Relaties
alle pijlers
psychosociale toestand partner steeds meer bergaf
dinsdag 26 december 2023 om 12:36
Deel ventileren, deels advies gevraagd:
3,5 jaar geleden een prachtige vrouw leren kennen, het klikte op alle vlakken, beetje mysterieus, aantrekkelijk, intelligent, geestig… Er was een match op alle vlakken, op een niveau nooit eerder gevoeld te hebben. Altijd voorzichtig gebleven, maar ik had voor het eerst het gevoel in m’n leven dat dit toch wel eens de persoon kon worden waarmee ik oud wou worden.
Ik had tijdens het eerste jaar al ontdekt dat m’n vriendin soms wat in zichzelf gekeerd was, na 3 dagen haar proberen bereiken, geen connectie (geen telefoon opnemen, geen berichtje beantwoorden..?), om dan vervolgens na afwezigheid liefdesbetuigingen in overvloed te krijgen… Ik kon niet goed begrijpen waarom, heb mijn best gedaan om het te accepteren ondanks dat ik wel wat ongerust ben in zo’n situaties (ongeval? Of wil ze gewoon wat op zichzelf blijven?).
We hadden de maanden en jaren nadien een aaneenschakeling van hele mooie ervaringen, in de vorm van bezoek aan musea, reizen, goede gesprekken… maar ook diepe dalen. Halverwege de relatie bleek ze zich steeds vaker en langer af te sluiten van de buitenwereld, geraakte ze ook in conflict met haar werkgever, isoleerde ze zich bijvoorbeeld nadat een collega een brute opmerking maakte… Het leek steeds meer alsof ze psychosociaal geen echte filter had om zaken te plaatsen, weerwoord te bieden. Na verloop van tijd gaf ze toe met een onverwerkt trauma te zitten, ging over een fraudezaak die ze onbedoeld aan het licht bracht, waarbij de betrokkene moest opstappen, en haar vervolgens (online) bedreigde, pestte… Ik was ergens blij nu eindelijk te weten wat er aan de hand was, ik kon daarvoor wel vreemde gedragingen en afwezige communicatie waarnemen, maar kon de hand niet leggen op de reden.
Afgelopen jaar was hevig, ze ging aanvankelijk niet bij een psycholoog (wel bij een pseudo ‘coach’ die meer schade aanrichtte dan wat anders), ik zag haar mentale toestand (steeds meer zich terugtrekken, zich heel cynisch en onveilig uitlaten naar de hele wereld en naar mij) gaandeweg achter gaan. Afgelopen lente zat het op een zodanig dieptepunt dat ze steeds vaker begon aan te geven zichzelf van het leven te willen beroven, vervolgens herpakte ze zich, leek het weer iets beter te gaan. Ik kan persoonlijk wel wat hebben, maar kan niet anders zeggen zelf mee op een rollercoaster te zitten hierdoor. Op een dag was het zo zwaar voor haar dat ze me liet weten een radio in het bad te willen gooien, om er een eind aan te maken. Op dat moment zat ik 200 km van haar thuis en heb politie gebeld, deze hebben haar meegenomen naar de psychiatrie. Gezien ik die dreiging heel serieus nam heb ik op dat moment gedaan wat me het beste leek, wou geen risico nemen. Voor deze telefoon is ze nog steeds boos op mij, regelmatig moet ik nog horen dat het mijn schuld is dat ze naar het 'gekkenhuis' werd gebracht.
De dagen nadien kwam er een crisisteam aan te pas, die haar opvolgden, nam medicatie om de psychische problematiek onder controle te houden, na enkele dagen mocht ze naar huis, hervatte haar werk, en had ze eindelijk ingang bij een voor haar helpende psycholoog.
Ik hoopte en ging er van uit dat met de nieuwe psycholoog ze eindelijk naar rustigere vaarwateren zou gaan. Met die psycholoog klikt het oog, ze geeft zelf aan redelijk wat te kunnen zeggen, maar haar diepste angsten niet te kunnen/willen uiten. Afgelopen weken/maanden merkte ik opnieuw een dip, een evolutie naar beneden. Ik heb zelf meermaals aangegeven dat het voor mij ook moeilijk draaglijk was… ik ben altijd hoopvol geweest, en had mijn hoop op structureel beterschap gevestigd op de nieuwe psycholoog. Als ik voorzichtig suggereer om piste extra medicatie te overwegen (omdat de uitingen richting zelfmoord frequenter opkomen) wordt dat van tafel geveegd, ik mag er me niet mee ‘moeien’.
Eergisteren had ze een bijzondere moeilijke dag, moeilijk met zichzelf… een uitspraak van haar baas (iets over een niet gehaalde deadline, onduidelijke afspraken) bleef nazinderen. Op Kerstdag zouden we naar familie gaan om Kerstmis te vieren. Ik zag dat ze het bijzonder moeilijk had. Voor haar zijn zulke dagen belangrijk, omwille van familiewaardes, verbinding… ik wou haar er ook bij maar ik heb tegelijkertijd op een etmaal 8 keer moeten horen dat ze zich graag van het leven wou beroven. Eerlijk gezegd wist ik even niet meer hoe ik me moest opstellen. Ze had volgens mij op dat moment moeten opgenomen worden in de psychiatrie, maar ze smeekte me tegelijkertijd om bij Kerstmis erbij te kunnen zijn… ik heb uiteindelijk gezegd dat het ok was, maar wel gevraagd om kalmeringsmiddel te nemen. Tijdens de dag zelf was ze zeer lief, sociaal ‘normaal’ naar anderen toe… diep vanbinnen ging ik kapot, 2u tevoren had ze nog op een ladder geklommen (suggererend te springen van een gebouw) en gedreigd te springen als ze niet mee naar het Kerstfeest mocht.
Ze is mee geweest, heb haar ’s avonds thuis veilig afgezet en gezegd dat ik zelf voorlopig even mentale rust wil hebben…
Ik heb oprecht heel erg mijn best gedaan in voorzichtig haar te helpen richting psycholoog, hulpverlening, maar eerlijk… ik zie gewoon beterschap… Ik mis mijn lieve leuke knappe partner enorm, periodes van ellende en dreigementen van zelfmoord nemen de bovenhand… ik weet ff niet meer wat te doen, hoe mij op te stellen… ik heb bovendien een kind (waarmee er tussen hen een vrij goede band is, ze neemt een plaats in) en die heeft haar ook graag, maar wil ook niet dat het meegesleurd wordt.
Alle adviezen zijn welkom. Geen afbraakreacties aub. Geschreven met tranen in de ogen.
3,5 jaar geleden een prachtige vrouw leren kennen, het klikte op alle vlakken, beetje mysterieus, aantrekkelijk, intelligent, geestig… Er was een match op alle vlakken, op een niveau nooit eerder gevoeld te hebben. Altijd voorzichtig gebleven, maar ik had voor het eerst het gevoel in m’n leven dat dit toch wel eens de persoon kon worden waarmee ik oud wou worden.
Ik had tijdens het eerste jaar al ontdekt dat m’n vriendin soms wat in zichzelf gekeerd was, na 3 dagen haar proberen bereiken, geen connectie (geen telefoon opnemen, geen berichtje beantwoorden..?), om dan vervolgens na afwezigheid liefdesbetuigingen in overvloed te krijgen… Ik kon niet goed begrijpen waarom, heb mijn best gedaan om het te accepteren ondanks dat ik wel wat ongerust ben in zo’n situaties (ongeval? Of wil ze gewoon wat op zichzelf blijven?).
We hadden de maanden en jaren nadien een aaneenschakeling van hele mooie ervaringen, in de vorm van bezoek aan musea, reizen, goede gesprekken… maar ook diepe dalen. Halverwege de relatie bleek ze zich steeds vaker en langer af te sluiten van de buitenwereld, geraakte ze ook in conflict met haar werkgever, isoleerde ze zich bijvoorbeeld nadat een collega een brute opmerking maakte… Het leek steeds meer alsof ze psychosociaal geen echte filter had om zaken te plaatsen, weerwoord te bieden. Na verloop van tijd gaf ze toe met een onverwerkt trauma te zitten, ging over een fraudezaak die ze onbedoeld aan het licht bracht, waarbij de betrokkene moest opstappen, en haar vervolgens (online) bedreigde, pestte… Ik was ergens blij nu eindelijk te weten wat er aan de hand was, ik kon daarvoor wel vreemde gedragingen en afwezige communicatie waarnemen, maar kon de hand niet leggen op de reden.
Afgelopen jaar was hevig, ze ging aanvankelijk niet bij een psycholoog (wel bij een pseudo ‘coach’ die meer schade aanrichtte dan wat anders), ik zag haar mentale toestand (steeds meer zich terugtrekken, zich heel cynisch en onveilig uitlaten naar de hele wereld en naar mij) gaandeweg achter gaan. Afgelopen lente zat het op een zodanig dieptepunt dat ze steeds vaker begon aan te geven zichzelf van het leven te willen beroven, vervolgens herpakte ze zich, leek het weer iets beter te gaan. Ik kan persoonlijk wel wat hebben, maar kan niet anders zeggen zelf mee op een rollercoaster te zitten hierdoor. Op een dag was het zo zwaar voor haar dat ze me liet weten een radio in het bad te willen gooien, om er een eind aan te maken. Op dat moment zat ik 200 km van haar thuis en heb politie gebeld, deze hebben haar meegenomen naar de psychiatrie. Gezien ik die dreiging heel serieus nam heb ik op dat moment gedaan wat me het beste leek, wou geen risico nemen. Voor deze telefoon is ze nog steeds boos op mij, regelmatig moet ik nog horen dat het mijn schuld is dat ze naar het 'gekkenhuis' werd gebracht.
De dagen nadien kwam er een crisisteam aan te pas, die haar opvolgden, nam medicatie om de psychische problematiek onder controle te houden, na enkele dagen mocht ze naar huis, hervatte haar werk, en had ze eindelijk ingang bij een voor haar helpende psycholoog.
Ik hoopte en ging er van uit dat met de nieuwe psycholoog ze eindelijk naar rustigere vaarwateren zou gaan. Met die psycholoog klikt het oog, ze geeft zelf aan redelijk wat te kunnen zeggen, maar haar diepste angsten niet te kunnen/willen uiten. Afgelopen weken/maanden merkte ik opnieuw een dip, een evolutie naar beneden. Ik heb zelf meermaals aangegeven dat het voor mij ook moeilijk draaglijk was… ik ben altijd hoopvol geweest, en had mijn hoop op structureel beterschap gevestigd op de nieuwe psycholoog. Als ik voorzichtig suggereer om piste extra medicatie te overwegen (omdat de uitingen richting zelfmoord frequenter opkomen) wordt dat van tafel geveegd, ik mag er me niet mee ‘moeien’.
Eergisteren had ze een bijzondere moeilijke dag, moeilijk met zichzelf… een uitspraak van haar baas (iets over een niet gehaalde deadline, onduidelijke afspraken) bleef nazinderen. Op Kerstdag zouden we naar familie gaan om Kerstmis te vieren. Ik zag dat ze het bijzonder moeilijk had. Voor haar zijn zulke dagen belangrijk, omwille van familiewaardes, verbinding… ik wou haar er ook bij maar ik heb tegelijkertijd op een etmaal 8 keer moeten horen dat ze zich graag van het leven wou beroven. Eerlijk gezegd wist ik even niet meer hoe ik me moest opstellen. Ze had volgens mij op dat moment moeten opgenomen worden in de psychiatrie, maar ze smeekte me tegelijkertijd om bij Kerstmis erbij te kunnen zijn… ik heb uiteindelijk gezegd dat het ok was, maar wel gevraagd om kalmeringsmiddel te nemen. Tijdens de dag zelf was ze zeer lief, sociaal ‘normaal’ naar anderen toe… diep vanbinnen ging ik kapot, 2u tevoren had ze nog op een ladder geklommen (suggererend te springen van een gebouw) en gedreigd te springen als ze niet mee naar het Kerstfeest mocht.
Ze is mee geweest, heb haar ’s avonds thuis veilig afgezet en gezegd dat ik zelf voorlopig even mentale rust wil hebben…
Ik heb oprecht heel erg mijn best gedaan in voorzichtig haar te helpen richting psycholoog, hulpverlening, maar eerlijk… ik zie gewoon beterschap… Ik mis mijn lieve leuke knappe partner enorm, periodes van ellende en dreigementen van zelfmoord nemen de bovenhand… ik weet ff niet meer wat te doen, hoe mij op te stellen… ik heb bovendien een kind (waarmee er tussen hen een vrij goede band is, ze neemt een plaats in) en die heeft haar ook graag, maar wil ook niet dat het meegesleurd wordt.
Alle adviezen zijn welkom. Geen afbraakreacties aub. Geschreven met tranen in de ogen.
dinsdag 26 december 2023 om 15:54
Stop met haar hulpverlener te zijn en zie haar voor wie zij is : geen enkel relatie materiaal.
Alleen maar drama en ellende, zonder ziekte inzicht of besef van hoe zaken voor jou zijn.
Je had het bij de tweede keer terugtrekken zonder contact te krijgen al moeten verbreken. Dat kun je nu alsnog doen en 60 kilo lichter 2024 in stappen.
Dat mag.
Je hoeft en kunt haar niet (te) redden.
Alleen maar drama en ellende, zonder ziekte inzicht of besef van hoe zaken voor jou zijn.
Je had het bij de tweede keer terugtrekken zonder contact te krijgen al moeten verbreken. Dat kun je nu alsnog doen en 60 kilo lichter 2024 in stappen.
Dat mag.
Je hoeft en kunt haar niet (te) redden.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 26 december 2023 om 15:59
Wat een belasting voor jullie allemaal. Zou je ondersteuning willen hebben hiervoor?
https://www.ggzcentraal.nl/naasten/onde ... g-naasten/
Goed dat je het van je afschrijft. Lees je verhaal terug als een tekst van een ander en bedenk dan wat je eventueel zou kunnen zeggen. Blijf stabiliteit en rust uitstralen.
Sterkte.
https://www.ggzcentraal.nl/naasten/onde ... g-naasten/
Goed dat je het van je afschrijft. Lees je verhaal terug als een tekst van een ander en bedenk dan wat je eventueel zou kunnen zeggen. Blijf stabiliteit en rust uitstralen.
Sterkte.
It won't stop until you wise up
dinsdag 26 december 2023 om 16:08
Je kunt haar inderdaad niet redden, dat zal ze zelf moeten doen. Genoeg mensen hebben een partner die er niet uitkomt en wat de partner ook niet kan oplossen. Jij mag voor jezelf bepalen wat voor jou wenselijk en haalbaar is. Jouw partner is ziek, net als iemand met kanker. Bij deze ziekte hoort dat ze vaak periodes niet mee werken aan behandeling. Als je dat kan zien als een onderdeel van haar ziekte en er dan nog genoeg overblijft om een tevreden relatie te hebben is dat prima. Als dit te belastend is, is dat ook prima.
dinsdag 26 december 2023 om 16:09
Dat steeds dreigen met zelfmoord, en jou zelfs verwijten dat je er actie op hebt ondernomen, is echt gewoon de dealbreaker. Dat hoef je niet te accepteren. Inmiddels lijkt het meer op pure manipulatie, maar op de meest wrede manier. Ik begrijp niet waarom je dat accepteert.
Wil je haar redden? Heb je inmiddels in de gaten dat ze dat alleen zelf kan? En misschien kan ze het zelf ook niet, dat bestaat ook nog. Punt is wel dat dit niet hanteerbaar is en op geen enkele manier voort te zetten is zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Is er ook ruimte voor jouw gevoel?
Wil je haar redden? Heb je inmiddels in de gaten dat ze dat alleen zelf kan? En misschien kan ze het zelf ook niet, dat bestaat ook nog. Punt is wel dat dit niet hanteerbaar is en op geen enkele manier voort te zetten is zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Is er ook ruimte voor jouw gevoel?
dinsdag 26 december 2023 om 16:41
Sterkte! Heel heftig om hier middenin te zitten. Zij is ziek en jij kunt niets doen. Ga vooral heel erg goed voor jezelf zorgen. En zoek een hulpverlener o.i.d. waarmee je hierover gaat praten zodat je van de juiste persoon tips krijgt om hiermee om te gaan.
Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten. Buitenstaanders kunnen snel en makkelijk zeggen dat je de relatie moet verbreken. Als je erin verzeilt raakt kan dit als ‘geen optie’ voelen.
Probeer vooral het probleem zoveel mogelijk bij je partner te laten liggen (ja dat is heel moeilijk), maar jij kunt je partner niet genezen of redden. Het enigste wat jij kunt doen is hier met iemand over praten, goed voor jezelf blijven zorgen en 112 blijven bellen als er acuut gevaar lijkt te zijn.
Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten. Buitenstaanders kunnen snel en makkelijk zeggen dat je de relatie moet verbreken. Als je erin verzeilt raakt kan dit als ‘geen optie’ voelen.
Probeer vooral het probleem zoveel mogelijk bij je partner te laten liggen (ja dat is heel moeilijk), maar jij kunt je partner niet genezen of redden. Het enigste wat jij kunt doen is hier met iemand over praten, goed voor jezelf blijven zorgen en 112 blijven bellen als er acuut gevaar lijkt te zijn.
dinsdag 26 december 2023 om 16:51
Deze vrouw heeft intensieve psychiatrische hulp nodig. Ze heeft al haar aandacht en energie nodig voor zichzelf. Daarom kan ze geen (goede) partner zijn totdat ze is genezen, als dat überhaupt al mogelijk is. Het is heel verdrietig, maar het lijkt erop dat jij haar leerde kennen in een korte periode waarin ze zich even goed voelde temidden van een langdurige somberheid. De persoon die jij leerde kennen is niet degene die ze meestentijds is, dat is die sombere, destructieve, manipulatieve persoon. Laat haar gaan, ook voor het welzijn van jou kind. Bedenk dat die vroeg of laat ook te maken krijgt met de ellende die deze mevrouw omgeeft en je wilt voor je kind toch iets beters ?
dinsdag 26 december 2023 om 17:26
Dit is niks en wordt niks, hoe prachtig je haar ook vindt verder. Je hebt te veel hoop en verwachtingen geprojecteerd op haar en erg veel tijd geïnvesteerd maar je zal toch echt een keer je fout moeten gaan inzien. Het ligt niet allemaal aan haar en haar omstandigheden. Jij koos iemand uit waar geen land mee te bezeilen is.
Lorem Ipsum
dinsdag 26 december 2023 om 17:30
Ik heb, net als jij, mijn destijds ex partner willen doen inzien dat er hulp nodig was. Er was ook de dreiging met zelfdoding en ik heb dat altijd serieus genomen. De weg naar hulp sloeg hij niet in. Hij was niet ziek, maar de wereld om hem heen zag het verkeerd. Zo was zijn visie. En hij dacht dat hij lichamelijk wat mankeerde(wat uitgesloten was).
Hoe hard ik mijn best ook deed, niets hielp.
En achteraf denk ik wel eens: waarom heb ik daar zoveel tijd en energie in gestopt? Want het heeft me compleet gesloopt, ik was nog een schim van mezelf. Amper slapen, niet meer kunnen eten van de stress, flink afvallen, gewoon werken en dus in mijn eentje voor ons kind zorgen.
En wat was de uitkomst? Hij overleed alsnog(suïcide).
Het enige wat me al die inspanningen heeft opgeleverd is dat ik geen enkel schuldgevoel over heb gehouden aan zijn dood, want ik had meer dan mijn best gedaan. Voor de rest was ik kapot en de daarop volgende jaren ook.
Dus: wat anderen ook zeggen: stel die grens, trek je (deels) terug. Dit is haar proces. Wees er vooral voor jezelf. En waak er voor dat je je niet schuldig of medeverantwoordelijk voelt voor hetgeen zij doet of laat. Bewaak je balans en voorkom een leegloop aan energie.
Hoe hard ik mijn best ook deed, niets hielp.
En achteraf denk ik wel eens: waarom heb ik daar zoveel tijd en energie in gestopt? Want het heeft me compleet gesloopt, ik was nog een schim van mezelf. Amper slapen, niet meer kunnen eten van de stress, flink afvallen, gewoon werken en dus in mijn eentje voor ons kind zorgen.
En wat was de uitkomst? Hij overleed alsnog(suïcide).
Het enige wat me al die inspanningen heeft opgeleverd is dat ik geen enkel schuldgevoel over heb gehouden aan zijn dood, want ik had meer dan mijn best gedaan. Voor de rest was ik kapot en de daarop volgende jaren ook.
Dus: wat anderen ook zeggen: stel die grens, trek je (deels) terug. Dit is haar proces. Wees er vooral voor jezelf. En waak er voor dat je je niet schuldig of medeverantwoordelijk voelt voor hetgeen zij doet of laat. Bewaak je balans en voorkom een leegloop aan energie.
dinsdag 26 december 2023 om 17:31
Pardon?turquasi schreef: ↑26-12-2023 17:26Dit is niks en wordt niks, hoe prachtig je haar ook vindt verder. Je hebt te veel hoop en verwachtingen geprojecteerd op haar en erg veel tijd geïnvesteerd maar je zal toch echt een keer je fout moeten gaan inzien. Het ligt niet allemaal aan haar en haar omstandigheden. Jij koos iemand uit waar geen land mee te bezeilen is.
Wat probeer je hier mee te bereiken?
Ik vind dit echt een walgelijke post.
Ik begrijp de acties van TO volkomen. Een schop na geven is niet nodig.
flipflop wijzigde dit bericht op 26-12-2023 17:37
16.79% gewijzigd
dinsdag 26 december 2023 om 17:37
Hoe moeilijk en verdrietig ook, ik denk niet dat dit op korte termijn goed gaat komen en dat jullie samen gelukkig gaan zijn. Ik denk dat je dat diep van binnen ook wel weet. En ik denk ook dat je stiekem ook wel graag met de relatie zou willen stoppen. Maar dat de verantwoordelijkheid over haar ook aan je vreet. Mijn advies: deel de verantwoordelijkheid over je partner met vrienden en familie. Je hoeft deze last niet in je eentje te dragen en bovendien heb je nog een verantwoordelijkheid over een kind. Het is duidelijk dat zij niet snel geholpen is en dat deze mentale last voor jou nu te zwaar is. Het is manipulatief en giftig. Ik denk dat je ernaartoe moet werken dat je er mee stopt, als je dat al niet gedaan hebt. Als je dat doet, licht haar nabije kring in, zodat zij haar kunnen opvangen.
Koester de mooie begintijd, maar kies voor jezelf en je eigen mentale gezondheid. En de veiligheid van je kind.
Koester de mooie begintijd, maar kies voor jezelf en je eigen mentale gezondheid. En de veiligheid van je kind.
dinsdag 26 december 2023 om 17:41
Oude_Man_2 schreef: ↑26-12-2023 17:39Algemene tip: zodra je een vrouw "mysterieus" noemt, of zij zichzelf zo ziet, niet aan beginnen. Komt alleen gezeik van
Ze kan toch goochelaar zijn? Of medium?
It won't stop until you wise up
goede uitzondering op de regel. De regel is vooral gericht op "vrouwelijk mysterie", en soortgelijk gelul over dat vrouwen niet te begrijpen zouden zijn.
dinsdag 26 december 2023 om 18:27
Laat haar los, in de zin van dat je niks meer van haar verwacht. Wil ze geholpen worden kan ze zelf contact opnemen met haar hulpverleners. Dreigt ze met zelfmoord om wat dan ook bij jou af te dwingen mag je haar uitspraken naast je neer leggen. Punt is: jij hebt geen invloed op haar gedrag, alleen zij kan zichzelf redden, dus laat de verwachting los dat jij een verschil voor haar kan maken.
Het enige wat je zou kunnen doen is er zijn: koester de mooie dagen, zet je schrap tijdens de slechte dagen.
Zorg bovenal goed voor jezelf en je kind om te voorkomen dat jullie twee aan haar achtbaan ten onder gaan.
Sterkte.
Het enige wat je zou kunnen doen is er zijn: koester de mooie dagen, zet je schrap tijdens de slechte dagen.
Zorg bovenal goed voor jezelf en je kind om te voorkomen dat jullie twee aan haar achtbaan ten onder gaan.
Sterkte.
dinsdag 26 december 2023 om 18:38
Als hij een jaar verder is na de breuk slaat hij zich voor zijn hoofd dat hij haar niet na de eerste keer 3 dagen genegeerd worden had gedumpt. Dat is niet mysterieus maar een serieus teken dat iemand niet stabiel is. En dan heeft hij waarschijnlijk al 10 tekenen keihard gemist wegens te graag willen. Dit gedrag is ongezond en het accepteren ook. Prima als je je eigen leven vergalt hoor maar hij heeft een KIND.
Lorem Ipsum
dinsdag 26 december 2023 om 19:12
Ja, én? Dat maakt het nog niet zijn FOUT, dat hij voor haar is gevallen. Laat staan dat hij dat zelfs zou moeten toegeven volgens jou.turquasi schreef: ↑26-12-2023 18:38Als hij een jaar verder is na de breuk slaat hij zich voor zijn hoofd dat hij haar niet na de eerste keer 3 dagen genegeerd worden had gedumpt. Dat is niet mysterieus maar een serieus teken dat iemand niet stabiel is. En dan heeft hij waarschijnlijk al 10 tekenen keihard gemist wegens te graag willen. Dit gedrag is ongezond en het accepteren ook. Prima als je je eigen leven vergalt hoor maar hij heeft een KIND.
TO zijn situatie is al ingewikkeld genoeg. Dit er nog inwrijven is meer dan onnodig.
Je posts voegen echt niets toe. De situatie is zoals hij nu is. Dat is het vertrekpunt. Niet hoe het was, niet hoe het wordt, maar alleen het hier en nu.
dinsdag 26 december 2023 om 19:23
Manipulatie, met welke reden dan denk je?Jufjoke schreef: ↑26-12-2023 16:09Dat steeds dreigen met zelfmoord, en jou zelfs verwijten dat je er actie op hebt ondernomen, is echt gewoon de dealbreaker. Dat hoef je niet te accepteren. Inmiddels lijkt het meer op pure manipulatie, maar op de meest wrede manier. Ik begrijp niet waarom je dat accepteert.
Wil je haar redden? Heb je inmiddels in de gaten dat ze dat alleen zelf kan? En misschien kan ze het zelf ook niet, dat bestaat ook nog. Punt is wel dat dit niet hanteerbaar is en op geen enkele manier voort te zetten is zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Is er ook ruimte voor jouw gevoel?
dinsdag 26 december 2023 om 19:24
Ongetwijfeld is zij ziek en heeft ze dringend intensieve hulp nodig. Ik denk alleen niet van jou. Het is (misschien niet bewust) echt enorm manipuleren als iemand tot acht keer per dag dreigt met suïcide, helemaal als het gaat om "want ik wil er bij zijn met kerst" of zoiets.
Raad haar intensieve hulp aan en vertrek, voor jezelf maar helemaal voor je kind. Als het echt "ment to be" is, dan komen jullie elkaar wel weer tegen als ze hieruit is weten te komen.
Raad haar intensieve hulp aan en vertrek, voor jezelf maar helemaal voor je kind. Als het echt "ment to be" is, dan komen jullie elkaar wel weer tegen als ze hieruit is weten te komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
