Zwanger
alle pijlers
BAM doorzetten of niet?
maandag 4 juni 2018 21:30
Ik ben een vrouw van 32 jaar en al 6 jaar vrijgezel.. Ik sta 2,5 jaar ingeschreven bij de donorbank en heb begin dit jaar het goede nieuws gekregen dat er een donor beschikbaar is voor me.
Inmiddels heb ik alle gesprekken gehad en dienen we de eisprong vast te stellen zodat we kunnen beginnen.
Helaas is het vaststellen van mijn eisprong niet eenvoudig. Hierdoor ben ik nog eens over m’n keuze gaan nadenken. Kan ik dit wel en wil ik dit wel. Het is nu al 5mnd zo m’n leven aan het beïnvloedden. Ik heb een rijk leven vol hobbies en leuke mensen. Ik houd van spontane dingen en ben veel de hort op. Ik wil nog zoveel van de wereld zien. Kan en wil ik dit opgeven voor een kind. Ik heb altijd gezegd: als ik onvruchtbaar ben dan hoeft het leven niet meer voor mee. Ik zie mezelf alleen oud worden maar niet kinderloos.
Nu weet ik het dus niet zeker. Kan ik niet gewoon genieten van m’n leven en de kinderen om me heen? Is dat niet gewoon genoeg.
Met deze twijfels heb ik ook nog eens een leuke vent ontmoet. Hij heeft reeds twee kinderen en wil echt niet meer. Niet van zichzelf maar ook niet van een ander. Hij wil gewoon niet meer opvoeden en thuiswonende kinderen. Als ik mijn beslissing door zet, weet ik zeker dat het met hem niets wordt. Maar ja, misschien wordt het sowieso niets. En hij is egoïstisch dus waarom mag ik dat niet zijn. Met zijn keuze zorgt hij er nl ook voor dat het niets kan worde. Hij heeft het toch ook niet over voor mij om z’n beslissing te herzien.
Zoals jullie lezen, twijfels twijfels twijfels.
Ik wil graag met andere in contact komen dit dit proces al dan niet doorlopen hebben en kijken wat hun ervaringen zijn. Spijt dat je doorgezet hebt? Spijt dat je niet door gezegd hebt?
Inmiddels heb ik alle gesprekken gehad en dienen we de eisprong vast te stellen zodat we kunnen beginnen.
Helaas is het vaststellen van mijn eisprong niet eenvoudig. Hierdoor ben ik nog eens over m’n keuze gaan nadenken. Kan ik dit wel en wil ik dit wel. Het is nu al 5mnd zo m’n leven aan het beïnvloedden. Ik heb een rijk leven vol hobbies en leuke mensen. Ik houd van spontane dingen en ben veel de hort op. Ik wil nog zoveel van de wereld zien. Kan en wil ik dit opgeven voor een kind. Ik heb altijd gezegd: als ik onvruchtbaar ben dan hoeft het leven niet meer voor mee. Ik zie mezelf alleen oud worden maar niet kinderloos.
Nu weet ik het dus niet zeker. Kan ik niet gewoon genieten van m’n leven en de kinderen om me heen? Is dat niet gewoon genoeg.
Met deze twijfels heb ik ook nog eens een leuke vent ontmoet. Hij heeft reeds twee kinderen en wil echt niet meer. Niet van zichzelf maar ook niet van een ander. Hij wil gewoon niet meer opvoeden en thuiswonende kinderen. Als ik mijn beslissing door zet, weet ik zeker dat het met hem niets wordt. Maar ja, misschien wordt het sowieso niets. En hij is egoïstisch dus waarom mag ik dat niet zijn. Met zijn keuze zorgt hij er nl ook voor dat het niets kan worde. Hij heeft het toch ook niet over voor mij om z’n beslissing te herzien.
Zoals jullie lezen, twijfels twijfels twijfels.
Ik wil graag met andere in contact komen dit dit proces al dan niet doorlopen hebben en kijken wat hun ervaringen zijn. Spijt dat je doorgezet hebt? Spijt dat je niet door gezegd hebt?
maandag 4 juni 2018 21:36
zwanger/kind-in-je-uppie-deel-8/list_messages/396213
Hier vind je een topic met allemaal gelijkgestemden.
Hier vind je een topic met allemaal gelijkgestemden.
maandag 4 juni 2018 21:37
Kan je het evt nog een jaar uitstellen? Of is je beurt dan voorbij? Klinkt stom misschien maar ik heb geen idee hoe dat werkt met een donor.
Kan je ondertussen onderzoeken of je nog steeds twijfel hebt, hoe leuk die vent is.
Risico dat je wel loopt; stel dat hij wel écht leuk is maar nog steeds hetzelfde standpunt heeft, kies je dan voor hem of voor je kinderwens?
Kan je ondertussen onderzoeken of je nog steeds twijfel hebt, hoe leuk die vent is.
Risico dat je wel loopt; stel dat hij wel écht leuk is maar nog steeds hetzelfde standpunt heeft, kies je dan voor hem of voor je kinderwens?
piepp wijzigde dit bericht op 04-06-2018 21:40
Reden: .
Reden: .
88.69% gewijzigd
maandag 4 juni 2018 22:02
Soms kun je in je eigen hoofd enorm in kringetjes ronddraaien. Dan kunnen ene paar gesprekken met een buitenstaander heel verhelderend zijn. Er zijn best wat coaches/psychologen die een (mogelijke) kinderwens als specialisatie hebben, misschien een idee? Niet omdat er met jou iets mis zou zijn, maar om dingen helder in je hoofd te krijgen?
maandag 4 juni 2018 22:05
Ik zou het in ieder geval niet laten om deze man.
Als je alleenstaande moeder bent dan heb je altijd oppas nodig als je eve 's avonds weg wil. Al is het maar een uurtje sporten.
Met een partner is het zoveel makkelijker. Als vader thuis is kan jij weg.
Je hebt nog wel even tijd.
Kan je niet intensief gaan daten
via dating sites zodat je het toch samen met een partner kan gaan doen.
Aan de andere kant als je het alleen doet heb je nooit gedoe met een partner die anders over de opvoeding denkt dan jij. En je krijgt ook niet te maken met ouderschapsplannen en dergelijke.
Als je alleenstaande moeder bent dan heb je altijd oppas nodig als je eve 's avonds weg wil. Al is het maar een uurtje sporten.
Met een partner is het zoveel makkelijker. Als vader thuis is kan jij weg.
Je hebt nog wel even tijd.
Kan je niet intensief gaan daten
via dating sites zodat je het toch samen met een partner kan gaan doen.
Aan de andere kant als je het alleen doet heb je nooit gedoe met een partner die anders over de opvoeding denkt dan jij. En je krijgt ook niet te maken met ouderschapsplannen en dergelijke.
dinsdag 14 augustus 2018 16:04
Ik zit een beetje in dezelfde situatie, behalve dat ik al 36 ben. Ik heb mijn relatie na 9 maanden met een man, die ook al 2 kinderen had en er absoluut geen meer wou ,met veel pijn beëindigd. Ik dacht ook altijd: als ik 35 ben en nog single, dan ga ik er alleen voor. Ik weet momenteel ook niet of ik het nog alleen wil doen en misschien beter toch wacht tot ik de juiste tegenkom.
Als je echt een kinderwens hebt en je huidige partner wil echt niet, zou ik de relatie sowieso beëindigen. Je kan inderdaad je traject on hold zetten en wie weet kom je wel nog een partner tegen met een kinderwens. 32 is nog jong.
Als je echt een kinderwens hebt en je huidige partner wil echt niet, zou ik de relatie sowieso beëindigen. Je kan inderdaad je traject on hold zetten en wie weet kom je wel nog een partner tegen met een kinderwens. 32 is nog jong.
dinsdag 14 augustus 2018 16:14
Ik vind het eerlijk gezegd bijzonder dat je je op 29-jarige leeftijd al op de wachtlijst kon plaatsen. Dat is toch hartstikke jong! Ook met 32 heb je mi nog alle tijd een partner te vinden die wel kinderen wil.
Als het mogelijk is, zou ik een pauze inlassen.
Als het mogelijk is, zou ik een pauze inlassen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 17 augustus 2018 02:47
Dus je geeft al aan dat je niet eens zeker weet of je het wel wilt. Waarom krijgen dit soort vrouwen uberhaupt de kans om daar ingeschreven te worden denk ik dan bij mezelf. Kind komt toch niet op de eerste plaats bij je. Adopteer er maar eentje wanneer het je een keertje uit komt ofzo.Bleu-eye85 schreef: ↑04-06-2018 21:30Helaas is het vaststellen van mijn eisprong niet eenvoudig. Hierdoor ben ik nog eens over m’n keuze gaan nadenken. Kan ik dit wel en wil ik dit wel. Het is nu al 5mnd zo m’n leven aan het beïnvloedden. Ik heb een rijk leven vol hobbies en leuke mensen. Ik houd van spontane dingen en ben veel de hort op. Ik wil nog zoveel van de wereld zien. Kan en wil ik dit opgeven voor een kind. Ik heb altijd gezegd: als ik onvruchtbaar ben dan hoeft het leven niet meer voor mee. Ik zie mezelf alleen oud worden maar niet kinderloos.
Nu weet ik het dus niet zeker. Kan ik niet gewoon genieten van m’n leven en de kinderen om me heen? Is dat niet gewoon genoeg.
Met deze twijfels heb ik ook nog eens een leuke vent ontmoet. Hij heeft reeds twee kinderen en wil echt niet meer. Niet van zichzelf maar ook niet van een ander. Hij wil gewoon niet meer opvoeden en thuiswonende kinderen. Als ik mijn beslissing door zet, weet ik zeker dat het met hem niets wordt. Maar ja, misschien wordt het sowieso niets. En hij is egoïstisch dus waarom mag ik dat niet zijn. Met zijn keuze zorgt hij er nl ook voor dat het niets kan worde. Hij heeft het toch ook niet over voor mij om z’n beslissing te herzien.
En dan dat laatste lol. Hij is egoïstisch? Wat dacht je van dat jij egoïstisch bent dat je van hem verlangt of eist dat hij je bezwangerd. Hij is je niks verschuldigd ofzo of is het hebben van een relatie een ruildeal dat hij verplicht is je vol te spuiten met (voor hem ongewilde) babies? Overigens is het woordje egoïstisch hier totaal niet van toepassing.
Zijn keuze dat het niks kan worden ... please. Wat dacht je van: Jouw eis dat het niks kan worden.
vrijdag 17 augustus 2018 03:41
zeg eens wat je echt vindt?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 17-08-2018 15:04
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
91.29% gewijzigd
vrijdag 17 augustus 2018 17:00
[....]
Ik weet niet waar ik inhoudelijk moet beginnen, er is gewoon zoveel mis met deze post.
Wat heeft TO nu aan je bijdrage? Je zit hier alleen maar je ongezouten mening te ventileren.
Open lekker zelf een topic waar je je frustraties kwijt kan.
Ik weet niet waar ik inhoudelijk moet beginnen, er is gewoon zoveel mis met deze post.
Wat heeft TO nu aan je bijdrage? Je zit hier alleen maar je ongezouten mening te ventileren.
Open lekker zelf een topic waar je je frustraties kwijt kan.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 17-08-2018 18:30
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
85.49% gewijzigd
