Relaties
alle pijlers
Uit elkaar? 15 jr samen + kind
vrijdag 3 april 2020 om 17:58
Hallo,
Sinds enige tijd gaat steeds vaker de gedachte door mijn hoofd dat mijn man en ik beter zonder elkaar verder kunnen.
Wat me bij hem houdt zijn voornamelijk;
- we hebben een dochter (15 mnd) die het al moeilijk heeft. Wat doen we haar aan?
- dat ik me afvraag of het niet gewoon "logisch" is dat het niet goed gaat en de mogelijkheid dat ik een punt achter onze relatie zet terwijl, als de omstandigheden verbeteren, het misschien weer fijn wordt samen.
Samenvattend; zware zwangerschap gehad. Vervolgens slapen we al 15 mnd nauwelijks. onze dochter had spruw die maar niet weg ging, reflux, en zo bleek later koemelkallergie (alles medisch onderzocht).
Toen dat verholpen was kwamen er nieuwe serieuze slaapproblemen. Ik ga hier ivm herkenbaarheid niet over uit wijden.
Verschillende medische onderzoeken. Grote meningsverschillen over gehad (mijn man en ik)
De situatie is nu dat we overleven met elkaar. We zijn geen team, kunnen nog weinig lachen samen, en kunnen vooral snachts niks van elkaar hebben.
We hebben medische ondersteuning en pedagogische mochten jullie je dat afvragen.
Man wil geen relatietherapie.
Ik vrees dat als we uit elkaar gaan, het niet per se op de beste manier voor ons meisje gebeurt. We hebben het onderwep wel eens besproken en daarin zegt hij dingen waardoor ik aanneem dat de scheiding haar meer schade kan berokkenen dan noodzakelijk is. En ook dat houdt me nu bij hem.
Als ik naar mn gevoel luister vertrek ik.
Maar als ik naar mn meisje kijk, denk ik "ik moet harder mn best doen"
Maar hoe weet je wat de juiste keuze is?
Mensen met ervaring: wist je ooit zeker of je de juiste keuze maakte toen jullie uit elkaar gingen? Hoe wist je dat?
Andere inzichten die mij verder kunnen helpen?
Dank voor het lezen.
Sinds enige tijd gaat steeds vaker de gedachte door mijn hoofd dat mijn man en ik beter zonder elkaar verder kunnen.
Wat me bij hem houdt zijn voornamelijk;
- we hebben een dochter (15 mnd) die het al moeilijk heeft. Wat doen we haar aan?
- dat ik me afvraag of het niet gewoon "logisch" is dat het niet goed gaat en de mogelijkheid dat ik een punt achter onze relatie zet terwijl, als de omstandigheden verbeteren, het misschien weer fijn wordt samen.
Samenvattend; zware zwangerschap gehad. Vervolgens slapen we al 15 mnd nauwelijks. onze dochter had spruw die maar niet weg ging, reflux, en zo bleek later koemelkallergie (alles medisch onderzocht).
Toen dat verholpen was kwamen er nieuwe serieuze slaapproblemen. Ik ga hier ivm herkenbaarheid niet over uit wijden.
Verschillende medische onderzoeken. Grote meningsverschillen over gehad (mijn man en ik)
De situatie is nu dat we overleven met elkaar. We zijn geen team, kunnen nog weinig lachen samen, en kunnen vooral snachts niks van elkaar hebben.
We hebben medische ondersteuning en pedagogische mochten jullie je dat afvragen.
Man wil geen relatietherapie.
Ik vrees dat als we uit elkaar gaan, het niet per se op de beste manier voor ons meisje gebeurt. We hebben het onderwep wel eens besproken en daarin zegt hij dingen waardoor ik aanneem dat de scheiding haar meer schade kan berokkenen dan noodzakelijk is. En ook dat houdt me nu bij hem.
Als ik naar mn gevoel luister vertrek ik.
Maar als ik naar mn meisje kijk, denk ik "ik moet harder mn best doen"
Maar hoe weet je wat de juiste keuze is?
Mensen met ervaring: wist je ooit zeker of je de juiste keuze maakte toen jullie uit elkaar gingen? Hoe wist je dat?
Andere inzichten die mij verder kunnen helpen?
Dank voor het lezen.
vrijdag 3 april 2020 om 18:03
vrijdag 3 april 2020 om 18:06
Slaaptekort is killing.
Slecht slapen leidt zelfs tot depressies.
Je kan niets meer hebben.
De een wordt kribbig, de ander wordt melancholiek.
Als je moe bent, zie je niets meer zitten.
Je ziet je huwelijk niet zitten. Je ziet je baan niet zitten. Je ziet een vakantie niet zitten.
Is er een manier waarop jullie kunnen uitrusten en bijslapen?
Momenteel lastig in de Coronacrisis natuurlijk.
Anders had ik gezegd: ga een paar dagen elders slapen.
vrijdag 3 april 2020 om 18:06
Hoe was jullie relatie voordat jullie een kind kregen? Dit zijn echt tropenjaren, zeker wanneer je kind vaak ziek is.
In hoeverre hebben jullie echt tijd samen? (Eh, nu even niet meegerekend natuurlijk).
In hoeverre hebben jullie echt tijd samen? (Eh, nu even niet meegerekend natuurlijk).
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 3 april 2020 om 18:13
Idd, niet uit elkaar gaan in de tropenjaren. Hier was zoon ook heel moeilijk het eerste jaar en het weinige contact dat we nog hadden was vooral snauwerig. Inmiddels toch alweer een tijd heel gelukkig samen. Zoon wordt deze maand 3 en we hebben zelfs nr. 2 aangedurfd zo goed gaat het met ons allemaal, nu ruim 10 weken onderweg 
Sterkte, hoop dat het bij jullie ook beter gaat als er meer rust is
Sterkte, hoop dat het bij jullie ook beter gaat als er meer rust is
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 3 april 2020 om 18:26
Zeker geen overhaaste beslissingen nemen!
Na de geboorte van mijn jongste heb ik heel lang gedacht dat we misschien uit elkaar moesten. Maar jongste is nu 4 en ik ben zo blij dat ik niks met die gedachte heb gedaan want nu de storm qua slecht slapen, drukke babytijd etc is gaan liggen is het gewoon weer heel leuk samen.
Hoe was de relatie voor je dochter er was?
Na de geboorte van mijn jongste heb ik heel lang gedacht dat we misschien uit elkaar moesten. Maar jongste is nu 4 en ik ben zo blij dat ik niks met die gedachte heb gedaan want nu de storm qua slecht slapen, drukke babytijd etc is gaan liggen is het gewoon weer heel leuk samen.
Hoe was de relatie voor je dochter er was?
vrijdag 3 april 2020 om 18:33
Wat heftig. Gelukkig heb je wel goed door dat de omstandigheden nogal negatief op jullie relatie drukken. Slaaptekort is echt funest voor zo'n beetje alles; je fysieke gezondheid, je algemene welbevinden, je veerkracht en je incasseringsvermogen. Probeer voor nu zoveel mogelijk dat slaaptekort te beperken door bovengenoemde adviezen en neem nog geen beslissing. Dit kan echt nog goedkomen als de omstandigheden verbeteren.
Twee jaar terug was dit de man met wie jij een kind wilde, probeer dat gevoel terug te halen en je goed te bedenken wat maakte dat he met hem een gezin wilde stichten.
Twee jaar terug was dit de man met wie jij een kind wilde, probeer dat gevoel terug te halen en je goed te bedenken wat maakte dat he met hem een gezin wilde stichten.
vrijdag 3 april 2020 om 18:44
Tenzij je man een ontzettende eikel is zou ik zeggen geef nog niet op. Jullie problemen zijn erg herkenbaar ook de allergie en daardoor slechte nachten. Nijn jongste is 2 en wij krijgen nu weer wat ademruimte en tijd voor elkaar. En ik ben blij dat we niet hebben opgegeven op ons dieptepunt. Maar ik vind ook weer niet dat je bij een man hoeft te blijven die niet eens in relatietherapie wilt. Dat vind ik persoonlijk wel een vereiste als je de luxe daarvoor hebt, en als de één het zonder al niet meer ziet zitten.
vrijdag 3 april 2020 om 18:50
uit elkaar gaan gaat je problemen waarschijnlijk niet oplossen, maar wel nieuwe problemen creëren.
Hoe staat je man in dit alles? Vindt hij dat het allemaal goed gaat? Dat er geen verbeterpunten zijn?
Jullie zijn wel een team, en wanneer er problemen zijn moet je proberen dit samen op te lossen. Met alleen beter slapen, minder zorg voor je dochter etc worden jullie niet opeens een liefdevol goed functionerend gezin.
Zoek ook hulp voor jezelf. Het liefste ook met je man.
Hoe staat je man in dit alles? Vindt hij dat het allemaal goed gaat? Dat er geen verbeterpunten zijn?
Jullie zijn wel een team, en wanneer er problemen zijn moet je proberen dit samen op te lossen. Met alleen beter slapen, minder zorg voor je dochter etc worden jullie niet opeens een liefdevol goed functionerend gezin.
Zoek ook hulp voor jezelf. Het liefste ook met je man.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 3 april 2020 om 18:50
Dus 15 jaar samen, maar na 15 maanden een kind wil je het opgeven?
Ik zou elkaar meer krediet en tijd gunnen.
Minstens tot kind 2 is.
Scheiden kan dan ook nog, die paar maanden gaan het verschil niet echt maken.
Maar kunnen er misschien wel voor zorgen dat héél misschien kind iets beter gaat slapen en jullie ook terug iets of wat op adem komen.
Ik zou elkaar meer krediet en tijd gunnen.
Minstens tot kind 2 is.
Scheiden kan dan ook nog, die paar maanden gaan het verschil niet echt maken.
Maar kunnen er misschien wel voor zorgen dat héél misschien kind iets beter gaat slapen en jullie ook terug iets of wat op adem komen.
vrijdag 3 april 2020 om 18:57
vrijdag 3 april 2020 om 19:17
Precies. Dat het nieuwe kind aandacht vraagt, is gewoon logisch. Dat je daar moe van wordt, ook. Maar waarom daardoor je partner opgeven?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 3 april 2020 om 19:24
Realiseer je dat je de problemen met je dochter helemaal in je eentje het hoofd moet bieden als je uit elkaar gaat. Wat nu zwaar is, draai je dan helemaal alleen voor op op de dagen dat ze bij jou is. En voor je man geldt hetzelfde. Trekken jullie dat wel? Is dat een verbetering van de situatie?
Wat voor reden geeft je man om niet in relatietherapie te willen? Je kunt aangeven dat het niet per se een heel traject hoeft te zijn, maar je kan ook bijvoorbeeld drie afspraken maken met als doel iemand die jullie helpt om wat meer out of the box te denken en de taken en verantwoordelijkheden zo te verdelen dat jullie beiden meer energie over houden. Het hoeft niet altijd diepgravend of navelstaarderig of gericht op persoonlijke veranderingen te zijn. Want zeg zelf: heb jij naast de zorg voor jullie kind en de hulp die er al is, energie over voor zo’n intensief traject? Relatiegesprekken kunnen ook een heel praktische invulling hebben en je op die manier helpen een moeilijke periode door te komen. Dan zie je daarna wel hoe je verder gaat en of je daar nog hulp bij nodig hebt of wilt.
Wat voor reden geeft je man om niet in relatietherapie te willen? Je kunt aangeven dat het niet per se een heel traject hoeft te zijn, maar je kan ook bijvoorbeeld drie afspraken maken met als doel iemand die jullie helpt om wat meer out of the box te denken en de taken en verantwoordelijkheden zo te verdelen dat jullie beiden meer energie over houden. Het hoeft niet altijd diepgravend of navelstaarderig of gericht op persoonlijke veranderingen te zijn. Want zeg zelf: heb jij naast de zorg voor jullie kind en de hulp die er al is, energie over voor zo’n intensief traject? Relatiegesprekken kunnen ook een heel praktische invulling hebben en je op die manier helpen een moeilijke periode door te komen. Dan zie je daarna wel hoe je verder gaat en of je daar nog hulp bij nodig hebt of wilt.
vrijdag 3 april 2020 om 19:34
patchouli_ schreef: ↑03-04-2020 19:24Realiseer je dat je de problemen met je dochter helemaal in je eentje het hoofd moet bieden als je uit elkaar gaat. Wat nu zwaar is, draai je dan helemaal alleen voor op op de dagen dat ze bij jou is. En voor je man geldt hetzelfde. Trekken jullie dat wel? Is dat een verbetering van de situatie?
Wat voor reden geeft je man om niet in relatietherapie te willen? Je kunt aangeven dat het niet per se een heel traject hoeft te zijn, maar je kan ook bijvoorbeeld drie afspraken maken met als doel iemand die jullie helpt om wat meer out of the box te denken en de taken en verantwoordelijkheden zo te verdelen dat jullie beiden meer energie over houden. Het hoeft niet altijd diepgravend of navelstaarderig of gericht op persoonlijke veranderingen te zijn. Want zeg zelf: heb jij naast de zorg voor jullie kind en de hulp die er al is, energie over voor zo’n intensief traject? Relatiegesprekken kunnen ook een heel praktische invulling hebben en je op die manier helpen een moeilijke periode door te komen. Dan zie je daarna wel hoe je verder gaat en of je daar nog hulp bij nodig hebt of wilt.
Misschien ben ik ouwerwets, maar een relatie bouw je toch op alvorens aan een kind te beginnen, zodat, als het kind geboren wordt, je weet wat je aan elkaar hebt, en hoe je samen de toekomst ziet, en hoe je die mét kind wilt opbouwen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 3 april 2020 om 19:47
Wat stel jij voor dan? De problemen negeren?
Het is algemeen bekend dat een kind een zware wissel kan trekken op een relatie. Je kunt je voorbereiden op de komst van een kind, maar je kunt niet alles voorzien. En al zeker niet wat het met jezelf doet, ouder zijn.
Niks mis met je eerdere plannen dan onder loupe houden en de haalbaarheid bespreken.
vrijdag 3 april 2020 om 19:51
Dit hou ik op de slechtere momenten ook in mijn achterhoofd. Hier nu drie jaar slaapgebrek.
De eerste periode is gewoon wennen aan de nieuwe situatie, aan moeder en partner zijn etc.
Ook keer onderzoek gelezen trouwens dat mensen die kiezen voor de scheiding de eerste jaren gelukkiger zijn maar op lange termijn ongelukkiger dan degene die bij elkaar zijn gebleven.
Vrienden van ons hebben trouwens wel de knoop doorgehakt met kind onder 1 om te scheiden omdat het al paar maanden slecht ging. Maar die zitten nog in beginfase van regelen dus of ze er gelukkiger van zal worden weet ik niet.
vrijdag 3 april 2020 om 19:53
wij hadden hele goeie discussies wie het meest moe was, en het meest recht had op slaap. Argumenten, niet te zuinig...Due-scimmie schreef: ↑03-04-2020 19:51Dit hou ik op de slechtere momenten ook in mijn achterhoofd. Hier nu drie jaar slaapgebrek.
De eerste periode is gewoon wennen aan de nieuwe situatie, aan moeder en partner zijn etc.
vrijdag 3 april 2020 om 19:57
Hè Yellow, wat naar om te lezen! We waren destijds tegelijk zo beroerd zwanger.
Als jullie relatie voor de zwangerschap gewoon prima was, zou ik nu echt geen overhaaste beslissingen nemen. Die zwangerschap en nu al zo lang heel weinig slaap doen echt veel met mensen, en geen goede dingen. Ik krijg het letterlijk nog steeds benauwd als ik alleen maar denk aan zwanger zijn, en mijn dochter is al 16 maanden. Als je dan daarbovenop ook nog eens zo lang niet slaapt, en zorgen hebt om je kind, dan wordt het niet beter. Daarbovenop nog min of meer opgesloten zitten, en ik denk dat je een behoorlijk recept voor ellende hebt.
Is er wel einde in zicht van de slaap issues, of is het iets dat zo blijft (voor zover je dat kunt zeggen, maar de meeste ‘gewoon slechte slapers’ groeien er overheen, maar als er echt iets medisch mis is, is dat misschien anders). Zouden jullie een mogelijkheid hebben om af en toe een van de twee goed te laten slapen? Echt, niet dood en doodmoe zijn, maakt een wereld van verschil.
Als jullie relatie voor de zwangerschap gewoon prima was, zou ik nu echt geen overhaaste beslissingen nemen. Die zwangerschap en nu al zo lang heel weinig slaap doen echt veel met mensen, en geen goede dingen. Ik krijg het letterlijk nog steeds benauwd als ik alleen maar denk aan zwanger zijn, en mijn dochter is al 16 maanden. Als je dan daarbovenop ook nog eens zo lang niet slaapt, en zorgen hebt om je kind, dan wordt het niet beter. Daarbovenop nog min of meer opgesloten zitten, en ik denk dat je een behoorlijk recept voor ellende hebt.
Is er wel einde in zicht van de slaap issues, of is het iets dat zo blijft (voor zover je dat kunt zeggen, maar de meeste ‘gewoon slechte slapers’ groeien er overheen, maar als er echt iets medisch mis is, is dat misschien anders). Zouden jullie een mogelijkheid hebben om af en toe een van de twee goed te laten slapen? Echt, niet dood en doodmoe zijn, maakt een wereld van verschil.
vrijdag 3 april 2020 om 19:59
Toen jongste 7 was, paste ik weer eens op een baby.nausicaa schreef: ↑03-04-2020 19:57Hè Yellow, wat naar om te lezen! We waren destijds tegelijk zo beroerd zwanger.
Als jullie relatie voor de zwangerschap gewoon prima was, zou ik nu echt geen overhaaste beslissingen nemen. Die zwangerschap en nu al zo lang heel weinig slaap doen echt veel met mensen, en geen goede dingen. Ik krijg het letterlijk nog steeds benauwd als ik alleen maar denk aan zwanger zijn, en mijn dochter is al 16 maanden. Als je dan daarbovenop ook nog eens zo lang niet slaapt, en zorgen hebt om je kind, dan wordt het niet beter. Daarbovenop nog min of meer opgesloten zitten, en ik denk dat je een behoorlijk recept voor ellende hebt.
Is er wel einde in zicht van de slaap issues, of is het iets dat zo blijft (voor zover je dat kunt zeggen, maar de meeste ‘gewoon slechte slapers’ groeien er overheen, maar als er echt iets medisch mis is, is dat misschien anders). Zouden jullie een mogelijkheid hebben om af en toe een van de twee goed te laten slapen? Echt, niet dood en doodmoe zijn, maakt een wereld van verschil.
Ik had er heel veel zin in, maar ook kwam het totale-paniek-gevoel weer boven.
vrijdag 3 april 2020 om 20:01
Dus begin je pas aan een kind als je relatie stevig is. En niet 6 maanden samenwonen en dan zwanger. Nou geldt dat misschien niet voor TO, maar je zou ze de kost moeten geven. Vroeger namen mensen nog de tijd elkaar te leren kennen, verkering, verloving, en tegen de tijd dat het dan een keer tot een huwelijk kwam, was je al gauw 3-4 jaar verder. Tegenwoordig nemen de mensen vaak die tijd niet meer om elkaar te leren kennen: vandaag elkaar leren kennen op Tinder, morgen samen wat drinken, overmorgen voor het eerst samen naar bed en na een maand gaan we praten over samenwonen. Want dan kennen we elkaar écht al dóór en dóór en weten we zéker dat het de ware is. Gek hè, dat zo veel relaties voortijdig eindigen.patchouli_ schreef: ↑03-04-2020 19:47Wat stel jij voor dan? De problemen negeren?
Het is algemeen bekend dat een kind een zware wissel kan trekken op een relatie. Je kunt je voorbereiden op de komst van een kind, maar je kunt niet alles voorzien. En al zeker niet wat het met jezelf doet, ouder zijn.
Niks mis met je eerdere plannen dan onder loupe houden en de haalbaarheid bespreken.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 3 april 2020 om 20:03
Ik denk dat jij onderschat wat slaaptekort en een ontroostbaar constant krijsende baby doet met je relativeringsvermogen en ratio. Gooi dan nog de hormonale onbalans in de mix , recept om compleet gek te worden.
Hier was nr 2 een huilbaby, en ook hier zijn we best wel onredelijk tegen elkaar geweest en wanhopig. Gelukkig konden wij in rustige tijden nog wel communiceren en wisten we van ons oudste kind dat t allemaal beter zou worden en over zou gaan.
Maar als je communicatie niet optimaal is, wordt dat enorm uitvergroot in een dergelijke situatie.
