Psyche
alle pijlers
Bemoeienis familie om verbroken contact ouders
dinsdag 18 september 2018 12:24
Ik heb hier al meerdere topics over gehad, en vaak toch wel wijze woorden gehoord. Nu zit ik weer in een heel erge dip. Sinds nu ruim 1,5 jaar heb ik gekozen om mijn ouders niet meer te zien. Ik heb nooit wat aan ze gehad, ze hebben altijd mijn zus leuker gevonden. Ik heb in mijn jeugd best wat (psychische) problemen gehad die werden afgedaan als aanstelleritis.
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
dinsdag 18 september 2018 12:34
dinsdag 18 september 2018 12:36
Tjeetje wat een nare situatie. Echte duidelijke raad heb ik niet voor je. Als ik je verhaal zo lees is het een weloverwogen keuze geweest en lijkt het mij dat je daar achter moet blijven staan ook naar mensen die je willen overhalen. Wat mijn nekharen overeind doet staan is het feit dat ze nu wel om je geven nu misschien nog zelfs wel dan je zus meer. Dat vind ik raar. Als ouder hoor je daarin geen onderscheid te maken. Dat klopt niet.
vliegertje11 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 12:40
Reden: Paar woorden vergeten
Reden: Paar woorden vergeten
1.62% gewijzigd
It is possible to commit no mistakes and still lose. That is not a weakness. That is life.
dinsdag 18 september 2018 12:48
Als jij kunt leven met het feit dat je je ouders nooit meer zult zien terwijl ze nog leven, prima.
Maar besef dat jij hiervoor gekozen hebt, je ouders niet.
Dus zal hun verdriet groot zijn.
En zullen ze dit met familie bespreken.
En zullen mensen jou erover aanspreken.
Dat hoort ook bij je keuze.
Je zult dus duidelijk moeten zijn.
En vooral nicht op het hart drukken niet het famdiner in te schakelen
Maar besef dat jij hiervoor gekozen hebt, je ouders niet.
Dus zal hun verdriet groot zijn.
En zullen ze dit met familie bespreken.
En zullen mensen jou erover aanspreken.
Dat hoort ook bij je keuze.
Je zult dus duidelijk moeten zijn.
En vooral nicht op het hart drukken niet het famdiner in te schakelen
dinsdag 18 september 2018 12:49
Precies wat ik ook dacht. Je ouders lijken te bevestigen alsof het een soort wedstrijd is, jij versus je zus - en alsof ze je nu een gunst bewijzen door te zeggen dat ze nu misschien wel meer om jou geven dan je zus.Vliegertje11 schreef: ↑18-09-2018 12:36Tjeetje wat een nare situatie. Echte duidelijke raad heb ik niet voor je. Als ik je verhaal zo lees is het een weloverwogen keuze geweest en lijkt het mij dat je daar achter moet blijven staan ook naar mensen die je willen overhalen. Wat mijn nekharen overeind doet staan is het feit dat ze nu wel om je geven nu misschien nog zelfs wel dan je zus meer. Dat vind ik raar. Als ouder hoor je daarin geen onderscheid te maken. Dat klopt niet.
Ouders horen naar hun kinderen toe geen onderscheid te maken en dat al helemaal niet op deze manier uit te spreken. Ik vind het feit dat ze dat wel doen veelzeggend.
Als jij besloten hebt geen contact meer met ze te willen, moeten ze dat accepteren. Als ze zielig gaan doen, mensen voor hun karretje gaan spannen etc, zegt dat waarschijnlijk meer over hun dan over jou.
Sterkte, en blijf bij je gevoel. De rust die je de afgelopen tijd hebt gevoeld, moet genoeg zeggen.
dinsdag 18 september 2018 12:49
dinsdag 18 september 2018 12:51
Ik herinner me een eerder topic van jou nog en ik herinner me ook nog dat je zeer terecht het contact verbroken hebt. Echt heel verdrietig dat ze nu andere familieleden inschakelen.
Vraag aan je nichtje en je oom of ze zich hier buiten willen houden, omdat ze niet alle kanten van de zaak kennen en begrijpen. Zeg dat je het punt van bemiddeling voorbij bent. Beginnen ze er weer over, zeg dan dat je het op prijs zou stellen als ze zich geen mening vormen op basis van veel te beperkte gegevens.
Bah, rot hoor. Ik heb ook zoiets in de familie gehad, iemand met wie ik het contact verbroken had die het via een omweggetje weer probeerde. En dan niet om het contact te herstellen, welnee, om mensen aan jouw kant te krijgen en meer verdeeldheid te zaaien.
Vraag aan je nichtje en je oom of ze zich hier buiten willen houden, omdat ze niet alle kanten van de zaak kennen en begrijpen. Zeg dat je het punt van bemiddeling voorbij bent. Beginnen ze er weer over, zeg dan dat je het op prijs zou stellen als ze zich geen mening vormen op basis van veel te beperkte gegevens.
Bah, rot hoor. Ik heb ook zoiets in de familie gehad, iemand met wie ik het contact verbroken had die het via een omweggetje weer probeerde. En dan niet om het contact te herstellen, welnee, om mensen aan jouw kant te krijgen en meer verdeeldheid te zaaien.
dinsdag 18 september 2018 12:56
Wat vervelend dat zij zich er zo in mengen. Ik zou zeggen dat ieder verhaal twee kanten heeft, maar dat jij jouw kant liever voor jezelf houdt en het er niet meer over wil hebben. En dat je bij je beslissing blijft en graag wil dat zij dat respecteren. Als ze er dan toch weer over beginnen: afkappen. Je wil er niet meer over praten, je wil geen contact, dat is je goed recht dus klaar.
Helaas kun je niet voorkomen dat jouw ouders hun versie van het verhaal blijven herhalen, en je hebt er ook geen invloed op wat het met jouw familie doet.
Helaas kun je niet voorkomen dat jouw ouders hun versie van het verhaal blijven herhalen, en je hebt er ook geen invloed op wat het met jouw familie doet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 18 september 2018 13:00
Ouders hebben vaak een hele eigen waarheid. Ik heb het contact uiteindelijk ook verbroken en dat heeft mij meer mensen gekost. Een zus en een tante bv. Het is niet anders. Als mensen kwaad spreken over mij of mijn gezin en ze blijven ondanks bewijs dat doen dan houd het op. Sommige familieleden zeggen dan dat ze niet kunnen kiezen wie de waarheid spreekt. Als je daar aan twijfelt kies ik wel. Ik zou niet willen dat iemand bemiddeld. Ik heb geen ruzie die uitgesproken moet worden maar gebroken met een hele lijst aan redenen. Dat zou ik tegen je nicht en oom zeggen.
dinsdag 18 september 2018 13:01
Als ik me je oude topic goed herinner, dan denk ik dat je echt de juiste keuze hebt gemaakt om het contact te verbreken.
Misschien kun je tegen je oom/tante zeggen dat het geen lichte keuze was om het contact te verbreken. Dat je er heel goed over na hebt gedacht. Dat je geen vuile was over je ouders wil buiten hangen, maar dat die er wel degelijk is. Dat je snapt dat het voor hun vervelend is als je ouders daar komen uithuilen, maar dat dit toch iets is tussen je ouders en jou. Vertel ze dat je het contact met hen wel waardeert en graag wil houden maar dat je je zorgen maakt of ze niet te veel vallen voor de kletspraatjes van je ouders.
En nog even een voor jou. Vervelend zeg.
Misschien kun je tegen je oom/tante zeggen dat het geen lichte keuze was om het contact te verbreken. Dat je er heel goed over na hebt gedacht. Dat je geen vuile was over je ouders wil buiten hangen, maar dat die er wel degelijk is. Dat je snapt dat het voor hun vervelend is als je ouders daar komen uithuilen, maar dat dit toch iets is tussen je ouders en jou. Vertel ze dat je het contact met hen wel waardeert en graag wil houden maar dat je je zorgen maakt of ze niet te veel vallen voor de kletspraatjes van je ouders.
En nog even een
voor jou. Vervelend zeg.
dinsdag 18 september 2018 13:08
Blijkbaar ben je niet duidelijk genoeg geweest tegen de "goede kant" van de familie. Het zou de band kunnen versterken als je wat meer openheid zou durven verstrekken, als het goed is, en nog belangrijker: begrip kweken.
In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn. B. Russell
dinsdag 18 september 2018 13:13
Ze proberen nu dus via familie weer met je in contact te komen.
Je kan tegen oom en nichtje zeggen:
Om een goede verstandhouding met jullie te behouden vraag ik jullie voor eens en voor altijd om te stoppen met bemiddelen. Contact verbreken met ouders is al heftig genoeg. Had er ruimte geweest voor een hereniging, dan had ik dat gepakt. Maar vanuit mij is het nu klaar. Ik heb nu graag dat jullie er niet meer over beginnen. Als jullie dat niet kunnen, dan spijt het me het jullie te moeten zeggen, maar dan zal ons contact daardoor ook minder gaan worden. Dat zou ik ontzettend jammer vinden. Laten we afspreken dat mijn ouders en mijn zus niet langer onderwerp van gesprek zijn binnen onze gesprekken.
Je kan tegen oom en nichtje zeggen:
Om een goede verstandhouding met jullie te behouden vraag ik jullie voor eens en voor altijd om te stoppen met bemiddelen. Contact verbreken met ouders is al heftig genoeg. Had er ruimte geweest voor een hereniging, dan had ik dat gepakt. Maar vanuit mij is het nu klaar. Ik heb nu graag dat jullie er niet meer over beginnen. Als jullie dat niet kunnen, dan spijt het me het jullie te moeten zeggen, maar dan zal ons contact daardoor ook minder gaan worden. Dat zou ik ontzettend jammer vinden. Laten we afspreken dat mijn ouders en mijn zus niet langer onderwerp van gesprek zijn binnen onze gesprekken.
dinsdag 18 september 2018 13:15
Lieve allemaal. Fijn dat jullie verwoorden wat ik eigenlijk wel wist. Gisteren twijfelde ik echt heel erg hierover en heb ook heel erg gehuild.
Bryndise; Ik besef ook heel goed dat dit mijn keuze was en niet die van mijn ouders. Ook mijn zus was daar zo stellig in.
Maar bij ieder contact met hen werd ik steeds verdrietiger en voelde ik me waardelozer. Ik had in eerste instantie nooit echt voorgoed het contact verbroken, maar zoals het nu gaat ziet het er steeds meer naar uit dat ik ze echt nooit meer wil zien. Ik vind het zelf ook erg, maar mis deze personen als persoon niet. Wel lieve ouders in het algemeen.
Rooss4.0; Dat ik een pleaser ben is al te waar. Maar dat komt ook door mijn jeugd denk ik. Als ik me niet goed gedroeg dan verpestte ik het voor iedereen. Gek genoeg gebeurde dat bijna altijd, hoe ik me ook gedroeg. Of ik nu heel lief was of niet.
Ik ben van mezelf nogal druk en aanwezig (wellicht zou ik nu als kind de diagnose ADHD krijgen). Dan verpest je het al snel blijkbaar. En ik huil heel snel (nog steeds), en dat mocht al helemaal niet.
Mijn moeder kennende zal ze ook wel een beetje genieten van de aandacht die dit voor haar oplevert (heel gemeen om dit zo te denken, maar dit is wel hoe ik haar ken).
Bryndise; Ik besef ook heel goed dat dit mijn keuze was en niet die van mijn ouders. Ook mijn zus was daar zo stellig in.
Maar bij ieder contact met hen werd ik steeds verdrietiger en voelde ik me waardelozer. Ik had in eerste instantie nooit echt voorgoed het contact verbroken, maar zoals het nu gaat ziet het er steeds meer naar uit dat ik ze echt nooit meer wil zien. Ik vind het zelf ook erg, maar mis deze personen als persoon niet. Wel lieve ouders in het algemeen.
Rooss4.0; Dat ik een pleaser ben is al te waar. Maar dat komt ook door mijn jeugd denk ik. Als ik me niet goed gedroeg dan verpestte ik het voor iedereen. Gek genoeg gebeurde dat bijna altijd, hoe ik me ook gedroeg. Of ik nu heel lief was of niet.
Ik ben van mezelf nogal druk en aanwezig (wellicht zou ik nu als kind de diagnose ADHD krijgen). Dan verpest je het al snel blijkbaar. En ik huil heel snel (nog steeds), en dat mocht al helemaal niet.
Mijn moeder kennende zal ze ook wel een beetje genieten van de aandacht die dit voor haar oplevert (heel gemeen om dit zo te denken, maar dit is wel hoe ik haar ken).
dinsdag 18 september 2018 13:17
Wat naar dat ze nu naar anderen zielig gaan doen, maar het is wel heel logisch natuurlijk:
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken omdat wij haar slecht behandeld hebben."
-> ze dalen in achting bij de familie
of:
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken en we snappen niet waarom. We zijn zo verdrietig. Hoe kan ze ons dit aan doen? We houden zoveel van haar."
-> de familie gaat helemaal mee in hun verdriet en vindt ze zielig
Verdrietig? Ik geloof er niks van. Volgens mij vinden ze het heerlijk dat de familie het zielig voor ze vindt. Wat jij er van vindt interesseert ze niks. Het enige dat ze missen is hun favoriete pispaaltje, nu jij weigert om nog langer in die behoefte van hen te voorzien.
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken omdat wij haar slecht behandeld hebben."
-> ze dalen in achting bij de familie
of:
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken en we snappen niet waarom. We zijn zo verdrietig. Hoe kan ze ons dit aan doen? We houden zoveel van haar."
-> de familie gaat helemaal mee in hun verdriet en vindt ze zielig
Verdrietig? Ik geloof er niks van. Volgens mij vinden ze het heerlijk dat de familie het zielig voor ze vindt. Wat jij er van vindt interesseert ze niks. Het enige dat ze missen is hun favoriete pispaaltje, nu jij weigert om nog langer in die behoefte van hen te voorzien.
dinsdag 18 september 2018 13:20
In eerste instantie heb ik heel bewust gekozen dit voor mezelf te houden en niet de vuile was buiten te hangen. Ik denk dat ik erg veel moeite zou hebben om het toch te doen, het druist tegen alles in waar ik voor sta.inkepinkje schreef: ↑18-09-2018 13:08Blijkbaar ben je niet duidelijk genoeg geweest tegen de "goede kant" van de familie. Het zou de band kunnen versterken als je wat meer openheid zou durven verstrekken, als het goed is, en nog belangrijker: begrip kweken.
Vooral omdat mijn moeder (en in mindere mate mijn vader) erg graag vuile was van anderen buiten hangen. Echt lelijk roddelen was echt een vervelende eigenschap van mijn moeder waar ik (zeker in de puberteit) nogal eens erg boos om ben geworden.
Ik weet wel dat het anders is als ik verhalen over vroeger ga vertellen.
Ook weet ik als mijn ouders dat weet te horen krijgen mijn verhalen worden ontkend. Helaas ook uit ervaring.
dinsdag 18 september 2018 13:22
3thee schreef: ↑18-09-2018 13:17Wat naar dat ze nu naar anderen zielig gaan doen, maar het is wel heel logisch natuurlijk:
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken omdat wij haar slecht behandeld hebben."
-> ze dalen in achting bij de familie
of:
"Gelukspopje heeft het contact met ons verbroken en we snappen niet waarom. We zijn zo verdrietig. Hoe kan ze ons dit aan doen? We houden zoveel van haar."
-> de familie gaat helemaal mee in hun verdriet en vindt ze zielig
Verdrietig? Ik geloof er niks van. Volgens mij vinden ze het heerlijk dat de familie het zielig voor ze vindt. Wat jij er van vindt interesseert ze niks. Het enige dat ze missen is hun favoriete pispaaltje, nu jij weigert om nog langer in die behoefte van hen te voorzien.
Vinger op de zere plek.
Ja ik vrees dat het zo is.
dinsdag 18 september 2018 13:24
Ik denk ook wel dat je er rekening mee moet houden dat je ouders hun verhalen blijven vertellen, dat er een kans is dat jouw familie die verhalen (deels) gelooft en of blijft proberen jou over te halen, of partij trekt voor je ouders. Hoe pijnlijk dat ook is. Laat je niet verleiden om alsnog de vuile was buiten te hangen of alsnog mee te gaan in wat zij willen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 18 september 2018 13:27
Ja ik heb de meeste familieleden wel opgegeven. Alleen deze oom en tante en mijn nichtjes en neefje. Zij zijn ook de enigen die nog hebben gevraagd hoe het zit aan mij. En hoe het met mij gaat.Susan schreef: ↑18-09-2018 13:24Ik denk ook wel dat je er rekening mee moet houden dat je ouders hun verhalen blijven vertellen, dat er een kans is dat jouw familie die verhalen (deels) gelooft en of blijft proberen jou over te halen, of partij trekt voor je ouders. Hoe pijnlijk dat ook is. Laat je niet verleiden om alsnog de vuile was buiten te hangen of alsnog mee te gaan in wat zij willen.
Maar het is ook niet voor niks denk ik dat mijn ouders hen proberen in te zetten.
Maar de vuile was buiten hangen, nee. Ik wil dat echt niet. Dan zak ik naar hetzelfde niveau van mijn ouders.
dinsdag 18 september 2018 13:29
Ik ken je vorige topic niet.
Duidelijk is dat je familie nu de kant van je ouders kiest. Wil je niet dat het contact met je familie verloren gaat dan zal je moeten ingaan op de bemiddelingspoging.
Ga in gesprek met je familie erbij en weerleg gewoon alles.
Tegen de zieligheidskasrt kan je niet op.
Als je nu niets doet dan heb je straks ook geen contact meer met je oom en tante en nicht.
Duidelijk is dat je familie nu de kant van je ouders kiest. Wil je niet dat het contact met je familie verloren gaat dan zal je moeten ingaan op de bemiddelingspoging.
Ga in gesprek met je familie erbij en weerleg gewoon alles.
Tegen de zieligheidskasrt kan je niet op.
Als je nu niets doet dan heb je straks ook geen contact meer met je oom en tante en nicht.
dinsdag 18 september 2018 13:33
Ze moet helemaal niks. Ze heeft eindelijk rust. Als het contact met haar familie alleen overeind kan blijven als ze verplicht met haar ouders gaat praten, dan maar niet, lijkt mij.
Uiteindelijk is het de eigen keus van haar familie om hierin mee te gaan. Ze kunnen ook tegen de ouders van Gelukspopje zeggen dat ze geen partij willen kiezen en zich er niet mee willen bemoeien. Dat ze zich er toch mee bemoeien, is niet iets wat in haar schoenen geschoven kan worden.
Uiteindelijk is het de eigen keus van haar familie om hierin mee te gaan. Ze kunnen ook tegen de ouders van Gelukspopje zeggen dat ze geen partij willen kiezen en zich er niet mee willen bemoeien. Dat ze zich er toch mee bemoeien, is niet iets wat in haar schoenen geschoven kan worden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 18 september 2018 13:33
Waarschijnlijk hebben ze al jaren en bepaald beeld van jou in stand gehouden tegenover de familie. Het lijkt me heel moeilijk om dat met jouw verhaal te counteren. Ik zou daar ook niet zo gauw aan beginnen.
In ieder geval niet zolang een oom of nicht begint met hoe verdrietig je ouders zijn. Als ze zichzelf hardop vragen stellen of het allemaal wel klopt, dan wordt het wat anders.
In ieder geval niet zolang een oom of nicht begint met hoe verdrietig je ouders zijn. Als ze zichzelf hardop vragen stellen of het allemaal wel klopt, dan wordt het wat anders.
dinsdag 18 september 2018 13:36
Je verhaal lijkt een beetje op het mijne , alleen ben ik aan de andere kant van het land gaan wonen en is mijn broer altijd al de beste geweest , in alles werd dat steeds meer duidelijk.
Zelf heb ik al a.s Oktober 10 jaar geen contact meer met ze.
Ook hier is geprobeerd te bemiddelen, ook door een nicht en zelfs mijn broer.
Tot op de dag van vandaag , mis ik ze nog steeds niet.
Ik doe al 10 jaar mijn eigen ding , ben opnieuw getrouwd , heb een heel nieuw leven opgebouwd en ben heel gelukkig.
Natuurlijk heb jij je eigen keuze , maar doe dat waar jij je goed bij voelt , kies voor je eigen geluk , en ga je niet schuldig voelen om wat andere zeggen of willen.
Ga desnoods met je ouders in gesprek , of schrijf ze een brief.
Sterkte
Zelf heb ik al a.s Oktober 10 jaar geen contact meer met ze.
Ook hier is geprobeerd te bemiddelen, ook door een nicht en zelfs mijn broer.
Tot op de dag van vandaag , mis ik ze nog steeds niet.
Ik doe al 10 jaar mijn eigen ding , ben opnieuw getrouwd , heb een heel nieuw leven opgebouwd en ben heel gelukkig.
Natuurlijk heb jij je eigen keuze , maar doe dat waar jij je goed bij voelt , kies voor je eigen geluk , en ga je niet schuldig voelen om wat andere zeggen of willen.
Ga desnoods met je ouders in gesprek , of schrijf ze een brief.
Sterkte
dinsdag 18 september 2018 13:37
Het lijkt me vreselijk als de mensen die jouw moeder als de beste zouden moeten kennen zich niets kunnen voorstellen bij jouw zware beslissing. Ze gaan alleen uit van wat jouw moeder tegen ze zegt.
In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn. B. Russell
