Overig
alle pijlers
Herinner jij je nog veel uit je jeugd?
woensdag 9 januari 2019 12:24
N.a.v. het topic "vroeger had iedereen hetzelfde in huis..." probeerde ik herinneringen op te halen uit mijn jeugd. Ik merk dat ik niet veel herinneringen heb. Ik was bijv. 7 jaar toen het zo sneeuwde in 1979, maar ik heb daar alleen wat vage herinneringen aan. Vanaf mijn middelbare school leeftijd, heb ik meer herinneringen, maar om nou te zeggen dat ik veel dingen nog haarscherp voor de geest kan halen, nee. Sommige dingen weet ik dat ik dat ooit gedaan heb door mijn fotoboeken van vroeger, maar ik kan me dan verder niks herinneren over dat moment zelf dat de foto's genomen zijn.
Als ik er zo over nadenk, sla ik heel veel niet op. Ook van vakanties bijvoorbeeld in mijn twintiger jaren ben ik heel veel kwijt. Dan vraagt mijn man: "weet je nog toen.....?" en zit ik hem glazig aan te kijken, omdat ik het me niet meer kan herinneren. En dat vind ik eigenlijk heel erg jammer.
Het stomme is dat ik op andere gebieden juist wel een goed geheugen heb. Zo kan ik bijv. liedjes die ik jaren lang niet gehoord heb, vrij snel weer helemaal meezingen als ik ze destijds uit mijn hoofd kende.
Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie zit.
Als ik er zo over nadenk, sla ik heel veel niet op. Ook van vakanties bijvoorbeeld in mijn twintiger jaren ben ik heel veel kwijt. Dan vraagt mijn man: "weet je nog toen.....?" en zit ik hem glazig aan te kijken, omdat ik het me niet meer kan herinneren. En dat vind ik eigenlijk heel erg jammer.
Het stomme is dat ik op andere gebieden juist wel een goed geheugen heb. Zo kan ik bijv. liedjes die ik jaren lang niet gehoord heb, vrij snel weer helemaal meezingen als ik ze destijds uit mijn hoofd kende.
Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie zit.
woensdag 9 januari 2019 12:30
Ik heb het idee dat ik me vrij veel herinner. Toch merk ik wel dat sommige herinneringen ineens opkomen als daar een aanleiding voor is, terwijl ik daar dan al jaren niet meer aan gedacht heb
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
woensdag 9 januari 2019 12:34
Ik kan me nog heel veel herinneren uit mijn jeugd, vanaf een jaar of 2. Ik weet nog dingen van de kinderopvang, verhuizing en het nieuwe huis waar we gingen wonen, kleuterschool, basisschool, de winter van '79 inderdaad, ik was toen 4 en we waren ingesneeuwd op het platteland. Mijn moeder haalde een hele grote pan verse melk bij de buren weet ik nog. Middelbare school, studie, vakanties, ik weet het allemaal nog wel.
woensdag 9 januari 2019 12:42
Ik merk dat het minder wordt. Dat vind ik weleens griezelig, maar ik heb het nagezocht en dat schijnt heel normaal te zijn. Mijn jeugd is nu een soort samengesmolten epische verdichting en dat is ook prima. Soms kan een geur, een geluid of een gevoel ineens een heel duidelijke herinnering oproepen, soms vergeet ik wat ik in de meivakantie 2014 gedaan heb.
woensdag 9 januari 2019 12:45
Mooi omschreven. Dat laatste heb ik ook wel eens ja.Betty_Slocombe schreef: ↑09-01-2019 12:42Ik merk dat het minder wordt. Dat vind ik weleens griezelig, maar ik heb het nagezocht en dat schijnt heel normaal te zijn. Mijn jeugd is nu een soort samengesmolten epische verdichting en dat is ook prima. Soms kan een geur, een geluid of een gevoel ineens een heel duidelijke herinnering oproepen, soms vergeet ik wat ik in de meivakantie 2014 gedaan heb.
woensdag 9 januari 2019 12:51
Ik heb ook zo'n waardeloos (selectief) geheugen, echt heel jammer. Het lijkt net alsof ik sommige dingen niet belangrijk genoeg vindt om te onthouden maar het is meer dat ik er weinig invloed op lijk te hebben wat mijn brein wil opslaan en wat niet want trivianten kan ik als de beste. Ik probeer tegenwoordig wat meer hulpmiddelen uit, vooral mijn telefoon en ik spiek wel eens in de agenda van mijn vriend. Maarja echte ervaringen nog voor je zien blijft lastig.
Lorem Ipsum
woensdag 9 januari 2019 13:16
Ik kan weinig herinneren van mijn jeugd. Bv mijn moeder, ik "ken" haar alleen van een foto. Ze is gestorven toen ik drie was. Ik heb echt helemaal geen herinneringen aan haar. Een broer is verongelukt toen ik zes was, van hem heb ik een paar herinneringen. Van de basis school weet ik een paar losse dingen nog.
Ik weet alleen heel goed dat ik geen fijne jeugd heb gehad.
Ik weet alleen heel goed dat ik geen fijne jeugd heb gehad.
woensdag 9 januari 2019 13:21
Ik weet juist nog heel veel van mijn jeugd. Mijn bijnaam was "lopende agenda." Wel een selectief geheugen. Alleen onthouden wat me interesseerde. En dat was meestal niet wat de leerkracht vertelde. Dat ging vaak het ene oor in het andere oor uit. De meest onbenullige dingen (voor anderen dan) heb ik onthouden. Vaak tot in details. Zoals wat we op welk feestje aten. Standen van slagbalpartijtjes. Waar ik ruzie om had en met wie. Waar de leerkrachten boos om werden. Welk speelgoed welk vriendje of vriendinnetje had. Waar we over praatten. Op de klassenreünie van de basisschool stonden ze versteld wat ik nog wist. Dat vond ik best leuk. Maar ook wel eenzaam omdat het niet kan delen. Want de ander weet het niet meer of vaag. Mijn korte termijngeheugen is overigens een drama.
hondenmens wijzigde dit bericht op 09-01-2019 13:23
9.00% gewijzigd
woensdag 9 januari 2019 13:22
Nee, alleen de straffen op school. Heb de laatste tijd veel pijn in mijn handen, en gelijk denk ik aan de straffen op school. De straf bestond uit of met bamboerietje of lineaal op de handen worden geslagen. En om heel veel redenen kon je staf krijgen. Ik herinner me niet eens dat we in 1979 zijn geëmigreerd naar Nederland als 7 jarige.
woensdag 9 januari 2019 13:54
Hier herken ik me heel erg in. Leuk voorbeeld: mijn neef had laatst opeens een ontzettende pijn in zijn voet, vanuit het niets, dus hij ging naar de huisarts. Uit een röntgenfoto bleek dat er iets van metaal in zijn voet zat. Mijn moeder vertelde het verhaal en ik wist me meteen te herinneren dat mijn neef als klein jochie in een stopnaald was getrapt die was afgebroken. Hij wist het zich zelf niet te herinneren, maar het bleek wel te kloppen. Zo'n 45 jaar na dato is die naald operatief verwijderd.JollyRider schreef: ↑09-01-2019 12:30Ik heb het idee dat ik me vrij veel herinner. Toch merk ik wel dat sommige herinneringen ineens opkomen als daar een aanleiding voor is, terwijl ik daar dan al jaren niet meer aan gedacht heb
Aan de andere kant ben ik ook echt dingen vergeten. Kreeg laatst mijn oude schoolrapporten, en in het rapport van de 6e klas, ik was dus 12, stond een verhaaltje van de meester dat ie zo trots op me was dat ik zulke mooie cijfers had na zo'n moeilijke tijd... Echt geeeeeen idee wat er toen in mijn omgeving aan de hand was, ook mn ouders konden me niet helpen.... echt raar dat je dat dan niet meer weet.
woensdag 9 januari 2019 13:56
Ja, ik herinner me nog best veel van vroeger. De vele logeerpartijtjes bij mijn oma, wat we daar deden (veel spelletjes, ontzettend veel lezen in de jeugdboeken van mijn moeder, naar het bos, naar de maanschapen, eikels en kastanjes rapen in het park, dagje naar de grote stad, dat soort dingen), de eindeloze vakanties in Zeeland, de kleuterjuf, de lagere school (waar ik het niet zo fijn had, kan me zelfs bepaalde pesterijen nog haarscherp voor de geest halen), en alles daartussen in. Donderstralen met de buurtkinderen (onze straat 'tegen' de andere straten en zo). Ondanks de lagere school, heb ik een ontzettend fijne jeugd achter de rug en wil dat ook vast houden.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
woensdag 9 januari 2019 14:07
Ik heb allerlei random herinneringen vanaf dat ik een jaar of 1,5 was.
Mijn jongste zoon zei toen hij met 2 was "mama, toen ik in jouw buik zat was het daar helemaal donker!" Het klonk alsof hij mij kwalijk nam dat ik geen licht had van binnen. Hij was te jong om ergens uit geconcludeerd te hebben dat het in mijn buik donker moet zijn geweest. Inmiddels is hij 6 en weet hij niet meer dat hij ooit geklaagd heeft over het gebrek aan licht in mijn buik. Ook de actieve herinnering hier aan is hij kwijt.
Mijn jongste zoon zei toen hij met 2 was "mama, toen ik in jouw buik zat was het daar helemaal donker!" Het klonk alsof hij mij kwalijk nam dat ik geen licht had van binnen. Hij was te jong om ergens uit geconcludeerd te hebben dat het in mijn buik donker moet zijn geweest. Inmiddels is hij 6 en weet hij niet meer dat hij ooit geklaagd heeft over het gebrek aan licht in mijn buik. Ook de actieve herinnering hier aan is hij kwijt.
woensdag 9 januari 2019 14:07
Wat verdrietigF1823 schreef: ↑09-01-2019 13:16Ik kan weinig herinneren van mijn jeugd. Bv mijn moeder, ik "ken" haar alleen van een foto. Ze is gestorven toen ik drie was. Ik heb echt helemaal geen herinneringen aan haar. Een broer is verongelukt toen ik zes was, van hem heb ik een paar herinneringen. Van de basis school weet ik een paar losse dingen nog.
Ik weet alleen heel goed dat ik geen fijne jeugd heb gehad.
woensdag 9 januari 2019 15:11
Wat naar om zo jong al zoveel mee te moeten maken. Hoe ervaar jij het dat je zo weinig uit je jeugd herinnert? Mij lijkt het heel dubbel. Vind je het vervelend dat je geen herinneringen aan je moeder hebt? Of vind je het wel prettig dat je weinig herinneringen hebt, omdat het een nare jeugd was?F1823 schreef: ↑09-01-2019 13:16Ik kan weinig herinneren van mijn jeugd. Bv mijn moeder, ik "ken" haar alleen van een foto. Ze is gestorven toen ik drie was. Ik heb echt helemaal geen herinneringen aan haar. Een broer is verongelukt toen ik zes was, van hem heb ik een paar herinneringen. Van de basis school weet ik een paar losse dingen nog.
Ik weet alleen heel goed dat ik geen fijne jeugd heb gehad.
woensdag 9 januari 2019 15:12
Ja, dat herken ik ook wel.turquasi schreef: ↑09-01-2019 12:51Ik heb ook zo'n waardeloos (selectief) geheugen, echt heel jammer. Het lijkt net alsof ik sommige dingen niet belangrijk genoeg vindt om te onthouden maar het is meer dat ik er weinig invloed op lijk te hebben wat mijn brein wil opslaan en wat niet want trivianten kan ik als de beste. Ik probeer tegenwoordig wat meer hulpmiddelen uit, vooral mijn telefoon en ik spiek wel eens in de agenda van mijn vriend. Maarja echte ervaringen nog voor je zien blijft lastig.
woensdag 9 januari 2019 15:17
Wat bijzonder dat je die emigratie niet herinnert. Je zou denken dat dat iets is, wat veel indruk maakt en dus wel blijft hangen. Vervelend dat je die nare straffen wel herinnert. Weet je nog echt waarom je dan straf kreeg en hoe het voelde? Of is het meer dat je algemeen de angst en pijn herinnert?nartjie schreef: ↑09-01-2019 13:22Nee, alleen de straffen op school. Heb de laatste tijd veel pijn in mijn handen, en gelijk denk ik aan de straffen op school. De straf bestond uit of met bamboerietje of lineaal op de handen worden geslagen. En om heel veel redenen kon je staf krijgen. Ik herinner me niet eens dat we in 1979 zijn geëmigreerd naar Nederland als 7 jarige.
woensdag 9 januari 2019 15:30
Maar als jouw korte termijn geheugen een drama is, hoe kan er dan zoveel in jouw lange termijn geheugen opgeslagen zijn vraag ik me af. De herinneringen die je hebt, sla je dacht ik eerst op in het korte termijn geheugen voor het naar het lange termijn geheugen gaat. (Daar zal jij vast ook het antwoord niet op weten.hondenmens schreef: ↑09-01-2019 13:21Ik weet juist nog heel veel van mijn jeugd. Mijn bijnaam was "lopende agenda." Wel een selectief geheugen. Alleen onthouden wat me interesseerde. En dat was meestal niet wat de leerkracht vertelde. Dat ging vaak het ene oor in het andere oor uit. De meest onbenullige dingen (voor anderen dan) heb ik onthouden. Vaak tot in details. Zoals wat we op welk feestje aten. Standen van slagbalpartijtjes. Waar ik ruzie om had en met wie. Waar de leerkrachten boos om werden. Welk speelgoed welk vriendje of vriendinnetje had. Waar we over praatten. Op de klassenreünie van de basisschool stonden ze versteld wat ik nog wist. Dat vond ik best leuk. Maar ook wel eenzaam omdat het niet kan delen. Want de ander weet het niet meer of vaag. Mijn korte termijngeheugen is overigens een drama.
)
woensdag 9 januari 2019 15:34
Bijzonder. Ik ben overigens wel blij dat ik me die tijd niet herinner. Ik moet er niet aan denken dat je je eigen geboorte zou kunnen herinneren.perzikboom6 schreef: ↑09-01-2019 14:07Ik heb allerlei random herinneringen vanaf dat ik een jaar of 1,5 was.
Mijn jongste zoon zei toen hij met 2 was "mama, toen ik in jouw buik zat was het daar helemaal donker!" Het klonk alsof hij mij kwalijk nam dat ik geen licht had van binnen. Hij was te jong om ergens uit geconcludeerd te hebben dat het in mijn buik donker moet zijn geweest. Inmiddels is hij 6 en weet hij niet meer dat hij ooit geklaagd heeft over het gebrek aan licht in mijn buik. Ook de actieve herinnering hier aan is hij kwijt.
woensdag 9 januari 2019 15:53
Ik herinner me nog heel veel van mijn jeugd, ik sla sowieso altijd veel details op. Maar ik ben ook nog vrij jong, ik woon zelfs nog in hetzelfde huis waar ik geboren ben, dus bijna al mijn herinneringen liggen hier 
Alle belangrijke gebeurtenissen kan ik zo opnoemen, met jaartallen erbij. Ik weet alle mooie reizen die ik met het gezin heb gemaakt nog, de eerste die ik me herinner was Kreta in 2001. Vlak daarna ging ik naar de basisschool en herinner ik me delen van mijn eerste week in groep 1. Ik moest altijd huilen als de juf de klas uit ging om koffie te halen, ik had verlatingsangst en was altijd bang dat ze niet meer terug zou komen.. haha. Ik herinner me nog hoe ik met mijn opa en oma wekelijks op stap ging naar de kinderboerderij. Eén van die dagen mocht ik mezelf voor het eerst helemaal alleen aankleden en kwam ik er bij de kinderboerderij achter dat ik mijn onderbroek was vergeten, wat ik heeeel erg vond 
Ik herinner me dan ook de crematie van mijn opa in 2004. In 2003 viel ik heel hard van mijn fiets toen ik alleen was, grote wond en een lieve onbekende vrouw heeft mij toen naar huis gebracht. Ik weet precies het moment dat ik als kleuter mijn kleine zusje het alfabet leerde, zelfs wat we ervoor deden en wat we hadden gegeten. Ik weet alle namen van de juffen/meesters die ik op basisschool had nog, en weet precies met wie ik altijd speelde. Elke woensdagavond gingen we na school naar oma toe en aten we daarna met de hele familie bij haar. Heel veel mooie herinneringen aan Australië, waar we met het hele gezin om de 3 jaar heen gingen om familie te bezoeken. Alle sportclubjes waar ik op heb gezeten... Hoe ik met vriendinnetjes met onze poppenwagens de hele buurt door denderden In 2007 kregen we thuis eindelijk een internetaansluiting, dat was uiteraard helemaal geweldig. Het minste herinner ik eigenlijk van het begin van mijn puberteit, vanaf m'n 12 tot 15e is mijn geheugen een wat groter gat. Ik wisselde toen van middelbare school, wat ik heel vreselijk vond en mijn moeder en zusje emigreerden naar de andere kant van de wereld, waardoor ik alleen met vader achterbleef, dat was wennen. Denk dat ik toen op automatische piloot stond, waardoor ik nu niet veel meer van die tijd weet. Op mijn 16e werd ik aangereden en brak ik mijn been, weet nog precies hoe ik door de lucht vloog en door de ambulance opgehaald werd. Veel mooie herinneringen dus! Mijn moeder maakte vroeger ook OVERAL foto's en video's van, we hebben een bak met 100+ cassette tapes.
Alle belangrijke gebeurtenissen kan ik zo opnoemen, met jaartallen erbij. Ik weet alle mooie reizen die ik met het gezin heb gemaakt nog, de eerste die ik me herinner was Kreta in 2001. Vlak daarna ging ik naar de basisschool en herinner ik me delen van mijn eerste week in groep 1. Ik moest altijd huilen als de juf de klas uit ging om koffie te halen, ik had verlatingsangst en was altijd bang dat ze niet meer terug zou komen.. haha. Ik herinner me nog hoe ik met mijn opa en oma wekelijks op stap ging naar de kinderboerderij. Eén van die dagen mocht ik mezelf voor het eerst helemaal alleen aankleden en kwam ik er bij de kinderboerderij achter dat ik mijn onderbroek was vergeten, wat ik heeeel erg vond Ik herinner me dan ook de crematie van mijn opa in 2004. In 2003 viel ik heel hard van mijn fiets toen ik alleen was, grote wond en een lieve onbekende vrouw heeft mij toen naar huis gebracht. Ik weet precies het moment dat ik als kleuter mijn kleine zusje het alfabet leerde, zelfs wat we ervoor deden en wat we hadden gegeten. Ik weet alle namen van de juffen/meesters die ik op basisschool had nog, en weet precies met wie ik altijd speelde. Elke woensdagavond gingen we na school naar oma toe en aten we daarna met de hele familie bij haar. Heel veel mooie herinneringen aan Australië, waar we met het hele gezin om de 3 jaar heen gingen om familie te bezoeken. Alle sportclubjes waar ik op heb gezeten... Hoe ik met vriendinnetjes met onze poppenwagens de hele buurt door denderden In 2007 kregen we thuis eindelijk een internetaansluiting, dat was uiteraard helemaal geweldig. Het minste herinner ik eigenlijk van het begin van mijn puberteit, vanaf m'n 12 tot 15e is mijn geheugen een wat groter gat. Ik wisselde toen van middelbare school, wat ik heel vreselijk vond en mijn moeder en zusje emigreerden naar de andere kant van de wereld, waardoor ik alleen met vader achterbleef, dat was wennen. Denk dat ik toen op automatische piloot stond, waardoor ik nu niet veel meer van die tijd weet. Op mijn 16e werd ik aangereden en brak ik mijn been, weet nog precies hoe ik door de lucht vloog en door de ambulance opgehaald werd. Veel mooie herinneringen dus! Mijn moeder maakte vroeger ook OVERAL foto's en video's van, we hebben een bak met 100+ cassette tapes.
woensdag 9 januari 2019 16:04
Ik denk dat je als kind dingen intenser beleeft.sportivia schreef: ↑09-01-2019 15:30Maar als jouw korte termijn geheugen een drama is, hoe kan er dan zoveel in jouw lange termijn geheugen opgeslagen zijn vraag ik me af. De herinneringen die je hebt, sla je dacht ik eerst op in het korte termijn geheugen voor het naar het lange termijn geheugen gaat. (Daar zal jij vast ook het antwoord niet op weten.
woensdag 9 januari 2019 17:43
Heel herkenbaar.redbulletje schreef: ↑09-01-2019 12:53Ik zou willen dat ik ons dorp kon binnenstappen in de staat waarin het 40 jaar geleden was. Er is zoveel veranderd.
