ADHD en onvolwassen?

14-01-2018 23:05 22 berichten
Hoi allemaal,

Ik (31, vrijgezel) ben net terug van een etentje met vrienden, en nu een klein beetje van slag. Op een gegeven moment werd namelijk het topic 'kinderen' aangeboord. Een vriend van mij vertelde me dat ie mij niet echt als moeder zag en het heel vreemd zou vinden als ik ineens zwanger zou zijn.

Ik reageerde een beetje verbaasd. Maar na een heel gesprek bleek dat ie mij daar niet serieus genoeg voor vond etc.

Nu hoor ik dat vaker en ik begin daardoor steeds vaker aan mijn manier van leven te twijfelen. Ik heb een baan maar ben eigenlijk altijd op zoek naar iets leukers, ik heb een huurhuis maar dat is niet het standaard huis dat je misschien op mijn leeftijd zou verwachten. Niet heel volwassen ingericht, mooi afgewerkt of stylish verantwoord. Maar ik vind het gezellig. Verder ben ik vrijgezel en eigenlijk niet heel actief of date-gebied. Af en toe een scharrel, en dat was het wel. Ik ga veel uit en doe veel leuke dingen.

Maar misschien ontwikkel ik mij niet genoeg, doe ik er te weinig aan om dingen écht voor elkaar te krijgen. Ik heb het gevoel dat ik altijd maar een beetje aanklooi. Stilsta. Ik heb ADHD en weet niet of dit ermee te maken heeft. Eigenlijk leven heel veel mensen van mijn leeftijd anders dan ik. Veel vrienden hebben een vast contract, zijn gesetteld, hebben kinderen en gaan nog maar weinig stappen. Op zich ben ik daar niet jaloers op, het lijkt me zelfs vrij saai. Maar eeuwig lang leve de vrijheid leven klinkt ook heel onvolwassen. Ik gedraag me gewoon best jong qua doen en laten. Maar heel veel 'volwassen' dingen als tegels uitzoeken voor een huis, een keer een nieuwe tafel kopen of een vast contract op werk, boeien me gewoon niet haha. Ik sta gewoon niet zo serieus in het leven maar weet ook dat ik dit niet eeuwig vol kan houden.

Ik weet ook niet wat ik hiermee wil. Misschien herkent iemand dit?
Jouw probleem zijn je vrienden. Jij bent gelukkig zo? Nou, tel je zegeningen en houden zo! Waarom zou je voor hen veranderen??
Dank voor je reactie! Ja ik begrijp dat dat zo lijkt, dat mijn vrienden het probleem zijn. Alleen die vriend die dat zei, leeft zelf ook een beetje zoals ik. Hem ging het meer om het onderwerp kinderen. En wat hij daarover zei, over mij als moeder zien.

Maar die opmerking zette mij wel aan het denken over de manier waarop ik leef. Dat ik niet serieus in het leven sta, hoor ik wel vaker. Ik heb het gewoon niet zo op die standaard levensstijl, maar het lijkt wel of de hele maatschappij daarop gericht is. Dat vind ik soms lastig. Om dan dicht bij mezelf te blijven ofzo.

Verder ben ik gelukkig, maar heb soms ook het idee dat ik dingen wegstop zodat ik me er niet druk om hoef te maken. Ik zou bijv best een relatie willen, maar ook op dat gebied lukt het niet echt haha.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ADH en word binnenkort moeder. Ik zie echt niet in waarom je iemand die ADHD heeft geen moeder zou mogen worden. Het is super ouderwets om een moeder te zien als één soort vrouw. Ik denk dat ik mijn kind veel begrip, fantasie en gezelligheid kan bieden. Ik heb wel een koophuis maar geen standaard eengezinswoning. Nou en? Het is probleem is wel degelijk die vriend. Ik vind het zelfs vrij harteloos om dat tegen een ‘vriendin’ te zeggen maar goed, het probleem is meer hoe beperkt hij denkt. (Duidelijk geen ADHD ;-) ). Mijn advies aan jou is om er niet teveel over na te denken. Hoe iemand denkt, is maar hoe iemand denkt en is niet DE waarheid.
Alle reacties Link kopieren
Je moet niet leven zoals de maatschappij dat wil.
Leef zoals jij dat wil.
Dan ben je maar raar of whatever.
Wel is het zo dat je "onbewust" meegesleept kan wordt in de maatschappij.
En ik vind zeker dat het hier in nederland erg is.
Daarom zijn wij grotendeels vertrokken uit nederland.

Relatie en kinderen, ach, als de tijd daar is, zal dat er ook wel van komen.
Het gaat erom dat jij het fijn hebt met jezelf.
.
anoniem_212431 wijzigde dit bericht op 14-01-2018 23:55
99.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Leef zoals je zelf wilt leven. Daarnaast zijn er mensen die een traditioneel leven hebben en daar later ontzettend veel spijt van hebben. Een duur koophuis dat ze moeilijk verkocht krijgen om zomaar te gaan reizen, die ene hobby nooit geprobeerd omdat zij zich er zogenaamd te oud voor voelden.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
Dank voor jullie reacties. Fijn om te lezen hoe 'buitenstaanders' hierover denken.

Die vriend van mij is heel eerlijk altijd, en zegt precies wat ie denkt. Normaal vind ik dat fijn, maar ik vond dit best wel een rottige opmerking. Een collega van mij heeft het ook wel eens gezegd. 'Volgens mij kun jij beter geen kinderen krijgen, met je chaotische gedrag etc.' Kijk, verstandelijk weet ik wel dat het bullshit is, maar ik ga er onbewust toch over nadenken. En word er onzeker van. Over hoe ik alles verder ook aanpak.
@April2018 Wat leuk voor je trouwens! Jij als mede-ADHD'er wordt vast een hele leuke moeder ;-)

@Jilzz Eens. Waar zijn jullie naartoe verhuisd als ik vragen mag?
Jij leeft zoals je zelf wil en hoe je gelukkig bent, dat is prima toch?! Ik zou me dan ook niks aantrekken van bepaalde opmerkingen. Wanneer je toe bent aan een volwassen leven zal dat vanzelf allemaal minder worden en als dat nooit Is, is dat ook prima toch?!

Ik snap anderzijds de opmerkingen wel een beetje. Ik heb 16 jaar samen geleefd met iemand met ADHD. Ik groeide naarmate ik ouder werd hij bleef jong, speels, chaotisch en niet serieus in het leven. Ook leverde ADHD problemen op in een druk gezinsleven.

Maar waar het om gaat is dat je zelf gelukkig bent.
Alle reacties Link kopieren
Madelon1234 schreef:
15-01-2018 00:00
Dank voor jullie reacties. Fijn om te lezen hoe 'buitenstaanders' hierover denken.

Die vriend van mij is heel eerlijk altijd, en zegt precies wat ie denkt. Normaal vind ik dat fijn, maar ik vond dit best wel een rottige opmerking. Een collega van mij heeft het ook wel eens gezegd. 'Volgens mij kun jij beter geen kinderen krijgen, met je chaotische gedrag etc.' Kijk, verstandelijk weet ik wel dat het bullshit is, maar ik ga er onbewust toch over nadenken. En word er onzeker van. Over hoe ik alles verder ook aanpak.
Elk mens vult zijn leven in zoals hij/zij dat wil. Dat jij andere dingen wil dan de meeste mensen maakt je nog niet raar. Lijkt me ook niet dat je ADHD daar iets mee te maken heeft.
En die opmerking van je collega is gewoon een stomme opmerking. Niemand is perfect. Jij waarschijnlijk ook niet, maar dat wil niet zeggen dat je geen goede moeder zou kunnen zijn of dat alles terug te herleiden is naar je ADHD.

Niks van aantrekken hoor, je bent goed zoals je bent.
Velen van jullie zeggen 'leef zoals je wil'. En dat is absoluut waar en probeer ik ook te doen. Vaak heb ik ook schijt aan wat anderen vinden, maar soms steekt die onzekerheid toch de kop op. Ik blijf het een eeuwige struggle vinden om mezelf goed genoeg te vinden en op te boksen tegen het 'normale'.

Of het nu met ADHD te maken heeft of niet, maar ik hoor mijn hele leven al dat ik chaotisch, druk en vergeetachtig ben. En dat soort dingen onthou je en maken je er niet zekerder op. Ik heb het gevoel dat ik veel meer kan dan ik nu doe, maar het komt er niet uit ofzo. Haha, ik ben niet depressief ofzo hoor, maar dit is wel iets waar ik mee kamp.

@tess1981 Ik hoor dat vaker over mensen met ADHD. Ik ben zelf ook zo, word ook vaak jonger geschat bijvoorbeeld. Is dat ook de reden dat het uitging tussen jullie?
Alle reacties Link kopieren
Wat een eenzijdig beeld van volwassenheid schets je eigenlijk.
Ik ben 53, woon nog steeds in een huurhuis. Stylish inrichten is niks voor mij. Maar ik heb wel een degelijke tafel gekocht ooit.
Ik heb in mijn eentje twee kinderen opgevoed en ben sinds kort gaan studeren.
Beetje omgekeerde volgorde, maar ja, soms lopen dingen zo.
Belangrijkste is wat jij vindt: vind jij dat je 'gesetteld' moet zijn om kinderen te krijgen? En wat is dat dan precies? Wil je überhaupt kinderen?
Laat je vrienden hun leven vooral op hun manier inrichten en doe jij het op jouw manier.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Een baby ziet niet of je huis strak ia ingericht. Klein zien ze alleen primaire kleuren. Er zijn zat mensen die in een allegaartje zijn opgegroeid en dat zegt niets over je kwaliteiten als ouder.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Misschien komt dat omdat de meeste mensen om mij heen zo leven Solomio. En dat het daarom lastig is om tegen de stroming in te zwemmen. Ook het gezin waar ik uitkom (die mij overigens volledig accepteren zoals ik ben) leeft het 'normale' leven. Mijn vader en zus zijn echt van de zekerheden, mijn twee broers wat minder, maar nog steeds beide gesetteld.

Het gaat ook niet zozeer om moeder worden, en of dat voor mij is weggelegd. Dat geloof ik namelijk wel, ik weet alleen niet of ik dat wil. Ik doe erg graag mijn eigen dingen en vind het fijn om veel tijd voor mezelf te hebben. Maar ik ben 31, heb nog wel een paar jaartjes om daarover na te denken.

Het is meer dat ik gewoon erg onzeker ben. Over mijn uiterlijk, over de manier waarop ik leef, over het feit dat ik veel meer kan dan ik nu laat zien. En ik ben benieuwd of meer ADHD'ers (of niet ADHD'ers) daar last van hebben. Die opmerking van gisteren zetten mij gewoon weer aan het denken hierover. Verder heb ik wel een heel positief karakter en ook een leuk leven ;-).
Alle reacties Link kopieren
Hoi Madelon,

Hier iemand van 31 ook met ADHD. Ik pas op het oog wel in het "stramien" : vaste baan, koophuis en een serieuze relatie. En volgend jaar wil ik aan kinderen beginnen. En ja dat zal af en toe best niet gaan zoals het hoort omdat ik vergeetachtig en chaotisch ben, niet een typische vrouw qua zorgen, koken en het huishouden.

Maar......so what? Als je kind niks tekort komt en gelukkig maakt dat toch niet uit?
Ik heb ook nog partner die kan aanvullen waar nodig. Er zijn zat mensen die mij niet als de typische moeder zijn. Die hebben gelijk dat ga ik ook niet worden.
Solomio schreef:
15-01-2018 07:34
Wat een eenzijdig beeld van volwassenheid schets je eigenlijk.
Ik ben 53, woon nog steeds in een huurhuis. Stylish inrichten is niks voor mij. Maar ik heb wel een degelijke tafel gekocht ooit.
Ik heb in mijn eentje twee kinderen opgevoed en ben sinds kort gaan studeren.
Beetje omgekeerde volgorde, maar ja, soms lopen dingen zo.
Belangrijkste is wat jij vindt: vind jij dat je 'gesetteld' moet zijn om kinderen te krijgen? En wat is dat dan precies? Wil je überhaupt kinderen?
Laat je vrienden hun leven vooral op hun manier inrichten en doe jij het op jouw manier.
:proud:
Ik heb een hele leuk nicht die een beetje is zoals jij. Niet-gediagnosticeerde ADHD’er, in haar huurhuis (wat stom om dat als iets negatiefs te zien trouwens. Alsof dat iets zegt over ‘succesvol’ zijn ofzo. Huur is vaak nog duurder dan koop!). Met een meer dan bijzondere inrichting, bijzondere hobbies en ze kleed zich ook in een hele eigen stijl. En zij had ook rond jouw leeftijd dezelfde opmerkingen. Omdat haar omgeving haar toch een soort van, in een ‘gewoon’ stramien probeerde te drukken. Dat duurde tot ze een jaar of veertig was. Toen zei ze, “sorry ik wil gewoon geen kinderen. Die van jullie zijn leuk maar ik wil een huis vol katten”. En die heeft ze nu, de meest zielige uit het asiel mogen bij haar een leuke oude dag hebben. En haar baan, dat was altijd al een soort worsteling. Haar hobby was haar passie. Ze heeft cursussen en opleidingen gedaan, en leeft nu van haar hobby. Niemand dacht dat het haar zou lukken, maar lekker wel ;) . Ze heeft alle conventies en kritiek van zich afgeschud en echt, ze is er in de omgang een stuk leuker van geworden. Heerlijk, tante Paradijsvogel. Ik zou voor haar echt niet willen dat ze ineens zou gaan proberen om aan al die druk en verwachtingen van de maatschappij te gaan voldoen.

Samengevat; collega’s en vrienden die dit zeggen, gaan over de grens. Jij bent jij. En je bent goed zoals je bent. Hou van jezelf en wees er trots op dat je wat kleur brengt in je omgeving!
Madelon1234 schreef:
15-01-2018 07:25
Velen van jullie zeggen 'leef zoals je wil'. En dat is absoluut waar en probeer ik ook te doen. Vaak heb ik ook schijt aan wat anderen vinden, maar soms steekt die onzekerheid toch de kop op. Ik blijf het een eeuwige struggle vinden om mezelf goed genoeg te vinden en op te boksen tegen het 'normale'.

Of het nu met ADHD te maken heeft of niet, maar ik hoor mijn hele leven al dat ik chaotisch, druk en vergeetachtig ben. En dat soort dingen onthou je en maken je er niet zekerder op. Ik heb het gevoel dat ik veel meer kan dan ik nu doe, maar het komt er niet uit ofzo. Haha, ik ben niet depressief ofzo hoor, maar dit is wel iets waar ik mee kamp.

@tess1981 Ik hoor dat vaker over mensen met ADHD. Ik ben zelf ook zo, word ook vaak jonger geschat bijvoorbeeld. Is dat ook de reden dat het uitging tussen jullie?
Als je hier zelf onzeker van wordt en hier vaker tegenaan loopt is het misschien goed hierbij hulp te zoeken. Dit kan je alleen maar winst opleveren in de toekomst.

Ja dat is de reden dat ik na 16 jaar relatie en 3 kinderen verder gescheiden ben. Ik had niet 3 maar 4 kinderen waarvan hij het ergste was. Kinderen kun je vragen heel even te wachten tot je met iets klaar bent, bij hem ging dat niet hij eiste continue aandacht.

Belangrijke afspraken vergat hij. Reageerde in alles impulsief. Zelfs als de kinderen om een snoepje vroegen was het uit impulsiviteit nee. Waarna hij als ik ernaar vroeg waarom zei ja ik had antwoord zonder na te denken.
Maar ook op het pubergedrag van onze zoon (die echt een nette slimme rustige puber Is maar af en toe wel rommelt met hormonen) reageerde hij heel impulsief waardoor dit steeds compleet uit de hand liep.

Daarnaast zijn ADHD'ers ook verslavingsgevoelig wat zich bij hem jn sex uitte en ook voor een probleem zorgde.
Labalade schreef:
15-01-2018 11:47
Ik heb een hele leuk nicht die een beetje is zoals jij. Niet-gediagnosticeerde ADHD’er, in haar huurhuis (wat stom om dat als iets negatiefs te zien trouwens. Alsof dat iets zegt over ‘succesvol’ zijn ofzo. Huur is vaak nog duurder dan koop!). Met een meer dan bijzondere inrichting, bijzondere hobbies en ze kleed zich ook in een hele eigen stijl. En zij had ook rond jouw leeftijd dezelfde opmerkingen. Omdat haar omgeving haar toch een soort van, in een ‘gewoon’ stramien probeerde te drukken. Dat duurde tot ze een jaar of veertig was. Toen zei ze, “sorry ik wil gewoon geen kinderen. Die van jullie zijn leuk maar ik wil een huis vol katten”. En die heeft ze nu, de meest zielige uit het asiel mogen bij haar een leuke oude dag hebben. En haar baan, dat was altijd al een soort worsteling. Haar hobby was haar passie. Ze heeft cursussen en opleidingen gedaan, en leeft nu van haar hobby. Niemand dacht dat het haar zou lukken, maar lekker wel ;) . Ze heeft alle conventies en kritiek van zich afgeschud en echt, ze is er in de omgang een stuk leuker van geworden. Heerlijk, tante Paradijsvogel. Ik zou voor haar echt niet willen dat ze ineens zou gaan proberen om aan al die druk en verwachtingen van de maatschappij te gaan voldoen.


Samengevat; collega’s en vrienden die dit zeggen, gaan over de grens. Jij bent jij. En je bent goed zoals je bent. Hou van jezelf en wees er trots op dat je wat kleur brengt in je omgeving!

Wat een enorm lieve post is dit zeg. Jouw nicht klinkt als een topwijf ;-). Ik kreeg er bijna tranen van, stom of niet haha. Wel heel leuk en nuttig om te lezen dat er meer mensen zo denken. En wat fijn voor haar dat ze nu gewoon haar leven leidt. Groot gelijk ook. Het leven is veel te kort om je over de mening van je omgeving druk te maken. Eigenlijk ben ik ook niet bang om mezelf te zijn, maar wel om het 'fout' te doen. En dat ik op zo'n manier in het leven ga staan, dat geen man mij meer wil. Te onvolwassen, ongeorganiseerd en altijd zoekende. Misschien dat ik daarom ook denk dat ik het anders aan moet gaan pakken en minder zou moeten aanklooien. Wie wil nu zo'n vriendin, snap je. Maar het is mijn eigen onzekerheid die roet in het eten gooit, niet de manier waarop ik leef.

Dank voor je reactie!
Ben ik ook over aan het nadenken Tess (hulp zoeken). En ik kan me voorstellen dat het hebben van zo'n man heel vermoeiend is. Je moet ook aan je gezin denken. Impulsief ben ik ook, maar niet zo erg als jij beschrijft. Wat dat betreft leer ik wel van mijn 'fouten'. Hopelijk hebben jullie nog wel steeds goed contact!

Verslavingsgevoeligheid ken ik, daarom kom ik bijv ook niet in een casino. Ik wil steeds meer en ben chagrijnig als ik verlies haha. Maar als iets écht heel slecht voor me is, ben ik nog wel zo snugger om er gewoon niet aan te beginnen (roken, drugs etc.) . Verslavingsgevoelig zit m meer in de kleinere minder erge dingen
T

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven