Relaties
alle pijlers
Vriend geen werk = geen toekomst?
dinsdag 10 juni 2008 om 22:27
Zonde van de goede opleiding die hij heeft. Inderdaad zal het wel zo zijn dat bedrijven liever jonge mensen hebben als starters in hun vakgebied dan al wat oudere werknemers.
Kan hij zijn diploma niet anders gebruiken door in de hulpverlening, orthopedagogiek, remedial teaching te gaan?
Hebben jullie door jouw inkomen de financiele ruimte om hem ervaring te laten opdoen op het gewenste werkgebied door zichzelf als stagiair aan te bieden of door vrijwilligerswerk te doen in die richting?
Ik ben zelf al zes jaar werkloos en inderdaad, moedeloosheid dreigt. Heb de afgelopen twee jaar niet eens meer gesolliciteerd, of echt alleen op droombanen. Leef nu wel op door vrijwilligerswerk op een heel verantwoordelijk niveau en denk daar kracht uit te putten om weer actief de arbeidsmarkt op te gaan. Met in elk geval een verhaal van recente successen in plaats van een verhaal van 'ik kan best veel maar heb het de afgelopen jaren niet gedaan'.
Daag hem uit om te denken in mogelijkheden en dromen..
Kan hij zijn diploma niet anders gebruiken door in de hulpverlening, orthopedagogiek, remedial teaching te gaan?
Hebben jullie door jouw inkomen de financiele ruimte om hem ervaring te laten opdoen op het gewenste werkgebied door zichzelf als stagiair aan te bieden of door vrijwilligerswerk te doen in die richting?
Ik ben zelf al zes jaar werkloos en inderdaad, moedeloosheid dreigt. Heb de afgelopen twee jaar niet eens meer gesolliciteerd, of echt alleen op droombanen. Leef nu wel op door vrijwilligerswerk op een heel verantwoordelijk niveau en denk daar kracht uit te putten om weer actief de arbeidsmarkt op te gaan. Met in elk geval een verhaal van recente successen in plaats van een verhaal van 'ik kan best veel maar heb het de afgelopen jaren niet gedaan'.
Daag hem uit om te denken in mogelijkheden en dromen..
dinsdag 10 juni 2008 om 22:33
Het kan nog erger hoor, mijn vriend heeft eigenlijk 10 jaar geen werk meer gehad en voor die tijd alleen wat los vast baantjes. Hij wil eigenlijk niet werken.
Hij heeft een te specialistische HBO diploma, maar kan er niks mee omdat zijn beroep niet meer bestaat.
Inmiddels is hij bijna 41 en geen werkervaring dus hij komt nooit meer aan de slag.
Hij heeft een te specialistische HBO diploma, maar kan er niks mee omdat zijn beroep niet meer bestaat.
Inmiddels is hij bijna 41 en geen werkervaring dus hij komt nooit meer aan de slag.
dinsdag 10 juni 2008 om 22:48
Varkentje, uiteindelijk is het jouw leven en moet jij beslissen wat jij met jouw leven doet. Je ouders zijn er natuurlijk wel om sturing te geven, maar meer dan dat mogen zij niet doen. Jij bent volwassen genoeg om jouw beslissingen te nemen!
Geen enkele beslissing is een verkeerde beslissing. Het is misschien niet de makkelijskte weg en misschien ga je onderuit, maar het is jouw weg die je kiest.
Keuzes maak je op basis van wat je op dat moment weet. Ben je verder in je leven kan je terugkijken op je keuze, maar de keuze kan je niet veranderen. Op dat moment kan je wel weer een nieuwe beslissing nemen.
Bovendien het leven is vallen en opstaan, alleen dan leer je de levenslessen die jij nodig hebt!
Geen enkele beslissing is een verkeerde beslissing. Het is misschien niet de makkelijskte weg en misschien ga je onderuit, maar het is jouw weg die je kiest.
Keuzes maak je op basis van wat je op dat moment weet. Ben je verder in je leven kan je terugkijken op je keuze, maar de keuze kan je niet veranderen. Op dat moment kan je wel weer een nieuwe beslissing nemen.
Bovendien het leven is vallen en opstaan, alleen dan leer je de levenslessen die jij nodig hebt!
dinsdag 10 juni 2008 om 22:53
Mijn eerste reactie is ook, hoe kan het dat het niet lukt een baan te vinden. Hij is nog jong en heeft wel een opleiding. Heeft hij al eens begeleiding gehad in het solliciteren, een sollicitatietrainig ofzo?
Er moet toch iets zijn waardoor het niet lukt. Is zijn manier van presenteren in de brieven/gesprekken niet goed?
Stelt hij zich te onzeker op?
Buiten dat, ik zou je familie en andere mensen die steeds in discussie gaan over je vriend en je kwetsen duidelijk maken dat je hierover gene commentaar wilt en dat het iets is tussen jullie. Ze mogen meedenken in hoe hij aan een baan kan komen, maar geen afbrekend commentaar wat niets helpt.
Er moet toch iets zijn waardoor het niet lukt. Is zijn manier van presenteren in de brieven/gesprekken niet goed?
Stelt hij zich te onzeker op?
Buiten dat, ik zou je familie en andere mensen die steeds in discussie gaan over je vriend en je kwetsen duidelijk maken dat je hierover gene commentaar wilt en dat het iets is tussen jullie. Ze mogen meedenken in hoe hij aan een baan kan komen, maar geen afbrekend commentaar wat niets helpt.
dinsdag 10 juni 2008 om 22:54
Jij mag trouwens ook "nee" tegen jouw familie zeggen op het moment dat zij teveel van jou willen. Probeer jouw strijd te bespreken, hoe jij daarin voelt!
Daarbij is het belangrijk dat jij achter jouw vriend gaat staan en hem steunt in de keuzes die hij maakt. Daarbij mag jij ook kritisch zijn, niet om hem onderuit te halen, maar om hem te steunen in de keuzes die hij moet maken.
Misschien moet jouw vriend toch overwegen om eerst te huren en dan te kopen. Een consequentie van geen baan hebben is dat je geen huis kan kopen. De consequenties van je keuzes moet je zelf dragen. Al weet ik ook dat je voor sommige dingen niet kiest, sommige dingen overkomen je. Echter het is wel jouw keus hoe je met die onoverkomenlijke dingen om gaat. Kies je voor een slachtofferol of kies je voor een andere weg?
Wellicht kan je dus eerst gaan huren, een leven opbouwen. Door het opbouwen van een leven komt er weer een andere positieve stroom op gang, waardoor er andere mogelijkheden komen. Maar je moet die mogelijkheden wel zien!
Vanuit huren kan je altijd nog kopen.
Daarbij is het belangrijk dat jij achter jouw vriend gaat staan en hem steunt in de keuzes die hij maakt. Daarbij mag jij ook kritisch zijn, niet om hem onderuit te halen, maar om hem te steunen in de keuzes die hij moet maken.
Misschien moet jouw vriend toch overwegen om eerst te huren en dan te kopen. Een consequentie van geen baan hebben is dat je geen huis kan kopen. De consequenties van je keuzes moet je zelf dragen. Al weet ik ook dat je voor sommige dingen niet kiest, sommige dingen overkomen je. Echter het is wel jouw keus hoe je met die onoverkomenlijke dingen om gaat. Kies je voor een slachtofferol of kies je voor een andere weg?
Wellicht kan je dus eerst gaan huren, een leven opbouwen. Door het opbouwen van een leven komt er weer een andere positieve stroom op gang, waardoor er andere mogelijkheden komen. Maar je moet die mogelijkheden wel zien!
Vanuit huren kan je altijd nog kopen.
dinsdag 10 juni 2008 om 23:09
Als eerste, je familie wil natuurlijk het best voor jou en jullie, maar mag niet negatief oordelen. Het is iets tussen jullie.
Als tweede, wat zou toch de reden zijn dat hij geen baan kan vinden? Wil hij het wel? Is hij onzeker?
Zou hij het niet op een andere manier moeten gaan proberen? Bijvoorbeeld een vaste baan aannemen onder zijn niveau? Dan heeft hij in ieder geval een inkomen en dat scheelt al heel veel in zijn zelfvertrouwen en in jullie financiele situatie.
Een vriend van mij werkte na zijn afstuderen bij de IKEA, en hoewel het totaal niets te maken had met wat hij had gestudeerd, beviel het hem erg goed. En hij kon vrij snel binnen de IKEA carriere maken. Dus uiteindelij deed hij niets met zijn studie, maar had hij wel een baan op niveau.
Als tweede, wat zou toch de reden zijn dat hij geen baan kan vinden? Wil hij het wel? Is hij onzeker?
Zou hij het niet op een andere manier moeten gaan proberen? Bijvoorbeeld een vaste baan aannemen onder zijn niveau? Dan heeft hij in ieder geval een inkomen en dat scheelt al heel veel in zijn zelfvertrouwen en in jullie financiele situatie.
Een vriend van mij werkte na zijn afstuderen bij de IKEA, en hoewel het totaal niets te maken had met wat hij had gestudeerd, beviel het hem erg goed. En hij kon vrij snel binnen de IKEA carriere maken. Dus uiteindelij deed hij niets met zijn studie, maar had hij wel een baan op niveau.
dinsdag 10 juni 2008 om 23:21
Ik snap je vraag nog steeds niet goed. Of jullie een toekomst hebben ligt aan jullie allebei en zou ik niet alleen van werk en een koophuis af laten hangen (even cru gezegd). Ik snap dat werkloosheid en de kritiek van de omgeving heel veel stress oplevert, maar als jullie samen willen wonen kan dat ook op een andere manier toch? Probeer wat te huren, ga goed kijken naar de functies waar hij op kan solliciteren en probeer niet te hoog in te zetten. En wat betreft je omgeving: geef aan dat het voor jullie ook zwaar is en dat hun kritiek/bezorgdheid op deze manier niet constructief is.
Maar eerlijk gezegd begrijp ik je bericht of vraag dus niet goed, vind het wat warrig maar misschien is dat het voor jou ook allemaal op dit moment?.
Maar eerlijk gezegd begrijp ik je bericht of vraag dus niet goed, vind het wat warrig maar misschien is dat het voor jou ook allemaal op dit moment?.
woensdag 11 juni 2008 om 02:28
Waarom ga je niet alvast op jezelf wonen, huur een kamer of studio en ga vandaaruit rustig verder met je relatie. De druk die je krijgt van je familie zal je relatie geen goed doen. Ik begrijp niet dat je dat pikt! Door de constante negatieve reacties wordt je vriend alleen maar onzekerder en wie weet wat voor invloed dit heeft bij het solliciteren. Kijk, dat ouders zich zorgen maken over hun kinderen is te begrijpen. Maar als door deze negatieve benadering je relatie die jij zelf prima vindt, af zou lopen, is dat eeuwig zonde. Ouders moeten hun kinderen loslaten en naar mijn idee doen jouw ouders dat helemaal niet. Dus als je uit huis zou gaan, heeft iedereen wat meer afstand van elkaar, de invloed is weg en jullie kunnen samen de problemen aangaan, op jullie manier.
Ik begrijp dat je in Belgie woont en ik weet niet hoe het daar is maar hier in Nederland kan zowat iedereen een baan krijgen bij callcenters. Misschien niet het leukste werk maar tijdelijk wel te doen en vandaaruit kan ie weer verder kijken naar iets wat hem wel ligt.
Als je relatie belangrijk voor je is, moet je eerst zorgen dat die druk op jullie allebei verdwijnt.
Succes in ieder geval!
Ik begrijp dat je in Belgie woont en ik weet niet hoe het daar is maar hier in Nederland kan zowat iedereen een baan krijgen bij callcenters. Misschien niet het leukste werk maar tijdelijk wel te doen en vandaaruit kan ie weer verder kijken naar iets wat hem wel ligt.
Als je relatie belangrijk voor je is, moet je eerst zorgen dat die druk op jullie allebei verdwijnt.
Succes in ieder geval!
woensdag 11 juni 2008 om 10:21
quote:Varkentje1905 schreef op 10 juni 2008 @ 22:35:
(vervolg)
Ik ben nog jong genoeg, voorlopig hebben we elkaar dus , maar dit alles maalt ook al zolang ons relatie duurt ook in mijn omgeving. Normaal natuurlijk, we wonen allebei nog thuis, iedereen is super-bezorgd om ons en al...
Zij, net zoals ik en velen onder jullie wrs ook, kunnen het niet begrijpen dat hij als bijna 30-jarige, nog steeds geen vast werk heeft,
Nee, ik kan prima begrijpen dat hij als 30-jarige nog geen vast werk heeft. Wat ik dan weer niet kan begrijpen is dat jullie allebei nog thuis wonen en zo onder de plak van de familie zitten. Die zorgen over vast werk, sparen en koophuis, dat zijn zorgen voor 40-jarigen en dat zijn jullie nog lang niet.
Ik snap dat het vervelend is om lang zonder werk te zitten. Maar je vriend zit helemaal niet lang zonder werk, hij heeft vanalles gedaan, alleen geen vast werk. Staar je niet zo blind op dat vaste contract!
Toen ik 30 was, had ik ook geen vast werk. Sterker nog: ik heb nooit in mijn leven een vaste baan gehad, ben op een gegeven moment gewoon voor mezelf begonnen. Mijn vriend is jarenlang werkloos geweest, ik denk tot zijn 35ste, heeft zich geen moment verveeld en is vervolgens ook voor zichzelf begonnen. Een andere vriend heeft tot zijn 36ste nooit vast werk gehad, toen heb ik hem gevraagd bij mij te komen werken. De man van mijn vriendin heeft tot ongeveer zijn 40ste geen vast werk gehad en is daarna begonnen bij de post, werkt daar nog steeds.
Mijn vriend en ik hebben tot ons 40ste naar volle tevredenheid in huurhuizen gewoond. Daarna hebben we ons eerste huis gekocht.
Op je 30ste per se een huis moeten kopen? Waarom? Ik woonde op mijn 28ste nog op kamers! Niet erg leuk, maar een stuk beter dan bij pa en moe thuis.
Ik zeg: hou op met je vriend op z'n huid te zitten, zeg tegen je familie dat ze zich met hun eigen zaken bemoeien en zoek als de bliksem een eigen kamer ergens.
(vervolg)
Ik ben nog jong genoeg, voorlopig hebben we elkaar dus , maar dit alles maalt ook al zolang ons relatie duurt ook in mijn omgeving. Normaal natuurlijk, we wonen allebei nog thuis, iedereen is super-bezorgd om ons en al...
Zij, net zoals ik en velen onder jullie wrs ook, kunnen het niet begrijpen dat hij als bijna 30-jarige, nog steeds geen vast werk heeft,
Nee, ik kan prima begrijpen dat hij als 30-jarige nog geen vast werk heeft. Wat ik dan weer niet kan begrijpen is dat jullie allebei nog thuis wonen en zo onder de plak van de familie zitten. Die zorgen over vast werk, sparen en koophuis, dat zijn zorgen voor 40-jarigen en dat zijn jullie nog lang niet.
Ik snap dat het vervelend is om lang zonder werk te zitten. Maar je vriend zit helemaal niet lang zonder werk, hij heeft vanalles gedaan, alleen geen vast werk. Staar je niet zo blind op dat vaste contract!
Toen ik 30 was, had ik ook geen vast werk. Sterker nog: ik heb nooit in mijn leven een vaste baan gehad, ben op een gegeven moment gewoon voor mezelf begonnen. Mijn vriend is jarenlang werkloos geweest, ik denk tot zijn 35ste, heeft zich geen moment verveeld en is vervolgens ook voor zichzelf begonnen. Een andere vriend heeft tot zijn 36ste nooit vast werk gehad, toen heb ik hem gevraagd bij mij te komen werken. De man van mijn vriendin heeft tot ongeveer zijn 40ste geen vast werk gehad en is daarna begonnen bij de post, werkt daar nog steeds.
Mijn vriend en ik hebben tot ons 40ste naar volle tevredenheid in huurhuizen gewoond. Daarna hebben we ons eerste huis gekocht.
Op je 30ste per se een huis moeten kopen? Waarom? Ik woonde op mijn 28ste nog op kamers! Niet erg leuk, maar een stuk beter dan bij pa en moe thuis.
Ik zeg: hou op met je vriend op z'n huid te zitten, zeg tegen je familie dat ze zich met hun eigen zaken bemoeien en zoek als de bliksem een eigen kamer ergens.
woensdag 11 juni 2008 om 20:20
Je zegt: "Hij pakt werk aan wat hij krijgt aangeboden, maar het motiveert hem ook niet echt er niet mee verder te kunnen."
Als ik het goed begrijp heeft hij dus best wel eens een baan en ligt het niet (alleen ) aan het feit dat hij niet aan werk kan komen. Maar waarom houdt hij die baan niet dan? Totdat hij iets vindt wat hem wel aanspreekt in ieder geval. Het leven gaat niet altijd over rozen en je hebt ook nog iets als verplichtingen naar elkaar toe. Jij werkt en brengt geld in het laatje, dat kan hij ook doen, want hij is jong en gezond. Oké, niet alles is misschien even leuk, maar kom op zeg, het is toch geen klein kind meer? We leven in de grote-mensen-wereld hoor. Dus gewoon een schop onder de kont, dat lijkt mij het beste. Sorry als het heel hard overkomt, maar ik denk dat je te goed voor hem bent.
Als ik het goed begrijp heeft hij dus best wel eens een baan en ligt het niet (alleen ) aan het feit dat hij niet aan werk kan komen. Maar waarom houdt hij die baan niet dan? Totdat hij iets vindt wat hem wel aanspreekt in ieder geval. Het leven gaat niet altijd over rozen en je hebt ook nog iets als verplichtingen naar elkaar toe. Jij werkt en brengt geld in het laatje, dat kan hij ook doen, want hij is jong en gezond. Oké, niet alles is misschien even leuk, maar kom op zeg, het is toch geen klein kind meer? We leven in de grote-mensen-wereld hoor. Dus gewoon een schop onder de kont, dat lijkt mij het beste. Sorry als het heel hard overkomt, maar ik denk dat je te goed voor hem bent.
donderdag 12 juni 2008 om 14:02
Wat een lastige situatie! Ik denk dat er verschillende dingen opgelost moeten worden. Ten eerste moet de druk minder worden van 'buitenaf'. Alle adviezen/commentaar die jullie gegeven worden hebben jullie vast ook zelf al eens bedacht, dus echt een bijdrage is het niet. Probeer dus duidelijk aan te geven dat jullie graag wat meer lucht krijgen.
Als jullie dan in iets relaxter vaarwater komen bekijk dan gewoon nogmaals de mogelijkheden. Je vriend heeft vast (veel) dingen waar hij goed in is (zeker met al die diploma's). Is er een mogelijkheid dat hij voor zichzelf begint? (Als er geen werk is kun je zelf misschien werk maken?) Dit lijkt misschien heel lastig (omdat de buitenwereld misschien het idee opdringt dat hij geen discipline heeft?) maar misschien is dat wel de oplossing.
Uiteindelijk blijft het lastig, maar hoe meer druk er op komt, hoe lastiger het gaat worden. Vraag om wat lucht van 'buitenstaanders' en probeer zelf ook de druk te verlagen. Geef hem de ruimte om te bedenken wat hij wil.
Jullie houden van elkaar, dus dat komt echt wel goed! ONTSPAN een beetje, dat gaat echt helpen!
Groetjes Artio
Als jullie dan in iets relaxter vaarwater komen bekijk dan gewoon nogmaals de mogelijkheden. Je vriend heeft vast (veel) dingen waar hij goed in is (zeker met al die diploma's). Is er een mogelijkheid dat hij voor zichzelf begint? (Als er geen werk is kun je zelf misschien werk maken?) Dit lijkt misschien heel lastig (omdat de buitenwereld misschien het idee opdringt dat hij geen discipline heeft?) maar misschien is dat wel de oplossing.
Uiteindelijk blijft het lastig, maar hoe meer druk er op komt, hoe lastiger het gaat worden. Vraag om wat lucht van 'buitenstaanders' en probeer zelf ook de druk te verlagen. Geef hem de ruimte om te bedenken wat hij wil.
Jullie houden van elkaar, dus dat komt echt wel goed! ONTSPAN een beetje, dat gaat echt helpen!
Groetjes Artio
donderdag 12 juni 2008 om 14:30
Mag ik even tussendoor inhaken op vrijwilligerswerk, Mamzelle? Das ook net zo hard werk. Al had je het misschien liever anders gezien. Maar daar heb ik veel respect voor. Vrijwilligerswerk is keihard nodig en eigenlijk zouden mensen die (nog) geen werk kunnen vinden (langdurig) daar een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar dat terzijde...
donderdag 12 juni 2008 om 15:00
Ik zal vast kort door de bocht komen, maar als je wilt werken, dan kan je altijd werk vinden. Jullie zijn geen kinderen meer. Zou me dood generen als ik zolang loop te sukkele en geen baan zou hebben. Past iets niet bij mn opleiding, dan wordt ik zonder blikken of blozen vuilnisman(alsof dat btw een minderwaardig beroep is)
donderdag 12 juni 2008 om 15:14
