Psyche
alle pijlers
Vermijdingsstoornis
maandag 17 november 2025 om 12:29
Ik ben heel benieuwd of er meer mensen zijn die dit herkennen, vermijdingsdrang. Ik herken me wel in deze diagnose. Ik zal in het kort wat over mezelf vertellen.
Vanaf mijn puberteit heb ik angstklachten, zo heftig dat ik mijn school niet heb afgemaakt en ook moeilijk een baan kon vasthouden. Ook kwamen er steeds meer angsten bij. Ik loop sinds mijn puberteit bij de GGZ, ik heb alle mogelijke therapieën al gehad, maar niets hielp mij echt.
Ondertussen ben ik er na al die jaren wel achter gekomen waar het door is gekomen. Ik heb emotioneel afstandelijke ouders. Ik mocht niet boos zijn, niet verdrietig zijn etc en de wereld draaide om mijn ouders. Ik mocht echt heel weinig t.o.v. vriendinnetjes. Vanaf de basisschool had ik ook al schaamte voor mijn ouders.
Mijn angsten zijn voornamelijk trillen, en dan mijn hele lichaam, mijn mond, mijn stem trilt, ik begin naar adem te happen, blozen, zweten. Dit is meestal in gezelschap van anderen omdat ik dan ' beoordeelt' wordt. Ik werd door mijn ouders natuurlijk ook beoordeeld en dit was nooit positief. Sterker nog, de buren, leraren, vrienden van mij, mijn grootouders etc. vonden dat ook, want dat hadden ze zelf tegen mijn ouders gezegd.
Nu weet ik beter, maar daar is de onzekerheid en mijn overtuigingen wel ontstaan. Ik ben overtuigd dat ik altijd en overal beoordeelt wordt. En dat doet wat met mij. Mijn wereld is erg klein geworden. Werken doe ik omdat het moet, al zit ik nu sinds 2 maanden thuis omdat het niet meer ging. Ik was continue aan het huilen, totaal onverwachts, zelfs in de supermarkt.
Mijn leven heeft altijd om anderen gedraaid en ik ben een enorme please geworden, ten koste van mezelf. Ik baal van mijn leven. Mijn wereld is erg klein geworden.
Ik hoop hier een beetje herkenning te vinden, en vooral horen wat jullie heeft geholpen.
Vanaf mijn puberteit heb ik angstklachten, zo heftig dat ik mijn school niet heb afgemaakt en ook moeilijk een baan kon vasthouden. Ook kwamen er steeds meer angsten bij. Ik loop sinds mijn puberteit bij de GGZ, ik heb alle mogelijke therapieën al gehad, maar niets hielp mij echt.
Ondertussen ben ik er na al die jaren wel achter gekomen waar het door is gekomen. Ik heb emotioneel afstandelijke ouders. Ik mocht niet boos zijn, niet verdrietig zijn etc en de wereld draaide om mijn ouders. Ik mocht echt heel weinig t.o.v. vriendinnetjes. Vanaf de basisschool had ik ook al schaamte voor mijn ouders.
Mijn angsten zijn voornamelijk trillen, en dan mijn hele lichaam, mijn mond, mijn stem trilt, ik begin naar adem te happen, blozen, zweten. Dit is meestal in gezelschap van anderen omdat ik dan ' beoordeelt' wordt. Ik werd door mijn ouders natuurlijk ook beoordeeld en dit was nooit positief. Sterker nog, de buren, leraren, vrienden van mij, mijn grootouders etc. vonden dat ook, want dat hadden ze zelf tegen mijn ouders gezegd.
Nu weet ik beter, maar daar is de onzekerheid en mijn overtuigingen wel ontstaan. Ik ben overtuigd dat ik altijd en overal beoordeelt wordt. En dat doet wat met mij. Mijn wereld is erg klein geworden. Werken doe ik omdat het moet, al zit ik nu sinds 2 maanden thuis omdat het niet meer ging. Ik was continue aan het huilen, totaal onverwachts, zelfs in de supermarkt.
Mijn leven heeft altijd om anderen gedraaid en ik ben een enorme please geworden, ten koste van mezelf. Ik baal van mijn leven. Mijn wereld is erg klein geworden.
Ik hoop hier een beetje herkenning te vinden, en vooral horen wat jullie heeft geholpen.
maandag 17 november 2025 om 14:27
Ook kwamen er steeds meer angsten bij. Ik loop sinds mijn puberteit bij de GGZ, ik heb alle mogelijke therapieën al gehad, maar niets hielp mij echt.
Is er ook gekeken naar onderliggende oorzaken? Het is natuurlijk niet gezegd dat er bij jou meer dingen spelen dan je al benoemd hebt, maar ik herken dingen in jouw verhaal dus wil het toch even benoemen, wie weet kun je er wat mee.
Een vrouw in mijn nabije omgeving heeft veel overeenkomsten met jou (qua ouders, jeugd en diagnoses). Uiteindelijk is op latere leeftijd ASS gediagnostiseerd en achteraf gezien is zij van jongs af aan altijd overvraagd geweest en had ze wel heel veel last van angsten en vermijden, maar waren dat gevolgen van de ASS en leven alsof ze geen ASS had (omdat ze het niet wist én altijd op haar tenen liep om maar mee te kunnen komen in de maatschappij).
Nogmaals: geen idee of zoiets bij jou zou kunnen spelen en of daar al naar gekeken is, maar wie weet kan het je wat verder brengen. Heel veel sterkte in elk geval
.
maandag 17 november 2025 om 14:34
Wat moeilijk. Hier in de nabije omgeving iemand met ASS, ADHD en vermijdingsdrang. Ik zie de worsteling, maar ik kan op geen enkele manier dichterbij komen. Ik zou zo graag willen helpen, maar alles wordt afgehouden, iedereen wordt op afstand gehouden. Er is ook sprake van zorgmijding, wat al een paar keer voor nare, maar dus vermijdbare medische situaties gezorgd heeft.
Ik vind het vreselijk moeilijk om mee om te gaan.
Hopelijk vind je passende hulp. Ik zou inderdaad ook denken aan schematherapie.
Ik vind het vreselijk moeilijk om mee om te gaan.
Hopelijk vind je passende hulp. Ik zou inderdaad ook denken aan schematherapie.
maandag 17 november 2025 om 14:42
maandag 17 november 2025 om 15:04
Ik ben getest op ASS maar dat heb ik niet.S-Groot schreef: ↑17-11-2025 14:27Is er ook gekeken naar onderliggende oorzaken? Het is natuurlijk niet gezegd dat er bij jou meer dingen spelen dan je al benoemd hebt, maar ik herken dingen in jouw verhaal dus wil het toch even benoemen, wie weet kun je er wat mee.
Een vrouw in mijn nabije omgeving heeft veel overeenkomsten met jou (qua ouders, jeugd en diagnoses). Uiteindelijk is op latere leeftijd ASS gediagnostiseerd en achteraf gezien is zij van jongs af aan altijd overvraagd geweest en had ze wel heel veel last van angsten en vermijden, maar waren dat gevolgen van de ASS en leven alsof ze geen ASS had (omdat ze het niet wist én altijd op haar tenen liep om maar mee te kunnen komen in de maatschappij).
Nogmaals: geen idee of zoiets bij jou zou kunnen spelen en of daar al naar gekeken is, maar wie weet kan het je wat verder brengen. Heel veel sterkte in elk geval
maandag 17 november 2025 om 15:13
Wat heftig, ik zelf mijd geen zorg omdat ik er heel graag vanaf wil. Ik heb alle mogelijke therapieën al gehad, maar het helpt me niet. Als de angst te groot is, zet ik alles op het spel om niet meer te hoeven gaan. Desnoods neem ik ontslag en de consequenties neem ik dan op de koop toe. Maar het brengt me niks en heeft nog nooit iets opgelost. Logisch redenerend weet ik dat ik de angsten moet ondergaan, en hoe vaker ik dat doe, zou het moeten helpen. Maar ik vertik het om mezelf te kijk te zetten als ik zulke heftige lichamelijke reacties krijg en daarboven op moet ik dan ook altijd huilen, ik kan het gewoon niet tegenhouden. Ik schaam me daar ontzettend voor en voel me dan heel klein, zwak, kinderachtig, aansteller en vul alles maar in.Itsnojoke schreef: ↑17-11-2025 14:34Wat moeilijk. Hier in de nabije omgeving iemand met ASS, ADHD en vermijdingsdrang. Ik zie de worsteling, maar ik kan op geen enkele manier dichterbij komen. Ik zou zo graag willen helpen, maar alles wordt afgehouden, iedereen wordt op afstand gehouden. Er is ook sprake van zorgmijding, wat al een paar keer voor nare, maar dus vermijdbare medische situaties gezorgd heeft.
Ik vind het vreselijk moeilijk om mee om te gaan.
Hopelijk vind je passende hulp. Ik zou inderdaad ook denken aan schematherapie.
Als je me vraagt hoe ik zelf het zou vinden als ik iemand tegenover me had zitten die dezelfde klachten had als ik, zou ik heel veel medelijden hebben. Ik zou het zo ontzettend naar vinden voor die persoon. En dat is dan weer precies wat ik niet wil, ik zit niet te wachten op medelijden van anderen. Ik wil gewoon normaal functioneren. Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen maken hoe mijn brein werkt
Voor jou een dikke knuffel
maandag 17 november 2025 om 15:13
maandag 17 november 2025 om 15:16
Ik ben bezig met de intake hiervan. Ik heb nu de 2e intake gehad maar er zijn enorme wachtlijsten. Mag ik vragen waar jij deze deeltijdbehandeling hebt gehad?Eilhart schreef: ↑17-11-2025 14:42Heb je wel eens deeltijdbehandeling gehad in een groepssetting? Het zou kunnen dat dat helemaal niets voor jou is natuurlijk, maar ik heb er lang geleden heel veel baat bij gehad. Ik had ook problemen met vermijding. Nog steeds wel een beetje, maar veel minder dan toen.
maandag 17 november 2025 om 15:19
Dit bericht komt binnen, ik moet er van huilen en ik baal daarvan. Dit gebeurt dus bijna op dagelijkse basis. En dit kan overal zijn. Zo ontzettend vervelend. Wel een lief bericht overigens
maandag 17 november 2025 om 15:24
Ik snap je. Denk je dat je ooit naar acceptatie zou willen/kunnen? Acceptatie dat jij niet zo functioneert als veel anderen? Want dat geeft ruimte, en rust. Vechten tegen jezelf geeft overbelasting en uitputting (en dan geen draagkracht meer en dus meer angsten).
Is ACT weleens besproken?
maandag 17 november 2025 om 15:28
En is dat geweest bij een gespecialiseerde zorgverlener die ook gespecialiseerd is in hoe autisme zich uit bij vrouwen?
Ik vraag dit omdat ik jouw verhaal erg herken, niet van mezelf, maar van andere vrouwen met autisme die ik heb ontmoet bij mijn psycho-educatie, inderdaad dat overvraagd worden, maar ook dat vaak het autisme niet herkent wordt, omdat men toch heel erg kijkt vanuit hoe autisme zich uit bij jongens / mannen en het bij vrouwen vaak over het hoofd wordt gezien, tenzij iemand echt gespecialiseerd is in hoe het zich bij vrouwen uit.
(Zelf kreeg ik de diagnose obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis, pas 5 jaar later zag men toch dat het onderliggende probleem autisme spectrum stoornis was. Ik had geen extreme angsten, maar in min geval extreme controledwang ontwikkelt om met mijn ASS om te gaan)
maandag 17 november 2025 om 15:33
Ik weet hoe het is om altijd met angsten te leven. Maar deze zin lezend denk ik ´je lijkt alles te willen doen om er geen last meer van te hebben... Behalve door de echt zure appel heen te bijten´. Ik denk niet dat therapie zin heeft als je tot bovenstaande niet bereid bent. Jij en je lichaam moeten leren dat die lichamelijke reacties heel naar zijn, maar niet onoverkomelijk, en dat je er door de angsten aan te gaan steeds meer grip op kunt gaan krijgen. Ik hoop dat groepsbehandeling je daarin meer zal helpen, omdat je daarin ook gemotiveerd wordt om niet steeds op de achtergrond te blijven. Heel veel sterkte gewenst!
maandag 17 november 2025 om 15:36
Ik denk dat je gelijk hebt. Een bedrijfsarts in het verleden verplichte mij om met de werkgever om tafel te gaan. Ik zei dat ik in zo'n staat niet tegenover een werkgever ga zitten. Het is toch niet erg zegt ie als mensen zien dat je huilt of gespannen bent. Nou dat zal best, maar bij mij is het next level. Ik doe dat niet! De bedrijfsarts ging toen akkoord gelukkig.S-Groot schreef: ↑17-11-2025 15:24Ik snap je. Denk je dat je ooit naar acceptatie zou willen/kunnen? Acceptatie dat jij niet zo functioneert als veel anderen? Want dat geeft ruimte, en rust. Vechten tegen jezelf geeft overbelasting en uitputting (en dan geen draagkracht meer en dus meer angsten).
Is ACT weleens besproken?
Maar ik snap je punt, het zou zeker helpen als ik het kón accepteren, maar zover ben ik echt niet. Ik haat wat ik heb.
ACT moest ik googlen maar nee, dat heb ik nooit gehad.
maandag 17 november 2025 om 15:39
Nee, bij de GGZ destijds. Je gaat een gesprek aan en er is een diagnose. Ik heb toen wel een paar formulieren moeten invullen om ASS uit te sluiten en daar kwam niks uit.auroraatje schreef: ↑17-11-2025 15:28En is dat geweest bij een gespecialiseerde zorgverlener die ook gespecialiseerd is in hoe autisme zich uit bij vrouwen?
Ik vraag dit omdat ik jouw verhaal erg herken, niet van mezelf, maar van andere vrouwen met autisme die ik heb ontmoet bij mijn psycho-educatie, inderdaad dat overvraagd worden, maar ook dat vaak het autisme niet herkent wordt, omdat men toch heel erg kijkt vanuit hoe autisme zich uit bij jongens / mannen en het bij vrouwen vaak over het hoofd wordt gezien, tenzij iemand echt gespecialiseerd is in hoe het zich bij vrouwen uit.
(Zelf kreeg ik de diagnose obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis, pas 5 jaar later zag men toch dat het onderliggende probleem autisme spectrum stoornis was. Ik had geen extreme angsten, maar in min geval extreme controledwang ontwikkelt om met mijn ASS om te gaan)
Waar zit een gespecialiseerde zorgverlener?
maandag 17 november 2025 om 15:44
Je hebt helemaal gelijk. Ik ben ook wel eens blijven zitten omdat ik weet dat wat ik nu doe, mij niet gaat helpen. Er kwamen toen opmerkingen of ik soms drank had gehad, omdat ik altijd zo tril. Maar ook wel opmerkingen als doe eens rustig joh, wat loop je te shaken. Of nog erger dat iemand er om moest lachen.Koffiehagedis schreef: ↑17-11-2025 15:33Ik weet hoe het is om altijd met angsten te leven. Maar deze zin lezend denk ik ´je lijkt alles te willen doen om er geen last meer van te hebben... Behalve door de echt zure appel heen te bijten´. Ik denk niet dat therapie zin heeft als je tot bovenstaande niet bereid bent. Jij en je lichaam moeten leren dat die lichamelijke reacties heel naar zijn, maar niet onoverkomelijk, en dat je er door de angsten aan te gaan steeds meer grip op kunt gaan krijgen. Ik hoop dat groepsbehandeling je daarin meer zal helpen, omdat je daarin ook gemotiveerd wordt om niet steeds op de achtergrond te blijven. Heel veel sterkte gewenst!
Als ik door de intake kom wordt er exposure ingezet. Dat is mijn grote angst, maar dan kan ik niet weg. Dus ik hoop heel erg dat ik door de aanmeldprocedure kom. Tot nu toe voldoe ik aan alle voorwaarden. Er komen nog 2 intakes aan.
maandag 17 november 2025 om 15:50
Ik ga nu gelijk de POH mailen om te vragen of het mogelijk is dat ik getest wordt. Zij zullen vast weten waar ik dan moet zijn.Ik hoop dat dit mogelijk is omdat ik nu al een soort van in een traject zit, ook al is dit nog een intake.auroraatje schreef: ↑17-11-2025 15:41Ik weet niet in welke regio je woont, ik ben zelf in Dordrecht getest bij Boba. Wellicht zijn ze bij jou wel grondig geweest hoor, maar hier was het al heel snel 'je bent te sociaal dus je kan niet autistisch zijn'.
Ik vind mezelf ook wel sociaal, maar als mensen me beter leren kennen, val ik door de mand zeg maar. Zeker in nieuwe situaties ben ik niet bang dat ik begin te trillen o.i.d. Tenzij het een hele grote groep is. Dat vind ik niks. Maar in een kleine setting kan ik wel functioneren. Het begint een probleem te worden als mensen me beter leren kennen, dan begin ik bang te worden om door de mand te vallen. En vaak gebeurt dat ook, dit kan weken duren, maar ook maanden en dan begint de vermijding. Toch een soort masker als zelfbescherming (dit klinkt wel erg autistisch hè?)
Ik ga mailen met de POH, hoop dat ik deze week nog antwoord krijg. En desnoods ga ik naar Dordrecht, ik heb net gegoogled, als ik het doe doe ik het gelijk maar goed. Ik heb inmiddels gemaild...
jolieee wijzigde dit bericht op 17-11-2025 15:59
5.22% gewijzigd
maandag 17 november 2025 om 15:53
Ik vraag me af hoe jij zou gaan functioneren als je een flinke periode geen verplichtingen hebt, als je rustig helemaal je eigen gang kunt gaan. Geen werkverplichtingen, geen sociale verplichtingen, maar een flinke periode vrij leven zoals jij wilt, op een manier waar jij je goed bij voelt. Geen uitkeringsinstantie die je in je nek hijgt, geen opleiding waarbij je druk en faalangst voelt, GEEN therapie, ook niet de verplichting om therapie te volgen... helemaal niets.
Ja, ik besef dat het geld ergens vandaan moet komen, maar stel dat je een dergelijke tijdelijke uitkering zonder verplichtingen zou kunnen regelen: hoe denk je dat dit voor jou zou kunnen zijn?
Hoe zou je jezelf dan ontwikkelen?
Ja, ik besef dat het geld ergens vandaan moet komen, maar stel dat je een dergelijke tijdelijke uitkering zonder verplichtingen zou kunnen regelen: hoe denk je dat dit voor jou zou kunnen zijn?
Hoe zou je jezelf dan ontwikkelen?
maandag 17 november 2025 om 15:54
ik wil je geen diagnose aanpraten, maar het klinkt wel herkenbaar ja, voor mij dan vooral in werk-situaties.
Ik kan het boek "meer rust, minder stress bij autisme" heel erg aanraden. Zelfs al zou er geen autisme uitkomen, meer rust en minder stress is voor iedereen prettig en er staan veel goede tips in om jezelf beter te leren kennen en hoe stress zich bij je kan opbouwen, hoe je het vroegtijdig kan herkennen en naar anderen kan communiceren.
Ik kan het boek "meer rust, minder stress bij autisme" heel erg aanraden. Zelfs al zou er geen autisme uitkomen, meer rust en minder stress is voor iedereen prettig en er staan veel goede tips in om jezelf beter te leren kennen en hoe stress zich bij je kan opbouwen, hoe je het vroegtijdig kan herkennen en naar anderen kan communiceren.
maandag 17 november 2025 om 16:28
Exposure lijkt mij een goede optie. Je vermijdt nu situaties om geen “aanval” te krijgen. En daardoor lijkt het wellicht dat je geen problemen hebt, maar het belemmert je wel heel erg in je dagelijks leven. Door die aanvallen te doorleven en te leren dat ze niet het einde van de wereld betekenen kan je over die angst heenkomen.
maandag 17 november 2025 om 16:45
Dat lijkt me heerlijk, ik heb natuurlijk meerde van dit soort periodes gehad, omdat ik weer vastliep, maar dan inderdaad altijd de druk van de bedrijfsarts. Thuis voel ik me het allerfijnste, in mijn eigen bubble. Aan de andere kant wil ik wel werken, want mijn wereld is al heel klein, maar al die verplichtingen die er dan bij komen, bedrijfsuitjes, vergaderingen etc. vind ik vreselijkLieneke schreef: ↑17-11-2025 15:53Ik vraag me af hoe jij zou gaan functioneren als je een flinke periode geen verplichtingen hebt, als je rustig helemaal je eigen gang kunt gaan. Geen werkverplichtingen, geen sociale verplichtingen, maar een flinke periode vrij leven zoals jij wilt, op een manier waar jij je goed bij voelt. Geen uitkeringsinstantie die je in je nek hijgt, geen opleiding waarbij je druk en faalangst voelt, GEEN therapie, ook niet de verplichting om therapie te volgen... helemaal niets.
Ja, ik besef dat het geld ergens vandaan moet komen, maar stel dat je een dergelijke tijdelijke uitkering zonder verplichtingen zou kunnen regelen: hoe denk je dat dit voor jou zou kunnen zijn?
Hoe zou je jezelf dan ontwikkelen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
