Entertainment
alle pijlers
IDFA 2doc Pilotenmasker, over kinderen met kanker...
woensdag 22 november 2017 21:14
Och wat heb ik moeten huilen. Mijn hart is helemaal aan gruzelementen en ik ben er kapot van. Als je het aankan is het echt de moeite waard om naar te kijken. Het geeft het meest realistische beeld dat ik ooit gezien heb vanuit het kinderperspectief over kanker weer. Rauw en niet geregisseerd. Wat dat betreft een must-see.
Maar wat vind ik dit een mooie documentaire. Wat is het echt. Integer. Lief. Schrijnend. Verdrietig. Mooi. Treffend. Integer. Dichtbij; je kan die schitterende kindjes bijna aanraken. De angst en wanhoop is zo voelbaar.
Elke traan raakte me tot in mijn ziel. Hartverscheurend en confronterend.
Ik zit al twee dagen met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel.
Want deze kinderen waren ooit mijn kind........
Maar wat vind ik dit een mooie documentaire. Wat is het echt. Integer. Lief. Schrijnend. Verdrietig. Mooi. Treffend. Integer. Dichtbij; je kan die schitterende kindjes bijna aanraken. De angst en wanhoop is zo voelbaar.
Elke traan raakte me tot in mijn ziel. Hartverscheurend en confronterend.
Ik zit al twee dagen met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel.
Want deze kinderen waren ooit mijn kind........
woensdag 22 november 2017 21:33
woensdag 22 november 2017 22:10
Het is jaren onze wereld geweest en het staat in mijn ziel gekerfd.
Het is als de dag van gisteren, en toch tegelijkertijd zo ver weg...
Dit verdriet en deze angst gaan nooit meer over. En deze kinderen zijn zulke dappere strijders. Ik neem mijn petje af voor elk kind en elke ouder in deze nachtmerrie. Het is de hel op aarde.
Het is als de dag van gisteren, en toch tegelijkertijd zo ver weg...
Dit verdriet en deze angst gaan nooit meer over. En deze kinderen zijn zulke dappere strijders. Ik neem mijn petje af voor elk kind en elke ouder in deze nachtmerrie. Het is de hel op aarde.
woensdag 22 november 2017 22:29
Verschrikkelijk, heel wat traantjes gelaten net.
To, ik heb het van relatief dichtbij meegemaakt, daar moest ik al mijn best doen om mijn tranen in te houden elke keer als ik op de afdeling rondliep. Wat een horror. Oneerlijk. Heftig. Kan mij voorstellen dat het weer opnieuw pijn in je buik veroorzaakt!
woensdag 22 november 2017 22:30
Ik heb hem ook gezien. Erg mooi en aangrijpend. Hoewel ik het wat langdradig vond, zit ik er steeds mee in mijn hoofd. Vooral dat pillendrama, moeder die stug doortelt tot 5 en dan het medicijn bij het kind naar binnen duwt, terwijl het kind paniekerig roept dat ze van het tellen écht niet rustiger wordt. Vraag me af hoeveel trauma's ze al wel niet zou hebben op zo'n jonge leeftijd... en ik vind het lastig om de aanpak van die moeder te begrijpen. Maar dat ligt misschien ook aan hoe ze het in beeld hebben gebracht.
woensdag 22 november 2017 22:42
Die moeder vond ik heel doortastend en ondertussen heel liefdevol, ik vond het juist knap, het moet hoe dan ook gebeuren en als je 1 keer toegeeft dan blijf je voortaan worstelen en je moet die medicijnen geven anders gaat je kind dood.. moeder is inmiddels zelf een halve verpleegster na al die behandelingen.LilyP schreef: ↑22-11-2017 22:30Ik heb hem ook gezien. Erg mooi en aangrijpend. Hoewel ik het wat langdradig vond, zit ik er steeds mee in mijn hoofd. Vooral dat pillendrama, moeder die stug doortelt tot 5 en dan het medicijn bij het kind naar binnen duwt, terwijl het kind paniekerig roept dat ze van het tellen écht niet rustiger wordt. Vraag me af hoeveel trauma's ze al wel niet zou hebben op zo'n jonge leeftijd... en ik vind het lastig om de aanpak van die moeder te begrijpen. Maar dat ligt misschien ook aan hoe ze het in beeld hebben gebracht.
Maar heb ook heel wat tranen gelaten om die kleintjes die huilend rotbehandelingen ondergaan en misselijk worden en ronddraaien in scans.
donderdag 23 november 2017 07:25
nu nog wéér moed verzamelen voor deel twee. Wat een hel....en je moet,moet door...no way back.Hoe grenzen oprekken...
donderdag 23 november 2017 07:53
Heb gisteravond gekeken en ook wat traantjes gelaten. Die moeder was juist duidelijk met die medicijnen, vond het vooral voor die moeder ook heftig want ze wil het zelf ook niet zo maar ze moet want die medicijnen moeten geslikt worden. Denk als ze 1x toegeeft dat het ritueel alleen maar langer wordt. Je bent als ouder zo onmachtig.
donderdag 23 november 2017 07:57
Idd, het moet toch gebeuren en kinderen zijn sterk hoor. Mijn naaste familielidje heeft twee jaar in de ellende gezeten, wordt goed in de gaten gehouden nog steeds, maar pakt het leven weer als een 'normaal' kind op.Trapkast schreef: ↑23-11-2017 07:53Heb gisteravond gekeken en ook wat traantjes gelaten. Die moeder was juist duidelijk met die medicijnen, vond het vooral voor die moeder ook heftig want ze wil het zelf ook niet zo maar ze moet want die medicijnen moeten geslikt worden. Denk als ze 1x toegeeft dat het ritueel alleen maar langer wordt. Je bent als ouder zo onmachtig.
donderdag 23 november 2017 09:16
donderdag 23 november 2017 09:46
Ik heb alleen het laatste kwartier niet gezien, toen MOEST ik weg.
Ik vond het wel indrukwekkend, vooral ook in het begin. Owen die niet in de tunnel wilde. Die paniek. En dan de ouders die (begrijpelijk) een beetje moedeloos werden en wat ongeduldig, want het moet toch gebeuren.
Ik vond het verder wel een vrij rommelige documentaire. Ik wist op een bepaald moment niet meer helemaal zeker naar welk kindje ik nu zat te kijken.
Ik vond het wel indrukwekkend, vooral ook in het begin. Owen die niet in de tunnel wilde. Die paniek. En dan de ouders die (begrijpelijk) een beetje moedeloos werden en wat ongeduldig, want het moet toch gebeuren.
Ik vond het verder wel een vrij rommelige documentaire. Ik wist op een bepaald moment niet meer helemaal zeker naar welk kindje ik nu zat te kijken.
donderdag 23 november 2017 10:01
Ik heb ook gekeken en keihard zitten huilen. Mijn moederhart brak, maar wat een respect voor ouders en kinderen die deze hel doorstaan. En niet te vergeten hun omgeving. Hoe machteloos ben je als kind dit door moet maken.
Ik vond het mooi gefilmd ook, alles vanuit het perspectief van het kind, maar wel met flarden van de gesprekken van de de volwassenen op de achtergrond. Het gesprek van de ouders met Owen over hoe ze hem moeten vertellen dat hij was uitbehandeld vond ik echt hartverscheurend, vooral omdat je dat opgeblazen zieke koppie steeds zag. En dat hij zo ziek was dat hij nauwelijks kon genieten van zijn rit in de politieauto...
Ik heb mijn zoontje overdreven veel geknuffeld na het kijken...
Ik vond het mooi gefilmd ook, alles vanuit het perspectief van het kind, maar wel met flarden van de gesprekken van de de volwassenen op de achtergrond. Het gesprek van de ouders met Owen over hoe ze hem moeten vertellen dat hij was uitbehandeld vond ik echt hartverscheurend, vooral omdat je dat opgeblazen zieke koppie steeds zag. En dat hij zo ziek was dat hij nauwelijks kon genieten van zijn rit in de politieauto...
Ik heb mijn zoontje overdreven veel geknuffeld na het kijken...
donderdag 23 november 2017 12:17
Ik kijk nu. En ik huil . Verschrikkelijk.
donderdag 23 november 2017 12:25
Ja..
Ik snap niet dat ze die kinderen in zo'n kil tussenstation stoppen, lijkt wel of ze op school wonen.
Met van die simpele tijdelijk ingerichte kamers zodat je je nooit ergens thuis voelt bovenop dat je geen thuis hebt.
Daar zou zoveel in verbeterd kunnen worden.
donderdag 23 november 2017 12:32
Afschuwelijk. Ik kan er niet over uit.alinea schreef: ↑23-11-2017 12:25Ja..
Ik snap niet dat ze die kinderen in zo'n kil tussenstation stoppen, lijkt wel of ze op school wonen.
Met van die simpele tijdelijk ingerichte kamers zodat je je nooit ergens thuis voelt bovenop dat je geen thuis hebt.
Daar zou zoveel in verbeterd kunnen worden.
