Besteding kinderalimenatie

Sinds vijfenhalf jaar zijn de vader van mijn oudste twee kinderen en ik uit elkaar. We hebben beide een leuke nieuwe partner gevonden en hebben allebei nog een kindje gekregen. Het contact is (mede doordat er regelmatig flink water bij de wijn wordt gedaan, in elk geval aan onze kant) goed te noemen.



De afhandeling is destijds goed gegaan. Er is flink geld uitgegeven aan bemiddelingskosten (mediator + advocaat) omdat we wilden dat voor de toekomst goed geregeld zou zijn. Voor de kinderen, maar ook rondom de BV's die we samen dreven. Hij heeft me uitgekocht, betaalt daarnaast lijfrente i.v.m. een afgesloten levensverzekering en kinderalimentatie. Dit is allemaal vastgelegd in een convenant.



We zijn destijds een omgangsregeling overeengekomen die inhoudt dat onze kinderen per maand zo'n 7 nachten bij hem zijn. (Om de week in het weekend en om de week een nacht door de week) Daarnaast gaan ze regelmatig met papa op vakantie.



Mijn ex laat het graag allemaal nogal breed hangen. Dat was vroeger al zo, waardoor hij meer uitgaf dan de bedoeling was. Natuurlijk heb ik hier evengoed van meegeprofiteerd, daar ben ik me bewust van. Hierdoor is een schuld ontstaan in de BV's. Hij heeft deze schuld op zich genomen en in ruil daarvoor heb ik geen aanspraak gemaakt op de helft van de waarde van de BV's op dat moment. Dit zou hebben ingehouden dat hij zijn zaakjes op kon doeken en dat vond ik absoluut niet nodig. Ook dit is allemaal vastgelegd in het convenvant.



Omdat mijn ex prima betaalt voor zijn kinderen (350 per kind) en nooit laat is met betalen etc. heb ik nooit aanspraak gemaakt op een jaarlijkse verhoging i.v.m. inflatie, terwijl ik daar wel recht op heb.



De onderneming is inmiddels flink gegroeid en het lijkt ex wat dat betreft voor de wind te gaan. Dat is wat hij zegt en wat ik opmaak uit het luxe leven dat zij leiden. Duur huis, beiden een dure auto, komen in materieel opzicht verre van tekort, gaan luxe op vakantie en doen veel andere luxe dingen. Geweldig voor ze. Ik meen het als ik zeg dat ik ze dat gun, hij werkt er hard genoeg voor. Zij trouwens ook. En natuurlijk profiteren onze kinderen daar ook van mee op de momenten dat ze daar zijn of op vakantie gaan met papa.



Toch is hun luxe leefstijl een knelpunt. Zij verwachten namelijk van ons dat wij de kledingstijl van onze kinderen daar op aan passen. Onze kinderen krijgen regelmatig, naar onze smaak mooie, nieuwe kleding. Als er wat ontbreekt in hun kast wordt dat aangevuld. En dat is vaak, want het zijn een stelletje rauwdouwers. Nieuwe broeken zijn niet aan te slepen en ze hebben meer schoenen versleten dan menig diva. En omdat papa ruim bijdraagt kan er altijd onmiddelijk wat nieuws komen. Ik koop kleding op de groei. Dwz niet veel te groot, maar ze moeten er wel een tijdje mee vooruit kunnen. Daarnaast kijk ik naar wat ik te besteden heb en pas mijn uitgaven er op aan. Logisch, lijkt me. Een kinderleven bestaat uit behoorlijk wat meer dan (merk)kleding.



Omdat het verschil tussen hun eigen zoontje en onze kinderen steeds groter wordt, krijg ik dit regelmatig voor de voeten geworpen. Vriendin geeft aan zich te schamen wanneer ze naar een feestje moet met mijn kinderen. Hun vrienden en kennisen hanteren eenzelfde (vooral op de buitenkant gerichte) leefstijl. Daarnaast krijg ik regelmatig te horen dat ze het zo hard te halen hebben omdat mijn ex zoveel voor zijn kinderen betaalt. Vriendin is een fantastisch mens en is geweldig voor mijn kinderen, maar presteert dit in één gesprek te zeggen met het bericht dat ze een dag later samen op vakantie gaan in een huisje met jacuzzi zodat ze aan elkaar toekomen als hun zoontje op bed liggen.



Omdat mijn oudste twee nogal een gebruiksaanwijzing hebben (mede doordat ze veel hebben meegemaakt) komen mijn vriend en ik amper nog aan elkaar toe. Wij zijn elke minuut van de dag met de opvoeding bezig. Ook niet goed eigenlijk, maar het is even niet anders. Geen enkele inspanning is ons te veel waar het de kinderen betreft. We zoeken hulp waar nodig en samen hebben we de ontwikkeling van de oudste twee aardig op de rit gekregen. Ze doen het momenteel heel erg goed. Dat is me alles waard. Ex komt opdraven waar nodig, vraagt wel naar zijn kinderen, maar in houdelijk komt de gehele opvoeding op ons neer.



En dan wordt er op maandagochtend om 8.55 uur een bom in je auto geknald. ex belt omdat hij 'eventjes iets' wil bespreken; ik heb vijf jaar de tijd gehad, hij is het nu helemaal beu, hij houdt de alimentatie in, koopt kleding en ik krijg de bonnetjes en wat er overblijft aan geld. Als ik het er niet mee eens ben moet ik maar een advocaat nemen. (...)



Ja ik was boos. Zowieso omdat hij dit op deze manier even snel voor mijn werktijd voor m'n voeten gooit omdat hij zijn telefoon door wil schakelen om rustig op vakantie te kunnen gaan (zijn woorden) Ook omdat ik dat gezeur over kleding meer dan zat ben. Dus ik zal heus niet aardig geklonken hebben toen ik hem vroeg naar zijn eigen uitgavenpatroon te kijken i.p.v. naar het onze. Wat er volgde daar lusten de honden geen brood van. Een kleine greep; "Als je nu godverdomme niet normaal praat (?) rijd ik mijn auto bij je naar binnen!" en "Ik betaal godverdomme niet voor jullie zoontje."



Dat ex (o.a.) verbaal agressief kan zijn weet ik natuurlijk al lang. Ben niet voor niets bij hem weggegaan. Toch schrok ik er wel van. Ik hoopte voor hen dat hij ondertussen was veranderd. Maar het meest voelde ik me gekwetst door zijn opmerking over mijn jongste zoontje. Mijn vriend heeft geen dik salaris, maar toch bovenmodaal en kan prima zelf voor zijn zoontje zorgen. Hij draagt zelfs meer bij (in verhouding) in de kosten voor onze oudste twee dan mijn ex zelf doet.



Wij hebben ondertussen (voorheen ging ik wel 's aan mezelf twijfelen) niet meer het idee dat het aan een slechte opvoedingsstijl aan onze kant ligt. Volgens ons is het meer een kwestie van verkeerd gestelde prioriteiten aan hun kant. Maar daarom doen hun uitspraken niet minder zeer.



Ik weet gewoon niet meer zo goed wat we hier mee moeten. Wat we er mee kunnen ook. Ben in elk geval blij dat ik het hier van me af heb kunnen schrijven. Dat ik dat deed midden in de nacht (lag piekerend wakker) geeft wel aan dat dat nodig was. Bedankt voor het lezen dus in elk geval. Tips zijn enorm welkom.



Liefs, Kipsate

@ Ritmeester; Dat ben je zeker, helder. Dat kan ik wel waarderen. Tuurlijk doe ik er iets mee. Opbouwende kritiek is altijd welkom.

quote:dubiootje schreef op 04 november 2011 @ 22:25:

Wat doe je hatelijk, Ritmeester. Waar is dat nu voor nodig?Patronen...

quote:dubiootje schreef op 05 november 2011 @ 09:44:



Misschien kun je je reactie op Ritmeester gebruiken om je af te vragen waarom je zo reageert en wat je eigenlijk denkt en voelt.



Ben bang dat het zo niet werkt. Die vergelijking gaat volkomen mank. Wat Ritmeester allemaal zegt doet me niet zo veel. Dit is het Viva-forum. Dat fijn vileine commentaar ben ik wel gewend. Of ik er blij van word is een tweede, maar amusant is het wel.



Waarom ik zo vriendelijk blijf? Vanwege het leuke effect dat het geeft. Je hoeft niet onaardig te doen om iemand een veeg uit de pan te geven. Natuurlijk kan ik ook wel hexen. Maar zeg nou zelf, dit is toch veel leuker?



Inderdaad probeer ik momenteel te veel aardig te zijn richting ex. Terwijl we op dit moment meer hebben aan duidelijkheid. Die ga ik brengen. Heb aan het begin van de week een brief geschreven. Hoewel het me enorm geholpen heeft de gevoelens waar ik op dat moment mee worstelde op papier te zetten, ga ik 'm niet versturen. Als ex of vriendin interesse hebben in mijn gevoelsleven loggen ze maar in op het viva-forum Over blijven de beslissingen die ik samen met mijn vriend heb gemaakt. Ga hen duidelijk maken waar onze grenzen liggen; daar waar we ze vijf jaar geleden hebben gesteld.

quote:kaboinkie schreef op 05 november 2011 @ 21:44:

Kipsate, ik heb diep respect voor jou. De manier waarop je in dit topic communiceert over jezelf en hoe je naar de zaken kijkt, vind ik erg mooi en indrukwekkend. Kan ik nog veel van leren. Dank je.Viva-forum of niet, zo veel oprechtheid raakt mij dan weer wel. Jij ook bedankt, kaboinkie!!

Even een (heel positieve!) update;



Zaterdag heb ik ex een brief gestuurd. Niet de brief die ik vorige week heb geschreven, die bol stond van mijn gevoelskwesties, maar een andere hele heldere bijna zakelijke. Niet hard, gewoon duidelijk.



Het effect mag er zijn. Ex is zojuist hier geweest en heeft excuses aangeboden voor zijn gedrag. Dat hij er persoonlijk voor langs kwam, daar heb ik dan wel weer respect voor. Ik zag maar al te goed aan hem hoe moeilijk hij het vond. Heel positief dus.



Hij gaat met een voorstel komen m.b.t. de aanschaf van nieuwe kleding. Volgens eigen zeggen omdat hij het leuk vindt kleding met de jongens te kopen. Ik weet wel beter, maar daar gaat het niet om. Met een voorstel komen is vele malen beter dan met dreigementen. Op een redelijke manier als deze sta ik overal open voor en kan er veel. Niet alles natuurlijk, dus ik ben benieuwd waar hij mee gaat komen.

Och ja.. ik probeer het van de positieve kant te bekijken. Op deze manier worden we er tenminste regelmatig aan herinnerd waarom we gescheiden zijn. Niet dat je na een paar jaar ineens heimwee gaat krijgen. As if...



Blijf wel echt benieuwd wat zijn voorstel gaat zijn. Hij had het over WE en C&A. Ik begrijp zijn punt echt niet. Maar goed, als hij blij gaat zijn met het kopen van een setje kleding per seizoen; mijn zegen heeft ie.