Relaties
alle pijlers
Help, wat is er toch met me?
maandag 3 november 2008 om 17:06
Hallo dames (en heren),
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
maandag 3 november 2008 om 17:11
maandag 3 november 2008 om 17:24
Precies, zulk advies zou ik een ander ook geven. Een vriendin van me zegt dat ik wel gek lijk, ik ben notabene door 'm geslagen en ze vraagt zich af waar m'n trots is gebleven en dat een man (en andersom ook)nooit het recht heeft om een vrouw te slaan, ondanks dat ik me met iets bemoeide wat me niks aan ging. Heb een beetje het gevoel dat ik het zelf heb opgezocht ofzo. Ik denk ook dat het gevoel is wat ik mis. De ene keer ben ik boos op 'm en de andere mis ik weer die vlindertjes.
Snap er echt niks van, terwijl ik thuis zelf een man uit duizenden heb.
Snap er echt niks van, terwijl ik thuis zelf een man uit duizenden heb.
maandag 3 november 2008 om 17:25
Misschien alles in een brief opschrijven wat je hem zou willen zeggen en daarna de brief verscheuren.
Dan heb je jezelf geuit maar ook verstandigerwijs al het echte contact afgehouden. Ga vooral geen contact met hem zoeken op wat voor manier dan ook. Leer hiervan, geniet van je man en kind, en ga door met je eigen gezinnetje.
Dan heb je jezelf geuit maar ook verstandigerwijs al het echte contact afgehouden. Ga vooral geen contact met hem zoeken op wat voor manier dan ook. Leer hiervan, geniet van je man en kind, en ga door met je eigen gezinnetje.
maandag 3 november 2008 om 17:25
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:06:
Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...Eh hallo, waarom zou je in vredesnaam, ben jij wel helemaal wijs? Ik kan het werkelijk niet vriendelijker zeggen.
Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...Eh hallo, waarom zou je in vredesnaam, ben jij wel helemaal wijs? Ik kan het werkelijk niet vriendelijker zeggen.
maandag 3 november 2008 om 17:31
Kom op zeg, hoe oud ben je helemaal?? Bellen en de hoorn erop gooien doe je als je 15 bent.
Laat die vent met rust, concentreer je op je eigen kerel en vooral op je kind.
Als jij de illusie hebt dat het ooit iets gaat worden met een vent die je een dreun op je gezicht geeft... get over it! Je hebt je je triest gedragen, hij ook. Laat elkaar fijn met rust en klaar.
En als antwoord op je topic titel: er is niks met je. Je bent enkel jaloers dat hij een vriendin heeft...
Laat die vent met rust, concentreer je op je eigen kerel en vooral op je kind.
Als jij de illusie hebt dat het ooit iets gaat worden met een vent die je een dreun op je gezicht geeft... get over it! Je hebt je je triest gedragen, hij ook. Laat elkaar fijn met rust en klaar.
En als antwoord op je topic titel: er is niks met je. Je bent enkel jaloers dat hij een vriendin heeft...
maandag 3 november 2008 om 17:36
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:24:
Snap er echt niks van, terwijl ik thuis zelf een man uit duizenden heb.Dan zou ik me maar eens heel erg druk gaan maken over die man uit duizenden.
Hij kon zomaar eens weglopen, als hij er achterkomt waar jij mee bezig bent. En dan is het huilen natuurlijk.
Misschien is het nog beter om je aandacht eens even op jezelf te richten. Waarom doe je dit? Waarom bedot je je man en blijf je op dat randje balanceren?
Snap er echt niks van, terwijl ik thuis zelf een man uit duizenden heb.Dan zou ik me maar eens heel erg druk gaan maken over die man uit duizenden.
Hij kon zomaar eens weglopen, als hij er achterkomt waar jij mee bezig bent. En dan is het huilen natuurlijk.
Misschien is het nog beter om je aandacht eens even op jezelf te richten. Waarom doe je dit? Waarom bedot je je man en blijf je op dat randje balanceren?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 3 november 2008 om 17:42
Lekker puberaal gedrag zeg. Eerst iemand lopen versieren terwijl je zelf thuis 'n man hebt zitten, dan kinderachtig gaan lopen stalken als die flirt jou met rust laat en een relatie begint met 'n meid zonder partner. Heb je er niet bij stilgestaan dat die man, als ie jouw gestalk spuugzat wordt, jouw huwelijk om zeep kan helpen door jouw man in te lichten? Als ik jou was zou ik maar inbinden en wees blij dat je alleen maar 'n dreun voor je hersens hebt gehad, ipv dat ie het huwelijk wat je zelf op het spel hebt gezet, nog even verder voor je zal afbreken.
maandag 3 november 2008 om 17:43
Even resumé:
* Jij bent getrouwd en voel(de) vlinders voor deze man;
* Hij heeft een vriendin;
* Hij vraagt jou blijkbaar tegen zijn vriendin te liegen;
* Hij heeft je een dreun verkocht;
* Jij hebt hem vervolgens op zeer kinderachtige wijze 'gestalkt' dmv telefoonterreur;
* Je vraagt op het Vivaforum of je hem een smsje moet sturen met de vraag of jullie normaal kunnen doen.
"Normaal doen" lijkt me idd een goed idee. En IMHO betekent "normaal doen" volgens mij dat je je concentreert op je huidige relatie plus kind, ipv overwegen om een scheve schaats te rijden met iemand die a) bezet is (net als jij), b) je geslagen heeft en c) bereid is tegen zijn vriendin te liegen. En ophouden met telefoonterreur en/of met het aan zijn deur gaan staan!
* Jij bent getrouwd en voel(de) vlinders voor deze man;
* Hij heeft een vriendin;
* Hij vraagt jou blijkbaar tegen zijn vriendin te liegen;
* Hij heeft je een dreun verkocht;
* Jij hebt hem vervolgens op zeer kinderachtige wijze 'gestalkt' dmv telefoonterreur;
* Je vraagt op het Vivaforum of je hem een smsje moet sturen met de vraag of jullie normaal kunnen doen.
"Normaal doen" lijkt me idd een goed idee. En IMHO betekent "normaal doen" volgens mij dat je je concentreert op je huidige relatie plus kind, ipv overwegen om een scheve schaats te rijden met iemand die a) bezet is (net als jij), b) je geslagen heeft en c) bereid is tegen zijn vriendin te liegen. En ophouden met telefoonterreur en/of met het aan zijn deur gaan staan!
maandag 3 november 2008 om 17:46
Dames, bedankt voor jullie reacties!
Ik schaam me dood, ben een volwassen getrouwde vrouw en en moeder en houd me toch bezig met zo'n loser.
@crazyinlove: Spijt omdat ik hem telefonisch heb lopen 'stalken'. Vond ik achteraf heel zielig en kinderachtig van mezelf, maar stelt natuurlijk niks voor in vergelijking met die mep die hij me heeft verkocht.
@Poezewoes: Ik heb een hele lieve man, misschien zelfs te lief. Ik weet dat ik in m'n handjes mag knijpen met 'm, maar ik heb het gevoel dat ik in een sleur zit waar ik niet uitkom.
Bij die 'loser' had ik weer ff het gevoel dat ik leefde, de spanning, hij was een beetje 'stout'; echt het tegenovergestelde van m'n man.
En ik weet eigenlijk ook wel dat ik zelf voor die spanning moet zorgen en het niet buitenshuis moet gaan zoeken. Maar het weten en doen zijn weer 2 verschillende dingen.
Ik schaam me dood, ben een volwassen getrouwde vrouw en en moeder en houd me toch bezig met zo'n loser.
@crazyinlove: Spijt omdat ik hem telefonisch heb lopen 'stalken'. Vond ik achteraf heel zielig en kinderachtig van mezelf, maar stelt natuurlijk niks voor in vergelijking met die mep die hij me heeft verkocht.
@Poezewoes: Ik heb een hele lieve man, misschien zelfs te lief. Ik weet dat ik in m'n handjes mag knijpen met 'm, maar ik heb het gevoel dat ik in een sleur zit waar ik niet uitkom.
Bij die 'loser' had ik weer ff het gevoel dat ik leefde, de spanning, hij was een beetje 'stout'; echt het tegenovergestelde van m'n man.
En ik weet eigenlijk ook wel dat ik zelf voor die spanning moet zorgen en het niet buitenshuis moet gaan zoeken. Maar het weten en doen zijn weer 2 verschillende dingen.
maandag 3 november 2008 om 17:53
En dat 'stalken' heeft 'gelukkig maar' 2 weken geduurd en dat is inmiddels 2 maanden geleden. Toen kwam ik eindelijk weer een beetje terug in de realiteit en besefte me toen pas waar ik eigenlijk mee bezig was.
En ja, ook met in mijn achterhoofd dat hij idd m'n huwelijk om zeep zou kunnen helpen door mijn gedrag.
En ja, ook met in mijn achterhoofd dat hij idd m'n huwelijk om zeep zou kunnen helpen door mijn gedrag.
maandag 3 november 2008 om 17:56
Vertel je man over je avontuur dat slechts bij zoenen en wandelen sms-en en stalken is gebleven. Wedden dat je zo weer spanning hebt in je huwelijk. En wie weet doet je lieve nr 1 van schrik ook wel stout en haalt hij ook uit.
Echt niets zo goed om te sleur te doorbreken dan dit soort avonturen vertellen. De komende weken heb je dan echt een andere sfeer in huis.
Echt niets zo goed om te sleur te doorbreken dan dit soort avonturen vertellen. De komende weken heb je dan echt een andere sfeer in huis.
maandag 3 november 2008 om 18:00
Te lief, te lief. Je bent er 10 jaar mee samen, tijd genoeg om er achter te komen dat je man te lief voor jou zou zijn en je eigen weg te gaan. Maar nee, je bent getrouwd met die te lieve man, hebt een kind met die te lieve man en je hebt verantwoordelijkheid naar dat huwelijk en vooral naar jullie kind.
Als je je man kwijt raakt, sla je je zelf voor je kop dat je zo'n lieve man hebt verspeeld.
Als je nu niet meer van hem houdt, de koek op is, hij je niet meer boeit, dan is het wat anders. Dan ga je eerst praten en kijken of het nog te redden is. Zo niet, dan maak je een einde aan je huwelijk en ga je dan pas spannende dingen zoeken.
Maar dat lees ik niet bij jou. Dat je bij je man weg zou willen. Leuk hoor, die spanning zoeken, maar als je dat je huwelijk kost, met alle gevolgen van dien voor jou, hem en jullie kind, dan piep je wel anders. Dan opeens schiet je als de wiedeweerga in de spijtmodus en kun je opeens wel alles doen om te proberen je huwelijk te redden. Helaas is er dan al zoveel kapot, dat het nooit meer hetzelfde wordt.
Wil je dat risico echt nemen? Nee? Zoek dan de kracht in jezelf die je in die spijt-modus ook op zou kunnen brengen.
Als je je man kwijt raakt, sla je je zelf voor je kop dat je zo'n lieve man hebt verspeeld.
Als je nu niet meer van hem houdt, de koek op is, hij je niet meer boeit, dan is het wat anders. Dan ga je eerst praten en kijken of het nog te redden is. Zo niet, dan maak je een einde aan je huwelijk en ga je dan pas spannende dingen zoeken.
Maar dat lees ik niet bij jou. Dat je bij je man weg zou willen. Leuk hoor, die spanning zoeken, maar als je dat je huwelijk kost, met alle gevolgen van dien voor jou, hem en jullie kind, dan piep je wel anders. Dan opeens schiet je als de wiedeweerga in de spijtmodus en kun je opeens wel alles doen om te proberen je huwelijk te redden. Helaas is er dan al zoveel kapot, dat het nooit meer hetzelfde wordt.
Wil je dat risico echt nemen? Nee? Zoek dan de kracht in jezelf die je in die spijt-modus ook op zou kunnen brengen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 3 november 2008 om 18:03
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:46:
....
Ik schaam me dood, ben een volwassen getrouwde vrouw en en moeder en houd me toch bezig met zo'n loser.
...Gedraag je dan ook zo! Lijkt me vrij duidelijk. Geen contact met die vrouwenmepper . Jij stopt met puberaal stalken. Je hoeft ook geen sms meer te sturen "of jullie normaal kunnen doen" (damn, eerlijk waar, hoe oud/dom ben je dan????). Nergens voor nodig want je wil geen contact meer. Afelopen en uit!
Hup en nu terug naar je huwelijk . Niet klagen dat hij zo braaf is, probeer het zelf eerst een spannend te maken en te houden voordat je dit soort stupide acties uithaalt.
*voelt zich als strenge moeder die puberdochter toespreekt *
....
Ik schaam me dood, ben een volwassen getrouwde vrouw en en moeder en houd me toch bezig met zo'n loser.
...Gedraag je dan ook zo! Lijkt me vrij duidelijk. Geen contact met die vrouwenmepper . Jij stopt met puberaal stalken. Je hoeft ook geen sms meer te sturen "of jullie normaal kunnen doen" (damn, eerlijk waar, hoe oud/dom ben je dan????). Nergens voor nodig want je wil geen contact meer. Afelopen en uit!
Hup en nu terug naar je huwelijk . Niet klagen dat hij zo braaf is, probeer het zelf eerst een spannend te maken en te houden voordat je dit soort stupide acties uithaalt.
*voelt zich als strenge moeder die puberdochter toespreekt *
maandag 3 november 2008 om 18:05
quote:puk69 schreef op 03 november 2008 @ 17:56:
Vertel je man over je avontuur dat slechts bij zoenen en wandelen sms-en en stalken is gebleven. Wedden dat je zo weer spanning hebt in je huwelijk. En wie weet doet je lieve nr 1 van schrik ook wel stout en haalt hij ook uit.
Echt niets zo goed om te sleur te doorbreken dan dit soort avonturen vertellen. De komende weken heb je dan echt een andere sfeer in huis.Niet alleen de spanning komt terug. Uiteindelijk zal eerlijk zijn over zoiets, jullie vertrouwelijkheid ten goede komen. Als je man er overheen kan stappen tenminste.
Vertel je man over je avontuur dat slechts bij zoenen en wandelen sms-en en stalken is gebleven. Wedden dat je zo weer spanning hebt in je huwelijk. En wie weet doet je lieve nr 1 van schrik ook wel stout en haalt hij ook uit.
Echt niets zo goed om te sleur te doorbreken dan dit soort avonturen vertellen. De komende weken heb je dan echt een andere sfeer in huis.Niet alleen de spanning komt terug. Uiteindelijk zal eerlijk zijn over zoiets, jullie vertrouwelijkheid ten goede komen. Als je man er overheen kan stappen tenminste.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 3 november 2008 om 18:10
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:46:
@crazyinlove: Spijt omdat ik hem telefonisch heb lopen 'stalken'. Vond ik achteraf heel zielig en kinderachtig van mezelf, maar stelt natuurlijk niks voor in vergelijking met die mep die hij me heeft verkocht.
.
Ok ik dacht even dat je nog hoop had dat het goed zou komen tussen jullie! ik schrok al...
Het is ook iets om sorry te zeggen vind ik dan. maar je moet geen contact met hem wíllen! jullie hebben allebei iets verkeerds gedaan, dat is gebeurt en niet goed te praten.. en nu, weer verder met je leven!
je hebt heel veel op het spel staan want je zegt zelf dat je een man uit duizenden hebt!
en inderdaad....vertel dit tegen je man en je hebt spanning genoeg...
@crazyinlove: Spijt omdat ik hem telefonisch heb lopen 'stalken'. Vond ik achteraf heel zielig en kinderachtig van mezelf, maar stelt natuurlijk niks voor in vergelijking met die mep die hij me heeft verkocht.
.
Ok ik dacht even dat je nog hoop had dat het goed zou komen tussen jullie! ik schrok al...
Het is ook iets om sorry te zeggen vind ik dan. maar je moet geen contact met hem wíllen! jullie hebben allebei iets verkeerds gedaan, dat is gebeurt en niet goed te praten.. en nu, weer verder met je leven!
je hebt heel veel op het spel staan want je zegt zelf dat je een man uit duizenden hebt!
en inderdaad....vertel dit tegen je man en je hebt spanning genoeg...
maandag 3 november 2008 om 19:32
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:46:
@Poezewoes: Ik heb een hele lieve man, misschien zelfs te lief. Ik weet dat ik in m'n handjes mag knijpen met 'm, maar ik heb het gevoel dat ik in een sleur zit waar ik niet uitkom.
Bij die 'loser' had ik weer ff het gevoel dat ik leefde, de spanning, hij was een beetje 'stout'; echt het tegenovergestelde van m'n man.
En ik weet eigenlijk ook wel dat ik zelf voor die spanning moet zorgen en het niet buitenshuis moet gaan zoeken. Maar het weten en doen zijn weer 2 verschillende dingen.
Leuke spanning, dreun verkopen... En wat krijgt stout een andere betekenis dan ik altijd dacht dat het woord had... agressief zijn... liegen tegen je vriendin enzo...
Vind je zo'n man echt leuk? Weet je wel wat voor leven je met zo'n iemand als partner te wachten staat? Als je dat hebt, dan wil je wel terug kruipen van hier tot Tokio naar je mannetje uit duizenden.
@Poezewoes: Ik heb een hele lieve man, misschien zelfs te lief. Ik weet dat ik in m'n handjes mag knijpen met 'm, maar ik heb het gevoel dat ik in een sleur zit waar ik niet uitkom.
Bij die 'loser' had ik weer ff het gevoel dat ik leefde, de spanning, hij was een beetje 'stout'; echt het tegenovergestelde van m'n man.
En ik weet eigenlijk ook wel dat ik zelf voor die spanning moet zorgen en het niet buitenshuis moet gaan zoeken. Maar het weten en doen zijn weer 2 verschillende dingen.
Leuke spanning, dreun verkopen... En wat krijgt stout een andere betekenis dan ik altijd dacht dat het woord had... agressief zijn... liegen tegen je vriendin enzo...
Vind je zo'n man echt leuk? Weet je wel wat voor leven je met zo'n iemand als partner te wachten staat? Als je dat hebt, dan wil je wel terug kruipen van hier tot Tokio naar je mannetje uit duizenden.
