Psyche
alle pijlers
Alles vergeten
dinsdag 11 juli 2017 20:23
Hoi allen!
Mijn vriend heeft de diagnose 'Complexe PTSS'. Zijn jeugd is dusdanig slecht geweest dat hij een op een bepaald punt een manier heeft bedacht om ermee om te kunnen gaan. In zijn geval is het zo dat hij in moeilijke situaties alles vergeet. Morgen is zijn dochter jarig, wie hij in drie jaar slechts twee uurtjes heeft mogen zien, dus vandaag was zijn geheugen heel erg slecht te noemen. Hij blockt het gewoon. Hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan en praat er ook niet over. Hij heeft vandaag ons bed opgemaakt. Heel netjes en straks zoals ik dat zou doen en waarvan ik weet dat hij dat eigenlijk teveel moeite vindt. Hij had zelfs de knuffelhond, gekregen van een vriendin die een paar maanden geleden is overleden, op zijn nachtkastje gezet. Toen ik na het sporten thuis kwam, zei hij:"Wat heb je het bed mooi opgemaakt". Ik vertelde hem dat hij dat zelf had gedaan en dat ik vond dat hij het bed mooi had opgemaakt. Hij schudde een paar keer zijn hoofd en ging op de bank zitten nadenken. Hij heeft wel tien keer gezegd dat ik het bed mooi heb opgemaakt en ik heb alle tien keer aangegeven dat hij dat toch echt zelf heeft gedaan. Hij kijkt me dan alsof ik lieg en soms benoemd hij het ook. Maar ik heb het niet gedaan en kan toch niet zeggen dat ik het gedaan heb, als ik het niet gedaan heb?
Vanavond gaf ik aan dat het tijd werd om het met de psycholoog/psychiater te bespreken en hij vroeg: "Waarom? Ik heb geen problemen hoor". Morgen moet hij naar de huisarts, heeft hij vanmorgen zelf gebeld i.v.m. spierklachten borst (echt spierklachten. Want hij heeft ook de ziekte van Tietze). Maar hij heeft vanavond wel 100 keer gevraagd hoe vroeg hij morgen de wekker moet zetten en hoe laat hij bij de huisarts moet zijn. Hij stond zelfs een tijdje te staren naar zijn eigen handschrift, afvragende wat het was dat hij had opgeschreven
Mijn vraag aan jullie: Herkend iemand deze klachten? Zijn er meer mensen die herinneringen kunnen blocken?
Mijn vriend heeft de diagnose 'Complexe PTSS'. Zijn jeugd is dusdanig slecht geweest dat hij een op een bepaald punt een manier heeft bedacht om ermee om te kunnen gaan. In zijn geval is het zo dat hij in moeilijke situaties alles vergeet. Morgen is zijn dochter jarig, wie hij in drie jaar slechts twee uurtjes heeft mogen zien, dus vandaag was zijn geheugen heel erg slecht te noemen. Hij blockt het gewoon. Hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan en praat er ook niet over. Hij heeft vandaag ons bed opgemaakt. Heel netjes en straks zoals ik dat zou doen en waarvan ik weet dat hij dat eigenlijk teveel moeite vindt. Hij had zelfs de knuffelhond, gekregen van een vriendin die een paar maanden geleden is overleden, op zijn nachtkastje gezet. Toen ik na het sporten thuis kwam, zei hij:"Wat heb je het bed mooi opgemaakt". Ik vertelde hem dat hij dat zelf had gedaan en dat ik vond dat hij het bed mooi had opgemaakt. Hij schudde een paar keer zijn hoofd en ging op de bank zitten nadenken. Hij heeft wel tien keer gezegd dat ik het bed mooi heb opgemaakt en ik heb alle tien keer aangegeven dat hij dat toch echt zelf heeft gedaan. Hij kijkt me dan alsof ik lieg en soms benoemd hij het ook. Maar ik heb het niet gedaan en kan toch niet zeggen dat ik het gedaan heb, als ik het niet gedaan heb?
Vanavond gaf ik aan dat het tijd werd om het met de psycholoog/psychiater te bespreken en hij vroeg: "Waarom? Ik heb geen problemen hoor". Morgen moet hij naar de huisarts, heeft hij vanmorgen zelf gebeld i.v.m. spierklachten borst (echt spierklachten. Want hij heeft ook de ziekte van Tietze). Maar hij heeft vanavond wel 100 keer gevraagd hoe vroeg hij morgen de wekker moet zetten en hoe laat hij bij de huisarts moet zijn. Hij stond zelfs een tijdje te staren naar zijn eigen handschrift, afvragende wat het was dat hij had opgeschreven
Mijn vraag aan jullie: Herkend iemand deze klachten? Zijn er meer mensen die herinneringen kunnen blocken?
anoniem_289631 wijzigde dit bericht op 11-07-2017 20:32
9.28% gewijzigd
dinsdag 11 juli 2017 20:29
Sorry, dat was ook niet de bedoeling. Ik zal de laatste alinea even weghalen. Ik wilde alleen vragen of mensen met een complexe ptss of ptss zich hierin herkennen. En sloeg even door in mijn bezorgdheid. Mijn excuses.REDHOTHEAD schreef: ↑11-07-2017 20:26Een forum is geen plek om diagnoses te vragen, sterker nog: dat mag hier niet.
anoniem_289631 wijzigde dit bericht op 11-07-2017 20:33
7.80% gewijzigd
dinsdag 11 juli 2017 20:40
Dit wou ik ook zeggen. Ik zou ook meegaan naar de HA en je bezorgdheid benoemen. Want die is volgens mij wel terecht.
dinsdag 11 juli 2017 20:43
Ik ga sowieso morgen mee naar de huisarts. Dit kan gewoon niet. Ik ken het wel van hem in stressvolle situaties en ook de psycholoog dat dit zo bij hem werkt. Maar het werkt mij op de zenuwen en ik ben gang dat er nog meer wordt gevonden. De twee diagnoses waarover ik zojuist sprak zijn niet zijn enige diagnoses die hij in de afgelopen bijna twee jaar heeft gekregen.
Telkens als hij weer alles vergeet dan vraag ik me af of het werkelijk psychisch is zoals de psych zegt of dat het een nasleep is van het hersenonderzoek dat hij als peuter heeft gehad, welke nooit is afgerond en waarover zijn moeder zegt dat het ook nooit heeft plaatsgevonden. Terwijl de oude buren blijven bewerken dat moeders het onderzoek niet wilde voortzetten, niet omdat het nooit was gebeurd.
Hij is mijn beste vriend en zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Het maakt me angstig, bezorgd en boos tegelijkertijd. Want boos, omdat je toch wel weet wat je eet vanavond? Of dat je het bed hebt opgemaakt?
Telkens als hij weer alles vergeet dan vraag ik me af of het werkelijk psychisch is zoals de psych zegt of dat het een nasleep is van het hersenonderzoek dat hij als peuter heeft gehad, welke nooit is afgerond en waarover zijn moeder zegt dat het ook nooit heeft plaatsgevonden. Terwijl de oude buren blijven bewerken dat moeders het onderzoek niet wilde voortzetten, niet omdat het nooit was gebeurd.
Hij is mijn beste vriend en zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Het maakt me angstig, bezorgd en boos tegelijkertijd. Want boos, omdat je toch wel weet wat je eet vanavond? Of dat je het bed hebt opgemaakt?
dinsdag 11 juli 2017 20:56
Als hij zeer ernstige schade heeft opgelopen in zijn kortetermijngeheugen dan moet dit mogelijk zijn en dan moet hij dringend opnieuw worden onderzocht.
En als de oorzaak afkomstig is van psychische problemen, echt of fake, dan is dit ook heel ernstig. Hij is je een diagnose verschuldigd, hoewel hij zegt dat er niets aan de hand is.
En als de oorzaak afkomstig is van psychische problemen, echt of fake, dan is dit ook heel ernstig. Hij is je een diagnose verschuldigd, hoewel hij zegt dat er niets aan de hand is.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 11 juli 2017 21:06
Zijn psychische klachten zijn helaas niet fake. Ik ben in het verleden meerdere malen meegegaan naar de psycholoog en word tijdens een sessie ook vaak door haar gebeld om te vragen wat mijn problemen zijn met mijn vriend (om er zo achter te komen wat mijn vriend's klachten exact zijn. Want dat vergeet hij). En dan gaat het ook vooral over zijn vergeetachtigheid, maar ook over zijn gedrag. Beiden worden erger als de situatie stressvoller wordt. We zitten in een kloten periode en terwijl hij alles vergeet, zitten mijn spieren vast. Maar het feit dat zijn hersenonderzoeken als peuter nooit zijn afgerond baart mij zorgen. Want stel je voor als ik dat deel onder psyche gooi, terwijl het echt in de hersenen zit?
Vriend vraagt net waarom ik huil. Ik vertel hem wat mij dwarszit en hij zegt, volgens mij heb ik mijn wekker nog niet gezet. Hoe laat moet ik hem zetten? Dus ik zeg: 08.00u. Hij loopt naar de slaapkamer en komt met zijn telefoon terug en vraagt: Wat moest ik ook alweer met mijn telefoon? En dat is niet gespeeld. Was het maar waar...
Vriend vraagt net waarom ik huil. Ik vertel hem wat mij dwarszit en hij zegt, volgens mij heb ik mijn wekker nog niet gezet. Hoe laat moet ik hem zetten? Dus ik zeg: 08.00u. Hij loopt naar de slaapkamer en komt met zijn telefoon terug en vraagt: Wat moest ik ook alweer met mijn telefoon? En dat is niet gespeeld. Was het maar waar...
dinsdag 11 juli 2017 21:26
Ze zijn momenteel bezig met EMDR. Maar mijn vriend durft niet, omdat hij bang is dat alles van vroeger bovenkomt en hij de drang krijgt zijn eigen moeder iets aan te doen. Er is nu geen enkele contact, waar mijn vriend echt van opleefde, en hij hoeft haar maar te zien in de supermarkt of hij krijgt nachtmerries 's nachts en/of wordt erg knuffelig voor hij gaat slapen, omdat hij niet durft te slapen.
Voor iemand het zich afvraagt: Mijn vriend is als peuter/kleuter stelselmatig mishandelt door zijn moeder en haar vriend. Daarna werd hij uit huis geplaatst door Jeugdzorg n.a.v. melding bezorgde buren. De vroegere vriend heeft hij inmiddels vergeven, want hij erkende zijn fouten in zijn vroegere jaren en mijn vriend vond het wel tijd om zijn sorry te accepteren, maar moeder zit bij de kerk en wil niets horen van de aantijgingen. Ze zijn nooit gebeurd, iets wat haar vroegere buurt en haar eigen moeder (oma vriend) en mijn vriend tegenspreken.
Ik geloof wel dat het psychisch is. Ik heb een goede band met mijn vriend en zijn twee behandelaars en zij zijn er erg duidelijk in. Maar iets baart me zorgen, omdat hij vroeger, als peuter, wel pennen in zijn hoofd heeft gehad i.v.m. hersenonderzoek die nooit is afgemaakt.
Zoals ik al zei worden zijn klachten heftiger als het een stressvolle periode is of hij zijn moeder heeft gezien (Moeder duurt gelukkig inmiddels maar één nacht en we kunnen nog niet weg, want koophuis). Morgen is zijn dochter jarig, we zijn vorige maand van de één op andere dag, buiten onze schuld om, in een verschrikkelijke financiële situatie terechtgekomen. Hij wil voor mij zorgen, maar ik wil nu dat hij eindelijk voor zichzelf zorgt. En dat we uitsluiten dat de onderzoeken die moeders destijds heeft ingelast inderdaad onzin zijn geweest. Wel gebeurd, maar niet vruchtbaar zijn gebleken en daarom vroegtijdig gestaakt.
dinsdag 11 juli 2017 21:33
Als hij net wakker wordt en zich naar mij omdraait dan kijkt hij me in stressvolle situaties aan alsof hij niet weet wie ik ben. Dan grap ik altijd dat hij geen flauw idee heeft wie ik ben. Dan schudt hij zijn hoofd en zegt: Je bent ****, mijn schatje. Hij droomt ook over mij in dezelfde situaties. Stelt me bijvoorbeeld veelvuldig voor aan zijn overleden opa. En dat hij zoveel van me houdt en dat ik zijn leven heb veranderd. Mooier en beter gemaakt. (En voor daar vraagtekens bij worden gesteld, mijn vriend is ernstig ziek (ander gebied dan hersenen) en slaap en dromen kan hij niet faken)
dinsdag 11 juli 2017 21:35
Of het echt is gebeurd weet ik niet. Wel weet ik dat oude buren mijn vriend vertelde, waar ik bij was, dat hij in het universitair ziekenhuis lag en dat zijn moeder hun heeft verteld dat mijn vriend als kotertje pennen in zijn hoofd had. In hoeverre dit ook echt is gebeurd? Een buurman was in de buurt en wilde op dat moment langskomen en hij was niet welkom in het ziekenhuis, want druk met onderzoeken. Dag later was het afgerond en mocht er nooit meer over worden gesproken.
anoniem_289631 wijzigde dit bericht op 11-07-2017 21:37
1.39% gewijzigd
dinsdag 11 juli 2017 21:35
dinsdag 11 juli 2017 21:43
Nu ga ik toch zeggen wat ik eigenlijk probeerde achter te houden. Mijn vriend heeft een erfelijke hartspierziekte. Zijn moeder zegt dat dit niet kan, want zij mankeert niets. Ik heb het hele ziekteverloop meegekregen, want ik was degene die de ambulance belde toen ik dacht dat hij aan het doodgaan was. Dat bleek ook, want ik had niet nog 24u moeten wachten. Afgelopen maand (half jaarlijkse controle) zaten we bij de cardioloog en mijn vriend vroeg of hij mocht autorijden. Cardiologisch gezien leek hem dat geen enkel probleem, maar hij moest het neuropsychologisch toch echt gaan uitzoeken, want met zijn vergeetachtigheid achtte hij de kans klein dat mijn vriend ooit nog achter een stuur zou kruipen. Ik voel me echt dom, dat ik deze opmerking aan mij voorbij heb laten gaan.helena2 schreef: ↑11-07-2017 21:35Mij lijkt dat ook als het wel neurologisch is, dat dat ook kan reageren op stress. Dus dat het erger wordt bij stress lijkt mij geen reden om te zeggen: 'dus het is psychisch'.
Maar dat hij nog nooit een neuropsychologisch onderzoek heeft gehad met deze klachten vind ik echt heel vreemd.
En nu voel ik mezelf dom. Want er ging geen enkel belletje bij mij rinkelen.
anoniem_289631 wijzigde dit bericht op 11-07-2017 21:46
1.13% gewijzigd
dinsdag 11 juli 2017 21:43
Is je vriend uberhaupt zelf ook benieuwd wat hij heeft? Of ziet hij het probleem niet?
Want als hij echt zelf wil weten wat er speelt, zou hij kunnen navragen of zijn medische dossier bewaard is gebleven in dat betreffende ziekenhuis.
Of dat er verslagen zijn van jeugdzorg, waarin ook onderzoeken of geheugenproblemen te lezen zijn.
Want als hij echt zelf wil weten wat er speelt, zou hij kunnen navragen of zijn medische dossier bewaard is gebleven in dat betreffende ziekenhuis.
Of dat er verslagen zijn van jeugdzorg, waarin ook onderzoeken of geheugenproblemen te lezen zijn.
dinsdag 11 juli 2017 21:50
Wat bedoel je met: ik voel me dom, want er ging geen belletje rinkelen?
Voel je vooral nergens dom over! Dat helpt nooit
Mijn vragen zijn niet bedoeld om je allerlei dingen te ontfutselen die je eigenlijk niet wil zeggen hoor! Maar ik probeer het even te snappen, zodat ik beter mee kan denken.
Dus als je iets niet wil vertellen, dan is dat je goed recht!
Voel je vooral nergens dom over! Dat helpt nooit
Mijn vragen zijn niet bedoeld om je allerlei dingen te ontfutselen die je eigenlijk niet wil zeggen hoor! Maar ik probeer het even te snappen, zodat ik beter mee kan denken.
Dus als je iets niet wil vertellen, dan is dat je goed recht!
dinsdag 11 juli 2017 21:53
helena2 schreef: ↑11-07-2017 21:43Is je vriend uberhaupt zelf ook benieuwd wat hij heeft? Of ziet hij het probleem niet?
Want als hij echt zelf wil weten wat er speelt, zou hij kunnen navragen of zijn medische dossier bewaard is gebleven in dat betreffende ziekenhuis.
Of dat er verslagen zijn van jeugdzorg, waarin ook onderzoeken of geheugenproblemen te lezen zijn.
Dank je wel voor de hele goede vragen!
Ik was al negen maanden samen toen ik er, via ijlen, achterkwam dat mijn vriend als kind stelselmatig is mishandeld. Hij werd door zijn moeder als onhandelbaar weggezet en eerlijk? Dat was hij ook wel een beetje. Pas na drie weken ziekenhuis kreeg hij een gesprek met een medisch maatschappelijk werker en toen zei hij weer dat er niets met hem aan de hand was, geestelijk dan. Ik vertelde toen pas dat ik het door zijn ijlen wist dat hij was geslagen, gestompt, in de schuur was opgesloten zonder pyjama met -10 op de thermometer. Zijn moeder had hem altijd verteld dat hij onhandelbaar was en hij had altijd alleen maar gesmacht naar haar liefde, dat hij haar opmerkingen als zoete koek nam (Ik was er binnen drie maanden al klaar mee, want hoe kun je je kind zo in een hoek drukken?).
Puntje bij paaltje is het zo dat hij zijn psychische klachten niet erkent. Hij weet bij tijd en wijle niet eens dat hij uit bed springt om zijn hoofd op mijn schouder te leggen en ik hem dusdanig rustig krijg dat hij weer kan gaan slapen. Dan heeft hij weer een nachtmerrie gehad. Weer zijn moeder die hem sloeg en van de trap duwde. Hij zegt altijd dat zijn moeder hem niets meer doet (Ik ben de reden dat ze uit zijn leven is, want ik ben een slechte heks en dat lijkt hij op het eerste gezicht niet als probleem te zien. Want ik ben wat hij volgens eigen zeggen nodig is) tot hij haar tegenkomt in de plaatselijke supermarkt en zijn haren in zijn nek omhoog komen en hij weer een nacht heel slecht inclusief nachtmerries slaapt.
Maar nee, hij erkent niet dat hij psychische problemen heeft. Hij is een bikkel. En dat was hij ook... Tot hij mij leerde kennen.
dinsdag 11 juli 2017 21:55
Papieren van Jeugdzorg daar waren we net te laat mee? 15 jaar en dan worden ze vernietigd? Dossiers uit het medische verleden van mijn vriend zijn sowieso niet meer opvraagbaar i.v.m. de 15 jaar dat ze die bewaren.
Dom, meer in de zin van: Goede vragen en wat dom dat ik daar zelf niet aan heb gedacht.
Dom, meer in de zin van: Goede vragen en wat dom dat ik daar zelf niet aan heb gedacht.
dinsdag 11 juli 2017 22:04
Maar mooi toch, dat de cardioloog vindt dat neuropsychologicsh uitgezocht moet worden of hij mag autorijden.
Dan kan dat een reden voor je vriend zijn om zo'n onderzoek te ondergaan. Duidelijk krijgen of zijn klachten ernstig genieg zijn dat hij geen auto meer mag rijden (of natuurlijk de betere versie, dat het wel meevalt).
En ondertussen krijg jij meer antwoord op jouw vragen. En als die neuropsycholoog denkt dat er meer aan de hand is, zal ze echt wel adviseren dat verder te laten onderzoeken.
Ik zeg: win win voor jou en je vriend.
Dus ik zou hem motiveren die cardioloog te bellen en te vragen of dat onderzoek afgenomen kan worden.
Heftig zeg, wat je vriend heeft meegemaakt. Misschien dissociert hij wel tijdens zijn dagelijkse activiteiten. Of hij heeft meerdere persoonlijkheden. Of hij heeft toch hersenschade. Kortom: je weet dat pas als het is uitgezocht.
Veel sterkte! Lijkt me niet meevallen, zo'n relatie. Denk je een beetje aan jouw eigen behoeften?
Dan kan dat een reden voor je vriend zijn om zo'n onderzoek te ondergaan. Duidelijk krijgen of zijn klachten ernstig genieg zijn dat hij geen auto meer mag rijden (of natuurlijk de betere versie, dat het wel meevalt).
En ondertussen krijg jij meer antwoord op jouw vragen. En als die neuropsycholoog denkt dat er meer aan de hand is, zal ze echt wel adviseren dat verder te laten onderzoeken.
Ik zeg: win win voor jou en je vriend.
Dus ik zou hem motiveren die cardioloog te bellen en te vragen of dat onderzoek afgenomen kan worden.
Heftig zeg, wat je vriend heeft meegemaakt. Misschien dissociert hij wel tijdens zijn dagelijkse activiteiten. Of hij heeft meerdere persoonlijkheden. Of hij heeft toch hersenschade. Kortom: je weet dat pas als het is uitgezocht.
Veel sterkte! Lijkt me niet meevallen, zo'n relatie. Denk je een beetje aan jouw eigen behoeften?
dinsdag 11 juli 2017 22:16
Dat hij zich dissocieert zich zeker van de situatie. Alsof hij soms vanaf de buitenkant kijkt hoe het met hem gaat. Hij vroeg net voor het slapengaan of hij een kusje kreeg en toen hij het kreeg vroeg hij nogmaals wat er aan de hand is. Dus ik zei dat ik erg verdrietig word van zijn vergeetachtigheid en dat ik me bezorgd maak. Hij vraagt waarom hij voor morgen de wekker heeft gezet en ik zeg dat hij naar de huisarts moet. En toen kon ik het niet laten om te zeggen dat ik er horendol van word. Hij: En nu ga je bij mij weg?
Daar word ik ook verdrietig van. Ik ga niet bij hem weg. Ergens horendol van worden en niet meer van iemand houden zijn twee verschillende dingen. En natuurlijk ga ik niet weg. Ik ga nooit weg. Maar het moet wel onderzocht worden. Misschien hebben we de afgelopen twee jaar verkeerd gezeten in het zoeken.
Dank je, helena2. Jouw vragen zijn de onderwerpen die ik meestal vergeet, omdat hij er niet over wil praten. Maar het is de moeite waard om ze uit te zoeken. Moet ik wel bij zeggen dat hij bang is dat hij zijn moeder iets wil aandoen als hij achter de waarheid komt. Hij heeft veel te veel weggedrukt.
Daar word ik ook verdrietig van. Ik ga niet bij hem weg. Ergens horendol van worden en niet meer van iemand houden zijn twee verschillende dingen. En natuurlijk ga ik niet weg. Ik ga nooit weg. Maar het moet wel onderzocht worden. Misschien hebben we de afgelopen twee jaar verkeerd gezeten in het zoeken.
Dank je, helena2. Jouw vragen zijn de onderwerpen die ik meestal vergeet, omdat hij er niet over wil praten. Maar het is de moeite waard om ze uit te zoeken. Moet ik wel bij zeggen dat hij bang is dat hij zijn moeder iets wil aandoen als hij achter de waarheid komt. Hij heeft veel te veel weggedrukt.
