Help, zo in de knoop met mezelf....

01-06-2008 16:32 5 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ongeveer 5 maand geleden een super lieve man ontmoet, hij heeft eigenlijk alles wat ik (dacht) dat ik zocht.

Na een leven lang alleen "foute mannen" te hebben gekend, is dit een super lieve man, aardig, trouw, zorgzaam maar.... ik ben niet verliefd om hem, erger nog, ik begin me iedere keer meer te iriteren aan hem, eigenlijk valt ie in de categorie "nerds" bij mij... zn uiterlijk staat me steeds meer tegen.



Daarbij komt dat ik momenteel in een zware depressie zit, (ben daarvoor in behandeling) ik kan niet goed uitleggen wat ik allemaal voel, zit al het hele weekend hier mee te lezen en te hopen dat ik er uit kom om een beslissing te maken...

Op het moment erger ik me aan alles, zn stem zn uiterlijk, eigenlijk is ie een vreselijke softie..eigenlijk ben ik zooo in de de war en zo een vreselijke piekeraar, en vraag ik mezelf ook af wat ik eigenlijk nou voor een antwoord van jullie verwacht..

Hij is een afrikaanse man, (ik val nu eenmaal opdonkere mannen) en na een periode van bijna 15 jaar teleurstellingen met dit soort mannen, heb ik nu dus een aardige eerlijk hard werkende man gevonden, maar er is ook nog een ander probleem...hij heeft 2 kinderen in afrika die hij wil laten overkomen, op den duur, ik heb 4 kids, waarvan er 2 de deur al uit zijn.

Aangezien ik met mn depressie kamp, is dat idee echt benauwend voor me, krijg het spaans benauwd van het idee alleen al...nu heb ik dus een soort korte break om na te denken wat ik nu ECHT wil, maar kom er echt niet uit.....ik weet niet wat ik van jullie verwacht maar het is wel lekker om even mn hart te luchten..en mn verhaal hier ff van me af te kunnen schrijven...

afz piekeraartje
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp niet goed waar je niet uitkomt?

Wanneer je je verhaal zelf nog eens goed doorleest, dan kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat deze relatie voor jou geen toekomst heeft.

Juist als je in een depressie zit, kan zo'n relatie je herstel in de weg staan. Al wat er positief is in je leven wordt overschaduwt door al het negatiefs wat deze relatie oproept.

Je houdt ook hem godsgruwelijk voor de gek (buiten jezelf).



Saffietje, hoog tijd om op eigen benen te gaan staan en hem te vertellen dat deze relatie wat jouw betreft geen kans van slagen meer heeft.

Ik denk dat ik nu weer een reactie van je ga krijgen dat je toch wel erg veel om hem geeft, maar dat blijkt totaal niet uit het bovenstaande.
Alle reacties Link kopieren
Waar ik niet uit kom is dat ik zo twijfel dat ik een man die de goedheid zelve is laat gaan...ben trouwens wel eerlijk naar hem toe geweest omtrent mn twijfels over zijn kids en ook mn twijfels over m gevoelens naar hem toe..

Hij zegt nu dathet helemaal niet zo zeker is dat zn kids al binnenkort naar hier komen, en dat ze missch pas over een hele lange tijd hier komen om te studeren.

Hij doet alles eraan om me niet te verliezen, hij wil me de tijd gunnen zegt ie.

Ook als dat betekend dat we in de toekomst niet samen gaan wonen en ik op mijn plek blijf, we wonen ongeveer een uur van elkaar vandaan..



Soms denk ik : is het mn depressie die me alles zo negatief laat voelen? en kan het zijn dat mn waardering voor deze man uiteindelijk toch kan omslaan in liefde?......
Alle reacties Link kopieren
Ik kan er naast zitten, maar volgens mij doe je jezelf het meeste plezier als je de zaken 1-voor-1 gaat beschouwen.

Goede kans dat jouw depressie jouw beoordelingsvermogen in de weg zit. Kan zijn dat jij zonder depressie veel meer liefde voor hem voelt (er was toch ook iets in het begin?) maar net zo goed dat jij zonder depressie erachter komt dat je met hem niet gelukkig(er) wordt (omdat je veel meer dan in contact met jezelf staat).



Mij lijkt het, omdat het zo verschillend kan uitpakken, dat je het beste geen toekomstbeslissingen moet nemen als je je depressie nog niet overwonnen hebt. Of je gedurende dat herstel bij hem moet blijven is meer een kwestie van uitvinden of het in een relatie zitten met hem jou helpt of juist belemmert en dat je er beter aan doet een tijdje alleen te laten zijn.



Hij wil jou die tijd geven en dat is zeer nobel en inlevend nagedacht van hem. Neem die tijd ook, omdat het (hoe het ook uitpakt) eerlijker voor zowel jezelf als voor hem is.



Sterkte,

TD
Alle reacties Link kopieren
Ik kan hier wel enigzins over meepraten.

Ik heb een half jaar geleden een flinke burn-out gehad, en voelde me zwaar depressief. Op dat moment had ik ongeveer 5 maande een relatie.

Ik zag toen ook alles, maar dan ook alles negatief. Ik vond mn leven niks waard, vond mn werk vreselijk, had geen zin in vrienden of familie, en ook zag ik mn hele relatie negatief.

Ik kon bijna geen positief punt over mn vriend zeggen, alles was voor mijn gevoel mis. Ik irriteerde me aan hem, en aan hoe het tussen ons ging.

Ik twijfelde dus ook heel erg, als ik dit soort negatieve gevoelens had dan is het toch niet de juiste man voor mij?

Als ik me zo irriteer dan word ik toch niet echt gelukkig met hem de rest van mn leven.



Kortom, ik kwam er ook totaal niet uit. Voor mijn vriend was het natuurlijk ook erg want ik was constant chagrijnig, had nergens zin in, en ik mijn ogen deed hij alles fout.

Maar....op dat moment, in zo'n situatie (depressie) kun je gewoon niet reëel denken..je bent niet objectief.

Ik kon op dat moment geen beslissing nemen. Ik heb er toen voor gekozen dat ik eerst aan mezelf moest werken, en zelf moest zorgen dat ik uit de burn-out kwam.

Ik heb mijn relatie daarom verbroken. Omdat deze relatie mij alleen maar slechter deed voelen, en ik er alleen maar negatiever van werd.

Ik heb tegen mijn vriend toen gezegd dat ik echt ijd voorm ezelf nodig had,..dat deze relatie op dat moment niet werkte, en dat ik eerst zelf beter moest worden.

Je kan immers pas gelukkig zijn in een relatie als je gelukkig bent met jezelf.



Nu 5 maanden, en veel therapie later voel ik me weer heerlijk. Ik ben een sterker persoon geworden, en he veel meer energie.

Ik heb sinds een maand weer contact met mijn vriend (ex dus eigenlijk) en het lijkt nu allemaal veel makkelijker en leuker te gaan dan toen. En ik merk dat ik nu weer de positieve dingen in hem zie, dat ik niet meer zo negatief ben, en ik geniet weer van het contact.



Mijn advies dus aan jou zoals Tia Dalma ook zegt, ga alles 1 voor 1 doen.

Zorg dat je zelf beter wordt, dat je je weer goed gaat voelen, en werk daar aan! Je relatie brengt je nu niets goed, e al die negatieve gevoelen werken je allee maar tegen!



geloof me, ik heb in een heel diep dal gezeten, en dacht toen dat het nooit meer goed zou komen met me.

Maar uiteindelijk komt het wel weer goed en kun je weer genieten van het leven..en misschien ook wel weer van je vriend.



En onthoud: je kan pas ene gelukkige relatie hebben als je gelukkig bent met jezelf!

Ik heb ondervonden dat dit absoluut waar is.



Veel succes!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven