Geld & Recht
alle pijlers
kosten studerend kind?
woensdag 28 december 2011 om 14:18
Hoeveel heeft een student ongever nodig om te kunnen leven tegenwoordig? Wij zijn een beetje aan het kijken hoeveel we voor onze kinderen zouden moeten sparen voor als ze ooit gaan studeren. Ze zijn nu nog 4 en 6, dus we hebben nog wel een tijdje te gaan (aan de andere kant maakt dat het ook weer lastig om te zeggen hoeveel je tegen die tijd nodig zou hebben).
Ik bedoel dus kamerhuur, collegegeld, verzekering, eten, uitgaan, boekengeld etc. Ik denk dat we het totale bedrag nooooit gaan halen, maar dat hoeft ook niet, ze kunnen natuurlijk ook een baantje zoeken tegen die tijd. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat de studiefinanciering niet meer bestaat over 12 jaar(hooguit leningen).
Ik denk dat een student wel 1000 euro per maand nodig heeft, maar is dat een beetje realistisch?
Ik bedoel dus kamerhuur, collegegeld, verzekering, eten, uitgaan, boekengeld etc. Ik denk dat we het totale bedrag nooooit gaan halen, maar dat hoeft ook niet, ze kunnen natuurlijk ook een baantje zoeken tegen die tijd. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat de studiefinanciering niet meer bestaat over 12 jaar(hooguit leningen).
Ik denk dat een student wel 1000 euro per maand nodig heeft, maar is dat een beetje realistisch?
donderdag 5 januari 2012 om 21:15
En dat vind ik nu altijd zo'n dooddoener ( sorry hoor, zo bot bedoel ik het niet!). Ik heb kennissen die hetzelfde zeggen en die niet in de situatie zitten dat ouders bij kunnen dragen.
Waarom is het minder 'prettig' als je ouders je geld geven en je zelf niet aan alles hebt bijgedragen? Ze geven het liever nu aan ons dan wanneer ze in hun graf liggen. Ik werk gewoon, altijd gedaan. Ik heb geleerd te sparen, en daarnaast kreeg ik af en toe een leuk bedrag toegestopt. Ik kreeg een auto, heerlijk! Ik rij er niet minder prettig in dan in de auto die mijn vriend en ik samen zullen gaan kopen. Op de bank die ik van ze heb gekregen zit ik niet minder prettiger dan op de bank die ik zelf gekocht heb.
Ik ga het geld niet in de goot gooien, ik geef regelmatig wat aan goede doelen, maar daarnaast geniet ik er gewoon van dat mijn ouders het geld wat ze met hard werken hebben verdiend met ons delen. Ik kan mijn hele leven lang nog mezelf op m'n borst slaan dat ik alles zelf verdien, maar op dit moment ben ik blij met alles wat mijn ouders me toestoppen.
Waarom is het minder 'prettig' als je ouders je geld geven en je zelf niet aan alles hebt bijgedragen? Ze geven het liever nu aan ons dan wanneer ze in hun graf liggen. Ik werk gewoon, altijd gedaan. Ik heb geleerd te sparen, en daarnaast kreeg ik af en toe een leuk bedrag toegestopt. Ik kreeg een auto, heerlijk! Ik rij er niet minder prettig in dan in de auto die mijn vriend en ik samen zullen gaan kopen. Op de bank die ik van ze heb gekregen zit ik niet minder prettiger dan op de bank die ik zelf gekocht heb.
Ik ga het geld niet in de goot gooien, ik geef regelmatig wat aan goede doelen, maar daarnaast geniet ik er gewoon van dat mijn ouders het geld wat ze met hard werken hebben verdiend met ons delen. Ik kan mijn hele leven lang nog mezelf op m'n borst slaan dat ik alles zelf verdien, maar op dit moment ben ik blij met alles wat mijn ouders me toestoppen.
donderdag 5 januari 2012 om 21:22
donderdag 5 januari 2012 om 21:23
quote:marijevs92 schreef op 05 januari 2012 @ 21:22:
Ja, ik snap het heus wel hoor! Maar mijn ouders hebben al zoveel voor me betaald, en nu kan ik het gewoon zelf ook al is het een simpele bijbaan. Ik heb gewoon liever dat ze wat leuks voor zichzelf kopen ipv voor mij ze werken al zo hard...Oh dat heb ik ook or.. maar sinds mijn vader me inzicht heeft gegeven in de financien bij ons thuis ben ik minder terughoudend
Ja, ik snap het heus wel hoor! Maar mijn ouders hebben al zoveel voor me betaald, en nu kan ik het gewoon zelf ook al is het een simpele bijbaan. Ik heb gewoon liever dat ze wat leuks voor zichzelf kopen ipv voor mij ze werken al zo hard...Oh dat heb ik ook or.. maar sinds mijn vader me inzicht heeft gegeven in de financien bij ons thuis ben ik minder terughoudend
donderdag 5 januari 2012 om 21:46
quote:marijevs92 schreef op 05 januari 2012 @ 21:41:
Haha nouja mijn vader werkt meer dan 70u per week voor niet super veel geld, dus heb liever dat mn ouders er wat mee doen...
Dat is toch een mooie gedachte-:).
Mijn vader maakt ook weken van 70 uur, maar verdiend er dan ook naar.( Hoort waarschijnlijk ook bij zijn functie ) Dat is waarschijnlijk het grote verschil.
Haha nouja mijn vader werkt meer dan 70u per week voor niet super veel geld, dus heb liever dat mn ouders er wat mee doen...
Dat is toch een mooie gedachte-:).
Mijn vader maakt ook weken van 70 uur, maar verdiend er dan ook naar.( Hoort waarschijnlijk ook bij zijn functie ) Dat is waarschijnlijk het grote verschil.
donderdag 5 januari 2012 om 22:07
quote:momodoe schreef op 29 december 2011 @ 18:08:
Respect voor diegene die zijn studie zelf betaald of heeft betaald. Om naast je studie ook een baan te hebben bewijst van echt doorzettings vermogen. Vooral omdat de eisen toz van studeren in mijn tijd toch makkelijker was. Ik werkte bij maar mocht zolang over de studie doen als ik wilde. Dat is nu niet meer mogelijk.
Behalve als je ouders een hoog inkomen heeft en de kosten voor jou betalen. Dan is de druk minder hoog.
Ik ben dus zo iemand die alles zelf heeft moeten betalen.Ik heb me kapot gewerkt en gestudeerd. Ik kreeg helemaal niks van mijn ouders; geen cent. Waren trouwens ook gescheiden. Ze hadden dus een dusdanig hoog inkomen dat ik alleen maar de basisbeurs kreeg. Wat ik hier altijd heel erg oneerlijk aan heb gevonden is dat kinderen van ouders die het niet zo breed hadden wel de maximale beurs kregen en toch ook vaak nog heel veel van de ouders betaald kregen daarbij. In dat opzichte ben ik best wel benadeeld, omdat mijn ouders nooit één cent voor me hebben betaald (terwijl ze het wel konden, ik kreeg ten slotte niet voor niks alleen een basisbeurs) en dit ook niet verplicht waren.
Maar wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik er ergens ook wel blij om ben nu, achteraf. Ik kan heel goed op eigen benen staan, kan heel goed met geld omgaan, sta stevig in mijn schoenen wat betreft het van mezelf op aan kunnen. En ik weet dat je moet werken voor je geld en dat je niet zomaar alles in de schoot geworpen krijgt
Respect voor diegene die zijn studie zelf betaald of heeft betaald. Om naast je studie ook een baan te hebben bewijst van echt doorzettings vermogen. Vooral omdat de eisen toz van studeren in mijn tijd toch makkelijker was. Ik werkte bij maar mocht zolang over de studie doen als ik wilde. Dat is nu niet meer mogelijk.
Behalve als je ouders een hoog inkomen heeft en de kosten voor jou betalen. Dan is de druk minder hoog.
Ik ben dus zo iemand die alles zelf heeft moeten betalen.Ik heb me kapot gewerkt en gestudeerd. Ik kreeg helemaal niks van mijn ouders; geen cent. Waren trouwens ook gescheiden. Ze hadden dus een dusdanig hoog inkomen dat ik alleen maar de basisbeurs kreeg. Wat ik hier altijd heel erg oneerlijk aan heb gevonden is dat kinderen van ouders die het niet zo breed hadden wel de maximale beurs kregen en toch ook vaak nog heel veel van de ouders betaald kregen daarbij. In dat opzichte ben ik best wel benadeeld, omdat mijn ouders nooit één cent voor me hebben betaald (terwijl ze het wel konden, ik kreeg ten slotte niet voor niks alleen een basisbeurs) en dit ook niet verplicht waren.
Maar wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik er ergens ook wel blij om ben nu, achteraf. Ik kan heel goed op eigen benen staan, kan heel goed met geld omgaan, sta stevig in mijn schoenen wat betreft het van mezelf op aan kunnen. En ik weet dat je moet werken voor je geld en dat je niet zomaar alles in de schoot geworpen krijgt
donderdag 5 januari 2012 om 23:47
Ik heb nooit een dubbeltje gehad van mijn ouders om te studeren. Het was werken tijdens vakanties en nog een weekend baan en verder nog een lening. Dat hoort bij het leven, ik hoor dat van kennissen ook vaak dat ze 50 tot 70 duizend aan het sparen zijn voor de studie van hun kinderen. Ondertussen vieren de kinderen feest, hebben bijna geen baantjes, tijdens vakanties gaan ze overal op kosten van pa en ma heen.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
vrijdag 6 januari 2012 om 08:33
quote:johand schreef op 05 januari 2012 @ 23:47:
Ik heb nooit een dubbeltje gehad van mijn ouders om te studeren. Het was werken tijdens vakanties en nog een weekend baan en verder nog een lening. Dat hoort bij het leven, ik hoor dat van kennissen ook vaak dat ze 50 tot 70 duizend aan het sparen zijn voor de studie van hun kinderen. Ondertussen vieren de kinderen feest, hebben bijna geen baantjes, tijdens vakanties gaan ze overal op kosten van pa en ma heen.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
Volgens wie hoort dat dan bij het leven? Volgens de studenten die inderdaad alles zelf betalen. Voor mij en velen met mij hoort het niet bij het leven. ( Overigens heb ik zelf altijd gewerkt, fulltime in vakanties en ieder weekend in een verpleegtehuis). Ik ben op dit moment blij dat ik geen lening af heb hoeven sluiten. Ik heb er bewust voor gekozen niet op kamers te gaan, maar thuis te blijven. Lui? Misschien wel. Financieel toen verstandig? Ja, dat was het wel. Voor mij zaten er op dat moment geen voordelen aan om 10 km te gaan verhuizen voor een studie.
Het is zo makkelijk oordelen, handje ophouden etc. Ik zou goed gek zijn geweest als ik alles van mijn ouders had geweigerd. Het heeft mijn leven een stuk makkelijker gemaakt en ja daar ben ik tot nog toe erg blij mee. En had ik het geld toen niet aangenomen ( waar geen sprake van was, mijn ouders maakten direct het collegegeld over, boeken kocht ik aan het begin van het jaar met mijn eigen betaalpas, daarna kreeg ik het geld teruggestort) dan nog was het op een spaarrekening terecht gekomen en had ik er op een ander moment gebruik van kunnen maken. Mij leek het logisch om in de wat minder rijke jaren de steun van mijn ouders te gebruiken. Nu werk ik zelf, verdien ik voldoende om goed van te kunnen sparen en om mijn ouders af en toe een bedankje te doen.
Thuis hebben we gewoon geleerd te sparen voor vakanties, spullen etc. Waarde van het geld kennen we zeker. Alsof studenten die alles zelf betalen financieel alles veel beter kunnen handelen. Ik zie in mijn omgeving ook wel eens het tegenovergestelde, net zoals je studenten hebt die veel gekregen hebben zichzelf goed kunnen bedruipen. Gelukkig is iedereen nog steeds een individu, met eigen karaktereigenschappen, normen en waarden.
Ik heb nooit een dubbeltje gehad van mijn ouders om te studeren. Het was werken tijdens vakanties en nog een weekend baan en verder nog een lening. Dat hoort bij het leven, ik hoor dat van kennissen ook vaak dat ze 50 tot 70 duizend aan het sparen zijn voor de studie van hun kinderen. Ondertussen vieren de kinderen feest, hebben bijna geen baantjes, tijdens vakanties gaan ze overal op kosten van pa en ma heen.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
Volgens wie hoort dat dan bij het leven? Volgens de studenten die inderdaad alles zelf betalen. Voor mij en velen met mij hoort het niet bij het leven. ( Overigens heb ik zelf altijd gewerkt, fulltime in vakanties en ieder weekend in een verpleegtehuis). Ik ben op dit moment blij dat ik geen lening af heb hoeven sluiten. Ik heb er bewust voor gekozen niet op kamers te gaan, maar thuis te blijven. Lui? Misschien wel. Financieel toen verstandig? Ja, dat was het wel. Voor mij zaten er op dat moment geen voordelen aan om 10 km te gaan verhuizen voor een studie.
Het is zo makkelijk oordelen, handje ophouden etc. Ik zou goed gek zijn geweest als ik alles van mijn ouders had geweigerd. Het heeft mijn leven een stuk makkelijker gemaakt en ja daar ben ik tot nog toe erg blij mee. En had ik het geld toen niet aangenomen ( waar geen sprake van was, mijn ouders maakten direct het collegegeld over, boeken kocht ik aan het begin van het jaar met mijn eigen betaalpas, daarna kreeg ik het geld teruggestort) dan nog was het op een spaarrekening terecht gekomen en had ik er op een ander moment gebruik van kunnen maken. Mij leek het logisch om in de wat minder rijke jaren de steun van mijn ouders te gebruiken. Nu werk ik zelf, verdien ik voldoende om goed van te kunnen sparen en om mijn ouders af en toe een bedankje te doen.
Thuis hebben we gewoon geleerd te sparen voor vakanties, spullen etc. Waarde van het geld kennen we zeker. Alsof studenten die alles zelf betalen financieel alles veel beter kunnen handelen. Ik zie in mijn omgeving ook wel eens het tegenovergestelde, net zoals je studenten hebt die veel gekregen hebben zichzelf goed kunnen bedruipen. Gelukkig is iedereen nog steeds een individu, met eigen karaktereigenschappen, normen en waarden.
vrijdag 6 januari 2012 om 11:11
Kinderen die alles krijgen hoeven geen vervelende mensen te worden.
Wel of niet iets krijgen van je ouders zegt niets over je gedrag in de toekomst.
Je zou net zo goed kunnen stellen dat kinderen die niets krijgen juist vervelend worden, want ze zijn niets gewend dus zullen zich wel raar gaan gedragen als er wel geld is. Dat is natuurlijk ook niet waar.
Als je je studie zelf betaalt ben je niet beter dan een persoon die dat niet doet. Hard werken is perfect, genieten van het leven en wat meer luxe ook.
Wel of niet iets krijgen van je ouders zegt niets over je gedrag in de toekomst.
Je zou net zo goed kunnen stellen dat kinderen die niets krijgen juist vervelend worden, want ze zijn niets gewend dus zullen zich wel raar gaan gedragen als er wel geld is. Dat is natuurlijk ook niet waar.
Als je je studie zelf betaalt ben je niet beter dan een persoon die dat niet doet. Hard werken is perfect, genieten van het leven en wat meer luxe ook.
vrijdag 6 januari 2012 om 11:14
quote:hipslala schreef op 06 januari 2012 @ 11:11:
Kinderen die alles krijgen hoeven geen vervelende mensen te worden.
Wel of niet iets krijgen van je ouders zegt niets over je gedrag in de toekomst.
Je zou net zo goed kunnen stellen dat kinderen die niets krijgen juist vervelend worden, want ze zijn niets gewend dus zullen zich wel raar gaan gedragen als er wel geld is. Dat is natuurlijk ook niet waar.
Als je je studie zelf betaalt ben je niet beter dan een persoon die dat niet doet. Hard werken is perfect, genieten van het leven en wat meer luxe ook.Dat was ook de strekking van mijn lap tekst.. Alleen wat makkelijker verwoord Helemaal mee eens dus!
Kinderen die alles krijgen hoeven geen vervelende mensen te worden.
Wel of niet iets krijgen van je ouders zegt niets over je gedrag in de toekomst.
Je zou net zo goed kunnen stellen dat kinderen die niets krijgen juist vervelend worden, want ze zijn niets gewend dus zullen zich wel raar gaan gedragen als er wel geld is. Dat is natuurlijk ook niet waar.
Als je je studie zelf betaalt ben je niet beter dan een persoon die dat niet doet. Hard werken is perfect, genieten van het leven en wat meer luxe ook.Dat was ook de strekking van mijn lap tekst.. Alleen wat makkelijker verwoord Helemaal mee eens dus!
vrijdag 6 januari 2012 om 11:34
quote:lichtpuntjes schreef op 05 januari 2012 @ 22:07:
[...]
Ik ben dus zo iemand die alles zelf heeft moeten betalen.Ik heb me kapot gewerkt en gestudeerd. Ik kreeg helemaal niks van mijn ouders; geen cent. Waren trouwens ook gescheiden. Ze hadden dus een dusdanig hoog inkomen dat ik alleen maar de basisbeurs kreeg. Wat ik hier altijd heel erg oneerlijk aan heb gevonden is dat kinderen van ouders die het niet zo breed hadden wel de maximale beurs kregen en toch ook vaak nog heel veel van de ouders betaald kregen daarbij. In dat opzichte ben ik best wel benadeeld, omdat mijn ouders nooit één cent voor me hebben betaald (terwijl ze het wel konden, ik kreeg ten slotte niet voor niks alleen een basisbeurs) en dit ook niet verplicht waren.
Maar wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik er ergens ook wel blij om ben nu, achteraf. Ik kan heel goed op eigen benen staan, kan heel goed met geld omgaan, sta stevig in mijn schoenen wat betreft het van mezelf op aan kunnen. En ik weet dat je moet werken voor je geld en dat je niet zomaar alles in de schoot geworpen krijgt
Art. 1:395a lid 1 BW : De ouders zijn verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van 21 jaren niet hebben bereikt.
Je ouders waren wel verplicht je financieel te ondersteunen tot 21 jarige leeftijd, naar draagkracht. Vandaar dat het inkomen van ouders wordt getoetst voordat iemand studiefinanciering ontvangt.
[...]
Ik ben dus zo iemand die alles zelf heeft moeten betalen.Ik heb me kapot gewerkt en gestudeerd. Ik kreeg helemaal niks van mijn ouders; geen cent. Waren trouwens ook gescheiden. Ze hadden dus een dusdanig hoog inkomen dat ik alleen maar de basisbeurs kreeg. Wat ik hier altijd heel erg oneerlijk aan heb gevonden is dat kinderen van ouders die het niet zo breed hadden wel de maximale beurs kregen en toch ook vaak nog heel veel van de ouders betaald kregen daarbij. In dat opzichte ben ik best wel benadeeld, omdat mijn ouders nooit één cent voor me hebben betaald (terwijl ze het wel konden, ik kreeg ten slotte niet voor niks alleen een basisbeurs) en dit ook niet verplicht waren.
Maar wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik er ergens ook wel blij om ben nu, achteraf. Ik kan heel goed op eigen benen staan, kan heel goed met geld omgaan, sta stevig in mijn schoenen wat betreft het van mezelf op aan kunnen. En ik weet dat je moet werken voor je geld en dat je niet zomaar alles in de schoot geworpen krijgt
Art. 1:395a lid 1 BW : De ouders zijn verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van 21 jaren niet hebben bereikt.
Je ouders waren wel verplicht je financieel te ondersteunen tot 21 jarige leeftijd, naar draagkracht. Vandaar dat het inkomen van ouders wordt getoetst voordat iemand studiefinanciering ontvangt.
We live in a free world
zondag 8 januari 2012 om 22:08
quote:mariap schreef op 28 december 2011 @ 14:18:
Ik denk dat een student wel 1000 euro per maand nodig heeft, maar is dat een beetje realistisch?
Mijn zusje is pas klaar met haar studie geneeskunde,ze woonde op kamers in Utrecht.
De totale studie(incl kamer/eten/zakgeld) heeft mijn ouders 10.000 euro per jaar gekost,=833 per maand kleine 1000 euro dus.
Mijn ouders zeggen ook altijd blij te zijn dat mijn broer&ik na mbo&hbo zijn gaan werken(grapje natuurlijk).
Ik denk dat een student wel 1000 euro per maand nodig heeft, maar is dat een beetje realistisch?
Mijn zusje is pas klaar met haar studie geneeskunde,ze woonde op kamers in Utrecht.
De totale studie(incl kamer/eten/zakgeld) heeft mijn ouders 10.000 euro per jaar gekost,=833 per maand kleine 1000 euro dus.
Mijn ouders zeggen ook altijd blij te zijn dat mijn broer&ik na mbo&hbo zijn gaan werken(grapje natuurlijk).
maandag 9 januari 2012 om 18:48
quote:johand schreef op 05 januari 2012 @ 23:47:
Ik heb nooit een dubbeltje gehad van mijn ouders om te studeren. Het was werken tijdens vakanties en nog een weekend baan en verder nog een lening. Dat hoort bij het leven, ik hoor dat van kennissen ook vaak dat ze 50 tot 70 duizend aan het sparen zijn voor de studie van hun kinderen. Ondertussen vieren de kinderen feest, hebben bijna geen baantjes, tijdens vakanties gaan ze overal op kosten van pa en ma heen.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
Het is een verschil van opvatting in hoe je je kinderen wilt opvoeden. Mijn ouders zijn gescheiden, ik woonde bij mijn moeder op fietsafstand van de universiteit. Voor mijn vader, die altijd heeft bijgedragen en bijdraagt aan mijn studie was er geen optie: ik moest op kamers en moest bij een studentenvereniging. (jaja, het omgekeerde!) Toentertijd nog ruzie over gehad, omdat ik eerst een jaar alleen wilde studeren alvorens te kijken of ik bijvoorbeeld bij een studentenvereniging wilde gaan. Ik wilde zelf wel graag op kamers, in mijn ogen was dat ook een voordeel in je ontwikkeling.
Nu, 6,5 jaar later en bijna afgestudeerd, ben ik blij dat ik toen op kamers ben gegaan en bij een studentenvereniging. (toegegeven: de studentenvereniging incl. vakanties ed heeft me zeker 15k gekost de afgelopen jaren (alles bij elkaar) ) Ik heb er zelf niet heel veel naast gewerkt, omdat ik merkte dat dat ten koste van de studie ging: ik doe een studie waarbij het simpelweg niet mogelijk is om er significant naast te werken zonder dat te merken aan je resultaten.
De ondersteuning vanuit mijn pa is altijd 400 euro per maand geweest, terwijl ik 700 euro aan vaste lasten heb. Dat is dus exclusief eten/drinken/boeken/reizen etc (mijn studie bijv. gemiddeld 75 euro per maand aan boeken). Het minimum vind ik daarom 1000 euro. Ik leen nu zelf meer bij (nu 1200 per maand totaal inkomsten) zodat ik ook nog eens een cadeautje voor iemand kan kopen als die jarig is of lekker kan koken met mijn vriendin. Mijn studieschuld is straks rond de 50.000 euro, waarvan ik ruiterlijk toegeef dat dat minder had kunnen zijn. Met bijbaan had ik er nu arbeidsmarkttechnisch slechter voorgestaan: het interesseert de topwerkgevers minder wat je bijbaantje was dan je studieresultaten!
Mochten mijn kinderen later kunnen studeren dan gaan ze ook op kamers, en betaal ik ze een vast bedrag dat ze normaal kunnen rondkomen. Wat ze van dat bedrag doen, mogen ze helemaal zelf weten. Als ze zo dom zijn om het op te zuipen zodat ze de huur niet kunnen betalen en 3 weken crackers moeten eten, leren ze daar in mijn ogen heel veel van
Moraal van het verhaal: hoe wil je je kinderen opvoeden? Laat daar je keus vanaf hangen hoeveel je wilt sparen. Ik zou zeggen: als je het geld hebt: ondersteun ze zodat ze fatsoenlijk kunnen leven en spaar naar rato daarvan.
Ik snap de principiële standpunten van ouders die niet willen bijdragen aan een studie van hun kind terwijl ze het wél kunnen betalen niet. Je maakt het leven voor je kind een stuk leuker zonder dat daar een 'verminderde leercurve tov geldbeheer' tegenover hoeft te staan. Niet betalen 'omdat je het vroeger ook niet had' vind ik eerlijk gezegd een actie uit frustratie. Het is toch juist mooi dat jij het zo goed hebt gedaan dat je voor je kinderen betere omstandigheden kunt creëren?
Ik heb nooit een dubbeltje gehad van mijn ouders om te studeren. Het was werken tijdens vakanties en nog een weekend baan en verder nog een lening. Dat hoort bij het leven, ik hoor dat van kennissen ook vaak dat ze 50 tot 70 duizend aan het sparen zijn voor de studie van hun kinderen. Ondertussen vieren de kinderen feest, hebben bijna geen baantjes, tijdens vakanties gaan ze overal op kosten van pa en ma heen.
Dat worden denk ik heel vervelende mensen in de toekomst. Ik weet dat tijden zijn verandert, maar in mijn beleving worden heel veel kids toch enorm verwend.
Mijn opa wilde ooit een flink bedrag aan mij geven tijdens mijn studieperiode, dat heb ik geweigerd omdat ik toen al het idee had dat ik gewoon zelf alles wilde betalen. Niet afhankelijk zijn van anderen. Tegenwoordig houden ze de handjes heel snel op. Het zijn een soort Sinterklaas kids geworden.
Het is een verschil van opvatting in hoe je je kinderen wilt opvoeden. Mijn ouders zijn gescheiden, ik woonde bij mijn moeder op fietsafstand van de universiteit. Voor mijn vader, die altijd heeft bijgedragen en bijdraagt aan mijn studie was er geen optie: ik moest op kamers en moest bij een studentenvereniging. (jaja, het omgekeerde!) Toentertijd nog ruzie over gehad, omdat ik eerst een jaar alleen wilde studeren alvorens te kijken of ik bijvoorbeeld bij een studentenvereniging wilde gaan. Ik wilde zelf wel graag op kamers, in mijn ogen was dat ook een voordeel in je ontwikkeling.
Nu, 6,5 jaar later en bijna afgestudeerd, ben ik blij dat ik toen op kamers ben gegaan en bij een studentenvereniging. (toegegeven: de studentenvereniging incl. vakanties ed heeft me zeker 15k gekost de afgelopen jaren (alles bij elkaar) ) Ik heb er zelf niet heel veel naast gewerkt, omdat ik merkte dat dat ten koste van de studie ging: ik doe een studie waarbij het simpelweg niet mogelijk is om er significant naast te werken zonder dat te merken aan je resultaten.
De ondersteuning vanuit mijn pa is altijd 400 euro per maand geweest, terwijl ik 700 euro aan vaste lasten heb. Dat is dus exclusief eten/drinken/boeken/reizen etc (mijn studie bijv. gemiddeld 75 euro per maand aan boeken). Het minimum vind ik daarom 1000 euro. Ik leen nu zelf meer bij (nu 1200 per maand totaal inkomsten) zodat ik ook nog eens een cadeautje voor iemand kan kopen als die jarig is of lekker kan koken met mijn vriendin. Mijn studieschuld is straks rond de 50.000 euro, waarvan ik ruiterlijk toegeef dat dat minder had kunnen zijn. Met bijbaan had ik er nu arbeidsmarkttechnisch slechter voorgestaan: het interesseert de topwerkgevers minder wat je bijbaantje was dan je studieresultaten!
Mochten mijn kinderen later kunnen studeren dan gaan ze ook op kamers, en betaal ik ze een vast bedrag dat ze normaal kunnen rondkomen. Wat ze van dat bedrag doen, mogen ze helemaal zelf weten. Als ze zo dom zijn om het op te zuipen zodat ze de huur niet kunnen betalen en 3 weken crackers moeten eten, leren ze daar in mijn ogen heel veel van
Moraal van het verhaal: hoe wil je je kinderen opvoeden? Laat daar je keus vanaf hangen hoeveel je wilt sparen. Ik zou zeggen: als je het geld hebt: ondersteun ze zodat ze fatsoenlijk kunnen leven en spaar naar rato daarvan.
Ik snap de principiële standpunten van ouders die niet willen bijdragen aan een studie van hun kind terwijl ze het wél kunnen betalen niet. Je maakt het leven voor je kind een stuk leuker zonder dat daar een 'verminderde leercurve tov geldbeheer' tegenover hoeft te staan. Niet betalen 'omdat je het vroeger ook niet had' vind ik eerlijk gezegd een actie uit frustratie. Het is toch juist mooi dat jij het zo goed hebt gedaan dat je voor je kinderen betere omstandigheden kunt creëren?
woensdag 11 januari 2012 om 09:53
quote:oli4100 schreef op 09 januari 2012 @ 18:48:
Ik snap de principiële standpunten van ouders die niet willen bijdragen aan een studie van hun kind terwijl ze het wél kunnen betalen niet. Je maakt het leven voor je kind een stuk leuker zonder dat daar een 'verminderde leercurve tov geldbeheer' tegenover hoeft te staan. Niet betalen 'omdat je het vroeger ook niet had' vind ik eerlijk gezegd een actie uit frustratie. Het is toch juist mooi dat jij het zo goed hebt gedaan dat je voor je kinderen betere omstandigheden kunt creëren?
Toen mijn kinderen studeerden hadden mijn man en ik altijd het standpunt: als we het kunnen betalen, doen we dat. We willen er alles aan doen onze kinderen 'af te leveren' zonder studieschuld. Ik ben zelf veel meer uren gaan werken, daardoor was het zonder probleem te betalen. En als we er in die tijd iets voor hadden moeten laten (een keer minder met vakantie) hadden we die keuze ook gemaakt. Het is voor ouders maar een paar jaar die echt duur zijn, maar voor studerende kinderen een financiele molensteen die jarenlang om je nek hangt als je nog moet beginnen met carrière maken, samenwonen, gezin opbouwen.
Ik snap de principiële standpunten van ouders die niet willen bijdragen aan een studie van hun kind terwijl ze het wél kunnen betalen niet. Je maakt het leven voor je kind een stuk leuker zonder dat daar een 'verminderde leercurve tov geldbeheer' tegenover hoeft te staan. Niet betalen 'omdat je het vroeger ook niet had' vind ik eerlijk gezegd een actie uit frustratie. Het is toch juist mooi dat jij het zo goed hebt gedaan dat je voor je kinderen betere omstandigheden kunt creëren?
Toen mijn kinderen studeerden hadden mijn man en ik altijd het standpunt: als we het kunnen betalen, doen we dat. We willen er alles aan doen onze kinderen 'af te leveren' zonder studieschuld. Ik ben zelf veel meer uren gaan werken, daardoor was het zonder probleem te betalen. En als we er in die tijd iets voor hadden moeten laten (een keer minder met vakantie) hadden we die keuze ook gemaakt. Het is voor ouders maar een paar jaar die echt duur zijn, maar voor studerende kinderen een financiele molensteen die jarenlang om je nek hangt als je nog moet beginnen met carrière maken, samenwonen, gezin opbouwen.
woensdag 11 januari 2012 om 10:08
quote:Joyce48 schreef op 11 januari 2012 @ 09:53:
[...]
Toen mijn kinderen studeerden hadden mijn man en ik altijd het standpunt: als we het kunnen betalen, doen we dat. We willen er alles aan doen onze kinderen 'af te leveren' zonder studieschuld. Ik ben zelf veel meer uren gaan werken, daardoor was het zonder probleem te betalen. En als we er in die tijd iets voor hadden moeten laten (een keer minder met vakantie) hadden we die keuze ook gemaakt. Het is voor ouders maar een paar jaar die echt duur zijn, maar voor studerende kinderen een financiele molensteen die jarenlang om je nek hangt als je nog moet beginnen met carrière maken, samenwonen, gezin opbouwen.Dit gaat mij dus te ver (maar je mag het over 18 jaar nog eens vragen ). Ik bedoel, tegen de tijd dat je kinderen gaan studeren ben je zelf ook 50 of ouder, heb je een leven van hard werken achter je, volgens mij is het dan ook wel eens tijd om zelf te gaan genieten. Wat je kunt missen voor je kinderen is dus prima, maar als ik tegen die tijd al mijn hele leven 32 uur werk, ga ik echt niet ineens 40 uur werken opdat mijn kind het maar zo makkelijk mogelijk heeft, dat vind ik overdreven.
[...]
Toen mijn kinderen studeerden hadden mijn man en ik altijd het standpunt: als we het kunnen betalen, doen we dat. We willen er alles aan doen onze kinderen 'af te leveren' zonder studieschuld. Ik ben zelf veel meer uren gaan werken, daardoor was het zonder probleem te betalen. En als we er in die tijd iets voor hadden moeten laten (een keer minder met vakantie) hadden we die keuze ook gemaakt. Het is voor ouders maar een paar jaar die echt duur zijn, maar voor studerende kinderen een financiele molensteen die jarenlang om je nek hangt als je nog moet beginnen met carrière maken, samenwonen, gezin opbouwen.Dit gaat mij dus te ver (maar je mag het over 18 jaar nog eens vragen ). Ik bedoel, tegen de tijd dat je kinderen gaan studeren ben je zelf ook 50 of ouder, heb je een leven van hard werken achter je, volgens mij is het dan ook wel eens tijd om zelf te gaan genieten. Wat je kunt missen voor je kinderen is dus prima, maar als ik tegen die tijd al mijn hele leven 32 uur werk, ga ik echt niet ineens 40 uur werken opdat mijn kind het maar zo makkelijk mogelijk heeft, dat vind ik overdreven.
woensdag 11 januari 2012 om 10:56
@Kastanjez: dat was gewoon onze keuze. Mijn standpunt was en is: ik heb zelf die kinderen gewild, ik wil ze zo 'compleet mogelijk afleveren' en trek dan ook zelf de consequenties daarvan.
Mijn financiele ondersteuning tijdens de studie hoort in mijn optiek in hetzelfde rijtje thuis als een veilig (dus duur) kinderzitje in de auto, goede (dus dure) schoenen, een beugel, dure muzieklessen, jarenlang als taxichauffeur rondrijden naar sportwedstrijden, dat soort dingen.
Dat neemt overigens niet weg dat mijn kinderen wél altijd een bijbaan hadden, want uitgaan, drinken en 1.000 shirtjes/rokjes/schoenen betaalde ik natuurlijk niet
Mijn keuze is waarschijnlijk wel bepaald door mijn eigen ervaringen indertijd .... Ik wilde dolgraag studeren maar dat was niet mogelijk omdat ik daarin totaal niet werd ondersteund, ofschoon mijn ouders het wel konden betalen.
Mijn financiele ondersteuning tijdens de studie hoort in mijn optiek in hetzelfde rijtje thuis als een veilig (dus duur) kinderzitje in de auto, goede (dus dure) schoenen, een beugel, dure muzieklessen, jarenlang als taxichauffeur rondrijden naar sportwedstrijden, dat soort dingen.
Dat neemt overigens niet weg dat mijn kinderen wél altijd een bijbaan hadden, want uitgaan, drinken en 1.000 shirtjes/rokjes/schoenen betaalde ik natuurlijk niet
Mijn keuze is waarschijnlijk wel bepaald door mijn eigen ervaringen indertijd .... Ik wilde dolgraag studeren maar dat was niet mogelijk omdat ik daarin totaal niet werd ondersteund, ofschoon mijn ouders het wel konden betalen.
woensdag 11 januari 2012 om 11:51
Gelukkig was het je eigen keuze, zou jammer zijn als je door dwangarbeid de studie van je kinderen moet bekostigen!
Maar zonder gekheid, ik snap dat jij heel graag voor jouw kinderen iets wou wat je zelf gemist hebt. Net zoals ik voor mijn kinderen denk ik graag wil wat ik zelf had; Ouders die met liefde onze studiekosten betaalden (we kregen geen 'cash' geld maar collegegeld werd afgerekend en boeken ed terugbetaald als we bonnen konden laten zien) maar ondertussen zelf ook echt nog van het leven konden genieten. En af en toe nog geld hadden voor een extraatje, een weekendje weg, uit eten, een nieuwe broek, waar je als student niet zo snel geld voor hebt. Doordat ze niet tot hun uiterste grens gingen in wat ze aan ons betaalden kon dat allebei.
Maar zonder gekheid, ik snap dat jij heel graag voor jouw kinderen iets wou wat je zelf gemist hebt. Net zoals ik voor mijn kinderen denk ik graag wil wat ik zelf had; Ouders die met liefde onze studiekosten betaalden (we kregen geen 'cash' geld maar collegegeld werd afgerekend en boeken ed terugbetaald als we bonnen konden laten zien) maar ondertussen zelf ook echt nog van het leven konden genieten. En af en toe nog geld hadden voor een extraatje, een weekendje weg, uit eten, een nieuwe broek, waar je als student niet zo snel geld voor hebt. Doordat ze niet tot hun uiterste grens gingen in wat ze aan ons betaalden kon dat allebei.
