Psyche
alle pijlers
Gevoelens van mislukking
dinsdag 2 juli 2019 20:48
Hai allemaal,
Vraag me niet waarom, maar ik voel me een complete mislukkeling. Ik zit dit met tranen in mijn ogen te typen.
Ik walg van mezelf. Ik vind mezelf, dik, lelijk, niet leuk. Ik woon nog thuis (26 jaar), maar ik ben momenteel nog aan het studeren. Ik heb een vriend van wie ik ontzettend veel houd, maar ik vraag me steeds af wat hij met zo’n lelijkerd moet. Dat ligt niet aan hem, want ik weet dat hij van mij houd.
Thuis krijg ik alleen maar shit over me heen. Niets is goed en als ik eens met goede werk-/studieprestaties thuis kom, dan wordt daar nauwelijks op gereageerd.
Ik snap het niet; ik doe een opleiding waarin ik het ontzettend naar mijn zin heb, ik doe geweldig werk, ik ben stapel op mijn vriend, maar waarom heb ik dan het gevoel alsof ik een mislukt portret ben. Waarom... ik klink verwend, maar ik wil dat niet zijn en het is oprecht shit dat ik zo negatief over mijzelf denk. Nou ja, denken. Het is niet alleen denken, ik voel me ook waardeloos. Waar komt dit gevoel vandaan en belangrijker nog: hoe kom ik hier van af?
Zijn er mensen die dit herkennen? Ik hoor heel graag van jullie. Ben nog bang dat ik zo depressief raak...
Vraag me niet waarom, maar ik voel me een complete mislukkeling. Ik zit dit met tranen in mijn ogen te typen.
Ik walg van mezelf. Ik vind mezelf, dik, lelijk, niet leuk. Ik woon nog thuis (26 jaar), maar ik ben momenteel nog aan het studeren. Ik heb een vriend van wie ik ontzettend veel houd, maar ik vraag me steeds af wat hij met zo’n lelijkerd moet. Dat ligt niet aan hem, want ik weet dat hij van mij houd.
Thuis krijg ik alleen maar shit over me heen. Niets is goed en als ik eens met goede werk-/studieprestaties thuis kom, dan wordt daar nauwelijks op gereageerd.
Ik snap het niet; ik doe een opleiding waarin ik het ontzettend naar mijn zin heb, ik doe geweldig werk, ik ben stapel op mijn vriend, maar waarom heb ik dan het gevoel alsof ik een mislukt portret ben. Waarom... ik klink verwend, maar ik wil dat niet zijn en het is oprecht shit dat ik zo negatief over mijzelf denk. Nou ja, denken. Het is niet alleen denken, ik voel me ook waardeloos. Waar komt dit gevoel vandaan en belangrijker nog: hoe kom ik hier van af?
Zijn er mensen die dit herkennen? Ik hoor heel graag van jullie. Ben nog bang dat ik zo depressief raak...
dinsdag 2 juli 2019 20:53
Waarom vindt je jezelf een mislukkeling? Omdat je dik bent? Kijk naar de positieve kanten van het leven. Je hebt een vriend die op je verliefd is, je hebt een leuke baan en volgt een opleiding. Op papier ben je geen mislukkeling. Stop met het saboteren van jezelf! Als je dik bent kun je afvallen. Ik vind nu dat je enorm zelfmedelijden hebt. Negeer je stemmetje in je hoofd.
dinsdag 2 juli 2019 21:01
Lastige jeugd gehad waarin ik er nooit echt mocht zijn (thuis) en gepest werd (op school). Daardoor mezelf altijd als minderwaardig gezien. In het heel kort.
dinsdag 2 juli 2019 21:06
Ja, ik herken het. Wil er niet te ver oo in gaan maar 1 voorbeeld:
Mbt thuis: ik ben op mn 18e op kamers gegaan. Dat gaf al enigszins een bevrijd gevoel (voor mijn gevoel niet echt een leuke, fijne, veilige opvoeding/thuis gehad). Heb jij zelf de mogelijkheid uit huis te gaan? Dan kun je je eigen leven leiden, zonder directe nabijheid van de personen thuis..
Mbt thuis: ik ben op mn 18e op kamers gegaan. Dat gaf al enigszins een bevrijd gevoel (voor mijn gevoel niet echt een leuke, fijne, veilige opvoeding/thuis gehad). Heb jij zelf de mogelijkheid uit huis te gaan? Dan kun je je eigen leven leiden, zonder directe nabijheid van de personen thuis..
dinsdag 2 juli 2019 21:10
Geen wonder dat je je zo voelt als je thuis alleen maar shit over je heen krijgt en nooit iets goed (genoeg) kan doen.
Been there done that…
Eens met Stuiterdraakje, ga uit huis, weg van deze vernietigende invloed van je ouders op je leven. Je zelfvertrouwen loopt nu steeds een enorme deuk op, laat het niet meer gebeuren.
Been there done that…
Eens met Stuiterdraakje, ga uit huis, weg van deze vernietigende invloed van je ouders op je leven. Je zelfvertrouwen loopt nu steeds een enorme deuk op, laat het niet meer gebeuren.
...
dinsdag 2 juli 2019 21:14
Ga lekker op jezelf wonen. Je studeert nog, maar er is vast ergens een betaalbaar plekje voor je te vinden. Je negatieve zelfbeeld wordt thuis erger gemaakt (waarschijnlijk onbewust hoor!) en als je een eigen fijn plekje hebt om thuis te komen, zal dit je al behoorlijk helpen om thuis gelukkiger te zijn.
dinsdag 2 juli 2019 21:24
Lieve TO, leg je er niet bij neer dat je je zo voelt! Je vraagt je af waarom je zo negatief denkt over jezelf. Twee regels verder zeg je dat je thuis niets goed kunt doen en alleen maar negatieve reacties krijgt.... Onderzoek wat je mogelijkheden zijn om het huis uit te gaan, ik denk dat dat al een hoop zou schelen. Als dat niet voldoende is, vraag dan via je huisarts gesprekken aan met een psycholoog. Het zou zonde zijn als je zo blijft tobben.
Life's not about waiting for the storm to pass... It's about learning to dance in the rain.
dinsdag 2 juli 2019 21:32
Ik vind het heel rot voor je dat je je zo voelt. En van dit gevoel afkomen is absoluut niet makkelijk. Dus negeer wat mensen hierboven zeggen want als het simpelweg het negeren van dat stemmetje is, had jij je nu niet rot gevoeld. Helaas is het zo simpel niet. Ik ben het wel eens met het uit huis gaan, dat zou de thuis situatie misschien oplossen maar dan nog zit je niet meteen lekker in je vel. Ik kan alleen aanraden om hulp te zoeken hiervoor. Ik heb zelf cognitieve gedragstherapie gehad, ik heb een angststoornis waar ik nu goed mee kan omgaan. Het duurde een jaar maar het heeft enorm geholpen. Eén van de oefeningen die ik daar kreeg was dat ik aan het eind van elke dag 3 positieve dingen die ik had gedaan moest opschrijven. Dat klinkt superlullig maar na verloop van tijd ging ik inzien dat ik best trots op mezelf mag zijn en daardoor voelde ik me ook stukje bij beetje gelukkiger worden. Die dingen die je dan opschrijft kunnen heel basaal zijn zoals dat je naar college bent geweest of in mijn geval dat ik klassikaal een vraag heb durven stellen. Op die manier leer je ook de positieve gebeurtenissen, al zijn ze nog zo klein, te zien en te waarderen. Juist omdat je elke dag drie dingen moet benoemen die je zelf hebt gedaan.
Ik wens je heel veel sterkte, hopelijk helpt mijn advies en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Niemand verdient het om zich zo rot te voelen.
Ik wens je heel veel sterkte, hopelijk helpt mijn advies en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Niemand verdient het om zich zo rot te voelen.
woensdag 3 juli 2019 07:16
Bedankt voor jullie tips. Het is echt geen schreeuw om aandacht. Mijn vriend zegt mij weleens je bent mooi en goed zoals je bent, vriendinnen zeggen allemaal dat ik een leuke meid ben en wijzen me erop hoe ver ik het heb geschopt met mijn studie en dat ik mijn kwaliteiten optimaal kan benutten in mijn huidige vakgebied.
Ik heb echter verlenging van de opleiding, waardoor de afgelopen maanden best veel stress. Dit is mijn ‘laatste kans’, waardoor ik echt op dit moment me alleen wil focussen op de studie en niet nog een huisje/kamer ernaast, maar het is te overzien, want als ik alles haal (voor eind augustus nog een verslag en een presentatie) heb ik eind september mijn diploma en dan snel verder kijken.
Ik heb echter verlenging van de opleiding, waardoor de afgelopen maanden best veel stress. Dit is mijn ‘laatste kans’, waardoor ik echt op dit moment me alleen wil focussen op de studie en niet nog een huisje/kamer ernaast, maar het is te overzien, want als ik alles haal (voor eind augustus nog een verslag en een presentatie) heb ik eind september mijn diploma en dan snel verder kijken.
woensdag 3 juli 2019 10:46
Lieve Schatkaart,
Het is heel rot dat je je zo voelt. Het is voor meerdere mensen herkenbaar, ook voor mij. En ja, het voelt als een schreeuw om aandacht. Je voelt je zo waardeloos en je voelt je daar weer schuldig om, omdat je ook vindt dat je geen reden tot klagen hebt. Dat maakt het allemaal nog veel lastiger! Maar het is geen aanstelleritis, natuurlijk wil je je goed voelen over jezelf. Het lijkt me inderdaad goed om hulp te zoeken. Ik denk dat het moeilijk is om deze verandering zelf in gang te zetten. Uit huis gaan lijkt me ook een goed idee, maar terecht dat je daarmee wacht tot de studie is afgerond. Dan heb je ook wat meer rust in je leven en kun je op zoek naar een plek waar je je thuis voelt. Ik wens je heel veel succes met je studie! En sterkte met die rotgevoelens...
Het is heel rot dat je je zo voelt. Het is voor meerdere mensen herkenbaar, ook voor mij. En ja, het voelt als een schreeuw om aandacht. Je voelt je zo waardeloos en je voelt je daar weer schuldig om, omdat je ook vindt dat je geen reden tot klagen hebt. Dat maakt het allemaal nog veel lastiger! Maar het is geen aanstelleritis, natuurlijk wil je je goed voelen over jezelf. Het lijkt me inderdaad goed om hulp te zoeken. Ik denk dat het moeilijk is om deze verandering zelf in gang te zetten. Uit huis gaan lijkt me ook een goed idee, maar terecht dat je daarmee wacht tot de studie is afgerond. Dan heb je ook wat meer rust in je leven en kun je op zoek naar een plek waar je je thuis voelt. Ik wens je heel veel succes met je studie! En sterkte met die rotgevoelens...
dinsdag 16 juli 2019 11:28
Misschien om dat je alleen goed wordt gevonden door je ouders als je presteert en niet om wie je bent als persoon. Te weinig liefde en aandacht van hen kant op (in je jeugd tot nu toe) je wil het beste uit alles halen een gewaardeerd worden maar je krijgt niet wat je wil. Dat is onvoorwaardelijke liefde of je nu goed presteert of minder goed het is nooit genoeg voor jou. Je moet van jezelf leren houden zoals je bent en weten dat je leuk genoeg bent.
maandag 22 juli 2019 13:56
Wat een suf advies. Die de echte Meghan Markle overigens nooit zou geven.DuchessMeganMarkle schreef: ↑02-07-2019 20:53Waarom vindt je jezelf een mislukkeling? Omdat je dik bent? Kijk naar de positieve kanten van het leven. Je hebt een vriend die op je verliefd is, je hebt een leuke baan en volgt een opleiding. Op papier ben je geen mislukkeling. Stop met het saboteren van jezelf! Als je dik bent kun je afvallen. Ik vind nu dat je enorm zelfmedelijden hebt. Negeer je stemmetje in je hoofd.
maandag 22 juli 2019 16:21
Bedankt voor de adviezen.
Vorig jaar heb ik personal training gehad en daar ben ik toentertijd wel mooi mee afgevallen. Verder besteed ik juist veel aandacht aan kleding. Mensen om me heen zeggen vaak wel dat ik er leuk uitzie. Wat betreft make-up doe ik niet teveel; ik heb van die rosacea (of hoe je het schrijft) op mijn wangen en voor mijn gevoel moet ik dan mega veel foundation op doen om dat weg te werken. Dat is niet bepaald de Schatkaart die ik ken of waar ik me prettig bij voel. Meestal gebruik ik alleen wat mascara, eyeliner en wenkbrauwgel. Soms als extra nog wat crème met een licht kleurtje en wat blush, maar daar houdt het wel mee op.
Ik merk gewoon dat ik zo sterk de waardering van anderen nodig heb. Krijg ik die niet; dan ben ik niet goed. Voorbeeld: ik ben nu voor de eerste keer op vakantie met mijn vriend. We zijn beide vrij nuchter, maar soms mis ik een beetje een aanraking, een hand vasthouden, een arm om me heen, een hand op mijn been. Klinkt misschien zoetsappig, maar als ik dat niet krijg, dan heb ik haast een beetje het gevoel dat hij mij als een vriend ziet of zo. Hij zegt ook oprecht: ik doe dat niet altijd, want dat zit niet zo in mij, maar ik ben wel heel gek op jou. Dat soort dingen... ik heb het gevoel dat mijn zelfwaardering van anderen afhangt... en als ik dan bevestiging krijg, dat ik die dan bagetaliseer.
Vorig jaar heb ik personal training gehad en daar ben ik toentertijd wel mooi mee afgevallen. Verder besteed ik juist veel aandacht aan kleding. Mensen om me heen zeggen vaak wel dat ik er leuk uitzie. Wat betreft make-up doe ik niet teveel; ik heb van die rosacea (of hoe je het schrijft) op mijn wangen en voor mijn gevoel moet ik dan mega veel foundation op doen om dat weg te werken. Dat is niet bepaald de Schatkaart die ik ken of waar ik me prettig bij voel. Meestal gebruik ik alleen wat mascara, eyeliner en wenkbrauwgel. Soms als extra nog wat crème met een licht kleurtje en wat blush, maar daar houdt het wel mee op.
Ik merk gewoon dat ik zo sterk de waardering van anderen nodig heb. Krijg ik die niet; dan ben ik niet goed. Voorbeeld: ik ben nu voor de eerste keer op vakantie met mijn vriend. We zijn beide vrij nuchter, maar soms mis ik een beetje een aanraking, een hand vasthouden, een arm om me heen, een hand op mijn been. Klinkt misschien zoetsappig, maar als ik dat niet krijg, dan heb ik haast een beetje het gevoel dat hij mij als een vriend ziet of zo. Hij zegt ook oprecht: ik doe dat niet altijd, want dat zit niet zo in mij, maar ik ben wel heel gek op jou. Dat soort dingen... ik heb het gevoel dat mijn zelfwaardering van anderen afhangt... en als ik dan bevestiging krijg, dat ik die dan bagetaliseer.
maandag 22 juli 2019 16:27
En dit is een hele verkeerde. Heb er zelf mijn leven lang last van gehad en je doet jezelf er zo tekort mee. Vooral omdat zodra anderen wegvallen je jezelf helemaal kwijt kan raken. Vriendschappen zijn stuk gegaan omdat ik mijn zelfwaardering van anderen liet afhangen, want voor de ander is dat een loodzware taak, constant die bevestiging moeten leveren dat je inderdaad leuk bent.Schatkaart schreef: ↑22-07-2019 16:21ik heb het gevoel dat mijn zelfwaardering van anderen afhangt...
Leren dat je goed genoeg bent zonder de bevestiging van anderen is echt heel moeilijk, maar het is het zo waard. En het zal altijd wel een beetje blijven sluimeren.
Ik ben niet zo van het eeuwige advies "Je moet echt een psycholoog bezoeken", maar ik heb jaren therapie gehad voor meerdere issues en het leren mezelf waarderen en op mezelf kunnen bouwen ipv op anderen heb ik wel echt daar geleerd.
