Psyche
alle pijlers
Nieuwe baan + liefdesverdriet + chronische ziekte.... nu ove
maandag 22 april 2019 08:30
Goedemorgen Viva ladies,
Graag wil ik wat van me af schrijven. In januari heb ik een leuke jongen leren kennen. Chemie vanaf date 1, we zijn toen gaan daten, zagen elkaar 2x per week. 2 maanden later ben ik met nieuwe baan begonnen. Vorig jaar overspannen geweest, deels door geen fijne vorige werkplek. Daar wel gereintegreerd en begin dit jaar een nieuwe baan gezocht, minder uren werken zodat het beter past bij de ziekte die ik heb incl energie beperking. Een week voordat ik met nieuwe baan begon, gaf de man aan geen gevoel meer voor me te hebben. Kwam als een donderslag bij heldere hemel. Toen volgde een aantal weken van onzekerheid. Hij kwam er na een week denken op terug. Hij miste me. We hebben elkaar toen weer gezien en gepraat en tijd met elkaar doorgebracht. We kwamen tot de conclusie verder te willen gaan en hij sprak uit ervoor te willen gaan. 2 dagen later werd hij toch weer nerveus en benauwd en had hij weer een week tijd nodig. Toen heb ik het afgekapt, want ik trok het niet. Ik realiseerde me dat ik verliefd op m geworden was en vond het lastig echt afstand van m te nemen. Hij bleef contact zoeken. Toen 1.5 week geleden nu het contact definitief afgebroken en hem geblokkeerd. Liefesverdriet volgde. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het slaat op m'n lichaam. Letterlijk pijn in m'n hart. Al slijt dat wel langzaam.. tegelijkertijd zit ik nog in proeftijd nieuwe baan. Daar heb ik me woensdag ziek moeten melden omdat het fysiek niet ging. Ik was gevallen en dat was voor mij de druppel. En nu ik een paar dagen thuis ben, kom ik heel langzaam tot rust. Maar heel langzaam. Ik vind het zwaar.. enerzijds wil mn liefesverdriet afleiding zoeken, leuke dingen doen. Maar fysiek trek ik dat niet. Mentaal moet ik uitkijken niet te gaan piekeren over of het liefesverdriet en het verliezen van de baan. Waarbij de angst om baan te verliezen zo groot is. Daar raak ik gespannen van en kom ik niet echt tot rust. En zo is de cirkel rond. En word ik streng voor mezelf en weet ik hrt even niet meer. Ik weet dat het uiteindelijk wel goed gaat komen maar nu, lastig om te bepalen waar ik goed aan doe. Morgen zou ik weer gaan werken maar ik voel aan m'n lijf dat het (nog) niet gaat. En dat maakt me een beetje radeloos..
Herkent iemand zich hierin of heb je tips, tips om om te gaan met de situatie zoals die is: dat het fysiek even niet gaat en mentaal daar rust in vinden?
Graag wil ik wat van me af schrijven. In januari heb ik een leuke jongen leren kennen. Chemie vanaf date 1, we zijn toen gaan daten, zagen elkaar 2x per week. 2 maanden later ben ik met nieuwe baan begonnen. Vorig jaar overspannen geweest, deels door geen fijne vorige werkplek. Daar wel gereintegreerd en begin dit jaar een nieuwe baan gezocht, minder uren werken zodat het beter past bij de ziekte die ik heb incl energie beperking. Een week voordat ik met nieuwe baan begon, gaf de man aan geen gevoel meer voor me te hebben. Kwam als een donderslag bij heldere hemel. Toen volgde een aantal weken van onzekerheid. Hij kwam er na een week denken op terug. Hij miste me. We hebben elkaar toen weer gezien en gepraat en tijd met elkaar doorgebracht. We kwamen tot de conclusie verder te willen gaan en hij sprak uit ervoor te willen gaan. 2 dagen later werd hij toch weer nerveus en benauwd en had hij weer een week tijd nodig. Toen heb ik het afgekapt, want ik trok het niet. Ik realiseerde me dat ik verliefd op m geworden was en vond het lastig echt afstand van m te nemen. Hij bleef contact zoeken. Toen 1.5 week geleden nu het contact definitief afgebroken en hem geblokkeerd. Liefesverdriet volgde. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het slaat op m'n lichaam. Letterlijk pijn in m'n hart. Al slijt dat wel langzaam.. tegelijkertijd zit ik nog in proeftijd nieuwe baan. Daar heb ik me woensdag ziek moeten melden omdat het fysiek niet ging. Ik was gevallen en dat was voor mij de druppel. En nu ik een paar dagen thuis ben, kom ik heel langzaam tot rust. Maar heel langzaam. Ik vind het zwaar.. enerzijds wil mn liefesverdriet afleiding zoeken, leuke dingen doen. Maar fysiek trek ik dat niet. Mentaal moet ik uitkijken niet te gaan piekeren over of het liefesverdriet en het verliezen van de baan. Waarbij de angst om baan te verliezen zo groot is. Daar raak ik gespannen van en kom ik niet echt tot rust. En zo is de cirkel rond. En word ik streng voor mezelf en weet ik hrt even niet meer. Ik weet dat het uiteindelijk wel goed gaat komen maar nu, lastig om te bepalen waar ik goed aan doe. Morgen zou ik weer gaan werken maar ik voel aan m'n lijf dat het (nog) niet gaat. En dat maakt me een beetje radeloos..
Herkent iemand zich hierin of heb je tips, tips om om te gaan met de situatie zoals die is: dat het fysiek even niet gaat en mentaal daar rust in vinden?
maandag 22 april 2019 08:39
Ik vind het vooral een hoop gedoe om niks.
Het was een leuke dateperiode vanaf januari, en nu kun je niet werken (om nog een reden, maar goed) en vind je het zwaar om morgen aan de slag te gaan.
Als dat je enige grote problemen in het leven zijn, dan ben je een gezegend mens.
Schop jezelf even onder je hol.
Het was een leuke dateperiode vanaf januari, en nu kun je niet werken (om nog een reden, maar goed) en vind je het zwaar om morgen aan de slag te gaan.
Als dat je enige grote problemen in het leven zijn, dan ben je een gezegend mens.
Schop jezelf even onder je hol.
maandag 22 april 2019 09:05
Ik vind het ook nogal heftig overkomen voor een man waarmee je nog geen 4 maanden een knipperlicht hebt... Ja, het is jammer, maar klaar nu toch?
En over je laatste vraag: ja. Je wil niet weten hoe vaak ik overvraagd en oververmoeid ben, de spanning in mijn lijf zit en ik het liefst gewoon wil neerploffen en ff huilen. Ik heb alleen kinderen om voor te zorgen en een baan, dus ik raap mezelf bij elkaar, ga werken en maak er het beste van. In mijn eigen tijd probeer ik dan weer op te laden, indien nodig met hulp van een peut of andere fijne gesprekspartner.
En over je laatste vraag: ja. Je wil niet weten hoe vaak ik overvraagd en oververmoeid ben, de spanning in mijn lijf zit en ik het liefst gewoon wil neerploffen en ff huilen. Ik heb alleen kinderen om voor te zorgen en een baan, dus ik raap mezelf bij elkaar, ga werken en maak er het beste van. In mijn eigen tijd probeer ik dan weer op te laden, indien nodig met hulp van een peut of andere fijne gesprekspartner.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
maandag 22 april 2019 09:14
Ik weet niet wat voor werk je doet, en wat momenteel je fysieke probleem is, maar als het even kan zou ik zeker gaan werken.
Oke, als je dakdekker bent en je zit met je been in het gips, snap ik het nog.
Maar als je niet kunt werken vanwege vermoeidheid, dan moet je je zelf echt ff een schop onder je kont geven en gaan met die banaan.
Liefdesverdriet is kut, en daar kun je je heel lamlendig door voelen, maar om je baan daarvoor nu op het spel te zetten is gewoon stom. Doe je dat, dan heb je straks nog veel grotere problemen.
Ga morgen gewoon werken en koop onderweg naar huis lekkere dingen, zodat je jezelf ‘s avonds een beetje kunt verwennen. Geef de liefdesverdriet gewoon even wat tijd, het gaat vanzelf wel weer beter.
Oke, als je dakdekker bent en je zit met je been in het gips, snap ik het nog.
Maar als je niet kunt werken vanwege vermoeidheid, dan moet je je zelf echt ff een schop onder je kont geven en gaan met die banaan.
Liefdesverdriet is kut, en daar kun je je heel lamlendig door voelen, maar om je baan daarvoor nu op het spel te zetten is gewoon stom. Doe je dat, dan heb je straks nog veel grotere problemen.
Ga morgen gewoon werken en koop onderweg naar huis lekkere dingen, zodat je jezelf ‘s avonds een beetje kunt verwennen. Geef de liefdesverdriet gewoon even wat tijd, het gaat vanzelf wel weer beter.
tiswa wijzigde dit bericht op 22-04-2019 10:17
Reden: Blijkbaar een heel slecht advies. Al helpt bij sommige het vooruitzicht op een lekker avondmaaltijd (ik had het niet over snoep) ze wel om de dag door te komen..
Reden: Blijkbaar een heel slecht advies. Al helpt bij sommige het vooruitzicht op een lekker avondmaaltijd (ik had het niet over snoep) ze wel om de dag door te komen..
1.70% gewijzigd
maandag 22 april 2019 09:20
Tiswa schreef: ↑22-04-2019 09:14Ik weet niet wat voor werk je doet, en wat momenteel je fysieke probleem is, maar als het even kan zou ik zeker gaan werken.
Oke, als je dakdekker bent en je zit met je been in het gips, snap ik het nog.
Maar als je niet kunt werken vanwege vermoeidheid, dan moet je je zelf echt ff een schop onder je kont geven en gaan met die banaan.
Liefdesverdriet is kut, en daar kun je je heel lamlendig door voelen, maar om je baan daarvoor nu op het spel te zetten is gewoon stom. Doe je dat, dan heb je straks nog veel grotere problemen.
Ga morgen gewoon werken en koop onderweg naar huis lekkere dingen, zodat je jezelf ‘s avonds een beetje kunt verwennen. Geef de liefdesverdriet gewoon even wat tijd, het gaat vanzelf wel weer beter.
Jaaa, emotie-eten, altijd een goed idee!
.
maandag 22 april 2019 09:30
Oh ja ik praat to inderdaad meteen een eetstoornis aan! Hoe durf ik!
maandag 22 april 2019 09:34
Mentaal moet ik uitkijken niet te gaan piekeren over of het liefesverdriet en het verliezen van de baan. Waarbij de angst om baan te verliezen zo groot is.
Nou, morgen gewoon aan het werk dus. Dan heb je 6 dagen kunnen piekeren en lijkt het me goed je ritme weer op te pakken.
Natuurlijk mag je flink balen van de verbroken relatie, maar het leven gaat door.
Nou, morgen gewoon aan het werk dus. Dan heb je 6 dagen kunnen piekeren en lijkt het me goed je ritme weer op te pakken.
Natuurlijk mag je flink balen van de verbroken relatie, maar het leven gaat door.
maandag 22 april 2019 10:00
Wat doe je concreet om mentaal en fysiek sterker te worden?
Volg je therapie?
Doe je aan sport? Fiets, zwem of wandel je?
Ben je bij de huisarts geweest?
Van alleen maar rust is nog nooit iemand beter geworden.
Volg je therapie?
Doe je aan sport? Fiets, zwem of wandel je?
Ben je bij de huisarts geweest?
Van alleen maar rust is nog nooit iemand beter geworden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 22 april 2019 10:01
Dat je je fysieke beperkingen hebt, begrijp ik. Dat dat soms gevolgen heeft voor je werk, ook, maar jezelf half in een depressie storten vanwege een man die je even gedate hebt en daardoor niet in staat zou zijn om te kunnen werken, niet.
Pas op dat het er niet insluipt om toch maar aan je gevoel toe te geven, omdat je ziek bent geweest.
Oorzaken wel blijven scheiden.
Dus, ga werken.
Pas op dat het er niet insluipt om toch maar aan je gevoel toe te geven, omdat je ziek bent geweest.
Oorzaken wel blijven scheiden.
Dus, ga werken.
maandag 22 april 2019 10:02
Die tips snap ik ook nooit.
Dat zal je dan ook tegen een vent niet zo snel zeggen.
maandag 22 april 2019 10:02
Dank jullie wel voor de reacties.
Inderdaad een schop onder m'n kont. Die ik mezelf normaal weet te geven, weet door te zetten. En nu voelt het alsof het even weg is. Het liefdesverdriet heeft verdriet om verlies oma van paar maanden geleden en verlies om achteruitgang ziekte aangewakkerd. Alsof er een extra doosje verdriet is opengetrokken, dat op m'n lichaam slaat nu waardoor ik mezelf fysiek heb uitgeput. Ik word er inmiddels, en mijn directe omgeving, ook gek van. Alsof mn emoties het helemaal overnemen van m'n ratio. Maar dit helpt wel, een schop onder m'n kont en morgen gewoon gaan werken.
Inderdaad een schop onder m'n kont. Die ik mezelf normaal weet te geven, weet door te zetten. En nu voelt het alsof het even weg is. Het liefdesverdriet heeft verdriet om verlies oma van paar maanden geleden en verlies om achteruitgang ziekte aangewakkerd. Alsof er een extra doosje verdriet is opengetrokken, dat op m'n lichaam slaat nu waardoor ik mezelf fysiek heb uitgeput. Ik word er inmiddels, en mijn directe omgeving, ook gek van. Alsof mn emoties het helemaal overnemen van m'n ratio. Maar dit helpt wel, een schop onder m'n kont en morgen gewoon gaan werken.
maandag 22 april 2019 10:06
Verdriet mag er zijn maar dat hoeft toch niet automatisch te betekenen dat je niet kan werken? Wat voor baan heb je? Sport je?
Het is lekker weer, ga naar buiten!
En als je er echt in blijft hangen is het misschien een idee eens met een professional te praten.
Het is lekker weer, ga naar buiten!
En als je er echt in blijft hangen is het misschien een idee eens met een professional te praten.
anoniem_382756 wijzigde dit bericht op 22-04-2019 10:14
38.30% gewijzigd
maandag 22 april 2019 10:07
Het is nu gewoon jouw tijd niet. Je hebt veel voor je kiezen gehad. Diep ademhalen en doorgaan met leven. Alles gaat voorbij. Ook het kut gevoel wat je nu hebt. As we speak overkomt Het leven ons allemaal. Soms gaan de dingen gewoon zo. Je mag best verdrietig zijn en je een tijd rot voelen, maar om het ene verdriet, door het andere aan te laten wakkeren is niet gezond.marlau89 schreef: ↑22-04-2019 10:02Dank jullie wel voor de reacties.
Inderdaad een schop onder m'n kont. Die ik mezelf normaal weet te geven, weet door te zetten. En nu voelt het alsof het even weg is. Het liefdesverdriet heeft verdriet om verlies oma van paar maanden geleden en verlies om achteruitgang ziekte aangewakkerd. Alsof er een extra doosje verdriet is opengetrokken, dat op m'n lichaam slaat nu waardoor ik mezelf fysiek heb uitgeput. Ik word er inmiddels, en mijn directe omgeving, ook gek van. Alsof mn emoties het helemaal overnemen van m'n ratio. Maar dit helpt wel, een schop onder m'n kont en morgen gewoon gaan werken.
maandag 22 april 2019 10:09
Dit. Vrolijke muziek op en gaan.Madeliefjees schreef: ↑22-04-2019 10:07Beter een lekker stuk gaan wandelen, krijg je ook weer energie van, ipv snoep kopen.
