Is er wel een toekomst voor ons?

In totaal 5 jaar samen geweest. In die 5 jaar wel meerdere keren een “pauze” gehad. Om het zo maar even te zeggen: een knipperlichtrelatie. Ik ben momenteel 22 jaar, hij is 27 jaar. Ik heb er zelf het vaakst een punt achter gezet. Dit om verschillende redenen. Telkens als ik eindelijk voor mezelf had gekozen en het goed met me ging kwam hij onverwachts toch weer in mijn leven. Ik denk dat we steeds bij elkaar terug komen omdat het makkelijk is en vertrouwd aanvoelt. Je kent elkaar toch al lang en weet wat je kunt verwachten. Echter dacht ik bij elk nieuw begin dat hij veranderd was. Helaas niet dus. Daarom komen bij mij elke keer weer diezelfde irritaties en twijfels terug.

Om een paar voorbeelden te noemen:
Hij is erg kinderachtig voor zijn leeftijd, is totaal niet bezig met zijn toekomst. Werkt amper en vind het wel prima zo om dagelijks te “chillen”. Kan niet met geld omgaan, woont nog bij zijn ouders. Verbiedt mij veel en doet zelf juist alles. En is ook nog erg jaloers.

We hebben ook samengewoond. Dit ging helaas niet goed. Ik heb het maar 8 maanden volgehouden. Ik was bijna elke avond alleen thuis. Hij had elke keer wel iets te doen. Nam vaak vrienden mee om te gamen.. je raadt het al: FIFA. Urgh. Hierdoor zat ik vaak op de slaapkamer omdat ik er simpelweg niet bij mocht zijn. Ik had toentertijd weinig vrienden. Vooral omdat ze mijn keuzes niet accepteerde om weer bij hem terug te gaan.
Er werden dus nog weinig dingen samen gedaan. Ook gemeenschap gebeurde niet meer. Het typische “jij begint niet, dus ik begin niet”. Vaak had ik ook geen zin, omdat ik niet alleen daar goed voor ben.

Ik ben zelf gelijk daarna opzoek gegaan naar appartementen en woon inmiddels alweer 2 jaar op mezelf. Ik vind het wel lekker zo. Niemand om je heen die op je let. Je kunt zelf bepalen wat je doet.

Momenteel zijn we weer 3 weekjes samen. Maar zoals al eerder benoemd krijg ik opnieuw die twijfels en irritaties. Omdat nogmaals, niks veranderd is. Helemaal niks. Hierdoor kan ik ook niet zeggen of ik wel van hem houd en of ik wel verliefd ben. Ik ben iemand die graag aandacht krijgt en van genegenheid houdt. Ik heb de grootste kopzorgen om hem omdat ik ook wil dat hij het goed heeft en zijn leven op orde krijgt.
Ik vind het moeilijk om hem te kwetsen. Ook al weet ik dat het beter is om ieder een eigen weg in te gaan.

Hij snapt vaak ook niet hoe ik zo snel kan switchen van gevoel/gedrag. Dit is denk ik vooral omdat ik het wel telkens probeer en het graag zie gebeuren om samen te zijn maar door bovenstaande dingen hierin niet meer echt geloof. Als hij naast mij op de bank zit, is hij ook alleen maar bezig met zijn telefoon. Spelletjes spelen en voetbalfilmpjes kijken. Niet bepaald gezellig dus.

Ik wil niets liever dan een gezonde relatie en toekomst met iemand. Over een aantal jaar kindjes enzovoort. Naar mijn mening beschikt deze relatie niet eens over een/de basis.

Moet ik hiermee doorgaan, en waarschijnlijk nog heel wat jaren weggooien, of voor mijzelf kiezen en genieten van mijn “jonge” jaren zoals hij ook heeft gedaan (zie leeftijdsverschil). Ik zit al genoeg op de bank als ik met hem ben waardoor ik me soms een oude oma voel. Als ik vrijgezel ben, ben ik eigenlijk alleen maar weg met vriendinnen. Deze vriendschappen heb ik gelukkig wel weer kunnen opbouwen.

Er zijn zeker ook positieve dingen aan hem en ik kan ook met hem lachen. Het gaat mij inderdaad te ver als de negatieve dingen overheersen en hij daarbij ook helaas profiteert van mijn financiële toestand. Dit was tijdens het samenwonen ook al. Hij heeft zelfs ook een keer zonder te overleggen een vakantie geboekt, waardoor ik de huur en vaste lasten helemaal kon betalen omdat meneer hier geen geld meer voor had. Dat was voor mij ook toen de druppel en ben ik daar per direct vertrokken. Kon hij het zelf maar opsoppen.

Het maakt me soms ook bang hoe boos hij kan worden. Als ik bijvoorbeeld een avondje weg wil met vriendinnen word ik al uitgemaakt voor hoer, slet, val kapot en flikker op.

Ik weet dat ik beter af ben zonder. En ik schaam me ook best wel dat het al zo vaak aan en uit is gegaan. Vrienden van hem houden zelfs weddenschappen..

Madeliefjees schreef: ↑

24-05-2018 15:21

Je ging al samenwonen met die dweil toen je 19 was. Wat vonden jou ouders daarvan?

Omdat ze hem vertrouwde doordat hij ouder was/is.
Achteraf bleek echter dat hij gewoon op zichzelf wilde wonen en dat ik kon betalen voor alles.
Daarom mocht ik natuurlijk ook niet gezien worden als zijn vrienden langskwamen.

nessemeisje schreef: ↑

24-05-2018 15:29

Mmmh, ik twijfel nog over die toekomst. Ik bedoel, hij klinkt wel echt héél erg leuk.
...
Wil je echt zo graag een relatie dat je hier genoegen mee neemt?

Nee, ik vind het ook prima om vrijgezel te zijn hoor. Niks mis mee.
Geen verplichtingen wat ik nu juist alleen maar heb.

Ik ben door deze relatie ook veel sterker geworden en weet nu wat ik waard ben.
Dat ik bepaalde dingen niet moet pikken.