Psyche
alle pijlers
Ben ik een bitch geworden of is dit gewoon gezond?
woensdag 5 september 2018 20:39
Mijn omgeving vindt dat ik geen empathisch vermogen meer heb.
Waar ik voorheen nog met een vriendin om haar problemen kon janken en mij lekker in de slachtoffer rol wentelde, schijnt het nu verleden tijd te zijn.
Mijn omgeving merkt het ook. men vindt mij koud en hard geworden.
Ik ben gewoon klaar met dat slachtoffer gedoe en gezeur om niks.
Ik heb een allergie ontwikkeld voor mensen die ontzettend in hun slachtoffer rol blijven hangen.
Ik kan niet meer tegen zielige praatjes.
Is dit een gezonde ontwikkeling (deze vraag is vooral voor de mensen die mij al jaren van dit forum kennen)?
Waar ik voorheen nog met een vriendin om haar problemen kon janken en mij lekker in de slachtoffer rol wentelde, schijnt het nu verleden tijd te zijn.
Mijn omgeving merkt het ook. men vindt mij koud en hard geworden.
Ik ben gewoon klaar met dat slachtoffer gedoe en gezeur om niks.
Ik heb een allergie ontwikkeld voor mensen die ontzettend in hun slachtoffer rol blijven hangen.
Ik kan niet meer tegen zielige praatjes.
Is dit een gezonde ontwikkeling (deze vraag is vooral voor de mensen die mij al jaren van dit forum kennen)?
woensdag 5 september 2018 20:43
Dat was niet mijn vraag.MissPientje schreef: ↑05-09-2018 20:41Ik vind je vooral een aandachttrekker...maar die optie is er niet.
woensdag 5 september 2018 20:45
woensdag 5 september 2018 20:48
Of ik ben wakker geworden, dat kan ook.
Er is namelijk altijd wel iets met sommige mensen die ik om mij heen.
woensdag 5 september 2018 20:50
Daar is een term voor: compassion fatigue.
Ik herken het van de periode dat ik beroepsmatig te maken kreeg met heel veel ellende. Heb toen besloten om een andere richting te kiezen omdat ik het geen leuke ontwikkeling vond.
Heb je het idee dat je te veel ellende hebt gezien, of komt deze ontwikkeling van binnenuit door een andere kijk op het leven?
Ik herken het van de periode dat ik beroepsmatig te maken kreeg met heel veel ellende. Heb toen besloten om een andere richting te kiezen omdat ik het geen leuke ontwikkeling vond.
Heb je het idee dat je te veel ellende hebt gezien, of komt deze ontwikkeling van binnenuit door een andere kijk op het leven?
anoniem_356008 wijzigde dit bericht op 05-09-2018 20:51
0.42% gewijzigd
woensdag 5 september 2018 20:52
Dat moet je natuurlijk zelf weten, maar dan moet je je er ook op voorbereiden dat sommigen misschien afstand zullen nemen.
Wat mij betreft zou het niet zo zwart-wit hoeven zijn. Ik begrijp ook niet altijd waar sommige vrienden problemen mee hebben, en ik leef niet met alles tot in detail mee. Maar sosm is het voldoende om te accepteren dat iemand het moeilijk heeft met iets dat voor jezelf geen probleem zou zijn. Omgekeerd geldt vast hetzelfde voor dingen waar jij mee bij je omgeving aanklopt.
Wat mij betreft zou het niet zo zwart-wit hoeven zijn. Ik begrijp ook niet altijd waar sommige vrienden problemen mee hebben, en ik leef niet met alles tot in detail mee. Maar sosm is het voldoende om te accepteren dat iemand het moeilijk heeft met iets dat voor jezelf geen probleem zou zijn. Omgekeerd geldt vast hetzelfde voor dingen waar jij mee bij je omgeving aanklopt.
woensdag 5 september 2018 20:53
Dit inderdaad.
woensdag 5 september 2018 20:53
Laat me raden, je vindt t stiekem wel leuk dat mensen je een bitch noemen.
Er zit nml een wereld van verschil tussen meejanken met iedereen of het geen reet interesseren dat een ander verdriet heeft.
Vreemdgenoeg is er echter zo’n trend onder vrouwen om er trots op te zijn als een ander ze een bitch noemt. En dan vooral hun best doen om zo hard mogelijk te doen.
Snap ik niet, ik vind t niet fijn als iemand me een kutwijf noemt.
Er zit nml een wereld van verschil tussen meejanken met iedereen of het geen reet interesseren dat een ander verdriet heeft.
Vreemdgenoeg is er echter zo’n trend onder vrouwen om er trots op te zijn als een ander ze een bitch noemt. En dan vooral hun best doen om zo hard mogelijk te doen.
Snap ik niet, ik vind t niet fijn als iemand me een kutwijf noemt.
woensdag 5 september 2018 20:53
Je kunt niet tegelijkertijd afvallen en ook een empathisch mens zijn?TanteBedelia schreef: ↑05-09-2018 20:50Misschien weer gewoon gaan leven. Te veel afvallen en daar mee steeds bezig zijn maakt het vaak niet beter op.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 5 september 2018 20:54
Dat is toch wel zorgelijk, Riri. Ik denk niet dat jij een bitch bent. Maar als mensen door tegenslag gehard raken, zie je wel eens dat ze (in het begin) dat harde ook doorzetten naar anderen. Dat werkt natuurlijk niet, en dan vinden mensen er een middenweg in. Vaak ontstaat dat vanuit het idee dat anderen niet bij jou mogen klagen omdat je zelf iets ergers hebt meegemaakt. Dat je bijvoorbeeld denkt: wat zit ze nou te zeuren over ruzie met haar moeder terwijl mijn traumatische relatie net uit is.
Ik noem maar een voorbeeld.
Is zoiets bij jou het geval? Je vindt heus wel de gulden middenweg, geef het tijd.
woensdag 5 september 2018 20:54
Als meerdere mensen je dat opeens teruggeven zou het natuurlijk niet heel gek zijn dat er een kern van waarheid in zit.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Jij bent de laatste tijd veel afgevallen en voelt je en stuk beter over jezelf dan voorheen. Het kan heel goed dat je je eigen proces op anderen gaat projecteren en daardoor weinig oog hebt voor hen. Je hebt dan vooral oog voor hoe de dingen voor jou waren en voor jezelf. Maar het leven beslaat meer dan alleen jouw ervaringen en jouw referentiekader.
Er zit natuurlijk heel veel tussen een slachtofferrol en je gevoel uiten. Er zit veel meer tussen niks doen en 'niet klagen alleen maar doorgaan en aanpakken'. Dat lijk jij niet zo heel goed te kunnen zien.
Misschien ben je wel toe aan nieuwe vrienden.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Jij bent de laatste tijd veel afgevallen en voelt je en stuk beter over jezelf dan voorheen. Het kan heel goed dat je je eigen proces op anderen gaat projecteren en daardoor weinig oog hebt voor hen. Je hebt dan vooral oog voor hoe de dingen voor jou waren en voor jezelf. Maar het leven beslaat meer dan alleen jouw ervaringen en jouw referentiekader.
Er zit natuurlijk heel veel tussen een slachtofferrol en je gevoel uiten. Er zit veel meer tussen niks doen en 'niet klagen alleen maar doorgaan en aanpakken'. Dat lijk jij niet zo heel goed te kunnen zien.
Misschien ben je wel toe aan nieuwe vrienden.
