Werk & Studie
alle pijlers
Burn out bij jonge mensen: hoe komt het?
dinsdag 22 augustus 2017 17:29
Dag allemaal,
ik ben 29 en ik werk nu 4 jaar fulltime. Ik heb in mijn omgeving veel mensen met een burn out (echt veel). Nu is er op mijn werk een jong meisje uitgevallen (25) die net een jaar aan het werk was en die zit nu thuis met een burn out. Nu word ik al een jaar geconfronteerd met mensen met een burn out dus ik probeer op mijn grenzen te letten en te zorgen dat dit bij mij niet gebeurt want het lijkt wel of het iedereen ineens 'overkomt', het zijn echt heel uiteenlopende types. Dit doe ik door simpele dingen: na 22:00 telefoon uit, pas na het ontbijt aan. Op werk op vaste tijden mijn mail checken, zodra ik thuis ben werktelefoon uit en pas op werk weer aan (75% van mijn collega's stuurt 's avonds of 's ochtends vroeg tijdens het ontbijt een mailtje of werk-gerelateerd appje, lijkt me niet goed). Ik vond het eerst een beetje kinderachtig en overdreven om mezelf zulke dingen op te leggen maar uiteindelijk geven ze me wel rust.
Ik ben benieuwd wat het verschil is met vroeger; waarom vallen er nu zoveel jonge mensen uit, en vroeger niet? (ik leg de nadruk op jonge mensen, niet bankiers van achterin de 50 die al jaren 60 uur per week werken). Ik denk niet dat wij harder werken dan jongeren vroeger. Een verschil is wel wij nu altijd bereikbaar moeten zijn (nee, het moet niet echt, maar zo voelt dat wel), ik merk wel dat dat voor hevige overprikkeling zorgt en dat je jezelf daar echt in moet begrenzen. Maar of dit voor een burn-out zorgt...?
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken! Wat zorgt ervoor dat jonge mensen met bosjes uitvallen?
Groetjes!
ik ben 29 en ik werk nu 4 jaar fulltime. Ik heb in mijn omgeving veel mensen met een burn out (echt veel). Nu is er op mijn werk een jong meisje uitgevallen (25) die net een jaar aan het werk was en die zit nu thuis met een burn out. Nu word ik al een jaar geconfronteerd met mensen met een burn out dus ik probeer op mijn grenzen te letten en te zorgen dat dit bij mij niet gebeurt want het lijkt wel of het iedereen ineens 'overkomt', het zijn echt heel uiteenlopende types. Dit doe ik door simpele dingen: na 22:00 telefoon uit, pas na het ontbijt aan. Op werk op vaste tijden mijn mail checken, zodra ik thuis ben werktelefoon uit en pas op werk weer aan (75% van mijn collega's stuurt 's avonds of 's ochtends vroeg tijdens het ontbijt een mailtje of werk-gerelateerd appje, lijkt me niet goed). Ik vond het eerst een beetje kinderachtig en overdreven om mezelf zulke dingen op te leggen maar uiteindelijk geven ze me wel rust.
Ik ben benieuwd wat het verschil is met vroeger; waarom vallen er nu zoveel jonge mensen uit, en vroeger niet? (ik leg de nadruk op jonge mensen, niet bankiers van achterin de 50 die al jaren 60 uur per week werken). Ik denk niet dat wij harder werken dan jongeren vroeger. Een verschil is wel wij nu altijd bereikbaar moeten zijn (nee, het moet niet echt, maar zo voelt dat wel), ik merk wel dat dat voor hevige overprikkeling zorgt en dat je jezelf daar echt in moet begrenzen. Maar of dit voor een burn-out zorgt...?
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken! Wat zorgt ervoor dat jonge mensen met bosjes uitvallen?
Groetjes!
dinsdag 22 augustus 2017 17:31
Dan krijg je nu weer een eindeloze discussie dat de jongeren van nu verwende luie nesten zij die niks gewend zijn en daarom al op jonge leeftijd gauw uitvallen tegenover mensen die beargumenteer dat de jeugd van tegenwoordig onder veel meer druk moet presteren in de ratrace des levens.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
dinsdag 22 augustus 2017 17:35
Tsja, ik heb zelf al 2x tegen een burn-out/overspannenheid aangezeten, maar dat komt door mijn karakter. Te groot verantwoordelijkheidsgevoel, geen nee willen zeggen en vinden dat ik alles moet kunnen en niet om hulp durven vragen. Goede combinatie, maar niet heus.
Tegenwoordig is ook alles maakbaar, je bent zelf voor alles verantwoordelijk. Maar let’s face it: niet iedereen haalt de top en soms is dat gewoon pech omdat je een lul van een baas hebt, bedrijf vanwege economische omstandigheden je geen vast contract aanbiedt, je hebt niet de juiste connecties vanwege jouw afkomst etc.
Tegenwoordig is ook alles maakbaar, je bent zelf voor alles verantwoordelijk. Maar let’s face it: niet iedereen haalt de top en soms is dat gewoon pech omdat je een lul van een baas hebt, bedrijf vanwege economische omstandigheden je geen vast contract aanbiedt, je hebt niet de juiste connecties vanwege jouw afkomst etc.
dinsdag 22 augustus 2017 17:42
Dat laatste! Ik heb het gevoel dat wanneer iets op werkvlak niet lukt zoals je zou willen de verantwoordelijkheid direct bij de persoon wordt gelegd, terwijl er ook veel omgevingsfactoren van de orde zijn en niet iedereen dezelfde capaciteiten heeft. Ik heb het gevoel dat er soms veel wordt neergekeken op personen die lager zijn opgeleid of degeen een minder uitdagend werk hebben en dat dit dan komt omdat ze zich dan niet genoeg hebben ingezet maar niet iedereen krijg dezelfde kansen aangeboden of heeft dezelfde talen en mogelijkheden.Nereah32 schreef: ↑22-08-2017 17:35Tsja, ik heb zelf al 2x tegen een burn-out/overspannenheid aangezeten, maar dat komt door mijn karakter. Te groot verantwoordelijkheidsgevoel, geen nee willen zeggen en vinden dat ik alles moet kunnen en niet om hulp durven vragen. Goede combinatie, maar niet heus.
Tegenwoordig is ook alles maakbaar, je bent zelf voor alles verantwoordelijk. Maar let’s face it: niet iedereen haalt de top en soms is dat gewoon pech omdat je een lul van een baas hebt, bedrijf vanwege economische omstandigheden je geen vast contract aanbiedt, je hebt niet de juiste connecties vanwege jouw afkomst etc.
dinsdag 22 augustus 2017 17:47
dinsdag 22 augustus 2017 17:53
Giga werkdruk, "flexibele" uren wat erop neerkomt dat je van 8 tot 23 aan 't werk bent, continu moeten vechten voor een verlenging van je job, kantoortuinen en niet eens een vaste plaats of stoel meer, nauwelijks tijd voor familie, vrienden of hobby's (want eeuwig en altijd aan 't werk), ... en misschien een klein stuk karakter.
dinsdag 22 augustus 2017 18:01
Werkdruk is veel hoger, meer papierwerk, ...
Ouderen zeggen het zelf ook: veel minder personeel voor hetzelfde (of meer) werk te doen ...
Vroeger was er nog veel tijd voor gesprekken met collega's, tegenwoordig moet je in sommige jobs thuiswerken om het af te krijgen.
En dat het bekender is geworden in het algemeen ook wel.
Je hebt het zwaar, anderen blijven thuis voor een burnout, dan kan ik me voorstellen dat jij dat zelf ook eerder doet .
Het feit dat het erkend wordt als het ware.
Ouderen zeggen het zelf ook: veel minder personeel voor hetzelfde (of meer) werk te doen ...
Vroeger was er nog veel tijd voor gesprekken met collega's, tegenwoordig moet je in sommige jobs thuiswerken om het af te krijgen.
En dat het bekender is geworden in het algemeen ook wel.
Je hebt het zwaar, anderen blijven thuis voor een burnout, dan kan ik me voorstellen dat jij dat zelf ook eerder doet .
Het feit dat het erkend wordt als het ware.
chentolove wijzigde dit bericht op 22-08-2017 18:12
29.38% gewijzigd
dinsdag 22 augustus 2017 18:06
Inderdaad wat ik al lees: altijd 24/7 bereikbaar moeten (willen?) zijn.
Maar ik zie ook wel eens mensen in mijn omgeving die (fulltime of heel veel) werken, een paar kinderen erbij en dan ook nog eens enorm maatschappelijk betrokken met van allerlei vrijwilligerswerk. Eerlijk gezegd denk ik dan wel eens dat het nog slechts een kwestie van tijd is....en meestal heb ik dan gelijk....tja, allemaal mooi, maar soms willen mensen ook gewoon teveel.
Niet dat dit voor iedereen geldt hoor....
Maar ik zie ook wel eens mensen in mijn omgeving die (fulltime of heel veel) werken, een paar kinderen erbij en dan ook nog eens enorm maatschappelijk betrokken met van allerlei vrijwilligerswerk. Eerlijk gezegd denk ik dan wel eens dat het nog slechts een kwestie van tijd is....en meestal heb ik dan gelijk....tja, allemaal mooi, maar soms willen mensen ook gewoon teveel.
Niet dat dit voor iedereen geldt hoor....
dinsdag 22 augustus 2017 18:09
Ik denk door een complexere en sterk veranderde maatschappij waar jongvolwassenen nog niet de vaardigheden hebben om goed mee om te gaan. (Steeds meer individualistisch, steeds meer mogelijkheden en daarmee keuzes, maar dus ook meer druk op eigen keuzes en autonomie, ook de mogelijkheid (en daarmee druk/verplichting?) om "alles eruit te halen wat erin zit" om alleen dat te doen waar je "gelukkig" van wordt (blijkbaar moet dat er zijn), de snelheid die is gekomen met technologie, steeds 'aan' staan, social media en alles wat dat met zich meebrengt enz. enz.) De opvoeding van toen loopt dus wat achter op het volwassen leven van nu.
dinsdag 22 augustus 2017 18:14
dinsdag 22 augustus 2017 18:28
in de middeleeuwen bestond er geen internet of andere technologien die er voor zorgen dat je 24 uur per dag bereikbaar bent.
de enige die daar een burn-out kregen waren de postduiven
deze maatschappij is veel en veel te individualistisch geworden.
iedereen moet zich maar bewijzen in deze onzinnige ratrace voor succes.
maar het echte succes ligt ergens anders...in gelukkig zijn met kleine dingen en de juiste mensen om je heen.
ik kan het heel goed begrijpen dat jongeren steeds vaker vastlopen.
er staat veel te veel druk op de ketel. dit moet, dat moet..je moet helemaal niks!
grenzen aangeven en jezelf op de allereerste plaats zetten is het enige wat moet.
pas dan kan je je werk naar behoren uitvoeren en loop je je zelf niet voorbij.
en bovendien...mensen gaan je dan ook veel meer als " volwaardig" zien.
er word niet meer van je geprofiteerd en mocht dat wel zo zijn dan beter zo snel mogelijk iets anders gaan doen.
leven is veel te kort om je het apezuur te werken.
de enige die daar een burn-out kregen waren de postduiven
deze maatschappij is veel en veel te individualistisch geworden.
iedereen moet zich maar bewijzen in deze onzinnige ratrace voor succes.
maar het echte succes ligt ergens anders...in gelukkig zijn met kleine dingen en de juiste mensen om je heen.
ik kan het heel goed begrijpen dat jongeren steeds vaker vastlopen.
er staat veel te veel druk op de ketel. dit moet, dat moet..je moet helemaal niks!
grenzen aangeven en jezelf op de allereerste plaats zetten is het enige wat moet.
pas dan kan je je werk naar behoren uitvoeren en loop je je zelf niet voorbij.
en bovendien...mensen gaan je dan ook veel meer als " volwaardig" zien.
er word niet meer van je geprofiteerd en mocht dat wel zo zijn dan beter zo snel mogelijk iets anders gaan doen.
leven is veel te kort om je het apezuur te werken.
dinsdag 22 augustus 2017 18:38
Bij het bedrijf waar ik werk is er inmiddels ook volop aandacht voor.
De ondernemingsraad (waar ik inzit) probeerde werkdruk ruim 2 jaar geleden op de agenda te zetten, wat aanvankelijk werd weggewuifd met een 'dat is bij ons geen probleem', maar nu is er vanuit HR veel aandacht voor. Ook van hogerhand (ik werk bij een internationaal bedrijf) opgelegd.
Niet dat het al veel helpt - nog steeds best veel collega's die langdurig uitvallen door werkdruk - , maar het onderwerp leeft wel.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 22 augustus 2017 18:38
Karakter/persoonlijkheid. Hoe kan het anders dat niet al het personeel een burn out krijgt?
De mensen om me heen die ermee te maken krijgen geven geen grenzen aan, zitten ruim na werktijd nog achter de laptop, zijn altijd bereikbaar en kunnen moeilijk tegen kritiek/feedback. Het werk wat we doen is voor allemaal hetzelfde dus dan wijt ik het toch aan hoe mensen het persoonlijk beleven.
De mensen om me heen die ermee te maken krijgen geven geen grenzen aan, zitten ruim na werktijd nog achter de laptop, zijn altijd bereikbaar en kunnen moeilijk tegen kritiek/feedback. Het werk wat we doen is voor allemaal hetzelfde dus dan wijt ik het toch aan hoe mensen het persoonlijk beleven.
dinsdag 22 augustus 2017 18:43
En dat is dus het probleem. Mensen dénken dat ze van alles moeten. Dat ze overal bij moeten zijn, bij moeten horen, onmisbaar zijn etc. Agendaweken vol borrels en vergaderingen doen lijken of je enorm belangrijk bent. En vervolgens roepen "ja haha druk druk poeh poeh", maar stel je voor dat je je status en eigenwaarde ergens anders aan moet gaan ontlenen dan aan het "druk zijn". Voor de meesten veel te moeilijk dus doen we allemaal mee aan de ratrace met overspannenheid en al die toestanden tot gevolg.toet66 schreef: ↑22-08-2017 18:28in de middeleeuwen bestond er geen internet of andere technologien die er voor zorgen dat je 24 uur per dag bereikbaar bent kunt zijn.
de enige die daar een burn-out kregen waren de postduiven
deze maatschappij is veel en veel te individualistisch geworden.
iedereen moet wil zich maar bewijzen in deze onzinnige ratrace voor succes.
maar het echte succes ligt ergens anders...in gelukkig zijn met kleine dingen en de juiste mensen om je heen.
ik kan het heel goed begrijpen dat jongeren steeds vaker vastlopen.
er staat veel te veel druk op de ketel. dit moet wil je, dat moet wil je..je moet helemaal niks!
grenzen aangeven en jezelf op de allereerste plaats zetten is het enige wat moet.
pas dan kan je je werk naar behoren uitvoeren en loop je je zelf niet voorbij.
en bovendien...mensen gaan je dan ook veel meer als " volwaardig" zien.
er word niet meer van je geprofiteerd en mocht dat wel zo zijn dan beter zo snel mogelijk iets anders gaan doen.
leven is veel te kort om je het apezuur te werken.
dinsdag 22 augustus 2017 18:45
Wij hebben sinds een half jaar ook geen vaste werkplekken meer, maar je ziet dat mensen toch best veel 'hun' vaste plekje opzoeken.Tornacense schreef: ↑22-08-2017 17:53Giga werkdruk, "flexibele" uren wat erop neerkomt dat je van 8 tot 23 aan 't werk bent, continu moeten vechten voor een verlenging van je job, kantoortuinen en niet eens een vaste plaats of stoel meer, nauwelijks tijd voor familie, vrienden of hobby's (want eeuwig en altijd aan 't werk), ... en misschien een klein stuk karakter.
Je mag er alleen geen spulletjes van jezelf neerzetten. Nu ja, mag misschien wel, maar dan moet je het elke dag weghalen.
Toch min of meer je eigen plek hebben heeft ook als voordeel dat je niet elke ochtend bureau, stoel, scherm hoeft af te stellen.
Kantoortuinen uiteraard, maar wij hebben gelukkig ook 1-persoonskamertjes en die zijn verrassend vaak leeg! Ik zit er vrijwel altijd, maar de meesten willen kennelijk toch liever wat mensen om zich heen. Of misschien durft men er niet goed 'zomaar' te gaan zitten, want eigenlijk zijn ze bedoeld voor als je super geconcentreerd wil werken.
O ja, en best veel collega's hebben een eigen mok meegenomen van huis, omdat de 'bedrijfsmokken' onhandig klein zijn. En bovendien wil je toch wel iets eigens bij gebrek aan een eigen werkplek met foto van je kinderen of paar plantjes e.d.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 22 augustus 2017 18:57
Maar je moet ook continu netwerken, want na een half jaar tot een jaar loopt je contract af.Coco87 schreef: ↑22-08-2017 18:43En dat is dus het probleem. Mensen dénken dat ze van alles moeten. Dat ze overal bij moeten zijn, bij moeten horen, onmisbaar zijn etc. Agendaweken vol borrels en vergaderingen doen lijken of je enorm belangrijk bent. En vervolgens roepen "ja haha druk druk poeh poeh", maar stel je voor dat je je status en eigenwaarde ergens anders aan moet gaan ontlenen dan aan het "druk zijn". Voor de meesten veel te moeilijk dus doen we allemaal mee aan de ratrace met overspannenheid en al die toestanden tot gevolg.
Als je niets netwerkt heb je geen job meer. (70 % van de vacatures gaat naar mensen "in het netwerk".)
Haal je je targets niet: geen job meer.
Doe je wat te moeilijk of ben je wat te vaak ziek: Ander en beter.
Enzovoort.
En de rekeningen en de huur / hypotheek moeten toch echt elke maand betaald.
Veel hangt natuurlijk ook van de job af.
Je hebt hier en daar nog een zeldzaamheid waar je vast aangenomen wordt en niet continu moet strijden.
En waar een baas niet verwacht dat je elk jaar hogerop gaat.
dinsdag 22 augustus 2017 19:04
Ik las laatst dit artikel.
http://www.hpdetijd.nl/2016-03-08/de-pa ... ngelukkig/
Ik denk dat het behoorlijk waar is. De jongeren zijn altijd maar gepamperd en niets gewend, en nu moeten ze werken en dan krijgen ze stress en vallen ze uit.
http://www.hpdetijd.nl/2016-03-08/de-pa ... ngelukkig/
Ik denk dat het behoorlijk waar is. De jongeren zijn altijd maar gepamperd en niets gewend, en nu moeten ze werken en dan krijgen ze stress en vallen ze uit.
dinsdag 22 augustus 2017 19:26
Omdat het bedrijfsleven je dwingt om te leven voor je werk.
Hoge werkdruk tegen een zo laag mogelijk salaris.
Overwerk en bereikbaarheid is normaal.
Korte contracten, beoordeling moet minimaal goed zijn.
Bij 3 keer ziek een gesprek.
Je moet jezelf blijven ontwikkelen meestal in eigen tijd van eigen geld.
Je moet perfect in het team passen en roepen hoe geweldig alles is.
Hoge werkdruk tegen een zo laag mogelijk salaris.
Overwerk en bereikbaarheid is normaal.
Korte contracten, beoordeling moet minimaal goed zijn.
Bij 3 keer ziek een gesprek.
Je moet jezelf blijven ontwikkelen meestal in eigen tijd van eigen geld.
Je moet perfect in het team passen en roepen hoe geweldig alles is.
dinsdag 22 augustus 2017 19:27
redenen die ik nu kan bedenken zijn:
- Burn outs worden nu snel opgemerkt en de diagnose kan snel gegeven worden. 50 jaar geleden was depressie/burn out nog veel meer een taboe . Waardoor mensen niet gepaste diagnose of hulp kregen.
- Er zijn nu veel meer mensen met kantoorbanen/banen met veel verantwoordelijkheid ten opzichte van 50 jaar terug. Kan zijn dat dezelfde persoon vroeger boerenknecht was geworden en dat die nu kantoorbaan met targets en deadlines heeft en dat dit er voor zorgt dat die persoon een burn out krijgt
- Er werken nu veel veel meer vrouwen dan vroeger. Dat zorgt er enerzijds voor dat vrouwen gezin en werk moeten combineren (lastig evenwicht) en dat anderzijds mannen ook meer moeten bijdragen aan het huishouden (dus ook combinatie gezin werk). Ik denk dat voor sommige mensen de combinatie werk en gezin soms teveel is. Vroeger zouden deze mensen misschien huisvrouw/man met huisvrouw geworden zijn terwijl ze nu omwille van financiën wel de combinatie moeten maken.
- sociale media, mails, internet => alles dat er voor zorgt dat je continue met werk bezig kan zijn
- Burn outs worden nu snel opgemerkt en de diagnose kan snel gegeven worden. 50 jaar geleden was depressie/burn out nog veel meer een taboe . Waardoor mensen niet gepaste diagnose of hulp kregen.
- Er zijn nu veel meer mensen met kantoorbanen/banen met veel verantwoordelijkheid ten opzichte van 50 jaar terug. Kan zijn dat dezelfde persoon vroeger boerenknecht was geworden en dat die nu kantoorbaan met targets en deadlines heeft en dat dit er voor zorgt dat die persoon een burn out krijgt
- Er werken nu veel veel meer vrouwen dan vroeger. Dat zorgt er enerzijds voor dat vrouwen gezin en werk moeten combineren (lastig evenwicht) en dat anderzijds mannen ook meer moeten bijdragen aan het huishouden (dus ook combinatie gezin werk). Ik denk dat voor sommige mensen de combinatie werk en gezin soms teveel is. Vroeger zouden deze mensen misschien huisvrouw/man met huisvrouw geworden zijn terwijl ze nu omwille van financiën wel de combinatie moeten maken.
- sociale media, mails, internet => alles dat er voor zorgt dat je continue met werk bezig kan zijn
