Waar the f ben ik mee bezig?

Goedenacht inmiddels alweer.

Eigenlijk hoor ik allang te slapen maar wil door het gepieker een aantal dingen van me afschrijven.
Sinds eind augustus ben ik burn out verklaard, wat ik “accepteerde” thuis kwam te zitten en volledig stopten met werken en school net had afgerond. De eerste twee maanden veel slapen, toch probeerde ik vanaf begin al veel ritme aan te houden. Sommige dagen kon ik amper op me benen staan, sommige dagen kon ik weer wat meer.

Ik zit nu bijna drie maanden thuis. Ik ben altijd al best wel een stresskip geweest (ben nu 21 haha, ja toen ik 11 was lag ik soms al huilend in bed om dingetjes voor school.)
Maar ik weet het gewoon echt niet meer. Ik voel me geen mens. Dat klinkt misschien raar, maar ik voel me wel wat “beter” maar het voelt alsof ik nog steeds vast zit in een oud denkpatroon.

Ik heb heel lang tegen mezelf ingeleefd omdat ik de overtuiging heb/had dat ik dan niet goed genoeg ben, leuk genoeg.
Dus ging me anders voor doen. Dit al 6 jaar.
Ik merk doordat ik dit moeilijk vind dit patroon te doorbreken dat ik daardoor vast loop in mijn herstel. Anderzijds ben ik super bang om er volledig aan toe te geven. Vaak schrik ik van al mijn gedachten en denk ik “waar the f ben ik nou mee bezig?” Dan kom ik even uit me kop en besef ik alles om me heen en word ik een soort van paniekerig, angstig, omdat ik voor me gevoel constant in me hoofd zit waardoor ik van niks kan genieten, en mensen om me heen me totaal niet boeien of het leven momenteel sowieso niet.

Soms denk ik zelfs “wow we zijn allemaal mens, allemaal hetzelfde maar waarom voel ik me zo ver verwijderd ervan?” - PANIEK /

Ik moest het even van me afschrijven, en hoop dat er misschien mensen zijn hier die dit soort gevoelens en gedachten delen en hoe die er mee om gaan...

Dankjulliewel.

Maartje

viva-life22 schreef: ↑

03-11-2018 00:52

Wie heeft de diagnose burn out gegeven en heb je daar ook hulp voor?

De huisarts en psychologe. Ik ben in behandeling bij de psychologe en heb psychosomatische fysiotherapie

Kia•Ora schreef: ↑

03-11-2018 00:43

Heb je psychische ondersteuning?

Ja, therapie en bij de psycholoog

Spirit36 schreef: ↑

03-11-2018 08:47

Lijkt het je niet moeilijk om het patroon te doorbreken omdat je dan de persoon dient te zijn waar je zelf niet van hield?

Gek genoeg hield ik juist van de persoon die ik was, maar toen ik verhuisde ( gepest werd op de nieuwe school) en mijn vader ons in de steek liet en ons als geen prioriteit meer zag heb ik een soort van mezelf ervan overtuigd dat ik dus niet leuk genoeg ben als ik mezelf ben.

Moon-Alisa schreef: ↑

03-11-2018 08:52

Vanaf eind augustus tot nu is nog niet zo heel lang.

Heb je wel af en toe afspraken die je wat afleiding geven? Een hobby of gezellig iets afspreken? Het lijkt misschien of dat alleen energie kost, maar het kan ook energie geven.

Verder idd iets van coaching of therapie. Bij mij heeft haptonomie erg geholpen.

Ja, ik spreek heel af en toe wel eens af met iemand alleen kan heel moeilijk bij een gesprek blijven en voel me zo leeg dat heel weinig me interesseert. Dus dat vind ik lastig

Meesterkees schreef: ↑

03-11-2018 06:35

Dat herken ik wel ja. Ik omschreef het als dat ik mezelf niet meer zag staan in de spiegel, maar dat het iemand anders was. Zo druk en overspoeld was ik van de afgelopen jaren. Als je de problemen die je hebt erkent, kan je het middels een psycholoog prima aanpakken. Je lichaam en daarmee ook je brein moeten ontstressen. Dat piekeren dat heeft bij mij nog wel even geduurd. Zorg er in ieder geval voor dat je wat in je leven veranderd, anders blijf je tegen dezelfde muur aanlopen.

Dit inderdaad precies. Zo eng en vreemd. En ergens schrik ik er niet eens meer van. Ik ben gestopt met werken en school tijdig afgerond dus ik zit nu echt even full time thuis en wekelijks therapie en psycholoog.