik moeilijk, hoe kan ik dat het beste doen.... of hey, dat heb ik nog nooit gedaan en vind ik spannend! Dat vind ik dan wel mij kwetsbaar opstellen. Dat werd vaak niet goed ontvangen. Denk ook omdat men dan niet verwacht dat ik onzekerheden heb.
Jeetje, tis eigenlijk allemaal zo moeilijk uit te leggen en alles heeft meerdere kanten..... snap je? Tis nooit zwart of wit eigenlijk.
Maar ja een verleden hakt erin. Had ooit rouwtherapie en ook dit kwam toen uiteindelijk naar voren.....
Tis voor de buitenwereld kom ik heel sterk over en in mijzelf voel ik mij dus vaak heel afgewezen ......
vrijdag 16 november 2018 20:51
Nee, ik weet ook niet precies wat het is. Mijn moeder vanmiddag zei: tis pure jaloezie...... maar dan nog, ook al zou het dat zijn dan nog moet ik wel een manier vinden om dit van mij af te zetten.strikjemetstippels schreef: ↑16-11-2018 19:10Ik herken dat wel ja. Ik zeg altijd dat ik in combi met mensen gewoon nooit goed gaat.
Overigens is dat geen slachtofferrol of zo, maar een observatie. Ik voel mij zelf altijd verantwoordelijk voor elke breuk of niet lekker liggen bij de ander.
Maar dat zegt niet dat ik, of jij, automatisch ook weet hoe je iets moet veranderen, en wat dat dan is.
Kan jij dit wel? En zo ja hoe doe je dat?
vrijdag 16 november 2018 21:13
Ik kan je raad geven maar daar dien je echt moedig voor te zijn . Om verlost te zijn van het gevoel van afwijzing dien je het volledig te omarmen . De meeste mensen zijn als kind wel eens afgewezen geweest. Het kind wil dit niet voelen en gaat dan in het overlevingsmechanisme ( ontwijken , een rol spelen ) om het gevoel niet te ervaren . eens je volwassen bent biedt het gevoel zich aan om toch nog te worden doorvoeld. Therapeuten werken met het innerlijk kind . Moest je bij een therapeut e gaan, zou ze vragen blijven stellen tot ze bij dit gevoel komt en je vragen het te doorvoelen. Dat gevoel willen aannemen is moeilijk, ik weet het. op die manier kun je groeien naar meer geluk en aanvaarding bij jezelf.
vrijdag 16 november 2018 21:45
Omdat je die gedachte al zolang meedraagt vanuit je jeugd, is het een overtuiging geworden . En wat je denkt over jezelf manifesteer je in je wereld. Dat komt omdat je nu kijkt door je filter van afwijzing . Dus dan zul je merken dat mensen je afwijzen of niets van je moeten hebben. Dat komt omdat wij bestaan uit energie en heel de wereld verbonden is met elkaar . jouw vibratie ( wat je denkt over Jezelf ) pikken andere mensen op en dat presenteren ze terug aan jou. Dat kun je doorbreken door te willen afgewezen worden. Het even te willen voelen . Ik kan je al wat motiveren door te zeggen dat het gewoon een gedachte is die je nu NOG gelooft . Toen was het wel waar . het vond plaats de afwijzing . Maar door erin te geloven blijft het zich tonen in je leven . Jij kunt wel degelijk gewaardeerd en aanvaard worden als je moedig mijn raad opvolgt . succes ! Liefs
zaterdag 17 november 2018 06:37
Oe wow, dat is een beetje zweverig voor mij. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik je geen gelijk geef. Zal idd veel met mijn innerlijke kind te maken hebben ja.Spirit36 schreef: ↑16-11-2018 21:45Omdat je die gedachte al zolang meedraagt vanuit je jeugd, is het een overtuiging geworden . En wat je denkt over jezelf manifesteer je in je wereld. Dat komt omdat je nu kijkt door je filter van afwijzing . Dus dan zul je merken dat mensen je afwijzen of niets van je moeten hebben. Dat komt omdat wij bestaan uit energie en heel de wereld verbonden is met elkaar . jouw vibratie ( wat je denkt over Jezelf ) pikken andere mensen op en dat presenteren ze terug aan jou. Dat kun je doorbreken door te willen afgewezen worden. Het even te willen voelen . Ik kan je al wat motiveren door te zeggen dat het gewoon een gedachte is die je nu NOG gelooft . Toen was het wel waar . het vond plaats de afwijzing . Maar door erin te geloven blijft het zich tonen in je leven . Jij kunt wel degelijk gewaardeerd en aanvaard worden als je moedig mijn raad opvolgt . succes ! Liefs
Echter, hoe omarm je het? Hoe doe je dat? Hoe laat je het toe?
zaterdag 17 november 2018 07:42
Dat kan ik begrijpen dat het zweverig klinkt . Ik heb er een tijdje over gedaan om het hele plaatje te snappen , het innerlijk kind en het spirituele aspect. Je kunt jezelf eens luidop vragen , hoe voelt het om afgewezen te worden ? eventueel een situatie inbeelden van toen je klein was . je als een kind voelen die afgewezen wordt. Hoe realistischer hoe beter om het echt te voelen. En laat dan maar de tranen vloeien.
zaterdag 17 november 2018 07:53
Wat een naar geblaat. TO komt helemaal niet arrogant over. Ze vertelt gewoon hoe ze er tegenaan kijkt, wat haar dwarszit. Stelt zich kwetsbaar op. Dat jij de behoefte voelt haar op deze manier een trap na te geven zegt veel over je.jo12345 schreef: ↑16-11-2018 10:04Tsja, jij legt het allemaal bij die anderen. Das lekker makkelijk en ook zo mooi dat jouw slachtofferschap helemaal in deze tijdgeest past.
Maar als jij er toch zo mee zit, zou ik eens, eventueel met professionele hulp, naar mezelf gaan kijken.
Al die anderen kun je namelijk niet veranderen, jezelf wel.
Bijvoorbeeld, als ik jouw OP zo lees, kom je heel erg arrogant en vol van jezelf over. Dat hebben meer mensen met een laag zelfbeeld. Die combinatie maakt het erg lastig om connectie met anderen te maken, over het algemeen.
zaterdag 17 november 2018 08:00
Duh, natuurlijk gaat het alleen maar over haar. Het is HAAR hulpvraag, ZIJ zit ergens mee. Dat heeft helemaal niets te maken met of iemand in staat is op een wederkerige manier contact te maken. Compleet onzinnige reactie weer.
zaterdag 17 november 2018 08:12
Oh please. Mensen mogen best aangeven waar ze goed in zijn, dat maakt niet per definitie dat ze zich superieur voelen. Ik vind dit echt zo'n typisch Hollandse, kleingeestige reactie.viva-amber schreef: ↑16-11-2018 13:49Je geeft aan dat je wel vrienden hebt. Het zijn dus sommige mensen die niet zo veel met jou hebben.
Bijna iedereen heeft wel mensen met wie zij met minder kunnen vinden. Waarom is dat erg?
Zodra iemand benoemd wat je zou kunnen doen om het wat beter te maken ga je alles aanhalen waar je geweldig in bent om te laten zien dat het niet aan jou ligt want je bent geweldig. Je ziet er geweldig uit, je kan je geweldig presenteren en je bent geweldig met klanten.
Maar je stelt je verder niet superieur op of zo......jij kan gewoon alles beter.
Je vrienden herkennen je daar niet in omdat jij je op het werk niet hetzelfde opstelt als bij je vrienden. Een superieure opstelling is het omgekeerde van een kwetsbare en open opstelling. Met het eerste zal je deze situatie niet doorbreken en het laatste is eng. Jouw superieure instelling is een overlevingsmechanisme om je in een groep te kunnen handhaven. Je blaast jezelf op op om bepaalde mensen op een afstand te houden. Deze houding is jouw veiligheid.
De onderliggende overtuiging die hoort bij jou verdedigingsmechanisme is een interessante om te onderzoeken.
Wat is de reden dat die anderen je zo kunnen raken?
zaterdag 17 november 2018 08:22
Waarom is het in relatie tot die collega's relevant? Ja wanneer je solliciteert is het relevant of bij het netwerken maar bij onderlinge collega's met wie je de verhouding wil verbeteren? Zij had ook kunnen schrijven. Ik heb een probleem met mijn roddelende collega's maar ik ben verder goed in mijn werk ipv 4x in herhaling vallen over hoe goed en bijzonder ze is dat ze zelfs een speciaal pak mag dragen. IK bedoel zij is André Kuipers niet.
Daarbij zie ik tgv loepen ook een houding van: ik sta er boven ipv ik sta ernaast.
Het gaat niet om het succes maar om de verdedigende houding tegen over anderen. Het is prima om succes te hebben. Zij is echter niet succesvol in relatie met een paar collega's. Daar is zij ook niet 100% verantwoordelijk voor en je hoeft ook niet anders voor te doen. Echter de hele tijd benadrukken hoe geweldig en apart je bent maakt haar niet toegankelijker noch maakt het de relatie gelijkwaardig door jezelf steeds overal boven te plaatsen.
Op zich is het prima om jezelf op te blazen en er boven te staan maar accepteer dan ook dat het met die relaties dus niet zoveel vooruit zal gaan. Daarnaast is het ook goed om te beseffen dat voor sommige mensen veranderen lastig is. Nu draagt TO een extravagant pak en moet de rest van de collega's er ook aan. Het is maar de vraag of iedereen zich daar even comfortabel bij voelt.
Daarbij zie ik tgv loepen ook een houding van: ik sta er boven ipv ik sta ernaast.
Het gaat niet om het succes maar om de verdedigende houding tegen over anderen. Het is prima om succes te hebben. Zij is echter niet succesvol in relatie met een paar collega's. Daar is zij ook niet 100% verantwoordelijk voor en je hoeft ook niet anders voor te doen. Echter de hele tijd benadrukken hoe geweldig en apart je bent maakt haar niet toegankelijker noch maakt het de relatie gelijkwaardig door jezelf steeds overal boven te plaatsen.
Op zich is het prima om jezelf op te blazen en er boven te staan maar accepteer dan ook dat het met die relaties dus niet zoveel vooruit zal gaan. Daarnaast is het ook goed om te beseffen dat voor sommige mensen veranderen lastig is. Nu draagt TO een extravagant pak en moet de rest van de collega's er ook aan. Het is maar de vraag of iedereen zich daar even comfortabel bij voelt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 november 2018 09:27
nee, dat kan ik ook niet. Helaas.
Ik hoor ook wel vaak dat ik arrogant zou zijn. Niets is minder waar, maar ik kijk vaak de kat uit de boom of voel me niet op mijn gemak bij nieuwe mensen en dan ben ik stiller dan anderen. Mensen hebben ook altijd bij mij meteen een scala aan vage ideeën om dat ik kennelijk niet standaard reageer in eerste instantie. Ik ben ook wel vaak bezig met normaal proberen over te komen, en mensen voelen ergens dat dat niet authentiek is. Denk ik.
geen idee dus.
zaterdag 17 november 2018 13:58
Dankjewel!Lachattenoir schreef: ↑17-11-2018 08:12Oh please. Mensen mogen best aangeven waar ze goed in zijn, dat maakt niet per definitie dat ze zich superieur voelen. Ik vind dit echt zo'n typisch Hollandse, kleingeestige reactie.
zaterdag 17 november 2018 14:01
Volgens mij heb je compleet niet gelezen wat ik geschreven heb.viva-amber schreef: ↑17-11-2018 08:22Waarom is het in relatie tot die collega's relevant? Ja wanneer je solliciteert is het relevant of bij het netwerken maar bij onderlinge collega's met wie je de verhouding wil verbeteren? Zij had ook kunnen schrijven. Ik heb een probleem met mijn roddelende collega's maar ik ben verder goed in mijn werk ipv 4x in herhaling vallen over hoe goed en bijzonder ze is dat ze zelfs een speciaal pak mag dragen. IK bedoel zij is André Kuipers niet.
Daarbij zie ik tgv loepen ook een houding van: ik sta er boven ipv ik sta ernaast.
Het gaat niet om het succes maar om de verdedigende houding tegen over anderen. Het is prima om succes te hebben. Zij is echter niet succesvol in relatie met een paar collega's. Daar is zij ook niet 100% verantwoordelijk voor en je hoeft ook niet anders voor te doen. Echter de hele tijd benadrukken hoe geweldig en apart je bent maakt haar niet toegankelijker noch maakt het de relatie gelijkwaardig door jezelf steeds overal boven te plaatsen.
Op zich is het prima om jezelf op te blazen en er boven te staan maar accepteer dan ook dat het met die relaties dus niet zoveel vooruit zal gaan. Daarnaast is het ook goed om te beseffen dat voor sommige mensen veranderen lastig is. Nu draagt TO een extravagant pak en moet de rest van de collega's er ook aan. Het is maar de vraag of iedereen zich daar even comfortabel bij voelt.
Het heeft dan ook weinig nut om er nog op in te gaan.....Er staan echt dingen in die ik absoluut nergens geschreven heb maar die je er zelf bijhaalt.
zaterdag 17 november 2018 14:05
Dit herken ik dus wel heel erg. Het verschil is dat ik mij vaak wel op mijn gemak voel en niet extreem stil ben naar mijn idee. Maar dit wordt soms anders ervaren als dat ik het ervaar. Toen die roddels er waren heb ik de mensen geconfronteerd en het was uitgesproken. Tijd later echter hoor ik dat het weer het geval is.. Dan heb ik echt geprobeerd om mij niet terug te trekken. Ik dacht dat dat wel gelukt was. Toch heb ik net als jij dat ik blijkbaar ‘anders’ ben...... en dat is dan wel authentiek schijnbaar maar ik ga mij dan dus ook afvragen hoe ik mij gedragen moet en raak dan zelf de weg kwijt, snap je?strikjemetstippels schreef: ↑17-11-2018 09:27nee, dat kan ik ook niet. Helaas.
Ik hoor ook wel vaak dat ik arrogant zou zijn. Niets is minder waar, maar ik kijk vaak de kat uit de boom of voel me niet op mijn gemak bij nieuwe mensen en dan ben ik stiller dan anderen. Mensen hebben ook altijd bij mij meteen een scala aan vage ideeën om dat ik kennelijk niet standaard reageer in eerste instantie. Ik ben ook wel vaak bezig met normaal proberen over te komen, en mensen voelen ergens dat dat niet authentiek is. Denk ik.
geen idee dus.
zaterdag 17 november 2018 21:30
Of je bekijkt het gewoon zo: mensen roddelen nu eenmaal: so be it.
Laat ze lekker; ze hebben blijkbaar niks beters te doen.
Ken je die uitdrukking: het is prima dat ze over je lullen zo lang ze maar niet van je eten?
Laat het bij hen.
Over ieder mens wordt gepraat/geroddeld.
Gewoon om tijd te vullen en omdat het kan.
Het zegt niets over jou, het zegt alles over de roddelaars zelf.
Vroeger op de kleuterschool zeiden we altijd: wat je zegt ben je zelf...en zo is het!
Eigenlijk praten mensen vooral over zichzelf zodra ze hun mond open doen.
Je baas heeft vertrouwen in jou, je hebt vrienden en een gezin en leuk werk en je bent gezond.
Dus niet onzeker worden, maar kop op: borstjes vooruit, lipjes getuit en gaan met die banaan!
Laat ze lekker; ze hebben blijkbaar niks beters te doen.
Ken je die uitdrukking: het is prima dat ze over je lullen zo lang ze maar niet van je eten?
Laat het bij hen.
Over ieder mens wordt gepraat/geroddeld.
Gewoon om tijd te vullen en omdat het kan.
Het zegt niets over jou, het zegt alles over de roddelaars zelf.
Vroeger op de kleuterschool zeiden we altijd: wat je zegt ben je zelf...en zo is het!
Eigenlijk praten mensen vooral over zichzelf zodra ze hun mond open doen.
Je baas heeft vertrouwen in jou, je hebt vrienden en een gezin en leuk werk en je bent gezond.
Dus niet onzeker worden, maar kop op: borstjes vooruit, lipjes getuit en gaan met die banaan!
zaterdag 17 november 2018 21:50
Hahaha..... ik ben een beelddenker dus zie mijzelf gaan nu, straks met nog 10kg minder dan nu...... en gaan met de banaan hahahaha.....shisha schreef: ↑17-11-2018 21:30Of je bekijkt het gewoon zo: mensen roddelen nu eenmaal: so be it.
Laat ze lekker; ze hebben blijkbaar niks beters te doen.
Ken je die uitdrukking: het is prima dat ze over je lullen zo lang ze maar niet van je eten?
Laat het bij hen.
Over ieder mens wordt gepraat/geroddeld.
Gewoon om tijd te vullen en omdat het kan.
Het zegt niets over jou, het zegt alles over de roddelaars zelf.
Vroeger op de kleuterschool zeiden we altijd: wat je zegt ben je zelf...en zo is het!
Eigenlijk praten mensen vooral over zichzelf zodra ze hun mond open doen.
Je baas heeft vertrouwen in jou, je hebt vrienden en een gezin en leuk werk en je bent gezond.
Dus niet onzeker worden, maar kop op: borstjes vooruit, lipjes getuit en gaan met die banaan!
Ja ken de uitdrukking wel...... net zoiets als : tis prima als ze over je fiets lullen, zolang ze maar niet over je l*l fietsen......Al heb ik die nooit zo begrepen en vind ik die wat vreemd maar goed...... ik dwaal af....
Misschien mijzelf eens wat hardere trap geven! Heb idd genoeg vrienden, groot gezin.... Maar soms, of nu ja vrij vaak, dan komt dat allesoverheersende gevoel. Misschien meer oud zeer dan ik zelf denk. Denk wel echt dat ik ermee aan de slag moet! Het overheerst teveel. Weet je wat ook pijn doet, het idee dat je zo je best doet en je toch anders begrepen wordt als dat je dat wilt.
Het lijkt mij persoonlijk ook heerlijk als je het van je af kan laten glijden.
zaterdag 17 november 2018 22:23
Zou ook nog kunnen!parbleumondieu schreef: ↑16-11-2018 10:45Het kan ook zo zijn dat ze jou dus gewoon niet erbij vinden horen omdat zij jong zijn. Verder niks persoonlijks enzo.
