Kinderen
alle pijlers
Stiefouder - wat kan/mag je zeggen?
dinsdag 20 februari 2018 09:36
Goeiemorgen,
ik heb ruim een jaar een relatie met een man met een zoon van 11.
Mijn dochter is even oud.
Het is voor het eerst dat ik een relatie heb met een man met een kind.
Wat onwennig in het begin, maar nu loopt alles goed.
Ik ben vaak alleen met de kinderen omdat mijn vriend druk is met zijn sport.
Op die momenten tijdens de week, is het het gewone (eten, huiswerk, tv kijken, slapen),
tijdens het weekend doen we bijna altijd iets leuk met ons drie (de kinderen en ik).
Dat is ook altijd leuk.
Maar nu zijn er een paar zaken waar ik het zo moeilijk mee heb en ik weet niet wat ik kan/mag doen in deze situatie.
De zoon van mijn vriend:
- zegt nooit hallo of dag tegen dochter en mij (maar ook andere mensen)
- eet niets, op hamburgers na. En dit mag je echt heel letterlijk nemen... er wordt door hem niets anders gegeten
- eet dan ook gewoon met zijn mond open
- luistert niet (echt niet) naar zijn vader en is dan ook gewoon onrespectvol
- begint onmiddellijk te huilen wanneer hij zijn zin niet onmiddellijk krijgt of wanneer iets niet gaat zoals hij het wil, slaat op en/of met deuren
- gilt het hele huis samen wanneer hij op zijn spelcomputer speelt (heel gezellig wanneer je zelf even tv wil kijken of zo)
- voetbalt gewoon binnen
- kan geen spel spelen en verliezen. Wanneer we een spelletje spelen, moeten we hem laten winnen, want anders gooit hij, wanneer hij merkt dat iemand anders wint, gewoon alles aan de kant en gaat in de zetel huilen en op de kast slaan
- gaat gewoon van tafel als hij genoeg gegeten heeft
En zo zijn er nog wel een aantal zaken.
Ik heb het, geloof ik, het moeilijkste met het niet eens 'hallo' zeggen, wanneer we binnen komen.
Alhoewel... met dit alles heb ik het gewoon moeilijk.
Enerzijds omwille van mijn dochter. Ik ben allesbehalve een strenge moeder, maar mijn dochter moet wel altijd beleefd zijn, er zijn regels en ja, ze moet ook gewoon luisteren. Daarnaast is 'neen' ook gewoon 'neen' (al dan niet met uitleg). Wil ze daar boos om worden, dan moet ze dat zelf weten, maar het blijft neen. Maar hoe blijf ik haar antwoord geven op opmerkingen: 'Ja maar, mama, X (zoon vriend) doet dat toch ook niet? Mag dat toch wel? Hoeft dit toch ook niet te eten?'
Of wanneer ze wel eens gewoon iets als eerste wil doen of een spelletje wil winnen, maar ik haar teken doe 'laat het maar'.
Maar anderzijds ook gewoon omwille van mezelf. Ik vind het moeilijk.
Het is een hele lap tekst geworden.
Mijn vraag is gewoon: waar kan/mag je iets over zeggen als stiefouder?
Overdrijf ik? Moet ik gewoon mijn schouders ophalen?
Alvast bedankt.
ik heb ruim een jaar een relatie met een man met een zoon van 11.
Mijn dochter is even oud.
Het is voor het eerst dat ik een relatie heb met een man met een kind.
Wat onwennig in het begin, maar nu loopt alles goed.
Ik ben vaak alleen met de kinderen omdat mijn vriend druk is met zijn sport.
Op die momenten tijdens de week, is het het gewone (eten, huiswerk, tv kijken, slapen),
tijdens het weekend doen we bijna altijd iets leuk met ons drie (de kinderen en ik).
Dat is ook altijd leuk.
Maar nu zijn er een paar zaken waar ik het zo moeilijk mee heb en ik weet niet wat ik kan/mag doen in deze situatie.
De zoon van mijn vriend:
- zegt nooit hallo of dag tegen dochter en mij (maar ook andere mensen)
- eet niets, op hamburgers na. En dit mag je echt heel letterlijk nemen... er wordt door hem niets anders gegeten
- eet dan ook gewoon met zijn mond open
- luistert niet (echt niet) naar zijn vader en is dan ook gewoon onrespectvol
- begint onmiddellijk te huilen wanneer hij zijn zin niet onmiddellijk krijgt of wanneer iets niet gaat zoals hij het wil, slaat op en/of met deuren
- gilt het hele huis samen wanneer hij op zijn spelcomputer speelt (heel gezellig wanneer je zelf even tv wil kijken of zo)
- voetbalt gewoon binnen
- kan geen spel spelen en verliezen. Wanneer we een spelletje spelen, moeten we hem laten winnen, want anders gooit hij, wanneer hij merkt dat iemand anders wint, gewoon alles aan de kant en gaat in de zetel huilen en op de kast slaan
- gaat gewoon van tafel als hij genoeg gegeten heeft
En zo zijn er nog wel een aantal zaken.
Ik heb het, geloof ik, het moeilijkste met het niet eens 'hallo' zeggen, wanneer we binnen komen.
Alhoewel... met dit alles heb ik het gewoon moeilijk.
Enerzijds omwille van mijn dochter. Ik ben allesbehalve een strenge moeder, maar mijn dochter moet wel altijd beleefd zijn, er zijn regels en ja, ze moet ook gewoon luisteren. Daarnaast is 'neen' ook gewoon 'neen' (al dan niet met uitleg). Wil ze daar boos om worden, dan moet ze dat zelf weten, maar het blijft neen. Maar hoe blijf ik haar antwoord geven op opmerkingen: 'Ja maar, mama, X (zoon vriend) doet dat toch ook niet? Mag dat toch wel? Hoeft dit toch ook niet te eten?'
Of wanneer ze wel eens gewoon iets als eerste wil doen of een spelletje wil winnen, maar ik haar teken doe 'laat het maar'.
Maar anderzijds ook gewoon omwille van mezelf. Ik vind het moeilijk.
Het is een hele lap tekst geworden.
Mijn vraag is gewoon: waar kan/mag je iets over zeggen als stiefouder?
Overdrijf ik? Moet ik gewoon mijn schouders ophalen?
Alvast bedankt.
dinsdag 20 februari 2018 09:45
Ik zou met je vriend in gesprek gaan, zodat hij er wat van zegt.
Wil hij dat niet, dan zou ik in elk geval beginnen met 'mijn huis, mijn regels', zoals het binnenshuis voetballen, met deuren slaan, etc.
Maar ook: wil hij dit niet, vriend dus, dan zou ik de gezamenlijke situaties beperken, zodat jij en je dochter je niet continu hoeven aan te passen of op je tenen te lopen. Bij een aantal zaken, die jij noemt, zou ik op een gegeven moment gewoon ontploffen. Dat is voor niemand goed.
Kijk voor jezelf eens waar je vriendjes op aanspreekt, bijvoorbeeld.
Wil hij dat niet, dan zou ik in elk geval beginnen met 'mijn huis, mijn regels', zoals het binnenshuis voetballen, met deuren slaan, etc.
Maar ook: wil hij dit niet, vriend dus, dan zou ik de gezamenlijke situaties beperken, zodat jij en je dochter je niet continu hoeven aan te passen of op je tenen te lopen. Bij een aantal zaken, die jij noemt, zou ik op een gegeven moment gewoon ontploffen. Dat is voor niemand goed.
Kijk voor jezelf eens waar je vriendjes op aanspreekt, bijvoorbeeld.
Later is nu
dinsdag 20 februari 2018 09:45
Bespreek dit eerst eens met je vriend. Ik vind dat hij de eerste is die hier wat van moet zeggen. En dat hij, als zijn zoon er is, ook wel eens wat meer thuis mag zijn! (Tenzij de sport zijn werk is, maar gezin gaat vóór op hobby vind ik. Hij hoeft niet alles te stoppen, maar eens wat meer samen eten en zo zou fijn zijn!)
Ik vind niet dat je hele abnormale wensen hebt. Waarom reageert hij zo? Opvoeding? Mag alles 'bij mama wel'? Stoornis? Jou uitspelen tegen partner? Lamlendig gedrag?
Ik zou daar eerst eens naar kijken, om vervolgens met partner een plan van aanpak op te stellen. En samen 1 lijn trekken. Misschien niet alles in eens aanpakken, maar doel voor doel.
En laat je dochter hier niet de dupe van worden. Dan speelt hij maar niet meer mee! Laat hem maar brullen terwijl jij met dochter het spelletje nog eens gezellig opnieuw begint!
En wie weet resulteert 2 dagen eten zonder gemauw wel in dat hij (en natuurlijk ook dochter) daarna 1x zelf mag kiezen wat er gegeten wordt.
Ik zou me er trouwens niet druk om maken dat hij alleen hamburgers eet. Dan eet hij maar niet! (Maar dan dus ook geen vervangende maaltijd, toetje, koekje bij de thee etc).
Succes! Lastige klus hoor, stiefouder zijn!
Ik vind niet dat je hele abnormale wensen hebt. Waarom reageert hij zo? Opvoeding? Mag alles 'bij mama wel'? Stoornis? Jou uitspelen tegen partner? Lamlendig gedrag?
Ik zou daar eerst eens naar kijken, om vervolgens met partner een plan van aanpak op te stellen. En samen 1 lijn trekken. Misschien niet alles in eens aanpakken, maar doel voor doel.
En laat je dochter hier niet de dupe van worden. Dan speelt hij maar niet meer mee! Laat hem maar brullen terwijl jij met dochter het spelletje nog eens gezellig opnieuw begint!
En wie weet resulteert 2 dagen eten zonder gemauw wel in dat hij (en natuurlijk ook dochter) daarna 1x zelf mag kiezen wat er gegeten wordt.
Ik zou me er trouwens niet druk om maken dat hij alleen hamburgers eet. Dan eet hij maar niet! (Maar dan dus ook geen vervangende maaltijd, toetje, koekje bij de thee etc).
Succes! Lastige klus hoor, stiefouder zijn!
dinsdag 20 februari 2018 09:48
Praat er eens goed met je vriend over. Jouw stiefzoon klinkt erg verwend.Tijd dat je vriend heel duidelijk wordt naar zijn zoon en dat hoeft niet boos of zo.Hoog tijd ook dat je vriend meer tijd aan zijn zoon gaat besteden en ook een op een dingen met hem gaan doen.
Heel makkelijk voor vriend dat jij zoveel voor zoon doet en lief van jou maar jij bent bot gezegd niets van hem.
Misschien heeft zoon nog veel moeite met de scheiding en uit hij dat zo, wat niet wegneemt dat zijn gedrag echt onacceptabel is zeker voor een kind van 11.
Naar je dochter toe is het inderdaad niet eerlijk.
Ik zou stiefzoon ook zeker niet elk spelletje laten winnen.
Weet je toevallig hoe hij zich bij zijn moeder gedraagt? Heb je normaal contact met zijn moeder?
Heel makkelijk voor vriend dat jij zoveel voor zoon doet en lief van jou maar jij bent bot gezegd niets van hem.
Misschien heeft zoon nog veel moeite met de scheiding en uit hij dat zo, wat niet wegneemt dat zijn gedrag echt onacceptabel is zeker voor een kind van 11.
Naar je dochter toe is het inderdaad niet eerlijk.
Ik zou stiefzoon ook zeker niet elk spelletje laten winnen.
Weet je toevallig hoe hij zich bij zijn moeder gedraagt? Heb je normaal contact met zijn moeder?
dinsdag 20 februari 2018 09:49
Wonen jullie samen? Zo niet zou ik er voor kiezen om de momenten waarop jij zonder vriend met zijn zoon bent behoorlijk beperken.
Persoonlijk vind ik dat als vriend jouw alleen laat met zijn kind en jouw ook echt laat "oppassen" dat je hem dan zeker op die momenten ook gewoon moet kunnen aanspreken en corrigeren. Zeker als het bij jou thuis is gelden op dat moment jouw regels, dat is toch ook zo als je vriendjes van dochter op bezoek hebt?
Als jij en vriend echt zo ver uit elkaar liggen met de opvoeding zul je daar onderling over moeten praten. Jullie hebben twee kinderen in dezelfde leeftijd en als je zo veel samen bent is het onwerkbaar als jullie opvoeding heel ver uit elkaar ligt. Daar zul je een lijn in moeten vinden.
Persoonlijk vind ik dat als vriend jouw alleen laat met zijn kind en jouw ook echt laat "oppassen" dat je hem dan zeker op die momenten ook gewoon moet kunnen aanspreken en corrigeren. Zeker als het bij jou thuis is gelden op dat moment jouw regels, dat is toch ook zo als je vriendjes van dochter op bezoek hebt?
Als jij en vriend echt zo ver uit elkaar liggen met de opvoeding zul je daar onderling over moeten praten. Jullie hebben twee kinderen in dezelfde leeftijd en als je zo veel samen bent is het onwerkbaar als jullie opvoeding heel ver uit elkaar ligt. Daar zul je een lijn in moeten vinden.
dinsdag 20 februari 2018 09:49
dinsdag 20 februari 2018 09:49
Als hij, je vriend, niet wil dat jij er wat van zegt dan zal hij zelf meer thuis of aanwezig moeten zijn om voor zijn zoon te zorgen.
Niet willen dat je er wat van zegt als hij erbij is vind ik wel iets waar je vriend gelijk in heeft. Maar als hij veel weg is en jij zorgt ook voor zijn kind liggen de zaken wel anders.
Wil hij daar niet in mee gaan, dan zorgt hij maar voor een oppas voor zoon en houdt jij je met je dochter bezig.
Niet willen dat je er wat van zegt als hij erbij is vind ik wel iets waar je vriend gelijk in heeft. Maar als hij veel weg is en jij zorgt ook voor zijn kind liggen de zaken wel anders.
Wil hij daar niet in mee gaan, dan zorgt hij maar voor een oppas voor zoon en houdt jij je met je dochter bezig.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 20 februari 2018 09:49
Mijn stiefkind is 13 en 7 jaar in mijn leven. Ik bemoei me met alles 
In mijn huis gelden de regels zoals ze voor ons allemaal gelden, dus ook voor mijn eigen kind en ook voor mijn stiefkind. Dat gaat vanaf het begin prima, ik denk ook omdat hij weet wat hij aan me heeft en vader en ik op 1 lijn zitten en dat uitdragen. Zo is het voor stiefkind duidelijk en nooit een discussie geweest. Mijn man en zijn ex zijn verantwoordelijk voor hem en de opvoeding, maar bij ons thuis voed ik hem ook al 7 jaar op bij wijze van, ik zou ook niet weten waarom je bepaalde dingen niet zou mogen zeggen.
Belangrijkste voor jou is denk ik dat je op 1 lijn komt met je man!
In mijn huis gelden de regels zoals ze voor ons allemaal gelden, dus ook voor mijn eigen kind en ook voor mijn stiefkind. Dat gaat vanaf het begin prima, ik denk ook omdat hij weet wat hij aan me heeft en vader en ik op 1 lijn zitten en dat uitdragen. Zo is het voor stiefkind duidelijk en nooit een discussie geweest. Mijn man en zijn ex zijn verantwoordelijk voor hem en de opvoeding, maar bij ons thuis voed ik hem ook al 7 jaar op bij wijze van, ik zou ook niet weten waarom je bepaalde dingen niet zou mogen zeggen.
Belangrijkste voor jou is denk ik dat je op 1 lijn komt met je man!
newspaper wijzigde dit bericht op 20-02-2018 10:02
0.38% gewijzigd
dinsdag 20 februari 2018 09:51
Mijn vriend is eigenlijk ten einde raad, of dat zegt hij toch.
Hij is geen prater, dus heel veel wordt er niet over gezegd.
Maar laatst zei hij wel dat hij blij zou zijn als het weer 'mama-week' was (en zoon er dus niet meer zou zijn). Daar schrok ik dan wel van en dan heb ik hem eigenlijk wel tot praten 'verplicht'.
De moeder zelf kan ook heel moeilijk om met het gedrag van hun zoon.
Zelf vind ik dat de zoon weinig kwalijk kan genomen worden, het is een kind en het is aan de ouders om te zorgen dat er regels zijn, dat hij bepaalde zaken gewoon doet/niet doet. Waarom zou hij luisteren als het niet luisteren ervoor zorgt dat hij zijn zin krijgt? Waarom zou hij eten, als hij nadien dan toch chips krijgt?
Dat zeg ik ook zo aan mijn vriend. Vriend zegt dan bang te zijn dat ik ermee op zal houden, als hij wat strenger is, omdat het dan continu drama zal zijn.
Terwijl daar geen sprake van is.
Hij is geen prater, dus heel veel wordt er niet over gezegd.
Maar laatst zei hij wel dat hij blij zou zijn als het weer 'mama-week' was (en zoon er dus niet meer zou zijn). Daar schrok ik dan wel van en dan heb ik hem eigenlijk wel tot praten 'verplicht'.
De moeder zelf kan ook heel moeilijk om met het gedrag van hun zoon.
Zelf vind ik dat de zoon weinig kwalijk kan genomen worden, het is een kind en het is aan de ouders om te zorgen dat er regels zijn, dat hij bepaalde zaken gewoon doet/niet doet. Waarom zou hij luisteren als het niet luisteren ervoor zorgt dat hij zijn zin krijgt? Waarom zou hij eten, als hij nadien dan toch chips krijgt?
Dat zeg ik ook zo aan mijn vriend. Vriend zegt dan bang te zijn dat ik ermee op zal houden, als hij wat strenger is, omdat het dan continu drama zal zijn.
Terwijl daar geen sprake van is.
dinsdag 20 februari 2018 09:53
Lastig! Mijn zoon was bijna vier toen mijn vriend in zijn leven verscheen. Dat is voor een kind toch makkelijker te accepteren als opvoeder. Zolang mijn vriend niet bij ons woonde had hij eigenlijk niets te vertellen en daarna stukje bij beetje meer. Ik denk dat pas na dik twee jaar mijn vriend echt mede- opvoeder was. Kwam ook omdat ik het niet direct prettig vond als hij zich er mee bemoeide:)
Als jouw vriend zelf niet iets van bovenstaande punten zegt tegen zijn zoon heb jij eigenlijk niets te vertellen.... hij moet zijn zoon opvoeden en jij kan hem bijstaan en zijn regels ook bij zoon toepassen. Dan kan het groeien naar iets toe waarbij je het een beetje samen doet.
Dus de belangrijkste vraag is: hoe staat je vriend erin? En hoe vaak is de zoon bij zijn vader?
Als vader zelf niet opvoed denk ik niet dat een elfjarige iets van een stiefouder gaat aannemen.
Ga dus het gesprek aan met je vriend. Als hij het met jouw punten eens is dan is het aan hem om er mee te beginnen. Je kunt hem dan wel ondersteunen.
Een elfjarige die om alles nog steeds huilt vind ik wel bijzonder. Ik lees ook dat je vaak alleen bent met de kinderen.... dat vind ik best snel na een jaar voor dat jochie. Waarom zorgt zijn eigen vader niet voor hem?
Als jouw vriend zelf niet iets van bovenstaande punten zegt tegen zijn zoon heb jij eigenlijk niets te vertellen.... hij moet zijn zoon opvoeden en jij kan hem bijstaan en zijn regels ook bij zoon toepassen. Dan kan het groeien naar iets toe waarbij je het een beetje samen doet.
Dus de belangrijkste vraag is: hoe staat je vriend erin? En hoe vaak is de zoon bij zijn vader?
Als vader zelf niet opvoed denk ik niet dat een elfjarige iets van een stiefouder gaat aannemen.
Ga dus het gesprek aan met je vriend. Als hij het met jouw punten eens is dan is het aan hem om er mee te beginnen. Je kunt hem dan wel ondersteunen.
Een elfjarige die om alles nog steeds huilt vind ik wel bijzonder. Ik lees ook dat je vaak alleen bent met de kinderen.... dat vind ik best snel na een jaar voor dat jochie. Waarom zorgt zijn eigen vader niet voor hem?
dinsdag 20 februari 2018 09:55
dinsdag 20 februari 2018 09:55
Misschien had ik duidelijker moeten zijn ivm het alleen zijn met de kinderen.
Het is niet elke dag zo natuurlijk.
Twee (tot drie) avonden in de week is mijn vriend er niet en dan soms enkele uren niet op zaterdag en zondag is hij er nooit.
Er zijn dus wel twee/drie avonden in de week dat hij er gewoon is en 1 dag in het weekend.
Het is niet elke dag zo natuurlijk.
Twee (tot drie) avonden in de week is mijn vriend er niet en dan soms enkele uren niet op zaterdag en zondag is hij er nooit.
Er zijn dus wel twee/drie avonden in de week dat hij er gewoon is en 1 dag in het weekend.
dinsdag 20 februari 2018 09:57
