Relaties
alle pijlers
Alles voor elkaar en toch ongelukkig [lege OP]
dinsdag 17 juni 2025 om 20:06
Ik herken deels wel dat toen ik helemaal gesetteld was en twee kids had dat ik dacht o help dat leven met al die vrijheid komt nooit meer terug. Dat losbandige sjansen idd verliefd worden en mijn lijf is nu bijna 40 ook niet meer zo sexy als twee kids en 10 / 15 jaar geleden.
Dat kan ik wel is lastig vinden maar echt dood ongelukkig nee dat herken ik niet.
Ik weet nog dat ik toen heel graag wilde wat ik nu heb, een gezin, fijne echtgenoot ect.
Mis je iets speciaals in je relatie? Heb je ruimte om wat meer kwality time met je man te maken? Ik merk wel dat in de drukte met een jong gezin je snel allebei in de overlevingsstand bent en hier heb ik dan ook minder behoefte aan intimiteit.
Als we weer wat momentjes kwality time hebben komt de intimiteit ook weer. En dat kan in kleine dingen zitten, samen met een drankje in de tuin echt even kletsen terwijl de kids op bed liggen.
Kun je een keer een paar dagen met vriendinnen op vakantie? Gewoon even niet mamma zijn een paar dagen.
Dat kan ik wel is lastig vinden maar echt dood ongelukkig nee dat herken ik niet.
Ik weet nog dat ik toen heel graag wilde wat ik nu heb, een gezin, fijne echtgenoot ect.
Mis je iets speciaals in je relatie? Heb je ruimte om wat meer kwality time met je man te maken? Ik merk wel dat in de drukte met een jong gezin je snel allebei in de overlevingsstand bent en hier heb ik dan ook minder behoefte aan intimiteit.
Als we weer wat momentjes kwality time hebben komt de intimiteit ook weer. En dat kan in kleine dingen zitten, samen met een drankje in de tuin echt even kletsen terwijl de kids op bed liggen.
Kun je een keer een paar dagen met vriendinnen op vakantie? Gewoon even niet mamma zijn een paar dagen.
where ever you go, go with your heart
dinsdag 17 juni 2025 om 20:33
Klinkt als iets hormonaal?
Zelf ben ik al lang uit de kinderen en leef ik ook vrij, doen wat ik wil met af en toe 'nieuwe liefdes' maar 'wij' willen dan vaak gewoon wat jij hebt hoor: een mooie en lange stabiele relatie met een leuke partner.
Het gras is niet altijd groener aan de overkant...
Maar ik denk dat je gevoel niet zo raar is, post natale depressie? Mss eens met je huisarts praten. Sterkte!
Zelf ben ik al lang uit de kinderen en leef ik ook vrij, doen wat ik wil met af en toe 'nieuwe liefdes' maar 'wij' willen dan vaak gewoon wat jij hebt hoor: een mooie en lange stabiele relatie met een leuke partner.
Het gras is niet altijd groener aan de overkant...
Maar ik denk dat je gevoel niet zo raar is, post natale depressie? Mss eens met je huisarts praten. Sterkte!
dinsdag 17 juni 2025 om 20:50
Gezien je jongste nog maar 7 maanden is, zou het inderdaad heel goed met hormonen te maken hebben, je kunt altijd een afspraak maken bij de huisarts om het eens te bespreken.
Ik lees in de tweede helft van je verhaal vrij sterk dat je vindt dat je je niet zo mag voelen. Dat is heel vermoeiend, strijden tegen een gevoel wat je nou eenmaal hebt. Natuurlijk had je leven allemaal een stuk minder rooskleurig kunnen zijn, maar jij voelt je niet prettig, en dat gevoel mag er zijn. Heb je het al eens naar je partner of een vriendin ofzo uitgesproken hoe je je voelt? Wellicht als je het even accepteert dat jij je zo voelt en je er eens over praat, dat het al flink oplucht.
En hoop invulkunde van mij maar is het mogelijk dat je altijd drie kindjes wilde en dat je de afgelopen best wel een aantal jaar heel druk geweest bent met zwanger zijn, kindjes krijgen, een soort je doelen afwerken en dat je nu al die doelen als het ware afgewerkt hebt en even geen groot concreet doel meer hebt? Na je tweede wist je misschien dat jullie na een tijdje nog een derde zouden willen bijv, en nu weet je dat deze fase klaar is. Dat is ook een gek iets om te gaan accepteren.
Ik lees in de tweede helft van je verhaal vrij sterk dat je vindt dat je je niet zo mag voelen. Dat is heel vermoeiend, strijden tegen een gevoel wat je nou eenmaal hebt. Natuurlijk had je leven allemaal een stuk minder rooskleurig kunnen zijn, maar jij voelt je niet prettig, en dat gevoel mag er zijn. Heb je het al eens naar je partner of een vriendin ofzo uitgesproken hoe je je voelt? Wellicht als je het even accepteert dat jij je zo voelt en je er eens over praat, dat het al flink oplucht.
En hoop invulkunde van mij maar is het mogelijk dat je altijd drie kindjes wilde en dat je de afgelopen best wel een aantal jaar heel druk geweest bent met zwanger zijn, kindjes krijgen, een soort je doelen afwerken en dat je nu al die doelen als het ware afgewerkt hebt en even geen groot concreet doel meer hebt? Na je tweede wist je misschien dat jullie na een tijdje nog een derde zouden willen bijv, en nu weet je dat deze fase klaar is. Dat is ook een gek iets om te gaan accepteren.
dinsdag 17 juni 2025 om 20:50
dinsdag 17 juni 2025 om 20:51
Laatst hadden we nog zo'n iemand op het forum, vergelijkbaar verhaal. Ook vroeg gesettled en het 'is dit het nu' gevoel. Kan het zijn dat je je vroege ik gewoon mist? En dat het gezinsleven een andere kant van jou inneemt?
Misschien helpt het om toch eens per week iets voor jezelf te doen, waarbij je dat 'losse gevoel' een beetje kan opzoeken. Een zangkoor, iets creatiefs, iets sportiefs, iets waar je weer energie van krijgt. Je geliefde wil je vast wel helpen om het planningstechnisch rond te krijgen. Of desnoods een oppas. Het gaat erom dat je even loskomt van 'alles wat moet'. En ik ken ook stellen met kinderen die afgesproken hebben dat ze beiden jaarlijks een week en een los weekend weg mogen met vrienden. Om weer even zoals vroeger te zijn. Is dat iets wat voor jullie zou kunnen werken?
Misschien helpt het om toch eens per week iets voor jezelf te doen, waarbij je dat 'losse gevoel' een beetje kan opzoeken. Een zangkoor, iets creatiefs, iets sportiefs, iets waar je weer energie van krijgt. Je geliefde wil je vast wel helpen om het planningstechnisch rond te krijgen. Of desnoods een oppas. Het gaat erom dat je even loskomt van 'alles wat moet'. En ik ken ook stellen met kinderen die afgesproken hebben dat ze beiden jaarlijks een week en een los weekend weg mogen met vrienden. Om weer even zoals vroeger te zijn. Is dat iets wat voor jullie zou kunnen werken?
dinsdag 17 juni 2025 om 20:54
dinsdag 17 juni 2025 om 20:58
De term "ontevreden" was het eerste wat in mij opkwam toen ik de OP las.
Het is even flink aanpoten met een paar kinderen, maar er kan nog genoeg wel. Maar dan moet je wel weten wat je dan wil, in plaats van wat je niet wil.
Scheiden maakt de situatie niet beter: dan zit je zeker de helft van de tijd alleen met je kinderen. Heb je nog minder ruimte voor jezelf. Als dat is wat je zoekt is scheiden zeker niet de oplossing.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 17 juni 2025 om 21:25
Ik had/heb dit ook af en toe na de geboorte van mijn twee kinderen en ik werd er heel onrustig van als ik dit dacht en voelde.
Totdat ik me realiseerde: dit gevoel bekruipt me soms en dan denk ik er een tijdje veel aan en..... het gaat ook weer weg.
Ik moest zeg maar eerst een paar keer die cyclus door voordat ik het herkende. Nu denk ik: 'oh, ik heb het weer.' Maar inmiddels maak ik me er niet meer zo druk om en zit ik het uit.
Mijn kinderen zijn trouwens inmiddels 16 en 17.
Totdat ik me realiseerde: dit gevoel bekruipt me soms en dan denk ik er een tijdje veel aan en..... het gaat ook weer weg.
Ik moest zeg maar eerst een paar keer die cyclus door voordat ik het herkende. Nu denk ik: 'oh, ik heb het weer.' Maar inmiddels maak ik me er niet meer zo druk om en zit ik het uit.
Mijn kinderen zijn trouwens inmiddels 16 en 17.
dinsdag 17 juni 2025 om 22:07
Ik had ook een tijdje spijt van alle keuzes die ik ooit had gemaakt toen ik een baby en een peuter had.
Chronisch moe, geen tijd voor mezelf en op elk gebied het gevoel tekort te schieten.
Toen verlangde ik ook terug naar de tijd dat ik heel weinig verantwoordelijkheden en zorg had voor anderen dan alleen mezelf.
Chronisch moe, geen tijd voor mezelf en op elk gebied het gevoel tekort te schieten.
Toen verlangde ik ook terug naar de tijd dat ik heel weinig verantwoordelijkheden en zorg had voor anderen dan alleen mezelf.
dinsdag 17 juni 2025 om 22:27
En er voor zorgen dat het wat minder saai is en je voor jezelf wat meer afwisseling inplant? Met vriendinnen af en toe eens cocktails gaan drinken, uit eten gaan, gezellige dingen ondernemen? Dan voelt het - ondanks dat je gebonden bent en een gezin hebt met wie je ook dingen doet - misschien soms toch net een beetje vrijer. Je hoeft niet alles alleen nog maar om 'het gezinnetje' te laten draaien.
dinsdag 17 juni 2025 om 22:47
dinsdag 17 juni 2025 om 23:19
Ja ik denk misschien ook wel deels hormonaal... nog niet helemaal ontzwangerd zal er best mee te maken hebben.Minik schreef: ↑17-06-2025 20:50Gezien je jongste nog maar 7 maanden is, zou het inderdaad heel goed met hormonen te maken hebben, je kunt altijd een afspraak maken bij de huisarts om het eens te bespreken.
Ik lees in de tweede helft van je verhaal vrij sterk dat je vindt dat je je niet zo mag voelen. Dat is heel vermoeiend, strijden tegen een gevoel wat je nou eenmaal hebt. Natuurlijk had je leven allemaal een stuk minder rooskleurig kunnen zijn, maar jij voelt je niet prettig, en dat gevoel mag er zijn. Heb je het al eens naar je partner of een vriendin ofzo uitgesproken hoe je je voelt? Wellicht als je het even accepteert dat jij je zo voelt en je er eens over praat, dat het al flink oplucht.
En hoop invulkunde van mij maar is het mogelijk dat je altijd drie kindjes wilde en dat je de afgelopen best wel een aantal jaar heel druk geweest bent met zwanger zijn, kindjes krijgen, een soort je doelen afwerken en dat je nu al die doelen als het ware afgewerkt hebt en even geen groot concreet doel meer hebt? Na je tweede wist je misschien dat jullie na een tijdje nog een derde zouden willen bijv, en nu weet je dat deze fase klaar is. Dat is ook een gek iets om te gaan accepteren.
Mbt je invulkunde heb je denk ik helemaal gelijk... Klopt helemaal dat mijn grootste wens 3 kids was, ik deze nu heb en deze fase nu klaar is (wat ook voor ons helemaal compleet voelt). En die doelen dus behaald zijn idd... Geen mijlpalen meer naar toe te leven, ofzo...
dinsdag 17 juni 2025 om 23:20
Goed idee ja! Dank je voor de tips!Pimpelmeesje87 schreef: ↑17-06-2025 20:51Laatst hadden we nog zo'n iemand op het forum, vergelijkbaar verhaal. Ook vroeg gesettled en het 'is dit het nu' gevoel. Kan het zijn dat je je vroege ik gewoon mist? En dat het gezinsleven een andere kant van jou inneemt?
Misschien helpt het om toch eens per week iets voor jezelf te doen, waarbij je dat 'losse gevoel' een beetje kan opzoeken. Een zangkoor, iets creatiefs, iets sportiefs, iets waar je weer energie van krijgt. Je geliefde wil je vast wel helpen om het planningstechnisch rond te krijgen. Of desnoods een oppas. Het gaat erom dat je even loskomt van 'alles wat moet'. En ik ken ook stellen met kinderen die afgesproken hebben dat ze beiden jaarlijks een week en een los weekend weg mogen met vrienden. Om weer even zoals vroeger te zijn. Is dat iets wat voor jullie zou kunnen werken?
dinsdag 17 juni 2025 om 23:20
Voel je je nu weer beter? Hoe is dat bij jou gegaan?Doreia* schreef: ↑17-06-2025 22:07Ik had ook een tijdje spijt van alle keuzes die ik ooit had gemaakt toen ik een baby en een peuter had.
Chronisch moe, geen tijd voor mezelf en op elk gebied het gevoel tekort te schieten.
Toen verlangde ik ook terug naar de tijd dat ik heel weinig verantwoordelijkheden en zorg had voor anderen dan alleen mezelf.
dinsdag 17 juni 2025 om 23:22
Hahahaha ja die was paar maanden na de bevalling weer helemaal up and running.. best bizar he. Had ik na m'n 1e en 2e kindje echt nog niet zo snel. Geen idee hoe dat nu kwamGinnyDamrak schreef: ↑17-06-2025 22:51Vind het al heel wat dat je sexleven een maand geleden nog top was met 3 kids en 6 maanden postpartum.
dinsdag 17 juni 2025 om 23:58
Toen jongste 2 was, doorsliep, er meer met hem te bespreken was en de baby fase echt voorbij, voelde ik me al losser worden.
Toen hij met 4 ook naar school ging, net als zijn broer, viel er een last van mijn schouders.
En nu inmiddels is hij 8, regelen beide jongens zelf de middagen in door buiten te spelen of te gamen en heb ik steeds minder werk van ze en daarmee steeds meer tijd voor mezelf.
Ik ben geen baby en dreumes moeder. Wel een basisschool moeder. Nu afwachten of ik een puber moeder ben of niet, we staan aan de poort voor die nieuwe fase.
woensdag 18 juni 2025 om 05:40
Wat jou zou kunnen helpen is Mindfullness. Dan leer je bewust je aandacht te richten op het huidige moment. Met al je zintuigen.
Zodat je de momenten van de dag bewuster leert meemaken. Je kunt ze beter gaan grijpen. En dat geeft kwaliteit. Kwaliteit in je leven.
Er worden Mindfullness cursussen gegeven. Je moet even googelen waar in je omgeving die worden gegeven.
Het kan hard werken zijn maar dat is juist de attentie, de focus die je gaat leren krijgen. Aanwezigheid wordt vollediger en kwaliteit neemt toe.
Veel mensen hebben hier ontzettend baat bij.
Zodat je de momenten van de dag bewuster leert meemaken. Je kunt ze beter gaan grijpen. En dat geeft kwaliteit. Kwaliteit in je leven.
Er worden Mindfullness cursussen gegeven. Je moet even googelen waar in je omgeving die worden gegeven.
Het kan hard werken zijn maar dat is juist de attentie, de focus die je gaat leren krijgen. Aanwezigheid wordt vollediger en kwaliteit neemt toe.
Veel mensen hebben hier ontzettend baat bij.
woensdag 18 juni 2025 om 07:30
Ik herken het grotendeels en voelde me vaak erg ondankbaar.
Eerste grote verbetering kwam toen ik een cursus (voor de hobby) ging volgen, toen jongste 3 maanden was. Was een hele avond per week en ik kreeg er zoveel energie van.
Heb hier ook vaak gedacht dat het kwam doordat ik idd m’n doelen gehaald had en niks meer had om naar toe te leven.
Inmiddels is jongste 3 en gaat het al veel beter, maar dat ging wel langzaam. We hebben best vaak tegen elkaar verzucht: voor wie zijn deze weekenden nou leuk, het is alleen maar klaarstaan voor de kids en wachten totdat het weer maandag is. En dan voelde ik me weer slecht daarover, want ik wilde dit toch zelf en hou uiteraard megaveel van ze.
Ook herkenbaar trouwens dat ik gewoon geen baby/dreumesmoeder ben. Oudste op de basisschool vind ik fantastisch.
Zou als tip nog willen geven hierover te praten met je man, ik vond het heel fijn voelen dat hij en ik iig er vaak hetzelfde over dachten en voelde daarom meer van: we gaan deze periode sámen aan.
Eerste grote verbetering kwam toen ik een cursus (voor de hobby) ging volgen, toen jongste 3 maanden was. Was een hele avond per week en ik kreeg er zoveel energie van.
Heb hier ook vaak gedacht dat het kwam doordat ik idd m’n doelen gehaald had en niks meer had om naar toe te leven.
Inmiddels is jongste 3 en gaat het al veel beter, maar dat ging wel langzaam. We hebben best vaak tegen elkaar verzucht: voor wie zijn deze weekenden nou leuk, het is alleen maar klaarstaan voor de kids en wachten totdat het weer maandag is. En dan voelde ik me weer slecht daarover, want ik wilde dit toch zelf en hou uiteraard megaveel van ze.
Ook herkenbaar trouwens dat ik gewoon geen baby/dreumesmoeder ben. Oudste op de basisschool vind ik fantastisch.
Zou als tip nog willen geven hierover te praten met je man, ik vond het heel fijn voelen dat hij en ik iig er vaak hetzelfde over dachten en voelde daarom meer van: we gaan deze periode sámen aan.
woensdag 18 juni 2025 om 07:52
Ik las je verhaal en herkende het van heel lang geleden,mijn jongste is 35.
Het is bij mij overgegaan, ook wij hadden t goed als gezin , maar dat is dit het nu gevoel en het ontevreden zijn en mij dan schuldig voelen naar mijn partner.
Ik heb, behalve huilbuien er niets mee gedaan,maar t ging over.
Is het niet dat je alles bereikt hebt, partner, huis,kinderen en wat nu nog? En dan idd wat hormonen erbij.
Misschien voor nu een nieuw doel stellen als afleiding?dat zal wel moeilijk zijn met een jong gezin,maar t hoeft niet mega groot,ook een kortstondig geluksmomentje leid al af.
Dat spannende boek uitlezen, die wandeling maken,een hobby ,als je deze tijd maar doorkomt, ik denk dat je t tijd moet geven en de lat niet te hoog moet leggen voor jezelf.
Je doet het goed: je relatie is oke, je kinderen gelukkig, ja voor nu is dit het en dat is oke.
Het is bij mij overgegaan, ook wij hadden t goed als gezin , maar dat is dit het nu gevoel en het ontevreden zijn en mij dan schuldig voelen naar mijn partner.
Ik heb, behalve huilbuien er niets mee gedaan,maar t ging over.
Is het niet dat je alles bereikt hebt, partner, huis,kinderen en wat nu nog? En dan idd wat hormonen erbij.
Misschien voor nu een nieuw doel stellen als afleiding?dat zal wel moeilijk zijn met een jong gezin,maar t hoeft niet mega groot,ook een kortstondig geluksmomentje leid al af.
Dat spannende boek uitlezen, die wandeling maken,een hobby ,als je deze tijd maar doorkomt, ik denk dat je t tijd moet geven en de lat niet te hoog moet leggen voor jezelf.
Je doet het goed: je relatie is oke, je kinderen gelukkig, ja voor nu is dit het en dat is oke.
woensdag 18 juni 2025 om 08:12
Is de zorg voor kinderen en huishouden wel echt eerlijk verdeeld?
Jullie werken beiden en als jij geen fut en tijd hebt om voor jezelf wat te gaan doen maar bijvoorbeeld je man heeft wel fut en tijd, dan zit er toch wat scheef en dat kan heel erg gaan knagen?
Zeg niet dat dat het is maar dat is wel echt vaak aan de hand.
Jullie werken beiden en als jij geen fut en tijd hebt om voor jezelf wat te gaan doen maar bijvoorbeeld je man heeft wel fut en tijd, dan zit er toch wat scheef en dat kan heel erg gaan knagen?
Zeg niet dat dat het is maar dat is wel echt vaak aan de hand.
woensdag 18 juni 2025 om 08:58
Ik denk dat hier de crux zit. Je hebt je leven gemaakt zoals je dat wilde, kennelijk mazzel gehad dat het is gelopen zoals je wilde, en nu blijkt dat zo'n doelenlijstje ook niet zaligmakend is. Ik denk dat je er veel mee zou kunnen winnen door je leven anders te zien, niet als iets dat je vantevoren kunt/wil/moet plannen zoals je zelf wil, maar gewoon als iets dat geleefd wordt. Waar dagelijks tal van mooie momenten te vinden zijn, zolang je je niet blindstaart op die grote dingen waarvan je ooit dacht, of misschien nog denkt, dat ze zaligmakend zijn. Het leven draait toch niet om het "hebben" van een man en drie kinderen?Pip098 schreef: ↑17-06-2025 23:19Ja ik denk misschien ook wel deels hormonaal... nog niet helemaal ontzwangerd zal er best mee te maken hebben.
Mbt je invulkunde heb je denk ik helemaal gelijk... Klopt helemaal dat mijn grootste wens 3 kids was, ik deze nu heb en deze fase nu klaar is (wat ook voor ons helemaal compleet voelt). En die doelen dus behaald zijn idd... Geen mijlpalen meer naar toe te leven, ofzo...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
