Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
maandag 5 mei 2025 om 14:31
Lucy, artikel klinkt interessant dus graag.
Inderdaad makkelijk gezegd dat je meer bent dan werk en prestaties, in theorie helemaal mee eens ook, maar voel dat maar eens als dat fundament wegvalt.
Maisnons berichten over leerbaar en de hulp tot nu toe vind ik erg goed geformuleerd.
Er lijkt ook een mate van absolutisme in je zelfbeeld: als je het niet uitzonderlijk slecht had heb je geen 'recht' op lijden aan het verleden, als je terugvalt heb je niets bereikt of geleerd. Ligt de lat niet veel te hoog?
Griebus, prachtig en pijnlijk wat je beschrijft over de gaten. Ik heb soms het gevoel dat andere mensen een exoskelet hebben wat ik mis; alle weke delen staan bloot aan de buitenwereld en doorboord worden is zo gebeurd, want die wereld is hard. Ik word daar ook bokkig van: hoezo moet ik me aanpassen (voor zover dat überhaupt kan) als het voor iedereen fijner zou zijn als de wereld wat zachter was?
Inderdaad makkelijk gezegd dat je meer bent dan werk en prestaties, in theorie helemaal mee eens ook, maar voel dat maar eens als dat fundament wegvalt.
Maisnons berichten over leerbaar en de hulp tot nu toe vind ik erg goed geformuleerd.
Er lijkt ook een mate van absolutisme in je zelfbeeld: als je het niet uitzonderlijk slecht had heb je geen 'recht' op lijden aan het verleden, als je terugvalt heb je niets bereikt of geleerd. Ligt de lat niet veel te hoog?
Griebus, prachtig en pijnlijk wat je beschrijft over de gaten. Ik heb soms het gevoel dat andere mensen een exoskelet hebben wat ik mis; alle weke delen staan bloot aan de buitenwereld en doorboord worden is zo gebeurd, want die wereld is hard. Ik word daar ook bokkig van: hoezo moet ik me aanpassen (voor zover dat überhaupt kan) als het voor iedereen fijner zou zijn als de wereld wat zachter was?
What a nuanced anxiety
maandag 5 mei 2025 om 14:37
@advo heb je de vrijheid gevoeld
Hier dochter 1 die heel erg nieuwsgierig is hoe dan de dodenherdenking gaat en waar de joodse onderduikers hebben gezeten.
Zij Is gister mee geweest met man na de dodenherdenking in mijn geboorte dorp daar heeft ze bij mijn oom gezien waar een joodse gezin ondergedoken heeft gezeten en het graf van een Engelse piloot en mee geweest na de herdenking. Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze nu niks wilt. Dus man is nu met de Jongste na een klein festival waar een vriend van ons moet optreden.
En ik ben lekker met oudste thuis.
En man neemt straks lekker frietjes mee
Hier dochter 1 die heel erg nieuwsgierig is hoe dan de dodenherdenking gaat en waar de joodse onderduikers hebben gezeten.
Zij Is gister mee geweest met man na de dodenherdenking in mijn geboorte dorp daar heeft ze bij mijn oom gezien waar een joodse gezin ondergedoken heeft gezeten en het graf van een Engelse piloot en mee geweest na de herdenking. Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze nu niks wilt. Dus man is nu met de Jongste na een klein festival waar een vriend van ons moet optreden.
En ik ben lekker met oudste thuis.
En man neemt straks lekker frietjes mee
maandag 5 mei 2025 om 19:36
maandag 5 mei 2025 om 19:46
maandag 5 mei 2025 om 20:12
Tyche, je mag wel een stuk van mijn pantser hebben.
Ik weet niet of het een exoskelet is of gewoon een dikke, hoge muur die ik opgebouwd heb.
Anyway, je mag wel een laagje hebben.
Het is eenzaam erachter, en misschien is het wel fijn om meer contact te maken, meer in verbinding te staan, meer te voelen.
Al kan ik me best indenken dat teveel voelen ook niet fijn is. Intens lijkt me dat.
En dan komen nare dingen veel veel veel harder aan denk ik?
Friet, wat leuk dat je dochter zo geïnteresseerd is en alles wil weten over de oorlog. En tegelijkertijd ook moeilijk, een stukje van hun onschuld valt er voorgoed mee weg als ze beseffen dat mensen elkaar dit soort dingen aandoen. Een beetje gaan zien wat oorlog inhoudt.
Ik weet niet of het een exoskelet is of gewoon een dikke, hoge muur die ik opgebouwd heb.
Anyway, je mag wel een laagje hebben.
Het is eenzaam erachter, en misschien is het wel fijn om meer contact te maken, meer in verbinding te staan, meer te voelen.
Al kan ik me best indenken dat teveel voelen ook niet fijn is. Intens lijkt me dat.
En dan komen nare dingen veel veel veel harder aan denk ik?
Friet, wat leuk dat je dochter zo geïnteresseerd is en alles wil weten over de oorlog. En tegelijkertijd ook moeilijk, een stukje van hun onschuld valt er voorgoed mee weg als ze beseffen dat mensen elkaar dit soort dingen aandoen. Een beetje gaan zien wat oorlog inhoudt.
maandag 5 mei 2025 om 20:15
Mooi om te lezen. Ik ben gisteren met een vriendin nog de lokale herdenking gegaan ik vond het wederom erg mooi.
Na een bloem te hebben neergelegd zijn we samen nog even een drankje gaan doen en dat was ook wel fijn.
Toen ik jonger was dacht ik tijdens de 2 minuten stilte ook altijd even aan mijn vader. Mijn vader is vermoord toen ik 3 was dat had natuurlijk niks met de oorlog te maken maar heel stiekem dacht ik toch even aan hem en dan voelde ik me schuldig omdat dat niet de bedoeling was.
Zelfs nu schiet hij altijd even in mijn gedachten met die 2 minuten stilte maar ik voel me er niet meer zo erg schuldig om (nog een klein beetje maar) want ja het was geen oorlog maar wel zinloos geweld. Dan voelt het ergens toch nog een beetje gepast.
Niet dat iemand mee kijkt in mijn gedachtes maar toch.
Na een bloem te hebben neergelegd zijn we samen nog even een drankje gaan doen en dat was ook wel fijn.
Toen ik jonger was dacht ik tijdens de 2 minuten stilte ook altijd even aan mijn vader. Mijn vader is vermoord toen ik 3 was dat had natuurlijk niks met de oorlog te maken maar heel stiekem dacht ik toch even aan hem en dan voelde ik me schuldig omdat dat niet de bedoeling was.
Zelfs nu schiet hij altijd even in mijn gedachten met die 2 minuten stilte maar ik voel me er niet meer zo erg schuldig om (nog een klein beetje maar) want ja het was geen oorlog maar wel zinloos geweld. Dan voelt het ergens toch nog een beetje gepast.
Niet dat iemand mee kijkt in mijn gedachtes maar toch.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 5 mei 2025 om 20:33
Graag avo. Wat wil je ervoor terug, wat dacht je van een beetje van mijn talent voor diep en rustig slapen?
Het nare extra heftig ja. Maar het mooie ook. En dat wil ik liever niet kwijt.
IBI, niets om je schuldig over te voelen vind ik. Juist een heel logisch en mooi moment om stil te staan bij wie gemist wordt. Heb je herinneringen aan hem? Zo klein nog was je.
Heeft iemand het nieuwe boek van Lize Spit gelezen, Autobiografie van mijn lichaam? Over, nou ja, hoe haar levenservaring haar lichaam heeft gevormd (ze komt uit een moeilijke thuissituatie met twee alcoholistische ouders; de chronische onveiligheid zit vast in het lijf). Er werd een stukje uit voorgelezen bij mijn favoriete podcast en dat raakte me zo dat ik hem gelijk heb gereserveerd. Moest ook gelijk aan dit topic denken.
Het nare extra heftig ja. Maar het mooie ook. En dat wil ik liever niet kwijt.
IBI, niets om je schuldig over te voelen vind ik. Juist een heel logisch en mooi moment om stil te staan bij wie gemist wordt. Heb je herinneringen aan hem? Zo klein nog was je.
Heeft iemand het nieuwe boek van Lize Spit gelezen, Autobiografie van mijn lichaam? Over, nou ja, hoe haar levenservaring haar lichaam heeft gevormd (ze komt uit een moeilijke thuissituatie met twee alcoholistische ouders; de chronische onveiligheid zit vast in het lijf). Er werd een stukje uit voorgelezen bij mijn favoriete podcast en dat raakte me zo dat ik hem gelijk heb gereserveerd. Moest ook gelijk aan dit topic denken.
What a nuanced anxiety
maandag 5 mei 2025 om 20:38
Lijkt me een prachtig moment om ook aan je vader te denken IBI.
Een heel passend moment, hij hoort duidelijk tussen de slachtoffers van geweld. En jij daardoor dus ook.
Enne, ik heb vandaag dus heel egoïstisch veel stilgestaan bij mijn vrijheid.
Ik heb geen oorlog meegemaakt, sterker nog, ik ben in luxe en Nederland opgegroeid en deze dag is er niet voor bedoeld.
Maar ik ben me laatste tijd zo bewust van wat ik nu heb... Vrijheid heeft voor mij nu die betekenis.
Een eigen huis, daar mogen zijn, fouten mogen maken, niet bang hoeven zijn, geen dreiging, niet continue in de gaten gehouden worden. Kunnen ademen.
Dodenherdenking doet jou aan je vader denken.
Accepteer het, maak er een bijzonder moment van. En je vergeet vast de rest van de slachtoffers niet.
Een heel passend moment, hij hoort duidelijk tussen de slachtoffers van geweld. En jij daardoor dus ook.
Enne, ik heb vandaag dus heel egoïstisch veel stilgestaan bij mijn vrijheid.
Ik heb geen oorlog meegemaakt, sterker nog, ik ben in luxe en Nederland opgegroeid en deze dag is er niet voor bedoeld.
Maar ik ben me laatste tijd zo bewust van wat ik nu heb... Vrijheid heeft voor mij nu die betekenis.
Een eigen huis, daar mogen zijn, fouten mogen maken, niet bang hoeven zijn, geen dreiging, niet continue in de gaten gehouden worden. Kunnen ademen.
Dodenherdenking doet jou aan je vader denken.
Accepteer het, maak er een bijzonder moment van. En je vergeet vast de rest van de slachtoffers niet.
maandag 5 mei 2025 om 20:39
Ah Tyche, je weet altijd zo lekker kort te zeggen waar ik veel woorden voor nodig hebt. Sowieso ben ik van de veel woorden 
Maar het stukje over terugvallen en iets bereiken schoot ook door mijn hoofd, Lucy. Mag je terugvallen? Als je iets eenmaal geleerd hebt, is het dan falen als het even niet lukt om het toe te passen? En ik snap echt wat je zegt. Jouw therapeuten kennen jou goed, lang en heel anders dan wij misschien. Maar ook zij zijn maar twee mensen met een visie. Het is heel normaal om ergens niet meer verder te komen, maar niet in zijn geheel uitgeleerd te zijn. Veel mensen hebben meerdere therapeuten, meerdere soorten therapie nodig op verschillende momenten in hun leven. Waarom zou je wel terug mogen gaan naar de dokter na een paar maanden als het probleem met je heup nog niet opgelost is, of zelfs een andere zoeken als de eerste zegt dat hij het niet meer weet, maar zou dat niet normaal zijn bij een therapeut? En als het probleem in je heup niet overgaat, heb je dan ook het idee dat jij het fout doet? Of vragen we ons dan in al onze onschuld af of de de dokter wel de goede diagnose of behandeling heeft voorgesteld? Hiermee bedoel ik geen kritiek te leveren op je vorige therapeuten, maar vooral het fenomeen te benoemen dat als het iets lichamelijke is we het heel normaal vinden om verder te kijken tot het opgelost is, en we het meestal niet op onszelf betrekken. Dat is bij psychische problemen vaak anders.
Griebus en Friet, het was niet de bedoeling om mensen met het gedicht verdrietig te maken, maar het leek inderdaad zo de vinger op de onbenoemde zere plek te leggen.
Avo, ik heb vanmiddag ook aan jou gedacht! Fijn dat je je eigen vrijheid gevierd hebt vandaag. Hoe voelde dat?
De gedichten zijn inderdaad allemaal prachtig wat mij betreft. Ze heeft ook een heel mooi kinderboek geschreven over omgaan met boosheid, maar misschien zijn die van jou daar al te oud voor?
Ibi, ik denk dat je tijdens de 2 minuten stilte aan iedereen mag denken. Wat naar dat je je daar vroeger zo schuldig over voelde. Ik vermoed dat bijna iedereen die iemand heeft verloren in die tijd ook wel even aan hun denkt. Ik in ieder geval wel.
Maar het stukje over terugvallen en iets bereiken schoot ook door mijn hoofd, Lucy. Mag je terugvallen? Als je iets eenmaal geleerd hebt, is het dan falen als het even niet lukt om het toe te passen? En ik snap echt wat je zegt. Jouw therapeuten kennen jou goed, lang en heel anders dan wij misschien. Maar ook zij zijn maar twee mensen met een visie. Het is heel normaal om ergens niet meer verder te komen, maar niet in zijn geheel uitgeleerd te zijn. Veel mensen hebben meerdere therapeuten, meerdere soorten therapie nodig op verschillende momenten in hun leven. Waarom zou je wel terug mogen gaan naar de dokter na een paar maanden als het probleem met je heup nog niet opgelost is, of zelfs een andere zoeken als de eerste zegt dat hij het niet meer weet, maar zou dat niet normaal zijn bij een therapeut? En als het probleem in je heup niet overgaat, heb je dan ook het idee dat jij het fout doet? Of vragen we ons dan in al onze onschuld af of de de dokter wel de goede diagnose of behandeling heeft voorgesteld? Hiermee bedoel ik geen kritiek te leveren op je vorige therapeuten, maar vooral het fenomeen te benoemen dat als het iets lichamelijke is we het heel normaal vinden om verder te kijken tot het opgelost is, en we het meestal niet op onszelf betrekken. Dat is bij psychische problemen vaak anders.
Griebus en Friet, het was niet de bedoeling om mensen met het gedicht verdrietig te maken, maar het leek inderdaad zo de vinger op de onbenoemde zere plek te leggen.
Avo, ik heb vanmiddag ook aan jou gedacht! Fijn dat je je eigen vrijheid gevierd hebt vandaag. Hoe voelde dat?
De gedichten zijn inderdaad allemaal prachtig wat mij betreft. Ze heeft ook een heel mooi kinderboek geschreven over omgaan met boosheid, maar misschien zijn die van jou daar al te oud voor?
Ibi, ik denk dat je tijdens de 2 minuten stilte aan iedereen mag denken. Wat naar dat je je daar vroeger zo schuldig over voelde. Ik vermoed dat bijna iedereen die iemand heeft verloren in die tijd ook wel even aan hun denkt. Ik in ieder geval wel.
maandag 5 mei 2025 om 20:41
Nee, dat ken ik niet.
Klinkt heftig. Ga je m lezen?
Enne, sorrie, maar de muur is wel vast: je gaat ook minder makkelijk verbinding maken met anderen, liefde en warmte kaatst er op stuk, en soms kan je er zelf niet eens bovenuit kijken of komen en zit je er achter opgesloten.
Bescherming is fijn, maar het heeft ook nadelen.
Toch nog interesse?
Klinkt heftig. Ga je m lezen?
Enne, sorrie, maar de muur is wel vast: je gaat ook minder makkelijk verbinding maken met anderen, liefde en warmte kaatst er op stuk, en soms kan je er zelf niet eens bovenuit kijken of komen en zit je er achter opgesloten.
Bescherming is fijn, maar het heeft ook nadelen.
Toch nog interesse?
maandag 5 mei 2025 om 20:54
Hmmm ik heb er zo nooit naar gekeken er wordt voor mijn gevoel zo benadrukt dat we oorlogsslachtoffers herdenken. Mij is geleerd om te doen wat er van je verwacht wordt en (en wat extra) blijkbaar werkt dat best ver door in je leven.
Ik heb mijzelf nooit gezien als slachtoffer van geweld. Mijn moeder wel en misschien mijn zussen ook wel maar ik was de jongste ik heb geen herinneringen aan mijn vader en weet dus ook niet wat ik gemist heb.
Sowieso praten we niet over mijn vader niemand in de hele familie die zijn na bijna 40 jaar nog in shock. Dus denken aan mijn vader is überhaupt niet iets wat ik vaak doe.
Ik heb mijzelf nooit gezien als slachtoffer van geweld. Mijn moeder wel en misschien mijn zussen ook wel maar ik was de jongste ik heb geen herinneringen aan mijn vader en weet dus ook niet wat ik gemist heb.
Sowieso praten we niet over mijn vader niemand in de hele familie die zijn na bijna 40 jaar nog in shock. Dus denken aan mijn vader is überhaupt niet iets wat ik vaak doe.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 5 mei 2025 om 21:00
IBI, dat je hem nooit hebt gekend is toch heel verdrietig? Dat is jou afgenomen, om zoiets onbegrijpelijks.
Avo, ja ik ga het wel lezen.
En zo beschreven twijfel ik... dat lijkt me ook helemaal niet fijn om zo alleen achter die muur te zitten.
Maisnon, ik ben dol op veel woorden. Blijven doen hoor!
Avo, ja ik ga het wel lezen.
En zo beschreven twijfel ik... dat lijkt me ook helemaal niet fijn om zo alleen achter die muur te zitten.
Maisnon, ik ben dol op veel woorden. Blijven doen hoor!
What a nuanced anxiety
maandag 5 mei 2025 om 21:06
Tyche: heb hem in mijn mandje gegooid! Voor volgende maand vrees ik, ik heb deze maand een tweede hypotheek aan therapeutkosten (de intake bij ggz gaat van mijn eigen risico af. Dat is geen kattenpis... en dan de laatste behandeling bij psych en de eerste twee bij lt. Ik eet de rest van de maand droog brood 
)
Ibi, ik vind het prachtig dat je aan je vader denkt
. Herdenken is herdenken. En je vader is het waard om door jou herdacht te worden.
Maisnon: ik zou bij die heup denken dat het aan mij lag, dat het psychisch is en de pijn blokken vrees ik
.
Ik hoor je. Neem het mee. Maar mag ik falen? Nee, geloof het niet. Dat maakt me waardeloos. En waarom raakt het me zo hard om "niet leerbaar" genoemd te worden? Omdat mijn hoofd, mijn leerbaarheid, mijn denkkracht het enige is waar ik altijd op heb kunnen vertrouwen. En nu blijkt dat ik "boekenwijsheid" heb, maar niet de capaciteiten om het toe te passen.
Auw.
Maar ik hoor je. Laat het bezinken. En neem het allemaal mee in mij. Volgende gesprek, over 2,5 week. Want "wat is mijn zelfbeeld" wordt steeds iets beter te beantwoorden...
Dank allemaal, voor jullie wijze, lieve woorden en inzichten. Soms een 6/9. Soms een inzicht. Soms een waarheid. Het helpt me. Dus dank dat ik de ruimte even in mocht nemen met mijn gezeur
)Ibi, ik vind het prachtig dat je aan je vader denkt
. Herdenken is herdenken. En je vader is het waard om door jou herdacht te worden.Maisnon: ik zou bij die heup denken dat het aan mij lag, dat het psychisch is en de pijn blokken vrees ik
. Ik hoor je. Neem het mee. Maar mag ik falen? Nee, geloof het niet. Dat maakt me waardeloos. En waarom raakt het me zo hard om "niet leerbaar" genoemd te worden? Omdat mijn hoofd, mijn leerbaarheid, mijn denkkracht het enige is waar ik altijd op heb kunnen vertrouwen. En nu blijkt dat ik "boekenwijsheid" heb, maar niet de capaciteiten om het toe te passen.
Auw.
Maar ik hoor je. Laat het bezinken. En neem het allemaal mee in mij. Volgende gesprek, over 2,5 week. Want "wat is mijn zelfbeeld" wordt steeds iets beter te beantwoorden...
Dank allemaal, voor jullie wijze, lieve woorden en inzichten. Soms een 6/9. Soms een inzicht. Soms een waarheid. Het helpt me. Dus dank dat ik de ruimte even in mocht nemen met mijn gezeur
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 5 mei 2025 om 21:20
Je hebt je vader voor je gevoel dus niet gekend. Lijkt me dat je heel wat verloren bent dan.
Hoe is dat voor jou, dat er nooit over je vader gepraat wordt?
Maisnon, het voelde dankbaar. En tegelijkertijd was het ook een paar uur lastig.
Maar daarom was ik er wsl extra mee bezig.
Maar sochtends voelde ik me erg dankbaar en rijk.
Ik merk dat ik me nu ergens nog steeds voor een stukje niet vrij voel, al ben ik dat wel.
Ik 'mag' nog steeds niet praten, voel me nog gecontroleerd, ben nog vaak bang voor gevolgen.
Ik weet dat dat in mijn hoofd zit.
Maar na vanmiddag was het wel duidelijk: ik ben vrij, dat mag ik koesteren en vieren. Gevoelsmatig is de censuur en big brother er nog.
Hoe is dat voor jou, dat er nooit over je vader gepraat wordt?
Maisnon, het voelde dankbaar. En tegelijkertijd was het ook een paar uur lastig.
Maar daarom was ik er wsl extra mee bezig.
Maar sochtends voelde ik me erg dankbaar en rijk.
Ik merk dat ik me nu ergens nog steeds voor een stukje niet vrij voel, al ben ik dat wel.
Ik 'mag' nog steeds niet praten, voel me nog gecontroleerd, ben nog vaak bang voor gevolgen.
Ik weet dat dat in mijn hoofd zit.
Maar na vanmiddag was het wel duidelijk: ik ben vrij, dat mag ik koesteren en vieren. Gevoelsmatig is de censuur en big brother er nog.
avocadeau wijzigde dit bericht op 05-05-2025 22:24
8.20% gewijzigd
maandag 5 mei 2025 om 21:27
maandag 5 mei 2025 om 21:29
Oh, en als Maisnon veel woorden gebruikt... 
(Vul zelf maar aan)
Tyche, het heeft allebei zijn voor en nadelen.
Ik moet er niet aan denken mijn muur kwijt te zijn. Ik zou er wel graag een deur in willen misschien? Wel met een enorm slot, grendel en ketting. En de enige sleutel bij mij.
Wat ik je mee wilde geven: koester je gevoeligheid. Vier het.
Het maakt jou jou.
Het is wel fijn als je kan leren om niet alles zomaar keihard binnen te laten komen.
Een filtertje, of scanner.
En als je het ook weer van je af kan laten glijden.
Of soms een tijdje op halve kracht kan zetten.
Maar voelen is een gave.
Voelen wat er speelt in je lijf, in contact met je emoties, dingen aanvoelen bij anderen, waarschijnlijk kan je ook geweldig spiegelen en intunen bij een ander. Inderdaad grote hoogtepunten (dat herken ik wel. Dingen die over mijn muur komen zijn 200%. Ik ben 200% blij, 200% depri, 200% bang, en ga voor 200% voor de dingen waar ik voor ga) en diepe dalen.
Welke gevoelens horen bij jou, en welke zijn can de ander? Met welke kan je wat? Welke mag je, a la mindfulness, opmerken en weer verder laten kabbelen?
Je zit met de andere kant van dezelfde medaille denk ik.
Lucy en ik leren voelen, voorzichtig over de muur gluren, een raampje maken.
Jij mag leren hoe je kan filteren, hoe je omgaat met zoveel gevoelens, en wat je er mee kan.
Zelfde thema, andere uiterste.
(Vul zelf maar aan)Tyche, het heeft allebei zijn voor en nadelen.
Ik moet er niet aan denken mijn muur kwijt te zijn. Ik zou er wel graag een deur in willen misschien? Wel met een enorm slot, grendel en ketting. En de enige sleutel bij mij.
Wat ik je mee wilde geven: koester je gevoeligheid. Vier het.
Het maakt jou jou.
Het is wel fijn als je kan leren om niet alles zomaar keihard binnen te laten komen.
Een filtertje, of scanner.
En als je het ook weer van je af kan laten glijden.
Of soms een tijdje op halve kracht kan zetten.
Maar voelen is een gave.
Voelen wat er speelt in je lijf, in contact met je emoties, dingen aanvoelen bij anderen, waarschijnlijk kan je ook geweldig spiegelen en intunen bij een ander. Inderdaad grote hoogtepunten (dat herken ik wel. Dingen die over mijn muur komen zijn 200%. Ik ben 200% blij, 200% depri, 200% bang, en ga voor 200% voor de dingen waar ik voor ga) en diepe dalen.
Welke gevoelens horen bij jou, en welke zijn can de ander? Met welke kan je wat? Welke mag je, a la mindfulness, opmerken en weer verder laten kabbelen?
Je zit met de andere kant van dezelfde medaille denk ik.
Lucy en ik leren voelen, voorzichtig over de muur gluren, een raampje maken.
Jij mag leren hoe je kan filteren, hoe je omgaat met zoveel gevoelens, en wat je er mee kan.
Zelfde thema, andere uiterste.
maandag 5 mei 2025 om 21:56
En ik 'mag' morgen weer...
Ik neem mijn coach-knuffel mee, en ik heb bedacht dat een dekentje (die heeft ze ooit om me heen geslagen, en dat was zò veilig en troostend) misschien wel fijn zou zijn...
Dan kan ik misschien met de lamp, want kan ik beschut onder mijn deken niemand-kan-me-zien?
Ik wil dit zo graag goed doen. En tegelijkertijd wil ik morgen een lekke band ...of griep of gewoon niet wakker worden...
Ik neem mijn coach-knuffel mee, en ik heb bedacht dat een dekentje (die heeft ze ooit om me heen geslagen, en dat was zò veilig en troostend) misschien wel fijn zou zijn...
Dan kan ik misschien met de lamp, want kan ik beschut onder mijn deken niemand-kan-me-zien?
Ik wil dit zo graag goed doen. En tegelijkertijd wil ik morgen een lekke band ...of griep of gewoon niet wakker worden...
maandag 5 mei 2025 om 21:57
@IBI,
Ik ‘moest’ van mezelf als kind aan mijn familie die niet teruggekomen was denken, en dat lukte natuurlijk nooit. Ik dacht banale dingen als ‘ik hoop dat ik nu geen harde scheet moet laten’ en ‘foei! Denk aan dooie mensen! O, nee.. niet aan dooie mensen. Denk aan zíelige mensen, Heb ik mijn fiets wel op slot gezet? Foei! Hoe weet je nou dat er twee minuten voorbij zijn? Had ik moeten tellen? Maar dan kan ik niet aan zielige mensen denken enz. enz. enz.’
Nou ja, daarom bespreek ik altijd met mijn leerlingen dat ik het ook moeilijk vind om te bedenken waar je precies die twee minuten aan moet of mag denken. En ze zijn elk jaar ook giebelen opgelucht om te merken dat andere kinderen én de juf dat soms ook hebben.
En
Ik ‘moest’ van mezelf als kind aan mijn familie die niet teruggekomen was denken, en dat lukte natuurlijk nooit. Ik dacht banale dingen als ‘ik hoop dat ik nu geen harde scheet moet laten’ en ‘foei! Denk aan dooie mensen! O, nee.. niet aan dooie mensen. Denk aan zíelige mensen, Heb ik mijn fiets wel op slot gezet? Foei! Hoe weet je nou dat er twee minuten voorbij zijn? Had ik moeten tellen? Maar dan kan ik niet aan zielige mensen denken enz. enz. enz.’
Nou ja, daarom bespreek ik altijd met mijn leerlingen dat ik het ook moeilijk vind om te bedenken waar je precies die twee minuten aan moet of mag denken. En ze zijn elk jaar ook giebelen opgelucht om te merken dat andere kinderen én de juf dat soms ook hebben.
En
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 5 mei 2025 om 21:59
maandag 5 mei 2025 om 22:04
Ik zou de lamp overslaan. Je therapeut doet toch ook stokje/hand? Dat is voor jou veiliger. Emdr is al heftig genoeg, dus kies zo veilig mogelijk. Met dekentje en knuffel, zonder lamp
Feow, ik moet meteen aan dat liedje van "even tot hier" denken van vorig jaar:
https://youtu.be/MrVbQTnzdB0?si=kkzxYp9pcrYMeh7x
Feow, ik moet meteen aan dat liedje van "even tot hier" denken van vorig jaar:
https://youtu.be/MrVbQTnzdB0?si=kkzxYp9pcrYMeh7x
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 5 mei 2025 om 22:31
Haha, ik ook Lucy!
En tegelijkertijd ook aan therapie.
Dat je bij een vraag de boel voelt vervagen en niet meer kan denken, en dan zit ik alleen nog maar: 'denk na. Denk. Wat vind ik daarvan. Wat vind ik. Wat. Wat. Wat wat. Nee, denk na. Concentreer je. Je moet een antwoord geven. Geef antwoord dan. Ja. Ehm. Wat ook weer?'
En tegelijkertijd ook aan therapie.
Dat je bij een vraag de boel voelt vervagen en niet meer kan denken, en dan zit ik alleen nog maar: 'denk na. Denk. Wat vind ik daarvan. Wat vind ik. Wat. Wat. Wat wat. Nee, denk na. Concentreer je. Je moet een antwoord geven. Geef antwoord dan. Ja. Ehm. Wat ook weer?'
maandag 5 mei 2025 om 22:36
Avo, 
op veel woorden!
En zeker de lamp niet doen als er andere opties zijn! EMDR is geen staf, en je hoeft ook niet te bewijzen dat je het kan verdragen. Dus neem je dekentje mee (heel goed idee!) en geef waar het lukt aan dat iets spanning geeft.
Er zijn binnen de emdr trouwens ook nog technieken om je draagkracht te kunnen vergroten. Er wordt gewerkt met positieve ervaringen, en kwaliteiten van jezelf die het makkelijker te dragen maken. Dat geldt zowel voor situaties in de dagelijkse praktijk, als het kunnen dragen/verdragen van de emdr zelf. Ik weet niet of het voor nu bij jou past, omdat je je echt fijn, mooie situaties voor de geest moet kunnen halen of situaties waarin jij een bepaalde kwaliteit gevoeld hebt. Misschien op sommige momenten met veel schuld en 'fout' te veel gevraagd? Maar weet dat het bestaat. RDI heet deze techniek (valt onder de emdr).
Feow, dit denk ik ook nog steeds hoor! Lijkt me heel menselijk. Heb het er vanmiddag nog met dochter over gehad, die vroeg of mijn gedachtes dan ook stopten in die twee minuten. Ehhh, nee, integendeel.
op veel woorden!En zeker de lamp niet doen als er andere opties zijn! EMDR is geen staf, en je hoeft ook niet te bewijzen dat je het kan verdragen. Dus neem je dekentje mee (heel goed idee!) en geef waar het lukt aan dat iets spanning geeft.
Er zijn binnen de emdr trouwens ook nog technieken om je draagkracht te kunnen vergroten. Er wordt gewerkt met positieve ervaringen, en kwaliteiten van jezelf die het makkelijker te dragen maken. Dat geldt zowel voor situaties in de dagelijkse praktijk, als het kunnen dragen/verdragen van de emdr zelf. Ik weet niet of het voor nu bij jou past, omdat je je echt fijn, mooie situaties voor de geest moet kunnen halen of situaties waarin jij een bepaalde kwaliteit gevoeld hebt. Misschien op sommige momenten met veel schuld en 'fout' te veel gevraagd? Maar weet dat het bestaat. RDI heet deze techniek (valt onder de emdr).
Feow, dit denk ik ook nog steeds hoor! Lijkt me heel menselijk. Heb het er vanmiddag nog met dochter over gehad, die vroeg of mijn gedachtes dan ook stopten in die twee minuten. Ehhh, nee, integendeel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
