Gezondheid
alle pijlers
De invloed van ouders op je eetgedrag
donderdag 21 februari 2013 om 16:46
In de nieuwe Viva staat een artikel over de invloed van ouders op je eetgedrag. Hier is zojuist ook een blog over verschenen.
Lees hier de blog
Omdat dit onderwerp veel ruimte voor discussie laat, leek het ons ook zinvol hierover een forumtopic te openen. Laat hier dus gerust je mening/reactie achter op de vraag:
Wat voor invloed hebben jouw ouders gehad op je eetgedrag?
Lees hier de blog
Omdat dit onderwerp veel ruimte voor discussie laat, leek het ons ook zinvol hierover een forumtopic te openen. Laat hier dus gerust je mening/reactie achter op de vraag:
Wat voor invloed hebben jouw ouders gehad op je eetgedrag?
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
vrijdag 22 februari 2013 om 11:34
Mijn ouders hebben een hele grote invloed gehad op mijn eetgedrag, ik lust eigenlijk bijna alles, behalve champignons... Ik vind de smaak vies en van de textuur gruwel ik.. Maar eens in de zoveel tijd probeer ik het wel weer een keer, ze zeggen dat je smaak om de 7 jaar veranderd toch?
Mijn ouders zijn al sinds ze zijn gaan samenwonen veel te zwaar, en daarom is mijn moeder al sinds die tijd bezig met lijnen.
Zo'n 4 keer per jaar begint ze overnieuw, ik denk dat ze alle diëten al een keer heeft gehad. Soms viel ze heel veel af en bleef het er een tijdje af, vaak viel ze veel af en zat het er in no-time weer aan.
Ja dat lekkere eten altijd he!
Mijn vader heeft meer de mentaliteit van: I don't give a f*ck. Zijn moeder is jong overleden en elke dag die hij langer leeft dan haar is er 1, dat hij al jaren veel te zwaar is boeit hem niet, ik leef maar 1 keer en ik leef liever bourgondisch en kort dan lang en gezond (minder lekker) eten. Eens in de zoveel tijd past hij zijn eetgedrag iets aan waardoor hij weer kilo's afvalt (bij mannen lijkt het toch altijd makkelijker te gaan )
Sinds mijn 11e ben ik met mijn moeder mee gaan lijnen, ik kwam toen zo'n 10 kilo aan door het slikken van de pil en was ineens tonnetje rond. Als kind was ik overigens nooit dik. Meelijnend met mijn moeder heb ik Sonja Bakker gedaan, Weightwatchers en gewoon op eigen houtje, waarbij ik een aantal keren flink ben afgevallen. Natuurlijk kwam het er uiteindelijk allemaal weer aan, en meer. Totdat ik door een ziekte in 4 maanden tijd 16 kilo aankwam en boven en magische grens kwam.. vreselijk vond ik dat. Maar ik was inmiddels ook uit huis en had gezworen nooit meer te gaan crashdiëten. De dietiste waar ik vervolgens naartoe stapte bevestigde dat; je lichaam is kapot gelijnd.
Nu 2,5 jaar verder ben ik dankzij een nieuwe methode weer aan het afvallen, het is geen crash dieet; ik eet juist meer dan ooit tevoren en ik voel me er onwijs prettig bij.
Mijn moeder heeft het ook met deze methode geprobeerd; 2 weken. Het ging haar te langzaam en ze kwam snel in de verleiding om meer te eten. Nu gaat ze weer een ander dieet doen.
Als ik terugkijk op de periode bij mijn ouders in huis schrik ik, er gingen in het weekend hele chocoladerepen en een slagroomtaart doorheen, in 2 dagen (!). Ik vind dat mijn ouders nog steeds een ongezonde relatie met eten hebben, maar nu ik uit huis ben kan ik er zelf meer afstand van nemen. Ik kan en wil ze niet veranderen, hoe zij hun leven leiden moeten ze zelf weten.
Ik ben ook niet boos op ze, dat ik o.a. door de opmerkingen zo vroeg ben gaan lijnen. Nu heb ik rust gevonden en mijn eigen eetpatroon ontwikkeld waar ik heel gelukkig mee ben.
Ik weet zelf wel dat ik het anders ga doen als ik zelf kinderen krijg, niet zo jong al confronteren met opmerkingen over gewicht en lichaam. Dat moeten ze zelf maar uitzoeken.
Mijn ouders zijn al sinds ze zijn gaan samenwonen veel te zwaar, en daarom is mijn moeder al sinds die tijd bezig met lijnen.
Zo'n 4 keer per jaar begint ze overnieuw, ik denk dat ze alle diëten al een keer heeft gehad. Soms viel ze heel veel af en bleef het er een tijdje af, vaak viel ze veel af en zat het er in no-time weer aan.
Ja dat lekkere eten altijd he!
Mijn vader heeft meer de mentaliteit van: I don't give a f*ck. Zijn moeder is jong overleden en elke dag die hij langer leeft dan haar is er 1, dat hij al jaren veel te zwaar is boeit hem niet, ik leef maar 1 keer en ik leef liever bourgondisch en kort dan lang en gezond (minder lekker) eten. Eens in de zoveel tijd past hij zijn eetgedrag iets aan waardoor hij weer kilo's afvalt (bij mannen lijkt het toch altijd makkelijker te gaan )
Sinds mijn 11e ben ik met mijn moeder mee gaan lijnen, ik kwam toen zo'n 10 kilo aan door het slikken van de pil en was ineens tonnetje rond. Als kind was ik overigens nooit dik. Meelijnend met mijn moeder heb ik Sonja Bakker gedaan, Weightwatchers en gewoon op eigen houtje, waarbij ik een aantal keren flink ben afgevallen. Natuurlijk kwam het er uiteindelijk allemaal weer aan, en meer. Totdat ik door een ziekte in 4 maanden tijd 16 kilo aankwam en boven en magische grens kwam.. vreselijk vond ik dat. Maar ik was inmiddels ook uit huis en had gezworen nooit meer te gaan crashdiëten. De dietiste waar ik vervolgens naartoe stapte bevestigde dat; je lichaam is kapot gelijnd.
Nu 2,5 jaar verder ben ik dankzij een nieuwe methode weer aan het afvallen, het is geen crash dieet; ik eet juist meer dan ooit tevoren en ik voel me er onwijs prettig bij.
Mijn moeder heeft het ook met deze methode geprobeerd; 2 weken. Het ging haar te langzaam en ze kwam snel in de verleiding om meer te eten. Nu gaat ze weer een ander dieet doen.
Als ik terugkijk op de periode bij mijn ouders in huis schrik ik, er gingen in het weekend hele chocoladerepen en een slagroomtaart doorheen, in 2 dagen (!). Ik vind dat mijn ouders nog steeds een ongezonde relatie met eten hebben, maar nu ik uit huis ben kan ik er zelf meer afstand van nemen. Ik kan en wil ze niet veranderen, hoe zij hun leven leiden moeten ze zelf weten.
Ik ben ook niet boos op ze, dat ik o.a. door de opmerkingen zo vroeg ben gaan lijnen. Nu heb ik rust gevonden en mijn eigen eetpatroon ontwikkeld waar ik heel gelukkig mee ben.
Ik weet zelf wel dat ik het anders ga doen als ik zelf kinderen krijg, niet zo jong al confronteren met opmerkingen over gewicht en lichaam. Dat moeten ze zelf maar uitzoeken.
vrijdag 22 februari 2013 om 11:35
Ik heb als kind altijd gezond gegeten, kreeg ook weinig snoep. Later toen mijn vader was overleden, kookte mijn moeder steeds minder en kon ze enorm snoepen. Ik ook. Tegenwoordig kan ik met vlagen ook nog enorm snoepen. Godzijdank heb ik de genen van mijn moeder zodat ik al 25 jaar op hetzelfde gewicht zit.
Cum non tum age
vrijdag 22 februari 2013 om 11:36
vrijdag 22 februari 2013 om 12:26
quote:Truffelmaffia schreef op 22 februari 2013 @ 11:36:
[...]
Jep, mijn moeder leert nml alleen op de harde manier. Is niet mijn probleem.
Zie je dan niet in dat je hier alleen jezelf mee hebt? Jij bent verantwoordelijk voor je eigen lijf, als jij slechte dingen eet dan is dat slecht voor jouw lijf, daar heeft je moeder niets mee te maken!
Ik hoop dat er ooit een dag komt dat je moeders opmerkingen je niet meer kunnen raken en je je eigen plan kunt trekken... ik spreek uit ervaring en bij mij heeft het ook lang geduurd...
[...]
Jep, mijn moeder leert nml alleen op de harde manier. Is niet mijn probleem.
Zie je dan niet in dat je hier alleen jezelf mee hebt? Jij bent verantwoordelijk voor je eigen lijf, als jij slechte dingen eet dan is dat slecht voor jouw lijf, daar heeft je moeder niets mee te maken!
Ik hoop dat er ooit een dag komt dat je moeders opmerkingen je niet meer kunnen raken en je je eigen plan kunt trekken... ik spreek uit ervaring en bij mij heeft het ook lang geduurd...
vrijdag 22 februari 2013 om 18:00
vrijdag 22 februari 2013 om 18:06
quote:Truffelmaffia schreef op 22 februari 2013 @ 18:00:
Als ik over heel wat jaar last heb van (een) complicatie(s) door de diabetes en mijn moeder krijgt van mij te horen dat dit niet had gehoeven als zij d'r bek (sorry) had gehouden, dan heb ik echt niet alleen mezelf ermee.
I really don't care.[...]
Als ik over heel wat jaar last heb van (een) complicatie(s) door de diabetes en mijn moeder krijgt van mij te horen dat dit niet had gehoeven als zij d'r bek (sorry) had gehouden, dan heb ik echt niet alleen mezelf ermee.
I really don't care.[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-02-2013 11:25
Reden: provoceren
Reden: provoceren
% gewijzigd
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 februari 2013 om 18:34
quote:Truffelmaffia schreef op 22 februari 2013 @ 18:00:
Als ik over heel wat jaar last heb van (een) complicatie(s) door de diabetes en mijn moeder krijgt van mij te horen dat dit niet had gehoeven als zij d'r bek (sorry) had gehouden, dan heb ik echt niet alleen mezelf ermee.
I really don't care.
En dus geef je je moeder de schuld van jouw complicaties, omdat jij die zooi naar binnen schoof omdat zij haar mond niet kon houden. Misschien zit zij daar dan wel mee, in de vorm van dat ze zich schuldig voelt. Maar door nu die zooi niet meer naar binnen te schuiven, krijg jij misschien geen of pas later complicaties. Dat is dan toch alleen maar winst voor jezelf.
En echt schuld heeft je moeder er natuurlijk niet aan, want jij schuift het zelf naar binnen! Hoe eigenwijs kun je zijn!
Als ik over heel wat jaar last heb van (een) complicatie(s) door de diabetes en mijn moeder krijgt van mij te horen dat dit niet had gehoeven als zij d'r bek (sorry) had gehouden, dan heb ik echt niet alleen mezelf ermee.
I really don't care.
En dus geef je je moeder de schuld van jouw complicaties, omdat jij die zooi naar binnen schoof omdat zij haar mond niet kon houden. Misschien zit zij daar dan wel mee, in de vorm van dat ze zich schuldig voelt. Maar door nu die zooi niet meer naar binnen te schuiven, krijg jij misschien geen of pas later complicaties. Dat is dan toch alleen maar winst voor jezelf.
En echt schuld heeft je moeder er natuurlijk niet aan, want jij schuift het zelf naar binnen! Hoe eigenwijs kun je zijn!
zaterdag 23 februari 2013 om 19:43
