Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik hier uit?
zondag 8 juni 2008 om 20:59
Ik heb er heel lang over nagedacht om het hier neer te schrijven omdat mijn onderwerp nogal controversieel is en ik denk dat er best wel veel mensen over mij heen zullen vallen. Maar ik wil toch graag reacties vooral van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten of erin hebben gezeten. Ik kom er emotioneel gezien niet meer uit en word gek van mijzelf en de situatie.
Ik ben getrouwd en heb daarnaast een relatie met E. E en ik kennen elkaar al van de laatste klassen middelbare school en vonden elkaar toen al erg leuk maar verder dan één keer zoenen kwam het er niet van omdat ik toen al in een relatie zat (tjah, de geschiedenis herhaalt zich). E en ik hebben elkaar 4jr geleden bij toeval weer ontmoet en het was bingo vanaf het eerste moment... maar dat gaven we niet toe aan elkaar en ik wilde het ook niet weten omdat ik van mijn man houd. E is vader van twee kinderen en sinds 7 jaar single.
Tussen mijn man en mij ging het de laatste jaren heel erg slecht wat er vorig jaar in resulteerde dat mijn man vreemdging (wat ik toen niet wist) en ik ook... jawel met E. De relatie met E is een jaar geleden begonnen. Als je al van een relatie kon spreken want ik woon in Frankrijk en hij in NL (we zagen elkaar elke 4 tot 6 weken en veel contact via email sms etc). Maar er waren wel heel gevoelens, heel veel passie en het werd nog veel gecompliceerder toen liefdes gevoelens om de hoek kwamen kijken (daarvoor was het toch meer een sexgerichte relatie). Daarnaast hadden we vaak ruzie door onbegrip, niet op een lijn liggen en natuurlijk de nodige frustraties. We hebben al wel tig keer de relatie beeindigd en dan nam een van de twee toch weer contact op met de ander...
Eind vorig jaar besloot ik mijn man te vertellen dat ik een relatie had, was eigenlijk bedoeld om hem wakker te schudden en op te wijzen dat er iets vreselijk fout ging tussen ons..en toen vertelde hij mij dat hij ook een relatie had (die al begonnen was voor die van mij). Wat een ellende!! IK werd toen zo bang om mijn man te verliezen....Ik heb nooit iets gemerkt. We besloten om beiderzijds onze relaties te beeindigen en proberen door te gaan met elkaar .... heel moeilijk en zwaar maar we houden toch van elkaar!! En gedurend 5 maanden had ik geen enkel contact meer met E. Maar hij was continue en elke dag in mijn gedachten. In april heb ik weer contact met hem gezocht via email... ik was heel nieuwsgierig te weten hoe het met hem ging... en ik dacht dat ik mijn gevoelens wel onder controle had..Fout!! en nu hebben we weer een relatie en het loop weer voor geen meter.....Het loopt op niets uit. En ook de relatie met mijn echtgenoot gaat nog steeds niet goed... Ik ben emotioneel gezien zo murw dat ik er helemaal doorheen zit en een eind wil maken aan allebei de relaties met de hoop dat ik dan op zijn minst rust krijg en schoonschip kan maken.. Mijn man en ik knokken er al zolang voor maar het ziet er niet naaruit dat we op een lijn komen te liggen hoe we het ook proberen en hoeveel we nog van elkaar houden. Ik wil hier geen zelfbeklag verhaal neerschrijven ..maar ik ben wel hopeloos. Ik voel mij verscheurd, ben intens verdrietig en voel me vreselijk onzeker door deze situatie..... Weet het echt niet meer!
Krisha
Ik ben getrouwd en heb daarnaast een relatie met E. E en ik kennen elkaar al van de laatste klassen middelbare school en vonden elkaar toen al erg leuk maar verder dan één keer zoenen kwam het er niet van omdat ik toen al in een relatie zat (tjah, de geschiedenis herhaalt zich). E en ik hebben elkaar 4jr geleden bij toeval weer ontmoet en het was bingo vanaf het eerste moment... maar dat gaven we niet toe aan elkaar en ik wilde het ook niet weten omdat ik van mijn man houd. E is vader van twee kinderen en sinds 7 jaar single.
Tussen mijn man en mij ging het de laatste jaren heel erg slecht wat er vorig jaar in resulteerde dat mijn man vreemdging (wat ik toen niet wist) en ik ook... jawel met E. De relatie met E is een jaar geleden begonnen. Als je al van een relatie kon spreken want ik woon in Frankrijk en hij in NL (we zagen elkaar elke 4 tot 6 weken en veel contact via email sms etc). Maar er waren wel heel gevoelens, heel veel passie en het werd nog veel gecompliceerder toen liefdes gevoelens om de hoek kwamen kijken (daarvoor was het toch meer een sexgerichte relatie). Daarnaast hadden we vaak ruzie door onbegrip, niet op een lijn liggen en natuurlijk de nodige frustraties. We hebben al wel tig keer de relatie beeindigd en dan nam een van de twee toch weer contact op met de ander...
Eind vorig jaar besloot ik mijn man te vertellen dat ik een relatie had, was eigenlijk bedoeld om hem wakker te schudden en op te wijzen dat er iets vreselijk fout ging tussen ons..en toen vertelde hij mij dat hij ook een relatie had (die al begonnen was voor die van mij). Wat een ellende!! IK werd toen zo bang om mijn man te verliezen....Ik heb nooit iets gemerkt. We besloten om beiderzijds onze relaties te beeindigen en proberen door te gaan met elkaar .... heel moeilijk en zwaar maar we houden toch van elkaar!! En gedurend 5 maanden had ik geen enkel contact meer met E. Maar hij was continue en elke dag in mijn gedachten. In april heb ik weer contact met hem gezocht via email... ik was heel nieuwsgierig te weten hoe het met hem ging... en ik dacht dat ik mijn gevoelens wel onder controle had..Fout!! en nu hebben we weer een relatie en het loop weer voor geen meter.....Het loopt op niets uit. En ook de relatie met mijn echtgenoot gaat nog steeds niet goed... Ik ben emotioneel gezien zo murw dat ik er helemaal doorheen zit en een eind wil maken aan allebei de relaties met de hoop dat ik dan op zijn minst rust krijg en schoonschip kan maken.. Mijn man en ik knokken er al zolang voor maar het ziet er niet naaruit dat we op een lijn komen te liggen hoe we het ook proberen en hoeveel we nog van elkaar houden. Ik wil hier geen zelfbeklag verhaal neerschrijven ..maar ik ben wel hopeloos. Ik voel mij verscheurd, ben intens verdrietig en voel me vreselijk onzeker door deze situatie..... Weet het echt niet meer!
Krisha
zondag 8 juni 2008 om 21:01
quote:krisha schreef op 08 juni 2008 @ 20:59:
Ik heb er heel lang over nagedacht om het hier neer te schrijven omdat mijn onderwerp nogal controversieel is en ik denk dat er best wel veel mensen over mij heen zullen vallen. Maar ik wil toch graag reacties vooral van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten of erin hebben gezeten. Ik kom er emotioneel gezien niet meer uit en word gek van mijzelf en de situatie.
Ik ben getrouwd en heb daarnaast een relatie met E. E en ik kennen elkaar al van de laatste klassen middelbare school en vonden elkaar toen al erg leuk maar verder dan één keer zoenen kwam het er niet van omdat ik toen al in een relatie zat (tjah, de geschiedenis herhaalt zich). E en ik hebben elkaar 4jr geleden bij toeval weer ontmoet en het was bingo vanaf het eerste moment... maar dat gaven we niet toe aan elkaar en ik wilde het ook niet weten omdat ik van mijn man houd. E is vader van twee kinderen en sinds 7 jaar single.
Tussen mijn man en mij ging het de laatste jaren heel erg slecht wat er vorig jaar in resulteerde dat mijn man vreemdging (wat ik toen niet wist) en ik ook... jawel met E. De relatie met E is een jaar geleden begonnen. Als je al van een relatie kon spreken want ik woon in Frankrijk en hij in NL (we zagen elkaar elke 4 tot 6 weken en veel contact via email sms etc). Maar er waren wel heel gevoelens, heel veel passie en het werd nog veel gecompliceerder toen liefdes gevoelens om de hoek kwamen kijken (daarvoor was het toch meer een sexgerichte relatie). Daarnaast hadden we vaak ruzie door onbegrip, niet op een lijn liggen en natuurlijk de nodige frustraties. We hebben al wel tig keer de relatie beeindigd en dan nam een van de twee toch weer contact op met de ander...
Eind vorig jaar besloot ik mijn man te vertellen dat ik een relatie had, was eigenlijk bedoeld om hem wakker te schudden en op te wijzen dat er iets vreselijk fout ging tussen ons..en toen vertelde hij mij dat hij ook een relatie had (die al begonnen was voor die van mij). Wat een ellende!! IK werd toen zo bang om mijn man te verliezen....Ik heb nooit iets gemerkt. We besloten om beiderzijds onze relaties te beeindigen en proberen door te gaan met elkaar .... heel moeilijk en zwaar maar we houden toch van elkaar!! En gedurend 5 maanden had ik geen enkel contact meer met E. Maar hij was continue en elke dag in mijn gedachten. In april heb ik weer contact met hem gezocht via email... ik was heel nieuwsgierig te weten hoe het met hem ging... en ik dacht dat ik mijn gevoelens wel onder controle had..Fout!! en nu hebben we weer een relatie en het loop weer voor geen meter.....Het loopt op niets uit. En ook de relatie met mijn echtgenoot gaat nog steeds niet goed... Ik ben emotioneel gezien zo murw dat ik er helemaal doorheen zit en een eind wil maken aan allebei de relaties met de hoop dat ik dan op zijn minst rust krijg en schoonschip kan maken.. Mijn man en ik knokken er al zolang voor maar het ziet er niet naaruit dat we op een lijn komen te liggen hoe we het ook proberen en hoeveel we nog van elkaar houden. Ik wil hier geen zelfbeklag verhaal neerschrijven ..maar ik ben wel hopeloos. Ik voel mij verscheurd, ben intens verdrietig en voel me vreselijk onzeker door deze situatie..... Weet het echt niet meer!
KrishaDan is dat vast maar gebeurd.
Ik heb er heel lang over nagedacht om het hier neer te schrijven omdat mijn onderwerp nogal controversieel is en ik denk dat er best wel veel mensen over mij heen zullen vallen. Maar ik wil toch graag reacties vooral van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten of erin hebben gezeten. Ik kom er emotioneel gezien niet meer uit en word gek van mijzelf en de situatie.
Ik ben getrouwd en heb daarnaast een relatie met E. E en ik kennen elkaar al van de laatste klassen middelbare school en vonden elkaar toen al erg leuk maar verder dan één keer zoenen kwam het er niet van omdat ik toen al in een relatie zat (tjah, de geschiedenis herhaalt zich). E en ik hebben elkaar 4jr geleden bij toeval weer ontmoet en het was bingo vanaf het eerste moment... maar dat gaven we niet toe aan elkaar en ik wilde het ook niet weten omdat ik van mijn man houd. E is vader van twee kinderen en sinds 7 jaar single.
Tussen mijn man en mij ging het de laatste jaren heel erg slecht wat er vorig jaar in resulteerde dat mijn man vreemdging (wat ik toen niet wist) en ik ook... jawel met E. De relatie met E is een jaar geleden begonnen. Als je al van een relatie kon spreken want ik woon in Frankrijk en hij in NL (we zagen elkaar elke 4 tot 6 weken en veel contact via email sms etc). Maar er waren wel heel gevoelens, heel veel passie en het werd nog veel gecompliceerder toen liefdes gevoelens om de hoek kwamen kijken (daarvoor was het toch meer een sexgerichte relatie). Daarnaast hadden we vaak ruzie door onbegrip, niet op een lijn liggen en natuurlijk de nodige frustraties. We hebben al wel tig keer de relatie beeindigd en dan nam een van de twee toch weer contact op met de ander...
Eind vorig jaar besloot ik mijn man te vertellen dat ik een relatie had, was eigenlijk bedoeld om hem wakker te schudden en op te wijzen dat er iets vreselijk fout ging tussen ons..en toen vertelde hij mij dat hij ook een relatie had (die al begonnen was voor die van mij). Wat een ellende!! IK werd toen zo bang om mijn man te verliezen....Ik heb nooit iets gemerkt. We besloten om beiderzijds onze relaties te beeindigen en proberen door te gaan met elkaar .... heel moeilijk en zwaar maar we houden toch van elkaar!! En gedurend 5 maanden had ik geen enkel contact meer met E. Maar hij was continue en elke dag in mijn gedachten. In april heb ik weer contact met hem gezocht via email... ik was heel nieuwsgierig te weten hoe het met hem ging... en ik dacht dat ik mijn gevoelens wel onder controle had..Fout!! en nu hebben we weer een relatie en het loop weer voor geen meter.....Het loopt op niets uit. En ook de relatie met mijn echtgenoot gaat nog steeds niet goed... Ik ben emotioneel gezien zo murw dat ik er helemaal doorheen zit en een eind wil maken aan allebei de relaties met de hoop dat ik dan op zijn minst rust krijg en schoonschip kan maken.. Mijn man en ik knokken er al zolang voor maar het ziet er niet naaruit dat we op een lijn komen te liggen hoe we het ook proberen en hoeveel we nog van elkaar houden. Ik wil hier geen zelfbeklag verhaal neerschrijven ..maar ik ben wel hopeloos. Ik voel mij verscheurd, ben intens verdrietig en voel me vreselijk onzeker door deze situatie..... Weet het echt niet meer!
KrishaDan is dat vast maar gebeurd.
zondag 8 juni 2008 om 21:09
Krisha, kennelijk is het te verleidelijk voor je om contact te hebben met deze jeugdvriend. Dan is het voor eens en altijd kiezen, afscheid nemen van je jeugdvriend (als je voor je man kiest, wat je zo te lezen zou doen) en eerlijk zijn naar je man, zodat jullie beiden met een schone lei en een gezamenlijke tactiek (klinkt een beetje overdreven, maar je snapt wat ik bedoel) samen door kunnen. Relatietherapie een optie?
(ik ben eigenlijk de laatste om je hier advies te willen geven, maar na die flauwe 1e reactie - foei Wuiles - kon ik niet anders)
(ik ben eigenlijk de laatste om je hier advies te willen geven, maar na die flauwe 1e reactie - foei Wuiles - kon ik niet anders)
zondag 8 juni 2008 om 21:12
Optie 1: vechten voor je huwelijk, elk contact met E voor altijd vermijden
Optie 2: scheiden, vechten voor je 'relatie' met E.
Optie 3: scheiden, alle mannen fijn laten voor wat ze zijn en eens alleen door het leven gaan
Optie 4: Doen wat je nu doet (wat me doodvermoeiend lijkt en geen ziel wordt er gelukkiger van)
Ik adviseer optie 3.. maar misschien kun je 1 van beide relaties redden als je je maar op 1 van de 2 hoeft te focussen.
Optie 2: scheiden, vechten voor je 'relatie' met E.
Optie 3: scheiden, alle mannen fijn laten voor wat ze zijn en eens alleen door het leven gaan
Optie 4: Doen wat je nu doet (wat me doodvermoeiend lijkt en geen ziel wordt er gelukkiger van)
Ik adviseer optie 3.. maar misschien kun je 1 van beide relaties redden als je je maar op 1 van de 2 hoeft te focussen.
zondag 8 juni 2008 om 21:14
Je zegt het zelf: het beste wat je kan doen: met beiden stoppen. Met je man gaat het niet meer, niet abnormaal, jullie zijn beiden vreemdgegaan, vertrouwen naar elkaar is helemaal weg. Met die andere lukt het ook niet, je kan nog 100x proberen.
Ik kan me voorstellen dat je je slecht voelt, het is een echte soap geworden. Nu speelt bij jou niet alleen het feit dat geen één van de 2 relaties meer marcheren, maar ook al wat er gebeurd is van jouw kant uit en dan ook nog horen dat je man een ander had. Jullie zijn dus wel gelijkwaardig aan elkaar, maar een troost is dat zeker niet.
Neem van beiden afstand, denk eens goed na wat je zelf wilt in het leven en hoe het zover gekomen is dat dit allemaal gebeurd is.
Ik kan me voorstellen dat je je slecht voelt, het is een echte soap geworden. Nu speelt bij jou niet alleen het feit dat geen één van de 2 relaties meer marcheren, maar ook al wat er gebeurd is van jouw kant uit en dan ook nog horen dat je man een ander had. Jullie zijn dus wel gelijkwaardig aan elkaar, maar een troost is dat zeker niet.
Neem van beiden afstand, denk eens goed na wat je zelf wilt in het leven en hoe het zover gekomen is dat dit allemaal gebeurd is.
zondag 8 juni 2008 om 21:49
Ik snap je intentie Wuiles, maar vind je dit nu een eerlijke eerste reactie naar Krisha toe? Denk je dat ze weet wat je bedoelt? Ik vind het eigenlijk nogal onbeschoft.
Ik neem aan dat je ook gestemd hebt in de Vivapijler over de editfunctie?
@Krisha: Wat je zelf al zegt in je bericht om met beide relaties te stoppen en rust vinden in je hoofd en lijf, lijkt mij een heel goed idee. Een andere manier zie ik eerlijk gezegd niet. Ik wens je veel wijsheid en sterkte!
Ik neem aan dat je ook gestemd hebt in de Vivapijler over de editfunctie?
@Krisha: Wat je zelf al zegt in je bericht om met beide relaties te stoppen en rust vinden in je hoofd en lijf, lijkt mij een heel goed idee. Een andere manier zie ik eerlijk gezegd niet. Ik wens je veel wijsheid en sterkte!
zondag 8 juni 2008 om 22:02
Misschien is een periode ZONDER mannen wel de oplossing voor je... Je bent emotioneel uitgeput, heel begrijpelijk na deze periode. Neem nu dan eens tijd voor jezelf, om alles op een rijtje te zetten. Ga er een periode tussenuit.
Hebben jij en je man ook kinderen trouwens? dat is wat ik me nog even af vroeg
Hebben jij en je man ook kinderen trouwens? dat is wat ik me nog even af vroeg
zondag 8 juni 2008 om 22:21
maandag 9 juni 2008 om 10:03
quote:gardening angel schreef op 08 juni 2008 @ 21:12:
Optie 1: vechten voor je huwelijk, elk contact met E voor altijd vermijden
Optie 2: scheiden, vechten voor je 'relatie' met E.
Optie 3: scheiden, alle mannen fijn laten voor wat ze zijn en eens alleen door het leven gaan
Optie 4: Doen wat je nu doet (wat me doodvermoeiend lijkt en geen ziel wordt er gelukkiger van)
Ik adviseer optie 3.. maar misschien kun je 1 van beide relaties redden als je je maar op 1 van de 2 hoeft te focussen.Optie 5 ; houd er beiden openlijk een andere/anderen op na .
Optie 1: vechten voor je huwelijk, elk contact met E voor altijd vermijden
Optie 2: scheiden, vechten voor je 'relatie' met E.
Optie 3: scheiden, alle mannen fijn laten voor wat ze zijn en eens alleen door het leven gaan
Optie 4: Doen wat je nu doet (wat me doodvermoeiend lijkt en geen ziel wordt er gelukkiger van)
Ik adviseer optie 3.. maar misschien kun je 1 van beide relaties redden als je je maar op 1 van de 2 hoeft te focussen.Optie 5 ; houd er beiden openlijk een andere/anderen op na .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 9 juni 2008 om 11:41
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat áls je dan een minnaar neemt, je daar krijgt wat je thuis niet krijgt. Jij krijgt alleen maar meer van hetzelfde. Met die minnaar loopt het ook voor geen meter. Het is bijna grappig.
Dit is een no-brainer hoor. Begin weer bij de beginsituatie. Jij en je man. Praat met elkaar, onderhandel, maak afspraken, breng de problemen in kaart en káp met E.
Dit is een no-brainer hoor. Begin weer bij de beginsituatie. Jij en je man. Praat met elkaar, onderhandel, maak afspraken, breng de problemen in kaart en káp met E.
