Relaties
alle pijlers
Tijd voor acceptatie?
woensdag 16 januari 2019 00:01
Goedenavond allen,
Ik ben Iris, 31 jaar oud (volgende maand 32), en mijn hele leven single.
Jullie hebben het hier vast al vaker gelezen of in jullie eigen kring gehoord of misschien herken je je in deze openingspost:
Leuk leven, lieve familie en vrienden, genoeg zelfvertrouwen, leuke baan, leuke hobby's...en dus eigenlijk gewoon een leuk leven.
Een relatie heb ik nooit gehad, dus geen verkering op de basisschool/middelbare school, ook niet tijdens mijn studie. Het is gewoon nooit gebeurd. Ik dacht toentertijd: 'Dat komt later wel.' Inmiddels is dit veranderd in 'Dat komt nooit.'
Ik weet het, en degenen die in hetzelfde schuitje zitten herkennen dit ongetwijfeld:
-Je bent nog maar 31 (32) !
-Gewoon niet mee bezig zijn,en genieten, dan komt het vanzelf
-Jouw tijd komt nog wel
-Getrouwd zijn is niet alles hoor!
Etc
Ik gaf hierboven aan dat ik nog nooit een relatie heb gehad, dat is niet geheel waar, in mei 2017 had ik een blinddate met een neef van een goede vriendin. En dat werd wat, echter zijn moeder was twee weken voor onze blinddate overleden. Na 2 maanden was de afleiding en troost die ik hem bezorgde wel voorbij. Aangezien dit de eerste keer in mijn leven was dat ik iemand (in romantische zin) had om mee uiteten te gaan, te praten, naar toe te gaan, klampte ik me nadat hij me vertelde (dat zijn gevoel weg is) aan hem vast. Het is niet makkelijk voor iedereen om een partner te vinden, en het idee dat ik weer terug bij af was + ik was stapelverliefd!....het lukte mij 8 maanden om deze neprelatie in stand te houden. Hij had medelijden met mij als 30-jarige + hij was werkloos en vroeg me voortdurend om geld, na 8 maanden kreeg ik een sms bericht dat hij me nooit meer wil zien. Nog geprobeerd te bellen (maar ik was geblokkeerd) langsgegaan (en zowat gesmeekt om bij me te blijven, maar hij zei gevoelloos dat hij er geen zin meer in heeft). Achteraf besefte ik me pas dat ik alleen troost en afleiding was. Hij was nooit verliefd op mij. Vandaar dat ik dit geen echte relatie noem. Ik ben overigens ook nog steeds maagd, want hij wou niet intiem met me zijn.
Dus 32 jaar en maar 1 neprelatie gebaseerd op troost en geld.
-Meer uitgaan? Doe ik al genoeg. Overigens weet ik best dat er genoeg huismussen zijn die maar 1 keer het huis uit hoeven te stappen en dan in de supermarkt hun ware tegenkomen.
-Misschien ontmoet je op je werk iemand?! Nee, nooit gebeurd!
-Tinder, datingsites!!! Ja, die werken idd bij mij. Diverse afspraken gehad, maar na die afspraakjes willen ze me direct mee naar huis nemen. En dat is niet wat ik zoek. Of zodra ik aangeef dat ik een serieuze relatie wil, rennen ze weg.
Het begint inmiddels tot me door te dringen dat ik bij de groep vrouwen hoor, die altijd alleen zullen blijven. Een deel van die groep kiest daar zelf voor (carrieretijgers, of vrouwen die er niet op zitten te wachten).
Maar hoe accepteren vrouwen die wel altijd droomde van een man en kinderen uiteindelijk dat het gewoon niet gaat gebeuren?
Ik zoek hier dus niet naar medeleven. Ik zou graag ervaringen willen van vrouwen die hebben geaccepteerd dat ze altijd alleen blijven? Is het toch mogelijk gelukkig te zijn? Ik weet namelijk echt niet hoe. Ik ben vrolijk, lach veel, maar eigenlijk zit er na die neprelatie voortdurend een brok in mijn keel, en soms wanneer ik alleen ben dan laat ik de tranen toe. En wanneer die tranen eruitkomen voel ik heel veel pijn (waarom weet ik niet)
Ik weet het, het huwelijk, gezin is niet zo geweldig als het lijkt. Ook ik zie genoeg stellen om me heen uit elkaar gaan. Maar tenminste hebben die stellen het mogen meemaken, voor mij zit dat er niet in. Hoe leer ik om dit te accepteren en toch gelukkig te zijn? Ik wil die brok weg, en ik wil geem pijn/verdriet meer voelen!
Er zijn immers genoeg vrouwen vrijgezel!
Ik ben Iris, 31 jaar oud (volgende maand 32), en mijn hele leven single.
Jullie hebben het hier vast al vaker gelezen of in jullie eigen kring gehoord of misschien herken je je in deze openingspost:
Leuk leven, lieve familie en vrienden, genoeg zelfvertrouwen, leuke baan, leuke hobby's...en dus eigenlijk gewoon een leuk leven.
Een relatie heb ik nooit gehad, dus geen verkering op de basisschool/middelbare school, ook niet tijdens mijn studie. Het is gewoon nooit gebeurd. Ik dacht toentertijd: 'Dat komt later wel.' Inmiddels is dit veranderd in 'Dat komt nooit.'
Ik weet het, en degenen die in hetzelfde schuitje zitten herkennen dit ongetwijfeld:
-Je bent nog maar 31 (32) !
-Gewoon niet mee bezig zijn,en genieten, dan komt het vanzelf
-Jouw tijd komt nog wel
-Getrouwd zijn is niet alles hoor!
Etc
Ik gaf hierboven aan dat ik nog nooit een relatie heb gehad, dat is niet geheel waar, in mei 2017 had ik een blinddate met een neef van een goede vriendin. En dat werd wat, echter zijn moeder was twee weken voor onze blinddate overleden. Na 2 maanden was de afleiding en troost die ik hem bezorgde wel voorbij. Aangezien dit de eerste keer in mijn leven was dat ik iemand (in romantische zin) had om mee uiteten te gaan, te praten, naar toe te gaan, klampte ik me nadat hij me vertelde (dat zijn gevoel weg is) aan hem vast. Het is niet makkelijk voor iedereen om een partner te vinden, en het idee dat ik weer terug bij af was + ik was stapelverliefd!....het lukte mij 8 maanden om deze neprelatie in stand te houden. Hij had medelijden met mij als 30-jarige + hij was werkloos en vroeg me voortdurend om geld, na 8 maanden kreeg ik een sms bericht dat hij me nooit meer wil zien. Nog geprobeerd te bellen (maar ik was geblokkeerd) langsgegaan (en zowat gesmeekt om bij me te blijven, maar hij zei gevoelloos dat hij er geen zin meer in heeft). Achteraf besefte ik me pas dat ik alleen troost en afleiding was. Hij was nooit verliefd op mij. Vandaar dat ik dit geen echte relatie noem. Ik ben overigens ook nog steeds maagd, want hij wou niet intiem met me zijn.
Dus 32 jaar en maar 1 neprelatie gebaseerd op troost en geld.
-Meer uitgaan? Doe ik al genoeg. Overigens weet ik best dat er genoeg huismussen zijn die maar 1 keer het huis uit hoeven te stappen en dan in de supermarkt hun ware tegenkomen.
-Misschien ontmoet je op je werk iemand?! Nee, nooit gebeurd!
-Tinder, datingsites!!! Ja, die werken idd bij mij. Diverse afspraken gehad, maar na die afspraakjes willen ze me direct mee naar huis nemen. En dat is niet wat ik zoek. Of zodra ik aangeef dat ik een serieuze relatie wil, rennen ze weg.
Het begint inmiddels tot me door te dringen dat ik bij de groep vrouwen hoor, die altijd alleen zullen blijven. Een deel van die groep kiest daar zelf voor (carrieretijgers, of vrouwen die er niet op zitten te wachten).
Maar hoe accepteren vrouwen die wel altijd droomde van een man en kinderen uiteindelijk dat het gewoon niet gaat gebeuren?
Ik zoek hier dus niet naar medeleven. Ik zou graag ervaringen willen van vrouwen die hebben geaccepteerd dat ze altijd alleen blijven? Is het toch mogelijk gelukkig te zijn? Ik weet namelijk echt niet hoe. Ik ben vrolijk, lach veel, maar eigenlijk zit er na die neprelatie voortdurend een brok in mijn keel, en soms wanneer ik alleen ben dan laat ik de tranen toe. En wanneer die tranen eruitkomen voel ik heel veel pijn (waarom weet ik niet)
Ik weet het, het huwelijk, gezin is niet zo geweldig als het lijkt. Ook ik zie genoeg stellen om me heen uit elkaar gaan. Maar tenminste hebben die stellen het mogen meemaken, voor mij zit dat er niet in. Hoe leer ik om dit te accepteren en toch gelukkig te zijn? Ik wil die brok weg, en ik wil geem pijn/verdriet meer voelen!
Er zijn immers genoeg vrouwen vrijgezel!
woensdag 16 januari 2019 01:00
Omdat dat leuk is en fijn? Omdat je dan een soulmate hebt, iemand om s avonds tegenaan te kruipen, iemand die naar je luistert en je lief hebt? Om samen de zorgen te delen, plezier te maken of gewoon samen zwijgen?
Ik vond single zijn echt niet leuk.
ik geef mn bek ook maar een douw
woensdag 16 januari 2019 01:09
‘’Tinder, datingsites!!! Ja, die werken idd bij mij. Diverse afspraken gehad, maar na die afspraakjes willen ze me direct mee naar huis nemen. En dat is niet wat ik zoek. Of zodra ik aangeef dat ik een serieuze relatie wil, rennen ze weg.‘’
Ohja, niemand op een datingsite wil een vaste relatie. Je bent de enige in Nederland die rond die leeftijd een vaste relatie wilt.
En na 4 dates moet het nog steeds dierentuin zijn, want bij iemand thuis is het een sex hal?
Hoe denk/communiceer jij met dates?
Heb ook wel eens iemand die in bericht 2 zegt: ben jij klaar om er helemaal voor te gaan?
Toen ben ik hard weg gelopen ja. Ik ken diegene niet eens. Als jij ook zo’n iemand bent zou ik aan je skills werken.
Je moet toch op zo’n site al aangeven of je een relatie zoekt of vriendschap oid?
Of ga je het dan nog een vragen? Dan loopt iemand wel weg ja. Claimend overkomen over een vaste relatie maar niet naar iemand huis willen filmpje kijken.
Wat wil je dan? Een vaste relatie, maar elkaar eerst 40 keer ontmoeten buiten huis? En dan na de 41e keer wel de sex kelder in bij die man?
Ohja, niemand op een datingsite wil een vaste relatie. Je bent de enige in Nederland die rond die leeftijd een vaste relatie wilt.
En na 4 dates moet het nog steeds dierentuin zijn, want bij iemand thuis is het een sex hal?
Hoe denk/communiceer jij met dates?
Heb ook wel eens iemand die in bericht 2 zegt: ben jij klaar om er helemaal voor te gaan?
Toen ben ik hard weg gelopen ja. Ik ken diegene niet eens. Als jij ook zo’n iemand bent zou ik aan je skills werken.
Je moet toch op zo’n site al aangeven of je een relatie zoekt of vriendschap oid?
Of ga je het dan nog een vragen? Dan loopt iemand wel weg ja. Claimend overkomen over een vaste relatie maar niet naar iemand huis willen filmpje kijken.
Wat wil je dan? Een vaste relatie, maar elkaar eerst 40 keer ontmoeten buiten huis? En dan na de 41e keer wel de sex kelder in bij die man?
woensdag 16 januari 2019 03:14
Ik zit niet in dezelfde situatie, maar ik kan je wel tips geven uit mijn eigen ervaring.
Zorg dat je ervaart intiem te worden met mannen. Ik was zelf ook een laatbloeier ( op mijn 20e mijn eerste ervaring), maar die druk om een relatie te hebben werd een stuk minder toen ik ontmaagd was. Ik was natuurlijk wel jonger dan jij, maar het leert je losser worden met mannen. Die druk van ‘ik moet nu een relatie hebben’, werd bij mij minder nadat ik geen maagd meer was. Hierdoor werd ik losser in omgang en werd ik een juist nog aantrekkelijker voor mannen. Ik ben zelf vrij snel mijn man tegengekomen die ook best blue was.
Mijn advies is, ga daten, veel mensen ontmoeten en laat jezelf een beetje los. Misschien kan je hulp krijgen van een mannelijke escort? Dat de drempel lager wordt, met seksueel contact met mannen.
Zorg dat je ervaart intiem te worden met mannen. Ik was zelf ook een laatbloeier ( op mijn 20e mijn eerste ervaring), maar die druk om een relatie te hebben werd een stuk minder toen ik ontmaagd was. Ik was natuurlijk wel jonger dan jij, maar het leert je losser worden met mannen. Die druk van ‘ik moet nu een relatie hebben’, werd bij mij minder nadat ik geen maagd meer was. Hierdoor werd ik losser in omgang en werd ik een juist nog aantrekkelijker voor mannen. Ik ben zelf vrij snel mijn man tegengekomen die ook best blue was.
Mijn advies is, ga daten, veel mensen ontmoeten en laat jezelf een beetje los. Misschien kan je hulp krijgen van een mannelijke escort? Dat de drempel lager wordt, met seksueel contact met mannen.
Voor iedereen een groene tuin
woensdag 16 januari 2019 13:18
Ik (33) heb ook nooit een serieuze relatie gehad. Alleen een paar kalverliefdes en een FWB gehad. Ik was nooit echt verliefd op die mannen, vond ze alleen net wat aardiger. Ze versierden mij en ik gaf het even een kans. Dacht dat ik niks beters kon krijgen. Ik werd er niet gelukkiger van. Hoe langer ik ze kende hoe meer ik me juist ging ergeren. Onze interesses waren ook erg verschillend en dan ben ik gauw uitgepraat. Nog nooit iemand tegengekomen waar ik echt die klik mee heb. Meestal ben ik een happy single. Vind het heerlijk om mijn eigen gang te gaan, met niemand rekening te hoeven houden. In een relatie moet je veel investeren en ik vind iets al snel gedoe. Soms lijkt het me mooi om een soulmate te hebben. Maar het is vooral een kwestie van geluk of pech hebben dat je diegene tegenkomt. Een kinderwens heb ik niet, dus heb geen haast. Lijkt BAM-moeder worden je niks? Het lijkt me enorm zwaar, maar bij sommige vrouwen is de kinderwens zo sterk aanwezig dat ze daar voor gaan.
donderdag 17 januari 2019 00:16
Niet om denigrerend te doen maar in dat topic zitten toch vooral mensen die al relatie-en sekservaring hebben, maar gewoon lange tijd geen relatie hebben gehad. Dat is ook niet fijn uiteraard, maar geheel anders dan iemand die nog niks heeft meegemaakt. Op dit forum bestaat er niet echt een algemeen topic voor mensen die 0,0 ervaring hebben...
donderdag 17 januari 2019 00:21
Is dat niet echt heel gemakkelijk om te zeggen als je zelf wel ervaring hebt opgedaan? Ieder mens heeft verlangens en wensen in zijn leven. Een diepe connectie met iemand willen hebben lijkt me iets vrij menselijks. Stel je maar eens voor dat je heel uw leven naar iets verlangt maar het niet kan krijgen, terwijl je moet toezien hoe dat bij anderen wel werkt.
Jouw post is goed bedoeld maar helpt niet echt. De situatie van TO blijft kut, hoe kut andere mensen het op andere vlakken ook moge hebben...
moderatorviva wijzigde dit bericht op 17-01-2019 11:52
Reden: Privacy
Reden: Privacy
52.47% gewijzigd
zaterdag 19 januari 2019 17:52
Ik zou het niet opgeven. De jaren 30 zijn de nieuwe jaren 20. Denk: Sex and the City. Blijf geloven en proberen en heb vooral plezier tijdens het proces. Als je het blijft proberen dan kan het ook spannend blijven. Nieuwe dingen uitproberen of leren helpt ook om nieuwe mensen te leren kennen waarvan je nooit had verwacht dat dat misschien iets voor je zou zijn. Zolang je leeft kunt je iemand ontmoeten, voor mij klinkt dat vrij logisch. En hoe ouder je word, hoe beter je weet wie je bent en waar je aan toe bent en juist hoe dichter je bij de kans komt iemand te ontmoeten die wel goed voor je is en bij je past. En bij elke leeftijd ontdek je weer je nieuwe "mojo" of "swag". Je kunt je jezelf herontdekken als 30 jarige, je 40 jarige versie en die zijn weer anders dan je 50 jarige versie en misschien vind je 50 jarige versie wel eindelijk de ware. Dus nooit denken dat het na je 30ste voorgoed voorbij is, want wie bedenkt dat nou?
zaterdag 19 januari 2019 17:55
Bovendien is iedereen anders en vind de ene gewoon later iemand dan de andere. De meeste vinden misschien wel iemand voor hun 30ste maar de meesten scheiden ook weer na hun wat.. 50ste? Ik zit zelf in de wetenschap en de precieze statistieken ken ik niet, maar er is altijd een kans en die kun je zelf beïnvloeden en vergroten, door ervoor te blijven werken en er positief in te blijven staan.
