Relaties
alle pijlers
Zie ik het zo verkeerd?
zaterdag 7 juni 2008 om 19:36
Hoi, ik zal in het kort proberen mijn verhaal te vertellen.
Ik woon samen (7 jr) en heb weinig familie.
Mijn moeder is overleden toen ik 18 was en vorig jaar is mijn vader (na ong. 2 jaar ziekte) overleden. Aangezien mijn vader in de VS woonde, zag ik hem niet vaak, zo'n 3x per jaar, ook tijdens zijn ziekte. Toen hij overleed, ben ik met mijn broer en vriend z.s.m naar de VS gegaan voor de begrafenis. Dat is nu ruim een jaar geleden en sindsdien ben ik daar niet meer geweest. Gewoon omdat ik dat nogal moeilijk vind.
Ik heb sowieso veel moeite met het zijn dood en het feit dat ik geen ouders meer heb, ook al kom ik meestal vrolijk over en laat ik mijn verdriet weinig blijken.
Mijn zusje woont trouwens ook in de VS en aangezien ik haar weer wil zien en eindelijk het graf van mijn vader wil bezoeken, ben ik van plan om daar over 1 of 2 maand ofzo naartoe te gaan.
Ik vertelde dat dus tegen mijn vriend en vroeg of hij dan ook mee wil. Dat wilde hij dus in eerste instantie niet, omdat hij vindt dat ik me toch teveel bezighou met mijn zusje als ik daar ben (hij kan trouwens prima overweg met de man van mijn zusje) en hij heeft geen zin om daar vakantie voor te nemen. Ik heb hem gezegd dat ik graag wil dat hij meegaat voor de mentale steun. Ik vind het moeilijk om te gaan en zou graag willen dat hij er dan bij is.
We hebben hier lang een discussie over gevoerd met als gevolg ruzie, hij vindt dat ik mijn vaders dood nu gebruik om hem mee te laten gaan. Ik vind het vanzelfsprekend om er in dit soort gevallen voor je partner te zijn, maar misschien zie ik het wel verkeerd.
Graag zou ik van jullie horen wat jullie hiervan denken?
Ik woon samen (7 jr) en heb weinig familie.
Mijn moeder is overleden toen ik 18 was en vorig jaar is mijn vader (na ong. 2 jaar ziekte) overleden. Aangezien mijn vader in de VS woonde, zag ik hem niet vaak, zo'n 3x per jaar, ook tijdens zijn ziekte. Toen hij overleed, ben ik met mijn broer en vriend z.s.m naar de VS gegaan voor de begrafenis. Dat is nu ruim een jaar geleden en sindsdien ben ik daar niet meer geweest. Gewoon omdat ik dat nogal moeilijk vind.
Ik heb sowieso veel moeite met het zijn dood en het feit dat ik geen ouders meer heb, ook al kom ik meestal vrolijk over en laat ik mijn verdriet weinig blijken.
Mijn zusje woont trouwens ook in de VS en aangezien ik haar weer wil zien en eindelijk het graf van mijn vader wil bezoeken, ben ik van plan om daar over 1 of 2 maand ofzo naartoe te gaan.
Ik vertelde dat dus tegen mijn vriend en vroeg of hij dan ook mee wil. Dat wilde hij dus in eerste instantie niet, omdat hij vindt dat ik me toch teveel bezighou met mijn zusje als ik daar ben (hij kan trouwens prima overweg met de man van mijn zusje) en hij heeft geen zin om daar vakantie voor te nemen. Ik heb hem gezegd dat ik graag wil dat hij meegaat voor de mentale steun. Ik vind het moeilijk om te gaan en zou graag willen dat hij er dan bij is.
We hebben hier lang een discussie over gevoerd met als gevolg ruzie, hij vindt dat ik mijn vaders dood nu gebruik om hem mee te laten gaan. Ik vind het vanzelfsprekend om er in dit soort gevallen voor je partner te zijn, maar misschien zie ik het wel verkeerd.
Graag zou ik van jullie horen wat jullie hiervan denken?
zaterdag 7 juni 2008 om 19:42
Ik vind het een aparte reactie van je vriend moet ik eerlijk zeggen. Juist omdat je aangeeft dat je er moeite mee heb om het graf van je vader te bezoeken, zou voor hem een reden moeten zijn om mee te gaan.
Natuurlijk zal jij veel met je zusje omgaan, je ziet haar niet iedere week. Maar hij kan zich toch ook prima vermaken? Onzin om daarvoor geen vakantie te willen nemen (tenzij het gewoonweg niet kan)
Praat de ruzie uit, en ga er eens rustig voor zitten. Zet zijn redenen en die van jou op een rijtje... en kijk of jullie tot een besluit kunnen komen. Zo niet, dan laat je hem maar lekker achter
Mentale steun zul je dan wel krijgen van je zusje
Natuurlijk zal jij veel met je zusje omgaan, je ziet haar niet iedere week. Maar hij kan zich toch ook prima vermaken? Onzin om daarvoor geen vakantie te willen nemen (tenzij het gewoonweg niet kan)
Praat de ruzie uit, en ga er eens rustig voor zitten. Zet zijn redenen en die van jou op een rijtje... en kijk of jullie tot een besluit kunnen komen. Zo niet, dan laat je hem maar lekker achter
Mentale steun zul je dan wel krijgen van je zusje
zaterdag 7 juni 2008 om 20:05
ik vind dat je partner gewoon mee moet al gaat die eerder terug als dat een optie is. In mijn geval ging ik destijds mee met mijn ex naar haar opa's begrafenis terwijl ik eigenlijk de hele week in UK moest zijn voor de maandafsluiting. Dit werk heb ik gewoon 's nachts gedaan omdat we ook moesten rijden van Zuid-Nederland naar Noord-Nederland. Dit had ik voor mijn ex over!
Hetzelfde zou ik ook van haar verwachten.
Hetzelfde zou ik ook van haar verwachten.
zaterdag 7 juni 2008 om 20:15
Vind dit best een lastige situatie.
Voor jou moet het heel moeilijk zijn dat je op relatief jonge leeftijd geen ouders meer hebt. Kan mij ook heel goed voorstellen dat je er moeite mee hebt om voor het eerst weer naar America te gaan zonder dat je je vader kan zien en om zijn graf te bezoeken. Ik vind zeker dat een partner er niet alleen in leuke tijden voor je moet zijn maar je ook moet steunen als je het moeilijk hebt. In die zin mag je wel verwachen dat je partner met je meegaat.
Aan de andere kant als je 10 dagen gaat dan moet hij wel twee weken vakantie opnemen. Dat is best een groot aantal van je vakantiedagen. Ik weet niet of je zus en zwager ook vrij zijn in die periode? Als jij dan veel met je zus optrekt en je zwager moet werken dan kan ik mij zo voorstellen dat hij er inderdaad maar wat verloren bijhangt. Bovendien kan ik mij de redenatie je hebt je zus toch voor steun ook wel snappen.
Voor jou moet het heel moeilijk zijn dat je op relatief jonge leeftijd geen ouders meer hebt. Kan mij ook heel goed voorstellen dat je er moeite mee hebt om voor het eerst weer naar America te gaan zonder dat je je vader kan zien en om zijn graf te bezoeken. Ik vind zeker dat een partner er niet alleen in leuke tijden voor je moet zijn maar je ook moet steunen als je het moeilijk hebt. In die zin mag je wel verwachen dat je partner met je meegaat.
Aan de andere kant als je 10 dagen gaat dan moet hij wel twee weken vakantie opnemen. Dat is best een groot aantal van je vakantiedagen. Ik weet niet of je zus en zwager ook vrij zijn in die periode? Als jij dan veel met je zus optrekt en je zwager moet werken dan kan ik mij zo voorstellen dat hij er inderdaad maar wat verloren bijhangt. Bovendien kan ik mij de redenatie je hebt je zus toch voor steun ook wel snappen.
zaterdag 7 juni 2008 om 20:22
Even advocaat van de duivel spelen hoor:
Kan hij er niet voor je zijn zonder fysiek mee te gaan? Door dagelijks te bellen/skypen, te mailen terwijl je in de VS bent? Ik snap je wens, en vind ook dat het het mooiste is als je partner mee zou gaan, maar ik zie ook wel een beetje zijn kant. Als hij weinig vakantiedagen heeft zou dit eigenlijk zijn 'vakantie' moeten zijn, terwijl hij kan verwachten dat hij 10 emotionele dagen tegemoet gaat, waarin jij veel met je zus optrekt. Of is het een geldkwestie misschien?
Ik heb ook wel eens dergelijke ruzies met mijn man gehad, waarbij het voor hem helemaal niet duidelijk was dat ik onze relatie toetste aan het feit of hij wel of niet naar iets meeging. Het zou natuurlijk mooi zijn als je vriend meeging, maar zou het ook niet fijn zijn als je ongegeneerd veel tijd met je zus zou kunnen doorbrengen, zonder een gevoel dat je hem dan eigenlijk ook aandacht moest geven?
Kan hij er niet voor je zijn zonder fysiek mee te gaan? Door dagelijks te bellen/skypen, te mailen terwijl je in de VS bent? Ik snap je wens, en vind ook dat het het mooiste is als je partner mee zou gaan, maar ik zie ook wel een beetje zijn kant. Als hij weinig vakantiedagen heeft zou dit eigenlijk zijn 'vakantie' moeten zijn, terwijl hij kan verwachten dat hij 10 emotionele dagen tegemoet gaat, waarin jij veel met je zus optrekt. Of is het een geldkwestie misschien?
Ik heb ook wel eens dergelijke ruzies met mijn man gehad, waarbij het voor hem helemaal niet duidelijk was dat ik onze relatie toetste aan het feit of hij wel of niet naar iets meeging. Het zou natuurlijk mooi zijn als je vriend meeging, maar zou het ook niet fijn zijn als je ongegeneerd veel tijd met je zus zou kunnen doorbrengen, zonder een gevoel dat je hem dan eigenlijk ook aandacht moest geven?
zaterdag 7 juni 2008 om 20:41
Quertu, hij is wel meegeweest naar de begrafenis, natuurlijk, en ik verwacht dat hij ook heus wel zijn vakantiedagen zou opofferen aan ziekenhuisbezoek aan zijn vrouw. Jij hebt het over 'deze ene specifieke keer', maar voor hem is het waarschijnlijk niet echt specifiek. Jij hebt het over een vakantie op een mensenleven, maar ik ga er vanuit dat hij voor die begrafenis ook wel vakantie heeft moeten opnemen, dat zijn er dus al meer dan 1. Maar goed, het blijft speculeren wat zijn beweegredenen zijn.
Verder wel met je eens dat het vanzelfsprekend is dat je zoveel mogelijk ingaat op je partners behoeften. Helaas zijn niet alle mensen (mannen!) daartoe in staat.
Verder wel met je eens dat het vanzelfsprekend is dat je zoveel mogelijk ingaat op je partners behoeften. Helaas zijn niet alle mensen (mannen!) daartoe in staat.
zaterdag 7 juni 2008 om 20:56
Hij kan denk ik wel regelen met zijn werk om een computer based training te volgen vanaf de VS, dat doet hij dan overdag zeg maar en dan is hij er toch en hoeft hij geen vakantiedagen te nemen. Denk dat ik dat ga vragen, hoewel hij er even niet is. Is boos de deur uitgelopen omdat hij nu twijfelt over onze relatie.
zaterdag 7 juni 2008 om 20:59
Ik zie eigenlijk ook meer de kant van je man. Ik kan me voorstellen dat hij zijn vakantiedagen liever gebruikt voor een ontspannen vakantie voor jullie twee dan een emotioneel bezoek aan Amerika, waar hij er waarschijnlijk als een vijfde wiel aan de wagen bijhangt (het is niet zijn familie en ook niet zijn zus).
Kun je niet zonder hem gaan? Je bent er niet alleen, je zus is er ook. Kunnen jullie elkaar in emotionele situaties niet steunen? En misschien kun je met je vriend afspreken dat jullie vaak bellen om met elkaar te praten?
Volgens mij moet je dit niet zien als wel of niet je partner onvoorwaardelijk steunen. Door er zo'n relatieproef van te maken, wordt het moeilijk om hier een oplossing voor te vinden waar jullie allebei gelukkig mee zijn.
Kun je niet zonder hem gaan? Je bent er niet alleen, je zus is er ook. Kunnen jullie elkaar in emotionele situaties niet steunen? En misschien kun je met je vriend afspreken dat jullie vaak bellen om met elkaar te praten?
Volgens mij moet je dit niet zien als wel of niet je partner onvoorwaardelijk steunen. Door er zo'n relatieproef van te maken, wordt het moeilijk om hier een oplossing voor te vinden waar jullie allebei gelukkig mee zijn.
zaterdag 7 juni 2008 om 21:08
quote:Annelinde schreef op 07 juni 2008 @ 20:56:
hoewel hij er even niet is. Is boos de deur uitgelopen omdat hij nu twijfelt over onze relatie.Dat klinkt toch of er heel wat meer aan de hand is binnen jullie relatie. Alleen door een meningsverschil over een reis naar amerika ga je toch niet twijfelen aan je relatie.
hoewel hij er even niet is. Is boos de deur uitgelopen omdat hij nu twijfelt over onze relatie.Dat klinkt toch of er heel wat meer aan de hand is binnen jullie relatie. Alleen door een meningsverschil over een reis naar amerika ga je toch niet twijfelen aan je relatie.
zaterdag 7 juni 2008 om 21:10
Pfff, twijfelen over de relatie na 7 jaar omdat je dit graag van hem verlangd, nee niet verlangen maar hoopt.
Is er niet meer aan de hand?
Ik ben het met Quertu eens. Het is niet echt een onredelijke vraag. Daarbij, de man van je zus is er ook, jullie kunnen toch ook veel met zijn 4e doen.
Ja wil je zoiets een paar keer per jaar zou ik ook denken, ga maar alleen. Maar dit combineren met vakantie, je zus zien en het graf van je vader ................ en het is maar een week ............... ik vind het niet teveel gevraagd.
Het is wel een deel van jouw leven. Als je zus in NL had gewoont had je vriend vaker mee moeten dealen dat je contact met je zus had. Nu een gedeelde week lijkt mij niet zoveel als je dat over een heel jaar bekijkt.
Je laatste posting krijg ik kriebels van. Hij heeft dan overdag zijn training en zelfs de avonden zijn dan al teveel? MMmmmmm.
Sterkte.
Is er niet meer aan de hand?
Ik ben het met Quertu eens. Het is niet echt een onredelijke vraag. Daarbij, de man van je zus is er ook, jullie kunnen toch ook veel met zijn 4e doen.
Ja wil je zoiets een paar keer per jaar zou ik ook denken, ga maar alleen. Maar dit combineren met vakantie, je zus zien en het graf van je vader ................ en het is maar een week ............... ik vind het niet teveel gevraagd.
Het is wel een deel van jouw leven. Als je zus in NL had gewoont had je vriend vaker mee moeten dealen dat je contact met je zus had. Nu een gedeelde week lijkt mij niet zoveel als je dat over een heel jaar bekijkt.
Je laatste posting krijg ik kriebels van. Hij heeft dan overdag zijn training en zelfs de avonden zijn dan al teveel? MMmmmmm.
Sterkte.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 7 juni 2008 om 21:12
quote:Appelsientje schreef op 07 juni 2008 @ 20:59:
Ik zie eigenlijk ook meer de kant van je man. Ik kan me voorstellen dat hij zijn vakantiedagen liever gebruikt voor een ontspannen vakantie voor jullie twee dan een emotioneel bezoek aan Amerika, waar hij er waarschijnlijk als een vijfde wiel aan de wagen bijhangt (het is niet zijn familie en ook niet zijn zus).
Maar het is wel zijn vriendin! En daar zou ik uiteraard en vanzelfsprekend een paar vakantiedagen aan opofferen.
Ik vind dat hij wel een erg, erg goede reden moet hebben om niet mee te gaan.
Ik zie eigenlijk ook meer de kant van je man. Ik kan me voorstellen dat hij zijn vakantiedagen liever gebruikt voor een ontspannen vakantie voor jullie twee dan een emotioneel bezoek aan Amerika, waar hij er waarschijnlijk als een vijfde wiel aan de wagen bijhangt (het is niet zijn familie en ook niet zijn zus).
Maar het is wel zijn vriendin! En daar zou ik uiteraard en vanzelfsprekend een paar vakantiedagen aan opofferen.
Ik vind dat hij wel een erg, erg goede reden moet hebben om niet mee te gaan.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 7 juni 2008 om 21:15
Autsch.. dat is niet leuk, als hij hierom weg loopt... Ik begrijp je volkomen en vind niet dat je het verkeerd ziet. Echter, ik begrijp ook de meningen van de anderen die zich in jouw partner verplaatsen...
Als ik naar mezelf kijk.. ik zou willen dat hij mee zou gaan, ongeacht kosten (zowel letterlijk als figuurlijk - vakantiedagen). Je kunt van die week ook een ontspannen week maken waarin je tijd voor jezelf neemt.. Voor elkaar.... Zo heb je twee vliegen in een klap.. Jij kunt je zus zien en proberen Amerika niet alleen maar zien als ´dat land´ en je hebt even wat meer tijd voor elkaar..
Als dit niet de oplossing blijkt, en hij blijft bij zijn standpunt (m.i. Ik wil niet mee, jij wil het per se, ik twijfel over onze relatie..) zou ik overwegen om inderdaad per mail/sms/telefoon contact te houden. Hij kan je natuurlijk ook op een andere manier supporten en toch (ook al is het niet fysiek) dicht bij je zijn.
Heel veel succes.. Maak je niet te druk om zijn reactie... Alles komt goed!
Als ik naar mezelf kijk.. ik zou willen dat hij mee zou gaan, ongeacht kosten (zowel letterlijk als figuurlijk - vakantiedagen). Je kunt van die week ook een ontspannen week maken waarin je tijd voor jezelf neemt.. Voor elkaar.... Zo heb je twee vliegen in een klap.. Jij kunt je zus zien en proberen Amerika niet alleen maar zien als ´dat land´ en je hebt even wat meer tijd voor elkaar..
Als dit niet de oplossing blijkt, en hij blijft bij zijn standpunt (m.i. Ik wil niet mee, jij wil het per se, ik twijfel over onze relatie..) zou ik overwegen om inderdaad per mail/sms/telefoon contact te houden. Hij kan je natuurlijk ook op een andere manier supporten en toch (ook al is het niet fysiek) dicht bij je zijn.
Heel veel succes.. Maak je niet te druk om zijn reactie... Alles komt goed!
zaterdag 7 juni 2008 om 21:35
Bedankt voor jullie reacties, ook goed om te lezen dat sommigen van jullie het van mijn vriends kant zien en waarom.
Er is ook wel meer aan de hand. Mijn vriend is overspannen, te hard gewerkt en andere frustraties op zijn werk. Hij moet van de psycholoog ook leren om nee te zeggen en ik heb het idee dat hij dat nu dus ook wil toepassen. Dat hij zo boos de deur uitloopt komt ook door die overspannenheid, ik neem die uitspraak van twijfels over de relatie nu maar met een korrel zout.
Maar goed, ik doe echt mijn best om er te zijn voor mijn vriend hoor, ook al heb ik een moeilijke tijd na de dood van mijn vader.
Ik heb trouwens ook vaak het idee dat mijn vriend het gewoon ook niet ziet dat ik het moeilijk heb en ik ben hier natuurlijk ook debet aan, maar toch...
Er is ook wel meer aan de hand. Mijn vriend is overspannen, te hard gewerkt en andere frustraties op zijn werk. Hij moet van de psycholoog ook leren om nee te zeggen en ik heb het idee dat hij dat nu dus ook wil toepassen. Dat hij zo boos de deur uitloopt komt ook door die overspannenheid, ik neem die uitspraak van twijfels over de relatie nu maar met een korrel zout.
Maar goed, ik doe echt mijn best om er te zijn voor mijn vriend hoor, ook al heb ik een moeilijke tijd na de dood van mijn vader.
Ik heb trouwens ook vaak het idee dat mijn vriend het gewoon ook niet ziet dat ik het moeilijk heb en ik ben hier natuurlijk ook debet aan, maar toch...
zaterdag 7 juni 2008 om 21:38
Als je vriend overspannen is omdat hij zo hard heeft gewerkt, kan ik me heel goed voorstellen dat hij niet mee wil, eerlijk gezegd. Ik zou me heel goed voor kunnen stellen dat hij liever een wat relaxtere vakantie samen met jou zou willen....
Vergeet niet dat hij vorig jaar ook (al) is mee geweest naar de begrafenis, laat hem nu.....
Vergeet niet dat hij vorig jaar ook (al) is mee geweest naar de begrafenis, laat hem nu.....
zaterdag 7 juni 2008 om 21:39
Kun je je vriend zijn ruimte gunnen nu hij zijn rust zo hard nodig heeft? Of heb je toch heel sterk het gevoel dat je deze trip niet zonder hem kunt maken? Daarmee claim je hem wel. Liefde is vaak ook zelf je eigen plan trekken, en de ander zijn ruimte geven.
Het is erg moeilijk als beide mensen in een relatie het zwaar hebben! Dan voel je beiden niet de steun die je nodig hebt. Hoop dat het lukt om lief voor elkaar te zijn, begrip te tonen over en weer, zo min mogelijk elkaar dingen te verwijten en elkaar zo min mogelijk te claimen. Sterkte!
Het is erg moeilijk als beide mensen in een relatie het zwaar hebben! Dan voel je beiden niet de steun die je nodig hebt. Hoop dat het lukt om lief voor elkaar te zijn, begrip te tonen over en weer, zo min mogelijk elkaar dingen te verwijten en elkaar zo min mogelijk te claimen. Sterkte!
zaterdag 7 juni 2008 om 22:17
Ja, dat is het ook, we hebben het momenteel allebei moeilijk. Misschien is het ook wel de verschillende visies die we hebben. Ik vind dat je er in een relatie onvoorwaardelijk moet zijn voor de ander, maar als ik dan bijv. de reactie van MissMara lees, dat ik hem dus inderdaad claim. Nou stof tot nadenken in ieder geval.
zaterdag 7 juni 2008 om 22:33
Wat ik altijd zo moeilijk ind is dat de OP vaak onvolledig is. Als ikde OP lees dan denk ik 'wat een eikel, dat doe je toch gewoon voor elkaar. Het idee al dat Meneer Nilsson zou denken dat ik de dood van een geliefde zou gebruiken om mijn zin te krijgen.'
Dan vertel je opeens dat ie twijfelt aan jullie relatie en pas weer later vertel je over zijn problemen. En dat werpt een heel ander licht op de zaak.
Jullie hebben allebei een zware periode achter de rug. Jij bent nog aan het rouwen om je vader, hij is overspannen. Ik weet uit ervaring dat het, als je zelf in de shit zit, moeilijk is om je partner in zijn / haar problemen te steunen. Je wilt wel, maar het lukt maar tot een bepaalde hoogte. Hoe graag jij ook wilt, jij kan er ook nu ook niet onvoorwaardelijk zijn voor hem, anders had je hem die ruimte gewoon gegeven. Maar jij hebt hem daar nodig, dus kan je hem die ruimte maar moeilijk geven.
Ik heb geen oplossing voor je, jullie zullen heir samen uit moeten komen. Praten, praten, praten.
Dan vertel je opeens dat ie twijfelt aan jullie relatie en pas weer later vertel je over zijn problemen. En dat werpt een heel ander licht op de zaak.
Jullie hebben allebei een zware periode achter de rug. Jij bent nog aan het rouwen om je vader, hij is overspannen. Ik weet uit ervaring dat het, als je zelf in de shit zit, moeilijk is om je partner in zijn / haar problemen te steunen. Je wilt wel, maar het lukt maar tot een bepaalde hoogte. Hoe graag jij ook wilt, jij kan er ook nu ook niet onvoorwaardelijk zijn voor hem, anders had je hem die ruimte gewoon gegeven. Maar jij hebt hem daar nodig, dus kan je hem die ruimte maar moeilijk geven.
Ik heb geen oplossing voor je, jullie zullen heir samen uit moeten komen. Praten, praten, praten.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
