Relaties
alle pijlers
dochter naar griekeland voor 8 maanden , help!
maandag 31 maart 2025 om 23:37
hallo allemaal,
mijn dochter is nu 18 en doet een opleiding waarvoor ze straks 8 maanden moet gaan stage lopen in Griekenland,
Superleuk voor haar natuurlijk, ervaring van haar leven en ik hoop dat ze ervan geniet en er veel van leert maar ik heb het er zo moeilijk mee.
8 maanden lijkt zo lang
Ze is er niet met kerst, niet met oud en nieuw, niet met haar verjaardag.
Ik ga haar zo missen , maar probeer haar dat zo weinig mogelijk te laten merken.
Hoe ga ik hier het beste mee om??
Iemand nog tips om mijn gedachten te verzetten?
En tips om haar gewoon lekker te laten gaan zonder dat ze zich misschien zorgen om me maakt?
mijn dochter is nu 18 en doet een opleiding waarvoor ze straks 8 maanden moet gaan stage lopen in Griekenland,
Superleuk voor haar natuurlijk, ervaring van haar leven en ik hoop dat ze ervan geniet en er veel van leert maar ik heb het er zo moeilijk mee.
8 maanden lijkt zo lang
Ze is er niet met kerst, niet met oud en nieuw, niet met haar verjaardag.
Ik ga haar zo missen , maar probeer haar dat zo weinig mogelijk te laten merken.
Hoe ga ik hier het beste mee om??
Iemand nog tips om mijn gedachten te verzetten?
En tips om haar gewoon lekker te laten gaan zonder dat ze zich misschien zorgen om me maakt?
dinsdag 1 april 2025 om 11:56
Dit is toch niet voor iedereen haalbaar?Mighty_Macaw schreef: ↑01-04-2025 10:11Wat ontzettend leuk voor haar.
Ik heb mijn dochters altijd gezegd, het maakt me niet uit of jullie willen studeren of gaan werken na de middelbare school, maar ga minstens een jaar in het buitenland zitten. Ik vind dat zo belangrijk voor de ontwikkeling. Maar goed, ik kan me voorstellen dat het als ouder dan best spannend is als het dan eenmaal gebeurt!
Ik hoop dat het je gaat lukken om een ticket voor jezelf bij elkaar te sparen. En verder gewoon lekker meegenieten met haar voorpret, ook al vind je het niet altijd zo prettig!
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 1 april 2025 om 12:00
dinsdag 1 april 2025 om 12:07
Oh ja, dat is niet oké. Mijn ouders hebben zelf in diverse buitenlanden gewoond, dus die waren alleen maar dolenthousiast voor mij. Maar lieten wel duidelijk merken dat ze me misten. Geen idee hoe zij er thuis aantoe waren hoor, misschien lagen ze wel ziek van ellende in bed, haha!WabiSabi schreef: ↑01-04-2025 10:28Wat een superleuke ervaring voor je dochter, en wat moeilijk voor jou. Ikzelf heb 2 jaar in het buitenland gewoond en mijn moeder had het daar ook erg moeilijk mee. Zij kon ook niet blij voor me zijn en iedere keer als we belden ging het over het gemis, waardoor ik er steeds meer tegenop ging zien om te bellen. Ook vond ik het moeilijk om leuke dingen te delen want dan ging het er uiteindelijk niet over hoe leuk het was maar hoe erg ze baalde dat ze daar dan niet bij had kunnen zijn. Erg beladen gesprekken werden het. Ik zou dus echt een balans proberen te vinden met vertellen dat je haar mist maar ook gewoon heel blij voor haar zijn. En bedenken dat dit gewoon supergoed voor haar ontwikkeling is.
Wat ook lief was, mijn jongere broer miste me ook enorm. Dat wisten ze helemaal niet, maar hij belde me zeer regelmatig, ik woonde in een soort studentenflat met telefoon op de gang (andere tijden) en dan nam wie voorbij liep op, en dan zei de beller het kamernummer en dan werd er op je deur geklopt. Mijn broertje had het hele script om dat in het Frans te vragen op een prikbord hangen. Mensen hebben het over de ouders, maar achterblijvende broers en zussen kunnen het ook moeilijk vinden.
Nu zijn wij een vrij groot gezin met vier kinderen dus dat is misschien weer anders dan als je bijvoorbeeld enig kind bent, of alleen met je moeder woont. Dan blijft moeder wat meer echt alleen achter. Maar ja, zo is het leven.
dinsdag 1 april 2025 om 12:29
Wel erg dat je er niet naartoe kan. Ik heb er ervaring mee, mijn middelste dochter is vaak maanden weg en naar heftige gebieden ook, waar onrust is en slecht bereik. Ik wen er niet aan, het is continu een bron van zorg maarja. Ik vertrouw maar op haar gezond verstand. En meestal ga ik wel een paar dagen, als ik het met eigen ogen heb gezien voel ik me toch geruster. Wat natuurlijk onzin is maar het helpt toch.
dinsdag 1 april 2025 om 12:42
Afgelopen jaar onze dochter 5 maanden naar Barcelona geweest. Natuurlijk vond ik het spannend maar er ook heel erg van overtuigd dat als ze dit wil dat moet doen! De eerste paar dagen waren spannend voor haar maar ze heeft de tijd van haar leven gehad. Er 4 vriendinnen bij, die kende ze niet, maar hadden met elkaar een huis gehuurd. Ze gaan van de zomer weer samen op vakantie. Stage was ook top! En natuurlijk mistten wij haar maar het wende ook snel. Veel geappt en 1x in de week facetimen als dat al lukte want druk druk druk. Halverwege ben ik 4 dagen vij haar geweest. Dat zou ik als ik jou was, en ik hoop dat het je lukt dat geld te kunnen sparen, die kant op. Dan weet je waar ze het over heeft als ze dingen verteld. En laat haar heerlijk genieten!
dinsdag 1 april 2025 om 13:20
Mijn zus is voor 9 maanden naar het buitenland vertrokken en precies toen zijn ging zat ik bij mijn ouders thuis vanwege een knie operatie. Ik vond het best heftig om te zien hoe moeilijk mijn moeder het ermee had. Mijn advies: laat dat niet aan je dochter zien, dat zou haar trip echt teveel beïnvloeden. De tijd gaat vanzelf voorbij, mijn moeder heeft het ook overleefd (en is ook tussendoor niet daarheen geweest).
Natuurlijk ga je haar missen (en dat mag ook) maar maak ook een plan hoe jij jezelf gaat bezighouden en afleiden in die tijd. Pak iets op waar jij blij van wordt (een nieuwe of juist oude) hobby, spendeer wat meer tijd met familie of vrienden, ontwikkel jezelf. Het is als (volwassen) kind fijn om te weten dat je ouders een eigen leven (bevredigend) leven hebben, en dat niet alles om jou draait.
Natuurlijk ga je haar missen (en dat mag ook) maar maak ook een plan hoe jij jezelf gaat bezighouden en afleiden in die tijd. Pak iets op waar jij blij van wordt (een nieuwe of juist oude) hobby, spendeer wat meer tijd met familie of vrienden, ontwikkel jezelf. Het is als (volwassen) kind fijn om te weten dat je ouders een eigen leven (bevredigend) leven hebben, en dat niet alles om jou draait.
dinsdag 1 april 2025 om 14:23
Toen onze oudste 19 was ging hij backpacken, ongeorganiseerd en in zijn eentje. Heeft toen veel van Azië gezien, Nieuw Zeeland en Australië. Man en ik hebben het toegejuicht, geweldig, moet je doen. Maar toen we hem naar Schiphol brachten en uitzwaaiden bij de gate, hadden we het allemaal moeilijk (zoon ook).
Hij is uiteindelijk bijna 10 maanden weg geweest, toen was het geld op en kwam hij naar huis. We hebben goed contact gehouden, zoon nam ons als het ware mee op reis. Stuurde foto’s en filmpjes, belde ook regelmatig met whatsapp als hij ergens wifi had. De eerste weken vonden wij het lastigst, daarna begon het te wennen. Zoon had de tijd van zijn leven, ontmoette allemaal interessante mensen, maakte nieuwe vrienden, is zichzelf ook wel flink tegengekomen en kwam een stuk zelfstandiger en zelfverzekerder thuis.
Het reisvirus kreeg hem te pakken en hij is blijven reizen. (Zit nu in Japan).
We zijn het gewend dat hij vaak langer weg is en we hebben er geen moeite meer mee.
We weten dat hij zich prima kan redden (hij is inmiddels ook 30) en zitten niet in de rats als hij ergens in Verweggistan zit.
Maar die eerste lange reis was slikken. Zo ver weg, en op zo veel plaatsen waar hij even niet bereikbaar was. Het was echt omschakelen. Maar het went echt snel.
Dus TO, leuk voor je dochter! Verheug je er samen op en heb vertrouwen dat ze zich wel redt. Gelukkig kun je goed contact houden met de telefoon.
Hij is uiteindelijk bijna 10 maanden weg geweest, toen was het geld op en kwam hij naar huis. We hebben goed contact gehouden, zoon nam ons als het ware mee op reis. Stuurde foto’s en filmpjes, belde ook regelmatig met whatsapp als hij ergens wifi had. De eerste weken vonden wij het lastigst, daarna begon het te wennen. Zoon had de tijd van zijn leven, ontmoette allemaal interessante mensen, maakte nieuwe vrienden, is zichzelf ook wel flink tegengekomen en kwam een stuk zelfstandiger en zelfverzekerder thuis.
Het reisvirus kreeg hem te pakken en hij is blijven reizen. (Zit nu in Japan).
We zijn het gewend dat hij vaak langer weg is en we hebben er geen moeite meer mee.
We weten dat hij zich prima kan redden (hij is inmiddels ook 30) en zitten niet in de rats als hij ergens in Verweggistan zit.
Maar die eerste lange reis was slikken. Zo ver weg, en op zo veel plaatsen waar hij even niet bereikbaar was. Het was echt omschakelen. Maar het went echt snel.
Dus TO, leuk voor je dochter! Verheug je er samen op en heb vertrouwen dat ze zich wel redt. Gelukkig kun je goed contact houden met de telefoon.
dinsdag 1 april 2025 om 15:17
Zo shit dat je in de bijstand zit. Wellicht kun je een crowfunding (weet de regels hiervan niet) starten om haar zo zeker te bezoeken.
Of aan familie en vrienden vragen om een bijdrage zodat je het wel kan realiseren.
Het kan natuurlijk al wat lucht geven als je zekerheid hebt om haar iig 1 maal te bezoeken.
Of aan familie en vrienden vragen om een bijdrage zodat je het wel kan realiseren.
Het kan natuurlijk al wat lucht geven als je zekerheid hebt om haar iig 1 maal te bezoeken.
dinsdag 1 april 2025 om 17:41
Hier ervaring. Ik ben zelf vrij jong naar het buitenland vertrokken om daar te gaan wonen. Mijn oudste dochter is voor een stage 5 maanden naar de Filipijnen geweest en tweede dochter toen ze 18 was voor 10 maanden naar Zuid-Korea getrokken, met het idee daar het liefst te willen blijven als het kon, dat was echt even slikken bij het wegbrengen. Ze is niet gebleven uiteindelijk maar een jaar later nog eens 10 maanden gegaan. Door het tijdsverschil was het ook niet makkelijk elkaar even snel te bellen of zo maar het is best gelukt na wat wenning. Ik was ook heel bezorgd want je kunt er niet zomaar even heen als er iets mis gaat maar aan de andere kant ook heel trots dat ze het aandurfden en het was echt een mega ervaring waar ze beiden met veel plezier op terug kijken. gelukkig is facetimen en foto's sturen nu heel makkelijk, toen ik naar het buitenland vertrok waren er nog geen eens mobieltjes en was bellen peperduur 
Het gemis is er uiteraard wel, heb je nog andere kinderen (heb niet alles gelezen tot nu toe, sorry) Probeer afleiding te zoeken vooral in het begin, lekker dingen voor jezelf doen met de mogelijkheden die je hebt, misschien wat vaker met vriendinnen of familie afspreken of bellen? Veel sterkte als moeder en veel plezier voor je dochter
Het gemis is er uiteraard wel, heb je nog andere kinderen (heb niet alles gelezen tot nu toe, sorry) Probeer afleiding te zoeken vooral in het begin, lekker dingen voor jezelf doen met de mogelijkheden die je hebt, misschien wat vaker met vriendinnen of familie afspreken of bellen? Veel sterkte als moeder en veel plezier voor je dochter
dinsdag 1 april 2025 om 17:44
Wij hadden overigens wel een goede reisverzekering en extra aanvullende ziektekostenverzekering voor in het buitenland genomen in geval dat... en gelukkig maar want oudste heeft wat problemen gehad in de Filipijnen. Ook hebben beide dochters zich in het land waar ze waren even bij de ambassade gemeld, misschien iig verstandig om een telefoonnummer van de ambassade of een consulaat in haar en jouw telefoon te hebben voor het geval dat of gewoon voor bepaalde vragen?
dinsdag 1 april 2025 om 19:22
Dan maak je er juist een hele toestand van, en dan wordt het nog meer iets waar je continu mee bezig bent. Ik zou dat niet aanraden. Dochter zal dan juist ervaren wat een enorm gemis het is dat ze weg is. En omgeving gaat zich ermee bemoeien, steeds naar vragen. Ik zou dat zelf onprettig vinden voor een situatie als deze. *Jenny0288 schreef: ↑01-04-2025 15:17Zo shit dat je in de bijstand zit. Wellicht kun je een crowfunding (weet de regels hiervan niet) starten om haar zo zeker te bezoeken.
Of aan familie en vrienden vragen om een bijdrage zodat je het wel kan realiseren.
Het kan natuurlijk al wat lucht geven als je zekerheid hebt om haar iig 1 maal te bezoeken.
8 maanden is op zich toch best te overzien. Wie naar Australië ofzo gaat ziet ouders vaak ook een jaar niet. Leuk is anders, tuurlijk.
*even afgezien van crowdfunding en de bijstand.
pina wijzigde dit bericht op 02-04-2025 03:21
12.20% gewijzigd
woensdag 2 april 2025 om 00:02
Sorry, maar dat vind ik echt overdrevenJenny0288 schreef: ↑01-04-2025 15:17Zo shit dat je in de bijstand zit. Wellicht kun je een crowfunding (weet de regels hiervan niet) starten om haar zo zeker te bezoeken.
Of aan familie en vrienden vragen om een bijdrage zodat je het wel kan realiseren.
Het kan natuurlijk al wat lucht geven als je zekerheid hebt om haar iig 1 maal te bezoeken.
8 maanden is echt te overzien
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 2 april 2025 om 09:42
Ik moedig het ook aan dat de kinderen naar het buitenland gaan, of dat voor school/stage is en reizen/backpacken zou hier ook kunnen en mogen.
Tot nu toe alleen kortere tripjes.
Mij lijkt het dan weer heerlijk dat ze een langere periode weg zijn. Misschien komt dat ook omdat ik het dus echt heel zinvol vind en dat gevoel van gemis naar de achtergrond zou zetten?
Maar eerlijk gezegd vind ik het als alleenstaande ouder ook wel eens fijn als ze niet de hele tijd om me heen zijn of in en uit lopen.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik tussendoor idd wel zou kunnen bezoeken en dat ook zou doen. Kun je niet een beetje sparen tussendoor? Als je goed zoekt op tickets hoeft het niet zo duur te zijn.
Tot nu toe alleen kortere tripjes.
Mij lijkt het dan weer heerlijk dat ze een langere periode weg zijn. Misschien komt dat ook omdat ik het dus echt heel zinvol vind en dat gevoel van gemis naar de achtergrond zou zetten?
Maar eerlijk gezegd vind ik het als alleenstaande ouder ook wel eens fijn als ze niet de hele tijd om me heen zijn of in en uit lopen.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik tussendoor idd wel zou kunnen bezoeken en dat ook zou doen. Kun je niet een beetje sparen tussendoor? Als je goed zoekt op tickets hoeft het niet zo duur te zijn.
woensdag 2 april 2025 om 10:34
Wil ze wel dat je met haar verjaardag komt? Kan me ook voorstellen dat ze dat met haar nieuwe contacten daar wil vieren.
Een keer langs gaan zou ik zeker proberen, het is voor beiden leuk als je kan zien hoe ze daar zit, maar ik zou dat juist op een 'gewoon' moment doen. Dan kun je het ook precies in het midden doen en is het maar 2x 4 maanden. En je kunt ook kijken wat de goedkoopste periode is.
Een keer langs gaan zou ik zeker proberen, het is voor beiden leuk als je kan zien hoe ze daar zit, maar ik zou dat juist op een 'gewoon' moment doen. Dan kun je het ook precies in het midden doen en is het maar 2x 4 maanden. En je kunt ook kijken wat de goedkoopste periode is.
woensdag 2 april 2025 om 11:06
Laten we hopen dat dit sarcastisch is?Jenny0288 schreef: ↑01-04-2025 15:17Zo shit dat je in de bijstand zit. Wellicht kun je een crowfunding (weet de regels hiervan niet) starten om haar zo zeker te bezoeken.
Of aan familie en vrienden vragen om een bijdrage zodat je het wel kan realiseren.
Het kan natuurlijk al wat lucht geven als je zekerheid hebt om haar iig 1 maal te bezoeken.
Een crowdfunding? Serieus?
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 2 april 2025 om 11:23
Zeker buiten het seizoen kost het niet veel. Hangt er nog wel af waar ze zit. Maar in de winter liggen de prijzen voor tickets en verblijf laag( wel los boeken)AnAppleADay schreef: ↑02-04-2025 11:09Crowdfunding zou ik ook gek vinden, maar je kan eventueel wel bij je volgende verjaardag vragen om een bijdrage voor je ticket als kado.
donderdag 3 april 2025 om 00:28
"Blij zijn voor" is groter en komt voor ' haar missen'. Als ouder van een jongvolwassene is je taak loslaten en vertrouwen geven. Ondersteunen is vooral op aanvraag. Ik zou ook geen plannen maken voor langskomen maar wachten tot ze daar zelf om vraagt.
Ze kan nu nog niet voorzien hoe ze het gaat hebben en of ze straks wel bezoek wil. Misschien ligt ze straks liever met een knappe Griek in een hangmat. Of andere leuke dingen. Tip om zelf iets te gaan ondernemen in die tijd vond ik heel sterk. Ook om het contact zoeken vooral van haar uit te laten gaan.
donderdag 3 april 2025 om 16:13
Dat dus. Je hoeft er verder toch niets aan te doen? Gewoon accepteren dat je je even zo voelt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 3 april 2025 om 18:20
hallo allemaal
wauw wat een hoop reacties , had ik niet verwacht .
Ik heb nog niet alles gelezen maar dat ga ik zo doen
Om alvast op een paar vragen in te gaan.
Nee , ik vertel mijn dochter niet steeds hoe ik haar ga missen als ze straks in Griekenland zit, dat weet ze wel en dat vind ik genoeg.
Bovendien is het de bedoeling dat ze van haar stage gaat genieten.
Dochter en ik hebben wel een goede band maar ze zit nog veel in de" awkward" fase, daar bedoel ik mee dat ze zicht snel ergert of geneerd aan dingen die ik doe of zeg, hoort bij de leeftijd denk ik maar soms vind ik het rete irritant.
Dochter is de benjamin van het stel, ze heeft 2 oudere broers en een oudere zus.
Haar vader en ik zijn al jaren gescheiden maar kunnen nog goed met elkaar overweg, ze woont sinds haar 12e bij haar vader.
Niet dat we niet met elkaar op kunnen schieten maar ze is altijd een papa's kindje geweest en toen ze 12 was koos ze ervoor om bij hem te gaan wonen.
Natuurlijk vond ik dat moeilijk, maar ze houd ook van haar vader en ze woont hier maar een straat vandaan.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat ik op een zijspoor sta, ik wil niet aan haar trekken en niet om haar aandacht bedelen maar voel me af en toe best wel eens in de steek gelaten, ex en dochter zijn in de loop van de jaren zo op elkaar ingespeeld geraakt dat het moeilijk is om daar een plekje in\ tussen te vinden.
Met een bijstandsuitkering kun je nu eenmaal niet zoveel, bij papa kan gewoon iets meer.
Als ze liefdesverdriet heeft of ze moet ergens heen en papa kan haar niet brengen , dan klopt ze bij mij aan.
Het voelt soms een beetje als papa de leuke dingen, mama de rotzooi.
ik wil zo helemaal niet denken , maar ik kan het niet altijd tegen houden
En ach, als ze dan langs komt , dan probeer ik het maar zo gezellig mogelijk te maken.
Aan de ene kant hoop ik dat ze straks na Griekenland beseft hoe belangrijk ik voor haar ben , maar ik ben ook bang dan we dan helemaal geen connectie meer hebben.
Het rare is dat ik dit met mijn beide zoons nooit heb gehad, zijn jongens echt zo anders dan meisjes????
wauw wat een hoop reacties , had ik niet verwacht .
Ik heb nog niet alles gelezen maar dat ga ik zo doen
Om alvast op een paar vragen in te gaan.
Nee , ik vertel mijn dochter niet steeds hoe ik haar ga missen als ze straks in Griekenland zit, dat weet ze wel en dat vind ik genoeg.
Bovendien is het de bedoeling dat ze van haar stage gaat genieten.
Dochter en ik hebben wel een goede band maar ze zit nog veel in de" awkward" fase, daar bedoel ik mee dat ze zicht snel ergert of geneerd aan dingen die ik doe of zeg, hoort bij de leeftijd denk ik maar soms vind ik het rete irritant.
Dochter is de benjamin van het stel, ze heeft 2 oudere broers en een oudere zus.
Haar vader en ik zijn al jaren gescheiden maar kunnen nog goed met elkaar overweg, ze woont sinds haar 12e bij haar vader.
Niet dat we niet met elkaar op kunnen schieten maar ze is altijd een papa's kindje geweest en toen ze 12 was koos ze ervoor om bij hem te gaan wonen.
Natuurlijk vond ik dat moeilijk, maar ze houd ook van haar vader en ze woont hier maar een straat vandaan.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat ik op een zijspoor sta, ik wil niet aan haar trekken en niet om haar aandacht bedelen maar voel me af en toe best wel eens in de steek gelaten, ex en dochter zijn in de loop van de jaren zo op elkaar ingespeeld geraakt dat het moeilijk is om daar een plekje in\ tussen te vinden.
Met een bijstandsuitkering kun je nu eenmaal niet zoveel, bij papa kan gewoon iets meer.
Als ze liefdesverdriet heeft of ze moet ergens heen en papa kan haar niet brengen , dan klopt ze bij mij aan.
Het voelt soms een beetje als papa de leuke dingen, mama de rotzooi.
ik wil zo helemaal niet denken , maar ik kan het niet altijd tegen houden
En ach, als ze dan langs komt , dan probeer ik het maar zo gezellig mogelijk te maken.
Aan de ene kant hoop ik dat ze straks na Griekenland beseft hoe belangrijk ik voor haar ben , maar ik ben ook bang dan we dan helemaal geen connectie meer hebben.
Het rare is dat ik dit met mijn beide zoons nooit heb gehad, zijn jongens echt zo anders dan meisjes????
donderdag 3 april 2025 om 18:34
vanuit school word er voor de achterblijvers niks georganiseerd , ze is 18 en dus volwassen en dus is het haar erantwoordelijkheid.
ik zit daar eerlijk gezegd ook niet op te wachten hoor.
verder vertel ik haar geregeld hoe trots ik op haar ben en hoe leuk ik het voor haar vind.
we gaan binnenkort de stad in voor de laatste dingetjes, ff lunchen tussen door , gewoon een gezellige dag.
Ik heb zelf , in overleg met mijn dochter , besloten dat papa haar alleen naar Schiphol brengt.
ik neem thuis afscheid en ga dan met mijn zus iets leuks doen om mijn gedachten af te leiden.
ze gaat het een aantal klasgenoten , en ik denk dat het zowel voor haar als voor mij niet leuk is om huilend afscheid te nemen.
dochter vond dat wel een goed idee.
Het plan is om omstreeks haar verjaardag die kant op te gaan , maar we hebben nog niks geboekt dus het kan ook nog later worden.
en dan ga ik samen met mijn ex, dus ze is niet verplicht de hele dag ons bezig te houden.
ik zit daar eerlijk gezegd ook niet op te wachten hoor.
verder vertel ik haar geregeld hoe trots ik op haar ben en hoe leuk ik het voor haar vind.
we gaan binnenkort de stad in voor de laatste dingetjes, ff lunchen tussen door , gewoon een gezellige dag.
Ik heb zelf , in overleg met mijn dochter , besloten dat papa haar alleen naar Schiphol brengt.
ik neem thuis afscheid en ga dan met mijn zus iets leuks doen om mijn gedachten af te leiden.
ze gaat het een aantal klasgenoten , en ik denk dat het zowel voor haar als voor mij niet leuk is om huilend afscheid te nemen.
dochter vond dat wel een goed idee.
Het plan is om omstreeks haar verjaardag die kant op te gaan , maar we hebben nog niks geboekt dus het kan ook nog later worden.
en dan ga ik samen met mijn ex, dus ze is niet verplicht de hele dag ons bezig te houden.
donderdag 3 april 2025 om 20:38
Vorig jaar ging onze dochter, toen net 18, een half jaar naar het buitenland, ik had het er heel moeilijk mee. We zijn er samen een keer geweest en ik nog een keer extra.
Ze was ervoor ook nog half in een puberfase met moodswings. Nu is ze vooral evenwichtig, lief, vrolijk en knuffelig en ze pakt dingen op, helpt met van alles. Die maanden in het buitenland waren achteraf goed voor haar.
Ze was ervoor ook nog half in een puberfase met moodswings. Nu is ze vooral evenwichtig, lief, vrolijk en knuffelig en ze pakt dingen op, helpt met van alles. Die maanden in het buitenland waren achteraf goed voor haar.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
