Relaties
alle pijlers
Ben echt radeloos!!!
zondag 10 februari 2008 om 11:36
Hallo Allemaal,
Ik zit in een situatie en ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Tis een lang verhaal en hoop dat het niet te verwarrend overkomt.
4 jaar geleden ben ik voor mijn ex verhuisd naar een andere stad, alles ging lange tijd heel goed totdat ik iemand anders tegenkwam die ik leuk vond. Mijn ex en ik hadden een huis gekocht en ik heb de relatie verbroken voordat we de sleutel van het huis hadden.
Ik ben toen verder gegaan met die "ander" maar op de een of andere manier loopt die relatie vanaf het begin al niet zoals een relatie hoort te lopen naar mijn idee... we kunnen niet communiceren, mijn vriend hoort wel wat ik zeg maar luisterd niet want hij verdraaid al mijn woorden en zinnen, waardoor we vaak ruzies hebben.
Hij kan me niet met rust laten, hij kan nooit blij voor mij zijn als ik iets ga doen met mijn vriendin of moeder. Als ik iets wil gaan doen durf ik het niet te zeggen omdat hij dan altijd heel teleurgesteld is en dan een uur niets zegt en daarna krijg ik lullige opmerkingen naar mijn hoofd.
Ook kan ik mezelf niet zijn. Ik merk aan mezelf dat ik kapot en op ben. Het heeft me zoveel energie gekost om te proberen te communiceren en een masker op te zetten.
De laatste maanden ben ik erg depressief en in de war... ook omdat ik na anderhalf jaar mijn ex niet kan vergeten. Dat is iets wat me erg verward... hou ik nog van hem of komt het omdat het niet wil lukken met mijn huidige vriend. Het lijkt wel alsof ik op dit moment nergens antwoord op kan geven.
Nu komt het grote probleem, ook wij hebben een huis gekocht. Ik woon nu nog op mezelf maar moet oer 3 weken mijn huisje uit en kan eigenlijk nergens naartoe omdat het dus absoluut niet goed gaat tussen hem en mij. Het is mijn eigen schuld ik weet het, op het moment dat hij over huizen kopen begon had ik nee moeten zeggen maar op de een of andere manier kon ik dat niet.
Ik heb lang gedacht dat ik het wel zou volhouden en het is mijn eigen schuld dat ik in deze situatie zit dus zal ik er zelf mee moeten leren leven ook al zou ik ongelukkig zijn en blijven. Maar ik kan niet meer.... en ik wil ook niet meer. Ik kan het financieel niet opbrengen om het huis te cancelen. Ik kan nergens naartoe.
Ik ben echt radeloos... heb contact opgenomen met de huisarts en die heeft me doorgestuurd naar een psycholoog alleen hebben die een flinke wachttijd.
Naar de buitenwereld schaam ik me heel erg dat ik nu in deze situatie zit en durf er met niemand over te praten. Omdat ik voor de 2de keer een huis heb gekocht met iemand en dat het misschien weer niet doorgaat.
Wou graag mijn verhaal kwijt want heb het gevoel dat ik nergens naartoe kan.
Groetjes
Ik zit in een situatie en ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Tis een lang verhaal en hoop dat het niet te verwarrend overkomt.
4 jaar geleden ben ik voor mijn ex verhuisd naar een andere stad, alles ging lange tijd heel goed totdat ik iemand anders tegenkwam die ik leuk vond. Mijn ex en ik hadden een huis gekocht en ik heb de relatie verbroken voordat we de sleutel van het huis hadden.
Ik ben toen verder gegaan met die "ander" maar op de een of andere manier loopt die relatie vanaf het begin al niet zoals een relatie hoort te lopen naar mijn idee... we kunnen niet communiceren, mijn vriend hoort wel wat ik zeg maar luisterd niet want hij verdraaid al mijn woorden en zinnen, waardoor we vaak ruzies hebben.
Hij kan me niet met rust laten, hij kan nooit blij voor mij zijn als ik iets ga doen met mijn vriendin of moeder. Als ik iets wil gaan doen durf ik het niet te zeggen omdat hij dan altijd heel teleurgesteld is en dan een uur niets zegt en daarna krijg ik lullige opmerkingen naar mijn hoofd.
Ook kan ik mezelf niet zijn. Ik merk aan mezelf dat ik kapot en op ben. Het heeft me zoveel energie gekost om te proberen te communiceren en een masker op te zetten.
De laatste maanden ben ik erg depressief en in de war... ook omdat ik na anderhalf jaar mijn ex niet kan vergeten. Dat is iets wat me erg verward... hou ik nog van hem of komt het omdat het niet wil lukken met mijn huidige vriend. Het lijkt wel alsof ik op dit moment nergens antwoord op kan geven.
Nu komt het grote probleem, ook wij hebben een huis gekocht. Ik woon nu nog op mezelf maar moet oer 3 weken mijn huisje uit en kan eigenlijk nergens naartoe omdat het dus absoluut niet goed gaat tussen hem en mij. Het is mijn eigen schuld ik weet het, op het moment dat hij over huizen kopen begon had ik nee moeten zeggen maar op de een of andere manier kon ik dat niet.
Ik heb lang gedacht dat ik het wel zou volhouden en het is mijn eigen schuld dat ik in deze situatie zit dus zal ik er zelf mee moeten leren leven ook al zou ik ongelukkig zijn en blijven. Maar ik kan niet meer.... en ik wil ook niet meer. Ik kan het financieel niet opbrengen om het huis te cancelen. Ik kan nergens naartoe.
Ik ben echt radeloos... heb contact opgenomen met de huisarts en die heeft me doorgestuurd naar een psycholoog alleen hebben die een flinke wachttijd.
Naar de buitenwereld schaam ik me heel erg dat ik nu in deze situatie zit en durf er met niemand over te praten. Omdat ik voor de 2de keer een huis heb gekocht met iemand en dat het misschien weer niet doorgaat.
Wou graag mijn verhaal kwijt want heb het gevoel dat ik nergens naartoe kan.
Groetjes
zondag 10 februari 2008 om 11:59
Ja dat heb ik gedaan... ik heb gezeg dat ik niet gelukkig ben en dat ik het verwarrend vind dat ik nog aan mijn ex denk. Heb nooit gezegd dat ik terug wil naar mijn ex maar ik kreeg van de week een mailtje waarin hij stuurde dat hij het zuur vond dat ik over 3 weken weer bij mijn ex intrek. Maar dat hij nog gelukkig met me is en dat de keuze aan mij is.
Ik heb nooit gezegd dat ik terug wil naar mijn ex maar dat is wat hij er van maakt. Snap dat het voor hem niet leuk is om te horen en dat het voor hem ook een klote situatie is. Maar ben op dit moment gewoon te moe om hem dan weer uit te moeten leggen dat ik niet terug wil naar mijn ex terwijl ik hem dat dan net 3 keer heb uitgelegd.
Krijg soms weleens het gevoel dat mijn vriend gewoon graag een relatie wil, het zogenoemde mooie plaatje, huisje boompje beestje.... en dat hij daar wanhopig naar op zoek is en dat niet los kan laten.
Ik heb nooit gezegd dat ik terug wil naar mijn ex maar dat is wat hij er van maakt. Snap dat het voor hem niet leuk is om te horen en dat het voor hem ook een klote situatie is. Maar ben op dit moment gewoon te moe om hem dan weer uit te moeten leggen dat ik niet terug wil naar mijn ex terwijl ik hem dat dan net 3 keer heb uitgelegd.
Krijg soms weleens het gevoel dat mijn vriend gewoon graag een relatie wil, het zogenoemde mooie plaatje, huisje boompje beestje.... en dat hij daar wanhopig naar op zoek is en dat niet los kan laten.
zondag 10 februari 2008 om 12:08
Allereerst. Zorg voor jezelf.
Je moet je huis uit. Heb je het verkocht? Gehuurd? Kun je er echt niet blijven? Daar kun je morgen al achteraan.
Dan: er is altijd een mogelijkheid. Kijk in de kranten voor een kamer, of een klein appartement, dat je prive kunt huren. Je hebt 3 weken de tijd. Geloof me, een tante van mij zat in dezelfde situatie, hoewel het vanuit een andere hoek kwam, en toen puntje bij paaltje kwam had ze binnen 2 dagen woonruimte. Maar... je zult toch met je verhaal naar buiten moeten. Want hoe meer mensen van de situatie afweten, hoe meer je kunnen helpen met woonruimte.
Hulp vragen is moeilijk. Maar het gekke is, hulp geven is heerlijk en gemakkelijk. Dus jij wilt eigenlijk geen hulp vragen, maar aan de andere kant zijn je ouders, vrienden, kennissen blij als ze je kunnen helpen. Stel je voor, een vriendin zou in zo'n situatie zitten. Wat zou jij dan doen???? Juist, je hoopt dat ze bij je komt zodat je haar kunt helpen.
Kijk, dat het niet slim was om dat huis te kopen, dat weet je zelf ook wel, dat hoeven we je niet te vertellen. Het is dus nu zaak om eruit te komen. Het leven is als een recept, je zult moeten koken met de ingredienten die je in huis hebt, en daarna moet je eten wat de pot schaft. En jij eet de komende weken gehakt ipv biefstuk. Tja, het zij zo. Maar besef dat als je nu toch met je vriend gaat samenwonen, er voorlopig ook geen biefstuk inzit.
Kan je vriend het huis alleen betalen? Dat zou de zaak wel makkelijker maken. En anders moet het weer verkocht worden. Tja. Haal je schouders er voor op en verkoop het. Het is maar een huis. Een huis is een verzameling bakstenen met dakpannen erbovenop. Hoewel het natuurlijk wel een dure verzameling bakstenen is...
In onze familie gaat ieder jaar weer het verhaal rond van de jongste zus van mijn moeder. Die twijfelde ook. De bruiloft was door pa geregeld en betaald, huis was klaar, ingericht en wel. Uiteindelijk ging ze naar haar vader en zei, ik weet het niet. Reactie van opa; als je twijfelt moet je het niet doen. De hele zaak is afgeblazen. Ze heeft iemand anders leren kennen en is inmiddels bijna 25 jaar getrouwd. Dat opa niet nog eens een dure bruiloft betaalde is wel logisch. Dus werd het een kleine, onder familie. Maar ze is evengoed gelukkig geworden. En daar gaat het tenslotte om.
Succes.
Je moet je huis uit. Heb je het verkocht? Gehuurd? Kun je er echt niet blijven? Daar kun je morgen al achteraan.
Dan: er is altijd een mogelijkheid. Kijk in de kranten voor een kamer, of een klein appartement, dat je prive kunt huren. Je hebt 3 weken de tijd. Geloof me, een tante van mij zat in dezelfde situatie, hoewel het vanuit een andere hoek kwam, en toen puntje bij paaltje kwam had ze binnen 2 dagen woonruimte. Maar... je zult toch met je verhaal naar buiten moeten. Want hoe meer mensen van de situatie afweten, hoe meer je kunnen helpen met woonruimte.
Hulp vragen is moeilijk. Maar het gekke is, hulp geven is heerlijk en gemakkelijk. Dus jij wilt eigenlijk geen hulp vragen, maar aan de andere kant zijn je ouders, vrienden, kennissen blij als ze je kunnen helpen. Stel je voor, een vriendin zou in zo'n situatie zitten. Wat zou jij dan doen???? Juist, je hoopt dat ze bij je komt zodat je haar kunt helpen.
Kijk, dat het niet slim was om dat huis te kopen, dat weet je zelf ook wel, dat hoeven we je niet te vertellen. Het is dus nu zaak om eruit te komen. Het leven is als een recept, je zult moeten koken met de ingredienten die je in huis hebt, en daarna moet je eten wat de pot schaft. En jij eet de komende weken gehakt ipv biefstuk. Tja, het zij zo. Maar besef dat als je nu toch met je vriend gaat samenwonen, er voorlopig ook geen biefstuk inzit.
Kan je vriend het huis alleen betalen? Dat zou de zaak wel makkelijker maken. En anders moet het weer verkocht worden. Tja. Haal je schouders er voor op en verkoop het. Het is maar een huis. Een huis is een verzameling bakstenen met dakpannen erbovenop. Hoewel het natuurlijk wel een dure verzameling bakstenen is...
In onze familie gaat ieder jaar weer het verhaal rond van de jongste zus van mijn moeder. Die twijfelde ook. De bruiloft was door pa geregeld en betaald, huis was klaar, ingericht en wel. Uiteindelijk ging ze naar haar vader en zei, ik weet het niet. Reactie van opa; als je twijfelt moet je het niet doen. De hele zaak is afgeblazen. Ze heeft iemand anders leren kennen en is inmiddels bijna 25 jaar getrouwd. Dat opa niet nog eens een dure bruiloft betaalde is wel logisch. Dus werd het een kleine, onder familie. Maar ze is evengoed gelukkig geworden. En daar gaat het tenslotte om.
Succes.
zondag 10 februari 2008 om 12:14
quote:charlottemcl schreef op 10 februari 2008 @ 11:36:
Hallo Allemaal,
.. we kunnen niet communiceren, mijn vriend hoort wel wat ik zeg maar luisterd niet want hij verdraaid al mijn woorden en zinnen, waardoor we vaak ruzies hebben.
Hij kan me niet met rust laten, hij kan nooit blij voor mij zijn als ik iets ga doen met mijn vriendin of moeder. Als ik iets wil gaan doen durf ik het niet te zeggen omdat hij dan altijd heel teleurgesteld is en dan een uur niets zegt en daarna krijg ik lullige opmerkingen naar mijn hoofd.
Ook kan ik mezelf niet zijn. Ik merk aan mezelf dat ik kapot en op ben. Het heeft me zoveel energie gekost om te proberen te communiceren en een masker op te zetten.
Lees het bovenstaande eens. Ik vraag me af wat je zo leuk aan deze man en deze relatie vindt. Iemand die lullige opmerkingen maakt (wie het ook is), zou ik zelf helemaal geen leuk persoon vinden.
Wat betreft de schaamte omdat je voor de 2e keer de koop van het huis wil stoppen, het lijkt mij vreselijk om samen met iemand een huis te kopen, je dus in de schulden te werken, wetende dat je dit eigenlijk had kunnen voorkomen. Even door de zure appel bijten zou ik zeggen, je hebt dit tenslotte al eens eerder voor je kiezen gehad en z.s.m. regelen dat je ergens anders terecht kunt. Misschien kan je op korte termijn iets huren zodat je in ieder geval wat afstand van je vriend kan nemen.
Hallo Allemaal,
.. we kunnen niet communiceren, mijn vriend hoort wel wat ik zeg maar luisterd niet want hij verdraaid al mijn woorden en zinnen, waardoor we vaak ruzies hebben.
Hij kan me niet met rust laten, hij kan nooit blij voor mij zijn als ik iets ga doen met mijn vriendin of moeder. Als ik iets wil gaan doen durf ik het niet te zeggen omdat hij dan altijd heel teleurgesteld is en dan een uur niets zegt en daarna krijg ik lullige opmerkingen naar mijn hoofd.
Ook kan ik mezelf niet zijn. Ik merk aan mezelf dat ik kapot en op ben. Het heeft me zoveel energie gekost om te proberen te communiceren en een masker op te zetten.
Lees het bovenstaande eens. Ik vraag me af wat je zo leuk aan deze man en deze relatie vindt. Iemand die lullige opmerkingen maakt (wie het ook is), zou ik zelf helemaal geen leuk persoon vinden.
Wat betreft de schaamte omdat je voor de 2e keer de koop van het huis wil stoppen, het lijkt mij vreselijk om samen met iemand een huis te kopen, je dus in de schulden te werken, wetende dat je dit eigenlijk had kunnen voorkomen. Even door de zure appel bijten zou ik zeggen, je hebt dit tenslotte al eens eerder voor je kiezen gehad en z.s.m. regelen dat je ergens anders terecht kunt. Misschien kan je op korte termijn iets huren zodat je in ieder geval wat afstand van je vriend kan nemen.
zondag 10 februari 2008 om 12:18
Als ik het goed begrjp dan trek je eigenlijk dus over drie weken in het door jullie samen gekochte huis met je vriend?
Je moet voor jezelf erachter komen of je bij je vriend wilt blijven of niet. En dat kost tijd. En je zult heel erg kritisch naar jezelf moeten kijken en naar je gevoel moeten luisteren.
En je schrijft over je vriend dat hij zo op zoek is een leuke relatie met huisje boompje beestje, maar ben je dat zelf ook niet? Je hebt namelijk al twee keer voor de stap huiskopen en samenwonen gestaan en haakt alletwee de keren, om verschillende redenen, af.
Ben je misschien zelf ook niet te gericht op het plaatje? Ga je niet als de stap zo dihctbij komt en definitief wordt, zelf twijfelen of het plaatje wel zo perfect is zoals het in de blueband reclame hoort te zijn?
(Dit hoeft helemaal niet hoor, maar ik vraag het me gewoon af)
Je moet voor jezelf erachter komen of je bij je vriend wilt blijven of niet. En dat kost tijd. En je zult heel erg kritisch naar jezelf moeten kijken en naar je gevoel moeten luisteren.
En je schrijft over je vriend dat hij zo op zoek is een leuke relatie met huisje boompje beestje, maar ben je dat zelf ook niet? Je hebt namelijk al twee keer voor de stap huiskopen en samenwonen gestaan en haakt alletwee de keren, om verschillende redenen, af.
Ben je misschien zelf ook niet te gericht op het plaatje? Ga je niet als de stap zo dihctbij komt en definitief wordt, zelf twijfelen of het plaatje wel zo perfect is zoals het in de blueband reclame hoort te zijn?
(Dit hoeft helemaal niet hoor, maar ik vraag het me gewoon af)
zondag 10 februari 2008 om 13:31
Net als sunlight vraag ik me ook af of je zelf niet teveel op zoek bent naar huisje boompje. Toen je met je ex er voor ston vluchtte je naar deze man en nu denk je over terugvluchten naar je ex.
Maar heb je perse een man nodig? Of kun je ook gelukkig zijn met jezelf?
Er achter komen dat je niet meer verder wilt met je realtie als je niet een huis hebt gekocht is vooral een dure grap. maar ja wil je echt nog 5 jaar samen verder, zodat je het huis zonder verlies weer kunt verkopen?
Wel jammer dat je geen nee hebt gezegd voordat het koopcontract getekend was, want nu kost het ook je vriend een hleboel geld als het huis weer verkocht zou worden, oif als ie ineens in zijn eentje moet betalen watr ie dacht te kunnen delen. ik zou iig behoorlijk pissig op je zijn als ik hem was.
Maar heb je perse een man nodig? Of kun je ook gelukkig zijn met jezelf?
Er achter komen dat je niet meer verder wilt met je realtie als je niet een huis hebt gekocht is vooral een dure grap. maar ja wil je echt nog 5 jaar samen verder, zodat je het huis zonder verlies weer kunt verkopen?
Wel jammer dat je geen nee hebt gezegd voordat het koopcontract getekend was, want nu kost het ook je vriend een hleboel geld als het huis weer verkocht zou worden, oif als ie ineens in zijn eentje moet betalen watr ie dacht te kunnen delen. ik zou iig behoorlijk pissig op je zijn als ik hem was.
zondag 10 februari 2008 om 19:33
Bedankt voor al jullie reacties, vind het heel erg fijn dat jullie iig de moeite hebben genomen om mijn verhaal te lezen.
Ik heb zelf een huurhuisje waar ik over 3 weken uit moet en zou dan bij mijn vriend intrekken om alvast wat kosten te besparen omdat we later in het jaar de sleutel van het huis krijgen.
Ik ga morgen idd informeren of ik er misschien in kan blijven en anders op zoek gaan naar iets anders. Dat zou me al een stukje rust geven.
Mamalelie, wat betreft hulp vragen heb je helemaal gelijk.... ik zou iemand anders ook willen helpen. Tis alleen dat schaamte gevoel wat ik heb waardoor ik het niet aan iemand durf te vertellen.
Helaas kan hij het huis niet alleen opbrengen, dus dat gaat helaas niet lukken.
Wat de laatste 2 reacties betreft, ik weet dat dit de 2de keer is en daardoor ben ik ook heel erg aan mezelf gaan twijfelen en heb ik mezelf al deze vragen ook al gesteld. Ik ben al maanden depressief en kom er echt niet meer uit, ik heb daarom ook contact opgenomen met een psycholoog.... hopelijk helpt dat.
Ik weet heel erg goed dat DE perfecte relatie niet bestaat en daar ben ik dan ook niet naar op zoek.... ik heb lang gedacht en gehoopt dat de dingen zoals communicatie, en het mezelf niet kunnen zijn beter zouden worden... maar na keer op keer teleurgesteld te zijn na lange, en zware gesprekken en er dan nog niets mee opschieten ben ik de hoop een beetje verloren dat het ooit zal veranderen.
Ook wil ik niet direct terug naar mijn ex maar het verward me hij constant in mijn gedachten zit nog steeds en dan vraag ik me af waar dat door komt.
Ik ben niet bang om alleen te zijn, het lijkt me best fijn om alleen te zijn. Maar ben niet gelukkig met mezelf op dit moment en kan mijn vriend daarom ook niet gelukkig maken.
Hij verdiend meer dan dit en heb er dan ook echt wel alle begrip voor dat hij pissig op mij zal zijn mocht het huis niet doorgaan....
Ik heb zelf een huurhuisje waar ik over 3 weken uit moet en zou dan bij mijn vriend intrekken om alvast wat kosten te besparen omdat we later in het jaar de sleutel van het huis krijgen.
Ik ga morgen idd informeren of ik er misschien in kan blijven en anders op zoek gaan naar iets anders. Dat zou me al een stukje rust geven.
Mamalelie, wat betreft hulp vragen heb je helemaal gelijk.... ik zou iemand anders ook willen helpen. Tis alleen dat schaamte gevoel wat ik heb waardoor ik het niet aan iemand durf te vertellen.
Helaas kan hij het huis niet alleen opbrengen, dus dat gaat helaas niet lukken.
Wat de laatste 2 reacties betreft, ik weet dat dit de 2de keer is en daardoor ben ik ook heel erg aan mezelf gaan twijfelen en heb ik mezelf al deze vragen ook al gesteld. Ik ben al maanden depressief en kom er echt niet meer uit, ik heb daarom ook contact opgenomen met een psycholoog.... hopelijk helpt dat.
Ik weet heel erg goed dat DE perfecte relatie niet bestaat en daar ben ik dan ook niet naar op zoek.... ik heb lang gedacht en gehoopt dat de dingen zoals communicatie, en het mezelf niet kunnen zijn beter zouden worden... maar na keer op keer teleurgesteld te zijn na lange, en zware gesprekken en er dan nog niets mee opschieten ben ik de hoop een beetje verloren dat het ooit zal veranderen.
Ook wil ik niet direct terug naar mijn ex maar het verward me hij constant in mijn gedachten zit nog steeds en dan vraag ik me af waar dat door komt.
Ik ben niet bang om alleen te zijn, het lijkt me best fijn om alleen te zijn. Maar ben niet gelukkig met mezelf op dit moment en kan mijn vriend daarom ook niet gelukkig maken.
Hij verdiend meer dan dit en heb er dan ook echt wel alle begrip voor dat hij pissig op mij zal zijn mocht het huis niet doorgaan....
zondag 10 februari 2008 om 23:23
Charlottemci, wat heb je jezelf aangedaan, ik snap dat je bijna geen uitweg meer ziet. En dat de zenuwen door je keel heen gieren. Maar ik denk dat je nu je problemen gewoon in deelproblemen moet opknippen, wil je er nog uit kunnen komen.
Ten eerste je ex, is niet voor niks je ex. Dus zet gewoon eens alle negatieve dingen op papier, waarom je uit elkaar gegaan bent. En elke keer als je twijfelt, lees je dat gewoon weer door. Want je kunt je heden niet goed op orde krijgen, als je je verleden niet afsluit.
Naar je vriend toe, ben je niet echt eerlijk. Je verwijt hem niet te kunnen commnuniceren, maar eerst verzwijg je je ex, en dan koop je ook nog een huis met hem, zonder dat je dat wilt.
Ik denk dus dat niet alleen jouw vriend met een communucatie probleem zit. Probeer eerst een te leren praten met je vriend. Lees / leer wat over man-vrouw communicatie, en kijk dan of je verder komt. Wie weet, verdwijnt er dan al een groot gedeelte van het probleem wat je nu aanvaard.
Misschien dat je vriend ook een aandeel in het geheel heeft, maar ik kan me voorstellen, dat hij nu flink pissig is. Eerst een huis samen kopen, en dan kom jij met je twijfels over je ex. En dan ga je alsnog met hem samenwonen. Er is geen man waaraan je dat uitgelegd krijgt.
Dikke knuffel en sterkte kreeft.
Ten eerste je ex, is niet voor niks je ex. Dus zet gewoon eens alle negatieve dingen op papier, waarom je uit elkaar gegaan bent. En elke keer als je twijfelt, lees je dat gewoon weer door. Want je kunt je heden niet goed op orde krijgen, als je je verleden niet afsluit.
Naar je vriend toe, ben je niet echt eerlijk. Je verwijt hem niet te kunnen commnuniceren, maar eerst verzwijg je je ex, en dan koop je ook nog een huis met hem, zonder dat je dat wilt.
Ik denk dus dat niet alleen jouw vriend met een communucatie probleem zit. Probeer eerst een te leren praten met je vriend. Lees / leer wat over man-vrouw communicatie, en kijk dan of je verder komt. Wie weet, verdwijnt er dan al een groot gedeelte van het probleem wat je nu aanvaard.
Misschien dat je vriend ook een aandeel in het geheel heeft, maar ik kan me voorstellen, dat hij nu flink pissig is. Eerst een huis samen kopen, en dan kom jij met je twijfels over je ex. En dan ga je alsnog met hem samenwonen. Er is geen man waaraan je dat uitgelegd krijgt.
Dikke knuffel en sterkte kreeft.
maandag 11 februari 2008 om 08:01
Is het niet zo dat je bindingsangst hebt? Dat is het eerste wat in me opkomt als ik lees dat je nu voor de tweede keer een relatie stopt vlak voor het betrekken van een huis wat je net gekocht hebt.
Het lijkt op vluchtgedrag wat je aan het doen bent.
Je ex speelt totaal geen rol, hij zit nu zovaak in je gedachten omdat je weg wilt uit je huidige situatie.
Denk daar eens over?
Het lijkt op vluchtgedrag wat je aan het doen bent.
Je ex speelt totaal geen rol, hij zit nu zovaak in je gedachten omdat je weg wilt uit je huidige situatie.
Denk daar eens over?
maandag 11 februari 2008 om 12:37
Het zou best kunnen dat je nog aan je ex denkt omdat je in je huidige situatie niet happy bent, waardoor je de relatie met je ex gaat idealiseren maar je bent toch niet voor niks bij hem weggegaan lijkt me zo. Ik vind het wel vreemd dat het voor de 2de keer op hetzelfde moment komt dat jij je twijfels over een relatie krijgt, namelijk als jullie net een huis gekocht hebben. Misschien dat je beter eerst kan afvragen waar dat vandaan komt, voordat je het op de slechte communicatie van je vriend gooit.
maandag 11 februari 2008 om 18:14
hallo allemaal,
ik heb mezelf ook al heel vaak afgevraagd of het bindingsangst is, misschien is het wel zo.... hoop ook dat ik hierover misschien antwoorden kan krijgen als ik met een psycholoog ga praten. Misschien heeft het met bepaalde dingen uit mijn verleden te maken, maar ik weet het echt niet.
Dat de communicatie met mijn vriend niet goed zit dat is een ding wat zeker is, het is hierdoor ook al een keer zo goed als over geweest maar hij beloofde keer op keer beterschap maar het is nog niet gebeurt. Hij heeft het daarbij altijd te druk voor me en zit altijd bij zijn vrienden als hij eens vrij heeft, niet dat ik hem zijn vrienden af wil pakken want dat is het laatste wat ik wil maar zou het weleens fijn vinden als hij eens tijd vrij heeft dat hij dan ook tijd en aandacht aan mij besteed maar hij doet liever dingen met zijn vrienden.
Ik vind het nl een beetje raar dat wanneer hij mij vraagt om een week samen vrij te nemen en dat hij dan een paar dagen van te voren zegt tegen mij dat hij moet studeren... prima daar heb ik alle begrip voor, vond het wel jammer maar vooruit. Ik ben toen uit verveling een aantal dagen naar mijn moeder gegaan en toen ik hem belde en vroeg hoe het studeren was gegaan vertelde hij dat hij die middag bij een vriend computerspelletjes was gaan spelen en diezelfde avond naar een andere vriend zou gaan en de dag daarop weer naar een anderen vriend. En op de dagen dat ik thuis was zou hij gaan studeren. Nou weet ik dat de perfecte relatie niet bestaat maar als dit bijna ieder weekend en de nodige vakanties gebeurt dan ben ik er een beetje klaar mee....
De communicatie is niet de enige reden waarom ik twijfel over de relatie er zijn al een heleboel dingen gebeurt en van zijn kant ook leugens geweest... en ook van mijn kant omdat ik niet eerlijk ben geweest over hoe ik over mijn ex dacht. Dit durfde ik hem niet te vertellen omdat ik hem niet onnodig wou kwetsen, had gehoopt dat het een periode was die wel weer over zou gaan wat betreft dat mijn ex zoveel in mijn hoofd zit.
Ik had direct eerlijk mijn twijfels uit moeten spreken over het kopen van het huis maar mijn probleem is dat ik nooit nee durf te zeggen tegen iemand.... dit komt doordat ik in het verleden een relatie heb gehad (nog voor mijn ex waar ik het over heb) waarin ik mijn mening nooit hoefde te geven omdat dat met de harde hand werd weggeslagen om het zo maar te zeggen. Sinds die tijd durf ik nooit mijn echte mening te zeggen en probeer ik het anderen naar hun zin te maken terwijl ik bepaalde dingen zelf liever niet zou willen.
Hierdoor heb ik mezelf prive zoals in het werk al en situaties gebracht die niet zouden hoeven.
Heel erg bedankt voor jullie reacties!!!
ik heb mezelf ook al heel vaak afgevraagd of het bindingsangst is, misschien is het wel zo.... hoop ook dat ik hierover misschien antwoorden kan krijgen als ik met een psycholoog ga praten. Misschien heeft het met bepaalde dingen uit mijn verleden te maken, maar ik weet het echt niet.
Dat de communicatie met mijn vriend niet goed zit dat is een ding wat zeker is, het is hierdoor ook al een keer zo goed als over geweest maar hij beloofde keer op keer beterschap maar het is nog niet gebeurt. Hij heeft het daarbij altijd te druk voor me en zit altijd bij zijn vrienden als hij eens vrij heeft, niet dat ik hem zijn vrienden af wil pakken want dat is het laatste wat ik wil maar zou het weleens fijn vinden als hij eens tijd vrij heeft dat hij dan ook tijd en aandacht aan mij besteed maar hij doet liever dingen met zijn vrienden.
Ik vind het nl een beetje raar dat wanneer hij mij vraagt om een week samen vrij te nemen en dat hij dan een paar dagen van te voren zegt tegen mij dat hij moet studeren... prima daar heb ik alle begrip voor, vond het wel jammer maar vooruit. Ik ben toen uit verveling een aantal dagen naar mijn moeder gegaan en toen ik hem belde en vroeg hoe het studeren was gegaan vertelde hij dat hij die middag bij een vriend computerspelletjes was gaan spelen en diezelfde avond naar een andere vriend zou gaan en de dag daarop weer naar een anderen vriend. En op de dagen dat ik thuis was zou hij gaan studeren. Nou weet ik dat de perfecte relatie niet bestaat maar als dit bijna ieder weekend en de nodige vakanties gebeurt dan ben ik er een beetje klaar mee....
De communicatie is niet de enige reden waarom ik twijfel over de relatie er zijn al een heleboel dingen gebeurt en van zijn kant ook leugens geweest... en ook van mijn kant omdat ik niet eerlijk ben geweest over hoe ik over mijn ex dacht. Dit durfde ik hem niet te vertellen omdat ik hem niet onnodig wou kwetsen, had gehoopt dat het een periode was die wel weer over zou gaan wat betreft dat mijn ex zoveel in mijn hoofd zit.
Ik had direct eerlijk mijn twijfels uit moeten spreken over het kopen van het huis maar mijn probleem is dat ik nooit nee durf te zeggen tegen iemand.... dit komt doordat ik in het verleden een relatie heb gehad (nog voor mijn ex waar ik het over heb) waarin ik mijn mening nooit hoefde te geven omdat dat met de harde hand werd weggeslagen om het zo maar te zeggen. Sinds die tijd durf ik nooit mijn echte mening te zeggen en probeer ik het anderen naar hun zin te maken terwijl ik bepaalde dingen zelf liever niet zou willen.
Hierdoor heb ik mezelf prive zoals in het werk al en situaties gebracht die niet zouden hoeven.
Heel erg bedankt voor jullie reacties!!!
maandag 11 februari 2008 om 19:33
Dat je nog aan je ex denkt lijkt me logisch je bent van die relatie immers gelijk in een andere relatie gehobbeld. Er is dus niks emotioneel afgerond. Terug naar je ex, (als ie je al zou willen) lijkt me het meest onverstandige wat je kan doen. Want dan begin je weer een nieuwe relatie terwijl de lopende nog niet is afgerond. Als je je niet meer happy voelt in een relatie en je wilt er mee stoppen moet je er mee stoppen, dan volgt er een periode van rouw, verdriet en je leert je lessen. Pas na verloop van tijd ben je toe aan een andere relatie
Waarom wil je eigenlijk van de ene relatie naar de andere? Ben jij verslaafd aan het principe relatie, of gewoon bang om alleen te zijn.
Waarom wil je eigenlijk van de ene relatie naar de andere? Ben jij verslaafd aan het principe relatie, of gewoon bang om alleen te zijn.
maandag 11 februari 2008 om 20:15
Even een praktische reactie. Hoever ben je met de aankoop van je huis. In het voorlopig koopcontract staat een datum waarvoor je je hypotheek moet hebben geregeld. Voor deze datum kan je vaak nog kosteloos van de koop afkomen. Als deze datum nog niet is verstreken kan je in overleg met je vriend proberen te kijken of een hypotheek op zijn naam mogelijk is. Dan kan hij het huis zelf kopen. Zoniet is het mogelijk (in overleg met de verkopers) om alsnog onder de koop uit te komen. Let op dit geldt alleen als de datum uit het voorlopig koopcontract nog niet is verstreken.
Als je zeker weet dat je niet wil samenwonen/dit huis wil kopen ga daar dan zsm achter aan. Wie weet werken de verkopers mee en kan je nog van de koop af. Al dan niet op basis van het voorlopig koopcontract.
Eerst maar de prakische zaken want die zijn ook belangrijk.
Als je zeker weet dat je niet wil samenwonen/dit huis wil kopen ga daar dan zsm achter aan. Wie weet werken de verkopers mee en kan je nog van de koop af. Al dan niet op basis van het voorlopig koopcontract.
Eerst maar de prakische zaken want die zijn ook belangrijk.
maandag 11 februari 2008 om 21:03
Charlotte,
De praktische kant is al door Puk gepost. Wat mij opvalt in een van je postings is dat je aangeeft: ik zit niet lekker in mijn vel en kan daardoor mijn vriend niet gelukkig maken. Niet de juiste gedachtengang als je het mij vraagt. Jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk. En niet voor het geluk van een ander. Omgekeerd geldt dat net zo. Als jij niet lekker in je vel zit en je loopt tegen dingen aan dan zul je er zelf wat mee moeten. Dat doe je al je gaat naar een psycholoog. Harstikke goed van je! Het lijkt me eerder zaak dat je eerst eens goed in je vel gaat zitten en zelf gelukkig bent. Dan dat je samen bent met iemand. Een relatie heb je niet om de ander gelukkig te maken. De ander kan wel bijdragen aan nog meer geluk. Dat dan weer wel. Teruggaan naar je ex zal je ook niet gelukkig maken. Je bent niet voor niets weggegaan bij hem. Los van je vriend zul je zelf moeten bepalen wil je nog een relatie met je vriend of niet. Een stel zijn of een relatie hebben is geen garantie voor gelukkig zijn.
Zaak is om je huidige vriend te vertellen met welke gevoelens je zit. En hoe je je voelt. Misschien komen jullie er samen uit, en besluit je daarna het nog een kans te geven. Dan kun je ook besluiten of je toch gaat samenwonen of ieder apart zoals je nu doet. Kom je er samen niet uit. Of wil je dat niet meer. Dan zul je samen moeten kijken naar de praktische kant. Huis op zijn naam zetten of verkopen. Je hebt een hoop dingen om op een rijtje te zetten. Wacht niet te lang met praten met je vriend. Wees er open en eerlijk in. Niet alleen voor hem maar ook voor jezelf. Dat zorgt voor wat rust in je hoofd. Alvast veel sterkte met de gesprekken bij de psycholoog.
De praktische kant is al door Puk gepost. Wat mij opvalt in een van je postings is dat je aangeeft: ik zit niet lekker in mijn vel en kan daardoor mijn vriend niet gelukkig maken. Niet de juiste gedachtengang als je het mij vraagt. Jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk. En niet voor het geluk van een ander. Omgekeerd geldt dat net zo. Als jij niet lekker in je vel zit en je loopt tegen dingen aan dan zul je er zelf wat mee moeten. Dat doe je al je gaat naar een psycholoog. Harstikke goed van je! Het lijkt me eerder zaak dat je eerst eens goed in je vel gaat zitten en zelf gelukkig bent. Dan dat je samen bent met iemand. Een relatie heb je niet om de ander gelukkig te maken. De ander kan wel bijdragen aan nog meer geluk. Dat dan weer wel. Teruggaan naar je ex zal je ook niet gelukkig maken. Je bent niet voor niets weggegaan bij hem. Los van je vriend zul je zelf moeten bepalen wil je nog een relatie met je vriend of niet. Een stel zijn of een relatie hebben is geen garantie voor gelukkig zijn.
Zaak is om je huidige vriend te vertellen met welke gevoelens je zit. En hoe je je voelt. Misschien komen jullie er samen uit, en besluit je daarna het nog een kans te geven. Dan kun je ook besluiten of je toch gaat samenwonen of ieder apart zoals je nu doet. Kom je er samen niet uit. Of wil je dat niet meer. Dan zul je samen moeten kijken naar de praktische kant. Huis op zijn naam zetten of verkopen. Je hebt een hoop dingen om op een rijtje te zetten. Wacht niet te lang met praten met je vriend. Wees er open en eerlijk in. Niet alleen voor hem maar ook voor jezelf. Dat zorgt voor wat rust in je hoofd. Alvast veel sterkte met de gesprekken bij de psycholoog.
maandag 11 februari 2008 om 21:13
Charlotte, je legt het communicatie probleem bij je vriend. Ik denk dat dat te makkelijk is. Uit alles wat je hier neerschrijft, blijkt dat jij "communicatie problemen" hebt. En met name op het vlak van grenzen aangeven van wat jij wilt:
* je wilt niet samen een huis kopen, maar doet het toch.
* als hij niet met zijn studie bezig is, wil je meer aandacht van hem, ipv dat hij met vrienden computerspelletjes gaat spelen.
Ik denk dus niet dat jij bindingsangst hebt, maar maak je je terecht zorgen, dat je genoeg aan jezelf toekomt in je relatie. Oftewel, krijg je genoeg aandacht en respect in je relatie.
Groetjes kreeft
* je wilt niet samen een huis kopen, maar doet het toch.
* als hij niet met zijn studie bezig is, wil je meer aandacht van hem, ipv dat hij met vrienden computerspelletjes gaat spelen.
Ik denk dus niet dat jij bindingsangst hebt, maar maak je je terecht zorgen, dat je genoeg aan jezelf toekomt in je relatie. Oftewel, krijg je genoeg aandacht en respect in je relatie.
Groetjes kreeft
maandag 11 februari 2008 om 23:00
quote:puk69 schreef op 11 februari 2008 @ 20:15:
Even een praktische reactie. Hoever ben je met de aankoop van je huis. In het voorlopig koopcontract staat een datum waarvoor je je hypotheek moet hebben geregeld. Voor deze datum kan je vaak nog kosteloos van de koop afkomen.
Dat kan niet zomaar. Een voorlopig koopcontract is niet vrijblijvend. Om het voorbehoud financiering te gebuiken voor ontbinding moet je meestal 3 afwijzingen van hypothekverstrekkers laten zien. Als jullie samen hebben getekent en je kunt gewoon voor dat bedrag een hypotheek krijgen, kun je er dus NIET kosteloos vanaf, dan betaal je de 10% boete. Je hebt immers samen getekend.
Als je echter een huis koopt en binnen een half jar weer verkoopt kun je wel de overdrachtsbelasting terugkrijgen. Mss bespaar je dus geld als je het huis gewoon nu weer direct te koop zet
Als deze datum nog niet is verstreken kan je in overleg met je vriend proberen te kijken of een hypotheek op zijn naam mogelijk is. Dan kan hij het huis zelf kopen.
Als je vriend idd in zijn eentje de hypotheek kan ronfdkrijgen kun jij je koateloos terugtrekken. Kan hij dat niet, dan is jouw handtekening onder dat koopcontract gewoon geldig en kun je er niet meer onderuit zonder de boete te betalen, tenzij je dus die afwijzingen kunt tonen.
Let op dit geldt alleen als de datum uit het voorlopig koopcontract nog niet is verstreken.
Als je zeker weet dat je niet wil samenwonen/dit huis wil kopen ga daar dan zsm achter aan. Wie weet werken de verkopers mee en kan je nog van de koop af. Al dan niet op basis van het voorlopig koopcontract.
Eerst maar de prakische zaken want die zijn ook belangrijk.
Even een praktische reactie. Hoever ben je met de aankoop van je huis. In het voorlopig koopcontract staat een datum waarvoor je je hypotheek moet hebben geregeld. Voor deze datum kan je vaak nog kosteloos van de koop afkomen.
Dat kan niet zomaar. Een voorlopig koopcontract is niet vrijblijvend. Om het voorbehoud financiering te gebuiken voor ontbinding moet je meestal 3 afwijzingen van hypothekverstrekkers laten zien. Als jullie samen hebben getekent en je kunt gewoon voor dat bedrag een hypotheek krijgen, kun je er dus NIET kosteloos vanaf, dan betaal je de 10% boete. Je hebt immers samen getekend.
Als je echter een huis koopt en binnen een half jar weer verkoopt kun je wel de overdrachtsbelasting terugkrijgen. Mss bespaar je dus geld als je het huis gewoon nu weer direct te koop zet
Als deze datum nog niet is verstreken kan je in overleg met je vriend proberen te kijken of een hypotheek op zijn naam mogelijk is. Dan kan hij het huis zelf kopen.
Als je vriend idd in zijn eentje de hypotheek kan ronfdkrijgen kun jij je koateloos terugtrekken. Kan hij dat niet, dan is jouw handtekening onder dat koopcontract gewoon geldig en kun je er niet meer onderuit zonder de boete te betalen, tenzij je dus die afwijzingen kunt tonen.
Let op dit geldt alleen als de datum uit het voorlopig koopcontract nog niet is verstreken.
Als je zeker weet dat je niet wil samenwonen/dit huis wil kopen ga daar dan zsm achter aan. Wie weet werken de verkopers mee en kan je nog van de koop af. Al dan niet op basis van het voorlopig koopcontract.
Eerst maar de prakische zaken want die zijn ook belangrijk.
dinsdag 12 februari 2008 om 18:11
Het is niet zo dat ik verslaafd ben aan het principe relatie of bang om alleen te zijn... het lijkt me best wel eens fijn om je eigen ding te kunnen doen zonder dat je daar altijd verantwoording voor af hoeft te leggen en te kunnen doen en laten wat je wilt en wanneer je wilt. Achteraf gezien heb ik er spijt van dat ik zo snel van relatie in relatie ben gestapt en dat is iets wat ik niet meer zou doen. Ben er achter gekomen dat ik mijn vorige relatie nooit heb kunnen "verwerken" (weet ff niet hoe ik het ander moet omschrijven)
iig heel erg bedankt ook voor de praktische tips, heb gister alles doorgelezen wat betreft het koopcontract maar het huis is in augustus gekocht dus die opties zitten er niet meer in. De datum van het half jaar is al verstreken en de financiering is allang geregeld. Helaas zou mijn vriend het ook niet zelf op kunnen brengen, daarvoor is zijn inkomen te laag. Denk dat het verder de beste oplossing is om te wachten tot de datum van de aanvaarding en mocht de situatie dan niet beter zijn om dan het huis misschien weer te verkopen direct.
Ik heb een paar weken geleden met mijn vriend een gesprek gehad over mijn gevoelens en twijfels en heb hem gevraagd om een kleine "rust" pauze zodat ik kan proberen om mijn gevoelens en gedachten op een rijtje te zetten.
Ook heb ik meerdere malen aangegeven dat ik het niet zo prettig vond dat hij meer bij zijn vrienden zat dan bij mij en iedere keer beloofde hij beterschap maar op de een of andere manier is het na de 5de belofte een beetje moeilijk het nog te kunnen geloven of dat ooit wel gaat veranderen.
Om een klein beetje uit te leggen hoe de communicatie gaat, klein voorbeeldje... ik heb hem verteld dat ik het verwarrend vond dat ik nog steeds aan mijn ex moest denken. Maar dat het niet is dat ik naar hem terug wil maar dat ik het raar vond en me afvraag waarom dat is. Eerst krijg ik er geen reactie op en als ik de volgende dag aan het werk ben dan krijg ik een mail maar daarin de tekst "dus over 3 weken trek je bij je ex in' als ik hem dan 4 keer uitleg dat dat niet zo is dan denkt hij er nog hetzelfde over en dat is wat ik zo vermoeiend vind.
Ik snap dat dit voor hem absoluut niet makkelijk is en voel me enorm schuldig om dit alles en weet dat hij meer geluk verdiend dan dit.
Zou het fijn vinden als een keer probeert te luisteren naar wat ik zeg en niet direct klaar staat met zijn eigen mening en mij niet meer hoort.
Probeer echt wel te communiceren met mijn vriend maar soms is dat lastig als je van te voren weet dat hij me verkeerd zal begrijpen.
iig heel erg bedankt ook voor de praktische tips, heb gister alles doorgelezen wat betreft het koopcontract maar het huis is in augustus gekocht dus die opties zitten er niet meer in. De datum van het half jaar is al verstreken en de financiering is allang geregeld. Helaas zou mijn vriend het ook niet zelf op kunnen brengen, daarvoor is zijn inkomen te laag. Denk dat het verder de beste oplossing is om te wachten tot de datum van de aanvaarding en mocht de situatie dan niet beter zijn om dan het huis misschien weer te verkopen direct.
Ik heb een paar weken geleden met mijn vriend een gesprek gehad over mijn gevoelens en twijfels en heb hem gevraagd om een kleine "rust" pauze zodat ik kan proberen om mijn gevoelens en gedachten op een rijtje te zetten.
Ook heb ik meerdere malen aangegeven dat ik het niet zo prettig vond dat hij meer bij zijn vrienden zat dan bij mij en iedere keer beloofde hij beterschap maar op de een of andere manier is het na de 5de belofte een beetje moeilijk het nog te kunnen geloven of dat ooit wel gaat veranderen.
Om een klein beetje uit te leggen hoe de communicatie gaat, klein voorbeeldje... ik heb hem verteld dat ik het verwarrend vond dat ik nog steeds aan mijn ex moest denken. Maar dat het niet is dat ik naar hem terug wil maar dat ik het raar vond en me afvraag waarom dat is. Eerst krijg ik er geen reactie op en als ik de volgende dag aan het werk ben dan krijg ik een mail maar daarin de tekst "dus over 3 weken trek je bij je ex in' als ik hem dan 4 keer uitleg dat dat niet zo is dan denkt hij er nog hetzelfde over en dat is wat ik zo vermoeiend vind.
Ik snap dat dit voor hem absoluut niet makkelijk is en voel me enorm schuldig om dit alles en weet dat hij meer geluk verdiend dan dit.
Zou het fijn vinden als een keer probeert te luisteren naar wat ik zeg en niet direct klaar staat met zijn eigen mening en mij niet meer hoort.
Probeer echt wel te communiceren met mijn vriend maar soms is dat lastig als je van te voren weet dat hij me verkeerd zal begrijpen.
woensdag 13 februari 2008 om 05:59
Hoi charlotte, dat is ook heel moeilijk communiceren, met iemand die niks wil begrijpen. En dan is het ook heel moeilijk grenzen bewaken. Het lijkt erop, dat je inmiddels wel steeds duidelijker je grenzen aangeeft, dus het gaat zeker de goede kant op.
Het lijkt er een beetje op, dat hij laat zien hoe hij is. Omschrijf ik het goed, als overheersend, en gewoon zijn eigen ding doen, en jij moet maar uitzoeken, hoe je je daar bij aanpast. Ben je daar tevreden mee, voor de rest van je leven?
Groetjes kreeft
Het lijkt er een beetje op, dat hij laat zien hoe hij is. Omschrijf ik het goed, als overheersend, en gewoon zijn eigen ding doen, en jij moet maar uitzoeken, hoe je je daar bij aanpast. Ben je daar tevreden mee, voor de rest van je leven?
Groetjes kreeft
woensdag 13 februari 2008 om 07:02
Hoi Charlotte, kan me wel een beetje inleven in jou situatie. Ben zelf een paar jaar geleden ook van de ene (slechte) relatie in de andere gegaan.
Het probleem daarvan is dat je voor jezelf niks op een rijtje kan zetten, fouten die toen zijn gemaakt heb ik gewoon meegenomen naar de volgende relatie.
Toen ik zelf al wist, dit wordt niks, heb ik er ook een tijd mee rondgelopen. Moest het dan aan iedereen vertellen, wat zouden ze wel niet denken bla bla..
Mijn ex verkoos zijn vrienden ook boven mij, had lak aan afspraken enz. Toen ik een *helder* moment had heb ik er een punt achter gezet. En met die beslissing ben ik nu nog steeds zo blij!!
Heb een huisje kunnen huren, steun van me ouders gekregen, en ruim een jaar lang lekker vrijgezel gebleven. Toen heb ik pas echt goed na mezelf gekeken, en ontdekt dat ik zelf ook wel fouten heb gemaakt in die relatie's.
Weet nu wat ik wel wil en wat niet. Woon nu al weer een tijdje samen met me huidige vriend, en kan nu eigelijk pas zeggen dat ik echt gelukkig ben in een relatie omdat we elkaar accepteren, en ik op hem kan bouwen. Dat is belangrijk!!
Hoop dat je voor jezelf kiest, schijt heb wat andere denken, en weer gelukkig wordt met jezelf! Knuffel Summerqueen
Het probleem daarvan is dat je voor jezelf niks op een rijtje kan zetten, fouten die toen zijn gemaakt heb ik gewoon meegenomen naar de volgende relatie.
Toen ik zelf al wist, dit wordt niks, heb ik er ook een tijd mee rondgelopen. Moest het dan aan iedereen vertellen, wat zouden ze wel niet denken bla bla..
Mijn ex verkoos zijn vrienden ook boven mij, had lak aan afspraken enz. Toen ik een *helder* moment had heb ik er een punt achter gezet. En met die beslissing ben ik nu nog steeds zo blij!!
Heb een huisje kunnen huren, steun van me ouders gekregen, en ruim een jaar lang lekker vrijgezel gebleven. Toen heb ik pas echt goed na mezelf gekeken, en ontdekt dat ik zelf ook wel fouten heb gemaakt in die relatie's.
Weet nu wat ik wel wil en wat niet. Woon nu al weer een tijdje samen met me huidige vriend, en kan nu eigelijk pas zeggen dat ik echt gelukkig ben in een relatie omdat we elkaar accepteren, en ik op hem kan bouwen. Dat is belangrijk!!
Hoop dat je voor jezelf kiest, schijt heb wat andere denken, en weer gelukkig wordt met jezelf! Knuffel Summerqueen
woensdag 13 februari 2008 om 19:27
Kreeft; denk hij idd op een bepaalde manier probeert te overheersen. Hij heeft nooit respect voor mijn keuzes en dat vind ik jammer en dat kwetst me. Hij probeert me ook bepaalde dingen op te dringen waar ik me niet prettig bij voel. We zijn bv een aantal keer naar grote feesten geweest en daar gebruikten hij en zijn vrienden drugs, ik ben zelf geen voorstander van drugs en vind zo'n feest net zo leuk zonder drugs maar als hij dat wil doen moet hij dat weten.
Tijdens het eerste feest waar we samen met zijn vrienden naartoe gingen wilde hij iedere keer dat ik drugs gebruikte en zijn vrienden ook en ze waren zo aan het pushen en drammen dat ik er een paniek aanval van heb gekregen en flauw ben gevallen tijdens het feest. Achteraf kreeg ik de opmerkingen dat het saai van me was om niets te gebruiken en dat ik het met drugs vast vol had gehouden die nacht.
Dat is oa een voorbeeld van dingen die hij probeert op te leggen en vind het dan moeilijk om nee te zeggen en dan krijg ik het er benauwd van om mijn mening te geven.
Achteraf toch wel een klein beetje trots dat ik me niet om heb laten lullen en dat ik het niet gedaan heb. Maar hij neemt het me nog kwalijk als we naar een feest gaan en ik gebruik niets, omdat ik het niet zo lang volhoudt als hij en zijn vrienden en dat is saai en ongezellig en ik verpest dan de avond. Als ik daarop antwoord dat hij dan voortaan alleen moet gaan wordt ie boos. Ik weet dus echt niet hoe ik met dit soort situaties om moet gaan en moet communiceren. Ben eerlijk tegen hem maar hij neemt het me kwalijk.
Summerqueen; vind het fijn om te lezen dat je nu gelukkig bent, geeft mij toch ook weer een beetje hoop!
Ik zou ook graag voor mezelf kiezen en schijt hebben aan wat anderen denken maar vind het zo moeilijk omdat ik me zo schaam naar iedereen toe. Zou zo graag mezelf weer terug willen vinden... heb het gevoel dat ik mezelf echt kwijt ben. want wat jij zegt, ik heb tot nu toe niets voor mezelf op een rijtje kunnen zetten en mijn fouten en relatie kunnen overdenken!
Heb jij er toen lang mee gelopen om er een punt achter te zetten? En hoe reageerde je omgeving?
Liefs
Tijdens het eerste feest waar we samen met zijn vrienden naartoe gingen wilde hij iedere keer dat ik drugs gebruikte en zijn vrienden ook en ze waren zo aan het pushen en drammen dat ik er een paniek aanval van heb gekregen en flauw ben gevallen tijdens het feest. Achteraf kreeg ik de opmerkingen dat het saai van me was om niets te gebruiken en dat ik het met drugs vast vol had gehouden die nacht.
Dat is oa een voorbeeld van dingen die hij probeert op te leggen en vind het dan moeilijk om nee te zeggen en dan krijg ik het er benauwd van om mijn mening te geven.
Achteraf toch wel een klein beetje trots dat ik me niet om heb laten lullen en dat ik het niet gedaan heb. Maar hij neemt het me nog kwalijk als we naar een feest gaan en ik gebruik niets, omdat ik het niet zo lang volhoudt als hij en zijn vrienden en dat is saai en ongezellig en ik verpest dan de avond. Als ik daarop antwoord dat hij dan voortaan alleen moet gaan wordt ie boos. Ik weet dus echt niet hoe ik met dit soort situaties om moet gaan en moet communiceren. Ben eerlijk tegen hem maar hij neemt het me kwalijk.
Summerqueen; vind het fijn om te lezen dat je nu gelukkig bent, geeft mij toch ook weer een beetje hoop!
Ik zou ook graag voor mezelf kiezen en schijt hebben aan wat anderen denken maar vind het zo moeilijk omdat ik me zo schaam naar iedereen toe. Zou zo graag mezelf weer terug willen vinden... heb het gevoel dat ik mezelf echt kwijt ben. want wat jij zegt, ik heb tot nu toe niets voor mezelf op een rijtje kunnen zetten en mijn fouten en relatie kunnen overdenken!
Heb jij er toen lang mee gelopen om er een punt achter te zetten? En hoe reageerde je omgeving?
Liefs
woensdag 13 februari 2008 om 20:34
Hoi Charlotte, wat je als voorbeeld geeft, is een heel mooi voorbeeld, van dat hij geen enkel respect heeft voor jouw grenzen. Of je een relatie met zo iemand wil, is natuurlijk vrije wil. Maar het is onverstandig, als je nog iets over wilt houden van je eigen ik.
Je eigen lijf is prive, en als iemand anders drugs, geweld of aanranding wilt doen, dan is dat eigenlijk helemaal mis. Je mag best trots op jezelf zijn, dat je nu wilt breken. Ondanks dat het moment heel moeilijk is.
Dat breken is heel moeilijk, zeker als je van iemand houdt, maar je moet nooit in een relatie gaan zitten, waar iemand geen respect voor je heeft. Dat leid tot veel ellende.
Veel sterkte, en ik hoop dat je je standpunt vast kan blijven houden. Liefs kreeft
Je eigen lijf is prive, en als iemand anders drugs, geweld of aanranding wilt doen, dan is dat eigenlijk helemaal mis. Je mag best trots op jezelf zijn, dat je nu wilt breken. Ondanks dat het moment heel moeilijk is.
Dat breken is heel moeilijk, zeker als je van iemand houdt, maar je moet nooit in een relatie gaan zitten, waar iemand geen respect voor je heeft. Dat leid tot veel ellende.
Veel sterkte, en ik hoop dat je je standpunt vast kan blijven houden. Liefs kreeft
