Relaties
alle pijlers
Weemoed, raak het niet kwijt!
donderdag 6 augustus 2020 15:04
Lees nu al geruime tijd mee, nu mijn eerste eigen topic..
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen![💐]()
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen
anoniem_400131 wijzigde dit bericht op 06-08-2020 16:25
0.06% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 17:00
Mabido schreef: ↑06-08-2020 16:56Mijn ex en ik zijn elkaars eersten. We zijn samen voor het eerst ouders geworden. Dat is iets wat je voor áltijd mee draagt. Het heeft iets magisch, dat beleef je niet met iedereen. Met mij is hij voor het eerst vader geworden.
Daarna heb ik zo een groot avontuur, zo iets wonderbaarlijk nooit meer met iemand meegemaakt.
Hij wel.
Ja mannen zijn vaak een stuk pragmatischer ingesteld. Rol van de man in het 'ouders worden' stelt ook een stuk minder voor. Voor een man meer wat je er zelf van maakt.
donderdag 6 augustus 2020 17:02
Mabido, ik zal je niet citeren. Maar al wat je schrijft herken ik. Enige verschil is dat ik ex (ook) heb bezeerd, hij niet alleen mij.
Wat dat betreft staan we 'kiet' al voel ik me wel meer de aanstichtster van alles.. dat zal geheid meespelen met hoe ik me voel.
En mijn huidige vriend past ook beter bij mij denk ik.. al had ik met ex ook 100 kunnen worden. Dat wringt ook. We hebben het echt verprutst terwijl het niet nodig was.
Om me heen zie ik mensen 10jr, 12,5jr, 15jr samen/getrouwd
Die jubilea, die steken me ook altijd
Wat dat betreft staan we 'kiet' al voel ik me wel meer de aanstichtster van alles.. dat zal geheid meespelen met hoe ik me voel.
En mijn huidige vriend past ook beter bij mij denk ik.. al had ik met ex ook 100 kunnen worden. Dat wringt ook. We hebben het echt verprutst terwijl het niet nodig was.
Om me heen zie ik mensen 10jr, 12,5jr, 15jr samen/getrouwd
Die jubilea, die steken me ook altijd
donderdag 6 augustus 2020 17:03
Geen verlangen terug naar mijn huwelijk. Wel af en toe verdrietig over het verlies van mijn gezin, of eigenlijk van het beeld wat ik daarvan had.
Met mijn ex kan ik niet zo goed door de deur. Eigenlijk is het een godswonder dat we het zo lang uitgehouden hebben. En dat zeg ik niet om mij tegen hem af te zetten.
Ik voel mij echt veel fijner in mijn huidige relatie.
En misschien past iemand anders gewoon beter bij een andere levensfase. Ik weet niet of ik 25 jaar geleden was gevallen voor mijn huidige lief. Terwijl het nu echt heel goed past.
Met mijn ex kan ik niet zo goed door de deur. Eigenlijk is het een godswonder dat we het zo lang uitgehouden hebben. En dat zeg ik niet om mij tegen hem af te zetten.
Ik voel mij echt veel fijner in mijn huidige relatie.
En misschien past iemand anders gewoon beter bij een andere levensfase. Ik weet niet of ik 25 jaar geleden was gevallen voor mijn huidige lief. Terwijl het nu echt heel goed past.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 17:04
Voor mijn kinderen zou ik willen dat ik nog steeds bij mijn ex-vrouw was. Maar verder geldt echt dat ik alleen maar gesterkt ben in mijn mening dat we beter af zijn zonder elkaar.
En dat is vooral gebaseerd op de jaren nadat we kinderen kregen en de omgang nu, die op zijn zachtst gezegd niet soepel loopt.
Ideaal was dat we nog steeds hadden wat we de eerste 15 jaar hadden. Het heeft niet zo mogen zijn.
En dat is vooral gebaseerd op de jaren nadat we kinderen kregen en de omgang nu, die op zijn zachtst gezegd niet soepel loopt.
Ideaal was dat we nog steeds hadden wat we de eerste 15 jaar hadden. Het heeft niet zo mogen zijn.
donderdag 6 augustus 2020 17:08
Misschien is dat voor een vrouw wel anders. Dat je als je jong bent graag tegen iemand op kijkt. Ik had ooit het idee dat bij jou dat soort gevoelens ook een rol gespeeld hebben bij je partnerkeuze.Hexopbezemsteel schreef: ↑06-08-2020 17:03.........
Met mijn ex kan ik niet zo goed door de deur. Eigenlijk is het een godswonder dat we het zo lang uitgehouden hebben. En dat zeg ik niet om mij tegen hem af te zetten.
Ik voel mij echt veel fijner in mijn huidige relatie.
En misschien past iemand anders gewoon beter bij een andere levensfase. Ik weet niet of ik 25 jaar geleden was gevallen voor mijn huidige lief. Terwijl het nu echt heel goed past.
anoniem_63ab5705e222a wijzigde dit bericht op 06-08-2020 17:15
1.75% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 17:10
Waarom ben je blij dat je bevrijd bent van je grootste liefde?Antoon69 schreef: ↑06-08-2020 16:48Het is eigenlijk best 'sterk' dat je dergelijke gevoelens bij jezelf toelaat. Veel mensen prenten zich na scheiding expres een heel negatief beeld van hun ex in om los te komen. Gaan tegen iedereen te keer over hun ex. Zonder ex te gaan haten/minachten kunnen ze het idee dat het voorbij is niet verdragen.
Misschien is iedereen ook maar gemaakt om 1 keer zo'n grote liefde te hebben in hun leven. Die ontmoet je meestal voor je 35ste. Degene met wie je je gezin bent begonnen. De liefde van je leven eigenlijk. Na je 40ste komen die fase en dat soort gevoelens voor een ander jammergenoeg niet meer terug.
Ik heb ook weemoed naar die tijd en naar zo'n belangrijk iemand in mijn leven. Maar ik ben ook enorm blij dat ik 'bevrijd' ben van mijn grootste liefde. Het is gewoon een andere lvevensfase nu voor mij, met andere voorwaarden voor het samenzijn en andere perspectieven.
Ben je ook niet verbonden nog door kinderen ofzo?
En nee, geen negatief beeld van hem. Realistisch beeld. Ik zie iemand die ik nog graag zie, iemand waarvan ik nog zo goed weet wat het is waarom ik voor hem gevallen ben.
Mijn huidige vriend is echt in alle opzichten anders.
Soms speel ik met het idee alleen verder te gaan. Waarna ik mezelf weer terugfluit. Want de relatie die ik nu heb, beter kan niet (meer)
donderdag 6 augustus 2020 17:25
Ja, dat weet ik wel zeker, dat heb je goed gezien. Ik keek enorm tegen mijn ex man op. Heb eigenlijk nooit opgemerkt dat er achter sommig gedrag een compleet andere motivatie zat. Dat veel boosheid in werkelijkheid angst was, en stress.
Dat zijn enorme discipline ook werd ingegeven door stress en angst. Het was geen wilskracht, maar starheid.
En eerlijk is eerlijk, als je stress hebt iedere keer als er een planning verandert, van iedere verandering van omgeving, van een zekere onvoorspelbaarheid, dan heb je ook stress van mij. En van ons oudste kind.
Mijn huidige lief is de rust zelve. Hij vliegt (steward) en is gewend dat alles continu wijzigt. Hij kan lachen om mijn plannen die honderd keer wijzigen, om alle opties die ik kan verzinnen. Wil er meestal ook wel in mee, want houdt wel van een beetje afwisseling.
Het is een man die veel beter bij mij past, maar waarvoor ik vroeger niet open had gestaan. Omdat ik niet genoeg tegen hem opgekeken had, denk ik inderdaad. Voor sommige dingen moet je ouder worden denk ik.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 17:30
Mabido schreef: ↑06-08-2020 16:59@ To.. therapie kan helpen. Maar ik denk serieus dat sommige mensen hun pijnpunt voor altijd blijven mee dragen ondanks therapie.
Mag ik vragen waarom je je ex-man toch hebt gevraagd of er nog een kans was tussen jullie?
Wat als hij positief had gereageerd? Deze vraag heb ik hem gesteld toen ik alleen was en hij in een relatie. We hebben elkaar na onze breuk niet allebei alleen getroffen zeg maar. Of hij had een relatie of ik..
Hoe zie jij je toekomst met je huidige partner dan? Op het moment is het de allerbeste plan B die ik me ooit had kunnen wensen. Ik kan het nu wel beëindigen maar een andere relatie wordt niet beter dan dat ik nu heb met mijn huidige vriend. Daarbij gaat ex nu met een stoomtreinvaart in zijn nieuwe relatie, wat wrs mijn gevoel ook wel 'triggerd'
donderdag 6 augustus 2020 17:30
ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 17:10Waarom ben je blij dat je bevrijd bent van je grootste liefde?
Ben je ook niet verbonden nog door kinderen ofzo?
En nee, geen negatief beeld van hem. Realistisch beeld. Ik zie iemand die ik nog graag zie, iemand waarvan ik nog zo goed weet wat het is waarom ik voor hem gevallen ben.
Mijn huidige vriend is echt in alle opzichten anders.
Soms speel ik met het idee alleen verder te gaan. Waarna ik mezelf weer terugfluit. Want de relatie die ik nu heb, beter kan niet (meer)
Bij mij is het allemaal iets anders maar ik herken wel dingen die je schrijft. Mijn grootste verliefdheid was uiteindelijk mijn grootste verliefdheid vanwege het beeld dat ik zelf in mijn hoofd van haar gecreëerd had. Ze was eigenlijk behoorlijk verschillend. Omgekeerd was het net zo bleek achteraf. Dat heeft jaren geduurd voor ik dat gevoel echt kwijt was. Mijn grootste liefde is de moeder van mijn kinderen. En ik vind het jammer dat we niet meer samen zijn. Op een of andere manier heb ik zoiets van "Dat was 'r". Maar kans verkeken (en we zijn echt niet zomaar uit elkaar gegaan)
donderdag 6 augustus 2020 17:33
Je wordt ook niet ineens iemand anders, je neemt overal jezelf mee naartoe. Als je van nature al niet gelukkig bent, ben je het na scheiden ook niet. Alles wat in jou zat zit er nog steeds.Mabido schreef: ↑06-08-2020 17:15Ik heb het eerste jaar openlijk gerouwd. Daarna niet meer. Ik rouwde daarna alleen nog maar van binnen en heb me tov iedereen heel groot gehouden.
Mensen denken dat ik het al jaren achter me heb gelaten en dat ik gelukkiger ben geworden na de breuk.
Dat is niet zo. Ik ben niet gelukkiger, ook niet perse ongelukkiger, het voelt gewoon als een achtbaan waar hij eerder uit is gestapt en iemand anders zijn plaats heeft ingenomen waardoor ik de rest van de rit met iemand anders afmaak die het eerste (gezamelijke) stuk van de rit gemist heeft.
Ik weet niet of ik gelukkiger ben, of minder gelukkig. Ik weet wel dat ik nu ontspannen ben, en veel beter tot mijn recht kom (volgens mijn ouders, en met name mijn vader).
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 17:34
ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 17:10........
Soms speel ik met het idee alleen verder te gaan. Waarna ik mezelf weer terugfluit. Want de relatie die ik nu heb, beter kan niet (meer)
Ehh.. kind je bent pas 40.
donderdag 6 augustus 2020 17:35
Maar als het beeld waar jij verliefd op was iets heel anders was dan zij zelf (hoe herkenbaar), dan mis je toch vooral een beeld in je hoofd en niet je ex?Antoon69 schreef: ↑06-08-2020 17:30Bij mij is het allemaal iets anders maar ik herken wel dingen die je schrijft. Mijn grootste verliefdheid was uiteindelijk mijn grootste verliefdheid vanwege het beeld dat ik zelf in mijn hoofd van haar gecreëerd had. Ze was eigenlijk behoorlijk verschillend. Omgekeerd was het net zo bleek achteraf. Dat heeft jaren geduurd voor ik dat gevoel echt kwijt was. Mijn grootste liefde is de moeder van mijn kinderen. En ik vind het jammer dat we niet meer samen zijn. Op een of andere manier heb ik zoiets van "Dat was 'r". Maar kans verkeken (en we zijn echt niet zomaar uit elkaar gegaan)
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 17:50
Ik ben niet gescheiden, maar ik begrijp best dat je weemoed kan hebben naar je (eerste) gezin. De man of vrouw waarmee je samen ouder bent geworden. Waarmee het de bedoeling was samen oud te worden, samen de basis te blijven voor je kinderen. En op zich is het goed te reflecteren op wat er toen anders had gemoeten.
Maar ik denk wel dat je je nu teveel fixeert op wat er in je huidige relatie mist, in plaats van wat er wel is. Kan dat niet een denkfout zijn die je opnieuw aan het maken bent? En dat je deze relatie gaat pas echt gaat waarderen als hij over is?
Maar ik denk wel dat je je nu teveel fixeert op wat er in je huidige relatie mist, in plaats van wat er wel is. Kan dat niet een denkfout zijn die je opnieuw aan het maken bent? En dat je deze relatie gaat pas echt gaat waarderen als hij over is?
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
donderdag 6 augustus 2020 17:52
Een erg herkenbaar topic. Wat hexopbezemsteel schrijft over dat iemand ook bij je levensfase moet passen dat herken ik erg.
Achteraf gezien heb ik ook spijt dat mijn eerste relatie is geëindigd, voor mij voelt hij ook nog steeds als “de ware” ook al was dat op dat moment niet zo. Ik was toen jonger, wilde reizen, plezier maken, me niet vast leggen. Achteraf was wat mij stoorde aan hem misschien ook wel wat mij stoorde aan mijzelf. Ik wilde niet volwassen worden en mij vastleggen. Was bang iets te missen... en juist daardoor liep ik heel veel mis. Problemen die in mijn hoofd toen heel groot waren, die bleken achteraf heel gemakkelijk op te lossen.
Onze levensfases pasten niet uit bij elkaar. Jaren laten toen ik nog steeds met weemoed terug keek hebben we nog eens contact gehad. Hij is verder gegaan met zijn leven, en ik ook. Maar nog regelmatig denk ik “wat als”.
Achteraf gezien heb ik ook spijt dat mijn eerste relatie is geëindigd, voor mij voelt hij ook nog steeds als “de ware” ook al was dat op dat moment niet zo. Ik was toen jonger, wilde reizen, plezier maken, me niet vast leggen. Achteraf was wat mij stoorde aan hem misschien ook wel wat mij stoorde aan mijzelf. Ik wilde niet volwassen worden en mij vastleggen. Was bang iets te missen... en juist daardoor liep ik heel veel mis. Problemen die in mijn hoofd toen heel groot waren, die bleken achteraf heel gemakkelijk op te lossen.
Onze levensfases pasten niet uit bij elkaar. Jaren laten toen ik nog steeds met weemoed terug keek hebben we nog eens contact gehad. Hij is verder gegaan met zijn leven, en ik ook. Maar nog regelmatig denk ik “wat als”.
donderdag 6 augustus 2020 17:52
Tja ik was jong en naïef. Maar ik heb juist voor karakters zoals dat van haar een aversie ontwikkeld (terwijl er niks mis is met haar hoor). Die mis ik dus niet bepaald. Maar ik denk dat je hormonaal zo geprogrammeerd bent om je gevoelens dan zo extreem te maken dat ze je de rest van je leven beïnvloeden.Hexopbezemsteel schreef: ↑06-08-2020 17:35Maar als het beeld waar jij verliefd op was iets heel anders was dan zij zelf (hoe herkenbaar), dan mis je toch vooral een beeld in je hoofd en niet je ex?
donderdag 6 augustus 2020 17:55
Ik zit niet in deze situatie maar ik vind het wel interessant om te lezen. We zijn 15 jaar samen en 2 kids van 3 en 5 en we hebben ook wel periodes dat het minder botert zeg maar. En ik ben het nooit écht van plan geweest maar soms is dat stemmetje daar wel: opnieuw beginnen, vrij zijn. Maar uiteindelijk hou ik gewoon heel veel van hem. Kinderen maken het niet makkelijker soms. En we hebben idd zóveel meegemaakt.
TO, wat zijn die sneltreinvaartplannen als ik mag vragen? Of is dat te herkenbaar?
TO, wat zijn die sneltreinvaartplannen als ik mag vragen? Of is dat te herkenbaar?
donderdag 6 augustus 2020 17:55
Daar heb ik inderdaad ook al bij stilgestaan, fijn dat je me deze spiegel voorhoudt.nederlandsevrouw schreef: ↑06-08-2020 17:50Ik ben niet gescheiden, maar ik begrijp best dat je weemoed kan hebben naar je (eerste) gezin. De man of vrouw waarmee je samen ouder bent geworden. Waarmee het de bedoeling was samen oud te worden, samen de basis te blijven voor je kinderen. En op zich is het goed te reflecteren op wat er toen anders had gemoeten.
Maar ik denk wel dat je je nu teveel fixeert op wat er in je huidige relatie mist, in plaats van wat er wel is. Kan dat niet een denkfout zijn die je opnieuw aan het maken bent? En dat je deze relatie gaat pas echt gaat waarderen als hij over is?
Wat je mist iets vaak pas wanneer je het kwijt bent he?
donderdag 6 augustus 2020 17:57
Nou! Precies dit. Maar dan is degene niet uit mijn leven. Frustrerend soms.madamecannibale schreef: ↑06-08-2020 17:52Een erg herkenbaar topic. Wat hexopbezemsteel schrijft over dat iemand ook bij je levensfase moet passen dat herken ik erg.
Achteraf gezien heb ik ook spijt dat mijn eerste relatie is geëindigd, voor mij voelt hij ook nog steeds als “de ware” ook al was dat op dat moment niet zo. Ik was toen jonger, wilde reizen, plezier maken, me niet vast leggen. Achteraf was wat mij stoorde aan hem misschien ook wel wat mij stoorde aan mijzelf. Ik wilde niet volwassen worden en mij vastleggen. Was bang iets te missen... en juist daardoor liep ik heel veel mis. Problemen die in mijn hoofd toen heel groot waren, die bleken achteraf heel gemakkelijk op te lossen.
Onze levensfases pasten niet uit bij elkaar. Jaren laten toen ik nog steeds met weemoed terug keek hebben we nog eens contact gehad. Hij is verder gegaan met zijn leven, en ik ook. Maar nog regelmatig denk ik “wat als”.
Want we zijn nu ouder, rustiger, wijzer. Zie nu wat er fout ging.
Bij mij is het de 'had ik maar / hadden we maar....'
donderdag 6 augustus 2020 17:59
Stappen die je neemt in een relatie die niet of niet makkelijk terug te draaien zijn zeg maar...Lievejetje schreef: ↑06-08-2020 17:55Ik zit niet in deze situatie maar ik vind het wel interessant om te lezen. We zijn 15 jaar samen en 2 kids van 3 en 5 en we hebben ook wel periodes dat het minder botert zeg maar. En ik ben het nooit écht van plan geweest maar soms is dat stemmetje daar wel: opnieuw beginnen, vrij zijn. Maar uiteindelijk hou ik gewoon heel veel van hem. Kinderen maken het niet makkelijker soms. En we hebben idd zóveel meegemaakt.
TO, wat zijn die sneltreinvaartplannen als ik mag vragen? Of is dat te herkenbaar?
donderdag 6 augustus 2020 17:59
Pfff....je blaast het wel een beetje op. Maakt het mooier, romantischer dan het feitelijk is.Mabido schreef: ↑06-08-2020 16:56Mijn ex en ik zijn elkaars eersten. We zijn samen voor het eerst ouders geworden. Dat is iets wat je voor áltijd mee draagt. Het heeft iets magisch, dat beleef je niet met iedereen. Met mij is hij voor het eerst vader geworden.
Daarna heb ik zo een groot avontuur, zo iets wonderbaarlijk nooit meer met iemand meegemaakt.
Hij wel.
Ik vind het ook niet eerlijk naar je huidige partner toe. Die heeft recht op iemand die 100% voor hem gaat
Frankly my dear, I don"t give a damn
