Verschil tussen ontwijkende persstoornis en autisme

Autisme is in elk geval aangeboren en kan niet genezen. Dit kan onderzocht worden door ook je ouders te interviewen over hoe je was als baby/klein kind. Laat je gewoon testen. Aantal afspraken met psychs en psychiater en als het allemaal vlotjes loopt heb je binnen 'n paar maanden de uitslag.

Ik weet niet op al je vragen antwoord, maar ja het kan dat je autisme hebt (of trekken van) en dat je dit niet weet. Volgens mij word autisme vastgesteld aan de hand van verschillende test en gesprekken. Of mensen het merken is van verschillende dingen afhankelijk, sowieso zullen zij dan zelf misschien niet meteen de link met autisme leggen. Nee je wordt niet automatisch getest voor autisme.

TO heb je nog therapie? Zo niet, als je tegen dingen aanloopt in het leven, zou ik je adviseren om terug naar de huisarts te gaan en daar je verhaal te doen of weer contact op te nemen met een van je eerdere behandelaars.

De problemen die je hierboven noemt, vind ik niet meteen een indicatie dat je daadwerkelijk een stoornis hebt. Kan net zo goed zijn dat je gewoon sociaal onhandig bent.

Diagnoses in de psychiatrie zoals ADHD of Borderline zijn typeringen van groepen mensen met overeenkomstige problematiek. Het zijn geen keurig afgebakende eilandjes (zoals je bijvoorbeeld wel of geen griep hebt). Een correcte diagnose hebben is handig, omdat psychiaters weten uit wetenschappelijk onderzoek welke behandelingen en aanpakken vaker wel en welke vaker niet werken op die groepen patienten die op elkaar lijken. Maar een en dezelfde aanpak werkt niet voor alle patienten met ADHD, of voor alle autisten. En voor jou als persoon en individu verandert er ook niks als je van labeltje wisselt of er eentje bijkrijgt. Jij bent nog steeds jij.

Als je hulp nodig hebt, zoek dan weer hulp. Maar een diagnose is geen oplossing voor problemen en een verkeerde diagnose is ook geen oorzaak voor problemen in je dagelijks leven. Het is een hulpmiddel bij het zoeken naar de juiste behandeling.

Wat verwacht je van het Viva forum? Je hebt al tig topics geopend en verwijdert vervolgens alle posts.
Doe iets aan waar je je rottig door voelt, focus niet zo op een diagnose.

Officieel heb ik ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en autisme.
Dus.
Nog een optie.

Al zegt psychiater dat ontwijkende vervallen is door diagnose autisme, ze wil diagnose niet verwijderen van lijst want ik heb er toch wel veel kenmerken van. Ja. Ach. Ik lig er niet wakker van en gebruik alleen diagnose autisme.

Star² schreef: ↑

21-09-2017 18:12

Wat verwacht je van het Viva forum? Je hebt al tig topics geopend en verwijdert vervolgens alle posts.
Doe iets aan waar je je rottig door voelt, focus niet zo op een diagnose.

.
.
Je kunt van Nijn heel veel zeggen, je kunt jezelf aan haar ergeren, maar ze is zeker niet iemand die vaak haar berichten verwijdert.
Ik lig ook regelmatig met haar overhoop maar deze beschuldiging is onterecht.

Bitje93 schreef: ↑

21-09-2017 18:32

.
.
Je kunt van Nijn heel veel zeggen, je kunt jezelf aan haar ergeren, maar ze is zeker niet iemand die vaak haar berichten verwijdert.
Ik lig ook regelmatig met haar overhoop maar deze beschuldiging is onterecht.

Ik zou eens loepen, vanaf tweede pagina is alles weg hoor.

Voor zover ik weet heb je als je autisme hebt minder in de gaten wat het geheel is. De wereld komt binnen in losse fragmenten. Je ziet niet aan anderen hoe zij zich voelen en weet niet wat de verschillende gezichtsuitdrukkingen betekenen.
Dingen als geur en geluid, maar ook het gevoel van een trui en ook beelden maken dat je snel overprikkeld en van slag raakt.
Eigenlijk is autisme een hersenafwijking waarbij de bekabeling zo anders loopt dan normaal, dat je er dagelijks last van hebt en dat je jezelf niet herkent in anderen.
Je kunt jezelf niet goed redden in een wereld waarvan je weinig begrijpt.
Het is een handicap waar je dagelijks last van hebt.
Veel mensen met autisme houden zijn wel ergens goed in of hebben een favoriete bezigheid die ze redelijk makkelijk af gaat.
Mensen met autisme en ook met een normale intelligentie leren door de jaren heen zich handhaven, maar het duurt wel langer dan normaal om al die dingen te leren.

Het verschil met persoonlijkheidsstoornissen is zo moeilijk te duiden omdat het verschil door de jaren heen in de diagnostiek steeds kleiner is geworden.
Eerst werden mensen alleen maar autistisch genoemd als ze geen enkel contact maakten met de buitenwereld, anderen niet aankeken en niet spraken.
Tegenwoordig heb je een autistisch spectrum wat naadloos over lijkt te lopen in het spectrum van de persoonlijkheidsstoornissen.
Ook de persoonlijkheidsstoornissen zijn steeds verder uitgebreid in de DSM, want eerst was iemand alleen maar hysterisch of psychotisch, maar tegenwoordig heb je zo veel verschillende persoonlijkheidsstoornissen en zo veel gradaties erbij dat ik vind dat je door de bomen het bos soms niet meer ziet.
Wat dacht je bijvoorbeeld van de duiding dat iets pas een persoonlijkheidsstoornis wordt genoemd als iemand er last van heeft op meerdere of alle vlakken van het leven. Dat is toch vrij subjectief vind ik.
Alleen een getraind professional zoals een psychiater kan je een diagnose geven.

Soms denk ik als leek en ervaringsdeskundige als hulpvrager, wel eens dat het te vaag is geworden en dat psychiaters lang niet altijd meer weten of iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft of eerder iets als autisme. Zelf heb ik een aantal onderzoeken gehad en vragenlijsten moeten invullen en bij het invullen van de vragenlijsten vond ik die vragen ronduit dom en ridicuul.
Ik ben dus nogal teleurgesteld in de DSM, in de vragenlijsten en de diagnostiek, in de psychiaters (ja meerdere) en in de psychologen (ja, ook meerdere).

Waarom wil je graag een diagnose?
Zou je het erg vinden als bij jou een persoonlijkheidsstoornis werd vastgesteld?

En ik heb zelf wel eens het idee dat mensen liever een stoornis in het autistisch spectrum hebben vastgesteld dan een persoonlijkheidsstoornis, omdat zij zich dan minder schuldig voelen of zoiets, maar ik weet niet of dat eventueel ook op jou van toepassing is.

Wat je je altijd af moet vragen is wat wil je graag bereiken met je therapie en helpt het krijgen van een (bepaalde) diagnose?

Uiteindelijk moet je namelijk nog steeds verder met jezelf en de handvatten die je krijgt aangereikt zullen als het goed is op maat worden afgesteld op jou persoonlijkheid, of dat nu autisme is of niet.
Bij sommige stoornissen en gradaties daarvan zal het niet bijzonder veel uitmaken voor de therapievorm wat het verschil is en ik vermoed dat dat best zo eens zou kunnen zijn voor ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en autisme.
Bedenk je dat je uiteindelijk hulp moet krijgen die bij jou past en dat het dus niet zo veel uitmaakt welke naam het beestje krijgt.

Vroeger dacht ik nog dat het erg belangrijk was welke diagnose je kreeg als hulpvrager. Maar het gaat er meestal alleen maar om dat er pas budget kan worden vrijgemaakt als er een diagnose is en dat je een hulpverlener treft met wie het klikt en die goed is zodat hij/zij jou kan helpen, tenminste, zo ben ik er door de jaren heen tegenaan gaan kijken.

Dit is allemaal mijn persoonlijke mening en ik ben geen deskundige, maar wel iemand die ook een tijdje heeft geworsteld met de vraag of ik autisme had of een persoonlijkheidsstoornis net zoals jij nu.
Ik vond het traject om een diagnose te krijgen erg teleurstellend en omdat het niet wilde lukken en geen psychiater mij een diagnose wilde geven heb ik het uiteindelijk los moeten laten.
Vandaar mijn teleurstelling op dat gebied en het advies om niet te veel aan een diagnose op te hangen en allereerst te richten op het krijgen van de juiste hulp en een hulpverlener met wie het klikt.
Maar dat is mijn ervaring en voor jou kan het allemaal heel anders verlopen.

nijntjekonijn schreef: ↑

21-09-2017 18:36

Daar ben ik ook mee bezig. Ik weet dat ik me te veel focus op diagnoses maar bij mij zijn ook al veel DSM etiketten genoemd.
En iedereen heeft weer een ander label, en dat maakt het ingewikkeld.
Ik heb onlangs gezocht om hulp bij een vrijgevestigde psycholoog, maar ik werd geweigerd.
En bij de andere instanties kan ik ook niet meer terecht. Maar dit is nu misschien een beetje off topic.
En alles wat ik heb gedaan om vooruit te komen heeft me alleen maar zieker gemaakt.
Dus ik weet het ook niet meer. Maar ik wilde alleen maar zeggen dat het allemaal niet zo makkelijk is.

Maar waar loop je nu tegenaan? Je focust nu in de OP op autisme, maar ook elke autist is anders. Misschien moet je accepteren dat je bent zoals je bent. Zou dat helpen?

nijntjekonijn schreef: ↑

21-09-2017 18:55

Ik loop tegen veel dingen aan. Ik begrijp gewoon niet wat er mis is gegaan in het vrijwilligerswerk waar ik hier een topic over heb geopend. Alles wat ik doe maakt alles erger, en niets lukt mij en alles mislukt wat ik doe ondanks mijn vele inspanningen en inzet, en ik wil het gewoon begrijpen.

Misschien zijn dat gewoon stomme lui. Heb je mensen in je omgeving die je wel leuk vindt en die jou leuk vinden? Kunnen zij je wat feedback geven?

Vrijwilligerswerk is toch nergens voor nodig als t je niet bevalt of als je t niet trekt?

Het enige wat bij mij werd vastgesteld is dat ik aan een depressie leed.
Daardoor kun je dus ook zo aan jezelf en aan alles gaan twijfelen dat je van allerlei stoornissen lijkt te hebben.
Maar ik was dus (gewoon heel saai) depressief.
Niet zo wereldschokkend en als je zwaar depressief bent dan kan dat lang duren en dan moet je geduld hebben met jezelf en proberen weer ergens van te gaan genieten.
Depressie kleurt alles zwart.
Je ziet alles door een hele andere bril, herinnert je alleen de ellendige dingen van vroeger enzovoort.
Het is een selffulfilling prophecy en je hele lichamelijke chemie doet eraan mee.
Vandaar dat bijvoorbeeld sporten zo goed kan helpen, dat verandert je chemie op een positieve manier.

Bij mij werkte het allemaal ook averechts,.
Het traject in de hulpverlening, het vrijwilligerswerk, allemaal had het een zwaar deprimerende uitwerking op mij en bracht me van de regen in de drup.
Dat vind ik wel herkenbaar.
Het haalde mij juist uit mijn kracht.
Ook de medicatie bracht me dieper in de put.

Ik gaf mezelf de opdracht om op dit forum elke dag op tenminste 1 andere persoon te reageren, als taak.
Omdat het mij verplichtte om mijzelf te verdiepen in het verhaal van een ander.
Omdat het mij uitdaagde om even niet met mijn eigen ellende bezig te zijn en opnieuw een eigen mening te vormen.
Wat ik zelf voor mezelf verzon was een betere therapie dan dat geneuzel bij die hulpverlenende instantie.
Dat was de tweede stap.

Voor mij was de eerste stap om te stoppen met de medicatie.
De derde om te stoppen met het vrijwilligerswerk waardoor ik mij een mislukkeling voelde en de vierde stap om te stoppen met de hulpverleners.
De gedachte: ik doe het allemaal zelf wel heeft mij veel beter geholpen.
Ik kreeg een soort van paniekaanval op dat moment, want ik voelde me los van alles en was alleen, maar ik besloot dat ik mij er wel doorheen zou halen en ben een stuk gaan fietsen.
Ik heb de hele middag gefietst en met mensen gepraat die ik onderweg spontaan tegenkwam.
Het was een openbaring.
Ik kwam weer in mijn kracht.
Stukje bij beetje, het ging echt niet in 1 keer.

Om hulp vragen werkte voor mij erg demotiverend.
Maar, ik vond nieuwe vrienden, toen ik uiteindelijk de beslissing had genomen om voor mezelf te gaan en bleef schrijven en ging koken voor vrienden en kennissen die ik uitnodigde.
En ik heb mijn kracht weer hervonden.
En ik ben ook weer gelukkig.

Dus dat was mijn weg.
Misschien kun je er kracht uit putten voor jezelf.

nijntjekonijn schreef: ↑

21-09-2017 19:13

Sommigen zeggen tegen me dat ik veel te veel van die rotte mensen aantrek, en dat sommigen zoals ik gewoon altijd pech hebben. Wat dat vrijwilligerswerk betreft er was altijd wat raars, al bij het sollicitatiegesprek dacht ik al hier klopt iets niet er is iets vreemds aan de hand. Maar ik weet het aan mijn onzekerheid, en dacht dat ik het maar te somber in zag, ik dacht dat mijn gevoel fout was. Was ik daar maar nooit gaan werken want het heeft alles wat ik nog had wat gezond was, volledig kapot gemaakt. En al mijn klachten zijn sterk toegenomen.

Het punt met persoonlijkheidsproblematiek is inderdaad dat je vaak steeds in dezelfde situaties komt juist door je problematiek. Dus als jij steeds (het gevoel hebt dat je) rotte mensen aantrekt is dat meestal niet 'pech', maar komt het door de wisselwerking tussen jou en anderen. De manier waarop jij naar jezelf kijkt, de manier waarop jij naar de wereld kijkt, de manier waarop jij communicatie vanuit anderen interpreteert en de manier waarop jij contact maakt. Het is een steeds herhalend patroon. Je komt dus steeds in de herhaling van oude situaties terecht. En ja, dan heb je het gevoel dat alles wat je had opgebouwd kapot is en nemen je klachten toe.

Als je wil (laten) uitzoeken of je autisme hebt dan moet je naar een psycholoog. Het is niet even een testje doen, maar vraagt gedegen diagnostiek. Autisme is zeker heel wat anders dan een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Sommige (mogelijke) uitingen kunnen overeen komen, maar wat er achter zit en hoe het werkt is volledig anders. Autisme is aangeboren en persoonlijkheidsstoornissen ontwikkel je in de loop van je leven.

nijntjekonijn schreef: ↑

21-09-2017 19:13

Sommigen zeggen tegen me dat ik veel te veel van die rotte mensen aantrek, en dat sommigen zoals ik gewoon altijd pech hebben. Wat dat vrijwilligerswerk betreft er was altijd wat raars, al bij het sollicitatiegesprek dacht ik al hier klopt iets niet er is iets vreemds aan de hand. Maar ik weet het aan mijn onzekerheid, en dacht dat ik het maar te somber in zag, ik dacht dat mijn gevoel fout was. Was ik daar maar nooit gaan werken want het heeft alles wat ik nog had wat gezond was, volledig kapot gemaakt. En al mijn klachten zijn sterk toegenomen.

Je draait eromheen, wat zijn nu precies je klachten en wat van het gezonde is nu weg?

* Maar wat is nu het verschil tussen een ontwijkende persoonlijkheid stoornis en autisme? -> check de DSM
* Hoe weet je nu of je autisme hebt? --> Daar zijn testen voor
* Hoe stel je autisme definitief vast? --> Daar zijn testen voor (en nee, niet de gemiddelde doe-het-zelf flauwekul op internet)
* Hoe merken mensen aan je dat je autisme hebt? --> Ligt aan de autist en de mensen om de autist heen. Autisme heb je in soorten en maten - en niet iedereen is hetzelfde, zelfs autisten niet.
* Kan het zijn dat je autistisch bent en dit niet weet? --> Ongetwijfeld.
* Tegen wat voor een problemen lopen mensen met autisme op in sociaal contact en op de werkvloer? --> Dat wisselt per persoon/
* Hoe is een psychologische test van autisme? --> Beetje ouwehoeren en wat vragenlijstes invullen. In voorkomende gevallen (?) wordt ook de familie betrokken bij het onderzoek.
* Waardoor krijg je autisme? --> Iets in het drinkwater, straf van god, blauwe M&M's... Als je genoeg op internet kijkt vind je genoeg verklaringen, of deze zinnig zijn is een andere discussie.
* Ik heb heel veel psychologische testen gehad, word je bij zo’n test ook automatisch getest op autisme? --> Nee.

Niet om het een of ander, maar als ik dit zo lees dan heeft u kennelijk een dringende behoefte aan een label.
Maar van auto-labelen wordt niets beter - ongeacht het gekozen/gewenste label. Diagnoses stellen is, hoewel geen exacte wetenschap, toch wel een vak apart.

Mijn psych zei dat je enkel volledig op autisme getest kunt worden als ze ook een ouder kunnen interviewen omdat dat de enige personen zijn die herinneringen hebben van hoe je als baby/jong kind was.

Wat kun jij goed verwoorden wat je voelt en denkt en wat er allemaal misgaat Nijn! Dat viel me eerder ook al op. Je lijkt me eerlijk gezegd verre van dom. Volgens mij sta je je hele leven al in de overlevingsmodus, wat je ervan weerhoudt nieuwe dingen gemakkelijk te leren en je te ontwikkelen. Maar goed, ik ben geen psychologe. Dissocieer je niet? Veel mensen kunnen daar niet tegen, ze kunnen hun vinger er niet op leggen. Zo word je een gemakkelijk pestslachtoffer. En dissociëren houdt je tegen dingen te leren en te floreren in je werk.