Relaties
alle pijlers
Gemanipuleerd en nu nog loskomen
woensdag 30 april 2008 om 07:50
Het afgelopen jaar ben ik weggegaan bij mijn ex, omdat hij tegen me loog en ik zeker wist dat er wat dingen speelde. Van hem mocht ik niet in zijn privezaken komen (terwijl we al jaren samenwoonden). Ook was ik op dat moment 8 maanden zwanger van ons zoontje. Ik ben gegaan, hij ontkende dat er vanalles was. uiteindelijk ben ik na de bevalling toch terug gegaan onder de noemer van roze wolk. Maar na een paar maanden belde zijn vriendin me om de vermoedens die ik al had even hard te maken. dat is de tweede keer dat ik ben gegaan met mijn zoontje.
Op dit moment is het zo dat hij me nog steeds manipuleert, hij liegt en bedriegt. Zijn vriendin woont al bij hem. En er loopt nu een zaak over allerlei zaken omdat we er samen niet uitkomen.
Ik vind het erg moeilijk om van hem los te komen. Ergens hou ik zelfs nog van die man. Maar ik zou nu niet eens meer anders willen, want als ik terugkijk hing mijn leven aan elkaar van leugens en bedrog en manipulatie. Waardoor hij altijd zorgde dat ik t gevoel had dat de schuld bij mij lag.
Zijn er mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en daarover van gedachten willen wisselen.
Op dit moment is het zo dat hij me nog steeds manipuleert, hij liegt en bedriegt. Zijn vriendin woont al bij hem. En er loopt nu een zaak over allerlei zaken omdat we er samen niet uitkomen.
Ik vind het erg moeilijk om van hem los te komen. Ergens hou ik zelfs nog van die man. Maar ik zou nu niet eens meer anders willen, want als ik terugkijk hing mijn leven aan elkaar van leugens en bedrog en manipulatie. Waardoor hij altijd zorgde dat ik t gevoel had dat de schuld bij mij lag.
Zijn er mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en daarover van gedachten willen wisselen.
woensdag 30 april 2008 om 08:47
Wat rot voor je Snorkel.
Het is ongelooflijk hoeveel invloed iemand op je kan hebben. In welke zin manipuleert hij je? Ben je bang voor hem misschien? Of bang om het laatste stukje van zijn liefde te verliezen?
Je kunt nog heel lang houden van iemand die eigenlijk niet zo goed voor je was, dat is op zich helemaal niet zo raar. Je geeft duidelijk aan dat je sowieso niet terug wil en ik denk dat dat een goede zaak is. Dat van die gevoelens, dat gaat over op den duur maar je hebt jarenlang van hem gehouden, dat is niet van de ene op de andere dag voorbij. Dat zou nog veel raarder zijn.
Je weet vervelende dingen van hem maar je weet waarschijnlijk veel meer fijne dingen van en met hem en dat speelt nu op. Er zit een gat in je hart en het duurt even voordat dat genezen is.
Maar het manipuleren moet ophouden, vind je niet?
Het is ongelooflijk hoeveel invloed iemand op je kan hebben. In welke zin manipuleert hij je? Ben je bang voor hem misschien? Of bang om het laatste stukje van zijn liefde te verliezen?
Je kunt nog heel lang houden van iemand die eigenlijk niet zo goed voor je was, dat is op zich helemaal niet zo raar. Je geeft duidelijk aan dat je sowieso niet terug wil en ik denk dat dat een goede zaak is. Dat van die gevoelens, dat gaat over op den duur maar je hebt jarenlang van hem gehouden, dat is niet van de ene op de andere dag voorbij. Dat zou nog veel raarder zijn.
Je weet vervelende dingen van hem maar je weet waarschijnlijk veel meer fijne dingen van en met hem en dat speelt nu op. Er zit een gat in je hart en het duurt even voordat dat genezen is.
Maar het manipuleren moet ophouden, vind je niet?
woensdag 30 april 2008 om 09:02
Goh Snorkel,
Wat moet jij je belazerd voelen.
Ik heb enige ervaring. Mijn ex, met wie ik 5 jaar samen ben geweest, heeft tegen mij gelogen over zijn leeftijd, zijn opleiding (hij kwam niet uit NL) en ik denk achteraf ook over de intentie die hij had in onze relatie. Ik bleef maar vechten om iets op te bouwen en was iedere keer weer terug bij af net nadat er iets gelukt was. Na een jaar of 3 had ik al een vermoeden dat hij over zijn leeftijd had gelogen. Toen ik dat voorzichtig bij hem opwierp keerde hij het om. Hij vroeg hoe ik zo aan hem durfde te twijfelen, als ik echt van hem hield zou ik dat toch niet doen etc. Ik trapte er in en bood mijn excuses aan. (en dat terwijl ik het echt heel voorzichtig had gebracht: zo van 'ik zou niet boos op je zijn als je..'.)
Toen we na 5 jaar knipperlicht onze relatie (om geheel andere reden) defitief uitmaakten, biechte hij alles op. Gek genoeg kon ik ook toen niet boos op hem worden. Hij was echt charmant en op een of andere manier is hij een man die medelijden oproept. Niet alleen bij mij, maar ook bij anderen. Een paar vriendinnen van mij hebben zelfs gezegd dat ik me meer in hem en zijn posititie moest inleven toen het uitging (terwijl hij dus gelogen had).... zo veel uitstraling had mijn ex.
Loslaten is langzaam gegaan. Het duurde lang voordat ik echt boos werd op één of andere manier bleef ik begrip voelen. De eerste keer dat ik echt boos op hem werd was toen ik hem na 2 jaar tegenkwam in de stad. Ik liep op krukken. Hij zei dat hij had gedroomd dat ik pijn had aan mijn been en dat hij zich zorgen maakte. Verder zei hij dat hij veel verdriet had om mij en me terugwilde en hij suggereerde dat hij zelfmoord ging plegen. Ik baalde zo en was bang dat ik weer 'in zijn armen gedreven zou worden'. Heb hem een brief gestuurd met de medeling uit mijn buurt te blijven. Hij schreef mij dat hij nu eindelijk inzag hoe dom ik eigenlijk was en dat ondanks mijn hoge opleiding.
Verder ben ik boos op hem geworden toen ik eenmaal een goede relatie had met mijn huidige vriend. Mijn vriend heeft enorm veel voor mij en onze relatie over. Dat was confronterend in het begin.
Ik denk dat ik het nu echt wel los gelaten heb, maar we zijn nu ook al weer 7 jaar verder. Als ik aan mijn ex denk voel ik nog steeds woede.
Bij mij zijn 'tijd' en 'verder leven' dus de belangrijkste medicijnen geweest om los te laten. Overigens ben ik niet al die jaren verdrietig geweest hoor. Mijn verdriet was na 3 maanden wel over.
Hoe is het met jou? Kun je je al boos voelen op je ex, of ben je daar nog niet aan toe?
Wat moet jij je belazerd voelen.
Ik heb enige ervaring. Mijn ex, met wie ik 5 jaar samen ben geweest, heeft tegen mij gelogen over zijn leeftijd, zijn opleiding (hij kwam niet uit NL) en ik denk achteraf ook over de intentie die hij had in onze relatie. Ik bleef maar vechten om iets op te bouwen en was iedere keer weer terug bij af net nadat er iets gelukt was. Na een jaar of 3 had ik al een vermoeden dat hij over zijn leeftijd had gelogen. Toen ik dat voorzichtig bij hem opwierp keerde hij het om. Hij vroeg hoe ik zo aan hem durfde te twijfelen, als ik echt van hem hield zou ik dat toch niet doen etc. Ik trapte er in en bood mijn excuses aan. (en dat terwijl ik het echt heel voorzichtig had gebracht: zo van 'ik zou niet boos op je zijn als je..'.)
Toen we na 5 jaar knipperlicht onze relatie (om geheel andere reden) defitief uitmaakten, biechte hij alles op. Gek genoeg kon ik ook toen niet boos op hem worden. Hij was echt charmant en op een of andere manier is hij een man die medelijden oproept. Niet alleen bij mij, maar ook bij anderen. Een paar vriendinnen van mij hebben zelfs gezegd dat ik me meer in hem en zijn posititie moest inleven toen het uitging (terwijl hij dus gelogen had).... zo veel uitstraling had mijn ex.
Loslaten is langzaam gegaan. Het duurde lang voordat ik echt boos werd op één of andere manier bleef ik begrip voelen. De eerste keer dat ik echt boos op hem werd was toen ik hem na 2 jaar tegenkwam in de stad. Ik liep op krukken. Hij zei dat hij had gedroomd dat ik pijn had aan mijn been en dat hij zich zorgen maakte. Verder zei hij dat hij veel verdriet had om mij en me terugwilde en hij suggereerde dat hij zelfmoord ging plegen. Ik baalde zo en was bang dat ik weer 'in zijn armen gedreven zou worden'. Heb hem een brief gestuurd met de medeling uit mijn buurt te blijven. Hij schreef mij dat hij nu eindelijk inzag hoe dom ik eigenlijk was en dat ondanks mijn hoge opleiding.
Verder ben ik boos op hem geworden toen ik eenmaal een goede relatie had met mijn huidige vriend. Mijn vriend heeft enorm veel voor mij en onze relatie over. Dat was confronterend in het begin.
Ik denk dat ik het nu echt wel los gelaten heb, maar we zijn nu ook al weer 7 jaar verder. Als ik aan mijn ex denk voel ik nog steeds woede.
Bij mij zijn 'tijd' en 'verder leven' dus de belangrijkste medicijnen geweest om los te laten. Overigens ben ik niet al die jaren verdrietig geweest hoor. Mijn verdriet was na 3 maanden wel over.
Hoe is het met jou? Kun je je al boos voelen op je ex, of ben je daar nog niet aan toe?
woensdag 30 april 2008 om 09:13
Lijkt me geweldig moeilijk dat je nu nog niet van hem verlost bent en dus niet echt afstand kunt nemen. Gaat de zaak die tussen jullie loopt over jullie kind? (als je dat wilt vertellen hoor, hoeft niet). Het lijkt me ontzettend moeilijk om een rechtzaak te voeren tegen iemand die zo goed kan manipuleren. Dat doet hij waarschijnlijk ook naar anderen. Heb je goede juridische en psychologische ondersteuning? Kun je de communicatie uit handen geven aan de advocaat?
woensdag 30 april 2008 om 09:54
Moeilijk he, snorkel. Ook ik ben nog niet zo lang geleden uit een relatie gestapt (met een getrouwde vent) en nog vind ik het moeilijk, ook als ik voor de zoveelste keer opschrijf wat of hij allemaal voor negatieve eigenschappen heeft. Dat gaatje in je hart waar Leo het over heeft.....
Ik vind het goed dat je bent opgestapt. Dat je een keertje terugkwam, je hebt een zoontje, dan ben je onlosmakelijk aan hem verbonden en dat maakt dat je ook moet communiceren. Yuky zegt, communiceer via de advocaat. Dat is een hele goeie. Advocaten kijken namelijk een stuk nuchterder en zakelijker tegen de zaak aan. En laten zich niet verleiden tot emotie en boosheid in een reactie. Wat begrijpelijk is, en misschien even oplucht, maar zoveel energie vreet
Ik vind het goed dat je bent opgestapt. Dat je een keertje terugkwam, je hebt een zoontje, dan ben je onlosmakelijk aan hem verbonden en dat maakt dat je ook moet communiceren. Yuky zegt, communiceer via de advocaat. Dat is een hele goeie. Advocaten kijken namelijk een stuk nuchterder en zakelijker tegen de zaak aan. En laten zich niet verleiden tot emotie en boosheid in een reactie. Wat begrijpelijk is, en misschien even oplucht, maar zoveel energie vreet
woensdag 30 april 2008 om 10:06
Wat fijn om zoveel reacties in korte tijd te krijgen. herkenning alom. ook dat doet me goed. Ik herken veel in het verhaal van yuky. Elke keer weer gaan twijfelen aan je eigen dingen en toch maar weer proberen om er iets van te maken. Ik heb vooral vaak gehad dat hij ziek werd, overspannen werd, werkloos of dat er iets anders was. En altijd lag het aan anderen. Nu kan ik dat zien, toen niet. Hij is een knappe man, een charmeur, lijkt supersociaal. We zijn in therapie geweest en hebben vanalles gedaan in de hoop dat t beter zou gaan. Ik probeerde het steeds af te schuiven op zijn slechte jeugd, maar er veranderde niets. Wat ik lastig vond is dat hij alle beslissingen bij mij neerlegde en nooit zelf een keuze maakte.
Met mijn verstand kan ik het allemaal zo goed verklaren, maar dat houden van is nog niet weg en inderdaad dat is ook logisch.
De zaak die speelt gaat over ons kind, maar ook over ons huis wat hij niet wil verkopen. Zo gunt hij me ook geen nieuwe start.
Hij heeft nog nooit verantwoordelijkheid genomen en zal dat ook nu niet doen. Daarom vind ik het ook lastig om hem met mijn kind om te laten gaan. Hij heeft zeker recht op omgang, maar moet daar ook wel zijn verantwoordelijkheid in nemen. En dat ontbreekt.
Boosheid heb ik heel lang niet gevoeld. Aanvankelijk ging het eigenlijk prima met me, nu begint er het een en ander los te komen. Echt boos kan ik t niet noemen. Het ergste vind ik dat mijn herinneringen niets meer waard zijn, want wat is nog waar?? Verder probeert hij me nu nog uit balans te brengen en wat ik ook probeer, hij is niet voor rede vatbaar. dat maakt omgang ook onmogelijk.
Inderdaad zijn advocaten bikkelhard en dat is ook wat ik nu nodig heb.
Komende week heb ik een regressie bij iemand om te kijken of ik op die manier wat antwoorden kan krijgen op vragen. En om te kijken waarom sommige dingen steeds terugkomen in mijn leven.
Dank voor jullie reactie, dat doet me goed.
Met mijn verstand kan ik het allemaal zo goed verklaren, maar dat houden van is nog niet weg en inderdaad dat is ook logisch.
De zaak die speelt gaat over ons kind, maar ook over ons huis wat hij niet wil verkopen. Zo gunt hij me ook geen nieuwe start.
Hij heeft nog nooit verantwoordelijkheid genomen en zal dat ook nu niet doen. Daarom vind ik het ook lastig om hem met mijn kind om te laten gaan. Hij heeft zeker recht op omgang, maar moet daar ook wel zijn verantwoordelijkheid in nemen. En dat ontbreekt.
Boosheid heb ik heel lang niet gevoeld. Aanvankelijk ging het eigenlijk prima met me, nu begint er het een en ander los te komen. Echt boos kan ik t niet noemen. Het ergste vind ik dat mijn herinneringen niets meer waard zijn, want wat is nog waar?? Verder probeert hij me nu nog uit balans te brengen en wat ik ook probeer, hij is niet voor rede vatbaar. dat maakt omgang ook onmogelijk.
Inderdaad zijn advocaten bikkelhard en dat is ook wat ik nu nodig heb.
Komende week heb ik een regressie bij iemand om te kijken of ik op die manier wat antwoorden kan krijgen op vragen. En om te kijken waarom sommige dingen steeds terugkomen in mijn leven.
Dank voor jullie reactie, dat doet me goed.
woensdag 30 april 2008 om 10:45
Snorkel, wat je schrijft is ZO herkenbaar. Ook ik ben na 5 jaar uit een relatie gestapt, die achteraf vol met leugens bleek te zitten.
Ook mijn ex was (en is) erg charmant, grappig en leuk, en niemand geloofde dus ook de leugens en het bedrog waar ik achter was gekomen. 'Dat zou hij toch nooit doen!'. Wel dus.
Hij heeft al die jaren een dubbelleven gehad, en ik ben boos op mijzelf dat ik dat niet eerder heb ontdekt. Maar het was simpelweg niet eerder te ontdekken, en ik weet dat ik mijzelf niets te verwijten heb.
Ik heb er dus een punt achter gezet, het toch nog een keer geprobeerd, en had die 2e keer 'op mijn bek gaan' waarschijnlijk nodig om tot de conclusie te komen dat hij mijn verdriet echt niet waard is.
Wij hebben samen lang gereisd, en tijdens de reis blijken er dus ook veel dingen gebeurd te zijn die ik niet wil en kan accepteren, en die niet door de beugel kunnen. En ik baal zo ontzettend dat er nu zo'n smet op die reis, die toch een 'once in a lifetime experience' zou moeten zijn, rust. Dat hij voor mij dat verpest heeft. Want, zoals je schrijft, 'wat is nog waar'? We hebben heel bijzondere dingen mee gemaakt en gedaan, hij heeft zoveel dingen tegen mij gezegd waarvan ik nu denk 'jaja, wat moet ik nog geloven??'.
Maar je hoofd zegt soms wat anders dan je hart. Je HEBT ook samen leuke dingen en tijden meegemaakt, en van die man hield je (en hou je misschien nog). Maar aan de andere kant haat je de man die je heeft bedrogen en voorgelogen.
Ik zit er ook nog redelijk midden in, heb geen oplossing voor je. Maar je bent niet gek, stom of wat hij je dan ook verwijt. Je hebt 'gewoon' veel van een man gehouden die toch anders bleek te zijn dan je dacht./hoopte. En dat is alleen maar menselijk, het afstand nemen doet pijn, is een soort rouwen.
Ik wens je heel veel sterkte!!!!!
Ook mijn ex was (en is) erg charmant, grappig en leuk, en niemand geloofde dus ook de leugens en het bedrog waar ik achter was gekomen. 'Dat zou hij toch nooit doen!'. Wel dus.
Hij heeft al die jaren een dubbelleven gehad, en ik ben boos op mijzelf dat ik dat niet eerder heb ontdekt. Maar het was simpelweg niet eerder te ontdekken, en ik weet dat ik mijzelf niets te verwijten heb.
Ik heb er dus een punt achter gezet, het toch nog een keer geprobeerd, en had die 2e keer 'op mijn bek gaan' waarschijnlijk nodig om tot de conclusie te komen dat hij mijn verdriet echt niet waard is.
Wij hebben samen lang gereisd, en tijdens de reis blijken er dus ook veel dingen gebeurd te zijn die ik niet wil en kan accepteren, en die niet door de beugel kunnen. En ik baal zo ontzettend dat er nu zo'n smet op die reis, die toch een 'once in a lifetime experience' zou moeten zijn, rust. Dat hij voor mij dat verpest heeft. Want, zoals je schrijft, 'wat is nog waar'? We hebben heel bijzondere dingen mee gemaakt en gedaan, hij heeft zoveel dingen tegen mij gezegd waarvan ik nu denk 'jaja, wat moet ik nog geloven??'.
Maar je hoofd zegt soms wat anders dan je hart. Je HEBT ook samen leuke dingen en tijden meegemaakt, en van die man hield je (en hou je misschien nog). Maar aan de andere kant haat je de man die je heeft bedrogen en voorgelogen.
Ik zit er ook nog redelijk midden in, heb geen oplossing voor je. Maar je bent niet gek, stom of wat hij je dan ook verwijt. Je hebt 'gewoon' veel van een man gehouden die toch anders bleek te zijn dan je dacht./hoopte. En dat is alleen maar menselijk, het afstand nemen doet pijn, is een soort rouwen.
Ik wens je heel veel sterkte!!!!!
woensdag 30 april 2008 om 10:52
Nog even een aanvulling: mijn ex wist ook altijd zijn eigen fouten zo te draaien dat ik aan mijzelf ging twijfelen. Gaf mij ook de schuld van dingen (ik gunde hem geen privacy, zat in zijn spullen te snuffelen) maar 'vergat' dat ik dat had gedaan omdat er dingen niet klopte, hij dat glashard ontkende.
En dat ik zodoende achter zijn misdragingen ben gekomen.
Maar nee, dat was niet belangrijk, IK was fout omdat ik in zijn spullen had gekeken, niet hij die jarenlang aangekloot en gelogen heeft.
Een (pathologisch) leugenaar weet het zo te draaien dat je gaat twijfelen aan je eigen dingen, inzichten, ervaringen. Het ligt altijd aan een ander, nooit aan henzelf.
En als ze dat maar vaak genoeg herhalen, gaan ze er zelf nog in geloven ook...
En dat ik zodoende achter zijn misdragingen ben gekomen.
Maar nee, dat was niet belangrijk, IK was fout omdat ik in zijn spullen had gekeken, niet hij die jarenlang aangekloot en gelogen heeft.
Een (pathologisch) leugenaar weet het zo te draaien dat je gaat twijfelen aan je eigen dingen, inzichten, ervaringen. Het ligt altijd aan een ander, nooit aan henzelf.
En als ze dat maar vaak genoeg herhalen, gaan ze er zelf nog in geloven ook...
woensdag 30 april 2008 om 11:18
Ik voel ook veel herkenning in jullie verhalen.
Ook ik zit nog midden in een dergelijke relatie, mijn vriend heeft psychisch iets, en zit al jaren thuis. Wij hebben al veel samen meegemaakt, leuke en minder leuke dingen. Maar het liegen dat herken ik ook zeker, en ook op zo'n manier dat je met al je beste bedoelingen zo erg aan jezelf gaat twijfelen. Hij weet verhalen altijd wel een dergelijke wending te geven dat het echt altijd aan een ander ligt. Geen verantwoordelijkheid over zaken durven nemen en geen beslissingen kunnen nemen, waardoor je blijft hangen in een situatie, ook herkenbaar. Heel onzeker word je er ook van. Maar toch hou je van hem en geef je hem het voordeel van de twijfel. Maar intuitie blijft knagen. Gelukkig kies ik wel voor mezelf en doe ik mijn eigen ding, anders trek ik het echt niet. Maar stoppen / loslaten is het moeilijkste.
Ook ik zit nog midden in een dergelijke relatie, mijn vriend heeft psychisch iets, en zit al jaren thuis. Wij hebben al veel samen meegemaakt, leuke en minder leuke dingen. Maar het liegen dat herken ik ook zeker, en ook op zo'n manier dat je met al je beste bedoelingen zo erg aan jezelf gaat twijfelen. Hij weet verhalen altijd wel een dergelijke wending te geven dat het echt altijd aan een ander ligt. Geen verantwoordelijkheid over zaken durven nemen en geen beslissingen kunnen nemen, waardoor je blijft hangen in een situatie, ook herkenbaar. Heel onzeker word je er ook van. Maar toch hou je van hem en geef je hem het voordeel van de twijfel. Maar intuitie blijft knagen. Gelukkig kies ik wel voor mezelf en doe ik mijn eigen ding, anders trek ik het echt niet. Maar stoppen / loslaten is het moeilijkste.
woensdag 30 april 2008 om 15:30
quote:snorkel77 schreef op 30 april 2008 @ 10:06:
Boosheid heb ik heel lang niet gevoeld. Aanvankelijk ging het eigenlijk prima met me, nu begint er het een en ander los te komen. Echt boos kan ik t niet noemen. Het ergste vind ik dat mijn herinneringen niets meer waard zijn, want wat is nog waar?? Dat wat je zegt over je herinneringen, dat heb ik ook lang zo gevoeld. Ik weet niet in welke situaties mijn ex allemaal tegen me heeft gelogen, maar ik denk dat het wel vaak zo geweest is. Op een gegeven moment ben ik gaan denken: ' Het zijn mijn herinneringen. Ik weet hoe ik me op die momenten heb gevoeld en het was mooi. Als hij eigenlijk andere intenties had of gelogen heeft is hij een lul, maar mijn herinnering pakt hij me niet af'. Het heeft lang geduurd voordat ik zo kon denken.
Met betrekking tot boos worden hielp het bij mij heel erg om het verhaal in de derde persoon aan mezelf te vertellen. Op een of andere manier voel ik me veel onrechtvaardiger behandeld als ik voor mezelf schetste: 'Een 18-jarige vrouw kreeg een relatie met een 30-jarige man. De man hield haar voor dat hij 24 was etc etc'. Als ik herinneringen ophaalde was ik meer geneigd om excuses te verzinnen voor mijn ex of mijn eigen aandeel in de situaties op te halen... Als het lijkt alsof het over een ander gaat wordt ik kwader en bekijk ik het meer van een afstand. Dan valt de ongelijkwaardigheid en onrecht me beter op....Natuurlijk zijn er allerlei excuses voor het gedrag van mijn ex te verzinnen, maar die helpen me niet. misschien helpt deze manier van denken jou ook. Het heeft mij geholpen om krachtiger te worden. Ik heb op een gegeven moment geweigerd mijn humeur, gevoel van eigenwaarde of wat dan ook nog door mijn ex te laten beinvloeden.
Verder moet je niet te streng zijn voor jezelf hoor! Je zit er nog midden in. Neem de tijd om het te verwerken. Het is niet eenvoudig, zeker niet gezien de juridische strijd waar je nog in verwikkeld bent. Vergeet niet om jezelf zo nu en dan flink te verwennen met dingen waar je van kunt genieten! Je bent nu een hele zure appel aan het verorberen, maar er komen heus betere tijden. Over een poosje zul je je opgelucht voelen en sterker dan ooit.
Boosheid heb ik heel lang niet gevoeld. Aanvankelijk ging het eigenlijk prima met me, nu begint er het een en ander los te komen. Echt boos kan ik t niet noemen. Het ergste vind ik dat mijn herinneringen niets meer waard zijn, want wat is nog waar?? Dat wat je zegt over je herinneringen, dat heb ik ook lang zo gevoeld. Ik weet niet in welke situaties mijn ex allemaal tegen me heeft gelogen, maar ik denk dat het wel vaak zo geweest is. Op een gegeven moment ben ik gaan denken: ' Het zijn mijn herinneringen. Ik weet hoe ik me op die momenten heb gevoeld en het was mooi. Als hij eigenlijk andere intenties had of gelogen heeft is hij een lul, maar mijn herinnering pakt hij me niet af'. Het heeft lang geduurd voordat ik zo kon denken.
Met betrekking tot boos worden hielp het bij mij heel erg om het verhaal in de derde persoon aan mezelf te vertellen. Op een of andere manier voel ik me veel onrechtvaardiger behandeld als ik voor mezelf schetste: 'Een 18-jarige vrouw kreeg een relatie met een 30-jarige man. De man hield haar voor dat hij 24 was etc etc'. Als ik herinneringen ophaalde was ik meer geneigd om excuses te verzinnen voor mijn ex of mijn eigen aandeel in de situaties op te halen... Als het lijkt alsof het over een ander gaat wordt ik kwader en bekijk ik het meer van een afstand. Dan valt de ongelijkwaardigheid en onrecht me beter op....Natuurlijk zijn er allerlei excuses voor het gedrag van mijn ex te verzinnen, maar die helpen me niet. misschien helpt deze manier van denken jou ook. Het heeft mij geholpen om krachtiger te worden. Ik heb op een gegeven moment geweigerd mijn humeur, gevoel van eigenwaarde of wat dan ook nog door mijn ex te laten beinvloeden.
Verder moet je niet te streng zijn voor jezelf hoor! Je zit er nog midden in. Neem de tijd om het te verwerken. Het is niet eenvoudig, zeker niet gezien de juridische strijd waar je nog in verwikkeld bent. Vergeet niet om jezelf zo nu en dan flink te verwennen met dingen waar je van kunt genieten! Je bent nu een hele zure appel aan het verorberen, maar er komen heus betere tijden. Over een poosje zul je je opgelucht voelen en sterker dan ooit.
woensdag 30 april 2008 om 15:36
quote:Koelkast schreef op 30 april 2008 @ 11:18:
Ik voel ook veel herkenning in jullie verhalen.
Ook ik zit nog midden in een dergelijke relatie, mijn vriend heeft psychisch iets, en zit al jaren thuis. Wij hebben al veel samen meegemaakt, leuke en minder leuke dingen. Maar het liegen dat herken ik ook zeker, en ook op zo'n manier dat je met al je beste bedoelingen zo erg aan jezelf gaat twijfelen. Hij weet verhalen altijd wel een dergelijke wending te geven dat het echt altijd aan een ander ligt. Geen verantwoordelijkheid over zaken durven nemen en geen beslissingen kunnen nemen, waardoor je blijft hangen in een situatie, ook herkenbaar. Heel onzeker word je er ook van. Maar toch hou je van hem en geef je hem het voordeel van de twijfel. Maar intuitie blijft knagen. Gelukkig kies ik wel voor mezelf en doe ik mijn eigen ding, anders trek ik het echt niet. Maar stoppen / loslaten is het moeilijkste.
Koelkast, ben je al lang samen met je vriend? Overweeg je om bij hem weg te gaan of niet? Pas goed op jezelf meisje! Vergeet niet dat je de belangrijkste persoon bent in je eigen leven. Niemand anders. Jij bent de enige persoon met wie je tot je dood samen zult zijn als je begrijpt wat ik bedoel.
@ allemaal Veel sterkte!
Ik voel ook veel herkenning in jullie verhalen.
Ook ik zit nog midden in een dergelijke relatie, mijn vriend heeft psychisch iets, en zit al jaren thuis. Wij hebben al veel samen meegemaakt, leuke en minder leuke dingen. Maar het liegen dat herken ik ook zeker, en ook op zo'n manier dat je met al je beste bedoelingen zo erg aan jezelf gaat twijfelen. Hij weet verhalen altijd wel een dergelijke wending te geven dat het echt altijd aan een ander ligt. Geen verantwoordelijkheid over zaken durven nemen en geen beslissingen kunnen nemen, waardoor je blijft hangen in een situatie, ook herkenbaar. Heel onzeker word je er ook van. Maar toch hou je van hem en geef je hem het voordeel van de twijfel. Maar intuitie blijft knagen. Gelukkig kies ik wel voor mezelf en doe ik mijn eigen ding, anders trek ik het echt niet. Maar stoppen / loslaten is het moeilijkste.
Koelkast, ben je al lang samen met je vriend? Overweeg je om bij hem weg te gaan of niet? Pas goed op jezelf meisje! Vergeet niet dat je de belangrijkste persoon bent in je eigen leven. Niemand anders. Jij bent de enige persoon met wie je tot je dood samen zult zijn als je begrijpt wat ik bedoel.
@ allemaal Veel sterkte!
woensdag 30 april 2008 om 22:00
Toevallig had ik vandaag een lekker dagje voor mezelf gepland en daar geniet ik dan ook echt van. Wat ik voor koelkast nog even wil toevoegen: Blijf niet in de relatie hangen, want je denkt dat het beter wordt en dat wordt het niet. Geloof me , ik ben inmiddels 8 jaar en een hoop ellende, maar wel een heel lief kind verder! Blijf jezelf trouw. De lessen die ik moet leren zijn hard, maar als ik 1 ding geleerd heb: vertrouw op je intuitie, want dat is nooit fout!!
Yuky dank voor je steun, gek dat er zoveel mensen dezelfde dingen meemaken.
Van Puffelen, ik zou je haast vragen wie de man is, want dit had de mijne kunnen zijn. Het is haast griezelig hoe je verhaal overeen komt met t mijne. Het erge aan het verhaal is dat hij overal een ander verhaal rondstrooit. En met zijn "nieuwe"vriendin hetzelfde gaat doen dan hij bij mij heeft gedaan. Maar dat is niet meer mijn zorg! Ik kan er een boek over schrijven en ben ook begonnen alles op papier te zetten. goeie tip Yuky om dat zo te doen.
Ook jullie allen sterkte
Yuky dank voor je steun, gek dat er zoveel mensen dezelfde dingen meemaken.
Van Puffelen, ik zou je haast vragen wie de man is, want dit had de mijne kunnen zijn. Het is haast griezelig hoe je verhaal overeen komt met t mijne. Het erge aan het verhaal is dat hij overal een ander verhaal rondstrooit. En met zijn "nieuwe"vriendin hetzelfde gaat doen dan hij bij mij heeft gedaan. Maar dat is niet meer mijn zorg! Ik kan er een boek over schrijven en ben ook begonnen alles op papier te zetten. goeie tip Yuky om dat zo te doen.
Ook jullie allen sterkte
donderdag 1 mei 2008 om 06:01
Hoi Snorkel,
Gelijk vond ik herkenning in je bericht. Moet ook zeggen dat wat van Puffelen zegt over Pathologische Leugenaar, dat ook de kern raakt.
Bij mij is het nu even geleden, maar ik kan je vertellen ik heb er lang over gedaan om van dit rotgevoel af te komen. In plaats van mijn verhaal aan je te vertellen, kan ik je misschien beter belangrijke tips geven. En hoe moeilijk het ook is met een zoontje, ik zou proberen zoveel mogelijk het contact te beperken, want je zal er aan onder doorgaan anders.
Dit soort mannen zal ineens weer charmant en poeslief doen en laat je vervolgens zo weer vallen.
Je moet het echt niet meer willen. Dat is de enige manier waarop hij kan veranderen, anders is het nl in feite zo dat jij het toe laat om zo behandeld te worden. Als je dat stop zet, moet hij met zichzelf aan de slag en als hij dat niet doet, ben maar blij dat je van hem af bent. Het ergste van alles is, dat alles verdraaid wordt en je dus zo wordt gemanipuleerd dat je er aan onder doorgaat. Laat dat je echt niet gebeuren. Mij is het bijna gebeurd. Mijn ex was ook nog eens mijn collega, dus dat maakt het niet gemakkelijker. Nu zit ik lekker in het buitenland voor een jaar en eindelijk heb ik mezelf helemaal weer op de rit. Wat me wel nog steeds veel pijn doet, is dat ik niet meer weet wat ik met de herinneringen van onze relatie aan moet. Is alles dan een leugen geweest, vraag ik mezelf weleens af? En ik denk dat dat het geval is geweest en dat doet heel heel veel pijn!
Nu heeft hij met een ander een relatie en mailt hij mij gewoon weer met allemaal hartjes en kusjes en liefs en ik vind het moeilijk, blablabla (het stelt allemaal niks voor, hoe kan ik dat nou geloven),ik reageer er bewust niet op, dat zijn van die typische dingen die bij een Pathologische Leugenaar passen.
Gelijk vond ik herkenning in je bericht. Moet ook zeggen dat wat van Puffelen zegt over Pathologische Leugenaar, dat ook de kern raakt.
Bij mij is het nu even geleden, maar ik kan je vertellen ik heb er lang over gedaan om van dit rotgevoel af te komen. In plaats van mijn verhaal aan je te vertellen, kan ik je misschien beter belangrijke tips geven. En hoe moeilijk het ook is met een zoontje, ik zou proberen zoveel mogelijk het contact te beperken, want je zal er aan onder doorgaan anders.
Dit soort mannen zal ineens weer charmant en poeslief doen en laat je vervolgens zo weer vallen.
Je moet het echt niet meer willen. Dat is de enige manier waarop hij kan veranderen, anders is het nl in feite zo dat jij het toe laat om zo behandeld te worden. Als je dat stop zet, moet hij met zichzelf aan de slag en als hij dat niet doet, ben maar blij dat je van hem af bent. Het ergste van alles is, dat alles verdraaid wordt en je dus zo wordt gemanipuleerd dat je er aan onder doorgaat. Laat dat je echt niet gebeuren. Mij is het bijna gebeurd. Mijn ex was ook nog eens mijn collega, dus dat maakt het niet gemakkelijker. Nu zit ik lekker in het buitenland voor een jaar en eindelijk heb ik mezelf helemaal weer op de rit. Wat me wel nog steeds veel pijn doet, is dat ik niet meer weet wat ik met de herinneringen van onze relatie aan moet. Is alles dan een leugen geweest, vraag ik mezelf weleens af? En ik denk dat dat het geval is geweest en dat doet heel heel veel pijn!
Nu heeft hij met een ander een relatie en mailt hij mij gewoon weer met allemaal hartjes en kusjes en liefs en ik vind het moeilijk, blablabla (het stelt allemaal niks voor, hoe kan ik dat nou geloven),ik reageer er bewust niet op, dat zijn van die typische dingen die bij een Pathologische Leugenaar passen.
