Relaties
alle pijlers
Zegt jouw vriend weleens/regelmatig dat hij van je houdt?
dinsdag 20 mei 2008 om 10:33
Goedemorgen,
Toch eens even iets voorleggen hier: zegt jouw vriend weleens dat hij van je houdt? En hoe belangrijk is het voor je dat hij dit doet?
Mijn vriend heeft nog nooit tegen me gezegd dat hij van me houdt en ik vind dat niet leuk. Mijn vriendinnen vinden het zelfs abnormaal en niet kunnen...
We zijn al bijna 2,5 jaar samen.
Mijn vriend is erg lief voor me, maar hij kan totaal niet zijn gevoel uiten of praten over serieuze dingen.
Dit heeft vanaf het begin tot veel irritaties en moeilijke toestanden geleid.. Reden waarom ik nog steeds bij hem ben; toen ik hem leerde kennen toonde hij juist WEL zijn gevoel voor mij...daardoor ben ik verliefd op hem geworden.
De laatste tijd is het al langere tijd leuk tussen ons, maar nog steeds toont hij weinig gevoel.
Ik weet inmiddels niet zo goed meer wat ik ermee moet. We doen zoveel leuke dingen samen en onze interesses zijn zo gelijk...maar ik wil ook graag met iemand over serieuze dingen en gevoelens kunnen praten.
Ik denk dat hij dit ook van zijn ouders allemaal niet mee heeft gekregen, maar ja....schrijf het dan een keer op een kaartje of zo.
Ik vind het echt erg lastig om een beslissing te nemen, omdat het 'verstandelijk' gezien zo leuk is tussen ons. Hij is echt een leuke, sociale, lieve vent. We hoeven nooit compromissen te sluiten over wat we samen gaan doen, omdat we zoveel dezelfde dingen leuk vinden. En ik weet ook dat hij het allemaal goed bedoelt.
Dan voel ik me soms zo'n aansteller; wat heb ik nou aan een vent die me meer het gevoel geeft dat hij echt van me houdt en voor me gaat, maar met wie ik het in feite veel minder leuk heb qua interesses e.d.?
Heb jij weleens iets soortgelijks meegemaakt? En hoe heb je een beslissing genomen?
Toch eens even iets voorleggen hier: zegt jouw vriend weleens dat hij van je houdt? En hoe belangrijk is het voor je dat hij dit doet?
Mijn vriend heeft nog nooit tegen me gezegd dat hij van me houdt en ik vind dat niet leuk. Mijn vriendinnen vinden het zelfs abnormaal en niet kunnen...
We zijn al bijna 2,5 jaar samen.
Mijn vriend is erg lief voor me, maar hij kan totaal niet zijn gevoel uiten of praten over serieuze dingen.
Dit heeft vanaf het begin tot veel irritaties en moeilijke toestanden geleid.. Reden waarom ik nog steeds bij hem ben; toen ik hem leerde kennen toonde hij juist WEL zijn gevoel voor mij...daardoor ben ik verliefd op hem geworden.
De laatste tijd is het al langere tijd leuk tussen ons, maar nog steeds toont hij weinig gevoel.
Ik weet inmiddels niet zo goed meer wat ik ermee moet. We doen zoveel leuke dingen samen en onze interesses zijn zo gelijk...maar ik wil ook graag met iemand over serieuze dingen en gevoelens kunnen praten.
Ik denk dat hij dit ook van zijn ouders allemaal niet mee heeft gekregen, maar ja....schrijf het dan een keer op een kaartje of zo.
Ik vind het echt erg lastig om een beslissing te nemen, omdat het 'verstandelijk' gezien zo leuk is tussen ons. Hij is echt een leuke, sociale, lieve vent. We hoeven nooit compromissen te sluiten over wat we samen gaan doen, omdat we zoveel dezelfde dingen leuk vinden. En ik weet ook dat hij het allemaal goed bedoelt.
Dan voel ik me soms zo'n aansteller; wat heb ik nou aan een vent die me meer het gevoel geeft dat hij echt van me houdt en voor me gaat, maar met wie ik het in feite veel minder leuk heb qua interesses e.d.?
Heb jij weleens iets soortgelijks meegemaakt? En hoe heb je een beslissing genomen?
dinsdag 20 mei 2008 om 10:38
persoonlijk zegt het mij niet al te veel als iemand (verplicht) zegd dat hij van je houd, ik hebt t na een ons ook wel gehoord 
het gaat er toch om hoe het is tussen jullie? al zegd hij elke dag dat hij heel veel van je houd, als t niet werkt werkt t niet, als t nu prima werkt hij is lief leuk en weet ik t wat, wat voor meer waarde hebben die paar woordjes dan?
het gaat er toch om hoe het is tussen jullie? al zegd hij elke dag dat hij heel veel van je houd, als t niet werkt werkt t niet, als t nu prima werkt hij is lief leuk en weet ik t wat, wat voor meer waarde hebben die paar woordjes dan?
dinsdag 20 mei 2008 om 10:46
Meneer Nilsson en ik zeggen het dagelijks tegen elkaar. Meerdere malen per dag.
Altijd als 1 van ons weggaat of na een telefoongesprek. Oók als we ruzie hebben.
Als één van ons thuiskomt en de ander is er al, dan zeggen we het ook en voor het slapen gaan meestal ook.
En tussendoor ook nog wel minimaal 2 keer.
Altijd vergezeld van een kus of een knuffel of een kneepje in m'n kont enzo.
Klinkt wel eng klef he?
Voor ons werkt het al 15 jaar zo en het is nog steeds geen routine.
Altijd als 1 van ons weggaat of na een telefoongesprek. Oók als we ruzie hebben.
Als één van ons thuiskomt en de ander is er al, dan zeggen we het ook en voor het slapen gaan meestal ook.
En tussendoor ook nog wel minimaal 2 keer.
Altijd vergezeld van een kus of een knuffel of een kneepje in m'n kont enzo.
Klinkt wel eng klef he?
Voor ons werkt het al 15 jaar zo en het is nog steeds geen routine.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 20 mei 2008 om 10:50
Ik snap wel wat je bedoelt...persoonlijk zit het voor mij ook meer in kleine andere dingen, of woordjes.
Maar wat ik al zeg; mijn vriend is erg lief, maar wel héél erg nuchter. Lijkt wel of hij bijna helemaal geen gevoel kan laten zien. Ik WEET wel dat hij me lief vindt en dat zijn hart op de goede plek zit, maar ik kan uit weinig woordjes of dingen opmaken dat hij van me houdt. Ben benieuwd of veel mannen wel kunnen praten of kunnen laten merken dat ze van je houden..
Weet niet zo goed hoe (en of) ik er mee om moet (kan) gaan en hoe ik het kan veranderen...
Maar wat ik al zeg; mijn vriend is erg lief, maar wel héél erg nuchter. Lijkt wel of hij bijna helemaal geen gevoel kan laten zien. Ik WEET wel dat hij me lief vindt en dat zijn hart op de goede plek zit, maar ik kan uit weinig woordjes of dingen opmaken dat hij van me houdt. Ben benieuwd of veel mannen wel kunnen praten of kunnen laten merken dat ze van je houden..
Weet niet zo goed hoe (en of) ik er mee om moet (kan) gaan en hoe ik het kan veranderen...
dinsdag 20 mei 2008 om 10:53
Zo als Xander denk ik ook; Beter niet gezegt dan niet gemeend!
En je merkt het aan andere dingen wel neem ik aan? Als dat ook niet zo is, zou ik me af gaan vragen hoe leuk jullie het nu eigenlijk hebben samen. Maar aan je post te zien is het verder allemaal in orde
Heb jij in al die tijd wel aangegeven bij je vriend dat het voor jou belangrijk is om over je gevoel te praten, en kun je dat ook?
Edit, en om antwoord te geven op de titel. Ik heb geen vriend dus mij wordt dat niet verteld. Maar wanneer ik een vriend heb moet ie daar niet mee aankomen binnen niet al te lange tijd. Na 2,5 jaar zou ik het ook graag een keer gehoord hebben, dus dat deel snap ik wel weer van je. Maar als het er niet in zit, zit het er niet in
En je merkt het aan andere dingen wel neem ik aan? Als dat ook niet zo is, zou ik me af gaan vragen hoe leuk jullie het nu eigenlijk hebben samen. Maar aan je post te zien is het verder allemaal in orde
Heb jij in al die tijd wel aangegeven bij je vriend dat het voor jou belangrijk is om over je gevoel te praten, en kun je dat ook?
Edit, en om antwoord te geven op de titel. Ik heb geen vriend dus mij wordt dat niet verteld. Maar wanneer ik een vriend heb moet ie daar niet mee aankomen binnen niet al te lange tijd. Na 2,5 jaar zou ik het ook graag een keer gehoord hebben, dus dat deel snap ik wel weer van je. Maar als het er niet in zit, zit het er niet in
dinsdag 20 mei 2008 om 10:56
Nou, ik ben wel een gevoelsmens JJ...dus ik uit mijn gevoelens richting mijn vriendin wel. Praten doe ik ook genoeg (misschien wel teveel... ). Weet je...de één is de ander niet. Veranderen kan je het niet....zo is je vriend nu eenmaal, een man van weinig woorden op dat gebied. Denk dat je daar toch genoegen mee moet nemen JJ. Praat anders eens met hem, en vertel wat je dwars zit..
dinsdag 20 mei 2008 om 10:57
Nog even ter verduidelijking; het gaat me ook niet zozeer om de woorden 'ik hou van jou'. Tuurlijk vind ik het raar dat hij het nog nooit gezegd heeft, maar ik hoef het op zich niet dagelijks te horen.
Maar ook op andere manieren is het allemaal zo nuchter. Ik wil graag met HEM verder, maar als het zo blijft weet ik niet hoe en of het genoeg is voor mij. Ik zou graag willen van wel, omdat hij verstandelijk gezien een superleuke vent is die erg goed voor me is. Maar ik wil wel een 'warme' relatie...
Ik heb al zo vaak geprobeerd te praten op een normale manier hierover. Maar ook dat lukt niet. Hij loopt gewoon letterlijk weg of gaat iets anders doen..
Maar ook op andere manieren is het allemaal zo nuchter. Ik wil graag met HEM verder, maar als het zo blijft weet ik niet hoe en of het genoeg is voor mij. Ik zou graag willen van wel, omdat hij verstandelijk gezien een superleuke vent is die erg goed voor me is. Maar ik wil wel een 'warme' relatie...
Ik heb al zo vaak geprobeerd te praten op een normale manier hierover. Maar ook dat lukt niet. Hij loopt gewoon letterlijk weg of gaat iets anders doen..
dinsdag 20 mei 2008 om 10:59
Oeps, ik zou het toch wel moeilijk vinden om nooit 'ik hou van jou' te horen. Het zijn toch m'n favoriete woordjes
MrMarlies en ik zeggen dagelijks verschillende keren tegen elkaar dat we van elkaar houden (ook in smsjes, bij telefoongesprekken, bij weggaan en thuiskomen, enz). Maar zowel man als ik zijn echte kletskousen en heel open qua gevoelens. Werkt hier prima (en we zijn toch al 8 jaar samen), maar het is natuurlijk ook maar net hoe je het gewoon bent. Je moet de liefde vooral voelen en merken in kleine dingen. Die woordjes zijn dan een mooie aanvulling, maar niet zo noodzakelijk. Maar ze kunnen zo heerlijk zijn en je soms net die bevestiging of geruststelling geven die je even nodig had....
Misschien toch maar eens proberen over te praten, misschien heeft hij helemaal niet door dat hij het nooit zegt?
MrMarlies en ik zeggen dagelijks verschillende keren tegen elkaar dat we van elkaar houden (ook in smsjes, bij telefoongesprekken, bij weggaan en thuiskomen, enz). Maar zowel man als ik zijn echte kletskousen en heel open qua gevoelens. Werkt hier prima (en we zijn toch al 8 jaar samen), maar het is natuurlijk ook maar net hoe je het gewoon bent. Je moet de liefde vooral voelen en merken in kleine dingen. Die woordjes zijn dan een mooie aanvulling, maar niet zo noodzakelijk. Maar ze kunnen zo heerlijk zijn en je soms net die bevestiging of geruststelling geven die je even nodig had....
Misschien toch maar eens proberen over te praten, misschien heeft hij helemaal niet door dat hij het nooit zegt?
dinsdag 20 mei 2008 om 11:05
Moet er niet aan denken dat mn vriend nooit tegen me zou zeggen dat hij van me houdt... hecht daar toch wel waarde aan op één of andere manier. Alhoewel het natuurlijk een totaalpakketje is: ik hecht nóg meer waarde aan zijn gedragingen jegens mij, maar die vier woordjes zijn toch wel de slagroom op de taart uiteindelijk!
Ik zou hier toch eens met hem over praten... en dan niet eens persé over het feit dat hij niet zegt dat hij van je houdt, maar wel over het feit dat hij z'n gevoelens niet uit. Ik zou toch echt graag willen weten wat er omgaat in je geliefde, lijkt me ook één van de basisdingen.
Ik zou hier toch eens met hem over praten... en dan niet eens persé over het feit dat hij niet zegt dat hij van je houdt, maar wel over het feit dat hij z'n gevoelens niet uit. Ik zou toch echt graag willen weten wat er omgaat in je geliefde, lijkt me ook één van de basisdingen.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:06
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 10:57:
Nog even ter verduidelijking; het gaat me ook niet zozeer om de woorden 'ik hou van jou'. Tuurlijk vind ik het raar dat hij het nog nooit gezegd heeft, maar ik hoef het op zich niet dagelijks te horen.
Maar ook op andere manieren is het allemaal zo nuchter. Ik wil graag met HEM verder, maar als het zo blijft weet ik niet hoe en of het genoeg is voor mij. Ik zou graag willen van wel, omdat hij verstandelijk gezien een superleuke vent is die erg goed voor me is. Maar ik wil wel een 'warme' relatie...
Ik heb al zo vaak geprobeerd te praten op een normale manier hierover. Maar ook dat lukt niet. Hij loopt gewoon letterlijk weg of gaat iets anders doen..
Ahh, ok....jij mist nét dat beetje meer, wat thuishoort in een relatie!
En wanneer praat hier dan met hem over? (áls je er over praat uiteraard..) Zo even tussen neus en lippen door? Of tijdens de afwas?
Neem er rustig de tijd voor. Desnoods kondig je het aan als je eens een goed gesprek met hem wilt hebben. Zo neemt hij je probleem serieus, en misschien loopt ie dan niet weg om wat anders te gaan doen.
Nog even ter verduidelijking; het gaat me ook niet zozeer om de woorden 'ik hou van jou'. Tuurlijk vind ik het raar dat hij het nog nooit gezegd heeft, maar ik hoef het op zich niet dagelijks te horen.
Maar ook op andere manieren is het allemaal zo nuchter. Ik wil graag met HEM verder, maar als het zo blijft weet ik niet hoe en of het genoeg is voor mij. Ik zou graag willen van wel, omdat hij verstandelijk gezien een superleuke vent is die erg goed voor me is. Maar ik wil wel een 'warme' relatie...
Ik heb al zo vaak geprobeerd te praten op een normale manier hierover. Maar ook dat lukt niet. Hij loopt gewoon letterlijk weg of gaat iets anders doen..
Ahh, ok....jij mist nét dat beetje meer, wat thuishoort in een relatie!
En wanneer praat hier dan met hem over? (áls je er over praat uiteraard..) Zo even tussen neus en lippen door? Of tijdens de afwas?
Neem er rustig de tijd voor. Desnoods kondig je het aan als je eens een goed gesprek met hem wilt hebben. Zo neemt hij je probleem serieus, en misschien loopt ie dan niet weg om wat anders te gaan doen.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:11
Meneer Nilsson is helemaal geen prater. In het begin moest ik de woorden echt uit hem trekken. (alle woorden hoor, over alles )
Ik heb hem daarin wel gelaten, maar wel meteen heel duidelijk gemaakt dat ik een aantal zaken niet pik. De silent treatment (een beproefd middel van zijn moeder en hem, die konden elkaar weken doodzwijgen) daar hoeft ie bij mij niet mee aan te komen.
Maar hij vond mijn woedeuitbarsting en dan na 5 minuten weer gewoon doen, niet te handelen. Of ik ff normaal wilde doen
Dat werd dus middelen en dat gaat prima. En stukje bij beetje en met vallen en opstaan (nog steeds hoor) groeien we steeds meer naar elkaar toe.
En dat 'ik hou van jou' tegen elkaar zeggen, accepteer eerst maar eens écht dat ie het laat zien, zonder te klagen en te morren en te zeuren.
En vertel hem dan eens, recht uit je hart, hoeveel jij van hem houdt en dat je het zo fijn vindt dat hij ook van jou houdt en dat je zo blij zou zijn als ie dat ook tegen je zou zeggen.
Ik heb hem daarin wel gelaten, maar wel meteen heel duidelijk gemaakt dat ik een aantal zaken niet pik. De silent treatment (een beproefd middel van zijn moeder en hem, die konden elkaar weken doodzwijgen) daar hoeft ie bij mij niet mee aan te komen.
Maar hij vond mijn woedeuitbarsting en dan na 5 minuten weer gewoon doen, niet te handelen. Of ik ff normaal wilde doen
Dat werd dus middelen en dat gaat prima. En stukje bij beetje en met vallen en opstaan (nog steeds hoor) groeien we steeds meer naar elkaar toe.
En dat 'ik hou van jou' tegen elkaar zeggen, accepteer eerst maar eens écht dat ie het laat zien, zonder te klagen en te morren en te zeuren.
En vertel hem dan eens, recht uit je hart, hoeveel jij van hem houdt en dat je het zo fijn vindt dat hij ook van jou houdt en dat je zo blij zou zijn als ie dat ook tegen je zou zeggen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:13
quote:sleepybeauty schreef op 20 mei 2008 @ 10:53:
En je merkt het aan andere dingen wel neem ik aan? Als dat ook niet zo is, zou ik me af gaan vragen hoe leuk jullie het nu eigenlijk hebben samen. Maar aan je post te zien is het verder allemaal in orde
Heb jij in al die tijd wel aangegeven bij je vriend dat het voor jou belangrijk is om over je gevoel te praten, en kun je dat ook?
Tja...even zoeken hoe ik het duidelijk uit kan leggen.
Dat we het erg leuk hebben samen zit 'm vooral in alle leuke dingen die we doen en dat onze interesses wat dat betreft erg op een lijn zitten. En dat vind ik OOK heel belangrijk in een relatie. Daarom vind ik het ook zo'n moeilijk iets. Ik ben namelijk OOK iemand die gevoel erg belangrijk vindt en ik heb het nodig dat iemand laat merken dat ik echt zijn meisje ben...
Maar ik zie ook wel dat geen enkele relatie perfect is en dat ik ook niks heb aan een vriend die WEL zijn gevoel laat zien voor mij, maar waar ik weer veel minder leuke dingen mee doe...
Ik moet uit hele kleine dingen halen dat hij van me houdt. Mijn vriend is heel nuchter en laat ook in kleine dingen weinig gevoel zien. Zowel niet in woorden, als in een kaartje, briefje, sms-je of cadeautje. Ik moet zoeken naar het onderscheid tussen hoe hij het met mij en met anderen omgaat. Ook in seksuele spanning voel ik dat te weinig...
Ik heb niet het idee dat mijn verwachtingen te hoog zijn...
Wel moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik hem teveel op zijn huid heb gezeten hierover, waardoor we een beetje in een vicieuze cirkel terecht kwamen. Ik heb veel gezeurd over dit onderwerp, waardoor het er natuurlijk niet spontaner op werd.
Een tijd geleden is het me gelukt dit los te laten en ik merk wel dat het steeds leuker is geworden tussen ons. En dat kan ik ook aan hem merken.
Maar nog steeds; hij is en blijft zó nuchter. Ik moet het uit zulke kleine dingen halen. Dat is toch niet normaal? Iemand moet toch kunnen uiten dat hij je mooi, lief vindt en dat je zijn meisje bent?
Ook wat praten betreft zit het gewoon niet goed, hij ziet praten als gezeur, gaat heel moeilijk kijken of gaat gewoon iets anders doen. En niet omdat hij zo'n ongevoelige klootzak is, maar net of hij gewoon dichtklapt en niet weet hoe hij moet praten of hoe hij zijn gevoel moet uiten.
Ik snap best dat je iets niet van de een op de andere dag kunt veranderen; maar ik begrijp dan niet dat hij er later niet op een andere manier op terugkomt. Bijvoorbeeld door het op te schrijven of zo...
Ik zie bij zijn ouders ook wel dingen terug; weinig gevoel, weinig warmte. Maar ik wil zo graag met hem verder, weet het alleen niet te doorbreken.
We kunnen niet praten samen, dat vind ik erg. Dat geef ik ook aan. Ook over samenwonen, toekomst, kinderen....alle serieuze onderwerpen. Maar ook al is het iets heel anders (minder zwaars), dan kan hij er ook niet mee omgaan.
We kletsen veel en hij is juist echt een gezellige prater; zo lang het over werk, koetjes en kalfjes, muziek, voetbal, hobby's e.d. gaat.
En je merkt het aan andere dingen wel neem ik aan? Als dat ook niet zo is, zou ik me af gaan vragen hoe leuk jullie het nu eigenlijk hebben samen. Maar aan je post te zien is het verder allemaal in orde
Heb jij in al die tijd wel aangegeven bij je vriend dat het voor jou belangrijk is om over je gevoel te praten, en kun je dat ook?
Tja...even zoeken hoe ik het duidelijk uit kan leggen.
Dat we het erg leuk hebben samen zit 'm vooral in alle leuke dingen die we doen en dat onze interesses wat dat betreft erg op een lijn zitten. En dat vind ik OOK heel belangrijk in een relatie. Daarom vind ik het ook zo'n moeilijk iets. Ik ben namelijk OOK iemand die gevoel erg belangrijk vindt en ik heb het nodig dat iemand laat merken dat ik echt zijn meisje ben...
Maar ik zie ook wel dat geen enkele relatie perfect is en dat ik ook niks heb aan een vriend die WEL zijn gevoel laat zien voor mij, maar waar ik weer veel minder leuke dingen mee doe...
Ik moet uit hele kleine dingen halen dat hij van me houdt. Mijn vriend is heel nuchter en laat ook in kleine dingen weinig gevoel zien. Zowel niet in woorden, als in een kaartje, briefje, sms-je of cadeautje. Ik moet zoeken naar het onderscheid tussen hoe hij het met mij en met anderen omgaat. Ook in seksuele spanning voel ik dat te weinig...
Ik heb niet het idee dat mijn verwachtingen te hoog zijn...
Wel moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik hem teveel op zijn huid heb gezeten hierover, waardoor we een beetje in een vicieuze cirkel terecht kwamen. Ik heb veel gezeurd over dit onderwerp, waardoor het er natuurlijk niet spontaner op werd.
Een tijd geleden is het me gelukt dit los te laten en ik merk wel dat het steeds leuker is geworden tussen ons. En dat kan ik ook aan hem merken.
Maar nog steeds; hij is en blijft zó nuchter. Ik moet het uit zulke kleine dingen halen. Dat is toch niet normaal? Iemand moet toch kunnen uiten dat hij je mooi, lief vindt en dat je zijn meisje bent?
Ook wat praten betreft zit het gewoon niet goed, hij ziet praten als gezeur, gaat heel moeilijk kijken of gaat gewoon iets anders doen. En niet omdat hij zo'n ongevoelige klootzak is, maar net of hij gewoon dichtklapt en niet weet hoe hij moet praten of hoe hij zijn gevoel moet uiten.
Ik snap best dat je iets niet van de een op de andere dag kunt veranderen; maar ik begrijp dan niet dat hij er later niet op een andere manier op terugkomt. Bijvoorbeeld door het op te schrijven of zo...
Ik zie bij zijn ouders ook wel dingen terug; weinig gevoel, weinig warmte. Maar ik wil zo graag met hem verder, weet het alleen niet te doorbreken.
We kunnen niet praten samen, dat vind ik erg. Dat geef ik ook aan. Ook over samenwonen, toekomst, kinderen....alle serieuze onderwerpen. Maar ook al is het iets heel anders (minder zwaars), dan kan hij er ook niet mee omgaan.
We kletsen veel en hij is juist echt een gezellige prater; zo lang het over werk, koetjes en kalfjes, muziek, voetbal, hobby's e.d. gaat.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:23
Precies...ik mis net dat beetje meer, dat voor mij bij een relatie hoort. Gedragingen, het 'voelen' dat hij van me houdt.
Ik zeur er al langere tijd niet meer over, dus wat mij betreft zou het dan toch moeten groeien. Dat heeft het weliswaar een heel klein beetje gedaan, maar wat mij betreft is het nog veel te weinig...hoe graag ik dat ook wil, ik kan er zo niet mijn hele leven gelukkig mee zijn.
Ik zal nog eens proberen erover te praten. Of het misschien een keer op te schrijven als dat niet werkt...
Zonder verwijten uiteraard, maar gewoon mijn gevoel...
Ik zeur er al langere tijd niet meer over, dus wat mij betreft zou het dan toch moeten groeien. Dat heeft het weliswaar een heel klein beetje gedaan, maar wat mij betreft is het nog veel te weinig...hoe graag ik dat ook wil, ik kan er zo niet mijn hele leven gelukkig mee zijn.
Ik zal nog eens proberen erover te praten. Of het misschien een keer op te schrijven als dat niet werkt...
Zonder verwijten uiteraard, maar gewoon mijn gevoel...
dinsdag 20 mei 2008 om 11:24
Naast dat we het gewoon vaak tegen elkaar zeggen;
Een arm om me heen als ik me rot voel
Een kopje koffie op bed
De glimlach als we elkaar weer zien
Dat ie m'n kots opruimt als ik ziek ben
Dat er wekelijks verse bloemen in huis staan
Dat ie met boodschappen doen de etiketten napluits op vetten / calorieën / suikers etc
Dat we gewoon een hele avond op de bank kunnen liggen zappen en allebei gelukkig zijn
Dat ik een hele zondag kan schurften in m'n badjas, zonder commentaar
Dat als ik hem een kus geef 's ochtends als ik naar het werk ga en hij nog ligt te slapen dat ie me dan helemaal vastpakt en niet laat gaan, terwijl ie nog half slaapt
Dat ie na 15 jaar me nog het gevoel kan geven dat het de 1e keer is dat we met elkaar vrijen omdat ie maar geen genoeg van me kan krijgen
Dat dus
Een arm om me heen als ik me rot voel
Een kopje koffie op bed
De glimlach als we elkaar weer zien
Dat ie m'n kots opruimt als ik ziek ben
Dat er wekelijks verse bloemen in huis staan
Dat ie met boodschappen doen de etiketten napluits op vetten / calorieën / suikers etc
Dat we gewoon een hele avond op de bank kunnen liggen zappen en allebei gelukkig zijn
Dat ik een hele zondag kan schurften in m'n badjas, zonder commentaar
Dat als ik hem een kus geef 's ochtends als ik naar het werk ga en hij nog ligt te slapen dat ie me dan helemaal vastpakt en niet laat gaan, terwijl ie nog half slaapt
Dat ie na 15 jaar me nog het gevoel kan geven dat het de 1e keer is dat we met elkaar vrijen omdat ie maar geen genoeg van me kan krijgen
Dat dus
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:25
Hmm ik snap je gevoel denk ik. Ik zou daar niet blij van worden, ik wil me toch regelmatig ook echt speciaal en mooi en belangrijk voelen voor mijn partner.
Aan de andere kant ben ik er door de jaren heen wat minder romantisch in gaan staan. Heeft hij dingen voor je over? Houdt hij rekening met je voor zover hij dat goed kan? Is hij loyaal? Spreken zijn daden op andere vlakken misschien een heel duidelijke taal ook al is die taal dan echt compleet niet romantisch? Geeft hij jou het beste van zichzelf? Iedereen heeft zijn of haar beperkingen.
Als jij je goed en tevreden voelt over jezelf heb je geen bevestiging nodig van iemand anders. Dan waardeer je de liefde die er is zoals hij is. Je kunt wel concluderen dat je bijv communicatie toch veel belangrijker vindt dan je dacht. En kijken of hij daarover wil nadenken zonder dat het oorlog wordt, gewoon omdat je eerlijk aangeeft dat je behoefte hebt aan bepaalde dingen en of hij erover wil nadenken in hoeverre jullie dat samen kunnen realiseren.
Aan de andere kant ben ik er door de jaren heen wat minder romantisch in gaan staan. Heeft hij dingen voor je over? Houdt hij rekening met je voor zover hij dat goed kan? Is hij loyaal? Spreken zijn daden op andere vlakken misschien een heel duidelijke taal ook al is die taal dan echt compleet niet romantisch? Geeft hij jou het beste van zichzelf? Iedereen heeft zijn of haar beperkingen.
Als jij je goed en tevreden voelt over jezelf heb je geen bevestiging nodig van iemand anders. Dan waardeer je de liefde die er is zoals hij is. Je kunt wel concluderen dat je bijv communicatie toch veel belangrijker vindt dan je dacht. En kijken of hij daarover wil nadenken zonder dat het oorlog wordt, gewoon omdat je eerlijk aangeeft dat je behoefte hebt aan bepaalde dingen en of hij erover wil nadenken in hoeverre jullie dat samen kunnen realiseren.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:27
quote:Helmy schreef op 20 mei 2008 @ 10:56:
Mag ik eens vragen waarover je dan wel praat met je vriend als je niet over serieuze dingen kan praten. Is hij cynisch?
Mijn vriend zegt dagelijks dat hij van me houd, maar mijn relatie rammelt weer op andere fronten.
We praten over werk, ouders, vrienden, onderwerpen op het nieuws, hobby's, koetjes en kalfjes, muziek, leuke dingen om te doen, eettentjes...van alles.
Maar nooit over serieuze onderwerpen of gevoel. Nooit.
Zodra ik dat wil doen verandert ook de toon; hij ziet dat als moeilijk, eng, gezeur, niet nodig en hij reageert er soort van apatisch op....hoe voorzichtig ik het ook breng en op welk moment. Misschien is hij bang voor ruzie of weet ik veel, maar ik vind het niet normaal en wil gewoon overal over kunnen praten in een relatie.
Mag ik eens vragen waarover je dan wel praat met je vriend als je niet over serieuze dingen kan praten. Is hij cynisch?
Mijn vriend zegt dagelijks dat hij van me houd, maar mijn relatie rammelt weer op andere fronten.
We praten over werk, ouders, vrienden, onderwerpen op het nieuws, hobby's, koetjes en kalfjes, muziek, leuke dingen om te doen, eettentjes...van alles.
Maar nooit over serieuze onderwerpen of gevoel. Nooit.
Zodra ik dat wil doen verandert ook de toon; hij ziet dat als moeilijk, eng, gezeur, niet nodig en hij reageert er soort van apatisch op....hoe voorzichtig ik het ook breng en op welk moment. Misschien is hij bang voor ruzie of weet ik veel, maar ik vind het niet normaal en wil gewoon overal over kunnen praten in een relatie.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:28
Mijn man zegt toch wel meerdere keren per dag dat hij van me houdt.
Maar het echt voelen doe ik meer in de kleine dingen; bijvoorbeeld zien dat ik moe ben en dan mij op de bank zetten met een kopje thee en zelf gaan koken, terwijl ik het zou doen. Of van het tankstation mijn lievelingschocola meenemen, dat soort dingen.Dat zijn de dingen waarin ik voel dat hij aan mij denkt, rekening met mij houdt.
Maar het echt voelen doe ik meer in de kleine dingen; bijvoorbeeld zien dat ik moe ben en dan mij op de bank zetten met een kopje thee en zelf gaan koken, terwijl ik het zou doen. Of van het tankstation mijn lievelingschocola meenemen, dat soort dingen.Dat zijn de dingen waarin ik voel dat hij aan mij denkt, rekening met mij houdt.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:30
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 mei 2008 @ 11:24:
Dat als ik hem een kus geef 's ochtends als ik naar het werk ga en hij nog ligt te slapen dat ie me dan helemaal vastpakt en niet laat gaan, terwijl ie nog half slaapt
Dat ie na 15 jaar me nog het gevoel kan geven dat het de 1e keer is dat we met elkaar vrijen omdat ie maar geen genoeg van me kan krijgen
Dat dusMisschien zit 'm hier ook wel de pijn. Dat mis ik dus echt. Gewoon dat je VOELT dat iemand je mooi vindt en van je houdt. Warmte...
Dat als ik hem een kus geef 's ochtends als ik naar het werk ga en hij nog ligt te slapen dat ie me dan helemaal vastpakt en niet laat gaan, terwijl ie nog half slaapt
Dat ie na 15 jaar me nog het gevoel kan geven dat het de 1e keer is dat we met elkaar vrijen omdat ie maar geen genoeg van me kan krijgen
Dat dusMisschien zit 'm hier ook wel de pijn. Dat mis ik dus echt. Gewoon dat je VOELT dat iemand je mooi vindt en van je houdt. Warmte...
dinsdag 20 mei 2008 om 11:35
quote:Feliciaatje schreef op 20 mei 2008 @ 11:25:
Hmm ik snap je gevoel denk ik. Ik zou daar niet blij van worden, ik wil me toch regelmatig ook echt speciaal en mooi en belangrijk voelen voor mijn partner.
Aan de andere kant ben ik er door de jaren heen wat minder romantisch in gaan staan. Heeft hij dingen voor je over? Houdt hij rekening met je voor zover hij dat goed kan? Is hij loyaal? Spreken zijn daden op andere vlakken misschien een heel duidelijke taal ook al is die taal dan echt compleet niet romantisch? Geeft hij jou het beste van zichzelf? Iedereen heeft zijn of haar beperkingen.
Als jij je goed en tevreden voelt over jezelf heb je geen bevestiging nodig van iemand anders. Dan waardeer je de liefde die er is zoals hij is. Je kunt wel concluderen dat je bijv communicatie toch veel belangrijker vindt dan je dacht. En kijken of hij daarover wil nadenken zonder dat het oorlog wordt, gewoon omdat je eerlijk aangeeft dat je behoefte hebt aan bepaalde dingen en of hij erover wil nadenken in hoeverre jullie dat samen kunnen realiseren.
Ja, bovenstaande dingen zijn dan weer wel aanwezig. En daarom wil ik hem ook niet kwijt. Hij doet echt wel zijn best en hij WIL het volgens mij wel erg graag.
Ik zal eens proberen om erover te praten. Misschien moet ik proberen dat nog meer vanuit mijn eigen gevoel en behoeften te doen, zodat hij zich niet aangevallen kan voelen. Ik bedoel; we zijn met z'n tweeen. Dus dat we niet kunnen praten zal vast aan de wisselwerking liggen en niet alleen aan hem
Hmm ik snap je gevoel denk ik. Ik zou daar niet blij van worden, ik wil me toch regelmatig ook echt speciaal en mooi en belangrijk voelen voor mijn partner.
Aan de andere kant ben ik er door de jaren heen wat minder romantisch in gaan staan. Heeft hij dingen voor je over? Houdt hij rekening met je voor zover hij dat goed kan? Is hij loyaal? Spreken zijn daden op andere vlakken misschien een heel duidelijke taal ook al is die taal dan echt compleet niet romantisch? Geeft hij jou het beste van zichzelf? Iedereen heeft zijn of haar beperkingen.
Als jij je goed en tevreden voelt over jezelf heb je geen bevestiging nodig van iemand anders. Dan waardeer je de liefde die er is zoals hij is. Je kunt wel concluderen dat je bijv communicatie toch veel belangrijker vindt dan je dacht. En kijken of hij daarover wil nadenken zonder dat het oorlog wordt, gewoon omdat je eerlijk aangeeft dat je behoefte hebt aan bepaalde dingen en of hij erover wil nadenken in hoeverre jullie dat samen kunnen realiseren.
Ja, bovenstaande dingen zijn dan weer wel aanwezig. En daarom wil ik hem ook niet kwijt. Hij doet echt wel zijn best en hij WIL het volgens mij wel erg graag.
Ik zal eens proberen om erover te praten. Misschien moet ik proberen dat nog meer vanuit mijn eigen gevoel en behoeften te doen, zodat hij zich niet aangevallen kan voelen. Ik bedoel; we zijn met z'n tweeen. Dus dat we niet kunnen praten zal vast aan de wisselwerking liggen en niet alleen aan hem
dinsdag 20 mei 2008 om 11:35
