Kinderen
alle pijlers
zoon leerprobleem, school communiceert niet
donderdag 22 juni 2017 10:49
We zijn vanaf afgelopen december aan het tobben met school; toen kregen we ineens bericht dat zoon in groep 3 ernstige leerproblemen had, en dat er iemand moest komen observeren. We hebben hier aan meegewerkt in het trage, trage tempo van de school en de dame die kon observeren, en pas een week geleden ofzo kregen we de rapportage, die alleen maar een opsomming was van feiten die je juf ook al gemeld had.
Okee; een test is dus echt nodig om te kijken of zoon ADD, Asperger, hoogbegaafdheid of iets anders heeft waardoor zijn informatieverwerking zo anders verloopt. Hij kan zich nog niet eens 20% van een inhoudelijke les concentreren en loopt inmiddels achter met lezen en rekenen. Voor de rest wordt hij omschreven als humorvol, slim, verbaal sterk, kan goed dingen uitleggen, is zachtaardig, en dromerig bij alle routinematige zaken. Hij ligt goed in de klas, heeft vrienden en een klik met de juf. Dingen die zijn interesse wel hebben, kunnen met een intense focus goed voor elkaar komen. Ik heb zelf asperger, en heb de indruk dat ADD (dat zit in de familie aan mans kant) bij hem meer voor de hand ligt voor zover je er iets over kan zeggen. Hij is prikkelgevoelig voor sfeer en harde geluiden, maar heeft absoluut geen dwangmatige trekjes, plooit zich relatief veel naar het kind waar hij mee speelt en kan incasseren.
Goed; we zijn blij dat er vanaf januari ook een vriendin meekijkt die kindertherapeut is; zij leert zoon inmiddels wel een beetje kennen, waar iemand die eenmalig 50 minuten observeert het toch maar met alleen info moet doen. Gesprekken met hem voeren over dit onderwerp (wat hij van school vind, wat hij moeilijk vind, hoe hij het vind gaan etc.), vind hij erg vervelend en dan krijg je echt maar mondjesmaat wat uit hem los. Zij heeft nu echt wel een vertrouwensband met hem, en is dus een van de weinige kanalen waar we nu gebruik van kunnen maken.
Nu willen wij en de kindertherapeut al een tijd met school "samen om de tafel" om te bespreken wat we NU doen, voordat er eindelijk testuitslagen zijn enzo. Dat gaat immers weer een tijd duren, en al die tijd zit zoon wel in de klas, en kan hij het tempo niet volgen. De school (lees de juf) doet stinkend haar best met extra inspanning, maar ze is absoluut niet communicatief, en wij weten niet eens wat zoon geleerd heeft, hoe de lesstof er uit ziet, wat zijn avi-niveau is etc. School is heel erg in zichzelf gekeerd, waar wij vinden dat we toch samen voor dit probleem staan. Wij willen meedenken; soms werken dingen gewoon niet, en komt er lucht voor andere dingen als je stopt met die nutteloze, energievretende zaken. We krijgen wel aansporingen om lesstof thuis te oefenen, maar we krijgen dus geen uitleg of instructie.
Tot aan de rapportage vorige week, en het voortgangsverslag van zoon, heb ik me steeds afwachtend afgesteld omdat ik dacht dat we echt nog op de inhoud zouden focussen met zijn allen, maar nu is het jaar al bijna voorbij en we staan gewoon met lege handen.
Ik heb een boze mail naar school gestuurd waarin ik laat weten dat de communicatie echt slecht is, en dat ik van ze wil weten wat zoon kan, hoe we hem in de zomer moeten helpen, en wat ze in de eerste maand van plan zijn zolang er nog geen uitslag is. Hij zit nl in een combinatiegroep 3/4 en blijft dus bij dezelfde juf, "in groep 4". Maar hij zal helemaal niet bij de lesstof aansluiten waar zij mee begint.
Een dag later heb ik een minder boze mail gestuurd (naar de juf en de IB'er) met de toelichting dat we gewoon niet in het belang van zoon bezig zijn met al die procedures; we moeten hem ook NU helpen, met de info die er voorhanden is, en in afstemming tussen school en ouders.
Ik heb nog steeds geen reactie gekregen.
Over 2 weken is het vakantie; ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik ben ook al naar andere scholen aan het kijken om te weten wat we over een half jaar ofzo moeten doen als blijkt dat er niets aan de communicatie verandert, maar deze school heeft bij ons wel ontzettend veel credits voor het eigen systeem, de fantastische ruimte (heel veel buitenruimte; zoon speelt iedere pauze in de bosrand), de vriendelijke omgangsvormen waar onderling hard aan gewerkt wordt, en de andere zaken waar kinderen heel erg helpen en stimuleren om zich heel breed (niet alleen cognitief) te ontwikkelen. Zoon is erg aan ons geplakt, maar heeft net met groot succes een nachtje met alle groepen 3/4 op de "schoolcamping" doorgebracht bij wijze van eerste kamp-ervaring.
Ik zou hem deze school graag gunnen tot en met groep 8, maar ik begin wel te vrezen dat het er op deze manier niet in zit. Ik maak me vooral zorgen dat ze hem nu een nodelos grote achterstand laten oplopen, en zijn motivatie een enorme knauw geven, waardoor hij later te veel achter blijkt te zijn als hij hopelijk wat ouder en rijper is, en met een inhaalslag start (wat we niet uitsluiten, gezien zijn slimheid, en de ontwikkelingen die we het laatste kwartaal zien op zijn hobbysport, zwemles en andere vlakken). Echt; wat mij betreft ga ik iedere dag een uurtje of meerdere blokken met hem in een stille ruimte de oefeningen doen die hem nu in de klas niet lukken, als hij daardoor alles beter bij kan benen; het hoeft echt niet allemaal van school uit te komen. Maar dit soort ideeën wijzen ze rigoureus af omdat het de les of de juf zou verstoren oid (?!). Voor mij is dit geen voorstel dat ik tot groep 8 wil volhouden, maar wel een zinvolle overbrugging tot we meer weten, om de schade te beperken...
Ik weet eigenlijk niet eens wat ik jullie voor advies moet vragen. Kan iemand iets bedenken waarmee ik de school wel "bereik"?
Ik heb bij het CJG al gevraagd of ze niet verplicht zijn met een leerlingvolgsysteem of een speciaal plan voor afwijkende gevallen om zich meer vast te leggen, maar daar krijg ik als antwoord dat mijn vragen redelijk lijken, maar dat de school zich hier een beetje achter de kip/ei situatie kan verschuilen dat er nog geen info is, dus dat er daarom geen plan is.
Zoon gaat trouwens ook 1x per week naar een RT'er, en daarvan heb ik ook gevraagd of er een doel of een plan is waar naar toe gewerkt wordt. Volgens mij wordt er geprobeerd om hem daar te laten lezen, maar wordt hij daar ook heel erg afgeleid. Hij ervaart ook snel "druk" als hij zoiets "moet", en daar zijn we thuis ook mee bezig (om dat te omzeilen). Lijkt me nou echt iets waar we elkaar met info-uitwisseling verder zouden kunnen helpen....
Okee; een test is dus echt nodig om te kijken of zoon ADD, Asperger, hoogbegaafdheid of iets anders heeft waardoor zijn informatieverwerking zo anders verloopt. Hij kan zich nog niet eens 20% van een inhoudelijke les concentreren en loopt inmiddels achter met lezen en rekenen. Voor de rest wordt hij omschreven als humorvol, slim, verbaal sterk, kan goed dingen uitleggen, is zachtaardig, en dromerig bij alle routinematige zaken. Hij ligt goed in de klas, heeft vrienden en een klik met de juf. Dingen die zijn interesse wel hebben, kunnen met een intense focus goed voor elkaar komen. Ik heb zelf asperger, en heb de indruk dat ADD (dat zit in de familie aan mans kant) bij hem meer voor de hand ligt voor zover je er iets over kan zeggen. Hij is prikkelgevoelig voor sfeer en harde geluiden, maar heeft absoluut geen dwangmatige trekjes, plooit zich relatief veel naar het kind waar hij mee speelt en kan incasseren.
Goed; we zijn blij dat er vanaf januari ook een vriendin meekijkt die kindertherapeut is; zij leert zoon inmiddels wel een beetje kennen, waar iemand die eenmalig 50 minuten observeert het toch maar met alleen info moet doen. Gesprekken met hem voeren over dit onderwerp (wat hij van school vind, wat hij moeilijk vind, hoe hij het vind gaan etc.), vind hij erg vervelend en dan krijg je echt maar mondjesmaat wat uit hem los. Zij heeft nu echt wel een vertrouwensband met hem, en is dus een van de weinige kanalen waar we nu gebruik van kunnen maken.
Nu willen wij en de kindertherapeut al een tijd met school "samen om de tafel" om te bespreken wat we NU doen, voordat er eindelijk testuitslagen zijn enzo. Dat gaat immers weer een tijd duren, en al die tijd zit zoon wel in de klas, en kan hij het tempo niet volgen. De school (lees de juf) doet stinkend haar best met extra inspanning, maar ze is absoluut niet communicatief, en wij weten niet eens wat zoon geleerd heeft, hoe de lesstof er uit ziet, wat zijn avi-niveau is etc. School is heel erg in zichzelf gekeerd, waar wij vinden dat we toch samen voor dit probleem staan. Wij willen meedenken; soms werken dingen gewoon niet, en komt er lucht voor andere dingen als je stopt met die nutteloze, energievretende zaken. We krijgen wel aansporingen om lesstof thuis te oefenen, maar we krijgen dus geen uitleg of instructie.
Tot aan de rapportage vorige week, en het voortgangsverslag van zoon, heb ik me steeds afwachtend afgesteld omdat ik dacht dat we echt nog op de inhoud zouden focussen met zijn allen, maar nu is het jaar al bijna voorbij en we staan gewoon met lege handen.
Ik heb een boze mail naar school gestuurd waarin ik laat weten dat de communicatie echt slecht is, en dat ik van ze wil weten wat zoon kan, hoe we hem in de zomer moeten helpen, en wat ze in de eerste maand van plan zijn zolang er nog geen uitslag is. Hij zit nl in een combinatiegroep 3/4 en blijft dus bij dezelfde juf, "in groep 4". Maar hij zal helemaal niet bij de lesstof aansluiten waar zij mee begint.
Een dag later heb ik een minder boze mail gestuurd (naar de juf en de IB'er) met de toelichting dat we gewoon niet in het belang van zoon bezig zijn met al die procedures; we moeten hem ook NU helpen, met de info die er voorhanden is, en in afstemming tussen school en ouders.
Ik heb nog steeds geen reactie gekregen.
Over 2 weken is het vakantie; ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik ben ook al naar andere scholen aan het kijken om te weten wat we over een half jaar ofzo moeten doen als blijkt dat er niets aan de communicatie verandert, maar deze school heeft bij ons wel ontzettend veel credits voor het eigen systeem, de fantastische ruimte (heel veel buitenruimte; zoon speelt iedere pauze in de bosrand), de vriendelijke omgangsvormen waar onderling hard aan gewerkt wordt, en de andere zaken waar kinderen heel erg helpen en stimuleren om zich heel breed (niet alleen cognitief) te ontwikkelen. Zoon is erg aan ons geplakt, maar heeft net met groot succes een nachtje met alle groepen 3/4 op de "schoolcamping" doorgebracht bij wijze van eerste kamp-ervaring.
Ik zou hem deze school graag gunnen tot en met groep 8, maar ik begin wel te vrezen dat het er op deze manier niet in zit. Ik maak me vooral zorgen dat ze hem nu een nodelos grote achterstand laten oplopen, en zijn motivatie een enorme knauw geven, waardoor hij later te veel achter blijkt te zijn als hij hopelijk wat ouder en rijper is, en met een inhaalslag start (wat we niet uitsluiten, gezien zijn slimheid, en de ontwikkelingen die we het laatste kwartaal zien op zijn hobbysport, zwemles en andere vlakken). Echt; wat mij betreft ga ik iedere dag een uurtje of meerdere blokken met hem in een stille ruimte de oefeningen doen die hem nu in de klas niet lukken, als hij daardoor alles beter bij kan benen; het hoeft echt niet allemaal van school uit te komen. Maar dit soort ideeën wijzen ze rigoureus af omdat het de les of de juf zou verstoren oid (?!). Voor mij is dit geen voorstel dat ik tot groep 8 wil volhouden, maar wel een zinvolle overbrugging tot we meer weten, om de schade te beperken...
Ik weet eigenlijk niet eens wat ik jullie voor advies moet vragen. Kan iemand iets bedenken waarmee ik de school wel "bereik"?
Ik heb bij het CJG al gevraagd of ze niet verplicht zijn met een leerlingvolgsysteem of een speciaal plan voor afwijkende gevallen om zich meer vast te leggen, maar daar krijg ik als antwoord dat mijn vragen redelijk lijken, maar dat de school zich hier een beetje achter de kip/ei situatie kan verschuilen dat er nog geen info is, dus dat er daarom geen plan is.
Zoon gaat trouwens ook 1x per week naar een RT'er, en daarvan heb ik ook gevraagd of er een doel of een plan is waar naar toe gewerkt wordt. Volgens mij wordt er geprobeerd om hem daar te laten lezen, maar wordt hij daar ook heel erg afgeleid. Hij ervaart ook snel "druk" als hij zoiets "moet", en daar zijn we thuis ook mee bezig (om dat te omzeilen). Lijkt me nou echt iets waar we elkaar met info-uitwisseling verder zouden kunnen helpen....
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 22-06-2017 11:33
1.55% gewijzigd
donderdag 22 juni 2017 10:56
Naar wie stuur je die mail? Naar de juf? Aangezien zij niet echt meewerkt, zou ik in ieder geval een andere invalshoek kiezen. Een IB'er en/of de directie is dan de weg. En dan niet via de mail, maar een gesprek aanvragen met deze mensen. Zo snel mogelijk.
En je zou ook nog extern kunnen kijken of jullie zoon begeleiding kan krijgen, bijv. met ondersteuning van een kindercoach (ipv de RT'er) die leerproblemen aanpakt.
Frustrerend dat er geen communicatie is. Als je echt niet verder komt, dan zou ik op zoek gaan naar een andere school.
Je verhaal is voor mij herkenbaar, maar gelukkig is bij ons de communicatie inmiddels goed op gang gekomen. Wij hebben het als ouders wel veelal zelf moeten oppakken.
En je zou ook nog extern kunnen kijken of jullie zoon begeleiding kan krijgen, bijv. met ondersteuning van een kindercoach (ipv de RT'er) die leerproblemen aanpakt.
Frustrerend dat er geen communicatie is. Als je echt niet verder komt, dan zou ik op zoek gaan naar een andere school.
Je verhaal is voor mij herkenbaar, maar gelukkig is bij ons de communicatie inmiddels goed op gang gekomen. Wij hebben het als ouders wel veelal zelf moeten oppakken.
lizzy75 wijzigde dit bericht op 22-06-2017 11:00
27.08% gewijzigd
donderdag 22 juni 2017 10:58
Ten eerste zou ik gewoon een kopie van zijn leerlingdossier opvragen. Daar heb je gewoon recht op, dan weet je in elk geval waar hij staat.
Daarnaast vraag ik me af waarom jullie zelf niet gewoon een testtraject gestart zijn als jullie denken dat er mogelijk ADD o.i.d. speelt. Dat hoeft toch niet alleen vanuit school te komen? Je kunt ook zelf naar de huisarts en een doorverwijzing vragen.
Daarnaast vraag ik me af waarom jullie zelf niet gewoon een testtraject gestart zijn als jullie denken dat er mogelijk ADD o.i.d. speelt. Dat hoeft toch niet alleen vanuit school te komen? Je kunt ook zelf naar de huisarts en een doorverwijzing vragen.
donderdag 22 juni 2017 11:05
Vraag de juf een verslag van de uitkomst van methodegebonden toetsen, cito toetsen, hoe zijn leerlijn er uit ziet en wat zijn AVI niveau is. En wat het plan is voor het komende jaar. Liefst toegelicht in een gesprek.
Zet een paar anderen (IB-er, RT-er en eventueel directeur) in de cc en geef aan voor wanneer jij antwoord verwacht.
Ik vermoed dat de juf zoiets heeft van "dat bespreken we aan het einde van het schooljaar wel", ik neem aan dat jullie dan ook nog een eindgesprek/rapportgesprek/10-minuten gesprek hebben?
Zeker omdat het schooljaar nog maar 2 weken duurt.
Maar jullie hebben teveel te bespreken om het in 10 minuten te kunnen afhandelen, laat haar een apart gesprek plannen waarin jullie voldoende tijd hebben.
Zet een paar anderen (IB-er, RT-er en eventueel directeur) in de cc en geef aan voor wanneer jij antwoord verwacht.
Ik vermoed dat de juf zoiets heeft van "dat bespreken we aan het einde van het schooljaar wel", ik neem aan dat jullie dan ook nog een eindgesprek/rapportgesprek/10-minuten gesprek hebben?
Zeker omdat het schooljaar nog maar 2 weken duurt.
Maar jullie hebben teveel te bespreken om het in 10 minuten te kunnen afhandelen, laat haar een apart gesprek plannen waarin jullie voldoende tijd hebben.
donderdag 22 juni 2017 11:05
Groep 3? Dan is je zoontje een jaar of 6, toch? Ik vind dat hij nogal veel moet voor zo'n jong kind. Laat hem toch nog lekker spelen in zijn vrije tijd en plak niet nu al een etiket op hem. Hij zal zichzelf wel een uitzondering voelen en denken dat er van alles mis met hem is, gezien alle bijzondere aandacht die hij krijgt. En buiten schooltijd nog meer tijd besteden aan lesstof zou ik dus echt niet doen. Niet nu al.
donderdag 22 juni 2017 11:12
Waarom trekken jullie niet zelf een plan? Je hoeft voor zo'n onderzoek toch niet aan de hand van de juf meegenomen te worden?
Helemaal als het in de familie zit begrijp ik jullie afwachtende houding niet. Ik heb meteen actie ondernomen. Ik wil het beste voor mijn kind, waarmee ik niet zeg dat jullie dat niet willen, en heb dus zelf het heft in handen genomen. Nu is er in jullie geval een schooljaar weg en de achterstand voor kind wordt groter.
En ik vind dat altijd zo'n dooddoener 'een kind moet spelen'. Ja, als er niets aan de hand is met het kind verder is dat prima, maar als het kind graag wil maar niet kan (en zijn klasgenoten wel overal fluitend doorheen ziet lopen), is dat funest voor zijn zelfvertrouwen. De mijne had het in ieder geval heel goed in de gaten dat hij niet mee kwam. En heeft door zijn gekregen etiketje (ADD), de juiste hulp en medicatie gekregen en een half jaar ingelopen in vier maanden tijd.
Helemaal als het in de familie zit begrijp ik jullie afwachtende houding niet. Ik heb meteen actie ondernomen. Ik wil het beste voor mijn kind, waarmee ik niet zeg dat jullie dat niet willen, en heb dus zelf het heft in handen genomen. Nu is er in jullie geval een schooljaar weg en de achterstand voor kind wordt groter.
En ik vind dat altijd zo'n dooddoener 'een kind moet spelen'. Ja, als er niets aan de hand is met het kind verder is dat prima, maar als het kind graag wil maar niet kan (en zijn klasgenoten wel overal fluitend doorheen ziet lopen), is dat funest voor zijn zelfvertrouwen. De mijne had het in ieder geval heel goed in de gaten dat hij niet mee kwam. En heeft door zijn gekregen etiketje (ADD), de juiste hulp en medicatie gekregen en een half jaar ingelopen in vier maanden tijd.
donderdag 22 juni 2017 11:22
Dat is zeker niet erg. Maar een etiketje plakken kan helpen, omdat dan de aanpak anders wordt (bij mijn kind op school iig wel). En ik ben normaal ook niet van het etiket plakken, maar heb dezelfde als mijn kind. Dus toen de eerste signalen van school kwamen, heb ik gelijk actie ondernomen. Ik wil niet dat hij net zo'n jeugd als mij krijgt en continue te horen krijgt 'dat hij het wel kan, maar dat het er niet uit komt'. Of 'Toffifee is erg dromerig, daardoor krijgt ze de uitleg niet mee en maakt ze fouten in haar werkjes'. Funest voor mijn zelfvertrouwen.
donderdag 22 juni 2017 11:24
donderdag 22 juni 2017 11:25
Ik heb inmiddels wat ervaring met communicatie met scholen en ook door schade en schande wijs geworden.
Een ding moet je weten. Je moet je niet afwachtend opstellen. Jij voelt je de zeurmoeder, maar dat ben je niet. School heeft in iedere klas een paar kinderen zitten waar het net zo gaat als bij jouw zoon en handelt dus niet steeds met jouw zoon in het achterhoofd. Mijn ervaring is dat ze juist blij zijn als ik zelf tijdig aan de bel trek (en dat is best vermoeiend, want ik voel me een zeur en vind stiekem dat school zelf ook wel een initiatief kan tonen).
Verder werkt bij ons mondelinge communicatie het best. Ik probeer altijd een gesprek te plannen met de leerkracht en de IB-er. Ik neem dan ook gerust onaangekondigd een eigen "expert" mee naar zo'n overleg en daar staan ze helemaal niet afwijzend tegenover.
Is al wel met jullie besproken of zoon over gaat naar groep 4?
Ik zou proberen op school de IB-er aan te schieten en zsm een gesprek in te plannen. Neem daar eventueel jullie gedragstherapeut mee naartoe. Als ze willen dat degene van het observatieverslag erbij is. Zeg dat dat akkoord is, maar dat je het niet tot na de vakantie wilt uitstellen (want waarschijnlijk zal die persoon niet eerder kunnen).
Dan maar een gesprek zonder en later een gesprek met.
Zorg dat je een band op bouwt met de IB-er, dat helpt echt!
En als je echt geen ingang krijgt, dan naar de directie. Is heel normaal om daar een gesprek mee aan te vragen.
Dit zijn mijn ervaringen, dus of het bij jouw school ook zo werkt is de vraag.
Maar ik voelde me net als jij in het begin echt niet gehoord, maar door zelf het initiatief te nemen, ben ik nu best tevreden over school. Ze zijn van zeer goede wil. Het duurt allemaal erg lang, maar dat is nu eenmaal zo in onderwijsland.
Succes!
Een ding moet je weten. Je moet je niet afwachtend opstellen. Jij voelt je de zeurmoeder, maar dat ben je niet. School heeft in iedere klas een paar kinderen zitten waar het net zo gaat als bij jouw zoon en handelt dus niet steeds met jouw zoon in het achterhoofd. Mijn ervaring is dat ze juist blij zijn als ik zelf tijdig aan de bel trek (en dat is best vermoeiend, want ik voel me een zeur en vind stiekem dat school zelf ook wel een initiatief kan tonen).
Verder werkt bij ons mondelinge communicatie het best. Ik probeer altijd een gesprek te plannen met de leerkracht en de IB-er. Ik neem dan ook gerust onaangekondigd een eigen "expert" mee naar zo'n overleg en daar staan ze helemaal niet afwijzend tegenover.
Is al wel met jullie besproken of zoon over gaat naar groep 4?
Ik zou proberen op school de IB-er aan te schieten en zsm een gesprek in te plannen. Neem daar eventueel jullie gedragstherapeut mee naartoe. Als ze willen dat degene van het observatieverslag erbij is. Zeg dat dat akkoord is, maar dat je het niet tot na de vakantie wilt uitstellen (want waarschijnlijk zal die persoon niet eerder kunnen).
Dan maar een gesprek zonder en later een gesprek met.
Zorg dat je een band op bouwt met de IB-er, dat helpt echt!
En als je echt geen ingang krijgt, dan naar de directie. Is heel normaal om daar een gesprek mee aan te vragen.
Dit zijn mijn ervaringen, dus of het bij jouw school ook zo werkt is de vraag.
Maar ik voelde me net als jij in het begin echt niet gehoord, maar door zelf het initiatief te nemen, ben ik nu best tevreden over school. Ze zijn van zeer goede wil. Het duurt allemaal erg lang, maar dat is nu eenmaal zo in onderwijsland.
Succes!
donderdag 22 juni 2017 11:26
Dit dus. Dat de juf niet communiceert is niet netjes, maar basisschoolleerkrachten hebben het nu eenmaal ontzettend druk en dan schieten er nog wel eens dingen bij in die je eigenlijk meer aandacht zou moeten geven. Loop gewoon een keer binnen aan het eind van de lesdag. Dikke kans dat ze er wel mee bezig is (want dat lees ik ook terug in je bericht, dat ze verder heel erg haar best doet voor je zoon).
Verder: testen op zo'n jonge leeftijd heeft niet in alle gevallen zin, maar wat de rest zegt: je kunt hem zelf laten testen. Daar heb je school niet voor nodig. Ook zijn dossier mag je opvragen (doe dat via de administratie, niet via de juf).
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
donderdag 22 juni 2017 11:28
Je moet het echt zelf doen. Ik begrijp goed dat op dit moment alleen het leren een probleem is? Je moet zelf ook daadkrachtig zijn. Dus inderdaad voorbij de juf; naar de IB-er , en anders de directie. Een mail is nu niet het juiste middel. Je hebt haast. Sowieso erg kort dag allemaal. Zeker als er al in december aangegeven is dat er problemen waren. Er moet een gesprek komen en je moet weten wat zijn niveau is, wat de grote problemen zijn. En begin volgend jaar zal er toch een behandelplan moeten komen. Dat gaat nu niet meer gebeuren.
Nu de telefoon pakken en bellen naar directie en zeggen dat je een afspraak wilt met mensen die betrokken dienen te worden (IB-er, juf). Maar dus niet alleen de juf.
Nu de telefoon pakken en bellen naar directie en zeggen dat je een afspraak wilt met mensen die betrokken dienen te worden (IB-er, juf). Maar dus niet alleen de juf.
donderdag 22 juni 2017 11:33
sandra1905 schreef: ↑22-06-2017 11:05Groep 3? Dan is je zoontje een jaar of 6, toch? Ik vind dat hij nogal veel moet voor zo'n jong kind. Laat hem toch nog lekker spelen in zijn vrije tijd en plak niet nu al een etiket op hem. Hij zal zichzelf wel een uitzondering voelen en denken dat er van alles mis met hem is, gezien alle bijzondere aandacht die hij krijgt. En buiten schooltijd nog meer tijd besteden aan lesstof zou ik dus echt niet doen. Niet nu al.
Alle kinderen in de klas zijn 5-6-7 jaar. En ze moeten allemaal hetzelfde en allemaal evenveel.
Buiten school aandacht besteden aan lesstof zou ik wel doen, maar niet presenteren als lesstof, maar als iets leuks. Met een spelletje mens-erger-je-niet met twee dobbelstenen oefen je rekenen. Je kunt er ook een eigen versie van maken, bij ons moest je, als je je eerste poppetje binnen had, de dobbelstenen van elkaar aftrekken, net zolang tot een tweede poppetje binnenwas. De derde weer optellen, de vierde weer aftrekken. Met samen lezen oefen je lezen (jij leest rustig voor terwijl je de woordjes volgt met je vinger). Een cd en een boekje met de teksten erbij helpt ook goed mee.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 22 juni 2017 11:40
Ik zou het kind liever het jaar over willen laten doen dan iedere avond nog uren met hem gaan blokken.
Maar eerst even goed kijken wat er aan de hand is, dingen die hij nu niet leuk vindt vindt hij een tweede keer waarschijnlijk ook niet leuk.
Je hebt het voordeel dat hij in een combiklas zit, als dadelijk het kwartje valt qua leren of zijn ontwikkeling (concentratie etc) een sprongetje maakt haakt hij misschien alsnog aan bij groep 4.
Maar eerst even goed kijken wat er aan de hand is, dingen die hij nu niet leuk vindt vindt hij een tweede keer waarschijnlijk ook niet leuk.
Je hebt het voordeel dat hij in een combiklas zit, als dadelijk het kwartje valt qua leren of zijn ontwikkeling (concentratie etc) een sprongetje maakt haakt hij misschien alsnog aan bij groep 4.
donderdag 22 juni 2017 11:41
En als je weer in gesprek bent en school wil nog steeds dat er thuis wordt geoefend, zou je ook eens kunnen vragen of ze werken met een programma als taalzee of rekentuin en daar de inloggegevens van zoon voor vragen.
Bij ons willen ze dat juist niet, omdat ze op deze leeftijd vinden dat school is om te leren en thuis om te spelen. Mijn zoon wil wel heel graag thuis op rekentuin omdat hij dat zo leuk vindt.
Bij ons willen ze dat juist niet, omdat ze op deze leeftijd vinden dat school is om te leren en thuis om te spelen. Mijn zoon wil wel heel graag thuis op rekentuin omdat hij dat zo leuk vindt.
donderdag 22 juni 2017 11:47
Dat communicatieproleem met de juf heb ik al een aantal keer bij de IB'er aangekaart, en nu heb ik het weer naar allebei gemaild. De IB'er zei tot nu toe dat de juf ons daar gewoon voor te woord staat, en de juf doet dat niet.
Met haar heb ik het er een tijd geleden een keer uitgebreid over gehad; toen had ze na school een keer tijd en hadden we het over zorgen, verwachtingen en ook over de communicatie. Ik heb haar toen gezegd dat ik er na school niet tussen kom als er allemaal ouders om haar heen hangen (ze weet van mijn asperger), en dat ik regelmatig wat langer blijf hangen om te kijken of er een gaatje valt, maar dat mijn zoon dan ongedurig wordt, en zich gaat verstoppen, waarna we door iemand worden weggestuurd omdat we ons "oneigenlijk" in de ruimte van een klas bevinden. Het is vaag, maar de klassen kunnen groter worden als schuifwanden open gaan, dus de gangen zijn eigenlijk onderdeel van het lokaal van een juf. Heel irritant als ouder, want ze sturen je soms dus zomaar weg.
De jof begreep toen heel goed dat ik er niet tussen kom, en zou mij zelf aanspreken of ik nog iets wilde weten. Ik zei dat ik ook niet altijd een concrete vraag heb, maar dat ik van haar wil weten of er nog iets te melden is over vorderingen oid. Nu heb ik sindsdien nog nooit de vraag van haar gekregen of ik wat wil weten. Soms als ik wat blijf plakken, krijg ik een "gezellig" praatje van 3 zinnen over iets onzinnigs dan die dag, of dat ze naar de tandarts moet ofzo. Ik heb dit kwartaal 3x echt geprobeerd om haar zelf te benaderen; de eerste keer liep ze eerst een kind te zoeken dat zelf het schoolplein op gelopen was (ik wees haar nog op het kind) en daarna was ze ineens weg zonder opnieuw langs haar lokaal te komen waar wij stonden te wachten. De tweede keer was ze super sacherijnig, en begon tegen mij en mijn zoon te snauwen dat hij niet mocht eten bij het zitje waar ik zijn tas op gezet had om er wat dingen in te doen en uit te halen, en dat we naar buiten moesten want daar konden we best eten. Zelf zit ze daar gewoon altijd te eten, en het was echt zo lomp; ze vroeg helemaal niet wat ik aan het doen was (ik was mijn zoon niet uitgebreid eten aan het geven, maar moest dus zijn rapport in de tas proppen, waarbij ik op een snikhete dag twee volle drinkbekers aantrof. Ik gaf dus tijdens het inpakken vast EEN beker om even op te drinken voor ik mijn handen vrij had en naar buiten kon).
Nou ja; en vaak denk ik dat we al een afspraak hadden staan om met de IB'er samen te bespreken, dus dat het dan zonde is om een paar dagen daarvoor haar tijd te vragen voor een update. Waarna het gesprek met de IB'er onverwacht weer alleen over procedures ofzo ging, en ik na een paar weken dus nog helemaal niets wist. Het is niet zo dat wij super passief zijn, we merkten alleen aan de houding van school dat ze geen eigen regie wilden, dus je probeert eerst vooral te complimenteren en niet op tenen te staan. Daarna zouden we eerst toch maar wachten op de cito-toets, daarna moesten we wachten op een voorzet van een "groeidocument", dat hebben we aangevuld, daarna moesten we wachten op een deskundige die zou observeren, en was er weer een kennismakingsgesprek etc. etc. Je weet hoe druk school is, dus ik probeerde wel te wachten op momenten dat het hun ook een beetje zou uitkomen. En ik heb dus gewoon teveel verwacht.
We hoorden al eerder dat we ook het rekenen een beetje moesten oefenen, en je wordt als ouder in groep 3 gebombardeerd met mails hoe belangrijk het is om thuis te oefenen met lezen. Toen heb ik met de inlogcode van school de Ambrsoft-software voor thuisgebruik opgezocht (daar heeft iedere ouder een wachtwoord voor gekregen), en echt nog een keer aangeven dat ik niet weet welk niveau we moesten hebben en hoe we het moesten aanpakken. Dan krijg je als antwoord dat zij het ook niet weet (kijkt niet mee ofzo) en dat school een andere taalmethode gebruikt dus dat ze die van de software niet kent. Als ik tussendoor nog een keer laat weten dat zoon de rekenoefeningen heel erg interessant vond, en dat hij er ontzettend lang en geconcentreerd aan gewerkt heeft, dan komt er nog geen respons. (bijvoorbeeld interesse om hem zo in de klas te helpen focussen, of om te kijken of we wel de goede oefeningen deden). Ik weet dus niet wat de relatie is tussen die rekenoefeningen en wat er in de les gebeurt.
Na de vakanties heb ik een paar keer met moeite tussendoor gevraagd of ze als iets gemerkt had van het harde oefenen dat we met lezen hadden gedaan, maar dan hadden ze nog niets aan lezen gedaan. En ze kwam er dus niet op terug.
Met haar heb ik het er een tijd geleden een keer uitgebreid over gehad; toen had ze na school een keer tijd en hadden we het over zorgen, verwachtingen en ook over de communicatie. Ik heb haar toen gezegd dat ik er na school niet tussen kom als er allemaal ouders om haar heen hangen (ze weet van mijn asperger), en dat ik regelmatig wat langer blijf hangen om te kijken of er een gaatje valt, maar dat mijn zoon dan ongedurig wordt, en zich gaat verstoppen, waarna we door iemand worden weggestuurd omdat we ons "oneigenlijk" in de ruimte van een klas bevinden. Het is vaag, maar de klassen kunnen groter worden als schuifwanden open gaan, dus de gangen zijn eigenlijk onderdeel van het lokaal van een juf. Heel irritant als ouder, want ze sturen je soms dus zomaar weg.
De jof begreep toen heel goed dat ik er niet tussen kom, en zou mij zelf aanspreken of ik nog iets wilde weten. Ik zei dat ik ook niet altijd een concrete vraag heb, maar dat ik van haar wil weten of er nog iets te melden is over vorderingen oid. Nu heb ik sindsdien nog nooit de vraag van haar gekregen of ik wat wil weten. Soms als ik wat blijf plakken, krijg ik een "gezellig" praatje van 3 zinnen over iets onzinnigs dan die dag, of dat ze naar de tandarts moet ofzo. Ik heb dit kwartaal 3x echt geprobeerd om haar zelf te benaderen; de eerste keer liep ze eerst een kind te zoeken dat zelf het schoolplein op gelopen was (ik wees haar nog op het kind) en daarna was ze ineens weg zonder opnieuw langs haar lokaal te komen waar wij stonden te wachten. De tweede keer was ze super sacherijnig, en begon tegen mij en mijn zoon te snauwen dat hij niet mocht eten bij het zitje waar ik zijn tas op gezet had om er wat dingen in te doen en uit te halen, en dat we naar buiten moesten want daar konden we best eten. Zelf zit ze daar gewoon altijd te eten, en het was echt zo lomp; ze vroeg helemaal niet wat ik aan het doen was (ik was mijn zoon niet uitgebreid eten aan het geven, maar moest dus zijn rapport in de tas proppen, waarbij ik op een snikhete dag twee volle drinkbekers aantrof. Ik gaf dus tijdens het inpakken vast EEN beker om even op te drinken voor ik mijn handen vrij had en naar buiten kon).
Nou ja; en vaak denk ik dat we al een afspraak hadden staan om met de IB'er samen te bespreken, dus dat het dan zonde is om een paar dagen daarvoor haar tijd te vragen voor een update. Waarna het gesprek met de IB'er onverwacht weer alleen over procedures ofzo ging, en ik na een paar weken dus nog helemaal niets wist. Het is niet zo dat wij super passief zijn, we merkten alleen aan de houding van school dat ze geen eigen regie wilden, dus je probeert eerst vooral te complimenteren en niet op tenen te staan. Daarna zouden we eerst toch maar wachten op de cito-toets, daarna moesten we wachten op een voorzet van een "groeidocument", dat hebben we aangevuld, daarna moesten we wachten op een deskundige die zou observeren, en was er weer een kennismakingsgesprek etc. etc. Je weet hoe druk school is, dus ik probeerde wel te wachten op momenten dat het hun ook een beetje zou uitkomen. En ik heb dus gewoon teveel verwacht.
We hoorden al eerder dat we ook het rekenen een beetje moesten oefenen, en je wordt als ouder in groep 3 gebombardeerd met mails hoe belangrijk het is om thuis te oefenen met lezen. Toen heb ik met de inlogcode van school de Ambrsoft-software voor thuisgebruik opgezocht (daar heeft iedere ouder een wachtwoord voor gekregen), en echt nog een keer aangeven dat ik niet weet welk niveau we moesten hebben en hoe we het moesten aanpakken. Dan krijg je als antwoord dat zij het ook niet weet (kijkt niet mee ofzo) en dat school een andere taalmethode gebruikt dus dat ze die van de software niet kent. Als ik tussendoor nog een keer laat weten dat zoon de rekenoefeningen heel erg interessant vond, en dat hij er ontzettend lang en geconcentreerd aan gewerkt heeft, dan komt er nog geen respons. (bijvoorbeeld interesse om hem zo in de klas te helpen focussen, of om te kijken of we wel de goede oefeningen deden). Ik weet dus niet wat de relatie is tussen die rekenoefeningen en wat er in de les gebeurt.
Na de vakanties heb ik een paar keer met moeite tussendoor gevraagd of ze als iets gemerkt had van het harde oefenen dat we met lezen hadden gedaan, maar dan hadden ze nog niets aan lezen gedaan. En ze kwam er dus niet op terug.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 22-06-2017 11:59
21.54% gewijzigd
donderdag 22 juni 2017 11:48
Ceylon, dit vind ik dan wel weer een goed idee. De reden voor mijn eerdere reactie is dat ik nog steeds het beeld voor me heb van mijn zusje die zich, toen ze een jaar of 8 was, thuis door extra sommetjes heen zat te worstelen. Dit kostte haar veel tijd en ze had het gevoel dat ze dom was en dat het toch allemaal niet goed genoeg was. Sneu.Ceylon schreef: ↑22-06-2017 11:33Alle kinderen in de klas zijn 5-6-7 jaar. En ze moeten allemaal hetzelfde en allemaal evenveel.
Buiten school aandacht besteden aan lesstof zou ik wel doen, maar niet presenteren als lesstof, maar als iets leuks. Met een spelletje mens-erger-je-niet met twee dobbelstenen oefen je rekenen. Je kunt er ook een eigen versie van maken, bij ons moest je, als je je eerste poppetje binnen had, de dobbelstenen van elkaar aftrekken, net zolang tot een tweede poppetje binnenwas. De derde weer optellen, de vierde weer aftrekken. Met samen lezen oefen je lezen (jij leest rustig voor terwijl je de woordjes volgt met je vinger). Een cd en een boekje met de teksten erbij helpt ook goed mee.
donderdag 22 juni 2017 11:53
En als je een afspraak met de juf inplant, en zorgt dat je zoontje dan door iemand anders wordt opgevangen?blijmetmij schreef: ↑22-06-2017 11:47Dat communicatieproleem met de juf heb ik al een aantal keer bij de IB'er aangekaart, en nu heb ik het weer naar allebei gemaild. De IB'er zei tot nu toe dat de juf ons daar gewoon voor te woord staat, en de juf doet dat niet.
donderdag 22 juni 2017 11:56
Ik weet niet of dit door Asperger komt, maar waarom heb je tegen de IB'er toen niet gezegd dat je het niet over procedures wilde hebben maar over hoe het met je kind ging? En als jij de juf niet kunt aanspreken als er teveel ouders om haar heen hangen, waarom heeft je man deze taak dan niet overgenomen? Als jij niet zo daadkrachtig kunt zijn, schakel dan je man in. Jullie hebben gewoon een half jaar weggegooid met deze afwachtende houding en de komende twee maanden kun je ook niets verwachten doordat alles op zijn gat ligt. Zonde.blijmetmij schreef: ↑22-06-2017 11:47Dat communicatieproleem met de juf heb ik al een aantal keer bij de IB'er aangekaart, en nu heb ik het weer naar allebei gemaild. De IB'er zei tot nu toe dat de juf ons daar gewoon voor te woord staat, en de juf doet dat niet.
Met haar heb ik het er een tijd geleden een keer uitgebreid over gehad; toen had ze na school een keer tijd en hadden we het over zorgen, verwachtingen en ook over de communicatie. Ik heb haar toen gezegd dat ik er na school niet tussen kom als er allemaal ouders om haar heen hangen (ze weet van mijn asperger), en dat ik regelmatig wat langer blijf hangen om te kijken of er een gaatje valt, maar dat mijn zoon dan ongedurig wordt, en zich gaat verstoppen, waarna we door iemand worden weggestuurd omdat we ons "oneigenlijk" in de ruimte van een klas bevinden. Het is vaag, maar de klassen kunnen groter worden als schuifwanden open gaan, dus de gangen zijn eigenlijk onderdeel van het lokaal van een juf. Heel irritant als ouder, want ze sturen je soms dus zomaar weg.
De jof begreep toen heel goed dat ik er niet tussen kom, en zou mij zelf aanspreken of ik nog iets wilde weten. Ik zei dat ik ook niet altijd een concrete vraag heb, maar dat ik van haar wil weten of er nog iets te melden is over vorderingen oid. Nu heb ik sindsdien nog nooit de vraag van haar gekregen of ik wat wil weten. Soms als ik wat blijf plakken, krijg ik een "gezellig" praatje van 3 zinnen over iets onzinnigs dan die dag, of dat ze naar de tandarts moet ofzo. Ik heb dit kwartaal 3x echt geprobeerd om haar zelf te benaderen; de eerste keer liep ze eerst een kind te zoeken dat zelf het schoolplein op gelopen was (ik wees haar nog op het kind) en daarna was ze ineens weg zonder opnieuw langs haar lokaal te komen waar wij stonden te wachten. De tweede keer was ze super sacherijnig, en begon tegen mij en mijn zoon te snauwen dat hij niet mocht eten bij het zitje waar ik zijn tas op gezet had om er wat dingen in te doen en uit te halen, en dat we naar buiten moesten want daar konden we best eten. Zelf zit ze daar gewoon altijd te eten, en het was echt zo lomp; ze vroeg helemaal niet wat ik aan het doen was (ik was mijn zoon niet uitgebreid eten aan het geven, maar moest dus zijn rapport in de tas proppen, waarbij ik op een snikhete dag twee volle drinkbekers aantrof. Ik gaf dus tijdens het inpakken vast EEN beker om even op te drinken voor ik mijn handen vrij had en naar buiten kon). Nou ja; en vaak denk ik dat we al een afspraak hadden staan om met de IB'er samen te bespreken, dus dat het dan zonde is om een paar dagen daarvoor haar tijd te vragen voor een update. Waarna het gesprek met de IB'er onverwacht weer alleen over procedures ofzo ging, en ik na een paar weken dus nog helemaal niets wist.
Na de vakanties heb ik wel een paar keer met moeite tussendoor gevraagd of ze als iets gemerkt had van het harde oefenen dat we met lezen hadden gedaan, maar dan hadden ze nog niets aan lezen gedaan ofzo. En ze kwam er dus niet op terug.
donderdag 22 juni 2017 11:56
Die juf heeft ongeveer 30 kinderen waar zij op moet letten, standaard deviatie uit de statistiek geeft al snel aan dat 10 van die 30 kinderen buiten de norm vallen waardoor ze extra aandacht nodig hebben, en dan nog is niet bekend welke vorm het beste zou zijn.
Wat ouders vroeger deden was simpelweg op school verschijnen en ter plekke na de lest de juf of meester meteen aanspreken. Met niet meer dan een of twee korte vragen maar heel doelgericht, dat herhaalde zich dan over een aantal weken verspreid een paar keer per week zodat de ouders in kwestie ook thuis konden kijken wat hun kind stimuleerde en daardoor de gap kon overbruggen.
Wat ouders vroeger deden was simpelweg op school verschijnen en ter plekke na de lest de juf of meester meteen aanspreken. Met niet meer dan een of twee korte vragen maar heel doelgericht, dat herhaalde zich dan over een aantal weken verspreid een paar keer per week zodat de ouders in kwestie ook thuis konden kijken wat hun kind stimuleerde en daardoor de gap kon overbruggen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
donderdag 22 juni 2017 11:58
Oh, dat herken ik ook wel, maar niet met een onaardige juf gelukkig.
Ik kaart nu bij het wegbrengen aan dat ik vanmiddag even 5 minuutjes met de juf wil praten. Dan weet ze dat alvast. Juf geeft dan zelf al aan dat ze het liever een kwartiertje na school doet, of soms zelfs wat later (ik woon vlak bij, dus voor mij geen probleem om even terug te komen). Dan heeft zij haar hoofd vrij na alle administratie enz.
Maar in jouw situatie moet er volgens mij gewoon een handelingsplan komen en daar moet je de IB-er voor hebben. Dan bespreek met de IB-er en juf hoe het lesplan voor zoon eruit komt te zien en op welke momenten jij en juf contact hebben over de voortgang (bv iedere 2 weken op vrijdag om kwart over 3 even 10 minuten bijpraten).
Nu moet je uitkijken dat je niet in de val trapt dat de nieuwe leerkracht van volgend jaar het eerst even aan wil kijken. Dat er dan pas na de herfstvakantie een beeld is bij die leerkracht, en dat het dan sint en kerst is en je in januari weer te laat bent met handelen... Daar is de IB-er voor. Die moet zorgen dat er een overdracht komt tussen leerkrachten en dat ze weten hoe ze je zoon moeten begeleiden. Dus echt snel met de IB-er om tafel weer. En neem desnoods iemand mee die verstand heeft van onderwijsland, dat heeft mij erg geholpen.
Ik kaart nu bij het wegbrengen aan dat ik vanmiddag even 5 minuutjes met de juf wil praten. Dan weet ze dat alvast. Juf geeft dan zelf al aan dat ze het liever een kwartiertje na school doet, of soms zelfs wat later (ik woon vlak bij, dus voor mij geen probleem om even terug te komen). Dan heeft zij haar hoofd vrij na alle administratie enz.
Maar in jouw situatie moet er volgens mij gewoon een handelingsplan komen en daar moet je de IB-er voor hebben. Dan bespreek met de IB-er en juf hoe het lesplan voor zoon eruit komt te zien en op welke momenten jij en juf contact hebben over de voortgang (bv iedere 2 weken op vrijdag om kwart over 3 even 10 minuten bijpraten).
Nu moet je uitkijken dat je niet in de val trapt dat de nieuwe leerkracht van volgend jaar het eerst even aan wil kijken. Dat er dan pas na de herfstvakantie een beeld is bij die leerkracht, en dat het dan sint en kerst is en je in januari weer te laat bent met handelen... Daar is de IB-er voor. Die moet zorgen dat er een overdracht komt tussen leerkrachten en dat ze weten hoe ze je zoon moeten begeleiden. Dus echt snel met de IB-er om tafel weer. En neem desnoods iemand mee die verstand heeft van onderwijsland, dat heeft mij erg geholpen.
donderdag 22 juni 2017 11:59
Ik geloof best dat school slecht communiceert maar boze mails sturen is ook niet handig.
Je hoeft geen lang gesprek met de juf na school aan te knopen. "Juf, ik zou graag een gesprek met U hebben. Wanneer schikt het U deze week?", is voldoende.
En als je op de juf wacht laat je je natuurlijk niet wegsturen. Dan zeg je gewoon dat je op de juf wacht.
Verder kunnen jullie zelf je zoon laten testen als je denkt dat dit nodig is. Ga naar de huisarts voor een verwijzing.
En met hem uitvragen over hoe het op school gaat en thuis met lesstof oefenen zou ik een beetje voorzichtig zijn. Hij is nog erg jong. Speels dingen oefenen lijkt me prima maar echt gaan zitten blokken, nee.
Je hoeft geen lang gesprek met de juf na school aan te knopen. "Juf, ik zou graag een gesprek met U hebben. Wanneer schikt het U deze week?", is voldoende.
En als je op de juf wacht laat je je natuurlijk niet wegsturen. Dan zeg je gewoon dat je op de juf wacht.
Verder kunnen jullie zelf je zoon laten testen als je denkt dat dit nodig is. Ga naar de huisarts voor een verwijzing.
En met hem uitvragen over hoe het op school gaat en thuis met lesstof oefenen zou ik een beetje voorzichtig zijn. Hij is nog erg jong. Speels dingen oefenen lijkt me prima maar echt gaan zitten blokken, nee.
donderdag 22 juni 2017 12:02
Maar je begrijpt hopelijk ook dat de te maken heeft met de rest van alle ouders? Het schiet er waarschijnlijk gewoon bij in om je te vragen. Ik weet dat ik daar ook zo vergeetachtig in zou zijn tenzij ik het op mijn to do lijstje zou zetten. Gewoon omdat je zo veel aan je hoofd hebt in het onderwijs.blijmetmij schreef: ↑22-06-2017 11:47Dat communicatieproleem met de juf heb ik al een aantal keer bij de IB'er aangekaart, en nu heb ik het weer naar allebei gemaild. De IB'er zei tot nu toe dat de juf ons daar gewoon voor te woord staat, en de juf doet dat niet.
Met haar heb ik het er een tijd geleden een keer uitgebreid over gehad; toen had ze na school een keer tijd en hadden we het over zorgen, verwachtingen en ook over de communicatie. Ik heb haar toen gezegd dat ik er na school niet tussen kom als er allemaal ouders om haar heen hangen (ze weet van mijn asperger), en dat ik regelmatig wat langer blijf hangen om te kijken of er een gaatje valt, maar dat mijn zoon dan ongedurig wordt, en zich gaat verstoppen, waarna we door iemand worden weggestuurd omdat we ons "oneigenlijk" in de ruimte van een klas bevinden. Het is vaag, maar de klassen kunnen groter worden als schuifwanden open gaan, dus de gangen zijn eigenlijk onderdeel van het lokaal van een juf. Heel irritant als ouder, want ze sturen je soms dus zomaar weg.
De jof begreep toen heel goed dat ik er niet tussen kom, en zou mij zelf aanspreken of ik nog iets wilde weten. Ik zei dat ik ook niet altijd een concrete vraag heb, maar dat ik van haar wil weten of er nog iets te melden is over vorderingen oid. Nu heb ik sindsdien nog nooit de vraag van haar gekregen of ik wat wil weten. Soms als ik wat blijf plakken, krijg ik een "gezellig" praatje van 3 zinnen over iets onzinnigs dan die dag, of dat ze naar de tandarts moet ofzo. Ik heb dit kwartaal 3x echt geprobeerd om haar zelf te benaderen; de eerste keer liep ze eerst een kind te zoeken dat zelf het schoolplein op gelopen was (ik wees haar nog op het kind) en daarna was ze ineens weg zonder opnieuw langs haar lokaal te komen waar wij stonden te wachten. De tweede keer was ze super sacherijnig, en begon tegen mij en mijn zoon te snauwen dat hij niet mocht eten bij het zitje waar ik zijn tas op gezet had om er wat dingen in te doen en uit te halen, en dat we naar buiten moesten want daar konden we best eten. Zelf zit ze daar gewoon altijd te eten, en het was echt zo lomp; ze vroeg helemaal niet wat ik aan het doen was (ik was mijn zoon niet uitgebreid eten aan het geven, maar moest dus zijn rapport in de tas proppen, waarbij ik op een snikhete dag twee volle drinkbekers aantrof. Ik gaf dus tijdens het inpakken vast EEN beker om even op te drinken voor ik mijn handen vrij had en naar buiten kon). Nou ja; en vaak denk ik dat we al een afspraak hadden staan om met de IB'er samen te bespreken, dus dat het dan zonde is om een paar dagen daarvoor haar tijd te vragen voor een update. Waarna het gesprek met de IB'er onverwacht weer alleen over procedures ofzo ging, en ik na een paar weken dus nog helemaal niets wist.
Na de vakanties heb ik wel een paar keer met moeite tussendoor gevraagd of ze als iets gemerkt had van het harde oefenen dat we met lezen hadden gedaan, maar dan hadden ze nog niets aan lezen gedaan ofzo. En ze kwam er dus niet op terug.
Je zegt dat je soms blijft plakken voor een gezellig praatje - pak je kans en vraag dan ZELF of je nog iets moet weten of een afspraak kan inplannen. Trek ook ZELF je mond open bij de afspraken met de IB-er als je andere dingen wil weten die op dat moment gedeeld worden.
Dat met dat eten was niet echt handig gedaan, maar dat zou ik haar niet al te veel kwalijk nemen. Misschien was er wat aan de hand waardoor ze zo reageerde. Als ze verder nooit zo is zou ik dat maar even laten gaan.
Je moet echt wat meer zelf het initiatief gaan nemen, want jij hebt dat nodig en je wil ook gewoon weten wat ze van plan zijn met zijn situatie. Daar is niets mis mee en daar mag je gewoon vragen over stellen en een afspraak voor plannen. Maar stop met mailen, want dat werkt gewoon niet. Ze krijgt tientallen mailtjes per dag dus die kan ze zo over het hoofd zien
donderdag 22 juni 2017 12:05
Ja; weet je; achteraf klikt het allemaal heel passief, maar je ziet om je heen de veeleisende ouders die de hele tijd voor iedere scheet de juf claimen, en je leest over de druk in het onderwijs, en dan probeer je te zoeken naar een vorm. Ik kan NU alleen maar constateren dat ik die niet gevonden heb. Wij dachten dat de school wat meer verantwoordelijkheidsgevoel zou hebben om het "samen" te doen, en dat we ze niet moesten overladen met vragen. Dat is trouwens vanwegen mijn asperger best lastig; daarom kom ik er vaak niet tussen; ik kan een gesprek maar lastig "kort" houden, en heb meteen heel veel vragen die er associatief mee te maken hebben.
Juist daarom heb ik GVD (bedenk ik nu) al toen mijn zoon bij de kleuters zat, contact gezocht met deze IB'er om te vragen hoe ik als ouder het beste met de docenten om kon gaan; ik wil ze niet overvragen, maar heb wel meer informatiebehoeft. Ze laten me dus gewoon al jaren bungelen, en ik zoek dan misschien ook nog een tijd onterecht de schuld bij mezelf, terwijl het gewoon raar is dat je al die tijd echt niets weet over de lesstof en vorderingen bij een kind dat daar zo mee worstelt.
Juist daarom heb ik GVD (bedenk ik nu) al toen mijn zoon bij de kleuters zat, contact gezocht met deze IB'er om te vragen hoe ik als ouder het beste met de docenten om kon gaan; ik wil ze niet overvragen, maar heb wel meer informatiebehoeft. Ze laten me dus gewoon al jaren bungelen, en ik zoek dan misschien ook nog een tijd onterecht de schuld bij mezelf, terwijl het gewoon raar is dat je al die tijd echt niets weet over de lesstof en vorderingen bij een kind dat daar zo mee worstelt.
