hoeveel controle over relaties?

Ik geloof dat je in een relatie een balans moet hebben tussen geven en nemen. Dat er vertrouwen is dat er liefde moet zijn voor elkaar. Daar kan je zelf aan werken, je kan investeren in je relatie. Veel met elkaar praten en de tijd voor elkaar nemen bijvoorbeeld. Wat mij betreft heb je je relatie voor het grootste deel zelf in de hand.

Geen lot. Maar verder is beide waar - lijkt me logisch.

Als je zelf niets investeert dan beinvloedt dat de relatie negatief, investeer je wel: positief. Maar uiteindelijk heb je geen zeggenschap over iemand anders en heb je maar beperkte invloed op hoe iemand zich ontwikkelt (wat weer bepalend kan zijn voor keuzes in het leven). Dus beide.

Maar als je handelt uit angst om de ander te verliezen, een angst die feverine aanhaalt, raak je de ander juist kwijt. In dat opzicht begrijp ik de adviezen over loslaten. Wordt er dan niet gedoelt op het losgelaten van de angst, en loslaten van het gevoel de controle te willen hebben?

Voor de rest heb je wel degelijk zelf invloed op hoe een relatie verloopt. Het is een wisselwerking.

Ook wat mij betreft heb je het grootste deel zelf in de hand. Het belangrijkste deel daarvan begint al voor de start van een eventuele relatie. Het is bepaald onverstandig om je in de liefde alléén door emoties te laten leiden. Je hebt je verstand niet voor niets. En als het gebruiken van je verstand rode lichten opwerpt, dan is de persoon in kwestie geen relatiemateriaal. Realiseer je dat hij dat ook niet zal worden. Dit dus in tegenstelling tot het wijdverbreide misverstand dat zo'n man wel zal veranderen als je eenmaal een relatie met hem hebt. Volwassen mannen (en vrouwen) veranderen niet meer zo snel. De tijd en energie die je bespaart door weg te blijven bij kerels die geen relatiemateriaal zijn kun je steken in iemand die wel de moeite waard is.



Dus in antwoord op je vraag: strenge selectie aan de poort en daarna samen je best doen en vooral veel plezier hebben.

Angst verlamd, zoals Pink al aangeeft. Aan angst heb je niks. Feitelijk heb je alleen jezelf in de hand en controle over jezelf en niet over je partner.



Je eigen controle over je relatie houdt denk ik vooral in dat je niet probeert de situatie naar je hand te zetten maar de dingen die je als stel overkomen en eigenschappen van je partner, te nemen zoals ze komen en pas dan te handelen naar eigen eer en geweten in overleg met de persoon waar je van houdt. In je eentje proberen de boel onder controle te houden wordt uiteindelijk doodvermoeiend, het gaat je niet lukken ook, want je partner heeft een eigen vrije wil en je wordt er geen leuker persoon van om mee samen te leven.



Ik moet er tenminste niet aan denken om met iemand samen te leven die steeds probeert mij en onze situatie een stap voor te zijn.

Belangrijkste is wel dat je jezelf in de hand hebt.

En dat water bij de wijn doen van beide kanten al heel wat oplost.Geven en nemen.

En verder is angst een slechte raadgever wat killing is voor een relatie ook.

Uiteindelijk heb je maar 50% zelf in de hand natuurlijk. Als een ander niet verder wil dan wil hij niet. Dat is het enge, maar ook het mooie, dat het uiteindelijk een vrijwillige keus is (als het goed is) van twee mensen om bij elkaar te willen zijn.

Binnen de relatie heb je alleen jouw aandeel in de hand.

Wat je partner doet heb je niet in de hand.

Wil niet zeggen dat je er geen invloed op hebt, een relatie blijft een wisselwerking tussen 2 mensen.



Waneer ik mn vriend zou belagen met negatief gedrag weet ik dat ik dat ook terug kan verwachten en dat het er niet gezelliger op word. Daarom zeur ik niet, heeft geen zin om wanneer ik iets 1x zeg en het komt niet aan om het dan 100x te zeggen. Zal je toch van tactiek moeten veranderen. Het helpt wel als ik positief ben. Wanneer ik zeg dat ik het waardeer en prettig vind dat hij de afwas gedaan heeft wanneer ik uit mn werk kom, is hij geneigd om veel meer klusjes te doen omdat hij de waardering en lof krijgt. Ik probeer om heel bewust met mijn vriend om te gaan, elke dag, ik probeer te kijken naar wat ik leuk vind aan hem en hoe klein ook wat voor prettige dingen hij doet en dat ook uit te spreken. Kopje thee zetten, leuke film voor mij uitzoeken, klusjes doen, de kus op mijn hoofd etc. Ik probeer positief te investeren, en ik merk dat ik dat ook terug krijg.



Wil niet zeggen dat ik niet ook eens een rotdag heb, maar dan merk ik dat ik gelijk een negatieve reactie terugkrijg en we dan ook samen mokkend op de bank zitten. Gelukkig is dat altijd maar kort. Dit werkt voor mij, heeft wel 8 jaar geduurd voordat we zover waren met alle strubbelingen (zijn nu 10 jaar bij elkaar). Met veel ups en downs zijn we gegroeid, en geleerd om te proberen zo open mogelijk te zijn, niet gaan mokken met verborgen agenda's, directer zijn in wat je wil en wat je dwars zit. Niet te lang oppotten en erom heen draaien.



Soms schrijf ik het nog maar eens op, voormezelf, wat wil ik, wat doe ik, wat moet anders en hoe. Het helpt mij om duidelijkheid te scheppen, wanneer het voor mijzelf niet duidelijk is kan ik het mn partner ook niet uitleggen.

Ik probeer om positief te communiceren, niet met wijzende vinger, jij dit, jij dat, maar alleen uitdrukking te geven aan wat ik voel en met de vraag hoe zullen we dat aanpakken (mannen houden van problemen oplossen dus...).



Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je trouw blijft aan jezelf.

Zoals de lóreal reclame, omdat je het waard bent.

Alleen jij bepaalt voor jezelf wat je investeert, maar wees bewust van wat en hoeveel je investeert.

Een goede vraag, die het waard is om bij stil te staan en even over na te denken. Dat is mijn mening.



Hoeveel controle heb je over een relatie? Ik denk dat je over een relatie geen controle hebt. Want een relatie bestaat uit twee personen. Karakters, eigenschappen, temperament, gevoelens zijn allemaal factoren die daarbij komen kijken.

En ook deze factoren heb je vaak niet helemaal onder controle, mensen zijn immers geen robots. Wat je wél onder controle hebt is hoe je hiermee omgaat, hoe je je gevoelens uit, vertelt, omzet naar positieve imput als dat nodig is. Wat een ander voelt en hoe die daar mee omgaat is aan die ander. Daar valt de controle geheel weg.



Je kunt bijvoorbeeld een driftkop zijn, of een meeloper en een relatie met iemand hebben die daar dus helemaal niet tegen kan. Heb jij die emoties en gewoonten onder controle en ga je daar als een volwassenen mee om, kan het zijn dat die ander daar helemaal geen problemen mee heeft.



En dan wordt er vaak vergeten dat mensen geen stilstaande wezens zijn. Als het goed is, blijft een mens zich continu ontwikkelen. Dat kan heel goed binnen een relatie, maar dat kan ook de twee lovebirds uit elkaar drijven. Het is maar net welke karakters er meespelen en hoe de dingen lopen. Ik kan het dus wel eens zijn met de strenge selectie bij de poort en het veel plezier hebben daarna. Weten of het eeuwigdurend is weet je nooit, maar het kan een hele mooie tijd zijn die misschien stopt, maar waar je wel weer kennis en ervaring (over jezelf)opdoet die je op een positieve manier weer kan helpen in een volgende relatie.



Er zijn relaties waarbij je van te voren weet dat het niet gaat werken, puur omdat het gewoon echt niet past. En er geen aanpassingen mogelijk zijn die kunnen blijven duren, of geen inzet getoont wil worden. Een goede relatie bestaat uit twee mensen, die bij elkaar passen, elkaar aanvullen en het fijn vinden met elkaar en die daaraan willen werken. Elkaar beloven dat je altijd bij elkaar blijft, maar vervolgens je eigen plan trekken werkt natuurlijk niet

Ik denk absoluut niet dat het niets uitmaakt of je nou je best doet of niet. Het enige waar dat verschil in maakt is de sneltreinvaart waar mee het over is.

In een relatie is het geven en nemen, je kunt niet alleen je eigen behoeftes vervullen, je moet ook rekening houden met de behoeften van de ander. En wanneer je geen moeite doet, ben je enkel met je eigen behoeften bezig, en dat ook nog eens maar half.

quote:feverine schreef op 19 april 2008 @ 15:31:



Alleen: soms vraag ik me af: zou al vast kunnen staan (in de sterren) dat een relatie niet of juist wel voor eeuwig is? Zouden dingen al vast staan zonder dat we dat weten en dat het dan niet eens uitmaakt hoeveel moeite we wel of niet doen? Hoe denken jullie daarover (sommigen hebben al aangegeven niet in het lot te geloven, maar ik ben benieuwd naar meer meningen/gedachten hierover)?



Nee, ik denk niet dat dat van te voren vaststaat. Het is immers ook zo dat je zelf moet investeren in een relatie (net zoals je partner uiteraard). Wanneer je dat niet doet, dan kan je relatie eindigen, terwijl het misschien niet was gestopt als je die investering wel had gedaan.



Ik denk dus dat je in zoverre controle over je relatie hebt, doordat je geeft en neemt (zoals al eerder gezegd), maar je hebt niet alles in de hand. Er is namelijk een tweede persoon betrokken en daar heb je toch geen controle over. Je kunt je relatie alleen maar positief of negatief beinvloeden.