Relaties
alle pijlers
Hoe kan dit ophouden?
maandag 29 september 2025 om 20:43
Dag forummers,
Ik lees al jaren mee maar heb nu een account aangemaakt omdat ik iets wil delen wat enorm op me drukt. Ik hoop hier misschien nieuwe inzichten op te doen want ik weet niet meer waarheen op dit moment.
Mijn man en ik zijn 20 jaar samen en hebben samen twee tieners. We hebben hele mooie beginjaren en vele mooie momenten achter de rug. Ons leven loopt op zich heel goed.
De laatste jaren hebben we echter steeds meer ruzie en die ruzies zijn heel erg destructief. Ik doe er telkens weken over om er overheen te komen en me weer goed te voelen.
Het zit zo: ik kan soms erg schrikken van reacties, opmerkingen of de toon van mijn man. Uit het niets, en meestal als ik iets zeg dat als kritiek op hem kan worden geïnterpreteerd of waarbij ik het niet met hem eens ben, of waarbij ik iets wil aankaarten, wordt hij plots zeer sarcastisch en vijandig. Dreigende, minachtende toon enzovoort. Ik probeer dit dan te counteren/kalmeren en me te verdedigen; en soms lukt het om de angel eruit te halen en het niet te laten escaleren. Maar soms word ik ook boos en verdedig me, en dat maakt het alleen maar erger. Zijn uithalen worden dan erg persoonlijk (scheldwoorden, wat een vreselijk mens ik ben enz.) en ik geraak hierdoor van streek en moet heel erg hard huilen. Het voelt zo vreselijk hard en ik voel me dan zo alleen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik soms (niet altijd) ook de controle verlies op zo’n moment, en hem lelijke verwijten naar het hoofd slinger en naar hem schreeuw. Wat hem natuurlijk munitie geeft om me de schuld te geven van alles en te zeggen dat ik me niet kan beheersen (terwijl hij dit zelf toch ook doet).
Ik probeer hier achteraf (de dag erna) over te praten en hoe ik het zie is dat het een escalatie is waar we beiden toe bijdragen. Dat we begrip moeten proberen hebben voor hoe we beiden tot onze reacties komen. Inclusief een verontschuldiging. Ik wil zeker ook mijn eigen aandeel daarin benoemen. Dat is mijn idee van verzoening. Hij weigert dit. Volgens hem komt het allemaal door mij en moet ik grondig nadenken over waar ik mee bezig ben. Het feit dat hij zich dan zelfs niet wil verontschuldigen voor de verschrikkelijke woorden die hij tegen mij heeft gezegd, soms zelfs waar de kinderen bij zijn, kwetst me enorm. Alsof ik het verdiend heb. Na een tijdje lijkt het dan tot hem door te dringen dat hij goede wil moet tonen en dan komt er wel iets van zachtheid. Soms zelfs een verontschuldiging of een gebaar. Maar dit gaat erg moeizaam. Het is allemaal erg uitputtend.
Ik heb al zo vaak tegen mezelf gezegd dat ik me niet meer zo mag laten meeslepen. Dat ik moet letten op hoe ik de dingen zeg tegen hem, dat ik begrip moet hebben. Toch gebeurt het elke keer weer op een moment dat ik het niet verwacht.
Het kan ook weken of zelfs maanden goed gaan. Geen vuiltje aan de lucht. Elke keer krijg ik dan weer vertrouwen dat die vreselijke scènes tot het verleden behoren. Vaak ben ik zelfs gewoon gelukkig. Maar elke keer gebeurt het weer.
Hoe zien jullie dit? Is dit voor iemand herkenbaar? Alle advies is welkom.
Ik lees al jaren mee maar heb nu een account aangemaakt omdat ik iets wil delen wat enorm op me drukt. Ik hoop hier misschien nieuwe inzichten op te doen want ik weet niet meer waarheen op dit moment.
Mijn man en ik zijn 20 jaar samen en hebben samen twee tieners. We hebben hele mooie beginjaren en vele mooie momenten achter de rug. Ons leven loopt op zich heel goed.
De laatste jaren hebben we echter steeds meer ruzie en die ruzies zijn heel erg destructief. Ik doe er telkens weken over om er overheen te komen en me weer goed te voelen.
Het zit zo: ik kan soms erg schrikken van reacties, opmerkingen of de toon van mijn man. Uit het niets, en meestal als ik iets zeg dat als kritiek op hem kan worden geïnterpreteerd of waarbij ik het niet met hem eens ben, of waarbij ik iets wil aankaarten, wordt hij plots zeer sarcastisch en vijandig. Dreigende, minachtende toon enzovoort. Ik probeer dit dan te counteren/kalmeren en me te verdedigen; en soms lukt het om de angel eruit te halen en het niet te laten escaleren. Maar soms word ik ook boos en verdedig me, en dat maakt het alleen maar erger. Zijn uithalen worden dan erg persoonlijk (scheldwoorden, wat een vreselijk mens ik ben enz.) en ik geraak hierdoor van streek en moet heel erg hard huilen. Het voelt zo vreselijk hard en ik voel me dan zo alleen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik soms (niet altijd) ook de controle verlies op zo’n moment, en hem lelijke verwijten naar het hoofd slinger en naar hem schreeuw. Wat hem natuurlijk munitie geeft om me de schuld te geven van alles en te zeggen dat ik me niet kan beheersen (terwijl hij dit zelf toch ook doet).
Ik probeer hier achteraf (de dag erna) over te praten en hoe ik het zie is dat het een escalatie is waar we beiden toe bijdragen. Dat we begrip moeten proberen hebben voor hoe we beiden tot onze reacties komen. Inclusief een verontschuldiging. Ik wil zeker ook mijn eigen aandeel daarin benoemen. Dat is mijn idee van verzoening. Hij weigert dit. Volgens hem komt het allemaal door mij en moet ik grondig nadenken over waar ik mee bezig ben. Het feit dat hij zich dan zelfs niet wil verontschuldigen voor de verschrikkelijke woorden die hij tegen mij heeft gezegd, soms zelfs waar de kinderen bij zijn, kwetst me enorm. Alsof ik het verdiend heb. Na een tijdje lijkt het dan tot hem door te dringen dat hij goede wil moet tonen en dan komt er wel iets van zachtheid. Soms zelfs een verontschuldiging of een gebaar. Maar dit gaat erg moeizaam. Het is allemaal erg uitputtend.
Ik heb al zo vaak tegen mezelf gezegd dat ik me niet meer zo mag laten meeslepen. Dat ik moet letten op hoe ik de dingen zeg tegen hem, dat ik begrip moet hebben. Toch gebeurt het elke keer weer op een moment dat ik het niet verwacht.
Het kan ook weken of zelfs maanden goed gaan. Geen vuiltje aan de lucht. Elke keer krijg ik dan weer vertrouwen dat die vreselijke scènes tot het verleden behoren. Vaak ben ik zelfs gewoon gelukkig. Maar elke keer gebeurt het weer.
Hoe zien jullie dit? Is dit voor iemand herkenbaar? Alle advies is welkom.
dinsdag 30 september 2025 om 09:08
Dit komt zomaar out of the blue aanzetten? 20 Jaar een geweldige man en ineens een destructieve lul?
Ik kan twee dingen verzinnen, of hij heeft een vreselijke hersenaandoening of hij heeft een liefje elders en heeft de kop op de uitgang, hopende zich zó onmogelijk te gedragen dat jij de brui eraan geeft.
Als er nog hoop is relatietherapie. Maar laat me raden... dat ziet hij niet zitten.
Ik kan twee dingen verzinnen, of hij heeft een vreselijke hersenaandoening of hij heeft een liefje elders en heeft de kop op de uitgang, hopende zich zó onmogelijk te gedragen dat jij de brui eraan geeft.
Als er nog hoop is relatietherapie. Maar laat me raden... dat ziet hij niet zitten.
.
dinsdag 30 september 2025 om 09:10
Als ik je eigen excuses even wegfilter, zie ik twee mensen die behoorlijk kunnen uithalen en elkaar pijn doen.
Dat mechanisme kan er op allerlei manieren zijn ingeslopen: vermoeidheid, veranderende hormonen bij jou én hem of verwaarlozing van de relatie ten faveure van het gezin.
Geen wereldschokkende dingen, maar je schiet daar ook niet zomaar weer even uit. Daar heb je over het algemeen wat hulp bij nodig.
Ik zou op zoek gaan naar een goeie relatietherapeut. Lijkt me dat jullie basis het de moeite maakt om elkaar daarmee te helpen.
Dat mechanisme kan er op allerlei manieren zijn ingeslopen: vermoeidheid, veranderende hormonen bij jou én hem of verwaarlozing van de relatie ten faveure van het gezin.
Geen wereldschokkende dingen, maar je schiet daar ook niet zomaar weer even uit. Daar heb je over het algemeen wat hulp bij nodig.
Ik zou op zoek gaan naar een goeie relatietherapeut. Lijkt me dat jullie basis het de moeite maakt om elkaar daarmee te helpen.
dinsdag 30 september 2025 om 09:17
dinsdag 30 september 2025 om 09:17
dinsdag 30 september 2025 om 09:21
Dat. Of hij lijkt TO iets kwalijk te nemen, wat hij niet wil zeggen. Iets loopt er bij hem in ieder geval onder de oppervlakte te sudderen. Maar als hij er niet over wil praten, wordt het lastig, wat het ook mag zijn.Rooss4.0 schreef: ↑30-09-2025 09:08Dit komt zomaar out of the blue aanzetten? 20 Jaar een geweldige man en ineens een destructieve lul?
Ik kan twee dingen verzinnen, of hij heeft een vreselijke hersenaandoening of hij heeft een liefje elders en heeft de kop op de uitgang, hopende zich zó onmogelijk te gedragen dat jij de brui eraan geeft.
Als er nog hoop is relatietherapie. Maar laat me raden... dat ziet hij niet zitten.
dinsdag 30 september 2025 om 09:23
Dat gevoel heb ik ook.astrojenny schreef: ↑30-09-2025 09:21Dat. Of hij lijkt TO iets kwalijk te nemen, wat hij niet wil zeggen. Iets loopt er bij hem in ieder geval onder de oppervlakte te sudderen. Maar als hij er niet over wil praten, wordt het lastig, wat het ook mag zijn.
Als hij niet in relatietherapie wil weet TO genoeg.
.
dinsdag 30 september 2025 om 09:37
Ik kan mij eigenlijk ook niet voorstellen dat alles verder op rolletjes loopt, als hij met regelmatig zo een uitbarsting heeft. Het lijkt alsof hij dingen opkropt en dan opeens ontploft als het hem teveel wordt. Waar de ruzies precies over gaan wordt niet echt duidelijk uit de OP. Daar zul je toch samen naar moeten kijken, wil je tot een oplossing komen.
dinsdag 30 september 2025 om 09:48
Rooss4.0 schreef: ↑30-09-2025 09:08Dit komt zomaar out of the blue aanzetten? 20 Jaar een geweldige man en ineens een destructieve lul?
Ik kan twee dingen verzinnen, of hij heeft een vreselijke hersenaandoening of hij heeft een liefje elders en heeft de kop op de uitgang, hopende zich zó onmogelijk te gedragen dat jij de brui eraan geeft.
Als er nog hoop is relatietherapie. Maar laat me raden... dat ziet hij niet zitten.
Ik denk niet meteen aan een ander liefje als het ook maanden achter elkaar goed gaat.
Hoelang speelt dit al? Al sinds de mooie beginjaren? Hoelang was dat begin?
Such fun!1
dinsdag 30 september 2025 om 09:50
dinsdag 30 september 2025 om 09:51
dinsdag 30 september 2025 om 09:56
Natuurlijk niet. Of dit is al vanaf begin of het komt langzaam aan, als hij zich veilig genoeg waant in zo'n relatie.Rooss4.0 schreef: ↑30-09-2025 09:08Dit komt zomaar out of the blue aanzetten? 20 Jaar een geweldige man en ineens een destructieve lul?
Ik kan twee dingen verzinnen, of hij heeft een vreselijke hersenaandoening of hij heeft een liefje elders en heeft de kop op de uitgang, hopende zich zó onmogelijk te gedragen dat jij de brui eraan geeft.
Als er nog hoop is relatietherapie. Maar laat me raden... dat ziet hij niet zitten.
dinsdag 30 september 2025 om 09:57
Lieve Feline, ik heb mijn account afgestoft. Jouw bericht roept het een en ander bij me op. Vooral dat gevoel van: dit is zó liefdeloos dat ik er koud van word.
Jouw aandacht is vooral nog bij jouw eigen reacties en het feit of er wel of geen excuses gemaakt worden. Ik kijk daar doorheen; blijf weg uit schuld en onschuld, goed en fout, en zie een man, jouw man, die liefdeloos tegen je tekeer gaat. Regelmatig. En ik zie dan vooral dat 'liefdeloos', wat je letterlijk mag nemen.
In mijn ervaring is zo'n man die zo liefdeloos en minachtend kan praten/schreeuwen tegen zijn vrouw (en/of kinderen; zijn geliefden) niet meer in een liefdevolle relatie aanwezig. Hij is letterlijk afwezig. Natuurlijk zijn er ook tijden waarin het 'gewoon goed' gaat, maar deze keren, dat het zo finaal mis gaat, laat hij in mijn ogen (en ervaring, helaas) zien dat de basis geen liefde (meer) is.
Ik heb moeten ontdekken dat de basis heel lang al liefdeloos bleek, dat ik 'in mijn eentje dacht lief te hebben'. Ik hoop dat dit bij jou en jullie anders is. Hoe dan ook: relatietherapie is de beste tip.
Ik heb nog een andere: luister niet naar de woorden 'in de goede periodes', maar kijk naar de daden. Is hij er werkelijk? Voor jou? Voor de kinderen? Of is hij er als aan alle voorwaarden is voldaan? Zodat het wel een makkelijke basis voor hem is, dat huwelijk? Dat gezin dat jullie zijn?
Ik zeg hier vreselijke dingen, dat realiseer ik me. Dat doe ik omdat ik je in ieder geval graag 'af wil hebben' van die schuldvraag: wie is het hardst? Wie gaat het meest tekeer? Wie zegt het vaakst sorry? Een huwelijk is geen plek waarin de strijd wordt gestreden om wie het 'het beste' doet, wie 'het hardste werkt', wie het meest 'sorry zegt'. Het huwelijk zou een plek moeten zijn waarin je altijd veilig bent. Waarin iemand niet twee, drie, vier, vijf keer per jaar zo afschuwelijk tekeer gaat. Dan is je vertrouwen al weg. Het kan altijd gebeuren. Dan ga je 'daaromheen leven'. Doe je dat al?
Misschien kun je eerst zelf met iemand gaan praten (bijvoorbeeld een praktijkondersteuner, een goede vriendin) om bloot te leggen hoe jij er voor staat in dat vertrouwen dat er altijd liefdevol omgegaan wordt, met jou, met de kinderen? En dan nogmaals: geen woorden horen, maar daden bekijken.
En misschien is meteen relatietherapie gaan regelen en kijken of je man mee wil omdat hij het ook afschuwelijk vindt dat er zo afgeboet wordt aan liefde in jullie huwelijk het meest verstandig.
En wat ik hoop, nogmaals: dat ik 'overdrijf' hier. En dat jullie weer op een ander pad terecht kunnen komen. Dat van de liefde zonder voorwaarden, voorbehouden en geweld. Want dat is het in mijn ogen.
Jouw aandacht is vooral nog bij jouw eigen reacties en het feit of er wel of geen excuses gemaakt worden. Ik kijk daar doorheen; blijf weg uit schuld en onschuld, goed en fout, en zie een man, jouw man, die liefdeloos tegen je tekeer gaat. Regelmatig. En ik zie dan vooral dat 'liefdeloos', wat je letterlijk mag nemen.
In mijn ervaring is zo'n man die zo liefdeloos en minachtend kan praten/schreeuwen tegen zijn vrouw (en/of kinderen; zijn geliefden) niet meer in een liefdevolle relatie aanwezig. Hij is letterlijk afwezig. Natuurlijk zijn er ook tijden waarin het 'gewoon goed' gaat, maar deze keren, dat het zo finaal mis gaat, laat hij in mijn ogen (en ervaring, helaas) zien dat de basis geen liefde (meer) is.
Ik heb moeten ontdekken dat de basis heel lang al liefdeloos bleek, dat ik 'in mijn eentje dacht lief te hebben'. Ik hoop dat dit bij jou en jullie anders is. Hoe dan ook: relatietherapie is de beste tip.
Ik heb nog een andere: luister niet naar de woorden 'in de goede periodes', maar kijk naar de daden. Is hij er werkelijk? Voor jou? Voor de kinderen? Of is hij er als aan alle voorwaarden is voldaan? Zodat het wel een makkelijke basis voor hem is, dat huwelijk? Dat gezin dat jullie zijn?
Ik zeg hier vreselijke dingen, dat realiseer ik me. Dat doe ik omdat ik je in ieder geval graag 'af wil hebben' van die schuldvraag: wie is het hardst? Wie gaat het meest tekeer? Wie zegt het vaakst sorry? Een huwelijk is geen plek waarin de strijd wordt gestreden om wie het 'het beste' doet, wie 'het hardste werkt', wie het meest 'sorry zegt'. Het huwelijk zou een plek moeten zijn waarin je altijd veilig bent. Waarin iemand niet twee, drie, vier, vijf keer per jaar zo afschuwelijk tekeer gaat. Dan is je vertrouwen al weg. Het kan altijd gebeuren. Dan ga je 'daaromheen leven'. Doe je dat al?
Misschien kun je eerst zelf met iemand gaan praten (bijvoorbeeld een praktijkondersteuner, een goede vriendin) om bloot te leggen hoe jij er voor staat in dat vertrouwen dat er altijd liefdevol omgegaan wordt, met jou, met de kinderen? En dan nogmaals: geen woorden horen, maar daden bekijken.
En misschien is meteen relatietherapie gaan regelen en kijken of je man mee wil omdat hij het ook afschuwelijk vindt dat er zo afgeboet wordt aan liefde in jullie huwelijk het meest verstandig.
En wat ik hoop, nogmaals: dat ik 'overdrijf' hier. En dat jullie weer op een ander pad terecht kunnen komen. Dat van de liefde zonder voorwaarden, voorbehouden en geweld. Want dat is het in mijn ogen.
dinsdag 30 september 2025 om 10:21
Beste Feline,
Goed dat je uitreikt en vraagt om de ervaringen van anderen. Ik herken deze dynamiek (helaas) van een aantal jaar geleden in onze relatie. Bij ons kwam dit patroon erin na een traumatische gebeurtenis (het overlijden van ons kind). Dat leverde zoveel stress op dat er minder ruimte was voor elkaar, en met spanningen ging de lont soms verbaal in het kruitvat. Hij was degene die vreselijke dingen zei, maar achteraf denk ik dat mijn aandeel er groter in was dan ik zou willen. Het zijn zeer pijnlijke herinneringen, met de jaren is het beter geworden omdat de stress minder groot is en omdat ik enorm te doen heb met ons beiden en hoe we eraan toe waren, ik kan mildheid opbrengen voor ons allebei en verder denk ik er maar liever niet in detail aan terug.
Spelen er ook zeer ingrijpende gebeurtenissen bij jullie? Dat hoeft natuurlijk niet meteen om een overlijden te gaan.
Weet dat het kan verbeteren, misschien in jullie geval met externe hulp, het is zeker terecht dat lezers hierboven relatietherapie aanraden. Wacht niet te lang, het duurt lang om weer vertrouwen in elkaar te krijgen.
Veel sterkte.
Goed dat je uitreikt en vraagt om de ervaringen van anderen. Ik herken deze dynamiek (helaas) van een aantal jaar geleden in onze relatie. Bij ons kwam dit patroon erin na een traumatische gebeurtenis (het overlijden van ons kind). Dat leverde zoveel stress op dat er minder ruimte was voor elkaar, en met spanningen ging de lont soms verbaal in het kruitvat. Hij was degene die vreselijke dingen zei, maar achteraf denk ik dat mijn aandeel er groter in was dan ik zou willen. Het zijn zeer pijnlijke herinneringen, met de jaren is het beter geworden omdat de stress minder groot is en omdat ik enorm te doen heb met ons beiden en hoe we eraan toe waren, ik kan mildheid opbrengen voor ons allebei en verder denk ik er maar liever niet in detail aan terug.
Spelen er ook zeer ingrijpende gebeurtenissen bij jullie? Dat hoeft natuurlijk niet meteen om een overlijden te gaan.
Weet dat het kan verbeteren, misschien in jullie geval met externe hulp, het is zeker terecht dat lezers hierboven relatietherapie aanraden. Wacht niet te lang, het duurt lang om weer vertrouwen in elkaar te krijgen.
Veel sterkte.
dinsdag 30 september 2025 om 10:27
dinsdag 30 september 2025 om 10:35
Nooit geweten dat er specifiek een naam was voor deze vorm van mishandeling, dat het überhaupt een 'ding' is. Ik heb dit dus 20 jaar lang ondergaan. Kan er nog zo intens verdrietig en boos om worden dat ik het zolang heb door laten gaan, ook al begrijp ik nu dat de situatie te complex en te onveilig was om er zo even uit te kunnen stappen.
Voor TO, zie je nog een fijne toekomst voor je met deze man? Een man die zo respectloos met jou omgaat en met je gevoel loopt te sollen? Valt dat vertrouwen nog te repareren en moet je dat überhaupt nog willen?
"It's a fool that looks for logic in the chambers of the human heart."
dinsdag 30 september 2025 om 10:51
Het is heel moeilijk om te zien als je er middenin zitNostromo schreef: ↑30-09-2025 10:35Nooit geweten dat er specifiek een naam was voor deze vorm van mishandeling, dat het überhaupt een 'ding' is. Ik heb dit dus 20 jaar lang ondergaan. Kan er nog zo intens verdrietig en boos om worden dat ik het zolang heb door laten gaan, ook al begrijp ik nu dat de situatie te complex en te onveilig was om er zo even uit te kunnen stappen.
Voor TO, zie je nog een fijne toekomst voor je met deze man? Een man die zo respectloos met jou omgaat en met je gevoel loopt te sollen? Valt dat vertrouwen nog te repareren en moet je dat überhaupt nog willen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
