Kinderen
alle pijlers
het grote geheim.
zaterdag 5 mei 2007 12:05
wat is dat toch dat (zo het lijkt) iedereen stiekum zwanger probeert te worden.
smoesjes verzinnen voor ouders , vriendinnen en werk.....als arts of ziekenhuisbezoeken noodzakelijk blijken
(okee werk kan ik nog bij inkomen ...)
mijn moeder en mijn schoon ouders die hebben we gewoon bij het stoppen van de pil blij verteld dat we gestopt waren met voorbehoedsmiddelen.
- niet een keer de afgelopen anderhalf jaar heb ik de ongeduldige vraag gekregen ... en is t al gelukt??
dat mijn partner zijn sperma moest laten testen op vruchtbaarheid heb ik met mijn moeder en mijn schoonmoeder heel fijn kunnen praten over de onzekerheden en twijfels toen bleek dat hij 75 % verminderd vruchtbaar bleek waren de moeders ook daar voor ons om ons hartverwarmend op te vangen....
nu heb ik een hele lieve moeder*;, en een topwijf *;als schoonmoeder en begrijp wel dat dat niet bij iedereen zo is ....
maar waarom het allemaal voor jezelf houden als je ouders je er zo lief in kunnen bijstaan?
smoesjes verzinnen voor ouders , vriendinnen en werk.....als arts of ziekenhuisbezoeken noodzakelijk blijken
(okee werk kan ik nog bij inkomen ...)
mijn moeder en mijn schoon ouders die hebben we gewoon bij het stoppen van de pil blij verteld dat we gestopt waren met voorbehoedsmiddelen.
- niet een keer de afgelopen anderhalf jaar heb ik de ongeduldige vraag gekregen ... en is t al gelukt??
dat mijn partner zijn sperma moest laten testen op vruchtbaarheid heb ik met mijn moeder en mijn schoonmoeder heel fijn kunnen praten over de onzekerheden en twijfels toen bleek dat hij 75 % verminderd vruchtbaar bleek waren de moeders ook daar voor ons om ons hartverwarmend op te vangen....
nu heb ik een hele lieve moeder*;, en een topwijf *;als schoonmoeder en begrijp wel dat dat niet bij iedereen zo is ....
maar waarom het allemaal voor jezelf houden als je ouders je er zo lief in kunnen bijstaan?
zaterdag 5 mei 2007 12:17
Misschien omdat mensen dit graag voor zichzelf willen houden? Uit schaamte?
Wij proberen al 6 jaar zwanger te worden en ik bespreek ook alles met mijn moeder en zusje. Elke icsi behandeling weten zij ervan en dat is wel zo prettig, als je na de punctie met pijn in je buik in bed ligt en er wordt meegeleefd.
Maar ik snap best, als je net bij de gyn terechtkomt, dat je dit nog even voor je wilt houden. Ik ben heel open dus voor mij geldt het dan niet, maar het is toch een drempel waar je overheen moet en dat moet je misschien eerst voor jezelf verwerken voor je het kan delen met anderen.
Wij proberen al 6 jaar zwanger te worden en ik bespreek ook alles met mijn moeder en zusje. Elke icsi behandeling weten zij ervan en dat is wel zo prettig, als je na de punctie met pijn in je buik in bed ligt en er wordt meegeleefd.
Maar ik snap best, als je net bij de gyn terechtkomt, dat je dit nog even voor je wilt houden. Ik ben heel open dus voor mij geldt het dan niet, maar het is toch een drempel waar je overheen moet en dat moet je misschien eerst voor jezelf verwerken voor je het kan delen met anderen.
zaterdag 5 mei 2007 12:18
Bij mij is de belangrijkste reden dat mijn moeder nogal emotioneel betrokken kan raken en zich snel zorgen maakt. Terwijl dat helemaal niets op levert behalve tranen (van haar) die ik zelf nog niet eens heb kunnen laten vloeien (tot gister dan, maar das een ander verhaal.) Ze heeft het zelf meegemaakt (kon volgens de dokter geen kinderen krijgen en hebben er ook een jaar of 9 over gedaan voor mijn broer geboren is) en heeft er heel erg veel verdriet van gehad. Ik weet dat alles bij haar boven zal komen en dat wil ik haar (en mezelf eerlijk gezegd ook nog even) besparen. Onlangs hebben mijn broer en schoonzus besloten dat het door gezondheidsredenen voor hun beter is als er geen kinderen komen. Dat vonden mijn ouders een heel wijs besluit maar ze vonden het ook moeilijk en verdrietig.
Bovendien weet ik zeker dat ze het niet voor zich kan houden. Ik wil niet dat hun buren of mijn tantes de verhalen van haar horen.
Als het nu zover komt dat we naar de huisarts gaan dan gaan we er wel over praten met onze ouders. Maar ik ben echt blij dat we dat tot nu toe nog niet gedaan hebben.
Het is toch ieders eigen keuze? Ik vind het prima wat een ander doet maar wij hebben hier voor gekozen, niet wetende dat het langer zou duren. En ik ben er dus nog steeds blij om.
Bovendien weet ik zeker dat ze het niet voor zich kan houden. Ik wil niet dat hun buren of mijn tantes de verhalen van haar horen.
Als het nu zover komt dat we naar de huisarts gaan dan gaan we er wel over praten met onze ouders. Maar ik ben echt blij dat we dat tot nu toe nog niet gedaan hebben.
Het is toch ieders eigen keuze? Ik vind het prima wat een ander doet maar wij hebben hier voor gekozen, niet wetende dat het langer zou duren. En ik ben er dus nog steeds blij om.
zaterdag 5 mei 2007 12:20
En niet iedereen heeft natuurlijk (schoon)ouders die tot steun kunnen zijn... Mijn schoonmoeder heeft de hele familie van haar kant ingelicht, bleek later toen we op een begrafenis zaten en een meelevend schoonfamilielid daar met mij over begon (terwijl ik haar pas voor de 2e keer zag). Dat kan ook wel een nadeel zijn, sommige familieleden hebben schijnbaar de behoefte om er met andere (vage) familie over te praten.
zaterdag 5 mei 2007 12:23
Toen wij naar de gyn. moesten voor hormoonbehandelingen hebben we besloten het te vertellen aan onze families en goede vriende Het is natuurlijk al rot genoeg dat het niet lukt, en je dus ook wat meer begrip krijgt als je een keer wat minder vrolijk bent door de hormonen (achteraf geen last van gehad trouwens).
Ik had veel aan de steun van mijn familie en vriendinnen.
Helaas reageerde mijn zwager zo ontzettend kwetsend en ordinair, daar heb ik nog geen woorden voor..
En was ik daar op dat moment zo van over de zeik, dikke familieruzie met schoonouders want zij vonden dat het allemaal goed te praten was omdat hij gewoon zo is...:( En dat hij het niet zo bedoeld..
Het heeft een hele donkere schaduw gelegd over een tijd die toch al zo spannend was.
Bij de volgende lichten we hen dus ook niet in als ik weer een behandeling nodig heb.
Ik had veel aan de steun van mijn familie en vriendinnen.
Helaas reageerde mijn zwager zo ontzettend kwetsend en ordinair, daar heb ik nog geen woorden voor..
En was ik daar op dat moment zo van over de zeik, dikke familieruzie met schoonouders want zij vonden dat het allemaal goed te praten was omdat hij gewoon zo is...:( En dat hij het niet zo bedoeld..
Het heeft een hele donkere schaduw gelegd over een tijd die toch al zo spannend was.
Bij de volgende lichten we hen dus ook niet in als ik weer een behandeling nodig heb.
zaterdag 5 mei 2007 12:25
Het eerste jaar dat ik gestopt was met de pil wist bijna niemand het! Toen ik na 18 maanden de MMM in ging ben ik er wel open over geweest. Het houdt je toch heel erg beizg en vooral op het werk moest ik het wel vertellen. Ben deze week al 4 keer bij de gyn geweest dus de smoesjes waren op! Ik ben zelf iemand die open is en z'n hart kan luchten door te praten maar niet iedereen is zo! Alleen mijn schoonouders weten van niets maar die zijn in de 80 en kunnen zulke berichten niet aan! Ik hoop ze voordat ze (hopelijk nog lang niet) gaan overlijden wel nog te kunnen vertellen dat wij ze nog een keer opa en oma maken!!!
zaterdag 5 mei 2007 12:27
natuurlijk. wat dat aangaat heb ik gewoon vette mazzel.
de moeders onderling praten wel met elkaar er over , (na toestemming aan ons gevraagd te hebben). maar het is niet zo dat de buurt en familie er allemaal over te horen krijgen. maar beide moeders krijgen van ons het zelfde te horen , dus dat ze onderling met elkaar er over praten vind ik niet erg.
zaterdag 5 mei 2007 12:37
Wilde nog even zeggen dat ik het wel heel moeilijk vond om het te vertellen, want hóe begin je erover..
Maar was wel heel opgelucht en vond het heel fijn om met m'n ouders en vooral ook m'n zus en vriendinnen te delen hoe het er aan toe ging, de onderzoeken.
De sms'jes en belletjes waren zo fijn!
Wat ik ook erg prettig vond was dat toen er een aantal vriendinnen eerder zwanger raakte, ze het mij eerst kwamen vertellen zodat ik het niet op een verjaardag of etentje hoefde te horen.
Nu was ik heel erg blij voor ze en vond dat niet moeilijk ofzo. Ben er altijd in blijven geloven dat het voor ons ook goed zou komen, de gewone manier of adoptie.
Nu alweer bijna 5 maanden moeder van een prachtige dochter Nova!
Heel veel succes in de MMM!
x
Maar was wel heel opgelucht en vond het heel fijn om met m'n ouders en vooral ook m'n zus en vriendinnen te delen hoe het er aan toe ging, de onderzoeken.
De sms'jes en belletjes waren zo fijn!
Wat ik ook erg prettig vond was dat toen er een aantal vriendinnen eerder zwanger raakte, ze het mij eerst kwamen vertellen zodat ik het niet op een verjaardag of etentje hoefde te horen.
Nu was ik heel erg blij voor ze en vond dat niet moeilijk ofzo. Ben er altijd in blijven geloven dat het voor ons ook goed zou komen, de gewone manier of adoptie.
Nu alweer bijna 5 maanden moeder van een prachtige dochter Nova!
Heel veel succes in de MMM!
x
zaterdag 5 mei 2007 13:00
Vorige keer hebben we niemand verteld dat we bezig gingen. Dit keer mijn moeder, zus en 2 goede vriendinnen ingelicht dat we volgende maand voor het echie gaan.
De vorige keer was het in 1x raak, dus dat geeft iets meer rust om het te kunnen vertellen.
Mijn schoonmoeder vertel ik NIETS tot de 12 e week.
De vorige keer met 9 weken verteld en gezegd dat we iedereen zelf wilden inlichten na 12 weken.
IEDERE dag heeft ze lopen pushen en vragen of we het al iemand verteld hadden, want ze wou er zo graag met iedereen over praten... :@
we hebben dus noodgedwongen ons grote nieuws eerder moeten vertellen dan we van plan waren, omdat we bang waren dat ze haar mond niet kon houden (en dat kon ze ook niet hoor!). "Ik heb familie nog niets verteld hoor, maar vind het zo moeilijk! De kapper/buren/orkestleden/etc/etc heb ik het per ongeluk wel verteld" :?
We wilden eigenlijk de hele familie verrassen met een zelfgemaakt kaartje van de echo, maar dat is dus in duigen gevallen... Baal ik nog steeds van!
Mamarleen
De vorige keer was het in 1x raak, dus dat geeft iets meer rust om het te kunnen vertellen.
Mijn schoonmoeder vertel ik NIETS tot de 12 e week.
De vorige keer met 9 weken verteld en gezegd dat we iedereen zelf wilden inlichten na 12 weken.
IEDERE dag heeft ze lopen pushen en vragen of we het al iemand verteld hadden, want ze wou er zo graag met iedereen over praten... :@
we hebben dus noodgedwongen ons grote nieuws eerder moeten vertellen dan we van plan waren, omdat we bang waren dat ze haar mond niet kon houden (en dat kon ze ook niet hoor!). "Ik heb familie nog niets verteld hoor, maar vind het zo moeilijk! De kapper/buren/orkestleden/etc/etc heb ik het per ongeluk wel verteld" :?
We wilden eigenlijk de hele familie verrassen met een zelfgemaakt kaartje van de echo, maar dat is dus in duigen gevallen... Baal ik nog steeds van!
Mamarleen
zaterdag 5 mei 2007 13:03
zaterdag 5 mei 2007 22:31
Bij ons wisten vrij veel mensen dat we probeerden een kindje te krijgen en ook toen ik zwanger was wisten redelijk wat mensen het al snel. Vooral op mijn werk heb ik het stil gehouden tot de echo. Ik was wel heel snel zwanger, scheelde in ieder geval vragen of 'het al raak was'.
Ook van het geslacht hebben we geen geheim gemaakt trouwens, alleen de naam hielden we voor onszelf (die wisten we ook pas toen ik 34 weken was
)
Ook van het geslacht hebben we geen geheim gemaakt trouwens, alleen de naam hielden we voor onszelf (die wisten we ook pas toen ik 34 weken was
)
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zaterdag 5 mei 2007 23:24
Ik heb er zelf geen geheim van gemaakt. Toen mijn vriend en ik plannen hadden een kindje te proberen te krijgen, vonden we het juist leuk dat te vertellen aan onze ouders en nog een paar familieleden en vrienden. Maar van sommigen kregen we dan wel weer de reactie dat zij het raar vonden dat wij het niet geheim hielden. Nou ja, ieder zijn voorkeur denk ik dan maar.
Het geslacht wisten we halverwege de zwangerschap, en dat hebben we echt alleen aan onze ouders en aan mijn zus en de broer van mijn vriend verteld, verder niet. Was nog best lastig om er met sommige mensen wel over te kunnen praten en met anderen niet, achteraf gezien. Maar dat was voor ons dan wel weer iets waarvan we het leuk vonden het een beetje voor onszelf te houden.
Het geslacht wisten we halverwege de zwangerschap, en dat hebben we echt alleen aan onze ouders en aan mijn zus en de broer van mijn vriend verteld, verder niet. Was nog best lastig om er met sommige mensen wel over te kunnen praten en met anderen niet, achteraf gezien. Maar dat was voor ons dan wel weer iets waarvan we het leuk vonden het een beetje voor onszelf te houden.
zondag 6 mei 2007 07:57
Wij wisten zelf eigenlijk niet echt dat we ervoor gingen (we zijn heel goed in ons zelf voor de gek houden) dus waren we 'opeens' zwanger. Ik denk overigens niet dat we er anders wel heel open over hadden geweest, want ik vind niet dat het anderen iets aangaat. Is iets tussen mijn man en mij.
Mocht het heel lang gaan duren en ik de MMM in had gemoeten ofzo, had ik het zeker wel verteld, vind het fijner om dat soort dingen te kunnen delen
Verder zijn we eigenlijk in alles heel open, we hebben het heel snel aan iedereen verteld dat ik zwanger was, en dat het een meisje zou worden mocht ook iedereen weten etc.
Mocht het heel lang gaan duren en ik de MMM in had gemoeten ofzo, had ik het zeker wel verteld, vind het fijner om dat soort dingen te kunnen delen
Verder zijn we eigenlijk in alles heel open, we hebben het heel snel aan iedereen verteld dat ik zwanger was, en dat het een meisje zou worden mocht ook iedereen weten etc.
zondag 6 mei 2007 07:59
Ik heb overigens altijd gezegd als mensen wilden weten of wij kinderen wilden dat we het nog niet wisten, want dat was ook zo.
Wat ik wel weer vreemd vind, is zoals mijn zus het gedaan heeft. Die heeft jarenlang tegen iedereen beweerd dat ze pertinent geen kinderen wilde, terwijl ze al jarenlang bezigwaren zonder dat iemand het wist maar het lukte niet.
Wat ik wel weer vreemd vind, is zoals mijn zus het gedaan heeft. Die heeft jarenlang tegen iedereen beweerd dat ze pertinent geen kinderen wilde, terwijl ze al jarenlang bezigwaren zonder dat iemand het wist maar het lukte niet.
zondag 6 mei 2007 08:30
in het begin hebben we tegen familie (geen oma's en ooms en tantes ed) en goede vrienden verteld. dat is nu 3 jaar geleden.. toen we begonnen met iui hebben we dat aan dezelfde mensen verteld. nu we met ivf bezig zijn zijn we nog veel opener.. en maakt het me ook niet meer zo uit hoor.. ook op mijn werk weten ze het, eerst alleen die collega's die het moesten weten ivm mijn afwezigheid enzo, nu weten ze het allemaal.. ik vind het prettig dat ik er over praten kan en dat ik het ook aan mensen "moet" uitleggen omdat ze het niet snappen, waardoor ik het voor mezelf weer kan relativeren.. maar ieder haar keus hoor..
groetjes wendy
groetjes wendy
zondag 6 mei 2007 08:52
Ik had hetzelfde als citronella, wij wisten ook nog niet dat we ervoor
gingen. De eerste avond dat we het 'zonder' deden, raakte ik zwanger.
Met acht weken aan de ouders verteld, met zestien - na de echo - aan de
rest. De tweede keer heb ik gewoon gezegd dat 'we' voor een tweede
gingen. Ik vind het zelf prettig als mensen weten wat er in mijn leven
speelt. Heb toen ook vrijwel meteen verteld dat ik weer zwanger was.
Ik kan me echter goed voorstellen dat bij dit precaire onderwerp,
mensen daar wat minder happig op zijn om het te vertellen. Voor je 't
weet ben je een jaar bezig en het gevoel dat je omgeving dan denkt
'goh, is ze nou nóg niet zwanger?' ook al spreekt men het niet uit,
lijkt me niet prettig.
gingen. De eerste avond dat we het 'zonder' deden, raakte ik zwanger.
Met acht weken aan de ouders verteld, met zestien - na de echo - aan de
rest. De tweede keer heb ik gewoon gezegd dat 'we' voor een tweede
gingen. Ik vind het zelf prettig als mensen weten wat er in mijn leven
speelt. Heb toen ook vrijwel meteen verteld dat ik weer zwanger was.
Ik kan me echter goed voorstellen dat bij dit precaire onderwerp,
mensen daar wat minder happig op zijn om het te vertellen. Voor je 't
weet ben je een jaar bezig en het gevoel dat je omgeving dan denkt
'goh, is ze nou nóg niet zwanger?' ook al spreekt men het niet uit,
lijkt me niet prettig.
zondag 6 mei 2007 09:00
En dat snap ik dan dus niet zo goed... Kijk, dat je niet iedereen meteen wil vertellen dat je zwanger wil worden, daar kan ik nog inkomen... Maar als je al lange tijd bezig bent en je moet de MMM in, dan zou ik het toch graag willen delen met een aantal mensen. Dit ook om te voorkomen dat mensen pijnlijke opmerkingen gaan maken.
Ik kan me voorstellen dat het heel naar is als je al heel lang bezig bent en mensen commentaar hebben, omdat je zo 'egoistisch' bent om geen kinderen te willen, terwijl je eigenlijk niets liever wil.
Natuurlijk hoef je het niet aan de grote klok te hangen, maar je kan toch op z'n minst mensen die dicht bij je staan, zoals ouders, broers/zussen en goede vrienden hierover inlichten.
Ze kunnen ook een bron van steun zijn als het niet lukt.
Als ik ooit IVF oid nodig zou hebben, zou ik graag willen dat mijn moeder belt om te vragen hoe het is gegaan, of een goede vriendin of zus die mee gaat tijdens een punctie om m'n hand vast te houden.
Maar goed, das mijn mening....
Mamarleen
zondag 6 mei 2007 09:06
Ik bedoel eigenlijk, beide oma's zijn ook meegeweest naar de 20 weken echo. Was ruim 2 jaar geleden dus toen nog voor de 'pret'.
Het zou bij mij niet goed te rijmen zijn om ze hier wel bij de betrekken, maar niet als er medische handelingen nodig zijn om het zover te laten komen.
We gaan volgende maand weer voor het echie en dit heb ik mijn moeder al verteld. Mijn schoonmoeder niet, want dat laat ik aan vriendje over.
Van mij hoeft het niet zo nodig, maar dat heeft vooral met onze band te maken, maar van mij mag hij het best vertellen, ware het niet dat hij daar geen behoefte aan heeft.
Voor de rest zijn er niet veel mensen van op de hoogte, en dat mag van mij voorlopig wel zo blijven. Maar mocht het lang gaan duren (kan het me niet voorstellen, de vorige keer was het in 1x raak) dan zal ik er meer mensen over vertellen. Gewoon om geroddel voor te zijn en om mensen om me heen te hebben die me op kunnen beuren als het weer niet gelukt is.
Mamarleen
Het zou bij mij niet goed te rijmen zijn om ze hier wel bij de betrekken, maar niet als er medische handelingen nodig zijn om het zover te laten komen.
We gaan volgende maand weer voor het echie en dit heb ik mijn moeder al verteld. Mijn schoonmoeder niet, want dat laat ik aan vriendje over.
Van mij hoeft het niet zo nodig, maar dat heeft vooral met onze band te maken, maar van mij mag hij het best vertellen, ware het niet dat hij daar geen behoefte aan heeft.
Voor de rest zijn er niet veel mensen van op de hoogte, en dat mag van mij voorlopig wel zo blijven. Maar mocht het lang gaan duren (kan het me niet voorstellen, de vorige keer was het in 1x raak) dan zal ik er meer mensen over vertellen. Gewoon om geroddel voor te zijn en om mensen om me heen te hebben die me op kunnen beuren als het weer niet gelukt is.
Mamarleen
