Werk & Studie
alle pijlers
Zorgen over studeren en toekomst
zaterdag 2 maart 2019 18:23
Oei, ik vraag me oprecht af of een studie voltijds doen wel bij jou past. Kan je niet werken en leren tegelijk? Als het je nu al zo naar de keel vliegt. Waar ben je precies bang voor? En waarom mag je niet naar huis? Volgens mij spelen er veel meer dingen waardoor je niet heel stabiel overkomt. En dat bedoel ik niet lullig. Ik vind het oprecht vervelend voor je en vraag me af of een andere route niet beter is voor jou.
zaterdag 2 maart 2019 18:24
Iets anders is de financiële verantwoordelijkheid van ouders voor hun kroost. Deze stopt niet bij het 18de jaar. Artikel 395a boek 1 Burgerlijk Wetboek verplicht ook daarna te blijven bijdragen in de kosten van studie en levensonderhoud. Deze voortgezette onderhoudsplicht duurt tot het 21ste jaar en is opgenomen omdat veel kinderen met 18 jaar nog niet zijn uitgeleerd. Een hbo-opleiding of universitaire studie is niet goedkoop, duurt minimaal vier jaar, bovendien is de tijd die besteed kan worden aan bijbaantjes beperkt.
zaterdag 2 maart 2019 18:25
Ten eerste ga je niet studeren (dat doe je aan de universiteit), maar een opleiding volgen. Maar dat is alleen hoe je het wil noemen of welke status je er zelf aan wilt hangen.
Ten tweede zou ik gaan voor elke opleiding die je kan volgen. Helaas is het tegenwoordig zo dat de leerlingen worden opgescheept met een schuld die velen als een molensteen om de nek hangt, maar het is gewoon zo dat je zonder behoorlijke opleiding al helemaal nergens bent. Dus als er enigszins een mogelijkheid is verder te leren, doe het dan, en ik begrijp donders goed dat de schuld die daaraan verbonden is, je afschrikt, maar dat is helaas de enige manier om door te leren. Heb je de kans, pak die dan.
Ten tweede zou ik gaan voor elke opleiding die je kan volgen. Helaas is het tegenwoordig zo dat de leerlingen worden opgescheept met een schuld die velen als een molensteen om de nek hangt, maar het is gewoon zo dat je zonder behoorlijke opleiding al helemaal nergens bent. Dus als er enigszins een mogelijkheid is verder te leren, doe het dan, en ik begrijp donders goed dat de schuld die daaraan verbonden is, je afschrikt, maar dat is helaas de enige manier om door te leren. Heb je de kans, pak die dan.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 2 maart 2019 18:30
Dit.redbulletje schreef: ↑02-03-2019 18:22Waarom mag je niet thuis blijven wonen? Je ouders zijn minimaal tot je 21 bent financieel verantwoordelijk voor je dus ze moeten in elk geval bijdragen aan je onderhoud.
zaterdag 2 maart 2019 18:40
Ik hoop niet dat je dit topic ook weer leeg haald.
Je hebt wel een heleboel op je bord op een jonge leeftijd. Kijk ook eens bij de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Ze hebben info over studiekeuze en ondersteuning tijdens je studie: https://www.autisme.nl/over-autisme/stu ... de-studie/
Je hebt wel een heleboel op je bord op een jonge leeftijd. Kijk ook eens bij de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Ze hebben info over studiekeuze en ondersteuning tijdens je studie: https://www.autisme.nl/over-autisme/stu ... de-studie/
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 2 maart 2019 18:41
In die tekst staat dat ze ‘bij moeten dragen’. Er staat niet hoe veel, dus daar schiet je weinig mee op. En als ze het niet doen, hoe wilde je het dan afdwingen? Een rechtszaak beginnen? En dan moet het er ook nog maar zijn, wat ouders niet hebben kunnen ze niet bijdragen.prinsesmaxima schreef: ↑02-03-2019 18:34Volgens mij heeft TO autisme als ik haar loep. Ik hoop echt dat je goed na kunt gaan wat het beste is voor jou. Al die stress nu al... dat is zo niet goed voor je. En jouw ouders moeten deels gewoon dokken.
Ik denk dat je er meer aan hebt om te focussen op alles minder zwaar opnemen. Want je kijkt nu op tegen vier zware jaren, alsof je studie het zwaarste is wat je gaat doen in je leven. Waarschuwing: grote kans dat je daarna nog met veel meer stress te maken gaat krijgen. De kunst is dan ook niet om stress totaal te vermijden, dat lukt bijna niemand. De kunst is om er mee om te leren gaan.
En dat betekent om leren gaan met onzekerheid. Je weet niet altijd alles van tevoren, hoe graag je dat ook zou willen. En dat kan best lastig zijn, zeker als je inderdaad iets in de richting van autisme hebt. Maar ook dan kun je er wel beter mee om leren gaan. (En goed nieuws: door ouder te worden, maak je vaker mee dat er iets onverwachts gebeurd en dat je dat gewoon overleefde. Je leert meer vertrouwen op je eigen kunnen, en dat scheelt in de stress).
zaterdag 2 maart 2019 18:46
Waarom kan/mag je niet thuis wonen en kan/mag je niet elk weekend naar huis als je op kamers woont? Kom je uit een nare thuissituatie?
Ik zou hulp zoeken bij deze keuzes en je angsten, en iemand die je helpt de juiste weloverwogen beslissingen te maken zodat je met een zeker gevoel dat gaat doen waar je voor kiest. Het lijkt er iig op dat je geen ouders hebt die je hier bij helpen?
Heb je op je 17e hulp gehad bij je burn out? Door iemand waar je mogelijk nu weer bij terecht kunt? Als je op deze manier weer aan een nieuwe studie gaat beginnen en je loopt daar niet tegen een goede mentor aan dan val je zo weer uit door je faalangst.
Verder zou ik MBO niet zo resoluut aan de kant schuiven, en open staan voor het feit dat heel veel mensen op heel andere manieren prima op hun poten terecht komen. Dus overweeg ook eens de andere paden die je kunt bewandelen. Die misschien wel veel beter bij je passen.
Ik zou hulp zoeken bij deze keuzes en je angsten, en iemand die je helpt de juiste weloverwogen beslissingen te maken zodat je met een zeker gevoel dat gaat doen waar je voor kiest. Het lijkt er iig op dat je geen ouders hebt die je hier bij helpen?
Heb je op je 17e hulp gehad bij je burn out? Door iemand waar je mogelijk nu weer bij terecht kunt? Als je op deze manier weer aan een nieuwe studie gaat beginnen en je loopt daar niet tegen een goede mentor aan dan val je zo weer uit door je faalangst.
Verder zou ik MBO niet zo resoluut aan de kant schuiven, en open staan voor het feit dat heel veel mensen op heel andere manieren prima op hun poten terecht komen. Dus overweeg ook eens de andere paden die je kunt bewandelen. Die misschien wel veel beter bij je passen.
zaterdag 2 maart 2019 18:47
Ik laat hem nu wel even staan.viva-amber schreef: ↑02-03-2019 18:40Ik hoop niet dat je dit topic ook weer leeg haald.
Je hebt wel een heleboel op je bord op een jonge leeftijd. Kijk ook eens bij de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Ze hebben info over studiekeuze en ondersteuning tijdens je studie: https://www.autisme.nl/over-autisme/stu ... de-studie/
zaterdag 2 maart 2019 18:50
Ik vond het een moeilijke stap. Heb lang mijn klachten niet serieus genomen. Nu weet ik echter dat ik geen andere keuze heb en ben ik ook wel blij dat ik hieraan ga beginben.Pinda-Kaas schreef: ↑02-03-2019 18:48Onze posts kruisten elkaar net.
Heel goed dat je een afspraak met een psycholoog hebt, grijp die hulp met beide handen aan.
zaterdag 2 maart 2019 18:52
Ja het is harstikke goed, je mag trots op jezelf zijn dat je die stap hebt gezet hoor. Dat laat zien dat je de regie over je eigen leven probeert te pakken, je hebt alleen wat handvatten nodig.AppelXroosje schreef: ↑02-03-2019 18:50Ik vond het een moeilijke stap. Heb lang mijn klachten niet serieus genomen. Nu weet ik echter dat ik geen andere keuze heb en ben ik ook wel blij dat ik hieraan ga beginben.
zaterdag 2 maart 2019 19:08
AppelXroosje schreef: ↑02-03-2019 18:45Okej, even een toelichting:
Zelf heb ik een lichte vorm van autisme. Qua sociaal vlak kan ik goed meekomen.. Mijn autisme is namelijk niet zichtbaar. Maar veel 'normale' zaken gaan mij niet makkelijk af. Dit betekent dat ik letterlijk over ALLES na moet denken, ook over simpele huishoudelijke taken. Dit kost vreselijk veel energie...
Ik heb 5 maanden op mijzelf gewoond en heb nu al een kleine studieschuld. Het op mijzelf wonen ging eigenlijk heel erg goed, maar doordat ik mijn laatste nacht daar een flinke paniek aanval heb gekregen zie ik hier nu ook meer tegenop. (Ik denk vanwege alle opstapelingen en druk van de laatste jaren). Ik ben angstiger geworden en ben zo nu en dan bang dat ik gek word. Gepaard met ook hele goede momenten (ik geloof dus niet dat ik depressief ben).
Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader is een narcist.. Ik kan het dus niet goed met hem vinden. Altijd zijn daar ruzies en is er gezeik om niks.
Mijn moeder woont samen. Mijn stiefvader is een alcoholist, ook een lastige man. Niet te peilen. Soms gaat het daar goed, maar vaak is de sfeer er om te snijden. Waarom? Omdat mijn stiefvader dan meer 'ruimte' wil/nodig heeft. Ik moet dan zonder pardon maar naar mijn kamer of het huis uit gaan (dit is op momenten als mijn moeder ook niet thuis is). Mijn moeder vindt de situatie heel erg lastig, maar wil niet gaan scheiden (ondanks het niet lekker loopt). Hele dagen woon ik dus met een dronken man in huis. En als hij niet drinkt is hij sowieso niet te genieten.
Op dit moment heb ik een tussenjaar. Ik werk nu tussen de 20 en 30 uur in een supermarkt. Voor nu prima en qua uren ook genoeg. Echter vindt mijn stiefvader dat ik maar fulltime moet gaan werken... Ik had gewild dat ik dit kon, maar door mijn wat instabiliteit kan ik dit nu gewoon niet. Hij werkt zelf ook maar 24 uur. Per maand moet ik kostgeld betalen. Mijn ouders hebben geld zat, maar het gaat om het idee. Mijn moeder vindt dit echter onzin, maar is hier wel in meegegaan.
Kortom, stress stress stress.
Door mijn autisme ben ik ook snel(ler) het overzicht kwijt en duurt het ook weer een tijd voordat ik alles op orde heb. Ik heb al bij mijn nieuwe studie aangegeven over mijn autisme. Dit i.v.m voorzieningen. Zo wil ik o.a kijken of ik hulp kan krijgen met plannen. Dit zal al een hoop schelen.
Mijn ouders zijn inderdaad financieel verantwoordelijk.. Mijn ouders verdienen samen teveel, waardoor ik dus geen recht heb op maandelijks extra geld. Mijn moeder betaalde wel elke maand een kleine 100,00. Alle kleine beetjes helpen, dus ik was hier wel blij mee.
Over een paar dagen heb ik gelukkig ook een afspraak staan bij een psycholoog (eindelijk!). Ik hoop dat dit ook al gaat helpen.
Ik wil het allemaal heel graag, maar weet dus momenteel gewoon even niet hoe. Ik weet dat aan studeren een prijskaartje hangt. Dit heb ik er ook zeker wel voor over, want ik vind het een goede investering en goed voor mijn ontwikkeling. Maar voor nu zorgt het eerder voor last.
Wat maakt dat het je stress geeft dat je kostgeld moet betalen?
Ik begrijp wel dat dit een heel nare situatie is, maar ik denk dat het niet verstandig is om voltijd naar het hbo te gaan nu, ik denk dat je daar niet stabiel genoeg voor bent. Ik hoop wel dat je de juiste begeleiding kunt vinden, dat kan zoveel schelen.
Je weet best dat het niet de bedoeling is om hem weg te halen, niet nu, niet morgen en niet volgende week. Als je het nodig vindt pas hem dan op termijn aan door de kernzaken te benoemen en de details eruit te halen.
zaterdag 2 maart 2019 19:10
Maar dat moet je dan toch ergens aan kunnen vechten? Je ouders horen juist voor jouw onderhoud en studie te betalen ipv dat jij thuis nog kostgeld moet afdragen.AppelXroosje schreef: ↑02-03-2019 18:45Okej, even een toelichting:
Zelf heb ik een lichte vorm van autisme. Qua sociaal vlak kan ik goed meekomen.. Mijn autisme is namelijk niet zichtbaar. Maar veel 'normale' zaken gaan mij niet makkelijk af. Dit betekent dat ik letterlijk over ALLES na moet denken, ook over simpele huishoudelijke taken. Dit kost vreselijk veel energie...
Ik heb 5 maanden op mijzelf gewoond en heb nu al een kleine studieschuld. Het op mijzelf wonen ging eigenlijk heel erg goed, maar doordat ik mijn laatste nacht daar een flinke paniek aanval heb gekregen zie ik hier nu ook meer tegenop. (Ik denk vanwege alle opstapelingen en druk van de laatste jaren). Ik ben angstiger geworden en ben zo nu en dan bang dat ik gek word. Gepaard met ook hele goede momenten (ik geloof dus niet dat ik depressief ben).
Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader is een narcist.. Ik kan het dus niet goed met hem vinden. Altijd zijn daar ruzies en is er gezeik om niks.
Mijn moeder woont samen. Mijn stiefvader is een alcoholist, ook een lastige man. Niet te peilen. Soms gaat het daar goed, maar vaak is de sfeer er om te snijden. Waarom? Omdat mijn stiefvader dan meer 'ruimte' wil/nodig heeft. Ik moet dan zonder pardon maar naar mijn kamer of het huis uit gaan (dit is op momenten als mijn moeder ook niet thuis is). Mijn moeder vindt de situatie heel erg lastig, maar wil niet gaan scheiden (ondanks het niet lekker loopt). Hele dagen woon ik dus met een dronken man in huis. En als hij niet drinkt is hij sowieso niet te genieten.
Op dit moment heb ik een tussenjaar. Ik werk nu tussen de 20 en 30 uur in een supermarkt. Voor nu prima en qua uren ook genoeg. Echter vindt mijn stiefvader dat ik maar fulltime moet gaan werken... Ik had gewild dat ik dit kon, maar door mijn wat instabiliteit kan ik dit nu gewoon niet. Hij werkt zelf ook maar 24 uur. Per maand moet ik kostgeld betalen. Mijn ouders hebben geld zat, maar het gaat om het idee. Mijn moeder vindt dit echter onzin, maar is hier wel in meegegaan.
Kortom, stress stress stress.
Door mijn autisme ben ik ook snel(ler) het overzicht kwijt en duurt het ook weer een tijd voordat ik alles op orde heb. Ik heb al bij mijn nieuwe studie aangegeven over mijn autisme. Dit i.v.m voorzieningen. Zo wil ik o.a kijken of ik hulp kan krijgen met plannen. Dit zal al een hoop schelen.
Mijn ouders zijn inderdaad financieel verantwoordelijk.. Mijn ouders verdienen samen teveel, waardoor ik dus geen recht heb op maandelijks extra geld. Mijn moeder betaalde wel elke maand een kleine 100,00. Alle kleine beetjes helpen, dus ik was hier wel blij mee.
Over een paar dagen heb ik gelukkig ook een afspraak staan bij een psycholoog (eindelijk!). Ik hoop dat dit ook al gaat helpen.
Ik wil het allemaal heel graag, maar weet dus momenteel gewoon even niet hoe. Ik weet dat aan studeren een prijskaartje hangt. Dit heb ik er ook zeker wel voor over, want ik vind het een goede investering en goed voor mijn ontwikkeling. Maar voor nu zorgt het eerder voor last.
zaterdag 2 maart 2019 19:29
S-Groot schreef: ↑02-03-2019 19:08Wat maakt dat het je stress geeft dat je kostgeld moet betalen?
Ik begrijp wel dat dit een heel nare situatie is, maar ik denk dat het niet verstandig is om voltijd naar het hbo te gaan nu, ik denk dat je daar niet stabiel genoeg voor bent. Ik hoop wel dat je de juiste begeleiding kunt vinden, dat kan zoveel schelen.
Ik krijg niet zozeer stress van het kostgeld betalen. Ik vind het eerder gewoon oneerlijk. Dit omdat mijn ouders momenteel vrij ruim leven. Ze gaan 2 tot 3 keer vrij luxe op vakantie, hebben een hartstikke leuk koophuis, eten bijna alleen maar biologisch en geven geld uit aan allemaal onnodige zaken (mijn stiefvader vooral). En dit terwijl ik nu al een schuld heb staan. Ik spaar mijn kostgeld (200,00 p/m wat ongeveer een derde is van mijn loon) liever op voor mijn studie... Het was anders geweest als ze het niet zo breed hebben.
Qua studie moet ik inderdaad nog even kijken. Het duurt nog wel een ruim halfjaar en begin deze week met mijn eerste therapiesessies. Ik ga in ieder geval duimen dat ik hopelijk relatief 'snel' herstel.
Je weet best dat het niet de bedoeling is om hem weg te halen, niet nu, niet morgen en niet volgende week. Als je het nodig vindt pas hem dan op termijn aan door de kernzaken te benoemen en de details eruit te halen.
zaterdag 2 maart 2019 19:32
Studeren is duur en ik ben niet enigskind (ben de jongste van maar liefst 8 in totaal.. zijn allemaal al de deur uit). Dus ik verwacht nuet dat ze mijn studie kunnen betalen. Ik baal alleen wel dat ze niet volledig achter mij staan en mij niet de hulp bieden die ik eigenlijk van ze nodig heb. In plaats daarvan zijn ze me aan het afstoten... Mijn stiefvader dan. Mijn moeder is een schat van een vrouw, maar gaat hier jammer genoeg in mee. Liefde maakt blind zullen we maar zeggen.redbulletje schreef: ↑02-03-2019 19:10Maar dat moet je dan toch ergens aan kunnen vechten? Je ouders horen juist voor jouw onderhoud en studie te betalen ipv dat jij thuis nog kostgeld moet afdragen.
zaterdag 2 maart 2019 19:35
