Heftige ups & downs na 6 uur narcose (2 mnd geleden)

goh wat vervelend.Tips heb ik niet echt. Het enige wat ik je kan vertellen is dat ik me ook wel een tijdje anders heb gevoeld nadat ik een keer onder narcose was geweest.

Voor mij was dit eenmalig dus niet echt een probleem. Bij de huisarts informeren misschien?

Toen mijn oma onder narcose moest en daar een paar dagen onder moest blijven, werden wij ook gewaarschuwd voor veranderingen bij oma door de narcose. Dat klopte ook wel.



Ik heb verder geen tips, maar wil je net als bagheera adviseren om het met je huisarts te bespreken.



Sterkte met je volgende operatie.

Ik heb ook veel last gehad na de operaties, moe, ongeconcentreerd, onhandig en soms wat in de war. Het enige wat mij hielp is de weken erna de lat niet te hoog leggen, voldoende ontspanning en rust inbouwen en niet te veel moeten van mezelf. Ik heb geleerd het te accepteren en daarmee werd de frustratie erover ook wat minder. Succes en sterkte!

O ja, ik werd ook altijd heel langzaam en angstig wakker na de narcose. Nu ze dat weten, krijg ik iets ingespoten waardoor ik sneller wakker wordt en sneller helder ben. Misschien puur psychisch, maar die keren waren de gevolgen wat minder heftig.

Middelen die voor narcose gebruikt worden blijven echt geen weken in het lichaam. Een operatie is nu eenmaal een aanslag op het lichaam en het is logisch dat dat psychisch ook zijn weerslag heeft. De operatie duurde 6 uur, dat is best lang. Vraag voor de volgende ok aan de anesthesioloog of er evt een ander narcosemiddel gebruikt kan worden. Vergeet trouwens niet dat je behalve narcose ook allerlei pijnmedicatie hebt gehad, daar kun je ook heftig op reageren.

Wat dacht je van jet feit dat je een aantal operaties hebt gehad, ziekenhuisopnames, evt zorg over de aandoening?

Uit je ritme



herstel/genezen na de operatie (kost heel veel energie/eiwitten, je komt al snel even te kort) , tijdelijk anders moeten leven (niet werken/school etc)



Goed voor jezelf zorgen, rust nemen, het de tijd geven.



Vervelend is het wel, maar de anesthesie zelf is niet de oorzaak.

Wel alles er om heen!



neem dat stapje terug en wees lief voor jezelf

Dit lijkt mij ook een andere oorzaak hebben dan de narcose Strik. Een delier is een bekend gevolg, maar wat minder voorkomend op jouw leeftijd. De eerste dagen of weken kun je nog wat vermoeid zijn maar daarna is het er echt wel uit.

Ik denk dat inderdaad wat andere dames zeggen de nasleep en de emoties rondom de ok een groter aandeel hebben.

Evengoed vervelend natuurlijk.

Ik laat nog wat van me horen in ander topic, moet nu eten..

Na de operatie heb je ook nog pijnstillers gehad. Denk aan opiaten of benzodiazepinen, daar kun je desbetreffende verschijnselen van krijgen.

Rood; er kunnen diverse dingen spelen.



Zo is het te makkelijk gesteld om even een ander aneasthesiemiddel te verzoeken. Aneasthesie bestaat namelijk uit een cocktail van verschillende middelen. Zelfs als men een andere cocktail gebruikt als voorheen, wil dat niet magisch een andere uitkomst geven. Afhankelijk van type ingreep, jouw medische historie, maar ook aneasthesist, behandelend arts, reactie van lijf gedurende ingreep en noem maar op wordt cocktail bepaald en samengesteld.



Er kan heel goed een reactie op een middel of type middel spelen, maar erachter komen welke is vaak behoorlijk intensief werk. Uitzonderlijk om die in 1 keer er even uit te plukken, ga daar dus ook niet vanuit.



Zelf reageer ik op dormicum. We weten al sinds de jaren '90 dat er een middel is waar ik niet jofel op reageer, maar zie maar te achterhalen welke. Vele OK's zijn gevolgd, diversen daarvan waarbij men actief is gaan kijken hoe e.e.a. te distilleren valt. Pas vorig jaar zijn we daar, bij puur toeval eigenlijk, achter gekomen. Tegelijkertijd zijn we er ook nog niet achter welk middel het is binnen de gebruikte aneasthesie-cocktails waar ik gevaarlijk high op reageer (alsin tijdens bijv. een cocaïne-high aldus aneasthesist, zie geen gevaar, doe alles, fysiek in ene in staat tot bizarre dingen, levensgevaarlijk maar zie dat zelf totaal niet en niet goed gebriefte medici ook niet).



Ja, middelen zijn an sich allang uit het systeem. Helaas is het niet altijd zo simpel. Sommige middelen kunnen bijwerkingen op het psychische vlak hebben, ook middelen die tijdens aneasthesie en rondom gebruikt worden. Bij de een trekt dat na verloop van tijd vanzelf bij, bij de ander mag de trigger dan uit het gestel verdwijnen maar blijft het psychische probleem bestaan doordat die zichzelf als het ware in standhoudt en vergt dat dus een pro-actievere aanpak om weer terug in de oude lekkere vel te komen.



Daarnaast kunnen er tig andere dingen meespelen. Denk bijv. aan wat het lijf vergt om te herstellen. Herstel vergt bijv. heel basic veel meer energie (voedingstechnisch maar ook fysiek), veel meer eiwitten, meer van bepaalde vitamines etc. etc. Als je daar ergens het lijf onbewust niet geeft/kunt geven wat het nodig heeft, kan dat ook van invloed zijn. Geen idee of het bij je speelt, maar bijv. mensen die een B-12 tekort hebben, beseffen vaak niet dat een aneasthesie een grote aanslag is op de B12 binnen het lijf. Veel artsen ook nog niet altijd, waardoor je beiden kunt denken dat er genoeg gesupplementeerd is maar er voor die specifieke situatie dus niet.



Maar denk ook aan dat beruchte woord in dat andere topic; balans. Disbalans kan een vervelende wissel trekken tijdens herstel, zowel te weinig actief zijn als teveel van het lijf vergen.



En zoals je zelf ook al aankaart; je "geest". Als je bewust of onbewust ergens mee worstelt, dan vergt dat enorm veel energie. Normaal al niet geweldig, maar combinatie fysiek herstellen in die mix gooien, is zeker geen succesrecept. Het kan elkaar versterken in het bereiken van een lege batterij en daarmee vergroten van problemen.





In zijn algemeenheid is het advies om een hogere dosis vitamine C te gaan slikken, voor en na een operatie voor algeheel herstel. Nog te onbekend, maar idem dito geldt dus voor eiwitten etc. In overleg met de ha of specialist kun je kijken of er aanleiding is om te kijken of de diverse vitamine- en mineralenwaardes in het lijf wel adequaat zijn. Daar kan soms een pijnpunt zitten als je er gevoelig voor blijkt.



In de gaten houden wat je krijgt en hoe je reageert kan allesbehalve kwaad, maar weet dat het vaak erg lastig is om te achterhalen wat een trigger is. Ik heb meerdere geweldige aneasthesisten gehad over de jaren, maar resultaat was dus een toevalstreffer waarbij er maar 2 middelen gebruikt werden en welbekende probleem weer boven water kwam. Middel 2 was het niet, want gebruik ik dagelijks en geeft die bijwerking niet -> middel 1 moet boosdoener zijn. Is ook gebleken uit controletest. Pure toevalstreffer, hadden we tot die tijd niet uit de 15/20-tal aneasthesie-cocktails daarvoor kunnen distilleren.

Oh, qua psych; is het een medisch psych?



Vermoed dat jij het van 2 kanten wilt aanpakken? Dus praktisch probleem van hier en nu aanpakken, maar ook leren hoe je preventief aan de slag kunt? Mijn ervaring is dat medisch psychologen meer te bieden hebben wanneer je het hebt over psychische en/of emotionele zaken gelinkt aan het medische dan hun algemeen psychologen collega's. Uiteraard is het niet zo zwart-wit dat een psych geen optie is, maar wellicht iets om te onthouden als je onverhoopt niet vindt bij huidige psych wat je zoekt.