Relaties
alle pijlers
Hoe is het nu met...de dames van het "moegestreden"topic?
zaterdag 19 april 2008 om 21:13
De titel past er niet helemaal op vandaar dat ik het hier even wat gedetailleerder uitleg.
Ik ben benieuwd hoe het gaat met de dames van het "moegestreden in een relatie met een man die nergens tevreden over is" topic. Dit topic heb ik zelf zo'n anderhalf jaar geleden geopend.
Destijds zat ik in zo'n enorm dal in mijn relatie dat ik besloot alles op het forum te zetten.
Mede door de lieve, meelevende reacties die ik kreeg, ben ik enorm geholpen in deze verwarrende emotionele tijd en heb ik uiteindelijk de keuze gemaakt om weg te gaan...
Anderhalf jaar later, een enorme strijd (die helaas nog steeds voortduurt) en enige "soapervaringen" rijker heb ik nog nooit een moment spijt gehad van mijn besluit!
Ik heb na een tijd besloten het forum los te laten (om afstand te nemen en doordat ik mij zeer ging aantrekken wat anderen meemaakten), heb wel af en toe gekeken naar wat anderen tegenwoordig nog schrijven, maar ik ben nu toch benieuwd naar de rest van personen in die destijds zelfde soort situatie...
Ik ben benieuwd...
Monique
Ik ben benieuwd hoe het gaat met de dames van het "moegestreden in een relatie met een man die nergens tevreden over is" topic. Dit topic heb ik zelf zo'n anderhalf jaar geleden geopend.
Destijds zat ik in zo'n enorm dal in mijn relatie dat ik besloot alles op het forum te zetten.
Mede door de lieve, meelevende reacties die ik kreeg, ben ik enorm geholpen in deze verwarrende emotionele tijd en heb ik uiteindelijk de keuze gemaakt om weg te gaan...
Anderhalf jaar later, een enorme strijd (die helaas nog steeds voortduurt) en enige "soapervaringen" rijker heb ik nog nooit een moment spijt gehad van mijn besluit!
Ik heb na een tijd besloten het forum los te laten (om afstand te nemen en doordat ik mij zeer ging aantrekken wat anderen meemaakten), heb wel af en toe gekeken naar wat anderen tegenwoordig nog schrijven, maar ik ben nu toch benieuwd naar de rest van personen in die destijds zelfde soort situatie...
Ik ben benieuwd...
Monique
zaterdag 19 april 2008 om 21:33
Heeee Monique!
Wat goed je te zien!
We schrijven nu op het 'oogkleppen, wazen, been there, done that' topic. Dat is een soort vervolg maar dan anders weer met andere en dezelfde mensen.
Wat goed om te lezen dat je nog steeds weg bent. Wat erg dat de strijd nog steeds voortduurt, al zat dat er wel in he, jouw ex een beetje kennende van jouw verhalen.
Waar loop je tegenaan in je strubbelingen met hem?
Echt fijn dat je weer even kom kijken!
Leo
Wat goed je te zien!
We schrijven nu op het 'oogkleppen, wazen, been there, done that' topic. Dat is een soort vervolg maar dan anders weer met andere en dezelfde mensen.
Wat goed om te lezen dat je nog steeds weg bent. Wat erg dat de strijd nog steeds voortduurt, al zat dat er wel in he, jouw ex een beetje kennende van jouw verhalen.
Waar loop je tegenaan in je strubbelingen met hem?
Echt fijn dat je weer even kom kijken!
Leo
zaterdag 19 april 2008 om 21:59
Oh ja, Eleonora, nu zie ik het pas.
Ik ben er echt een tijdje "uit" geweest, daarna ben ik wat titeltjes gaan lezen maar idd dat topic heb ik nog nooit geopend...
Goh dat dat nog steeds zo leeft, heb ik toch nog wel even wat bij te lezen ...haha.
Bij mij, ja ehm.
Ex is dus al weer bijna een jaar getrouwd, ze hebben een kind gekregen, hij heeft een nieuw huis laten bouwen, (we hebben afgelopen week "ons" oude huis verkocht ( waar mijn naam dus ook nog steeds op stond) hiervoor moesten we dus als de drie gezamenlijke "verkopers" voor tekenen. (Gezellig!)
Ex blijkt nu niet meer draagkrachtig genoeg te zijn (nieuw huis, nieuw kind, nieuwe vrouw incl. kosten inburgeringscursus) voor het betalen van kinderalimentatie dus we gaan nu binnenkort daarvoor naar de rechter om hem te laten bepalen wat hij wel kan betalen...(daarna moet hij eerst nog anderhalf jaar terugbetalen)
Oja, van de inboedel heb ik tot op de dag van vandaag nog geen splinter teruggezien, als je tenminste het feit dat mijn ex zijn nieuwe vrouw in mijn jas rondloopt niet meerekent...
tja, dat was het wel zo ongeveer.
zolang we niet praten over dit soort dingen is het tijdens het halen en brengen van de kinderen prima, zodra er een woord over Juridische Zaken wordt genoemd draait de knop 180 gr. om.
Met de kids en mij gaat het overigens prima...
Al hebben ze wel eens de neiging om hun onverwerkte frustraties op mij af te reageren...Herkenbaar?
Hoe gaat het met jou?
Ik ben er echt een tijdje "uit" geweest, daarna ben ik wat titeltjes gaan lezen maar idd dat topic heb ik nog nooit geopend...
Goh dat dat nog steeds zo leeft, heb ik toch nog wel even wat bij te lezen ...haha.
Bij mij, ja ehm.
Ex is dus al weer bijna een jaar getrouwd, ze hebben een kind gekregen, hij heeft een nieuw huis laten bouwen, (we hebben afgelopen week "ons" oude huis verkocht ( waar mijn naam dus ook nog steeds op stond) hiervoor moesten we dus als de drie gezamenlijke "verkopers" voor tekenen. (Gezellig!)
Ex blijkt nu niet meer draagkrachtig genoeg te zijn (nieuw huis, nieuw kind, nieuwe vrouw incl. kosten inburgeringscursus) voor het betalen van kinderalimentatie dus we gaan nu binnenkort daarvoor naar de rechter om hem te laten bepalen wat hij wel kan betalen...(daarna moet hij eerst nog anderhalf jaar terugbetalen)
Oja, van de inboedel heb ik tot op de dag van vandaag nog geen splinter teruggezien, als je tenminste het feit dat mijn ex zijn nieuwe vrouw in mijn jas rondloopt niet meerekent...
tja, dat was het wel zo ongeveer.
zolang we niet praten over dit soort dingen is het tijdens het halen en brengen van de kinderen prima, zodra er een woord over Juridische Zaken wordt genoemd draait de knop 180 gr. om.
Met de kids en mij gaat het overigens prima...
Al hebben ze wel eens de neiging om hun onverwerkte frustraties op mij af te reageren...Herkenbaar?
Hoe gaat het met jou?
zaterdag 19 april 2008 om 22:00
Fijn om weer wat van je te lezen en inderdaad: goed dat je wegbent. Jammer dat je nog steeds last van hem hebt.
Volgens mij is het een andere groep vrouwen die meeschrijft op het oogkleppen topic, maar ben eigenlijk vergeten welke club op jouw topic schreef. Ik zelf was al weg, ben nog steeds weg, en heb vrijwel geen last van mijn ex.
Volgens mij is het een andere groep vrouwen die meeschrijft op het oogkleppen topic, maar ben eigenlijk vergeten welke club op jouw topic schreef. Ik zelf was al weg, ben nog steeds weg, en heb vrijwel geen last van mijn ex.
zaterdag 19 april 2008 om 22:03
Met mij gaat het heel goed maar ik had dan ook geen kinderen met mijn ex, dat zal enorm schelen. Ik heb een dochter van mijn huidige, verukkelijke man en ik ben nog steeds dolgelukkig.
Meid, meid, wat een ellende en wat erg dat er nu geen geld meer is voor je kinderen. Vréselijk. Het zal allemaal wel mogen wettelijk maar het is voor jou wel een bittere pil, allemachtig.
Kon je de notaris niet machtigen om te tekenen? Dat je niet 'gezellig' hoefde te gaan zitten daar?
Nou ja, het is achter de rug maar het was een optie geweest misschien. Tekenend dat meneer lelijk gaat doen als hij aangesproken wordt op zijn verantwoordelijkheden. Heel frustrerend lijkt me dat.
Meid, meid, wat een ellende en wat erg dat er nu geen geld meer is voor je kinderen. Vréselijk. Het zal allemaal wel mogen wettelijk maar het is voor jou wel een bittere pil, allemachtig.
Kon je de notaris niet machtigen om te tekenen? Dat je niet 'gezellig' hoefde te gaan zitten daar?
Nou ja, het is achter de rug maar het was een optie geweest misschien. Tekenend dat meneer lelijk gaat doen als hij aangesproken wordt op zijn verantwoordelijkheden. Heel frustrerend lijkt me dat.
zaterdag 19 april 2008 om 23:17
He Monique! Wat leuk dat je nog een keer wat van je laat horen. Jouw verhaal was en is eigenlijk nog steeds tenenkrommend. Wat idioot dat je ex je zo laat bungelen inzake de kinderalimentatie, vreselijk dat zoiets voor moet komen.
Veel sterkte in de laatste loodjes strijd.
Hoe is je leven nu eigenlijk? Buiten natuurlijk de kinderen die op de een of andere manier hun frustraties kwijt moeten, dat lijkt met logisch na alles wat er gebeurd is. Lijkt me trouwens ook logisch dat jij dat nog regelmatig nodig zult hebben.
Veel sterkte in de laatste loodjes strijd.
Hoe is je leven nu eigenlijk? Buiten natuurlijk de kinderen die op de een of andere manier hun frustraties kwijt moeten, dat lijkt met logisch na alles wat er gebeurd is. Lijkt me trouwens ook logisch dat jij dat nog regelmatig nodig zult hebben.
zondag 20 april 2008 om 21:14
Hé Monique! Carrrie hier.
Mijn ex en ik, tja, dat zal nooit lekker verlopen ben ik bang. Als er iets is trapt hij er tegen aan, maar als puntje bij paaltje komt geeft hij op en doet hij toch de dingen die 'gewoon gedaan moeten worden' (zoals met zijn zoon, sorry, onze zoon, naar de voetbal gaan).
Zelf ben ik vrij snel een nieuwe liefde tegengekomen. Da's nu al weer twee jaar geleden. Inmiddels zijn we getrouwd (afgelopen januari) en over twee dagen (!!) ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje, samen ons eerste kindje.
Hier gaat het dus goed gelukkig. Ik ben heel blij te horen dat het met jou en de kids ook goed gaat en die ex, tja, hij maakt het vooral zichzelf moeilijk moet je jezelf maar voorhouden....
Groetjes,
Carrrie.
Mijn ex en ik, tja, dat zal nooit lekker verlopen ben ik bang. Als er iets is trapt hij er tegen aan, maar als puntje bij paaltje komt geeft hij op en doet hij toch de dingen die 'gewoon gedaan moeten worden' (zoals met zijn zoon, sorry, onze zoon, naar de voetbal gaan).
Zelf ben ik vrij snel een nieuwe liefde tegengekomen. Da's nu al weer twee jaar geleden. Inmiddels zijn we getrouwd (afgelopen januari) en over twee dagen (!!) ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje, samen ons eerste kindje.
Hier gaat het dus goed gelukkig. Ik ben heel blij te horen dat het met jou en de kids ook goed gaat en die ex, tja, hij maakt het vooral zichzelf moeilijk moet je jezelf maar voorhouden....
Groetjes,
Carrrie.
zondag 20 april 2008 om 21:26
offtopic.... sorry.....
Ja tuurlijk Mamz!
Al is het nu (helaas) erg rustig, ben bang dat hij/zij nog even op zich laat wachten.... Morgen naar de gynaecoloog want er zijn afspraken gemaakt vanwege mijn rug (oa. de 40 weken niet voorbij laten gaan) dus morgen wordt een dag van besluiten nemen... spannend...
Jullie horen het!
Groetjes,
Carrrie.
Ja tuurlijk Mamz!
Al is het nu (helaas) erg rustig, ben bang dat hij/zij nog even op zich laat wachten.... Morgen naar de gynaecoloog want er zijn afspraken gemaakt vanwege mijn rug (oa. de 40 weken niet voorbij laten gaan) dus morgen wordt een dag van besluiten nemen... spannend...
Jullie horen het!
Groetjes,
Carrrie.
zondag 20 april 2008 om 22:25
Hai Monique,
Je kent me niet maar ik heb je indertijd gevolgd en toevallig (!) dacht ik laatst nog aan je. Ik vroeg me af hoe het met je was.
Ik schrijf inmiddels zelf op het Wazen-topic. Heb er veel aan.
Fijn om wat van je te horen. Ik vond je verhaal toen al bizar (wel geloofwaardig hoor) overkomen maar nu ik lees dat je ex al getrouwd is en een kind heeft (van die Oosteuropese dame?) denk ik: het kan nog steeds gekker.
Hoe gaat het nu verder met je?
Je kent me niet maar ik heb je indertijd gevolgd en toevallig (!) dacht ik laatst nog aan je. Ik vroeg me af hoe het met je was.
Ik schrijf inmiddels zelf op het Wazen-topic. Heb er veel aan.
Fijn om wat van je te horen. Ik vond je verhaal toen al bizar (wel geloofwaardig hoor) overkomen maar nu ik lees dat je ex al getrouwd is en een kind heeft (van die Oosteuropese dame?) denk ik: het kan nog steeds gekker.
Hoe gaat het nu verder met je?
maandag 21 april 2008 om 08:51
Monique, net als zonnepitje heb ik indertijd je verhaal gevolgd en me daarna ook nog wel afgevraagd hoe het met je ging. Leuk je nu weer voorbij te zien komen. Ik schrijf zelf inmiddels ook op het 'oogkleppen-topic'.
Jammer dat je ex dwars blijft liggen, maar goed om te lezen dat je nog steeds blij bent dat je de stap hebt gezet.
Jammer dat je ex dwars blijft liggen, maar goed om te lezen dat je nog steeds blij bent dat je de stap hebt gezet.
maandag 21 april 2008 om 20:49
Bedankt voor alle mooie reacties, wonderlijk ook weer om te zien dat er mensen het verhaal hebben gevolgd en zelfs nog details kennen (zonnepitje, rabobank) zonder dat ze destijds meeschreven...!
Idd Eleonora, in mijn geval zal het wel uitmaken dat de kids van mijn ex zijn.
(blij dat het zo goed gaat met jullie en je meisje)
De kinderen functioneren buitengewoon goed op school (gr.3 en 1) qua schoolprestaties en op sociaal emotioneel gebied, ook bij andere aangelegenheden sta ik versteld van hun kunnen (zwemles of omgang met andere mensen) maar thuis (bij mij) komen de onverwerkte gevoelens (?) eruit... Grote mond, niet luisteren, 10 keer uit bed lopen... maar zodra daar een derde aan te pas komt gedragen ze zich aangepast...
Soms heel zwaar maar natuurlijk ook verklaarbaar...(Vooral de oudste heeft natuurlijk ook (letterlijk) de klappen gehad...)
Hij wil nooit naar hem toe maar zal dat nooit tegen ex zelf zeggen, dus loopt hij (na soms een enorme drifthuilbui) als een mak schaap mee naar de auto.
Overigens denk ik dat mijn ex nu alles beter "onder controle" heeft. Hij weet precies hoe lang ze blijven en vooral wanneer ze weer weggaan en dat scheelt, denk ik.
Hij komt op mij altijd opgelucht over als hij ze terug mag brengen, blij dat hij de schijn heeft kunnen ophouden.
Hij speelt "toneel" voor de buitenwereld, zal nooit meegaan naar zoiets als zwemles, vragen naar hoe dingen gaan, en doordeweek bellen is al heel lang geleden afgeschaft, informatie hoort hij wel van de kinderen (6 en 4) dat hoeft hij niet van mij te horen...Hij mist dus ook Heel Veel dingen...
Ik kan me voorstellen dat alles bizar overkomt, vooral ook omdat ik het grotendeels al kon voorspellen (vrouw uit buitenland, trouwen(aanzoek gedaan op de dag van aankomst (!)) en kind (binnen een jaar na mijn vertrek))
Ik vraag me dus ook wel eens verwonderd af of alles echt waar is, en vooral als je weer even stil staat, zoals nu, is het werkelijk verbijsterend.
Met mij gaat het verder prima, ik ben bezig met een opleiding en dat gaat, ondanks alle stress, zeer goed.
Ondertussen ben ik ook alweer iemand tegen gekomen die het leven zeer leuk en makkelijker maakt, zonder hem was ik denk ik zeer sarcastisch en verbitterd, maar misschien ook niet zo vreemd als je dit allemaal meemaakt?
Ik ben ook benieuwd vaar Vrouwtje Klets maar die schrijft geloof ik ook op dat andere topic, even kijken of ik de grote lijnen eruithalen kan.
Carrrie, fantastisch zeg! Veel succes met de laatste loodjes!
Idd Eleonora, in mijn geval zal het wel uitmaken dat de kids van mijn ex zijn.
(blij dat het zo goed gaat met jullie en je meisje)
De kinderen functioneren buitengewoon goed op school (gr.3 en 1) qua schoolprestaties en op sociaal emotioneel gebied, ook bij andere aangelegenheden sta ik versteld van hun kunnen (zwemles of omgang met andere mensen) maar thuis (bij mij) komen de onverwerkte gevoelens (?) eruit... Grote mond, niet luisteren, 10 keer uit bed lopen... maar zodra daar een derde aan te pas komt gedragen ze zich aangepast...
Soms heel zwaar maar natuurlijk ook verklaarbaar...(Vooral de oudste heeft natuurlijk ook (letterlijk) de klappen gehad...)
Hij wil nooit naar hem toe maar zal dat nooit tegen ex zelf zeggen, dus loopt hij (na soms een enorme drifthuilbui) als een mak schaap mee naar de auto.
Overigens denk ik dat mijn ex nu alles beter "onder controle" heeft. Hij weet precies hoe lang ze blijven en vooral wanneer ze weer weggaan en dat scheelt, denk ik.
Hij komt op mij altijd opgelucht over als hij ze terug mag brengen, blij dat hij de schijn heeft kunnen ophouden.
Hij speelt "toneel" voor de buitenwereld, zal nooit meegaan naar zoiets als zwemles, vragen naar hoe dingen gaan, en doordeweek bellen is al heel lang geleden afgeschaft, informatie hoort hij wel van de kinderen (6 en 4) dat hoeft hij niet van mij te horen...Hij mist dus ook Heel Veel dingen...
Ik kan me voorstellen dat alles bizar overkomt, vooral ook omdat ik het grotendeels al kon voorspellen (vrouw uit buitenland, trouwen(aanzoek gedaan op de dag van aankomst (!)) en kind (binnen een jaar na mijn vertrek))
Ik vraag me dus ook wel eens verwonderd af of alles echt waar is, en vooral als je weer even stil staat, zoals nu, is het werkelijk verbijsterend.
Met mij gaat het verder prima, ik ben bezig met een opleiding en dat gaat, ondanks alle stress, zeer goed.
Ondertussen ben ik ook alweer iemand tegen gekomen die het leven zeer leuk en makkelijker maakt, zonder hem was ik denk ik zeer sarcastisch en verbitterd, maar misschien ook niet zo vreemd als je dit allemaal meemaakt?
Ik ben ook benieuwd vaar Vrouwtje Klets maar die schrijft geloof ik ook op dat andere topic, even kijken of ik de grote lijnen eruithalen kan.
Carrrie, fantastisch zeg! Veel succes met de laatste loodjes!
maandag 21 april 2008 om 21:15
Monique, verbijsterend dat je man zo snel hertrouwd is en ook nog een kind heeft gekregen.
Moeilijk lijkt me om te zien dat je oudste eigenlijk niet wil gaan, maar dat niet durft te zeggen. Dat breekt je moederhart volgens mij.
Leuk dat je iemand ontmoet hebt, die je ook weer de leuke dingen des levens laat zien. Heb je wel verdiend na het al het gedoe met je ex.
Uiteraard ben je van harte welkom op het andere topic!
Groetjes, Rabo
Moeilijk lijkt me om te zien dat je oudste eigenlijk niet wil gaan, maar dat niet durft te zeggen. Dat breekt je moederhart volgens mij.
Leuk dat je iemand ontmoet hebt, die je ook weer de leuke dingen des levens laat zien. Heb je wel verdiend na het al het gedoe met je ex.
Uiteraard ben je van harte welkom op het andere topic!
Groetjes, Rabo
maandag 21 april 2008 om 21:41
Rabo,
ik heb inmiddels een beetje bijgelezen, iig de laatste pagina dus weet nu in ieder geval iets van jouw gevoelens op dit moment al ken ik natuurlijk het verhaal van je relatie nog niet.
Vreselijk voor je, wat je is overkomen vandaag, ik leef met je mee...!
Ik ga nu daar wel proberen bij te lezen en schrijf daar wel verder.
Wat bedoelde Mamzelle met de laatste regel over Manu, voordat ik mij mss allerlei waanbeelden in het hoofd haal...?
ik heb inmiddels een beetje bijgelezen, iig de laatste pagina dus weet nu in ieder geval iets van jouw gevoelens op dit moment al ken ik natuurlijk het verhaal van je relatie nog niet.
Vreselijk voor je, wat je is overkomen vandaag, ik leef met je mee...!
Ik ga nu daar wel proberen bij te lezen en schrijf daar wel verder.
Wat bedoelde Mamzelle met de laatste regel over Manu, voordat ik mij mss allerlei waanbeelden in het hoofd haal...?
vrijdag 25 april 2008 om 12:38
Hoi Monique!
Leuk weer iets van je te horen! Het leest inderdaad als een soap zeg. Ik kan me die rode koffer nog goed herinneren, nu komt daar het beeld bij van een Oost-Europese dame in een geleende jas (netjes gezegd). Wat triest dat ze daarin moet (wil?) rondlopen en wat triest van je ex dat hij niet inziet hoe zielig dat eruitziet...
Het klinkt in elk geval alsof je goed bezig bent lekker door te gaan met je eigen leven.
De problemen met de kinderen herken ik. De mijne zijn van dezelfde leeftijd en doen het op school ook voorbeeldig, maar hebben thuis wel eens last van achter-het-behang-plakgedrag. Ik heb inmiddels wel geleerd bepaalde dingen van me af te zetten omdat ik daar niet verantwoordelijk voor ben en ze niet kan veranderen. Dus als zij verdrietig zijn omdat papa een weekend afzegt, dan kan ik dat nu beter relativeren. Ze willen ook nog wel eens hun grenzen opzoeken (dat klinkt zachtaardiger dan het is ) als een manier om hun boosheid of verdriet over de scheiding eruit te gooien. Ik heb gemerkt dat de grenzen strak houden dan helpt, dat geeft ze duidelijkheid. Maar ondertussen vang ik ze ook wel liefdevol op, want dat hebben ze natuurlijk vooral nodig.
Ook mijn ex toont bijzonder weinig interesse voor de kinderen. Het gaat hem vooral om mij. Hij gebruikte de kinderen om controle over mij te houden. Nu hij doorheeft dat dat niet werkt, zijn de telefoontjes en zelfs bezoeken ook een stuk minder. Dat is heel triest, maar het enige wat ik daaraan kan doen is proberen het te compenseren door een heel leuke moeder te zijn
Leuk dat je een goeie vent tegen het lijf gelopen bent! Fijn dat je daarvoor openstaat en dat vertrouwen toch weer durft te hebben.
liefs,
dubio
Leuk weer iets van je te horen! Het leest inderdaad als een soap zeg. Ik kan me die rode koffer nog goed herinneren, nu komt daar het beeld bij van een Oost-Europese dame in een geleende jas (netjes gezegd). Wat triest dat ze daarin moet (wil?) rondlopen en wat triest van je ex dat hij niet inziet hoe zielig dat eruitziet...
Het klinkt in elk geval alsof je goed bezig bent lekker door te gaan met je eigen leven.
De problemen met de kinderen herken ik. De mijne zijn van dezelfde leeftijd en doen het op school ook voorbeeldig, maar hebben thuis wel eens last van achter-het-behang-plakgedrag. Ik heb inmiddels wel geleerd bepaalde dingen van me af te zetten omdat ik daar niet verantwoordelijk voor ben en ze niet kan veranderen. Dus als zij verdrietig zijn omdat papa een weekend afzegt, dan kan ik dat nu beter relativeren. Ze willen ook nog wel eens hun grenzen opzoeken (dat klinkt zachtaardiger dan het is ) als een manier om hun boosheid of verdriet over de scheiding eruit te gooien. Ik heb gemerkt dat de grenzen strak houden dan helpt, dat geeft ze duidelijkheid. Maar ondertussen vang ik ze ook wel liefdevol op, want dat hebben ze natuurlijk vooral nodig.
Ook mijn ex toont bijzonder weinig interesse voor de kinderen. Het gaat hem vooral om mij. Hij gebruikte de kinderen om controle over mij te houden. Nu hij doorheeft dat dat niet werkt, zijn de telefoontjes en zelfs bezoeken ook een stuk minder. Dat is heel triest, maar het enige wat ik daaraan kan doen is proberen het te compenseren door een heel leuke moeder te zijn
Leuk dat je een goeie vent tegen het lijf gelopen bent! Fijn dat je daarvoor openstaat en dat vertrouwen toch weer durft te hebben.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
