Psyche
alle pijlers
Hoe gaat rouw dan ?
donderdag 28 maart 2019 10:38
Even met de deur in huis vallend: mijn vader is abrupt overleden door een auto ongeluk. De band tussen ons was slecht. Mijn jeugd was een hel door zijn agressie (voornamelijk gericht op mijn moeder, maar waar ik vaak getuige van was) en zijn emotioneel misbruik naar mij toe (ik was lelijk, dom, zou nooit iets worden, etc).
De afgelopen jaren ben ik hier diverse keren mee aan de slag geweest en ik heb het idee dat ik alles goed verwerkt heb en een plaats heb gegeven. Ik heb het contact nooit helemaal verbroken, omdat ik wel mijn moeder wilde blijven zien. Maar tussen ons was er niets meer qua gevoel.
En toen dus het ongeluk; ik voelde er niet veel bij. Heb alles voor mijn moeder helpen regelen qua uitvaart, maar heb geen traan moeten laten. Niet iedereen weet van de slechte band, dus veel mensen vinden het erg en leven erg mee, maar daar ga ik me alleen maar vreemder van voelen. Ik ben namelijk niet verdrietig. Of toch ? Ik weet het niet... ik merk dat ik wel erg "dof" ben, slechte concentratie, veel in gedachten over vroeger. Toch nog stukjes boosheid die bovenkomen. En een schuldgevoel dat ik echt zo hard ben en niks voel.
Hoe moet je rouwen om iets dat je eigenlijk nooit hebt gehad ? Eigenlijk wil ik gewoon horen of er mensen zijn die ook iets dergelijks hebben meegemaakt en daar iets zinnigs kunnen over zeggen.
De afgelopen jaren ben ik hier diverse keren mee aan de slag geweest en ik heb het idee dat ik alles goed verwerkt heb en een plaats heb gegeven. Ik heb het contact nooit helemaal verbroken, omdat ik wel mijn moeder wilde blijven zien. Maar tussen ons was er niets meer qua gevoel.
En toen dus het ongeluk; ik voelde er niet veel bij. Heb alles voor mijn moeder helpen regelen qua uitvaart, maar heb geen traan moeten laten. Niet iedereen weet van de slechte band, dus veel mensen vinden het erg en leven erg mee, maar daar ga ik me alleen maar vreemder van voelen. Ik ben namelijk niet verdrietig. Of toch ? Ik weet het niet... ik merk dat ik wel erg "dof" ben, slechte concentratie, veel in gedachten over vroeger. Toch nog stukjes boosheid die bovenkomen. En een schuldgevoel dat ik echt zo hard ben en niks voel.
Hoe moet je rouwen om iets dat je eigenlijk nooit hebt gehad ? Eigenlijk wil ik gewoon horen of er mensen zijn die ook iets dergelijks hebben meegemaakt en daar iets zinnigs kunnen over zeggen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 28 maart 2019 10:43
Als ik jou zo lees, dan heb jij het rouwen om jouw vader al lang al gedaan tijdens het verwerkingsproces. Je wordt nu wel geconfronteerd met oud zeer, en dat brengt je weer even van jouw stuk, wat ook heel logisch is.
Er zijn geen regels voor rouwen, ieder doet dat op zijn/haar eigen manier. De ene persoon meer, de ander wat minder. En soms is het gewoon helemaal niet aan de orde.
Gevoelens kun je niet sturen, dus dat is ook niks om van in de war te raken. Ze zijn er of ze zijn er niet, en dat is prima.
Er zijn geen regels voor rouwen, ieder doet dat op zijn/haar eigen manier. De ene persoon meer, de ander wat minder. En soms is het gewoon helemaal niet aan de orde.
Gevoelens kun je niet sturen, dus dat is ook niks om van in de war te raken. Ze zijn er of ze zijn er niet, en dat is prima.
donderdag 28 maart 2019 10:48
donderdag 28 maart 2019 11:13
Ik sluit me hierbij aan. De rouw om de vader die er niet was heb je al gehad.
Ik heb mijn vader de laatste 10 jaar van zijn leven niet meer gezien. En ik werd regelmatig 'gewaarschuwd' door mensen dat ik daar spijt van zou krijgen als ie overleed.
Hij is nu 18 jaar dood en de spijt is nooit gekomen.
Gerouwd heb ik ook niet na zijn dood, dat stadium was ik allang voorbij.
Ik heb mijn vader de laatste 10 jaar van zijn leven niet meer gezien. En ik werd regelmatig 'gewaarschuwd' door mensen dat ik daar spijt van zou krijgen als ie overleed.
Hij is nu 18 jaar dood en de spijt is nooit gekomen.
Gerouwd heb ik ook niet na zijn dood, dat stadium was ik allang voorbij.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 28 maart 2019 11:41
Herkenning.
Bij mij was er vooral opluchting bij overlijden. Ik voelde me een alien, omdat het in de normale wereld blijkbaar erg is als je moeder overlijdt. Ik kon niks met het medeleven.
Ik heb in in mijn leven veel last (gehad) van de gevolgen van moeders nare gedrag. Dat het niet dáárover ging rond het overlijden en het net als vroeger onzegbaar was en niet-gezien werd, raakte een gevoel van isolatie.
Met name daarvan heb ik een dreun gehad.
Ook de boosheid en het schuldgevoel zijn herkenbaar.
Band of niet- de bakens zijn verzet en je fundament als lid van gezin van herkomst is ingrijpend veranderd.
Pas na anderhalf jaar 'herkende' ik mezelf weer. Net of ik in de tussentijd ik anders reageerde op mezelf en mijn omgeving.
Bij mij was er vooral opluchting bij overlijden. Ik voelde me een alien, omdat het in de normale wereld blijkbaar erg is als je moeder overlijdt. Ik kon niks met het medeleven.
Ik heb in in mijn leven veel last (gehad) van de gevolgen van moeders nare gedrag. Dat het niet dáárover ging rond het overlijden en het net als vroeger onzegbaar was en niet-gezien werd, raakte een gevoel van isolatie.
Met name daarvan heb ik een dreun gehad.
Ook de boosheid en het schuldgevoel zijn herkenbaar.
Band of niet- de bakens zijn verzet en je fundament als lid van gezin van herkomst is ingrijpend veranderd.
Pas na anderhalf jaar 'herkende' ik mezelf weer. Net of ik in de tussentijd ik anders reageerde op mezelf en mijn omgeving.
donderdag 28 maart 2019 11:59
Hier ook herkenning.
Ook ik denk dat je al eerder gerouwd hebt en dat nu helemaal niet meer hoeft te komen. Je hoeft je daar ook niet schuldig over te voelen vind ik.
Toen mijn mloeder vrij plotseling en jong stierf had ik haar al 15 jaar niet meer gezien. Het was een raar gevoel, ook droomde ik er in het begin over. Eigenlijk vooral boos, dat ze niet eens geprobeerd had nog iets goed te maken maar zomaar dood was gegaan. Lekker gemakkelijk... Niet dat ze het überhaupt goed had kunnen maken hoor.
Gelukkig hoef ik de schijn niet op te houden, vrijwel iedereen weet hoe ze was. Voor mij is het alleen maar fijn, ik hoef haar nooit meer tegen te komen en ze kan me nooit meer pijn doen.
Ook ik denk dat je al eerder gerouwd hebt en dat nu helemaal niet meer hoeft te komen. Je hoeft je daar ook niet schuldig over te voelen vind ik.
Toen mijn mloeder vrij plotseling en jong stierf had ik haar al 15 jaar niet meer gezien. Het was een raar gevoel, ook droomde ik er in het begin over. Eigenlijk vooral boos, dat ze niet eens geprobeerd had nog iets goed te maken maar zomaar dood was gegaan. Lekker gemakkelijk... Niet dat ze het überhaupt goed had kunnen maken hoor.
Gelukkig hoef ik de schijn niet op te houden, vrijwel iedereen weet hoe ze was. Voor mij is het alleen maar fijn, ik hoef haar nooit meer tegen te komen en ze kan me nooit meer pijn doen.
Nog eentje dan!
donderdag 28 maart 2019 16:51
Ik heb ook vrijwel niet gehuild om het overlijden van mijn ouders. En voelde me met name 'dof', onzeker en mijn hoofd was een chaos. Concentratie was ook nul. Maar de band met mijn ouders was ontzettend warm...
Het is nu twee jaar geleden en ik voel me nog steeds niet echt mezelf (zwangerschap helpt dan ook niet echt natuurlijk). Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Luister naar je eigen gevoel, dan komt het uiteindelijk wel goed.
Ik heb vaak tegen mensen gezegd dat ik het makkelijker zou vinden als ik 'gewoon de hele dag zou huilen', dat zou tenminste duidelijk zijn. Maar ja.
Het is nu twee jaar geleden en ik voel me nog steeds niet echt mezelf (zwangerschap helpt dan ook niet echt natuurlijk). Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Luister naar je eigen gevoel, dan komt het uiteindelijk wel goed.
Ik heb vaak tegen mensen gezegd dat ik het makkelijker zou vinden als ik 'gewoon de hele dag zou huilen', dat zou tenminste duidelijk zijn. Maar ja.
donderdag 28 maart 2019 20:42
Het is moeilijk om me een houding te vinden als mensen die het niet weten me komen condoleren. Ik snap dat voor de meeste mensen het verlies van een ouder dramatisch is en dus is het medeleven erg groot. Ik voel niet de behoefte om iedereen het hele verhaal te vertellen dus ik onderga de gesprekken maar een beetje met een vaag "Het gaat wel met me". Beetje vervreemdend.
Tegelijk word ik een beetje kriebelig van de meeste mensen die het wel weten, die er nu ook niets meer van willen horen onder het mom " van de doden niets dan goeds". De positieve karakterschets op de uitvaart was in mijn beleving een leugen.
Er zijn gelukkig wel enkele mensen waarbij ik eerlijk kan zeggen dat ik me zo voel. Meestal snappen mensen dat alleen als ze zelf ook een slechte jeugd hebben gehad.
Tegelijk word ik een beetje kriebelig van de meeste mensen die het wel weten, die er nu ook niets meer van willen horen onder het mom " van de doden niets dan goeds". De positieve karakterschets op de uitvaart was in mijn beleving een leugen.
Er zijn gelukkig wel enkele mensen waarbij ik eerlijk kan zeggen dat ik me zo voel. Meestal snappen mensen dat alleen als ze zelf ook een slechte jeugd hebben gehad.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 28 maart 2019 20:50
Kun je het niet gewoon afkappen? Als je alleen een botte statement maakt, iets als “Mijn relatie met mijn vader was erg complex, dus ik wil het er liever niet over hebben”, dan zal dat de meeste mensen afschrikken om er nog verder op door te gaan.belgali schreef: ↑28-03-2019 20:42Het is moeilijk om me een houding te vinden als mensen die het niet weten me komen condoleren. Ik snap dat voor de meeste mensen het verlies van een ouder dramatisch is en dus is het medeleven erg groot. Ik voel niet de behoefte om iedereen het hele verhaal te vertellen dus ik onderga de gesprekken maar een beetje met een vaag "Het gaat wel met me". Beetje vervreemdend.
Tegelijk word ik een beetje kriebelig van de meeste mensen die het wel weten, die er nu ook niets meer van willen horen onder het mom " van de doden niets dan goeds". De positieve karakterschets op de uitvaart was in mijn beleving een leugen.
Er zijn gelukkig wel enkele mensen waarbij ik eerlijk kan zeggen dat ik me zo voel. Meestal snappen mensen dat alleen als ze zelf ook een slechte jeugd hebben gehad.
donderdag 28 maart 2019 21:30
Ja dat zou kunnen, maar op een of andere manier wil ik die persoon niet zijn. Diegene die anderen dan zo schokeert en dat ze meteen dan een ander idee over me krijgen. Damaged goods. Terwijl ik al zo lang geen slachtoffer meer ben. En ook niet wil zijn. Buiten mijn beste vrienden wil ik dit gewoon niet delen. En dan is het alternatief een soort van toneelstukje. Waar ik ook een hekel aan heb, want dat heb ik al te vaak moeten doen in mijn jeugd. En onecht zijn wil ik ook niet.
Klinkt allemaal heel tegenstrijdig dat zie ik zelf ook. Vandaar de chaos in mijn hoofd en bijhorende vermoeidheid en concentratieverlies.
Klinkt allemaal heel tegenstrijdig dat zie ik zelf ook. Vandaar de chaos in mijn hoofd en bijhorende vermoeidheid en concentratieverlies.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
