Psyche
alle pijlers
Opgejaagd/ terugval?
maandag 22 april 2019 23:34
Hoi allemaal,
Om een lang verhaal kort te maken, zit ik vanaf eind december thuis. Maand later gestart bij de psycholoog, bleek burn out te zijn geraakt met als onderliggend probleem een depressie. Cognitieve gedragstherapie ben ik mee bezig en de therapie gaat verder goed. Ik voel me over het algemeen ook beter. Slechte dagen worden minder slecht en ik heb eindelijk kunnen accepteren met wat ik nu heb. (Was daarvoor erg boos op mezelf, soort falen) Sinds 3 weken ook weer begonnen met reïntegreren op het werk. Het lijkt dus allemaal uit een boekje te gaan.
Maar, de laatste 2 weken merk ik aan mezelf een erg opgejaagd gevoel. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn gemaakte dagschema volg en de geplande rustmomenten pak heb ik in mijn hoofd totaal geen rust. 'Dit ga ik zo doen, dat moet eigenlijk nog even gebeuren etc.' Dit gaat de hele dag zo door , en ook als ik met iets bezig ben. Om helemaal gek van te worden.
Ik ben best bang voor een terugval, aangezien ik dit gevoel ook voor de ziekmelding had. Ik weet dat het herstel met vallen en opstaan gaat.
Mijn psycholoog heeft vakantie, er is wel een vervanger maar die ken ik dus niet. Praten met familie en vrienden vind ik lastig, ze zijn erg begaan met me maar zeggen constant te zien dat het zo goed met me gaat en dat ik weer helemaal de oude ben. Dan denk ik, je moest eens weten met dat gehuil s'nachts, zo ook nu ..
Ik twijfel om alsnog de vervanger te bellen maar wilde met dit topic vragen of jullie hier misschien ervaring mee hebben/ zelf hebben meegemaakt?
Liefs
Om een lang verhaal kort te maken, zit ik vanaf eind december thuis. Maand later gestart bij de psycholoog, bleek burn out te zijn geraakt met als onderliggend probleem een depressie. Cognitieve gedragstherapie ben ik mee bezig en de therapie gaat verder goed. Ik voel me over het algemeen ook beter. Slechte dagen worden minder slecht en ik heb eindelijk kunnen accepteren met wat ik nu heb. (Was daarvoor erg boos op mezelf, soort falen) Sinds 3 weken ook weer begonnen met reïntegreren op het werk. Het lijkt dus allemaal uit een boekje te gaan.
Maar, de laatste 2 weken merk ik aan mezelf een erg opgejaagd gevoel. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn gemaakte dagschema volg en de geplande rustmomenten pak heb ik in mijn hoofd totaal geen rust. 'Dit ga ik zo doen, dat moet eigenlijk nog even gebeuren etc.' Dit gaat de hele dag zo door , en ook als ik met iets bezig ben. Om helemaal gek van te worden.
Ik ben best bang voor een terugval, aangezien ik dit gevoel ook voor de ziekmelding had. Ik weet dat het herstel met vallen en opstaan gaat.
Mijn psycholoog heeft vakantie, er is wel een vervanger maar die ken ik dus niet. Praten met familie en vrienden vind ik lastig, ze zijn erg begaan met me maar zeggen constant te zien dat het zo goed met me gaat en dat ik weer helemaal de oude ben. Dan denk ik, je moest eens weten met dat gehuil s'nachts, zo ook nu ..
Ik twijfel om alsnog de vervanger te bellen maar wilde met dit topic vragen of jullie hier misschien ervaring mee hebben/ zelf hebben meegemaakt?
Liefs
Joe.
maandag 22 april 2019 23:37
Ik herken het wel. Ik zit/zat vanaf oktober thuis met een burn-out en heb tussen oktober en nu, ook een aantal weken gehad dat het minder ging. Ik heb toen andere medicatie gekregen, omdat de medicijnen die ik toen slikte het gewoon niet deden voor mij. Slik jij ook medicatie of doe je het alleen met therapie? Je kan altijd even je vervanger bellen, al is het maar even voor een geruststellend gesprek.
maandag 22 april 2019 23:51
Ik heb geen idee hoe je je voelt dus misschien sla ik de plank volledig mis maar een goed bedoeld advies vanuit mindfulness. Probeer te zien wat er is zonder dat je er wat mee moet. Dus tijdens zo een rust moment wees je bewust van al die gedachtes en probeer te zien dat ze er zijn zonder dat je van jezelf anders moet gaan denken. Zelfde met de angst voor een terug val. Zie dat het er is maar probeer het niet op te gaan lossen. Kan t moeilijk uitleggen zo typend... praten werkt makkelijker hoop dat je t snapt
where ever you go, go with your heart
dinsdag 23 april 2019 00:11
Maar waarom vertel jij je familie niet hoe het écht met je gaat? Dat je overdag oké bent, meestal, maar in de nachten gaat het beroerd. Ze willen je waarschijnlijk erg graag helpen. Ik zou het heel erg vinden als ik denk dat het beter gaat en iemand niet bij mij komt omdat ze denken dat die ruimte er niet is. Dat zou ik oprecht heel verdrietig voor jou vinden.
Je kunt toch even contact leggen met de vervanger, je voelt je rot, er is niet voor niets een vervanger he. De vervanger kan fijne tips voor je hebben
. Je kunt ook een afspraak maken met je huisarts, maar ik zou toch eerder de vervanger contacteren.
Heb je al met je werkgever gesproken over dat het niet heel lekker gaat nu? Dan kun je wellicht samen het programma aanpassen. Dan maar een stapje extra voor reïntegratie. Ze hebben meer aan je als je volledig hersteld en er een maand langer over doet dan over een paar maanden weer volledig uitvalt.
Sterkte, wees niet te hard voor jezelf en verwacht ook niet teveel!
Je kunt toch even contact leggen met de vervanger, je voelt je rot, er is niet voor niets een vervanger he. De vervanger kan fijne tips voor je hebben
. Je kunt ook een afspraak maken met je huisarts, maar ik zou toch eerder de vervanger contacteren. Heb je al met je werkgever gesproken over dat het niet heel lekker gaat nu? Dan kun je wellicht samen het programma aanpassen. Dan maar een stapje extra voor reïntegratie. Ze hebben meer aan je als je volledig hersteld en er een maand langer over doet dan over een paar maanden weer volledig uitvalt.
Sterkte, wees niet te hard voor jezelf en verwacht ook niet teveel!
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
dinsdag 23 april 2019 06:45
Je bent bepaalde stukken aan het uitwerken en hebt therapie en dat is hartstikke goed. Dit stuk (gejaagdheid/ onrust) moet ook aan bod komen want dat zit ook deels achter de problematiek.
Het is belangrijk dit te onderkennen en niet te snel te willen gaan.
Ook niet met je werk.
Die gejaagdheid is heel vervelend.
Misschien doe je er goed aan om te ontdekken wat jou echt rust geeft op bepaalde momenten. Is het een warm bad?
Luisteren op bed naar rustgevende muziek? Een kaarsje branden en even geen tv, mobiel in de buurt?
Vind uit wat het is wat jou in de diepte meer doet ontspannen.
En laat die rustgevende momenten veel toe in je leven.
Het is belangrijk dit te onderkennen en niet te snel te willen gaan.
Ook niet met je werk.
Die gejaagdheid is heel vervelend.
Misschien doe je er goed aan om te ontdekken wat jou echt rust geeft op bepaalde momenten. Is het een warm bad?
Luisteren op bed naar rustgevende muziek? Een kaarsje branden en even geen tv, mobiel in de buurt?
Vind uit wat het is wat jou in de diepte meer doet ontspannen.
En laat die rustgevende momenten veel toe in je leven.
dinsdag 23 april 2019 07:12
Ben je niet iets te fanatiek bezig met je persoonlijk herstel en herstel op de werkplek? Vergeet niet dat je nog steeds ziek bent en ziek mag zijn. Juist in de fase van weer gaan reintegreren en therapie volgen komt er veel op je af. Dat is ook de berg die beklommen moet worden, maar dat is hoe dan ook een topprestatie. Je oude zelf, van voor de burn out, wil waarschijnlijk die berg op racen, maar je nieuwe zelf heeft er denk ik meer aan als je dat in kleine stapjes doet en jezelf toestaat af en toe ook gewoon even van het uitzicht te genieten.
Ik vond zelf het " Burn-out dagboek" van Maaike Hartjes (een dagboek in stripverhaal) daarbij heel verhelderend.
Ik vond zelf het " Burn-out dagboek" van Maaike Hartjes (een dagboek in stripverhaal) daarbij heel verhelderend.
anoniem_64bbea429fdd7 wijzigde dit bericht op 23-04-2019 07:15
0.53% gewijzigd
dinsdag 23 april 2019 07:41
dinsdag 23 april 2019 09:01
dinsdag 23 april 2019 10:18
Het is niet dat ik ze het niet wil vertellen, alleen weet ik al precies wat de reactie gaat worden. Bij ons in de familie en buurt hangt nogal het sfeertje van, ach waait wel weer over (heel nuchter dus). Ook meteen heel oplossingsgericht, wat natuurlijk heel fijn is begrijp me niet verkeerd, maar daar heb ik nu gewoon geen behoefte aan. Van het weekend opnieuw geprobeerd iets door te laten schemeren, en binnen no time weer de adviezen en nuchterheid. Dan kan ik het soms wel uitschreeuwen, luister gewoon even!Kia•Ora schreef: ↑23-04-2019 00:11Maar waarom vertel jij je familie niet hoe het écht met je gaat? Dat je overdag oké bent, meestal, maar in de nachten gaat het beroerd. Ze willen je waarschijnlijk erg graag helpen. Ik zou het heel erg vinden als ik denk dat het beter gaat en iemand niet bij mij komt omdat ze denken dat die ruimte er niet is. Dat zou ik oprecht heel verdrietig voor jou vinden.
Je kunt toch even contact leggen met de vervanger, je voelt je rot, er is niet voor niets een vervanger he. De vervanger kan fijne tips voor je hebben
Heb je al met je werkgever gesproken over dat het niet heel lekker gaat nu? Dan kun je wellicht samen het programma aanpassen. Dan maar een stapje extra voor reïntegratie. Ze hebben meer aan je als je volledig hersteld en er een maand langer over doet dan over een paar maanden weer volledig uitvalt.
Sterkte, wees niet te hard voor jezelf en verwacht ook niet teveel!
Bedankt voor je reactie
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Joe.
dinsdag 23 april 2019 10:22
Skawa schreef: ↑22-04-2019 23:51Ik heb geen idee hoe je je voelt dus misschien sla ik de plank volledig mis maar een goed bedoeld advies vanuit mindfulness. Probeer te zien wat er is zonder dat je er wat mee moet. Dus tijdens zo een rust moment wees je bewust van al die gedachtes en probeer te zien dat ze er zijn zonder dat je van jezelf anders moet gaan denken. Zelfde met de angst voor een terug val. Zie dat het er is maar probeer het niet op te gaan lossen. Kan t moeilijk uitleggen zo typend... praten werkt makkelijker hoop dat je t snapt
Ja ik denk dat ik je wel begrijp. De situatie accepteren hoe die is? Dus nu het minder lijkt te gaan accepteren dat de gedachten er zijn, maar dat het niet direct iets hoeft te betekenen. Zoiets?
Bedankt voor je reactie
Joe.
dinsdag 23 april 2019 10:51
En als jij nou eens zegt: pa, ma, ik vind jullie adviezen super, maar vandaag wil ik alleen een luisterend oor en een knuffel.Bloemenmeisje97 schreef: ↑23-04-2019 10:18Het is niet dat ik ze het niet wil vertellen, alleen weet ik al precies wat de reactie gaat worden. Bij ons in de familie en buurt hangt nogal het sfeertje van, ach waait wel weer over (heel nuchter dus). Ook meteen heel oplossingsgericht, wat natuurlijk heel fijn is begrijp me niet verkeerd, maar daar heb ik nu gewoon geen behoefte aan. Van het weekend opnieuw geprobeerd iets door te laten schemeren, en binnen no time weer de adviezen en nuchterheid. Dan kan ik het soms wel uitschreeuwen, luister gewoon even!
Bedankt voor je reactie
Op die manier geef jij aan wat je wil, wat je nodig hebt en je laat hen in hun waarde.
dinsdag 23 april 2019 13:45
iduna schreef: ↑23-04-2019 07:12Ben je niet iets te fanatiek bezig met je persoonlijk herstel en herstel op de werkplek? Vergeet niet dat je nog steeds ziek bent en ziek mag zijn. Juist in de fase van weer gaan reintegreren en therapie volgen komt er veel op je af. Dat is ook de berg die beklommen moet worden, maar dat is hoe dan ook een topprestatie. Je oude zelf, van voor de burn out, wil waarschijnlijk die berg op racen, maar je nieuwe zelf heeft er denk ik meer aan als je dat in kleine stapjes doet en jezelf toestaat af en toe ook gewoon even van het uitzicht te genieten.
Ik vond zelf het " Burn-out dagboek" van Maaike Hartjes (een dagboek in stripverhaal) daarbij heel verhelderend.
Zou kunnen ja, vind het heel lastig om mijn energie goed te verdelen en wanneer ik mij de rust gun en soms moet doorpakken (ik blijf hoe dan ook moe) Ik wil zo graag, het werk wat ik doe vind ik leuk, maar voel ook spanning voor de verantwoordelijkheid die ik draag (verpleegkundige). Alles wat voorheen soepel en probleemloos verliep, lijkt het nu of ik het vertrouwen in mijn eigen kunnen kwijt ben.
Zo gaf de bedrijfsarts aan dat deze situatie nog wel heel lang kan duren en ik me dan toch moet aanleren om om te gaan met de vermoeidheid.
Bedankt voor jullie berichtjes en adviezen allemaal! Het lucht alleen al op om het te typen
Joe.
dinsdag 23 april 2019 13:50
Celaena_Aelin schreef: ↑23-04-2019 10:51En als jij nou eens zegt: pa, ma, ik vind jullie adviezen super, maar vandaag wil ik alleen een luisterend oor en een knuffel.
Op die manier geef jij aan wat je wil, wat je nodig hebt en je laat hen in hun waarde.
Geprobeerd inderdaad, maar dan vaak de reactie; nou we proberen je alleen maar te helpen hoor. Waar ik dan nog bozer/verdrietiger om kan worden, want dan moet ik naast mijn eigen gedoe ook nog rekening houden met hun goede bedoelingen en gevoelens. Hoewel ik veel van ze houd en dit voorheen kon filteren lukt dit me gewoon nu niet.
Joe.
dinsdag 23 april 2019 17:29
“Lieve pa en ma, ik weet dat jullie me willen helpen, en dat waardeer ik. Op dit moment ben ik het meeste geholpen met een luisterend oor en een knuffel.”Bloemenmeisje97 schreef: ↑23-04-2019 13:50Geprobeerd inderdaad, maar dan vaak de reactie; nou we proberen je alleen maar te helpen hoor. Waar ik dan nog bozer/verdrietiger om kan worden, want dan moet ik naast mijn eigen gedoe ook nog rekening houden met hun goede bedoelingen en gevoelens. Hoewel ik veel van ze houd en dit voorheen kon filteren lukt dit me gewoon nu niet.
Bedenk dat je ouders er ook aan moeten wennen dat a) jij ouder en wijzer wordt, b) jouw behoeftes veranderen en c) dat door a en b hun rol als ouder veranderd.
