Kinderen
alle pijlers
Waarom het soms best oké is om (terug) te schreeuwen
donderdag 20 december 2018 14:01
Alvast om drama te vermijden: neem mij nietteserieus (zoals mijn naam ook al zegt). Maar wat krijg ik soms de kriebels van moedermaffialeden die beweren noooooit tegen hun kroost te roepen/schreeuwen. Overkomt dat de beste niet? Om alle moeders hier even een hart onder de riem te steken, een paar voorbeeldjes waarbij het heel menselijk is dat je even je zielegeduld verliest en schreeuwt dat het nu wel eens GEDAAN MAG ZIJN POTVERDORIE. En nee, dat wil niet zeggen dat we niet zielsveel van ons nageslecht houden en al zeker niet dat zij getraumatiseerd door het leven moeten. En ach, een beetje jeugdtrauma houdt de toekomstige humor op peil, niet? (nietteserieus, wederom, voor moedermaffialeden hier aanwezig)
- Om boven de herrie uit te komen (met stip op nummer 1 hier)
- Zodat ze even opkijken van hun schermpjes ('Halloo-oo?')
- Als een bijna 5-jarige om 3 uur 's nachts het huis bijeen krijst als hij terug naar zijn eigen bedje gebracht wordt. Kortsluiting in slaperige hoofden, enz.
- Als er na 7 keer manen voorzichtig te zijn toch al lachend keihard de straat wordt overgestoken zonder te kijken.
- Als ze dreigen de plantenbak/vitrinekast/kerstboom/vul aan... over zich te trekken.
- Als ze voor de 10e keer in 5 minuten in spagaat op de rand van het bad staan, met natte voeten en gladde randen.
- Als ze halsstarrig en zeer met opzet substanties op de vloer blijven mikken aan tafel en je daar recht in je gezicht bij uitlachen. En dan nog gaan krijsen en gooien met vorken als je daarop hun bord wegneemt.
Ik ben toch heus niet de enige? Vul aan, lieve moeders!
- Om boven de herrie uit te komen (met stip op nummer 1 hier)
- Zodat ze even opkijken van hun schermpjes ('Halloo-oo?')
- Als een bijna 5-jarige om 3 uur 's nachts het huis bijeen krijst als hij terug naar zijn eigen bedje gebracht wordt. Kortsluiting in slaperige hoofden, enz.
- Als er na 7 keer manen voorzichtig te zijn toch al lachend keihard de straat wordt overgestoken zonder te kijken.
- Als ze dreigen de plantenbak/vitrinekast/kerstboom/vul aan... over zich te trekken.
- Als ze voor de 10e keer in 5 minuten in spagaat op de rand van het bad staan, met natte voeten en gladde randen.
- Als ze halsstarrig en zeer met opzet substanties op de vloer blijven mikken aan tafel en je daar recht in je gezicht bij uitlachen. En dan nog gaan krijsen en gooien met vorken als je daarop hun bord wegneemt.
Ik ben toch heus niet de enige? Vul aan, lieve moeders!
donderdag 20 december 2018 14:10
Nou neu; ik ben geen extremist, maar schreeuwen moet je gewoon echt voorkomen, en dus ook niet vergoeilijkend aanmoedigen als zijnde een realistische optie.
Het is een hele negatieve manier van energie overbrengen, en als er iemand tegen jou schreeuwt, krijg je vanzelf de neiging om terug te schreeuwen (zeg ik als hondeneigenaar met soms lastige situaties in het bos die je dolgraag had willen uitpraten als iemand maar niet zo onredelijk begonnen was met schreeuwen).
Als jij het gevoel hebt dat je kinderen je uitdagen en dingen op de grond gooien, dan heb je ontzettend verloren als je de situatie "recht" probeert te zetten door in geschreeuw uit te barsten.
Natuurlijk schreeuw ook IK soms wel eens, maar ik ben we dan wel bewust van de rotsfeer die ik daarmee creëer en de slechte oplossing die dat is. Soms maak ik serieus ook mijn verontschuldigingen tegen mijn zoon als de situatie genormaliseerd is omdat ik weet dat hij het afschuwelijk vind als ik zo boos doe, en dat ik hem gewoon stress aanjaag. Dus ik doe er niet luchtig over zo van: "ja iedereen doet dit wel eens en het is humor om er relativerend over te praten".
Het is een hele negatieve manier van energie overbrengen, en als er iemand tegen jou schreeuwt, krijg je vanzelf de neiging om terug te schreeuwen (zeg ik als hondeneigenaar met soms lastige situaties in het bos die je dolgraag had willen uitpraten als iemand maar niet zo onredelijk begonnen was met schreeuwen).
Als jij het gevoel hebt dat je kinderen je uitdagen en dingen op de grond gooien, dan heb je ontzettend verloren als je de situatie "recht" probeert te zetten door in geschreeuw uit te barsten.
Natuurlijk schreeuw ook IK soms wel eens, maar ik ben we dan wel bewust van de rotsfeer die ik daarmee creëer en de slechte oplossing die dat is. Soms maak ik serieus ook mijn verontschuldigingen tegen mijn zoon als de situatie genormaliseerd is omdat ik weet dat hij het afschuwelijk vind als ik zo boos doe, en dat ik hem gewoon stress aanjaag. Dus ik doe er niet luchtig over zo van: "ja iedereen doet dit wel eens en het is humor om er relativerend over te praten".
donderdag 20 december 2018 14:15
Ah, de moedermaffia is er al snel bij! Geitenwollensokkengezeik, Blijmetmij!
Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen. Ze verdienen soms niet beter. Gisteren zat er eentje ongevraagd tot twee keer toe aan mijn opeetbare kerstcadeau met z'n smoezelige knookjes. Hij had geluk dat ie snel kon rennen, anders had ie ook nog een schop onder het hol gehad.
Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen. Ze verdienen soms niet beter. Gisteren zat er eentje ongevraagd tot twee keer toe aan mijn opeetbare kerstcadeau met z'n smoezelige knookjes. Hij had geluk dat ie snel kon rennen, anders had ie ook nog een schop onder het hol gehad.
donderdag 20 december 2018 14:15
Ook ik excuseer me achteraf hoor (bijna iedere keer zelfs), hoeveel humor ik er ook tegenaan gooi. Ik vind het gewoon schrijnend te zien hoezeer een moeder schuldgevoelens wordt aangepraat, al dan niet bewust. Maar goed, zoals ik al zei, in zijn geheel niet te serieus nemen. We zijn allemaal 'maar' mensen, dat is vooral mijn punt.blijmetmij schreef: ↑20-12-2018 14:10Nou neu; ik ben geen extremist, maar schreeuwen moet je gewoon echt voorkomen, en dus ook niet vergoeilijkend aanmoedigen als zijnde een realistische optie.
Het is een hele negatieve manier van energie overbrengen, en als er iemand tegen jou schreeuwt, krijg je vanzelf de neiging om terug te schreeuwen (zeg ik als hondeneigenaar met soms lastige situaties in het bos die je dolgraag had willen uitpraten als iemand maar niet zo onredelijk begonnen was met schreeuwen).
Als jij het gevoel hebt dat je kinderen je uitdagen en dingen op de grond gooien, dan heb je ontzettend verloren als je de situatie "recht" probeert te zetten door in geschreeuw uit te barsten.
Natuurlijk schreeuw ook IK soms wel eens, maar ik ben we dan wel bewust van de rotsfeer die ik daarmee creëer en de slechte oplossing die dat is. Soms maak ik serieus ook mijn verontschuldigingen tegen mijn zoon als de situatie genormaliseerd is omdat ik weer dat hij het echt afschuwelijk vind als ik zo boos doe, en dat ik hem gewoon stress aanjaag. Dus ik doe er niet luchtig over zo van: "ja iedereen doet dit wel eens en het is humor om er relativerend over te praten".
donderdag 20 december 2018 14:20
Sommige mensen hebben ook meer temperament dan de ander, dat is het ook. Ik heb een broer die altijd de rust zelve is, en zijn jongste zoon luistert voor geen meter. Dan maar een schreeuwert hoor.nietteserieus schreef: ↑20-12-2018 14:15Ook ik excuseer me achteraf hoor (bijna iedere keer zelfs), hoeveel humor ik er ook tegenaan gooi. Ik vind het gewoon schrijnend te zien hoezeer een moeder schuldgevoelens wordt aangepraat, al dan niet bewust. Maar goed, zoals ik al zei, in zijn geheel niet te serieus nemen. We zijn allemaal 'maar' mensen, dat is vooral mijn punt.
donderdag 20 december 2018 14:20
is dit nou het tegenovergestelde van de geitenwollensokkenbrigade? Hoe kan me zo ontaard mogelijk presenteren?wittegeit schreef: ↑20-12-2018 14:15Ah, de moedermaffia is er al snel bij! Geitenwollensokkengezeik, Blijmetmij!
Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen. Ze verdienen soms niet beter. Gisteren zat er eentje ongevraagd tot twee keer toe aan mijn opeetbare kerstcadeau met z'n smoezelige knookjes. Hij had geluk dat ie snel kon rennen, anders had ie ook nog een schop onder het hol gehad.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 20 december 2018 14:22
wittegeit schreef: ↑20-12-2018 14:15Ah, de moedermaffia is er al snel bij! Geitenwollensokkengezeik, Blijmetmij!
Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen. Ze verdienen soms niet beter. Gisteren zat er eentje ongevraagd tot twee keer toe aan mijn opeetbare kerstcadeau met z'n smoezelige knookjes. Hij had geluk dat ie snel kon rennen, anders had ie ook nog een schop onder het hol gehad.
Leuk hè, beetje lopen rellen?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 20 december 2018 14:22
donderdag 20 december 2018 14:40
In de voorbeelden die je noemt praat ik met luidere stem of verhef ik echt mijn stem (bij corrigeren bijvoorbeeld). Om zijn aandacht te krijgen, ga ik juist soms wel eens in zijn oor fluisteren. Is veel effectiever.
Het is 1 of 2 keer gebeurd dat ik geschreeuwd heb, maar dat was op momenten dat ik zelf niet lekker in mijn vel zat en weinig geduld had. En ja daar voel ik me wel schuldig over. Want als ik tegen een volwassene ga lopen schreeuwen, die niks fout gedaan heeft, behalve in mijn irritatie komen, dan voel ik me ook schuldig. Dat vind ik ook vrij normaal.
Het is 1 of 2 keer gebeurd dat ik geschreeuwd heb, maar dat was op momenten dat ik zelf niet lekker in mijn vel zat en weinig geduld had. En ja daar voel ik me wel schuldig over. Want als ik tegen een volwassene ga lopen schreeuwen, die niks fout gedaan heeft, behalve in mijn irritatie komen, dan voel ik me ook schuldig. Dat vind ik ook vrij normaal.
donderdag 20 december 2018 14:46
echt schreeuwen is bij mij meer een teken van onmacht. stem verheffen vind ik wat anders dan schreeuwen. als mijn kind bij mij wegloopt op de parkeerplaats terwijl ik al 10 keer heb gezegd om bij me te blijven, dan verhef ik mijn stem. een ander die dat nooit doet zou dat als schreeuwen kunnen zien
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 20 december 2018 14:47
donderdag 20 december 2018 14:53
Ik heb regelmatig geschreeuwd naar mijn kinderen, als ze mij het bloed onder de nagels weg haalden, als ze gevaarlijke dingen dingen, zonder uit kijken oversteken maar ook bij huis en tuin en keuken dingen, ze hebben er niets aan over gehouden.
Pas als ik heel zacht begon te spreken, dan werd er geluisterd, want dan was het uitkijken en weg wezen.
Mijn dochter zei ooit, Mam, dan werden je ogen als ijsblokjes, jouw stem ook.
Nu jaren later, bulder ik ook wel eens naar mijn kleinkinderen, die hebben ook oortjes voor de sier.
Voor mijn zachte stem hebben ze ook ontzag, dan weten ze dat ze even tever zijn gegaan, maar dat is gelukkig zelden.
Pas als ik heel zacht begon te spreken, dan werd er geluisterd, want dan was het uitkijken en weg wezen.
Mijn dochter zei ooit, Mam, dan werden je ogen als ijsblokjes, jouw stem ook.
Nu jaren later, bulder ik ook wel eens naar mijn kleinkinderen, die hebben ook oortjes voor de sier.
Voor mijn zachte stem hebben ze ook ontzag, dan weten ze dat ze even tever zijn gegaan, maar dat is gelukkig zelden.
donderdag 20 december 2018 15:08
Ik ben zeker geen perfecte moeder en ik verlies heus wel eens mijn geduld.
Maar ik probeer niet te schreeuwen tegen de kinderen en sinds ik daar echt bewust op let (sinds een paar jaar) merk ik gewoon dat het ook beter gaat.
Ik kan wel streng spreken, maar schreeuwen helpt echt niet.
Tenzij ik moet roepen om de een of andere reden natuurlijk, maar dat noem ik geen schreeuwen.
Als kinderen alleen luisteren als je schreeuwt dan heb je wel een serieus probleem lijkt me.
Wat eerder helpt is naar het kind toegaan, op ooghoogte gaan en het kind aankijken en duidelijk spreken. Hoe rustiger ik blijf hoe beter het gaat.
Probleem is dat ik ook niet altijd even rustig blijf...Maar sinds ik er op let gaat het steeds beter.
Het kind even apart en uit de situatie halen wil ook nog wel eens helpen.
Maar schreeuwen werkt averechts.
Maar ik probeer niet te schreeuwen tegen de kinderen en sinds ik daar echt bewust op let (sinds een paar jaar) merk ik gewoon dat het ook beter gaat.
Ik kan wel streng spreken, maar schreeuwen helpt echt niet.
Tenzij ik moet roepen om de een of andere reden natuurlijk, maar dat noem ik geen schreeuwen.
Als kinderen alleen luisteren als je schreeuwt dan heb je wel een serieus probleem lijkt me.
Wat eerder helpt is naar het kind toegaan, op ooghoogte gaan en het kind aankijken en duidelijk spreken. Hoe rustiger ik blijf hoe beter het gaat.
Probleem is dat ik ook niet altijd even rustig blijf...Maar sinds ik er op let gaat het steeds beter.
Het kind even apart en uit de situatie halen wil ook nog wel eens helpen.
Maar schreeuwen werkt averechts.
donderdag 20 december 2018 15:12
donderdag 20 december 2018 15:33
Gevoelsmatig maak ik onderscheid in stemverheffing (bijv laten merken dat ze iets doen wat niet mag), roepen (bijv waarschuwen voor gevaarlijke situatie) en schreeuwen (eigen nooit nodig denk ik).
En ja, ook ik heb tegen mijn kinderen geschreeuwd. Iets met bloed en nagels en drie jaar niet geslapen hebben... Het verdient niet de schoonheidsprijs en ik was op die momenten ook echt niet content met mezelf, maar soms zit je er gewoon doorheen en doe je dingen waar je niet trots op bent.
Ouderschap is nu eenmaal niet de pracht en praal die Instagram doet vermoeden, vaak is het ronduit lelijk
En ja, ook ik heb tegen mijn kinderen geschreeuwd. Iets met bloed en nagels en drie jaar niet geslapen hebben... Het verdient niet de schoonheidsprijs en ik was op die momenten ook echt niet content met mezelf, maar soms zit je er gewoon doorheen en doe je dingen waar je niet trots op bent.
Ouderschap is nu eenmaal niet de pracht en praal die Instagram doet vermoeden, vaak is het ronduit lelijk
donderdag 20 december 2018 15:36
Wat is dat verschil precies? Als ik een kind op zijn telefoon bijna voor een vrachtwagen zie fietsen, dan vermoed ik dat ik niet meer roep. Ik moet dan ook een grote afstand overbruggen, het geluid van het verkeer en ik ben natuurlijk ook bang/opgefokt dat het kind me niet hoort. Dus dan schreeuw ik als een viswijf om kwart voor vijf.
Maar met diezelfde geluidssterkte tegen mijn kind aangillen omdat kind vergeten heeft haar onderbroek in de wasmand te doen lijkt me wat overdreven.
donderdag 20 december 2018 15:41
Ja. Zo straf ik nooit, schreeuw ook niet, en heb een hekel aan duwen, maar geef met stemverheffing en fysieke aanwijzingen consequenties aan van wangedrag.daenerys79 schreef: ↑20-12-2018 14:46echt schreeuwen is bij mij meer een teken van onmacht. stem verheffen vind ik wat anders dan schreeuwen. als mijn kind bij mij wegloopt op de parkeerplaats terwijl ik al 10 keer heb gezegd om bij me te blijven, dan verhef ik mijn stem. een ander die dat nooit doet zou dat als schreeuwen kunnen zien
