Psyche
alle pijlers
Burn out, leeg voelen en rusteloosheid..
donderdag 18 oktober 2018 14:35
Dag lieve mensen,
Mijn naam is Maartje en ik ben net 21 geworden. Ik zit sinds twee maanden thuis vanwege de diagnose burn out. En het ging eigenlijk al een dik jaar niet goed met mij. Ik begon hevig te drinken, had veel seks ( waarvan ik niet eens echt genoot ) en was veel weg en sliep heel weinig. Op mijn werk ging het licht uit. Ik zag wazig, voelde me leeg en was constant huilerig. Gevoelsmatig ben ik leeggezogen, ik heb nergens zin in, het is een heel leeg gevoel. Ik word nergens meer blij van. De eerste maand dat ik thuis was sliep ik veel & probeerde ik wel regelmatig te eten. Nu anderhalve maand later, ben ik wat meer op “aarde geland”. Voor mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt ( en gelukkig maar ) klinkt dat misschien heel gek. Door de “landing” merk ik pas echt hoe moe ik ben. Zo moe, dat ik savonds niet slaap van de rusteloosheid. Ik heb hartkloppingen, de zenuwen gieren door me lijf en mijn gedachten zijn overal en nergens. Ik heb me nog nooit zo leeg en angstig gevoeld als nu, en vind het moeilijk om er mee te dealen. Ik zou graag in contact willen komen met mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten. Hoe gaan jullie ermee om? Wat heeft jullie geholpen?
Dank voor het lezen, i appreciate it!
X,
Maartje.
Mijn naam is Maartje en ik ben net 21 geworden. Ik zit sinds twee maanden thuis vanwege de diagnose burn out. En het ging eigenlijk al een dik jaar niet goed met mij. Ik begon hevig te drinken, had veel seks ( waarvan ik niet eens echt genoot ) en was veel weg en sliep heel weinig. Op mijn werk ging het licht uit. Ik zag wazig, voelde me leeg en was constant huilerig. Gevoelsmatig ben ik leeggezogen, ik heb nergens zin in, het is een heel leeg gevoel. Ik word nergens meer blij van. De eerste maand dat ik thuis was sliep ik veel & probeerde ik wel regelmatig te eten. Nu anderhalve maand later, ben ik wat meer op “aarde geland”. Voor mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt ( en gelukkig maar ) klinkt dat misschien heel gek. Door de “landing” merk ik pas echt hoe moe ik ben. Zo moe, dat ik savonds niet slaap van de rusteloosheid. Ik heb hartkloppingen, de zenuwen gieren door me lijf en mijn gedachten zijn overal en nergens. Ik heb me nog nooit zo leeg en angstig gevoeld als nu, en vind het moeilijk om er mee te dealen. Ik zou graag in contact willen komen met mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten. Hoe gaan jullie ermee om? Wat heeft jullie geholpen?
Dank voor het lezen, i appreciate it!
X,
Maartje.
donderdag 18 oktober 2018 15:01
Ik heb ook rond mijn 21e een burn out gehad. Jouw omschrijving beschrijft goed hoe ik mij toen voelde.
Ik heb de eerste weken vooral veel op mijn bed gelegen, gek genoeg weet ik hier niks meer van, mijn moeder heeft me dit laatst pas verteld.
Na een maand ben ik gaan sporten (thuis) en veel gaan wandelen. Ik had er weinig zin in, maar ik heb vooraf gevraagd of er mensen mee wilde, zodat ik wel móest. Hier knapte ik van op (veel praten en bewegen).
Start daar eens mee, probeer tijdens het wandelen je gedachtes te verzetten of neem iemand mee. Sterkte
Ik heb de eerste weken vooral veel op mijn bed gelegen, gek genoeg weet ik hier niks meer van, mijn moeder heeft me dit laatst pas verteld.
Na een maand ben ik gaan sporten (thuis) en veel gaan wandelen. Ik had er weinig zin in, maar ik heb vooraf gevraagd of er mensen mee wilde, zodat ik wel móest. Hier knapte ik van op (veel praten en bewegen).
Start daar eens mee, probeer tijdens het wandelen je gedachtes te verzetten of neem iemand mee. Sterkte
donderdag 18 oktober 2018 15:04
Lief van je dankjewel!Suus1965 schreef: ↑18-10-2018 14:50probeer een vast rite aan te houden (eten, slapen, activiteiten). Wandelen helpt
écht... en mij helpt mediteren, mindfulness, ademhalingsoefeningen enz. En accepteren dat dit het voorlopig is en dat je de tijd nodig hebt om hiervan op te knappen. Sterkte en knuffel.
donderdag 18 oktober 2018 15:05
Dank voor je advies, me studie heb ik net op tijd afgerond en mijn contract liep af bij mijn oude werkgever dus ik ben met beide volledig gestopt. Overigens kan ik me slecht concentreren en vergeet ik super veel nog. Dus dat wil ik langzaam weer op gaan bouwen wanneer me hoofd wat rustiger is..
donderdag 18 oktober 2018 15:06
Ik dronk veel, op de dagen dat ik vrij had dat waren er twee per week, 4 dagen werkte ik en reed ik dus dan dronk ik sowieso niet. Maar indd alsnog zal de alcohol een super grote rol ook hebben gespeeld en ben daar nu al dik 2 maanden vanaf..
donderdag 18 oktober 2018 15:08
Dank dat je dit met me wilt delen. Het is voor mij ook een soort “roes” waar ik in zit. Bewegen vind ik inderdaad echt super kut nu want totaal geen zin en super moe maar het is wel het beste denk ik. Ga me er toch toe zetten, omdat ik vooral ook veel last heb van hartkloppingen en super veel onrust in mijn lijf. Dankjewel! Xxblondie-90 schreef: ↑18-10-2018 15:01Ik heb ook rond mijn 21e een burn out gehad. Jouw omschrijving beschrijft goed hoe ik mij toen voelde.
Ik heb de eerste weken vooral veel op mijn bed gelegen, gek genoeg weet ik hier niks meer van, mijn moeder heeft me dit laatst pas verteld.
Na een maand ben ik gaan sporten (thuis) en veel gaan wandelen. Ik had er weinig zin in, maar ik heb vooraf gevraagd of er mensen mee wilde, zodat ik wel móest. Hier knapte ik van op (veel praten en bewegen).
Start daar eens mee, probeer tijdens het wandelen je gedachtes te verzetten of neem iemand mee. Sterkte
donderdag 18 oktober 2018 15:59
Ga de natuur in, wandel elke dag een stuk en bouw dat lekker op. Gewoon rustig, buiten. Sta af en toe stil om in je op de te nemen hoe mooi het is buiten, hoe lekker het ruikt.
Gewoon, lekker rustig worden door buiten te zijn en te lopen.
Verder: het is een soort in steen gebeitelde "wijsheid" tegenwoordig, dat iemand met een burn out zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Dit zal voor veel mensen wel goed zijn, maar wellicht niet voor jou. Overleg daarover goed met je huisart en psycholoog. En dan met hele kleine stapjes weer opbouwen.
Gewoon, lekker rustig worden door buiten te zijn en te lopen.
Verder: het is een soort in steen gebeitelde "wijsheid" tegenwoordig, dat iemand met een burn out zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Dit zal voor veel mensen wel goed zijn, maar wellicht niet voor jou. Overleg daarover goed met je huisart en psycholoog. En dan met hele kleine stapjes weer opbouwen.
donderdag 18 oktober 2018 16:14
Ik heb een zeer ernstige burnout gehad een aantal jaar geleden omdat ik met name op het werk langer dan een jaar compleet over mijn grenzen heen was gegaan. Ik ben ingestort, kon niet stoppen met huilen, had allerlei vage blessures met sporten, was extreem benauwd, kreeg overal spierpijn van, hartkloppingen, MOE en kon niet slapen.
In tegenstelling tot wat vaak geadviseerd, mocht ik absoluut niet werken, sporten etc. omdat ik eerst moest herstellen. De huisarts/ bedrijfsarts, psycholoog en coach waren het daar allemaal over eens.
Ik wist de weg naar mijn huis niet meer vanaf mijn werk, ik kon de praktijk vd huisarts niet meer vinden etc. Ik kon geen boek lezen, film kijken etc want het kwam gewoon niet binnen en ik kon me totaal niet concentreren.
Ik heb de eerste maanden alleen maar gerust (veel korte slaapjes) , gepraat met een psycholoog en een coach. (Ik was al helemaal gesloopt als ik uit bed kwam en naar de bank gelopen was) Daarna mocht ik wat gaan wandelen en ben ik heel langzaam weer met behulp van een fysiotherapeut, wat oefeningen gaan doen.
In maand 4 ben ik ben ik ook weer af en toe koffie gaan drinken op het werk. (Naar het werk gaan was voor mij overigens nooit een drempel want ik had een leuke baan, drukke baan).
Ik heb in totaal iets meer dan een jaar begeleiding gehad van de psycholoog en van de coach.
Het is een hele klus geweest, maar ik ben nu een aantal jaar verder en ik kan eerlijk zeggen dat ik me echt weer prima voel!
Ik sport weer, ik heb ontslag genomen op mijn werk en heb een andere baan gevonden waar ik veel meer energie van krijg.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat nu misschien uitzichtloos lijkt, maar dat hoeft het écht niet te zijn. Met de juiste begeleiding kan je hier weer uit komen! Heel veel sterkte!
In tegenstelling tot wat vaak geadviseerd, mocht ik absoluut niet werken, sporten etc. omdat ik eerst moest herstellen. De huisarts/ bedrijfsarts, psycholoog en coach waren het daar allemaal over eens.
Ik wist de weg naar mijn huis niet meer vanaf mijn werk, ik kon de praktijk vd huisarts niet meer vinden etc. Ik kon geen boek lezen, film kijken etc want het kwam gewoon niet binnen en ik kon me totaal niet concentreren.
Ik heb de eerste maanden alleen maar gerust (veel korte slaapjes) , gepraat met een psycholoog en een coach. (Ik was al helemaal gesloopt als ik uit bed kwam en naar de bank gelopen was) Daarna mocht ik wat gaan wandelen en ben ik heel langzaam weer met behulp van een fysiotherapeut, wat oefeningen gaan doen.
In maand 4 ben ik ben ik ook weer af en toe koffie gaan drinken op het werk. (Naar het werk gaan was voor mij overigens nooit een drempel want ik had een leuke baan, drukke baan).
Ik heb in totaal iets meer dan een jaar begeleiding gehad van de psycholoog en van de coach.
Het is een hele klus geweest, maar ik ben nu een aantal jaar verder en ik kan eerlijk zeggen dat ik me echt weer prima voel!
Ik sport weer, ik heb ontslag genomen op mijn werk en heb een andere baan gevonden waar ik veel meer energie van krijg.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat nu misschien uitzichtloos lijkt, maar dat hoeft het écht niet te zijn. Met de juiste begeleiding kan je hier weer uit komen! Heel veel sterkte!
donderdag 18 oktober 2018 16:18
Dank voor je advies! Dat ga ik doen. Ik heb inderdaad overlegt en het advies is om zo veel mogelijk rust ritme en regelmaat nu te creeeren en werken en school zijn zeker nu uitgesloten. ( ik heb school en werk beide afgerond dus als ik weer begin dan ga ik wellicht heel iets anders doen.. dus school of werk hijgt niet in mijn nek en dat is erg fijn..)Head* schreef: ↑18-10-2018 15:59Ga de natuur in, wandel elke dag een stuk en bouw dat lekker op. Gewoon rustig, buiten. Sta af en toe stil om in je op de te nemen hoe mooi het is buiten, hoe lekker het ruikt.
Gewoon, lekker rustig worden door buiten te zijn en te lopen.
Verder: het is een soort in steen gebeitelde "wijsheid" tegenwoordig, dat iemand met een burn out zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Dit zal voor veel mensen wel goed zijn, maar wellicht niet voor jou. Overleg daarover goed met je huisart en psycholoog. En dan met hele kleine stapjes weer opbouwen.
donderdag 18 oktober 2018 16:21
Beste Brighteyed,Brighteyed schreef: ↑18-10-2018 16:14Ik heb een zeer ernstige burnout gehad een aantal jaar geleden omdat ik met name op het werk langer dan een jaar compleet over mijn grenzen heen was gegaan. Ik ben ingestort, kon niet stoppen met huilen, had allerlei vage blessures met sporten, was extreem benauwd, kreeg overal spierpijn van, hartkloppingen, MOE en kon niet slapen.
In tegenstelling tot wat vaak geadviseerd, mocht ik absoluut niet werken, sporten etc. omdat ik eerst moest herstellen. De huisarts/ bedrijfsarts, psycholoog en coach waren het daar allemaal over eens.
Ik wist de weg naar mijn huis niet meer vanaf mijn werk, ik kon de praktijk vd huisarts niet meer vinden etc. Ik kon geen boek lezen, film kijken etc want het kwam gewoon niet binnen en ik kon me totaal niet concentreren.
Ik heb de eerste maanden alleen maar gerust (veel korte slaapjes) , gepraat met een psycholoog en een coach. (Ik was al helemaal gesloopt als ik uit bed kwam en naar de bank gelopen was) Daarna mocht ik wat gaan wandelen en ben ik heel langzaam weer met behulp van een fysiotherapeut, wat oefeningen gaan doen.
In maand 4 ben ik ben ik ook weer af en toe koffie gaan drinken op het werk. (Naar het werk gaan was voor mij overigens nooit een drempel want ik had een leuke baan, drukke baan).
Ik heb in totaal iets meer dan een jaar begeleiding gehad van de psycholoog en van de coach.
Het is een hele klus geweest, maar ik ben nu een aantal jaar verder en ik kan eerlijk zeggen dat ik me echt weer prima voel!
Ik sport weer, ik heb ontslag genomen op mijn werk en heb een andere baan gevonden waar ik veel meer energie van krijg.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat nu misschien uitzichtloos lijkt, maar dat hoeft het écht niet te zijn. Met de juiste begeleiding kan je hier weer uit komen! Heel veel sterkte!
Dank dat je je verhaal met mij wilt delen! Doet me toch wel goed hoe rot ik het ook voor jou vind maar hoe blij ik ben om te horen dat je je goed voelt.
Ik heb precies dezelfde klachten als jou, als ik het zo lees..... dank voor je verhaal. Ik ben inderdaad ook met de psycholoog en een fysiotherapeut aan de slag en probeer gewoon zoveel mogelijk rustig aan te doen, ben echt helemaal op. Verder woon ik nog thuis dus er word gezorgd dat ik regelmatig eet en rust pak.
