Laatste topic wat ik graag met jullie wil delen

29-05-2022 23:04 237 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Beste lezers,

Na jaren van topic’s openen en vragen en ambulante hulp vanuit Zintri is het steeds slechter gegaan met mij. Grotendeels door de thuissituatie, maar ook door Sander die in het korte verleden weer contact had opgenomen om weer vrienden te worden en dan opeens toch niet wilde en bedreigde en allerlei nare dingen zei.

Nadat het contact afgelopen was met Sander wilde ik het treinreizen weer oppakken. Ik hou van treinreizen en wil het liefst elke stad van Nederland met de trein een keer bezoeken. Eerste dag ging ik naar Vlissingen, dat was lekker, ook weg van huis. De volgende dag wilde ik toch nog een keer naar Deventer. 1 dagje Deventer werd vervolgens elke dag naar Deventer, herinneringen ophalen van toen, niet zozeer om Sander, maar de gevoelens die hij bij mij had opgewekt. Toen is er op een of andere manier steeds meer tot me doorgedrongen dat ik hier mijn eeuwige rust wilde nemen. Ik heb toen in die 5 weken iemand opgezocht die mij heroïne zou willen verkopen en met een overdosis heroïne zou ik dan eindelijk van mijn onrustige leven en mijn onrustige gedachtes afzijn. Ook nog op een plek met mooie gevoelens die ik toentertijd had.

Helaas is het niet zover gekomen want thuis is er op 6 mei het één en ander gebeurd waardoor mijn begeleidster met spoed naar mij moest komen. Thuis konden we het niet bespreken en mijn ouders waren helemaal niet te spreken dat mijn begeleidster thuis kwam. Ondertussen wist mijn begeleidster ook van mijn plan af en dat ik zovaak naar Deventer reisde. Zij heeft mij toen die dag aangemeld bij de crisisdienst van het GGZ en ik ben inmiddels een paar weken opgenomen in een gesloten afdeling. Er wordt gekeken naar begeleid wonen door heel het land, als ik maar een eigen huisje heb. Verder is er ook een melding gemaakt bij Veilig Thuis en mag ik niet meer terug naar huis. Hier op de opname probeer ik mijn rust te pakken en alles te verwerken van de afgelopen weken van voor ik werd opgenomen.

Helaas is de gedachte aan de dood er nog steeds en mag ik tegen mijn zin in niet naar buiten. Alleen onder begeleiding voor een paar minuten. Ik wil iedereen bedanken die geantwoord heeft laatste jaren op mijn topics en met mij mee heeft gedacht en misschien is dit voor nu ook de beste oplossing en krijg ik later alsnog rust als ik een eigen huisje heb en mijn leven weer kan opbouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
eric1993 schreef:
30-06-2022 22:56

Hij gaf zelf aan daar begrip voor te hebben, maar wilt het niet inspuiten omdat het dan moord is.

Heroïnedealers zijn strafbaar in NL omdat ze voor hun eigen financiële gewin zieke mensen helpen om hun ziekte in stand te houden, en dat regelmatig met de dood tot gevolg. Als hij jou van heroïne voorziet terwijl hij weet dat jij dat voor suicide wil gebruiken, dan is dat ook hulp bij zelfdoding en net zo strafbaar.

Ik spreek hem niet dagelijks, maar ik heb een andere telefoon dan die ik gebruik klaarstaan met een simkaart en € 600 voor de dealer. Ik heb het op een plek gelegd waar niemand ervan weet. Dat betekend niet dat ik morgen gelijk al iets ga natuurlijk. En misschien ga ik het niet nodig hebben. Het is meer een uitweg mocht ik het echt niet zien zitten.

Je houdt dus de dood achter de hand? Hoe helpend denk je dat dit echt voor jou is? Alles wat (geestelijke) ruimte in blijft nemen voor de dood, kun je niet inzetten om te leven. En dat terwijl je juist al je energie de komende tijd zo hard kunt gebruiken om eindelijk die positieve weg te gaan bewandelen die nu voor je ligt, en waar je zo keihard naartoe hebt gewerkt en zolang naar uit hebt gekeken.

Je kunt er ook voor kiezen om dit te verruilen voor iets positiefs wat je achter de hand houdt voor heel moeilijke momenten. Met 600 euro kun je hele leuke dingen doen die net even die positieve boost geven die een mens soms nodig kan hebben.

Ik weet niet waar je van houdt, maar er zijn vast dingen die je ooit nog eens een keer wil wil doen. Wat zou je nou echt heel gaaf vinden om nog eens mee te maken? Een concert van je favoriete band, een reisje naar Texel, een parachutesprong maken of racen op Zandvoort? Hoe zou jij 600 Euro in kunnen zetten voor iets wat “leven!” schreeuwt?

Alle reacties Link kopieren Quote
//
kers wijzigde dit bericht op 06-07-2022 18:48
0.00% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Eric, ik snap goed dat je iets achter de hand wilt hebben voor als het echt niet meer gaat. Ik heb ook op zo'n punt gezeten dat ik iets zocht om achter de hand te hebben. Gun jezelf een eerlijke kans op een beter leven. Doodgaan kun je altijd nog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet of het verstandig is om aan iemand te vertellen dat ik een telefoon klaar heb liggen met cash geld en een simkaart erin. Dan gaat iedereen natuurlijk op hun achterste poten staan en heb ik mezelf verlinkt. Ik wil de behandeling een kans geven. Het is echt niet dat ik dood wil. Het is alleen een laatste uitweg als het voor mij klaar is. Een soort STOP knop.

Er is wel een probleem met de pammen. Ik slik dagelijks, diazepam, lorazepam en oxazepam. En de kans is zeker dat ik er verslaafd aan ben. Bij crisisdienst hebben ze de diazepam en lorazepam voorgeschreven toen ik bij de crisisdienst weer ontslagen werd en bij mijn zusje moest logeren kreeg ik van de huisarts ook nog oxazepam om ervoor te zorgen dat ik rustig wordt en er geen triggers of iets gebeuren. Dit is in overleg geweest met mijn begeleidster van Zintri.

De huisarts heeft toen ook de psychiater van Zintri gebeld om even contact met mij op te nemen. Dat contact is vandaag geweest, hij is bij mij langsgekomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Helaas heeft de psychiater niet echt naar de problematiek gekeken en was hij niet bekend met mijn dossier. Ze moest er van mijn casemanager naartoe omdat de casemanager zich zorgen maakte. Hij gaf het advies om zo snel mogelijk af te bouwen met de pammetjes. Hij vond het geschikt om dat ook gewoon hier bij mijn zusje en zwager thuis te doen, dat langzaam afbouwen. Maar ik heb vluchtgedrag en dwangmatige gedachtes, ik vind het een beetje eng om mijn zusje en zwager op te zadelen met afkickverschijnselen terwijl het de bedoeling was dat ik tot ik eind juli in een woongroep kon, kon overbruggen met pammen.

De psychiater kent mijn dossier niet en heeft het verder ook niet meer opgepakt. Hij vindt dat 3 pammen aan een persoon geven link en erg verslavend. Over de behandeling kon hij nog niks over zeggen omdat ik nog in de wachtlijst staat. Maar hij stelde dus gewoon voor om ze alle drie langzaam af te bouwen en heeft verder de verantwoordelijkheid bij mijn huisarts neergelegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
...
kers wijzigde dit bericht op 06-07-2022 18:48
99.44% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
De psychiater blijft niet betrokken omdat hij die pammen niet heeft voorgeschreven. Hij heeft ook eerlijk gezegd dat hij echt niet iemand 3 pammen zo voorschrijven en dat hij ook dit niet van een arts die dit heeft voorgeschreven. Hij heeft ook letterlijk gezegd dat hij zijn handen er niet aan wilt branden en dat de huisarts verder het moet oppakken.

Vandaag gesprek gehad met de huisarts, zij wil diazepam en lorazepam de dosering niet verhogen, afbouwen hier bij mij zwager en zusje thuis vond zij ook niet verstandig. Maar de gewennig is opgetreden, dus echt effect heb ik niet meer van de pammen. De huisarts gaf aan om de pammen wel te blijven innemem, omdat ik anders afkickverschijnselen krijg en dat dit in deze situatie niet bevorderlijk is.

Dus ik nam diazepam in voor rust, nu moet ik het innemen omdat ik anders onrustig wordt. Precies het omgekeerde voor waarvoor ik het voorgeschreven kreeg. Verder heeft zij aangegeven dat ze de behandelcentrum gaat bellen om mij misschien met spoed te laten behandelen.

Anders wilt zij mij weer terugsturen naar de crisisdienst voor 4 weken, omdat het daar de gesloten afdeling is. En mijn zusje heeft meerdere keren blijkbaar de huisarts gebeld dat ze zich zorgen maakt en dat er tekenen zijn dat ik soms voorbereiding tref om te vluchten. Zij is ook verpleegkundige dus kan blijkbaar gedrag van mij in dit geval "lezen".
Elfje* schreef:
02-07-2022 20:43
Eric, ik snap goed dat je iets achter de hand wilt hebben voor als het echt niet meer gaat. Ik heb ook op zo'n punt gezeten dat ik iets zocht om achter de hand te hebben. Gun jezelf een eerlijke kans op een beter leven. Doodgaan kun je altijd nog.
Wat een mooie woorden Elfje. En extra mooi om die van jou te horen :hug:

Erik, echt. Je wilt je zusje niet belasten zeg je maar door jezelf iets aan te doen belast je haar voor de rest van haar leven. Ze zal zich altijd blijven afvragen of ze niet meer had kunnen doen om je te helpen.
Wat ga je door een loodzware tijd zeg en ook al zolang. Maar ik denk dat je hier sterker uit gaat komen. Je hebt al laten zien dat je nog helder kunt nadenken.
Misschien moet je even in je hoofd omschakelen en dat kan soms heel lastig zijn maar zou je niet beschermd wonen een kans geven en van daaruit na verloop van tijd als het beter gaat doorstromen naar begeleid wonen? Je moet beschermd wonen niet als een laatste station zien maar juist als een nieuwe stap naar een beter, fijner en zelfstandiger leven.
Je bent net bij je ouders weg, nog veel dingen aan het verwerken. Neem stapje voor stapje en ik denk dat beschermd wonen een mooi stapje is om te beginnen en dan verder te groeien.

Heel veel sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het ook zeker heel erg lief wat elfje heeft gezegd. Ik gun het mij ook van harte. Niemand wilt zomaar dood. Ik heb gewoon behandeling nodig, voor de trauma's van thuis als van die Sander. En dat heb ik vanaf het begin af aan al gezegd dat ik behandeling wil. Bij de crisisdienst gaven ze aan dat ze niet behandelen maar alleen de crisis afwenden en na 4 weken moest ik er ook weer uit.

Inmiddels staat mijn dossier bij 4MB, een organisatie die mij gaat behandelen, voordat mijn begeleidster op vakantie ging stond het in de la van de regiebehandelaar die er eerst over moet beoordelen. Nu is het 2 weken later en omdat ik weer de onrust langzaamaan voel aankomen wat door de gewennig komt volgens de huisarts heb ik er zelf achteraan gebeld.

Ik heb 4 mb gebeld en blijkbaar ligt mijn dossier nog steeds ter beoordeling bij de regiebehandelaar. Bovendien is er ook een clientpauze ingesteld voor CZ verzekerden waar ik verzekerd bij ben. Vervolgens heb ik terug de huisarts gebeld en zij gaat kijken of ze iets voor mij kan betekenen.

Dat de onrust terugkomt door de gewennig aan diazepam en lorazepam kan zij verder niks aan doen. En wilt de dosis ook niet verhogen omdat het lichaam steeds meer wilt. Dus het is tot maandag afwachten dat mijn begeleidster terugkomt en tot die tijd maar hopen dat verder niks gebeurd. De huisarts hoopt in ieder geval dat er geen gekke dingen gebeuren.
Lieve eric. Ik ken je gevecht. Ik heb hem vier jaar lang gevoerd. Nooit gedacht dat ik eruit zou komen. Maar het is toch gebeurt lijkt het. Ben nog voorzichtig optimistisch. Probeer vol te houden. Het is ontzettend zwaar en wat moet je lang wachten op hulp. Ik gun je zoveel beter dan dit leven. Ik snap het als je op wilt geven, maar ik hoop zo dat je het probeert vol te houden.
Prada :lips:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik hoop zelf ook echt dat ik een normaal fatsoenlijk leven krijg met gezonde mensen om mij heen. Momenteel wil de huisarts de behandeling afwachten.

Ik slik nu 40 MG diazepam, 1 mg lorazepam en 50 mg oxazepam.

Ik kan nog steeds overeind lopen om boodschappen te doen en kan zelfs fietsen. Met fietsen moet ik natuurlijk wel oppassen omdat ik wat suffer ben, maar het verbaasde de huisarts dat ik met al die pillen nog overeind kon lopen.

Ik heb vandaag ook vandaag aangegeven dat ik echt zeker wil afkicken van al die benzo's als de behandeling start. Maar, tot die tijd wil ik eigenlijk dat het effect van de benzo's blijft en dus eventueel de dosering verhogen. Daar wilde zij niet aan beginnen omdat mijn lichaam steeds meer gaat vragen.

Ik gebruik eigenlijk die pammetjes omdat er anders afkickverschijnselen optreden, het positieve effect is eigenlijk bijna niet meer voelbaar. Zij wilt verder niks verhogen onlangs de belofte vanuit mijn kant dat ik echt wil afkicken van al die zooi.

Dus door de gewennig heb ik nu eigenlijk de gevoelens als bij de crisisdienst. Ik zit nu bij mijn zusje en zwager. Er is geen begeleiding momenteel. Ik vind dit toch wel een beetje gevaarlijk. Wat nou als ik een keer wegloop met die gedachtes en die heroine?

Afleiding gaf de huisarts als advies, dat doe ik volop volgens mij? Fietsen, wandelen, gamen, diamond painting, muziek luisteren, film kijken. Maar dit haalt de onrust niet weg. Beetje hetzelfde als dat je kiespijn hebt en dat je afleiding zoekt en het even weg is. Hebben jullie advies over hoe ik hiermee om zou moeten gaan?
Het enige wat ik kon doen was uitzitten. Afleiding zoeken deed ik ook, maar op sommige dagen hielp het niks.
Kunnen ze je niet opnemen als het gevaarlijk is?
Alle reacties Link kopieren Quote
eric1993 schreef:
06-07-2022 22:33
Ik hoop zelf ook echt dat ik een normaal fatsoenlijk leven krijg met gezonde mensen om mij heen. Momenteel wil de huisarts de behandeling afwachten.

Ik slik nu 40 MG diazepam, 1 mg lorazepam en 50 mg oxazepam.

Ik kan nog steeds overeind lopen om boodschappen te doen en kan zelfs fietsen. Met fietsen moet ik natuurlijk wel oppassen omdat ik wat suffer ben, maar het verbaasde de huisarts dat ik met al die pillen nog overeind kon lopen.

Ik heb vandaag ook vandaag aangegeven dat ik echt zeker wil afkicken van al die benzo's als de behandeling start. Maar, tot die tijd wil ik eigenlijk dat het effect van de benzo's blijft en dus eventueel de dosering verhogen. Daar wilde zij niet aan beginnen omdat mijn lichaam steeds meer gaat vragen.

Ik gebruik eigenlijk die pammetjes omdat er anders afkickverschijnselen optreden, het positieve effect is eigenlijk bijna niet meer voelbaar. Zij wilt verder niks verhogen onlangs de belofte vanuit mijn kant dat ik echt wil afkicken van al die zooi.

Dus door de gewennig heb ik nu eigenlijk de gevoelens als bij de crisisdienst. Ik zit nu bij mijn zusje en zwager. Er is geen begeleiding momenteel. Ik vind dit toch wel een beetje gevaarlijk. Wat nou als ik een keer wegloop met die gedachtes en die heroïne?

Afleiding gaf de huisarts als advies, dat doe ik volop volgens mij? Fietsen, wandelen, gamen, diamond painting, muziek luisteren, film kijken. Maar dit haalt de onrust niet weg. Beetje hetzelfde als dat je kiespijn hebt en dat je afleiding zoekt en het even weg is. Hebben jullie advies over hoe ik hiermee om zou moeten gaan?


En wat nou als je dat niet doet? Hoewel je gedachtes begrijpelijk zijn, ben je er niet ondergeschikt aan Eric. Natuurlijk zit je nu in een onrustige periode met extreem gedoe ‘in between’ behandeling(en) en huisarts die niet aan meer pammen wil in de tussentijd. Betekent niet dat jij een willoos slachtoffer bent. Gedachtes zijn geen daden.

Het lijkt mij goed het nu even te houden als het is. Pammen zijn stabiel, geven je genoeg rust maar worden in je eigen belang niet vehoogd én Je staat op de lijst. Er wordt aan gewerkt. Iedereen zou dit spannend vinden.

Wat ik wil zeggen is dat enige onrust er soms gewoon bijhoort. En dat niet wil zeggen dat je gekke dingen gaat doen. Jij hebt genoeg andere copingsmechanismen om dat te voorkomen. B.v. bewegen en hier schrijven. Dus doe dat, als de druk je even teveel wordt. Dat doe je al fantastisch. Je bent geweldig leesbaar. Je kunt hier dus niet gemist worden :)

Ik ben het eens met Nummer Zoveel en een goede bestemming van de € 600,—. Wat zou je er graag mee doen Eric, qua leven? Ik heb wel een idee, maar het is leuker als je daar zelf iets over zegt met mogelijke, verschillende opties van wat je leuk vindt (en waarom)?

Waar we dan misschien op mogen stemmen als lezers of verder over praten?

:hug: :hug: :hug:
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben al opgenomen geweest in mei voor 4 weken bij de crisisdienst van het GGZ. Ik kreeg daar bij opname al 40 mg diazepam en 1 mg lorazepam elke dag. Ik zat in een crisis ik wist niet precies waar ik was etc. En daar werd gezegd dat diazepam en lorazepam voor een tijdje geen kwaad kon dus toen ben ik akkoord gegaan. De huisarts heeft het zo overgenomen van de crisisdienst en oxazepam voorgeschreven.

Het zijn inderdaad gedachtes, maar weetje, voor mij hoeft het ook niet meer. Als ik zo naar het verleden kijk dan is het eigenlijk altijd wel wat geweest. Ik ben gewoon een persoon met complexe problemen. En nu durft voor mijn gevoel tenminste, niemand verantwoordelijkheid te nemen om mij op dit moment rust te geven zodat ik het vol kan houden tot de behandeling. Ik wist bij het innemen al dat pammen geen oplossing zijn en was gefocust op de behandeling en beschermd wonen. Maar omdat het allemaal stroef loopt zit ik nu dus in een soort gat zonder hulp. Behalve mijn zusje en zwager die al dit ook moeten meemaken omdat de hulpverlening faalt.

Ik snap ook de gedachtes om die € 600 voor iets anders te besteden. Ik wil die telefoon met een ander simkaart en dat geld wel ergens bewaren zoals ik eerder al zei. Ik wil die mogelijkheid niet verspillen mocht het echt niet verder lopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, merk je zelf ook dat jij jezelf saboteert nu? Je bent onrustig en die gevoelens mogen er best zijn, maar dat betekent niet dat je daar ook iets mee hoeft te doen. Laat die gevoelens er gewoon zijn, neem ze voor kennisgeving aan, en laat ze je er verder niet van weerhouden om gewoon door te gaan met fietsen en diamond painten en alles wat je verder kunt verzinnen om deze periode even uit te zitten.

Hulp is onderweg. De huisarts is voor je aan het rondbellen, je begeleidster komt maandag weer terug van vakantie, je staat op de wachtlijst voor nog betere hulp… je moet gewoon nog even wat geduld hebben. Wachten is nooit fijn, voor niemand niet, maar helaas wordt de wereld nu eenmaal niet om onze individuele wensen heen georganiseerd en gepland.

En ja, je kunt terugkijken en denken “er was eigenlijk nooit veel aan”. Maar je kunt er ook voor kiezen om vooruit te kijken en te bedenken “het kan vanaf nu dus eigenlijk alleen maar leuker en beter worden”.

En natuurlijk wordt het straks keihard werken, met goede en met slechte dagen, maar overall zul je merken dat er steeds meer goede en steeds minder slechte dagen zullen gaan komen. En bovendien ga je straks leren hoe je van een slechte dag minder last kunt hebben of deze zelfs in een goede dag kunt veranderen.
Eric, het is gewoon kut :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Als het echt niet meer zou hoeven Eric, zou je hier niet schrijven.
Natuurlijk is het uitermate kut.
We kunnen ook later stemmen voor een goede besteding van de € 600,—.
Het enige wat ik nu zeg Eric: zolang jij schrijft ben je er.
En ja, dan is het maar zwaar kut. Maar je bent op de goede weg. Ookal is het moeilijk, mede vanwege het huidige systeem. Maar laat ons niet zitten.
En houd ons op de hoogte, wil je?

Dikke knuffel

:hug: :hug: :hug:
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mezelf saboteren wil ik niet echt zeggen en zo zie ik het niet. Ik zit in een depressie en ik heb daar bij de crisisdienst al overgehad om te kijken naar een behandelplek voor als ik bij de crisdienst weg ga. Behandeling met pammen vonden zij noodzakelijk omdat ik in een crisis binnenkwam. Het is meer dat ik iets achter de hand wil houden voor het geval het systeem faalt of ik het niet meer verder wil en de hoop voorbij laat gaan. Vandaar die telefoon met simkaart en het geld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vrijdag kreeg ik een telefoon van 4 MB, de organisatie in Roosendaal waar een behandeling zou starten. Door budgettekorten van mijn zorgverzekering hebben ze mij en andere moeten afwijzen waar ik nog een officiële brief van krijg. Ze hebben aangegeven dat ze als organisatie gevraagd hebben om extra budget maar dat niet toegewezen hebben gekregen. Ze kunnen dus geen cliënten aannemen door december. Er is momenteel dus ook geen behandelplek.

Toen ik dit nieuws hoorde ben ik uit frustratie de huisarts binnengestormd. Ik heb wel behoorlijk geschreeuwd en gehuild dat ik tussen dood en leven zit en ik verdomme een behandeling wil. De huisarts was geschrokken van mijn situatie. Maar helaas kon zij mij ook niet maar zomaar even in een uur behandelen. Dus in overleg met de crisisdienst heeft ze de diazepam verhoogd van 40 naar 60 MG dagelijks en lorazepam van 1 MG naar 2 MG, alleen voor dit weekend. \

Morgen komt mijn begeleidster en gaan we het bespreken hoe het nu verder moet. En ik ga zeker de zorgverzekeraar bellen en inmiddels wordt mijn zusje ook een beetje gek dat ze morgen ook is de zorgverzekering gaat bellen waarom iemand in zo'n situatie zo wordt overgelaten alleen maar door een financieel probleem.

Voor de mensen die geintreseerd zijn in de organisatie: https://4mb.nl/info/wachttijden/
Alle reacties Link kopieren Quote
Ow Eric, dat is echt onmenselijk dat je door de bureaucratie geen behandeling kunt krijgen. Ik hoop met heel mijn hart dat je toch kunt zien dat het voor jou niet het einde van het wereld is.

En ik wil je met klem aanraden om morgen met je begeleider ook over je suïcidale gedachten te praten. Het helpt mij altijd ontzettend als die gedachten niet meer gevangen in mijn hoofd zitten. Ze delen lucht op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt, ik was eerlijk gezegd ook verbaasd toen ik het hoorde aan de telefoon van 4 MB. Ik ben toen ook gelijk naar mijn huisarts gegaan en schreeuwend geëist dat hier oplossing moet komen. Uiteindelijk dus dit weekend rust gehad met méér pammen. Maar vanaf morgen is het weer hetzelfde gezeik.

Ik zal ook zeker de suïcidale gedachtes bespreken met mijn begeleidster en mijn 2 zusjes zijn ook bij het gesprek met mijn begeleidster aanwezig omdat zij het ook ernstig vinden hoe er met mij wordt omgegaan.

Er is een mogelijkheid bij een en andere organisatie in Breda, alleen is de wachttijd daar 268 dagen. Dus de huisarts heeft ook eerlijk gezegd dat ze niet weet hoe ze ermee verder moet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, als het systeem even niet wil: keep going. Je komt er echt wel. Blijf bewegen, OK? Kort en goed woon je nu nog even bij je zus?

:hug: :hug: :hug:
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, hoe gaat het?
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed nieuws!

Mijn begeleidster was gisteren langs gekomen. Voor zij op vakantie ging had ze tegen de huisarts gezegd dat ze graag een verwijzing wilde naar een psychiater in het Bravis ziekenhuis. De huisarts was er destijds akkoord mee. Echter, toen wij gisteren het ziekenhuis belde was er helemaal niks bekend over een verwijzing of iets dergelijks. En dat is de huisarts die dus nu op vakantie is gegaan.

Samen met mijn begeleidster heeft ze toen een ander huisarts gesproken die het dossier heeft overgenomen en die ik vrijdag ook had gezien. Zij was erg geschrokken van de situatie en zag vrijdag ook de dood in mijn ogen gaf ze aan mijn begeleidster door. Zij heeft mij nu met spoed doorverwezen naar het ziekenhuis voor een gesprek met de psychiater. De intake zal binnen 5 dagen plaatsvinden en dan wordt er gekeken of opname noodzakelijk is of dat er alleen therapie nodig is. De huisarts die ik dus vrijdag had gezien heeft direct voor opname gemeld i.v.m. met mijn toestand. Dus deze week hoor ik hopelijk nog nieuws.

CZ hebben we ook gebeld, hun gaven aan dat het zorgplafond bereikt was en dat ze niet steeds het plafond voor ieder instelling maar kunnen verhogen. Dus hun zouden overleggen en kijken naar een andere instelling waar het zorgplafond niet was bereikt. Uiteindelijk kregen we een telefoontje van CZ dat ze een plek hadden gevonden voor behandeling in Apeldoorn (!). Apeldoorn is heel ver en het ligt ook nog is tegen Deventer aan. Mijn begeleidster weet natuurlijk het ritueel van paar maanden terug dat ik steeds naar Deventer ging en dat ik die dwang nu nog steeds heb, en heeft het dus ook gewoon direct afgewezen.

Het is nu dus afwachten op een intake wat binnen 5 dagen plaats gaat vinden.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven