Kinderen
alle pijlers
Hoe weet je of je een kind (of meerdere) wilt?
dinsdag 24 maart 2020 22:52
Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen wilde. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar ik voel gewoon niet de drang tot voortplanting en de ratrace die daarop volgt. Een werkend leven naast een gezinsleven lijkt me ook echt afschuwelijk, laat staan dat je nooit meer een tel voor jezelf hebt in de eerste tropenjaren.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.
Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
Aan de andere kant ben ik gefascineerd door de kracht van de natuur waarin altijd maar 1 ding centraal staat: juist ja, de voortplanting. Als vrouw lijkt ook alles ervoor gemaakt te zijn om een kind te krijgen: de maandelijkse menstruatie is een constante herinnering hieraan.
Ik vraag me dus soms af wanneer (of hoe) je nou zeker weet of je kinderen wilt?
Zelf ervaar ik geen rammelende eierstokken, maar ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het zou zijn om zwanger te zijn, een kind te voelen in je buik en hoe die onvoorwaardelijke liefde voor een kind voelt? Aan de andere kant vliegt het me aan als ik denk aan de verantwoordelijkheid en zorg die daarbij komt kijken. Kun je ooit je kind echt loslaten bijvoorbeeld? Ik ben iemand die veel verlies heeft meegemaakt en de angst dit weer te moeten meemaken is dus aanwezig. Maar om uit angst te verliezen dingen niet meer aan te gaan, is in mijn ogen ook niet de manier.
Ik lees graag jullie ervaringen/meningen.
dinsdag 24 maart 2020 23:34
dinsdag 24 maart 2020 23:35
icequeen2000 schreef: ↑24-03-2020 23:21dus wat zeg je dat elke alleenstaande elke dag in de kroeg hangt en om de zoveel tijd van lief veranderd
Lees het nog eens. Er staat dat over het algemeen iedereen (dus ook mensen zonder kinderen of zonder relatie) een ander leven krijgt. Je gaat werken, je koopt een huis, je krijgt een vaste relatie en sommige mensen krijgen dan kinderen.
Volgens mij is een kinderwens vrij simpel: je wil wel of je wil niet. En als je niet 100% wil, dan moet je het niet doen, denk ik. Gelukkig hoeft niemand kinderen te krijgen ook al lijkt de maatschappij daar soms anders over te denken
dinsdag 24 maart 2020 23:35
Mensen, kom op zeg. Het lijkt me duidelijk dat Thørdis dat als voorbeeldje noemde om te illustreren dat niet je persoonlijkheid verandert, maar wel je prioriteiten. Ik heb ook geen kind, maar ik maak er niet uit op dat ze denkt dat ik elk weekend in de kroeg hang.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
dinsdag 24 maart 2020 23:37
En ik ben nota bene zowat de enige mét kinderen van al mijn vriendinnenAviendha schreef: ↑24-03-2020 23:35Mensen, kom op zeg. Het lijkt me duidelijk dat Thørdis dat als voorbeeldje noemde om te illustreren dat niet je persoonlijkheid verandert, maar wel ke prioriteiten. Ik heb ook geen kind, maar ik maak er niet uit op dat ze denkt dat ik elk weekend in de kroeg hang.
De rest is bewust kinderloos of nog twijfelend, terwijl ik al pubers heb
dinsdag 24 maart 2020 23:40
Het is nogal een forse aanname dat je op je 20e elk weekend in de kroeg hangt en op je 35e niet meer op die manier.Th∅rdis schreef: ↑24-03-2020 23:33Dan lees je niet goed. Ik gaf aan dat je, met of zonder kinderen, nogal veranderd tussen je 25e en 35e en dat het dus raar is om te stellen dat dat door kinderen krijgen komt.
Op je 20e hang je elk weekend in de kroeg enz, op je 35e doe je dat niet meer op die manier, of je nu kinderen hebt of niet
Dat is voor elk persoon anders, niemand is gelijk.
En mensen ontwikkelen ook allemaal op hun eigen manier en op hun eigen tijd.
Feit blijft dat mijn ervaring is dat met name vrouwen als een blad aan de boom omdraaien na het krijgen van een kind.
Maar goed, dat was mijn vraag niet
anoniem_169698 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:42
3.09% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:42
Globaal gezien ziet het leven van een 20 jarige er anders uit dan dat van een 35 jarige. Zo beter?kopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:40Het is nogal een forse aanname dat je op je 20e elk weekend in de kroeg hangt en op je 35e niet meer op die manier.
Dat is voor elk persoon anders, niemand is gelijk.
En mensen ontwikkelen ook allemaal op hun eigen manier en op hun eigen tijd.
Feit blijft dat mijn ervaring is dat met name vrouwen als een blad aan de boom omdraaien na het krijgen van een kind.
dinsdag 24 maart 2020 23:43
dinsdag 24 maart 2020 23:43
Ik heb dan weer nooit een oer-instinct gehad.icequeen2000 schreef: ↑24-03-2020 23:34ik zou de stress en financiën niet aankunnen dus ik neem geen kinderen. en gelijk welke man die mijn pad kruist gaat zich er moeten bij neerleggen.
en vind het eigenlijk wel goed van u dat je uw eigen goed probeert te kennen voor je aan kinderen begint of niet begint.
Maar ook nooit een oer-instinct de andere kant op "totaal niet".
Gewoon op mijn 32ste vastgesteld dat mijn man 45 was, ik een handicap en ziekte heb en dat ik alles kan doorgeven.
Er komen er dus geen.
Maar ik ben wel gek op bezig zijn met kinderen.
En dus suikertante langs alle kanten .
"Geen kinderen" hoeft dus niet synoniem te zijn aan "allergisch voor kinderen" of "totaal ongewenst" of "elke dag in de kroeg hangen".
Voor 't zelfde geld hadden hier wel 2 kinderen rondgelopen.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:45
1.90% gewijzigd
dinsdag 24 maart 2020 23:44
Het was geen aanname, maar een voorbeeld.kopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:40Het is nogal een forse aanname dat je op je 20e elk weekend in de kroeg hangt en op je 35e niet meer op die manier.
Dat is voor elk persoon anders, niemand is gelijk.
En mensen ontwikkelen ook allemaal op hun eigen manier en op hun eigen tijd.
Feit blijft dat mijn ervaring is dat met name vrouwen als een blad aan de boom omdraaien na het krijgen van een kind.
Wat bedoel je precies dat vrouwen omdraaien als een blad aan een boom? Ik ken wel mensen die bijna nooit meer tijd hebben, of je alleen op onmogelijke tijdsloten uitnodigen, maar dat komt omdat ze het zo goed mogelijk willen doen voor hun bloedje. Zeker bij het eerste kind komt er veel onzekerheid bij kijken.
aviendha wijzigde dit bericht op 24-03-2020 23:45
0.19% gewijzigd
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
dinsdag 24 maart 2020 23:44
Maar kinderen krijgen overheerst ook alles, voor de mensen die dat meemaken.kopstoot schreef: ↑24-03-2020 23:32Mooi uitgelegd.
Toch is het een verandering in persoonlijkheid als er een kant naar boven komt die er eerder niet was. En sterker nog, die kant overheerst al het andere.
Ik heb ook meer dan eens meegemaakt dat ik echt met stomheid geslagen was na een gesprek met een kennis/vriendin/familielid die bijvoorbeeld vond dat alles in het teken moet staan (of moet wijken) omwille van hun kind(eren).
Zeker de eerste jaren, vreten kinderen je op. Je werk kan doorgaan dankzij kinderopvang, maar eenmaal thuis, draait alles om die kinderen. Wakker worden, verschonen, eten, aankleden, slapen, spelen, eten, verschonen, slapen, spelen, eten, verschonen, uitkleden, eten, slapen etc.
Je bent gewoon blij als je naar je werk mag en de kinderopvang het even overneemt.
dinsdag 24 maart 2020 23:45
Dank je wel voor je mening,.icequeen2000 schreef: ↑24-03-2020 23:34ik zou de stress en financiën niet aankunnen dus ik neem geen kinderen. en gelijk welke man die mijn pad kruist gaat zich er moeten bij neerleggen.
en vind het eigenlijk wel goed van u dat je uw eigen goed probeert te kennen voor je aan kinderen begint of niet begint.
Ik weet oprecht niet waarom ik nu aan kinderen zou willen beginnen, maar merk wel dat de moeder-kind band me enorm fascineert.
Maar of dat voldoende is?
dinsdag 24 maart 2020 23:46
Ik heb een vrij grote familie en veel kennissen die ik niet tot vriendinnen reken. Irritante mensen bleken na de geboorte van de kinderen ook irritant. Relaxte mensen bleken relaxte ouders en met kinderlozen is het hetzelfde, je hebt overgevoelige types met lange tenen en relaxte types die prima kunnen dealen met verandering.
dinsdag 24 maart 2020 23:47
ja en idd het oerinstinct heb ik ook nooit gehad of last gehad van rammelende eierstokken, ik wist al op mijn 12 dat ik geen kinderen wou, nu op mijn 32 nog steeds onveranderd.Marnamai schreef: ↑24-03-2020 23:43Ik heb dan weer nooit een oer-instinct gehad.
Maar ook nooit een oer-instinct de andere kant op "totaal niet".
Gewoon op mijn 32ste vastgesteld dat mijn man 45 was, ik een handicap en ziekte heb en dat ik alles kan doorgeven.
Er komen er dus geen.
Maar ik ben wel gek op bezig zijn met kinderen.
En dus suikertante langs alle kanten .
"Geen kinderen" hoeft dus niet synoniem te zijn aan "allergisch voor kinderen" of "totaal ongewenst".
Voor 't zelfde geld hadden hier wel 2 kinderen rondgelopen.
enja kan ook wel eens een baby vasthouden of eens tof doen met mijn nichtje maar ze 24/7 is gewoon too much.
dinsdag 24 maart 2020 23:47
Ja precies, ik herken dat wel wat jij schrijft. Ik heb dan geen handicap of ziekte, maar heb nooit dat allesoverheersende gevoel gehad.Marnamai schreef: ↑24-03-2020 23:43Ik heb dan weer nooit een oer-instinct gehad.
Maar ook nooit een oer-instinct de andere kant op "totaal niet".
Gewoon op mijn 32ste vastgesteld dat mijn man 45 was, ik een handicap en ziekte heb en dat ik alles kan doorgeven.
Er komen er dus geen.
Maar ik ben wel gek op bezig zijn met kinderen.
En dus suikertante langs alle kanten .
"Geen kinderen" hoeft dus niet synoniem te zijn aan "allergisch voor kinderen" of "totaal ongewenst" of "elke dag in de kroeg hangen".
Voor 't zelfde geld hadden hier wel 2 kinderen rondgelopen.
En ik vind kinderen verder wel heel leuk (en vermoeiend).
dinsdag 24 maart 2020 23:47
Voldoende voor wat?
Er is geen goede reden om aan kinderen te beginnen, geen rationele reden iig, dus als je daar op wacht ga je geen kinderen krijgen.
dinsdag 24 maart 2020 23:48
Goeie, ik ben al gestopt hoor..nerdopviva schreef: ↑24-03-2020 23:44Gaat dit topic over hoe je weet of je kinderen wil of hoe moeders veranderen?
dinsdag 24 maart 2020 23:48
En wat wil je partner?
Als die radicaal "nee" of net radicaal "ja" had gezegd was de beslissing hier misschien eerder gevallen.
(Hij wist het hier ook niet goed en stond voor beiden open, vandaar dat hij het aan mij heeft overgelaten.)
dinsdag 24 maart 2020 23:49
ik denk dat niemand dat voor u kan uitmaken. dat gaat iets moeten zijn dat jij en je partner willen. is het iets dat je echt ZELF wilt of omdat je denkt dat je tekort schiet omdat uw facebook vol staat met rozekleurige plaatjes van uw vriendinnen die juist bevallen zijn.
dinsdag 24 maart 2020 23:49
Als ik dit lees, dan denk ik echt alleen maar: NEEEE!! Ik ben zo gevoelig voor lawaai en stress, moet echt rust en stilte om me heen.patchouli_ schreef: ↑24-03-2020 23:44Maar kinderen krijgen overheerst ook alles, voor de mensen die dat meemaken.
Zeker de eerste jaren, vreten kinderen je op. Je werk kan doorgaan dankzij kinderopvang, maar eenmaal thuis, draait alles om die kinderen. Wakker worden, verschonen, eten, aankleden, slapen, spelen, eten, verschonen, slapen, spelen, eten, verschonen, uitkleden, eten, slapen etc.
Je bent gewoon blij als je naar je werk mag en de kinderopvang het even overneemt.
Ik zou het gewoonweg niet overleven denk ik..
dinsdag 24 maart 2020 23:51
dinsdag 24 maart 2020 23:51
dinsdag 24 maart 2020 23:52
Even on-topic: Ik weet het ook niet. Weet wel dat ik kinderen wil, maar heb geen rammelende eierstokken. Er zijn op dit moment ook veel dingen die roet in het eten gooien (mooie reis die geannuleerd is en die we graag nog willen maken, nieuwe baan). Ik kan niet goed uitleggen waarom ik toch weet dat ik kinderen wil. Inderdaad die moederband, en samen met mijn partner een kind op de wereld zetten en opvoeden lijkt me mooi. En hij/zij krijgt heel veel neefjes en nichtjes, dat vind ik ook een leuk idee. Ik zie niet op tegen de bevalling, slapeloze nachten of verantwoordelijkheid. Heb meer zoiets van we zien wel. Komt wel goed.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
dinsdag 24 maart 2020 23:52
Mijn partner heeft hetzelfde, geen kinderwens an sich. We hebben het er wel af en toe over, maar voor hem hoeft het niet.
Als ik wel wil, dan staat hij er wel voor open om er over na te denken. Het nadenken doen we nu dus allebei omdat de tijd begint te dringen.